କୁମାର:- ଆଉ ବେଶି ଭାବନି ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:-ହଁ ସତରେ ଏଇ ତିନିଦିନ ପାଇଁ Planing କରିକି ରଖିବି ।  ମୋତେ ଲାଗୁଛି ମୋ ଜୀବନର ସବୁ ଖୁସି ଏଇଠି ସାରିଦେବି ।

କୁମାର:- କାଇଁ ତା ପରଦିନ କଣ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ରେ ଯିବ କି ?? 

ସନ୍ଧ୍ୟା:-ଆରେ ନାଇମ ତୀର୍ଥ କାଇଁ ଯିବି ମୁଁ ଯୋଉଠୁ ଆସିଛି ସେଇଠି କି ଚାଲିଯିବି ।

ହଠାତ କୁମାର ଗାଡି ରଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇ ପଚାରୁଥାଏ ।

କୁମାର:- ମାନେ କୋଉଠି କି ??

ସନ୍ଧ୍ୟା:-ଆରେ କୋଉଠି କି କଣ ??
 ଆମ ଘରକୁ ଆମ ଘରୁ ହିଁ ଆସିଛିନା ।
 ତମେ ଆଉ କଣ ଭାବୁଥିଲ କି ?? 
ଗାଡି ଅଟକେଇ ଦେଲ ଯେ !!

କୁମାର:- ହଁ !! ମୁଁ ଆଉ କିଛି ଭାବିଦେଇଥିଲି, ହଉ ଛାଡ଼ ସେ କଥା, ଚାଲ ଯିବା ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ଦେଖ ସମସ୍ତେ ଆଗରେ ଚାଲିଗଲେଣି, ଆମେ ପଛରେ ରହିଗଲେଣି ।

କୁମାର:-ଆରେ ସେଥିରୁ କଣ ହେଲା, ସେମାନେ ଆମ ଘରକୁ ଯିବେ,  ମୁଁ ନ ପହଂଚିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନେ କେମିତି ଯିବେ । ତମେ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି ହେଲା ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- କି Respect ଲୋ ମା, ଥାଉ ଏତେ Respect ଦିଅନି ।

କୁମାର:- ତମେ ଠିକ କହିଛ, ତମକୁ କଣ Respect ଦେବି ଯେ….

ହେଲେ ତମେ ଆମ ଘରକୁ ଯାଉଛ ନା ସେଥିପାଇଁ ଟିକେ Respect ତ ଦବାକୁ ପଡିବ ନା । Okay ଚାଲ ସେମାନେ ଗଲେଣି ।

ତାପରେ ସେମାନେ ଯାଇ ସମସ୍ତ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହ ମିଶିକି ଆଗକୁ ଚାଲିଲେ । 
କିଛି ସମୟ ପରେ କୁମାର ଗାଁ ରେ ପହଞ୍ଚିଗଲେ । 
ସେମାନେ ବାହାରେ ଗାଡି ରଖି ମନ୍ଦିର ଭିତରକୁ ଗଲେ ଆଉ ପ୍ରଥମେ କୁମାର ର “ମା” ସହ ଦେଖାହେଲା ।