Tag Archives: #ଓଡ଼ିଆ

ପାଗଳ… (ଶେଷ)

ତୃତୀୟ ଭାଗ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଏଠି କ୍ଲିକ୍ କରନ୍ତୁ ।

ଏତିକିବେଳେ ସେହି ଗ୍ରାମର ଜଣେ ଡାକ୍ତର ଆସି ପଚାରିଲା ? ଆପଣ ତାଙ୍କୁ ଜାଣିଛନ୍ତି ? ତାକୁ ପ୍ରାୟ ୩-୪ ଜଣ ମିଶି ବହୁତ୍ ମାଡ ମାରିଛନ୍ତି ଏବଂ ବାମ ଗୋଡ଼କୁ କେହି ଲୁହା ରଡ୍ ରେ ପିଟିବା ଫଳରେ ସେ ଗୋଡଟି କାମ କରୁନି ଏବଂ ପଛପଟୁ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡକୁ ମଧ୍ୟ କେହି ପିଟିବାରୁ ତାର କିଛି ସ୍ନାୟୁ ଶିରା ପ୍ରଶିରା ରେ ଆଘାତ ଲାଗିଛି ଏବଂ ତାର ବ୍ରେନ କାମ କରୁନି । ସେ କାହାକୁ ଚିହ୍ନି ପାରୁନି ।

ମଧୁ ଡାକ୍ତର ବାବୁ ଙ୍କ ଠାରୁ ଏତିକି ଶୁଣି । ସେ ବାପାଙ୍କ ପାଖକୁ ଦଉଡ଼ି ଆସି କହିଲା । ଏମିତି କାହିଁକି କରିଲ ବାପା ?

କଣ ଭୁଲ ଥିଲା କିରଣ ର ? ଯଦି ଭୁଲ ମୋର ଥିଲା, ତେବେ ତାକୁ ଏତେ ବଡ ଦଣ୍ଡ ଦେବା କଣ ଠିକ୍ ହେଲା? ତମେ ମଣିଷ ନା ଜଣେ ପଶୁ । ଏମିତି କେହି କେବେ କାହା ସହିତ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି ? ତମ ର ରାଜନୀତି ରେ କେବଳ ଟଙ୍କା ମିଳେ କିନ୍ତୁ ଇଜ୍ଜତ୍ ମିଳେ ନାହିଁ କାରଣ ତମେ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କୁ ପଶୁ ଭଳି ଭାବୁଛ ? ଏ ଯଦି ତୁମ ପୁଅ ହୁଅନ୍ତା ତେବେ ତମେ କଣ ଏମିତି କରି ଥାନ୍ତ?

ଝିଅ ର କଥା ଶୁଣି ବାପା କହିଲେ, ଝିଅ ଏ କାମ ମୋର ନୁହଁ ତୁ ମୋତେ କାହିଁକି ଭୁଲ ବୁଝୁଚୁ । ତୋର ଜିଦ୍ଦି ଯୋଗୁଁ ମୁଁ ରାଜି ହୋଇଯାଇଥିଲି ଏବଂ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ କିରଣ ଘରକୁ ଯାଇ ବିବାହ ବିଷୟରେ କଥା ହେବାକୁ ଭାବିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ୪ ଟା ବେଳେ ରାଧେ ମୋତେ ଫୋନ୍ କରି କହିଲା । ଅଙ୍କଲ ମୋ ରାସ୍ତା ର କଣ୍ଟା କୁ ମୁଁ ଏବେ ଉପରକୁ ପଠେଇ ଦେଇ ଆସିଲି। ଆପଣ ମୋ ସହିତ ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତୁ।

ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ କହୁଛି। ଏ କାମ ସବୁ, ସେ ରାଧେ ର । ସେ କେଉଁଠି ଖବର ପାଇ ଏମିତି କରିଛି । କରିବା ପରେ ମୋତେ ଜଣାଇଲା। ମୁଁ ନିରୁପାୟ ଥିଲି। ମୁଁ ଚୁପ୍ ରହିଲି । କିରଣ ର ମଉସା ତୋର ନାମ ନେଲା ପରେ ମୁଁ ତୋ ନାମ ସହିତ ରିପୋର୍ଟ ଲେଖିବା ପାଇଁ ମନା କରିଥିଲି । ଏମିତି ଘଟଣା ପରେ ମୁଁ ପୋଲିସ କୁ କହିଥିଲି ତାକୁ ଖୋଜି ବାହାର କର ।

ମଧୁ, ବାପା ତାଙ୍କୁ ଶୀଘ୍ର ମେଡ଼ିକାଲ ନେଇ ଚାଲ। ଆଉ କିରଣ କୁ ଠିକ୍ କରିବା ଦାୟିତ୍ବ ତୁମର । ବାପା କହିଲେ ଠିକ୍ ଅଛି । ସମସ୍ତେ କିରଣ କୁ ନେଇ ମେଡ଼ିକାଲ ରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ଏପଟେ ମଧୁ, ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନ କୁ ଯାଇ ରାଧେ ବିରୁଦ୍ଧରେ ରିପୋର୍ଟ ଲେଖେଇବା ପରେ । ପୋଲିସ ତାକୁ ଗିରଫ କରି ଆଣିଲା।

ମେଡ଼ିକାଲ ରେ ପ୍ରାୟ ୮ ମାସ ଚିକିତ୍ସା ପରେ କିରଣ ଶାରୀରିକ ଭାବେ ଠିକ୍ ହୋଇଗଲା କିନ୍ତୁ ମାନସିକ ସ୍ଥରରେ ରେ ସେମିତି ହିଁ ରହିଲା । ସେ ବେଳେବେଳେ କାହାକୁ ଜାଣି ପାରେ ତ ଆଉ କେତେବେଳେ କାହାକୁ ଚିଁହେ ନାହିଁ । ମଧୁ ପ୍ରତିଦିନ ତାର ସେବା ରେ ଲାଗି ପଡ଼ିଥିଲା । କାଳେ ସେ ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ର ଲିଖନ ଯାହା ଅଛି ତାହା ହିଁ ଘଟିବ । ୮ ମାସ ପରେ କିରଣ ମାଉସୀ ପାଖକୁ ଫେରି ଆସିଲା ସତ କିନ୍ତୁ ବେଳେ ବେଳେ ସେ ଚାଲି ଚାଲି ବହୁ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯାଏ ।

ତାକୁ ଖୋଜି ପୁଣି ଆଣି ରଖୁଥିଲେ । ଏମିତି ଥରେ ନୁହେଁ ପ୍ରାୟ ୧୦ ଥର ରୁ ଅଧିକ ଏମିତି ଘଟିବା ପରେ । ମାଉସୀ ଆଉ ଖୋଜିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲେ ନାହିଁ। କିରଣ ପ୍ରତି ତାଙ୍କ ର ଦୟା ଆଉ ପ୍ରେମ ଯେମିତି ମରି ଯାଇଥିଲା। ଏପଟେ ବିବାହ କରିବାକୁ ଇଛା କରିଥିବା ମଧୁ ର ମନରେ ଅଳ୍ପ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖା ଦେଇଥିଲା କାରଣ ତାର ବାପା ସବୁବେଳେ ତାକୁ ବୁଝୋଉ ଥାଆନ୍ତି ।

ସେ ଘଟଣା ର ୨ ବର୍ଷ ପରେ ଦିନେ କିରଣ ଯେମିତି ହଜିଗଲା । ବହୂ ଖୋଜା ଖୋଜି ପରେ ମଧ୍ୟ ସେ ମିଳିଲା ନାହିଁ । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ବର୍ଷେ ହେବାକୁ ଲାଗିଲାଣି । କେହି କୁହନ୍ତି କୋଉଠି ମରି ଯାଇଥିବ କିମ୍ବା କୋଉ ଟ୍ରକ୍ ତଳେ ଆସି ଯାଇଥିବ। ଏମିତି କଥା କୁ ମଧୁ ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାରେ ଲାଗିଲା ଏବଂ କିରଣ ର ଖବର ନ ପାଇ ଶେଷରେ ଗୋଟିଏ ଇଞ୍ଜିନିୟର ସହିତ ବିବାହ ହେବାକୁ ରାଜି ହେଲା ।

ଯୋଗ ଭୋଗ ମୋହ ମାୟା କେମିତି ଦେଖ! ଯେଉଁ ଦିନ ତାର ବାହାଘର ସରି ଶାଶୁ ଘରକୁ ଯିବାରେ ଲାଗିଥିଲା । ରାସ୍ତାରେ ଦାଢ଼ି ଭୂତୁରା ବାଳ ରେ ଭରା, ହାତରେ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାଗ୍ ଧରି କିରଣ ରୋଡ଼ ଉପରକୁ ଆସି ଗାଡି ସାମ୍ନାରେ ପଡିଗଲା। ଗାଡି ଭିତରୁ ବର କନ୍ୟା ତାକୁ ଉଠେଇ ଆଣିଲେ। ଠିକ୍ ସେତିକି ବେଳେ କିରଣ ମୁଖରୁ ବାହାରି ଆସିଲା ଡାର୍ଲିଂ, ମଧୁ ଡାର୍ଲିଂ । ମଧୁ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ଯ, ଏ ତ କିରଣ ! ମଧୁ ତାକୁ କୁଂଢ଼େଇ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲା ବେଳକୁ କିରଣ ତା ଠାରୁ ଦୁରେଇ ଯାଇ କହିଲା ତମର ବିବାହ ସରିଛି । ତମେ ତମ ଜୀବନରେ ଖୁସିରେ ରୁହ ।

