Smruti Tume Sradhanjali (A true Story ) Page-92


କୁମାର ର ମନ ଯେତିକି ଚଞ୍ଚଳ ଥିଲା ସେତିକି ଅସ୍ଥିର ମଧ୍ୟ ଥିଲା । 
ମନେ ମନେ ଭାବୁଥଏ ସନ୍ଧ୍ୟା କେତେବେଳେ ଆସିବ, ଟିଉସନ ବାହାରେ ଠିଆ ହୋଇଥାଏ କୁମାର । 

ଜଣ ଜଣ କରି ପ୍ରାୟ ପିଲାମାନେ ଆସିଗଲେଣି ହେଲେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଉ ତାର କେତେକ ସାଙ୍ଗ ଆସିନାହାନ୍ତି । 

କିଛି ସମୟ ଆପେକ୍ଷା କଲାପରେ ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ଦୂରରୁ ଦେଖି କୁମାର ମନ ଟିକେ ଶାନ୍ତ ହେଲା । ସନ୍ଧ୍ୟା ଗାଡି ରଖିବା ଆସିବାପରେ, ସନ୍ଧ୍ୟା କୁମାରକୁ ଦେଖି କାନ୍ଦୁଥାଏ ।

କୁମାର:- ହାଏ ସନ୍ଧ୍ୟା, Good Morning !!

ସନ୍ଧ୍ୟା:- Good Morning !! 

ଆସ ଟିଉସନ ଟାଇମ ହେଇଗଲାଣି, Sir ଆସିଗଲେଣି । 

ଟିଉସନ ସରିବା ପରେ କଥା ହବା । ତାପରେ ଟିଉସନ ଭିତରକୁ ଗଲେ, ଟିଉସନରେ କୁମାର ଆଉ ପାଠପଢ଼ାରେ ମନ ନଥିଲା ସେ ଖାଲି ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ହିଁ ଦେଖୁଥାଏ ।

 ତାପରେ ଟିଉସନ ସାରିବାପରେ କୁମାରର ସାଙ୍ଗମାନେ ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟାର ସାଙ୍ଗମାନେ ରହିଲେ ।

 ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ତା ସାଙ୍ଗମାନେ ସମସ୍ତେ ପଚାରୁଥାନ୍ତି । କଣ ଆଉ କଲେଜ ଯାଉନୁ କି ଟିଉସନ ବି ଆସୁନୁ । 

Call କଲେବି ମୋବାଇଲ Switch off ଆସୁଛି, ହେଲେ ସନ୍ଧ୍ୟା କିଛି କହୁନଥାଏ ।

ଶେଷରେ କୁମାର ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ପଚାରିଲା ….

କୁମାର:- Please ସନ୍ଧ୍ୟା ତମେ କାନ୍ଦିବା ବନ୍ଦ କର, କୁହ କଣ ହେଇଛି ?? ଆଉ ଏମିତି କାନ୍ଦନି ନହେଲେ ମୁଁ ବି କାନ୍ଦିପକେଇବି ।


To be continued…….


Promo: (ସନ୍ଧ୍ୟା:- କୁମାର !! “ମୁଁ ଜାଣିନଥିଲି ମୋ ଜୀବନରେ ଏତେ ଦୁଃଖ ଥିବ ବୋଲି” । ପଢିବା next page ରେ…… )

                

କୁମାର ଙ୍କ Personal Diary ରୁ……..

Pages:






Follow my Blog and find Smruti Tume Sradhanjali Part-92



Follow My Pages:- 

Thanks….

Smruti+tume+sradhanjali+in+odia+by+kumars+diary+part+92