Smruti Tume Sradhanjali (A true Story ) Page-120

କୁମାର:-ଏଇ ସନ୍ଧ୍ୟା !! ଉଠିଲ ଟିକେ ଉଠ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- କଣ ହେଲା ?? କାଇଁ ଉଠେଇଲ ।

କୁମାର:- ସରିତା ବହୁତ କାନ୍ଦୁଛି, ଯାଅ ଟିକେ ବୁଝେଇବ । ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଉ ସବୁସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣିବାପରେ ସରିତାର କାନ୍ଦ ବନ୍ଦ ହୋଇଥାଏ ।

ତାପରେ ସମସ୍ତେ ବିଶ୍ରାମ ନେଲେ କେବଳ କୁମାରକୁ ଛାଡି ତାକୁ ନିଦ ଆସୁନଥାଏ ସେ କେମିତି ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ପହଞ୍ଚିବ ସେ ଚିନ୍ତାରେ ଥାଏ ।

ଏମିତି କେତେ ଘଣ୍ଟାର ଅବଧି ପରେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଥାଏ ବସ୍ ।

କୁମାର ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଦରୁ ଉଠାଇଲା, ଆଉ ବସ୍ ରୁ ଓଲ୍ହାଇଲେ,
କୁମାର ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଡାକି ଗୋଟେ BOLERO ପାଖକୁ ନେଇଯାଇଥାଏ ।

BOLERO ନେଇ ଆସିଯାଇଥାଏ କୁମାରର ଦୂର ସମ୍ପକୀୟ ଭାଇ (ସାଗର) ।

ସମସ୍ତେ ଗାଡ଼ିରେ ବସିଲା ପରେ ଗାଡି ଚାଲୁଥାଏ, ସାଗର ଆଉ କୁମାର କଥା ହଉଥାନ୍ତି ।

ସାଗର:- କଣ କିରେ ପୁରା ବଦଳିଯାଇଛୁ । ଭଲରେ ଆସିଲତ ସମସ୍ତେ ?

କୁମାର:- ହଁ ସବୁ ଭଲରେ ଆସିଲୁ, ତୁ କହ ଭାଉଜ କେମିତି ଅଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଆଣିଲୁନି ।

ସାଗର:- ସେ ଭଲ ଅଛି । ହେଲେ ସେ ଆସିପାରିବନି ତା ଦେହ ଭଲ ନାହିଁ । ସେ ଆସିବା ଅବସ୍ଥାରେ ନାହିଁ ।
କୁମାର:- ତୁ ଏବେ ପରା କହିଲୁ ଭଲ ଅଛନ୍ତି ପୁଣି କହୁଛୁ ଭଲନାହାନ୍ତି । କଥା କଣ ?? ତୁ ଏତେ ଲାଜ କଣ କରୁଛୁ ?

ସାଗର:- ଆରେ ସେ ମା ହେବାକୁ ଯାଉଛି ।

କୁମାର:- Oye Oye ଏତେ ବଡ଼ କଥାକୁ ଏମିତି ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ କହୁଛୁ !!
ଭାଉଜ ଲାଜେଇବା ଦରକାର, ତୁ କଣ ଲାଜ କରୁଛୁ ।

To be continued…….