ମୋ ଭଳି ପାଗଳ କୁ ଭୁଲିବା ହିଁ ତୁମର ଉଚିତ୍ ପଦକ୍ଷେପ । ତମେ ଯାଅ ଏବଂ ନିଜ ଜୀବନ ସାଥି ସହିତ ଖୁସିରେ ବାକି ଜୀବନ କୁ ମଧୁମୟ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର। ଏତିକି କହି ସେ ଫେରି ଆସିଲା ନିଜ ଗାଁ କୁ । ମଧୁ ମଧ୍ୟ, ନିଜ ଲୁହ କୁ ଲୁଚେଇ ଫେରିଗଲା ନିଜ ନୂଆ ଜୀବନ ସାଥି ସହିତ। ତା ମନରେ ଦୟା ଆସିଲା କି ନାହିଁ କେହି ଜାଣେ ମାତ୍ର, ଥରେ ମଧ୍ୟ ସେ କିରଣ କୁ ଦେଖା କରିବାକୁ ଆସି ନାହିଁ ।

କିରଣ ସେହି ବର୍ଷେ ଭିତରେ ଜଙ୍ଗଲରେ ଜଣେ ସାଧୁ ବାବାଙ୍କ ଔଷଧି ଯୋଗୁ ସେ ପୁରାପୁରି ଠିକ୍ ହୋଇ ଯାଇଛି । ହଁ ବେଳେବେଳେ ତାର ମୁଣ୍ଡ କାମ କରେନି। କିନ୍ତୁ କିରଣ ସବୁ ଜାଣେ ଏବଂ ସେ ଗୃହ କୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ସାରା ଜୀବନ ପାଗଳାମି ର ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ସ୍ଥିର କରିଲା । ନିଜକୁ କଷ୍ଟ ଦେବ। ଯେଉଁଦିନ ଜୀବନ ମାଗିବାକୁ ଯମରାଜ ଆସିବେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଆଗରେ ଖୁସିରେ ନିଜ ଜୀବନ କୁ ଅର୍ପଣ କରିଦେବ ।

ଏହା ଥିଲା କିରଣ ଦାସ ଙ୍କ ଡାଇରୀ ରୁ ଲେଖା ଥିବା କିଛି ଶବ୍ଦ । ଯାହା ଲୁଚି ରହି ଯାଇଥିଲା ଅନ୍ଧକାର ବସ୍ତାନି ଭିତରେ ଏବଂ ଆଜି ମଧ୍ୟ କିରଣ ପାଗଳ ଭାବେ ବୁଲୁଛି ଆଖ ପାଖ ଗ୍ରାମରେ। କେଉଁଠି ଖାଏ ତ କେତେବେଳେ ଭୋକରେ ରହେ କିନ୍ତୁ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ଜାଣି ମଧ୍ୟ ସେ ଅଳିଆ କୁ ଆପଣେଇ ନିଏ । ପଶୁ କୁ ସେ ସାଙ୍ଗ ର ଦର୍ଜା ଦେଇ ତା ସହିତ ବନ୍ଧୁ ର ହାତ ବଢ଼େଇ ଥାଏ । ଯଦି ଆପଣ କିରଣ କୁ କୋଉଠି ଦେଖନ୍ତି ତେବେ ଅନାଦର କରିବେ ନାହିଁ ।

ଏହା ଥିଲା ଗୋଟିଏ ପାଗଳ ର ଜୀବନୀ କାହାଣୀ । ଯଦି ଭଲ ଲାଗିଥାଏ ତେବେ ସେୟାର କରିବାକୁ ଭୁଲିବେ ନାହିଁ।

ଧନ୍ୟବାଦ

ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ…..

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ପାଗଳ…(ତୃତୀୟ)

ସେଦିନ ଦିନ ବେଳା ମଧୁ ଘରେ ଏମିତି ମହାଭାରତ ଶାନ୍ତ ହେଲା କିନ୍ତୁ କିରଣ ଘରେ କଳା ବାଦଲ ଖେଳିଗଲା। ଠିକ୍ ଦିନ ୩ ଟା ରେ ୪ ଜଣ ଲୋକ କିରଣ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ସେଠୀ କହିଲେ, ମଧୁ ସୁସାଇଡ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ମେଡିକାଲ ରେ ଅଛି ତୁମକୁ ଖୋଜୁଛି । କିରଣ ଏତିକି କଥା ଶୁଣି ସେ ବେଶି କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ନ କରି ଗାଡି ରେ ବସି ଗଲା। ଗାଡି ରେ ବସିବା ର ୨ ମିନିଟ୍ ପରେ ପରେ ତାକୁ କଣ ଗୋଟେ ସୁଙ୍ଘେଇ ଦେଲେ ଯେ ସେ ବେହୋସ୍ ହୋଇଗଲା। ତା ପର ଠାରୁ କିରଣ ର ଆଉ ଦେଖା ନାହିଁ ।

.

.

.

.

ତା ପର ଦିନ ମଧୁ କଲେଜ୍ ରେ ଆସି କିରଣ କୁ ଖୋଜି ବାକୁ ଲାଗିଲା କିନ୍ତୁ ତାର ଖବର ପାଇଲା ନାହିଁ । ସେ ପୁଣି ଫେରି ଗଲା ଘରକୁ, ସେ ଭାବିଲା ଯେ କିଛି ଗୋଟିଏ ପ୍ରୋବେଲମ୍ ହୋଇଥିବା ସେଥିପାଇଁ ସେ ଆସି ନଥିବ । ତା ପର ଦିନ ମଧୁ ପୁଣି ଥରେ କଲେଜ୍ ରେ ଖୋଜିଲା କିନ୍ତୁ କିରଣ ର ଖବର ନାହିଁ । ସେ ଘରକୁ ଆସି କିରଣ ପାଖକୁ ଯିବା ପାଇଁ କାର୍ ନେଇ ବାହାରିଲା। କିରଣ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ମାଉସୀ ଏବଂ ମଉସା ଠାରୁ ସେ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲା ଯେ ଗତ ଦୁଇ ଦିନ ରୁ କିରଣ ଘରେ ନାହିଁ । ସେଦିନ କିଛି ଲୋକ ଆସି କହିଲେ ଯେ ତମେ ମେଡ଼ିକାଲ ରେ ଅଛ ଏବଂ ତାକୁ ନେଇ ଚାଲିଗଲେ । ମୁଁ ସଂଧ୍ୟା ପର୍ୟ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷା କରିଲି ଶେଷରେ ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନ ଗଲି ସେଠୀ ମୋ ରିପୋର୍ଟ କେହି ଲେଖିଲେ ନାହିଁ ଓଲଟା ଗଳା ଧକ୍କା ଦେଇ ମୋତେ ଫେରେଇ ଦେଲେ। ଝିଅ, ତୁମକୁ ଆମର ଅନୁରୋଧ, ଆମ କିରଣ କୁ ଫେରେଇ ଆଣ?

ମଧୁ ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନ ଗଲା । ସେଠୀ ସେ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲା ଯେ ସେ ଏଠି ଆସିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ରିପୋର୍ଟ ଲେଖି ବାକୁ ମନା କରିଦେଲେ ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ତଦନ୍ତ ଆରମ୍ଭ କରି ନାହୁଁ। ମଧୁ ପୋଲିସ କୁ ପୁଣିଥରେ ପଚାରିଲା , ସତ କୁହନ୍ତୁ । ସେ ଦୁଇ ଦିନ ଆସି ଫେରି ଯାଇଛନ୍ତି ଆପଣ ରିପୋର୍ଟ ନ ଲେଖିବାର କାରଣ କଣ ?? ବହୁତ୍ ବାଧ୍ୟ ପରେ , ପୋଲିସ ବାବୁ କହିଲେ , ଆପଣଙ୍କ ବାପା ମନା କରିଛନ୍ତି । ମଧୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଘରକୁ ଆସି ବାପା ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲା । ବାପା କହିଲେ , ହଁ ମୁଁ ମନା କରିଛି। ସେ କାହା ସହିତ ଯାଇଥିବ । ରିପୋର୍ଟ ରେ ତୋ ନାଁ ସହିତ ରିପୋର୍ଟ ଫାଇଲ୍ କରିବା ପାଇଁ କହିବାରୁ ମୁଁ ମନା କରିଥିଲି ।

ମଧୁ ବାପା ଆଗରେ ହାତ ଯୋଡ଼ି କହିଲା , ବାପା ତମେ ସବୁ ଜାଣିଛ ? କିରଣ କାହିଁ, କୁଆଡେ ଗଲା? ତାକୁ ଖୋଜି ଆଣିଦିଅ। ତାକୁ ତମେ ମୋ ସହିତ ବିବାହ ଦେବାକୁ ହଁ କରିଥିଲ । ତାକୁ ଖୋଜି ଆଣି ଦିଅ ।

ବାପା ପ୍ଲିଜ୍ । ବାପା ମନା କରି କହିଲେ ମୁଁ ଜାଣିନି ତାକୁ , ସେ କୁଆଡେ ଯାଇଛି । ସେ ଯଦି ଫେରି ଆସିବ ତେବେ ତୋ ସହିତ ତାର ବିବାହ କରିଦେବି। ମଧୁ, ପ୍ଲିଜ୍ ବାପା ତାର ସହିତ କିଛି ଅଘଟଣ ହୋଇନି ନା? ପ୍ଲିଜ୍ ବାପା କୁହ ?

