Smruti Tume Sradhanjali (A true Story ) Page-117

ସରିତାର ବାପା:- ସରିତା ଟିକେ ଶୁଣିଲୁ ।

ସରିତା:- ହଁ ବାପା !! ମୋ ପାଖରେ କଣ କାମ ଥିଲା କି ??

ସରିତାର ବାପା:- ତୁ ପରା ଆଜି ଭୁବନେଶ୍ୱର ଯିବାର ଥିଲା । କେତେବେଳେ ଯିବୁ ??

ସରିତା:- ରାତି ୧୦.୩୦ ରେ ବସ୍ ଅଛି, ୧୦.୦୦ ଟା ବେଳେ ବାହାରିବି ସନ୍ଧ୍ୟା ଆସିବ ନବା ପାଇଁ ।

ସରିତାର ବାପା:- ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ମନା କରିଦେ, ମୁଁ ତତେ ନେଇକି ଛାଡି କି ଆସିବି ।

ଏକଥା ଶୁଣି ସରିତା ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲା ସେ ଯଦି ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ କୁ ଯିବେ ତାହାହେଲେ ସବୁ ଧରାପଡିଯିବ ।

ତାପରେ ସେ ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ଫୋନ କରି କହିଥିଲା, ସନ୍ଧ୍ୟା କୁମାରକୁ ଫୋନ କରି କହିଲା ।

କୁମାର ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ କହିଲା ଚିନ୍ତା କରିବା କିଛି ଦରକାର ନାହିଁ । ସେ ବସ୍ ଆମ ଗାଁ ଦେଇକି ଯିବ ମୁଁ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ନଯାଇ ଆମ ଗାଁ ରେ ଚଢ଼ିବି । ତମେ ସବୁ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡରୁ ଆସିଯିବ, ଠିକ୍ ଅଛି !!

ଟାଇମ ହେଇଯାଇଥାଏ ସମସ୍ତେ ଆସି ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ।

ଏପଟେ ସରିତାର ବାପା ବି ସରିତାକୁ ନେଇ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ।

ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ବାହାନା କରି ପଚାରୁଥାନ୍ତି…

ସରିତାର ବାପା:- ମା ସନ୍ଧ୍ୟା ସମସ୍ତେ ପହଞ୍ଚିଲେଣି ହେଲେ କୁମାର କାଇଁ ଆସିନି । ସେ କଣ ଯାଉନି କି ତମ ସହ ??

ବିଚାରି କଣ କହିବ ଜାଣିପାରୁନଥାଏ ।

To be continued…….