ଈଶ୍ୱର ମୁକ୍ତରେ ଦେଇଛନ୍ତି,
ଆମକୁ ଏହି ମାଟି, ପାଣି, ପବନ ଓ ନିଆଁ
କିଛି ଦିନ ପାଇଁ ଆସି ଅଛୁ ଆମେ ଦୁନିଆ କୁ ହୋଇ କୁଣିଆ ।

ଜାତି, ଧର୍ମ, ରାଜନୀତି ନାମେ ହୋଇଗଲୁ ଆମେ ବନ୍ଦୀ,
ଲୋଭ ମୋହ ମାୟା ରେ ପଡ଼ି ହେଇଗଲା ଆମ ଜୀବନ ଛନ୍ଦି ।

ସବୁ ସୁଖ ସୁବିଧା ଆମ ପାଖେ ଥାଇ ତଥାପି ଆମ ମନ ଅଶାନ୍ତି
ଜନ ସମୁଦ୍ରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ଆମ ନିଜ ପାଇଁ କିଏ ଲୋକ ନାହାଁନ୍ତି ।

ଚାରିଦିନ ପାଇଁ ଲୋକଙ୍କ ନଜର ରୁ ହଟିଲେ
ଭୁଲିଯିବେ ଲୋକ ଆମକୁ
ଗୁଣ କୁ କେହି ଦେଖନ୍ତି ନାହିଁ ,
ଦେଖନ୍ତି ଆଜି ରୂପ, ରଙ୍ଗ, ବର୍ଣ୍ଣ, ଚର୍ମ କୁ ।

କିଏ କୋଉ ସମାଜ ରେ ଜନମ ନେଲେ ତାହାର କଣ ଦୋଷ
ମଣିଷ ସମାଜ ରେ ଜାତି ଧର୍ମ ର କେବେ ମେଣ୍ଟିବ ଏହି ଶୋଷ ।

ପରିବର୍ତ୍ତନ ହିଁ ଦୁନିଆ ର ନିୟମ
ନିଜ ବଞ୍ଚି ଅନ୍ୟକୁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଅ
ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ, ଶ୍ରଦ୍ଧା, ସମ୍ପର୍କ ବାଣ୍ଟିକି ନିଅ ।

ଚାରି ଲୋକ କଣ କହିବେ ଭାବନ୍ତୁ ନାହିଁ ବାରମ୍ବାର
ଶିକ୍ଷା ଦୀପର ଦୂର ହେବ ମଣିଷ ସମାଜର ଅନ୍ଧକାର ।

ମାଟି ଘଟରେ ଚଳୁଛି ବୋଲି ଏହି ନିଆ ପାଣି ପବନ
ଏହା ହେଉଛି ଆମ ମଣିଷ ଜୀବନ।

Hrusikesh Kushulia
Muniguda, Rayagada.

ପ୍ରେମ

ଦୁଇଟି ମନ ଦୁଇଟି ହୃଦୟର ଆକର୍ଷଣ ଅଟଇ ପ୍ରେମ ।
ପ୍ରେମ କୁ ପାଇବା ପାଇଁ କରିବା କଠିନ ପରଶ୍ରମ।
ପ୍ରେମରେ ଝରେ ଆଖିରେ ଲୁହ ପ୍ରେମରେ ଫୁଟେ ଓଠ ରେ ହସ ।
ପ୍ରେମ ପାଇଁ ମଣିଷ ଭୁଲିଯାଏ ପେଟର ଭୋକ ଶୋଷ ।
ପ୍ରେମ ରେ ଲୁଚି ରହିଅଛି ଅମୃତ ଓ ବିଷ।
ପ୍ରେମ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ଉଠିଲେ ଦାଢ଼ି ନିଶ।
ପ୍ରେମ ସତ୍ୟ ପ୍ରେମ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରେମ ପରେମଶ୍ବର।
ପ୍ରେମ ପାଇଁ ଆପଣାର ହୁଏ ଅଜଣା ଲୋକ ପର ।
ପ୍ରେମ ନଥିଲେ ସାରା ଦୁନିଆ ଘନ ତମସା ।
ପ୍ରେମ ଆଣିଥାଏ ଜୀବନ ର ବଂଚିବା ର ନୂଆ ଆଶା ।
ଧନ ଦୌଲତରେ କେବେ କିଣି ହୁଏନା ପ୍ରେମ ।
ଯୁଦ୍ଧ କରି କେବେ ଜିତି ହୁଏନା ପ୍ରେମ।
ପ୍ରେମରେ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଛି ସାରା ଦୁନିଆ ।
ପ୍ରେମର ଯେଉଁଠି ପତନ ହେଲେ ଜଳି ଉଠୁଛି ନିଆଁ।
ପ୍ରେମ ହିଁ ପୂଜା ପ୍ରେମ ହିଁ ସମ୍ମାନ ପ୍ରେମ ଅଟଇ ସୁଖ ।
ପ୍ରେମ ନ ପାଇଁ ମଣିଷ ଭୋଗୁ ଅଛି ଦୁଃଖ ।
ବିର ଭଗତ ସିଂହ ଫାସିରେ ଚଢିଲେ ମାତୃଭୂମି ପ୍ରେମ ପାଇଁ ।
ପ୍ରେମ କୁ ଛାଡ଼ି ଦେଲେ ଦୁନିଆରେ କାହାଣୀ ଲେଖା ନାହିଁ ।

ହୃଷିକେଶ କୁଶୁଲିଆ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା

ଅନ୍ୟ ଲେଖା ଗୁଡ଼ିକ ପଢନ୍ତୁ

ପ୍ରକୃତ ହିରୋ

ଜଙ୍ଗଲ ଆମର ବନ୍ଧୁ

କୈକେୟୀ ମାତା