କୁହ ବାପା, ସତ କୁହ??

ଯଦି ସେ ଫେରି ନ ଆସିଲା ତେବେ ମୁଁ ସତରେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଦେବି ।

ବାପା ପ୍ଲିଜ୍, ପ୍ଲିଜ୍ ବାପା,

(ମଧୁ ବାପାଙ୍କ ଗୋଡ କୁ ଧରି କାନ୍ଦି ବାକୁ ଲାଗିଲା ।)

ଝିଅ ର ଅବସ୍ଥା ଖରାପ ଦେଖି । ବାପା ଙ୍କ ମନ ବଦଳିବାକୁ ଲାଗିଲା । ବାପା କହିଲେ ସେ ଆଉ ଏ ଦୁନିଆରେ ନାହିଁ । ମଧୁ ଏତିକି ଶୁଣି ତାର ଚେତା ବୁଡିଗଲା । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାକୁ ପାଣି ଛିଟା ଦେଇ ଉଠେଇଲେ। ମଧୁ, ବାପା ତମେ ମୋତେ ତା ପାଖକୁ ନେଇ ଚାଲ ପ୍ଲିଜ୍ । ବାପା କହିଲେ ମୁଁ ଜାଣିନି ସେ କୋଉଠି ଅଛି ? ମଧୁ, ବାପା ପ୍ଲିଜ୍ ତମେ କଣ ପାଇଁ ଏମିତି କରିଲ ? ତମ ଝିଅ ର ଜୀବନରେ କଳା ଦାଗ କାହିଁକି ବୋଳି ଦେଲ ? ଏହି ଘଟଣା ପାଇଁ ମୁଁ ତୁମକୁ କେବେ କ୍ଷମା କରିବି ନାହିଁ ଆଉ ତୁମକୁ ବାପା ର ସମ୍ମାନ କେବେ ମଧ୍ୟ ଦେବୀ ନାହିଁ ।

ପ୍ଲିଜ୍ ବାପା, ମୋତେ କିରଣ ପାଖକୁ ନେଇ ଚାଲ ।

ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ଲ୍ୟାଣ୍ଡ ଫୋନ୍ ବାଜି ଉଠିଲା । ସେପଟୁ କେହି ଜଣେ କହୁଥାଏ ଏବଂ ମଧୁ କୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଶୁଣାଯାଉଥିଲା । ସେପଟୁ କେହି କହିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଆଜ୍ଞା ସେଦିନ ସେ ଟୋକାକୁ ପିଟି ନଦୀ ରେ ଫୋପାଡି ଦିଆ ଯାଇଥିଲା ନା ସେ ଆଜି ମିଳିଯାଇଛି ଆଉ ସେ ବଞ୍ଚିଛି। ଏଠି ୧୦ କିମି ଦୂର ନଦୀ ପାଖ ଗୋଟିଏ ଗାଁ ରେ ପୋଲିସ ପଚରା ଉଚରା ପରେ ଜଣା ପଡ଼ିଛି । ମଧୁ, ବାପାଙ୍କୁ କହିଲା , ବାପା ପ୍ଲିଜ୍ ବାପା , ମୋତେ ତା ପାଖକୁ ନେଇ ଚାଲ । ଝିଅ ର ଅନୁରୋଧ ରେ ବାପା ଝିଅ କୁ ନେଇ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚିଲେ । ସେ ଗାଁ ଲୋକ କିରଣ କୁ ନେଇ ଆସିଲେ ।

ମଧୁ ଓହ୍ଲାଇବା ପରେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଯାଇ କିରଣ କୁ ଜାବୁଡି ଧରିଲା। କିନ୍ତୁ କିରଣ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ପଥର ଭଳି ଠିଆ ହୋଇ ଥାଏ । ପ୍ରାୟ କିଛି ସେକେଣ୍ଡ ପରେ କିରଣ କହିଲା । ତମେ କିଏ ? ମୋତେ କାହିଁକି ଏମିତି ଜାବୁଡି ଧରିଛ ? ମଧୁ, ମୁଁ ମଧୁ ତୁମର ମଧୁ, ତମେ ଚିହ୍ନି ପାରୁନ?? ମଧୁ ବହୁତ୍ ବୁଝେଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲା କିନ୍ତୁ କିରଣ ନା ମଧୁ କୁ ଚିହ୍ନି ପାରୁଛି ନା ଆଉ କାହାକୁ ? ମଧୁ , ଦଉଡ଼ି ଆସିଲା ବାପା ପାଖକୁ। ବାପା ତାର କଣ ହୋଇଛି ? ସେ ଚିହ୍ନି ପାରୁନି କାହିଁକି ? ବାପା ଚୁପ୍ ଥିଲେ।

ଚତୁର୍ଥ ଭାଗ କୁ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଏଠି କ୍ଲିକ୍ କରନ୍ତୁ ।

ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ…..

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ପାଗଳ…(ଦ୍ଵିତୀୟ)

ପ୍ରଥମ ଭାଗ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ କ୍ଲିକ୍ କରନ୍ତୁ ।

କିରଣ ଆରେ ତମେ ବୁଝିବନି । ମଧୁ, ତମେ କହିବା ବନ୍ଦ କରେ । ମୋତେ ମଧୁ ବୋଲି ଡାକିବୁ ନହେଲେ ତୋର ମୁହଁ ଫଟେଇ ଦେବୀ । କିରଣ, ଶୁଣ ମଧୁ? ମୋର ସ୍ଥିତି ଆଉ ତୁମ ସ୍ଥିତି ଆକାଶ ପାତାଳ ସହ ସମାନ । ମଧୁ, କଣ ସ୍ଥିତି? ତୁ ତୋ ମାଉସୀ ପାଖରେ ରହୁଛୁ, ତୋ ବାପା ମା ଏ ଦୁନିଆରେ ନାହାନ୍ତି ଆଉ ତୋତେ ମୋ ଲାଇଫ ପାର୍ଟନର କରିଲେ ମୋ ସହିତ ତୁ ରହିବୁ। ଏଥିରେ ଅସୁବିଧା କଣ ? କିରଣ, ଅସୁବିଧା ନାହିଁ। ମୁଁ ମୋ ମାଉସୀ କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ହେବ। ତାଙ୍କର କେହି ପୁଅ ନାହାନ୍ତି , ମୋତେ ପୁଅ ଭଳି ପାଳି ବଡ କରିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ତ ଭୁଲି ପାରିବିନି । ତାକୁ ସପୋର୍ଟ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ନା !

ମଧୁ, ସେ କଥା ମୁଁ ବୁଝିବି । ତୁ ହଁ କରିବା ଦରକାର। କିରଣ, ନାହିଁ ମଧୁ ତମେ ରାଜନୀତି କରିବା ଲୋକ ଆଉ ମୋତେ ରାଜନୀତି ପସନ୍ଦ ନାହିଁ । ମଧୁ, ତାହା ହେଲେ , ମୁଁ ଆଜି ଠାରୁ ସଭାପତି ପଦ ରୁ ଇସ୍ତଫା ଦେଇ ଦେଉଛି । ତୁ ଖୁସି ହେବୁ ନା? କିରଣ, ତମ ବାପା ତ ଛାଡ଼ି ପାରିବେ ନାହିଁ ନା ? ମଧୁ, ତେବେ ଚାଲ, ଆଜି ଏହି ସମୟରୁ ଆମେ ଦୁହେଁ କୁଆଡେ ଫେରାର ହୋଇ ଯିବା। କିଛି ଦିନ ଗଲା ପରେ ସବୁ ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ । ମୋ ବାପା ମୋତେ ସପୋର୍ଟ ମଧ୍ୟ କରିବେ । କାରଣ ମୋ ଖୁସି ପାଇଁ ସେ କିଛି ମଧ୍ୟ କରିବାକୁ ରାଜି ହୋଇ ଯାଆନ୍ତି ।

କିରଣ, କଣ ବେକାର କଥା କହୁଛ । ତମ ସର୍ତ୍ତ ରେ ମୋର ଏକମତ ନୁହଁ। ମୁଁ ତୁମ ସହିତ ବିବାହ କରି ପାରିବି ନାହିଁ । ମଧୁ, ପୁଣି କଣ ଅସୁବିଧା? ଯାହା ହୋଇ ଯାଉ ପଛେ ମୁଁ ତୋତେ ହିଁ ବାହା ହେବି । ଏତିକି କହି ସେ ରୋଡ ରେ ଚାଲି ଚାଲି ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା। କିରଣ କହିଲା, ମୋତେ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର। ତୁମ ବଂଶ ପରମ୍ପରା ଅଲଗା। ତମ ବାପା ଆମ ସମ୍ପର୍କ କୁ ମାନ୍ୟତା ଦେବେ ନାହିଁ । ମଧୁ ପୁଣି ଥରେ ବୁଲି ଆସି କିରଣ ର ସାଇକେଲ ରେ ବସି ପଡ଼ି କହିଲା। ଚାଲ ମୋ ସହିତ। ମଧୁ, କିରଣ କୁ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲା ମଧୁ ଘରେ । କିରଣ ର ଇଚ୍ଛା ନଥାଇ ମଧ୍ୟ ମଧୁ ର ବାଧ୍ୟକତା ରେ ସେ ପହଞ୍ଚି ଥିଲା । ମଧୁ ର ମା କିରଣ କୁ ପାଛୋଟି ନେଇ ସମ୍ମାନ ଦେଇ ଖାଇବାକୁ ଦେଲେ। ମଧୁ, ର ବାପା କିରଣ କୁ ଦେଖି ଅଳ୍ପ ରାଗ ମୁହଁରେ କଥା ହେଲେ ଏବଂ ଘର ଭିତରକୁ ଯାଇ ମଧୁ ର ମା କୁ କହିଲେ ଯେ ଏ ପୁଅ କିଏ? ମଧୁ ର ମା କହିଲେ, ଏ ହେଉଛି ମଧୁ ର ସାଙ୍ଗ। ମଧୁ ର ବାପା ପଚାରିଲେ ? ସାଙ୍ଗ ନା ବଏଫ୍ରେଣ୍ଡ ? ବାପା କହିଲେ। ମଧୁ କୁ ବୁଝେଇ ଦିଅ ସେ ଏ ପୁଅ ର ପିଛା ଛାଡ଼ି ଦେବ। ତା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଭଲ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଖିଛି ମୁଁ ।

