କୁମାର ର ବାବା,ମା ହୋଟେଲ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲେ ।
କୁମାର:- ଆଚ୍ଛା !! ମା ! ତମେ ହୋଟେଲ ଯିବନା । 
ଆମେ ସମସ୍ତେ ବି ହୋଟେଲ ଯିବୁ ।
 ମୁଁ ଏଠିକି ଆସିବା ପରଠୁ କେଶବକୁ ଦେଖିନି ତାକୁ ଦେଖିବାକୁ ଭାରି ଇଛା ହେଲାଣି ।

ମା:- ତୁ କେଶବ କଥା କହୁଛୁ, ସେ ତ ଗୋଟେ ହୀରା ଟେ । 
ସେ ଜେବେ ଠୁ ଆସିଛି ଆମର ଭଲ ହିଁ ହେଇଛି ।
 ତୁ ଜାଣିଛୁ?  ଏବେ ଆମର ଦୁଇଟା ହୋଟେଲ ହେଇଯାଇଛି । ଗୋଟେ ହୋଟେଲରେ ସାଗର ଏକୁଟି ସମ୍ଭାଳୁଛି  ଆର ହୋଟେଲରେ କେଶବ ଆଉ ତୋ ବାବା , ମୁଁ ମିଶିକି ରହୁଛୁ । କେଶବର କାମ ଦେଖି ଆମ ହୋଟେଲକୁ ଦେଖି ଆମ ହୋଟେଲକୁ ଏବେ ବହୁତ ଲୋକ ଆସୁଛନ୍ତି ।

ବାବା:- ଏ ଗାଡ଼ିରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜାଗା ହବନି ତମେ ସମସ୍ତେ ସାଗର ଗାଡ଼ିରେ ଆସ !
  ଆମେ ସାଗରର ହୋଟେଲ ଯିବୁ ତାପରେ କେଶବର ହୋଟେଲକୁ ଯିବୁ ।

କୁମାର:- ଠିକ ଅଛି ତାହାଲେ ତମେମାନେ ଯାଅ, ଆମେ ଭାଇର ଗାଡ଼ିରେ ଯିବୁ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ସେ କଥା ତ ବହୁତ ଦିନ ପରେ ହବ ନା ଏବେଠୁ କାହିଁକି ଆଲୋଚନା କରୁଛ । ମୋତେ ବହୁତ ଲାଜ ଲାଗୁଛି ।

ଭାଉଜ:- ମୋତେ ଲାଜ କରିବା କିଛି ଦରକାର ନାହିଁ ।
ହଉ ଛାଡ଼ ସେ କଥା ! ତମ ଘରେ ସମସ୍ତେ ଭଲଅଛନ୍ତି ତ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ହଁ ଘରେ ସମସ୍ତେ ଭଲ ଅଛନ୍ତି । 
ଭାଉଜ ତମେ ଟିକେ ବସିଥାଅ ମୋତେ ବହୁତ ବିରକ୍ତ ଲାଗିଲାଣି ।
 ମୁଁ ଫ୍ରେସ ହେଇକି ଆସୁଛି । 
ଫ୍ରେସ ହେଇକି ଆସିଲେ ବହୁତ କଥା ହବା । 
ମୁଁ ଏଇ ଗଲି ଆଉ ଆସିଲି । 
ତାପରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଫ୍ରେସ ହବାକୁ ଚାଲିଗଲା, ସେପଟେ ବାବା ଆଉ ମା ଠାକୁର ପୂଜା ସାରି ଡାଇନଙ୍ଗ ଟେବୁଲକୁ ଆସିଯାଇଥାନ୍ତି ।
 ଆପେକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଶାନ୍ତନୁ କୁ ।

ବାବା:- ଆରେ ଶାନ୍ତନୁ ଜଲଦି ଆସ Breakfast କରିବୁ ।

କୁମାର ଆସିଯାଇଥାଏ ।

କୁମାର:- ମୁଁ ଆସିଗଲି ରୁହ ମୁଁ  ମୋ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ଡାକି ଆଣୁଛି ।

ମା:- ତୋ ସାଙ୍ଗମାନେ ଆସିଛନ୍ତି !! ଏ କଥା ତ ଏବେ ଯାଏ କହିନୁ ।
କୁମାର:- Sorry !! ବେଶି ଖୁସି ହେଇକି ଭୁଲିଯାଇଛି ରହ ମୁଁ ଡାକୁଛି ହେଲା ।
ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଡାକିଆଣିଲା ଜଣ ଜଣ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପରିଚୟ କରେଇଲା । ତାପରେ ସମସ୍ତେ Breakfast କରିସାରିଲେ ।