କୁମାର:- ଏଇ ବାୟାଣୀ ଉଠ ସକାଳ ହେଲାଣି ପରା । ଆଉ କେତେ ଶୋଇବ ଯେ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ଆଉ ଟିକେ ଶୋଇବାକୁ ଦିଅ ଏତେ ଜଲଦି ଉଠିକି କଣ କରିବି ଯେ । 

ତମେ ପରା ରାତିସାରା ଶୁଆଇ ଦେଇନ । ସେ ନିଦ ବାଉଳା ହୋଇ କହୁଥାଏ ।

କୁମାର:- ସତେ ନା କଣ ?? ମୁଁ ତମକୁ ରାତିସାରା ଗେଲ କରିଥିବି ନୁହଁ କି ??

 ୟା ଭିତରେ କୁମାର, ସନ୍ଧ୍ୟା ସୋଇଥିବା ଜାଗାକୁ ଚାଲି ଯାଇଥଏ ସନ୍ଧ୍ୟା ର ନିଦ ବି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥଏ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ଆରେ ତମେ ଏଠି କଣ କରୁଛ ??ସମସ୍ତେ କୁଆଡେ ଗଲେ ।
 ମୋ ସହ କିଛି କରିନ ତ ।।
କୁମାର:- କିଛି ନ କରିକି ତ ସବୁକିଛି କହିସାରିଲାଣି ।
 ମୁଁ ତମକୁ ରାତିସାରା ସୁଆଇଦଉନ ବହୁତ ଗେଲ କରୁଛି, ତମେ ଏତେ କାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଛ । 
ସ୍ୱପ୍ନ ତ ଦେଖୁଛ ତାକୁ ବାଉଳା ହେଇକି କହୁଛ, ଏଠି ଯଦି ମୁଁ ନରହି ଆଉ କିଏ ରହିଥାନ୍ତା କଣ ହୋଇଥାନ୍ତା କହିଲ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା :- ହଉ ଯାହା ହେଲା ତାକୁ ଛାଡ଼ ତମେ ଏଠୁ ଯାଅ ।

କୁମାର:- ଚାଲିଯିବି !! ସେମିତି କେମିତି ଚାଲିଯିବି ତମକୁ ଟିକେ ଗେଲ କରିକି ଯିବି ନା ।

ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ଟାଣି ନେଇଯାଇଥାଏ ପାଖକୁ ।
ସନ୍ଧ୍ୟା:- ଇଏ କଣ  ଛାଡ଼ ଏଇଟା ଆମ ଘର ନୁହଁ ଯଦି କିଏ ଦେଖିନବ କଣ ହବ କହିଲ । ମୋ ଧନ ଟା ପରା ଛାଡ଼ ମୋତେ ।