ସେପଟ ରୁମ୍ ରୁ ମଧୁ , ବାପାଙ୍କୁ ଡାକିବା କୁ ଲାଗିଲା । ବାପା ପହଞ୍ଚିଲେ। ବାପା, କିରଣ ସହିତ ୫ ମିନିଟ କଥା ରେ କେବଳ କିରଣ ର ଘର, ବଂଶ ଆଭିଜାତ୍ୟ ବିଷୟରେ ପଚାରିବାରେ ଲାଗିଲେ । ମଧୁ, ବାପା ବହୁତ୍ କଥା ଅଛି କେବଳ ବଂଶ ଜାତି ପଚାରିବା କଣ ଠିକ୍ ?? କିରଣ ଚୁପ୍ ଥାଏ। ବିନା ବିଳମ୍ବ ରେ ମଧୁ ବାପା ଙ୍କୁ କହିଦେଲା । ବାପା ମୁଁ କିରଣ କୁ ପସନ୍ଦ କରେ ଏବଂ ତାକୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଚାହେଁ । ଆପଣଙ୍କ ମତ କଣ ? ମଧୁ ର ବାପା , ମଧୁ ର ପ୍ରଶ୍ନ ରେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ଯ ହୋଇ ଚାହିଁ ରହିଲେ । ବାପା କହିଲେ । ହଉ ମୁଁ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ପରେ ଜଣେଇବି। ମୁଁ ଅଳ୍ପ ଥକି ଯାଇଛି। ତମେ କଥା ହେଉ ଥାଅ। ଏତିକି କହି ବାପା ସେଠୁ ଚାଲିଗଲେ । ଅନ୍ୟ ରୁମ୍ କୁ ଯାଇ ବାପା ମା ସହିତ ବହୁତ୍ ଜୋର୍ ରେ ପାଟି କରି କଣ କହୁଥିଲେ।

କିରଣ କହିଲା, ମଧୁ ମୁଁ ଏବେ ଆସୁଛି। ମଧୁ ର ଇଚ୍ଛା ଥାଏ ଆଉ ଅଳ୍ପ ସମୟ କଥା ହେବା ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ଘରେ ମହାଭାରତ ର ଝଡ ଦେଖି ସେ ହଁ କହି ବିଦାୟ ଦେଲା କିରଣ କୁ । କିରଣ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲା ପରେ , ମଧୁ ବାପାଙ୍କ ରୁମ୍ ଭିତରକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ ଯେ । ମଧୁ ର ମା ଙ୍କ ଗାଲ ଲାଲ୍ ହୋଇ ପଡ଼ିଛି । ମଧୁ,ବାପା ତମେ ମା ଙ୍କୁ କାହିଁକି ଚାପୁଡ଼ା ମାରିଛ ? ବାପା କହିଲେ। ମୋ ଲାଳନ ପାଳନକୁ ଏଡାଇ ତୁ ଗୋଟିଏ ଅନ୍ୟ ଜାତିର ପୁଅ ସହିତ ବିବାହ ଦେବାକୁ ତୋ ମା ହଁ କରିଲେ ସେଥିପାଇଁ ସେ ଚାପୁଡ଼ା ଖାଇଲା।

ମଧୁ, ଭୁଲ ଯଦି ମୋର ତେବେ ମା ଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡ କାହିଁକି ? ବାପା, ଏତିକି ଦଣ୍ଡ କିଛି ନୁହଁ। ଆଉ ଶୁଣ ସେ ପୁଅ ସହିତ ତୋର ବାହାଘର ହେବ ନାହିଁ। ମଧୁ, ବାପା , ସେ ବହୁତ୍ ଭଲ ପିଲା। ତାର ବାପା ମା, ନାହାନ୍ତି ସେ ଆମ ଘରେ ପୁଅ ହୋଇ ରହିବ। ବାପା, ନା ମାନେ ନା, ଏହା ଅସମ୍ଭବ । ମୁଁ ତୋ ପାଇଁ ବିକାଶ ବାବୁ ଙ୍କ ପୁଅ ରାଧେ ସହିତ ତୋ ବାହାଘର ଠିକ୍ କରିଛି । ମଧୁ, ବାପା ତମେ କଣ କହୁଛ ? ବିକାଶ ବାବୁ ଙ୍କ ପୁଅ ?? ମାନେ ସେ କୁଳାଙ୍ଗାର ରାଧେ, ସେ ବଳାତ୍କାର କେଶ ରେ ସେ ଜେଲ୍ ଯାଇଥିଲା ନା? ମୁଁ ସେ ପୁଅ କୁ ବାହା ହେବି ମାନେ ମୁଁ ଜିଅନ୍ତା ଶବ ପାଲଟି ଯିବି। ମୋତେ ସେଠୀ ବିବାହ ଦିଅ ନାହିଁ ବାପା।

ମଧୁ, ବାପା ମୋ ମନ କଥା ରଖ ପ୍ଲିଜ୍, ମୋତେ କିରଣ ସହିତ ବିବାହ ହେବାର ଅଛି। ମୋର ଇଚ୍ଛା ସବୁଠୀ ପୁରଣ କରିଛ । ଏଇଟା ମଧ୍ୟ କରିଦିଅ । କିନ୍ତୁ ବାପା ଙ୍କ ଗୋଟିଏ ଜିଦ୍ ନା, ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ । ମଧୁ, ରାଗରେ ନିଜ ରୁମ୍ ରେ କବାଟ ଦେଇ ଶୋଇ ଗଲା। ଯେତେ କବାଟ ପିଟିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ଆଉ ଖୋଲିଲା ନାହିଁ। ଉତ୍ତର ରେ କହିଲା ଯଦି କିରଣ ସହିତ ବିବାହ କରିବ ତେବେ ଯାଇ ମୁଁ କବାଟ ଖୋଲିବି। ପ୍ରାୟ ୩ ଘଣ୍ଟା ପରେ ବାପା କହିଲେ ହଉ, ତା ସହିତ ବିବାହ ଦେବୀ। ତୁ କବାଟ ଖୋଲେ। ମଧୁ ବାହାରକୁ ଆସିଲା ।

ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ…..

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା (By. Nilamadhab)

 
ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା






 ଆଜି ବୈଠକ ବସିଛି ଗାଁ କୋଠ ଘରେ। କାରଣ ଚୋର ଧରା ପଡ଼ିବ । ରାମୁ ଗୌଡ଼ ର ଛେଳି ଚୋରି ହୋଇଛି । କିଛି ଦିନ ତଳେ ରାମୁ ର ଗୋଟିଏ ଖାସି ରାତି ଦୁଇଟା ରୁ ହଜି ଯାଇଛି । ସେଦିନ ରାତିରେ ବହୁତ୍ ଖୋଜା ଖୋଜି ପରେ ମଧ୍ୟ ଛେଳି ର କିଛି ଖବର ମିଳିଲା ନାହିଁ । ଶେଷରେ ରାମୁ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଗାଁ କମିଟି କୁ ଗୋଟିଏ ଏତଲା ଦେଲା ଯେ ଆଗକୁ ଗ୍ରହ୍ମା ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଆସିବ ଏବଂ ତା ପୂର୍ବରୁ ମୋର ଗୋଟିଏ ଖାସି ଚୋରି ହୋଇଯାଇଛି। ମୋତେ ସେ ଖାସି ଖୋଜିବାରେ ଗାଁ କମିଟି ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ । 

ଗାଁ କମିଟି ରାମୁ କୁ ସାହାସ ଦେଇ କହିଲେ ଯେ ତୁମେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ ତୁମର ଛେଳି ତୁମେ ନିଶ୍ଚୟ ପାଇବ । ପ୍ରକୃତରେ ଚୋରି କରିଛି ଗ୍ରାମ ର ରଞ୍ଜିଆ ରାଉଳ ର ପୁଅ ସତୀଶ । ସତୀଶ ହେଉଛି, ଗୋଟିଏ ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା। ଗାଁ ର କାହା କଥା ସେ ଶୁଣେନି । ତାକୁ ଯଦି କେହି ଆଙ୍ଗୁଠି ଉଠାଏ ତେବେ ତା ପର ଦିନ ତାର ବେଳା ଖରାପ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ତା ବିରୁଦ୍ଧରେ କେହି ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ । 

ରାତିରେ ଗ୍ରାମ ସଭା ଆୟୋଜନ ହେଲା ଏବଂ ରାମୁ କୁ ଗାଁ କମିଟି ଅନୁରୋଧ କରିଲେ ଯେ ତୋର କାହା ଉପରେ ସନ୍ଦେହ କହ? ଆମେ ତୋ ସହିତ ଅଛୁ । ରାମୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁହଁ କୁ ଚାହିଁ ଶେଷରେ ସତୀଶ ର ନାମ ନେଲା କିନ୍ତୁ ମନରେ ଭୟ ଥିଲା। ଗ୍ରାମ କମିଟି ସତୀଶ କୁ ଡକେଇ ପଠେଇଲେ କିନ୍ତୁ ସେ ମଦ ପିଇ କୋଉଠି ଗଡୁ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଘରେ ନଥିଲା । ସଭା ସରିଲା ଏବଂ ରାମୁ କୁ ସ୍ୱାନ୍ତନା ଦେଇ କହିଲେ ଆମେ ତୋତେ ନ୍ୟାୟ ଦେବୀ ତୁ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ। 

ତାପର ଦିନ ସତୀଶ ରାମୁ ପାଖରେ ହାଜର । ତାକୁ ଧମକ ଦେଇ କହିଲା । ତୁ ମୋତେ ଦେଖିଛୁ କି? ତୋର ଛେଳି ନେବା ସମୟରେ । ରାମୁ ଚୁପ୍ ଥିଲା । ସତୀଶ ତାକୁ କହିଲା ଯେ, ତୁ ମିଛ କହିଛୁ ନା ?? ଏବେ ତୋର ସତ ସତିକା ଛେଳି ଚୋରେଇବି । ଆଉ ତୋ ଗୁହାଳରେ ନିଆଁ ଲଗେଇ ଦେବି । ତୋ ହାତରେ ଯାହା ହେଉଛି କର । ରାମୁ ମଧ୍ୟ ଡରରେ ପୁଣି ଗାଁ କମିଟି କୁ ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ଗୁହାରୀ କରିଲା । ଗାଁ ସଭା ଆୟୋଜନ ହେଲା ସିନା ସତୀଶ ଆସିଲା ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ନିରୁପାୟ । ତାକୁ କେହି ବାଧ୍ୟ କରିବ । ସେ ତ, ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା । 

୮ ଦିନ ପରେ ରାତି ୪ଟା ପାଖା ପାଖି ସତୀଶ ପହଞ୍ଚିଲା ରାମୁ ର ଗୁହାଳରେ । ସତୀଶ ନିଜର ତିନୋଟି ମଦୁଆ ସାଙ୍ଗ ସହିତ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚିଲା । ସେ ଭାବିଲା ଆଜି ତିନି ରୁ ଚାରୋଟି ଛେଳି ନିଶ୍ଚୟ ଚୋରି କରିବି କିନ୍ତୁ କଥା ରେ ଅଛି ଯଦି ତୁମର ପାପର ଘଡା ଭରି ଗଲାଣି ତେବେ ତୁମର ଖରାପ ସମୟ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବ । ତାପରେ ସତୀଶ ର ଅଜାଣତେ ଗୁହାଳରେ କୋଣେ ଥିବା ପରିସ୍ରା ଗାତ ଭିତରେ ତାର ଗୋଡ ଖସି ଗଲା ଏବଂ ଗୋଡ଼ ଟି ମୋଡ଼ି ହୋଇ ସେଠୀ ପଡିଗଲା । ନିଶା ଶକ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ତାକୁ କଷ୍ଟ ଅନୁଭବ ହେଉ ନଥାଏ। ଦୁଇଟି ଛେଳି ର ପାଟି କୁ ବାନ୍ଧିବା ସମୟରେ ରାମୁ ର ହଠାତ୍ ନିଦ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି । ସେ ଦୌଡ଼ି ଆସି ଦେଖେ ଚାରି ଜଣ ଲୋକ ତା ଗୁହାଳ ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି। ରାମୁ, ଚୋର ଚୋର ବୋଲି ପାଟି କରିବା ପରେ ସାହି ପଡିଶା ଲୋକେ ଉଠି ଆସିଲେ। ପଡିଶା ଲୋକଙ୍କ ପାଟି ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସତୀଶ ର ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଦଉଡ଼ି ଚାଲି ଗଲେ ସିନା। ସତୀଶ ଦଉଡ଼ି ଯାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । କାରଣ ଗୋଡ ମୋଡ଼ି ହୋଇ ପଡ଼ିବା ପରେ ତାର ଗୋଡ ଟି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥିଲା ।

ଏକଥା କିଏ ଜାଣେ ଯେ ସତୀଶ ର ଗୋଡ ଭାଙ୍ଗିଛି ବୋଲି । କିଏ ଠେଙ୍ଗା ତ କିଏ ଲାଠି ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲେ। ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ମୁହଁକୁ ମୁହଁ ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ। ସମସ୍ତେ ତାକୁ ଗୁହାଳ ରୁ ବାହାର କୁ ଟାଣି ଆଣି ମାଡ଼ ସହିତ ଗୋଇଠା ବିଧା ର ବର୍ଷା କରି ଚାଲିଲେ । ପ୍ରାୟ ଲୋକେ ତ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଏ ସତୀଶ ବୋଲି କିନ୍ତୁ ତା ପ୍ରତି କାହାର ଦୟା ନଥିଲା ଏବଂ ବହେ ମାଡ ଖାଇବା ପରେ ପୋଲିସ୍ କୁ ଖବର ଦେଲେ। ପୋଲିସ୍ ଆସିବାରେ ଅଳ୍ପ ବିଳମ୍ବ କରିଲା ସତ କିନ୍ତୁ ଆସିଲା ପରେ ସତୀଶ କୁ ବାନ୍ଧି ନଣ୍ଡା କରି ଗାଁ ସାରା ଚଲେଇ ଚଲେଇ ଥାନା କୁ ନେଇ ଗଲା । ତାପର ଠାରୁ ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା ର ଆଉ ଦେଖା ନାହିଁ ବୋଧେ ସୁଧୁରି ଯାଇଛି ।


ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଗଳ୍ପ ସଂକଳନ ରୁ..






If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ନୂଆ


ନୂଆ, ଓଡ଼ିଆ କବିତା, ନୀଳମାଧବ, ନୀଳ, nila, madhab, poem, odia
ନୁଆ




ଜୀବନକୁ ନୂଆ ତୋଳିବାକୁ ଯାଇ
ଆଜି ନିଜେ ନୂଆ ହୋଇଗଲି
ସମ୍ପର୍କ ର ନଈ ସୁଅ ରେ ପୁଣି
ଭାସି ଭାସି ଆସି ସେ ସ୍ଥାନରେ
ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛି..

କେତେ ଯେ ଟାହୀ ଟାପରା
ଶୁଣିବାକୁ ଥିଲା ଆଜି
ମନେ ହେଉଛି ଆଉ ସହି ହେବନି..

ପାର କରିବା ଅସହ୍ୟ ହେଲାଣି
ଏହି ଉଚ୍ଚତା ଦୁର୍ଗ ର ଚଲାପଥ 
ନାହିଁ ମୋର ସାହାସ
ଆଶା ଆଜି ନିରାଶା ରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି…

କଣ ହେବ ମୋର ଭବିଷ୍ୟତ
ଏମିତି ବେକାର ଯିବ ମୋର ପାଠ ପଢା
କେତେ ଥର ଆଉ ହାରିବି
ଭାବୁଛି ଜୀବନକୁ ହାରି ଦେବୀ 
କିନ୍ତୁ
ନା… ନା… 
ନା ମୁଁ କାପୁରୁଷ ର ଆଖ୍ୟା ନେବି..
ନା ମୁଁ ଅକ୍ଷମ…
ପୁଣି ଥରେ ଚେଷ୍ଟା କରିବି
ତୋଳିବାକୁ ମୋ ନୂଆ ଜୀବନ ।


ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ…
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ ।

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ହୀରା ଓ ମାଛ

#ଓଡ଼ିଆ,#ଗଳ୍ପସମାହାର,#ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ,#ଶିଶୁଗଳ୍ପ,#bhuyansblog,
ହୀରା ଓ ମାଛ
ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମରେ ଜଣେ ଭିକ୍ଷୁକ ଦରିଦ୍ର ନିଜ ପରିବାର ସହିତ ବାସ କରୁଥିଲା । ନାମ ଥିଲା ବନମାଳୀ । ପତ୍ନୀ ଓ ଚାରି ଝିଅ ସହିତ ଦୁଃଖରେ ଦିନ ବିତୁଥିଲା । ବଡ ଝିଅ ରାଧା, ମୀରା, ହୀରା ଓ ଚତୁର୍ଥ ଝିଅ ସୋମା । ଚାରି ଜଣକ ଭିତରେ ବଡ ଥିଲା ବହୁତ୍ ଗର୍ବି । ଦ୍ୱିତୀୟ ବହୁତ୍ ଅଳସେଇ କିନ୍ତୁ ହୀରା ବହୁତ୍ ଉପକାରୀ ଏବଂ ସୋମା ଖାଇବା ପ୍ରେମୀ, କିଏ ଖାଉ ଅବା ନ ଖାଉ ତା ପେଟ ପୂରିବା ଦରକାର।
 
ଦିନେ ବାପା ବଣକୁ କାଠ ସଂଗ୍ରହ ପାଇଁ ବାହାରିଲେ ।ସାଙ୍ଗରେ ଯିବା ପାଇଁ ବଡ ଝିଅ ରାଧା କୁ ଡାକିଲେ କିନ୍ତୁ ସେ ରୋକ୍ ଠୋକ୍ ମନା କରିଦେଲା । ବାପା ମୀରା କୁ ଡାକିଲେ ସେ ମଧ୍ୟ ମନା କରିଦେଲା କହିଲା ମୋତେ ନିଦ ଲାଗିଲାଣି ମୁଁ ଯିବି ନାହିଁ । ବାପା ଆଉ କାହାକୁ ନ କହି ନିଜେ ନିଜେ ବାହାରିଲେ ଯିବା ପାଇଁ ସେଇ ସମୟରେ ହୀରା ଆସି କହିଲା, ବାପା ମୁଁ ତମ ସହିତ ଯିବି । ବାପା ହୀରା ର ଇଚ୍ଛା ଶୁଣି ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ହୀରା ସହିତ ବଣ କୁ ଗଲେ । ସେଠୀ କାଠ ସହ ଅନେକ ମିଠା କୋଳି ଏବଂ ଫଳ ମଧ୍ୟ ନେଇ ଆସିଲେ । ସାନ ଝିଅ ତ ଖାଦ୍ୟ ଲୋଭି ଥିଲା, ଫଳ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଦୁଇଟି ଫଳ ରଖି ସବୁ ଗୁଡିକ ଖାଇନେଲା । ହୀରା ସେ ଫଳ ଦୁଇଟିକୁ କାଟି ନିଜେ ନ ଖାଇ ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ଭଉଣୀ କୁ ତଥା ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଦେଲା କିନ୍ତୁ ବାପା ହୀରା ର ଉପକାରୀ ଏବଂ ଉତ୍ତମ ମନୋଭାବ ଦେଖି ବାପା ହୀରା କୁ ନିଜ ଫଳରୁ ଅଳ୍ପ ଦେଲେ ଏହା ଦେଖି ବାକି ସମସ୍ତେ ମଧ୍ୟ ହୀରା କୁ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଫଳ ଦେଲେ ଏବଂ ଖୁସିରେ ଖାଇଲେ ।
 
ରାଧା ଅନ୍ୟ ଭଉଣୀ ମାନଙ୍କୁ ଘୃଣା କରେ । କାରଣ ସେ ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ୍ ଗୋରା ଆଉ ସୁନ୍ଦର ସେଥିପାଇଁ ସେ ନିଜକୁ ନେଇ ବହୁତ୍ ଗର୍ବ କରେ । ହୀରା ଦେଖିବା କୁ କଳା ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଶାନ୍ତ ସରଳ ଥିଲା । ବାପା ମାଙ୍କ ର ମଧ୍ୟ ବହୁତ୍ ଭଲ ଝିଅ ଥିଲା । ଅନ୍ୟ ଭଉଣୀ ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ବହୁତ୍ ଅଲଗା । ହୀରା ଦିନେ ଗାଧେଇବା ପାଇଁ ନଦୀକୁ ଗଲା । ସେଠୀ ଦେଖିଲା ଗୋଟିଏ ବିରାଟ ବଡ ମାଛ ପାଣି ଭିତରୁ ବାହାରି ଆସି ବାହାରେ ଛାଟି ପିଟି ହେଉଛି । ମାଛକୁ ଦେଖି ତାର ଦୟା ଆସିଲା। ହୀରା ମାଛ ଟିକୁ ହାତରେ ଉଠେଇ ନଦୀ କୂଳରେ ଛାଡ଼ି ଆସିଲା । ମାଛ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହୋଇ ନଦୀ ପାଣିରେ ଖେଳିଲା ଏବଂ ହଠାତ୍ ସେ ମାଛ ଟି ହୀରା ଗାଧୋଇବା ପାଣି ତୁଠକୁ ଆସି ହୀରା କୁ ଧନ୍ୟବାଦ୍ ଜଣାଇଲା । ହୀରା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ରେ ମାଛକୁ ଚାହିଁ ରହିଲା । ମାଛ କହିଲା ଚିନ୍ତା କରନି ଝିଅ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମଣିଷ ଭଳି କଥା ହୋଇପାରେ ଏବଂ ତୁମ ପରି ଦୟାବାନ ଏବଂ ପରୋପକାରୀ ଝିଅ କୁ ମୁଁ ପ୍ରଥମ କରି ଦେଖିଲି । ଏହି ସମୟରେ ଯଦି ଅନ୍ୟ କିଏ ରହିଥାନ୍ତା ତେବେ ମୋତେ ମାରି ଖାଇ ଦେଇଥାନ୍ତା । ଏତିକି କହି ସେ ପାଣି ଭିତରକୁ ଚାଲି ଗଲା । ହୀରା ମଧ୍ୟ ଗାଧୋଇ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଲା । ଏହି କଥା ସେ ଘରେ କାହାକୁ ଜଣେଇ ନଥିଲା ।
 
ଦିନେ ହୀରା ଓ ତାର ବାପା ମିଶି ପାଖ ଗ୍ରାମକୁ ଭିକ୍ଷା ମାଗିବା କୁ ବାହାରିଲେ । ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମ ପରେ ଅନ୍ୟ ଏକ ଗ୍ରାମକୁ ଯିବା ବାଟରେ ବହୁତ୍ ବଡ ଜଙ୍ଗଲ ପଡ଼ିଲା ବାପା ଝିଅ ବହୁତ୍ ଡରିଯାଇଥିଲେ ଯେ ଏତେ ବଡ ଜଙ୍ଗଲରୁ କେମିତି ପାରି ହେବେ କିନ୍ତୁ ଅଳ୍ପ ଭିକ୍ଷା ଯୋଗୁ ସେ ଆଗକୁ ଯିବା ପାଇଁ ବାହାରିଲେ । ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ହଠାତ୍ ଜଣେ ଲୋକ ର ଚିତ୍କାର ଶୁଣାଗଲା । ବାପା, ଝିଅ ସେହି ସ୍ୱର ଆଡ଼କୁ ଆଗେଇ ଚାଲିଲେ । ସେଠୀ ଦେଖିଲେ ଯେ ସେ ରାଜ୍ୟର ରାଜା ଙ୍କୁ ବାଘ ଆକ୍ରମଣ କରୁଥିଲା । ସେ ସବୁ ଦେଖି ହୀରା ମନରେ ଭାବିଲା କେମିତି ହେଉ ପଛେ ବାଘ ଠାରୁ ରାଜା ଙ୍କୁ ବଞ୍ଚାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସେ ନିଜ ପାଖରେ ଥିବା ଚାଉଳ ଏବଂ ଫଳ ମୂଳ କୁ ଅଜାଡ଼ି ସେ କପଡା ରେ ଗୋଟିଏ ପଥର ବାନ୍ଧିଲା ।
 
ଯେତେବେଳେ ବାଘ ରାଜା କୁ ପୁଣି ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ଆସିଲା ହୀରା ସେ ପଥର କୁ ବାଘ ପାଟିକୁ ଫୋପାଡି ଦେଲା । ପଥର ଯାଇ ବାଘର ତଣ୍ଟି ଭିତରେ ଅଟକି ଗଲା। ସେଠୀ ବାଘ ନିରୁପାୟ ହୋଇ ରାଜା କୁ ଆକ୍ରମଣ ଛାଡ଼ି ତଣ୍ଟି ରେ ଲାଗିଥିବା ପଥର କୁ ବାହାର କରିବା ପାଇଁ ଚିତ୍କାର କରିଲା । ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ରାଜା ର ପ୍ରହରୀ ମାନେ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚି ଗଲେ । ଶସ୍ତ୍ର ତଥା ଜଣ ଗହଳି ଦେଖି ବାଘ ସେଠୁ ଜୀବନ ବଞ୍ଚେଇ ବଣ ଭିତରକୁ ଦଉଡ଼ି ଗଲା । ବାଘ ଆକ୍ରମଣ ଫଳରେ ରାଜା ଙ୍କ ଦେହର ବହୁତ୍ ସ୍ଥାନରେ କ୍ଷତ ହୋଇଥିଲା । ହୀରା ପାଖରେ ଥିବା କିଛି ପତ୍ର ତଥା କିଛି ଫଳ କୁ ପେଶି ରାଜାଙ୍କ ଦେହର କ୍ଷତ ଜାଗାରେ ଲଗେଇ ଦେଲା।
 
ବାଘ ଆକ୍ରମଣ ଯୋଗୁ କ୍ଷତ ସ୍ଥାନ କଷ୍ଟ ଦେଉଥାଏ କିନ୍ତୁ ସେ ଜଡ଼ିବୁଟି ର ପ୍ରଭାବ ରେ ରାଜା ଆରାମ ଅନୁଭବ କରିଲେ ଏବଂ ହୀରା କୁ ନିଜର ପରିଚୟ ପଚାରିଲେ। ହୀରା ପରିଚୟ ରେ ନିଜ ତଥା ବାପା ଙ୍କ ପରିଚୟ ଜଣାଇଲା। ରାଜା ହୀରା ର ସେବା ତଥା ସାହସ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ଧନ୍ୟବାଦ୍ ଜଣେଇ କହିଲେ ଏପରି ସାହସୀ ଝିଅ ମୋ ରାଜ୍ୟରେ ଅଛନ୍ତି ଜାଣି ବହୁତ୍ ଖୁସି ଲାଗୁଛି। ମୁଁ ଏ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ର ରାଜା । ଜଙ୍ଗଲ କୁ ଶିକାର ନିମନ୍ତେ ଆସି ବାଘର ଶିକାର ହେବାକୁ ବସିଥିଲି କିନ୍ତୁ ମୋ ଭାଗ୍ୟ ଭଲ ଯେ ତୁମ ଭଳି ସାହସୀ ଝିଅ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଆସି ମୋ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇ ଦେଲ ।
 
ସେଠୀ ରାଜା ତାଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଇ କହିଲେ ଏଭଳି ଝିଅ ମୋ ରାଜମହଲ ର ସଦସ୍ୟ ହେବ । ମୋ ପୁତ୍ର ପାଇଁ ଉତ୍ତମ ଏବଂ ସାହସୀ ଝିଅ ର ଆବଶ୍ୟକତା ଥିଲା ଏବଂ ମୁଁ ଘୋଷଣା କରି କହୁଛି ଯେ ହୀରା ମୋ ପୁତ୍ର ବଧୂ ହେବ ଏବଂ ବନମାଳୀ କୁ ନିଜର ପୁତ୍ର ବଧୂ ର ବାପା ହିସାବରେ ସମ୍ମାନ ଦେଇ କହିଲେ । ହୀରା କୁ ମୋ ପୁତ୍ର ବିବାହ କରିବ ଏବଂ ଆସନ୍ତା ଉତ୍ତମ ତିଥି ରେ ଆମେ ଆପଣ ଙ୍କ ଘରକୁ ମୋ ପୁଅ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ନେଇ ଆସିବୁ । ଏତିକି କହି ରାଜା ରଥ ଉପରେ ବସି ଯିବାକୁ ବାହାରିଲେ ।
ହୀରାର ବାପା ଏତିକି କଥା ଶୁଣି ଖୁସି ହେଇଗଲେ କିନ୍ତୁ ରାଜା ଙ୍କୁ କହିଲେ କି ଆପଣଙ୍କର ରାଜମହଲ ଆମର ଝାଟି ମାଟିର ଘର ତା ସାଙ୍ଗକୁ ଆମେ ଛଅ ପ୍ରାଣୀ । ଦୁଇ ବୋଳି ଦୁଇ ମୁଠା ଖାଇବାକୁ ପାଉ ନାହୁଁ । ଯଦି ଆପଣ ହୀରା କୁ ପୁତ୍ର ବଧୂ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବେ ତେବେ ବାପା ର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହିସାବରେ ମୁଁ ଦେବାକୁ ଅକ୍ଷମ ମହାରାଜ!!! ଏହି କଥା ଶୁଣି ରାଜା ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲେ । ମୁଁ ତ ଆପଣଙ୍କ ଠାରୁ ଝିଅ ନେବି ନାହିଁ ଗୋଟିଏ ମୂଲ୍ୟବାନ ହୀରା ଖଣ୍ଡ ନେଇକି ଯିବି ମୋ ରାଜ ମହଲ କୁ, ମୋର ଆଉ କିଛି ଦରକାର ନାହିଁ । ଏହି କଥାରେ ହଁ ଭାରି ବନମାଳୀ ରାଜା ଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରି ନିଜ ଘରକୁ ଫେରିଲା । ରାଜା ରାଜ ମହଲ କୁ ଆସି ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ଆଉ ପୁତ୍ରକୁ ଘଟଣା ତଥା ହୀରା ବିଷୟରେ ସବୁ କଥା ଜଣାଇଲେ । ସ୍ତ୍ରୀ ହୀରା କଥା ଶୁଣି ଖୁସି ହୋଇଗଲେ । କିନ୍ତୁ ପୁତ୍ର ଦ୍ବନ୍ଦରେ ପଡ଼ିଲେ ହୀରା କେମିତିକା ହୋଇଥିବ ? ରାଜା କହିଲେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆସନ୍ତା ଗୁରୁବାର ଦିନ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ ଦେଖି ଆସିବା ।
ଏପଟେ ବନମାଳୀ ମଧ୍ୟ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ଆସି କହିଲେ । ସ୍ତ୍ରୀ ବହୁତ୍ ଖୁସିହେଲେ ନିଜ ଝିଅ କୁ ରାଜପ୍ରାସାଦ ରେ ବାହା ଦେବେ ବୋଲି । ଆଉ ସାନ ଭଉଣୀ ବି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲା । ଯେ ତାକୁ ଭଲ ଭଲ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ ମିଳିବ ବୋଲି କିନ୍ତୁ ଏଠି ବଡ ଦୁଇ ଝିଅ ଖୁସି ନଥିଲେ । ସେ ଦୁହେଁ ସେଠାରୁ ରାଗି ଚାଲିଆସି ବାହାରେ ବସିଲେ । ରାଧା ଭାବିଲା ମୁଁ ଏତେ ସୁନ୍ଦରୀ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ରାଜା ପ୍ରାସାଦ ରେ ରାଣୀ ହେବା କଥା କିନ୍ତୁ ସେ କାଳିଆ ପୋଡ଼ି ରାଣୀ ହେବ ଏବଂ ତାହା ମୁଁ ହେବାକୁ ଦେବୀ ନାହିଁ । ସେ ଦୁହେଁ କଥାହେଲେ ଆମେ ଏଠି ଚାଳ ଘରେ ରହିବା ସେ ଯାଇ ରାଜମହଲ ରେ ରହିବ । ରାଜାଙ୍କ ପୁତ୍ର କୁ ବାହାହେବ ଏହା ଅସମ୍ଭବ । ଏହା କହି ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଗୋଟିଏ ଉପାୟ ପାଞ୍ଚିଲେ ।ବଡ ଭଉଣୀ କହିଲା ଚାଲ ଆମେ ତାକୁ ନେଇ ନଦୀକୁ ଠେଲିଦେବା । ସେଠୀ ଅଧିକ ପାଣି ଅଛି ସେଠୁ କେବେ ସେ ବାହାରି ଆସି ପାରିବନି ଏବଂ ଘରେ ଆସି କହିବା ସେ ନଦୀ ପାଣି ରେ ଭାସି ଗଲା ଏବଂ ରାଜା ପୁଅ ଯେବେ ଆସିବ ସେ ମୋତେ ଦେଖି ପସନ୍ଦ କରିଦେବ ଏବଂ ଆମେ ଦୁହେଁ ରାଜା ପୁଅ କୁ ମିଶି ବିବାହ କରିବା । ମୀରା କହିଲା ବିବାହ କରିବୁ ତୁ ମୋତେ ସେ କେମିତି ଦ୍ଵିତୀୟ ବିବାହ କରିବେ । ରାଧା କହିଲା ତୁ ମୋର ଗେଲୀ ଭଉଣୀ । ରାଜା ପୁଅ ଯଦି ମୋତେ ବିବାହ କରିବ ତେବେ ମୁଁ ସେଠୀ ସର୍ତ୍ତ ରଖିବି ଯଦି ମୋତେ ବିବାହ କରିବ ତେବେ ମୋ ଭଉଣୀ କୁ ମଧ୍ୟ ରାଣୀ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସେତେବେଳେ ରାଜା ପୁଅ କୁ ମୁଁ ପସନ୍ଦ ହୋଇ ସାରିଥିବି ଏବଂ ତୋତେ ମଧ୍ୟ ସେ ବିବାହ କରିବାକୁ ମନା କରିବେ ନାହିଁ ।
 
ଏମିତି ଦୁହେଁ ଉପାୟ ପାଞ୍ଚି ତା ପର ଦିନ ହୀରା କୁ ନେଇ ଦୁହେଁ ନଦୀକୁ ଠେଲି ଦେଲେ । ହୀରା ମଧ୍ୟ ପାଣିରେ ପହଁରି ପହଁରି ଥକିଗଲା ଶେଷରେ ସେ ନଦୀ ଗଭୀର ରେ ପହଞ୍ଚିଲା। ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଘରକୁ ଗଲେ ଏବଂ ମିଛରେ କହିଲେ ତାର ଗୋଡ଼ ଖସି ଗଲା ଏବଂ ନଦୀ ରେ ଭାସି ପଳେଇଲା। ଆମେ ବହୁତ୍ ଚେଷ୍ଟା କରିଲୁ କିନ୍ତୁ ବଞ୍ଚେଇ ପାରିଲୁ ନାହିଁ । ଏହା ଶୁଣି ବାପା ମା ଏବଂ ସାନ ଭଉଣୀ ଦଉଡ଼ି ଆସିଲେ ଦେଖିଲେ ହୀରା ନାହିଁ ଏବଂ ସମସ୍ତେ ମନ ଦୁଃଖରେ ଘରକୁ ଫେରିଲେ । ବନମାଳୀ ଭାବୁଥାଏ ଏପଟେ ହୀରା ନଦୀରେ ଭାସି ଗଲା ଏବଂ ରାଜା ପୁଅ ଆସନ୍ତା କାଲି ଆସିବ କଣ କରିବି ବୋଲି ଭାବୁଥାଏ ଏବଂ କାନ୍ଦୁଥାଏ ।
କିନ୍ତୁ ସେପଟେ ରାଧା ଏବଂ ମୀରା ର ଉପାୟ ବିଫଳ ହୋଇଗଲା । ସେହି ନଦୀରେ ଦିନେ ଯେଉଁ ମାଛ କୁ ହୀରା ବଞ୍ଚେଇ ଥିଲା ସେ ଥିଲା ମତ୍ସ୍ୟ ରାଜା ଙ୍କ ପୁତ୍ର । ସେ ମାଛ ହୀରା କୁ ଦେଖି ଚିହ୍ନି ତାକୁ ନିଜ ମତ୍ସ୍ୟ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ କୁ ନେଇ ଗଲା ସେଠୀ ସେ ମତ୍ସ୍ୟ ରାଜା କୁ ହୀରା ବିଷୟରେ କହିଲା। ସେଦିନ ଛଞ୍ଚାଣ ପଂଝା ରୁ ଖସିଲା ପରେ ହୀରା ମୋତେ ନଦୀରେ ଛାଡି ମୋତେ ନୂଆ ଜୀବନ ଦେଇଥିଲା । ଏହା ଶୁଣି ମତ୍ସ୍ୟ ରାଜା ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ହୀରା କୁ ପାଣି ଭିତରୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ହୀରା କୁ ଜୀବନ ଦାନ ଦେଲେ । ସେଠୀ ହୀରା ଜୀବିତ ହେଲା ପରେ ନିଜ ସହିତ ବିତି ଥିବା ଘଟଣା କୁ ମତ୍ସ୍ୟ ରାଜା ଆଗରେ ପ୍ରକାଶ କରିଲା । ହୀରା କଥା ଶୁଣି ମତ୍ସ୍ୟ ରାଜା ହୀରାକୁ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦରୀ ହେବାର ବରଦାନ ଦେଲେ । ଏହା ଦେଖି ହୀରା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲା, ନିଜକୁ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଇଗଲା । ହୀରା ମତ୍ସ୍ୟ ରାଜା କୁ ପଚାରିଲେ ଏହା ତୁମେ କିପରି କରିପାରିଲ ? ମତ୍ସ୍ୟ ରାଜା କହିଲେ ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରୁ ମୋତେ ବରଦାନ ମିଳିଥିଲା । ମୁଁ ଏଇ ଜଳ ରେ ମାଛ ମାନଙ୍କର ରାଜା ସବୁ ମାଛ ଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ମୋ ଦାୟିତ୍ଵ । ଆଉ ହଁ ବର ମିଳିଛି କିନ୍ତୁ ଆମ ପରିବାର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ନୁହଁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସେବା ପାଇଁ । ଏହି ବର କୁ ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିଲି । ଏହା ଶୁଣି ହୀରା ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲା ଆଉ ପାଣି ଭିତରୁ ବାହାରି ଆସିଲା ।
ସେ ଦୁଇ ଭଉଣୀ ମିଛ କାନ୍ଦଣା ସହିତ ଘରେ ଅଭିନୟ କରୁଥିଲେ । ହୀରା ପହଞ୍ଚିଲା ଘରେ । ସମସ୍ତେ ହୀରା କୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଲେ କିନ୍ତୁ ରାଧା ଆଉ ମୀରା ଖୁସୀ ହେଲେ ନାହିଁ ଏବଂ ଦୁହେଁ ବହୁତ୍ ଡରିଯାଇଥିଲେ । କାଳେ ହୀରା ବାପା ମା ଙ୍କୁ ସବୁ ସତ କଥା କହିଦେବ ହେଲେ ହୀରା ଏତେ ଭଲ ଝିଅ ଥିଲା ଯେ କିଛି ବି ସତ କଥା ବାପା ଙ୍କୁ କହିଲା ନାହିଁ । ମାଛ ସୁନ୍ଦରୀ କରିବା କଥା ହିଁ କହିଲା ।
 
ହୀରା ସୁନ୍ଦରୀ ହେବାର ଦେଖି ବାପା ମା ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲେ । ପର ଦିନ ରାଜା ପୁଅ ଆସି ଦେଖିଲେ ଏବଂ ହୀରା କୁ ପସନ୍ଦ ମଧ୍ୟ କରିଲା । ରାଜା ହୀରା କୁ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ କିନ୍ତୁ ବନମାଳୀ ସବୁ ସତ କହିଦେଲା ତେବେ ରାଜା ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହୋଇଗଲେ। ରାଜା ତିଥି ଅନୁସାରେ ଦୁହିଙ୍କ ବିବାହ ସମ୍ପନ୍ନ କରିଲେ ଏବଂ ସେ ରାଜ ମହଲ ରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରହିବାକୁ ସ୍ଥାନ ଦିଆଗଲା ।ସେ ଦୁଇ ଭଉଣୀ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଭୁଲ କୁ ବୁଝି ପାରିଲେ ଏବଂ ମନ ଖରାପ କରି ହୀରା କୁ କ୍ଷମା ମାଗିଲେ । ହୀରା ର ଅନୁରୋଧ କ୍ରମେ ରାଜକୁମାର ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ ମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ଦେଶର ରାଜକୁମାର ସହିତ ବିବାହ କରେ଼ଇଲେ ।
ଏବଂ ଦୁଇ ପରିବାର ଖୁସିରେ ଜୀବନ ବିତେଇଲେ ।
 
ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ:-
୧. ଗର୍ବ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୨. ପରୋପକାରୀ ହେବା ଦରକାର ।
୩. ମିଛ କହି କାହାକୁ ବିପଦ ରେ ପକେଇବା ଅନୁଚିତ୍ ।
 
 
ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ ( ଲେଖିକା )
ଗଞ୍ଜାମ, ଓଡ଼ିଶା ।
If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ଅଟଳ ସମ୍ପର୍କ ( Atal Sampark)

ଅଟଳ ସମ୍ପର୍କ
ଅଟଳ ସମ୍ପର୍କ




କିଛି କ୍ଷଣ ହେଉପଛେ
ଭରିଥିଲା ମଳୟ ପବନ
ମାଦକତା ର ମଧୂପ ମୁହୂର୍ତ୍ତ
ଆତ୍ମିୟତା ର ଆଶ୍ୱାସନା
ସମ୍ବାବନାର ସଂଯୋଗ ।
କେଜାଣି କାହିଁକି ସେଦିନଠୁ
ମୋ ଠୁ ଦୂରେଇ ଗଲା ଆକାଶ
ଘୁଞ୍ଚି ଗଲା ପାଦତଳୁ ମାଟି
ଆଗାମୀ କାଲିର ସ୍ଥାପତ୍ୟ ;
ସଂଧ୍ୟା ଲଗ୍ନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ ଜର୍ଜରିତ
ନିମିଷକେ ଆଙ୍କିଦେଲା
ଧ୍ୱଂସ ସ୍ତୁପର ଭୟଙ୍କର ନକସା
ପରାସ୍ତ ପୁରୁଷର
ଶେଷ ହସ୍ତାକ୍ଷର ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ପରି ।
ଭିଜେଇ ଦେଲା ପ୍ରତିଟି
ସଂଜ୍ଞାହୀନ ଚେତନାକୁ
ସୃଜନ ଶୀଳ ସୃଷ୍ଟିର ସୁତ୍ର ସବୁ ।
ମର୍ଯ୍ୟାଦା ର ମିଥ୍ୟା ଆଡ଼ମ୍ବର
ଆଗ୍ନେୟ ସ୍ୱାହା କହି ଜାଳିଦେଲ
ଇର୍ଷା-ଅବିଶ୍ୱାସ-ଛଳନାରେ
ଅତିତର ସମୃଦ୍ଧ ଇତିହାସ
ଶାନ୍ତିର ସଂହିତା
ଅଟଳ ସମ୍ପର୍କ…


ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା
ଙ୍କ କଲମ ମୁନରୁ….

ଯନ୍ତ୍ରଣା (Pain)

ଯନ୍ତ୍ରଣା (Pain)
ଯନ୍ତ୍ରଣା (Pain)



ମୂର୍ତ୍ତିବନ୍ତ ପଥରରେ ବିଗ୍ରହ ପ୍ରତିମା
ଠାକୁର ଭାବି …..ଫୁଲମାଳ
ଧୂପ ଦୀପ ମହାର୍ଘ୍ୟ ଦେଇ
ପୂଜୁଥିବା ଲୋକେ
ପାଇବାର ଆଶା ରଖି
ହୃଦୟ ରେ ଘିଅ ଦୀପ ଜାଳି
ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ
ଲୁହର ବର୍ଷାରେ
ପ୍ରତ୍ୟହ ଲିଭାଉ ଥାଏ
ଦେହ ଭିତରର ଆମାନସିକତାର
କ୍ଷତ…….ଗୁଡିକୁ ।

ଅରୁଣ କୁମାର ବିଷୋୟୀ ଙ୍କ
କଲମ ମୁନରୁ…..        

ସଭ୍ୟତାର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ…..

ସଭ୍ୟତାର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ.....
ସଭ୍ୟତାର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ…..
ଜନ୍ମ ନିଏ ଯା’ର କୋଳରେ
ଏକ ନୂଆ କଳେବର
ନୁଆଁ ରୂପ ନେଇ
ହେବା ପାଇଁ ପୁଣି ଅଭିଶପ୍ତ
ଆରମ୍ଭ କଲି ତା’ପରେ ଶିକ୍ଷା
କରିବାକୁ ଜ୍ଞାନର ଜିଜ୍ଞାସା, 
ଶିକ୍ଷା ର ସାଗରରୁ ମୁକ୍ତା ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ….
ପାଇ ଗଲି ମୋ ଅନ୍ତରର ଦୀକ୍ଷା
କିନ୍ତୁ….ହୋଇଯାଏ ଭ୍ରାନ୍ତିର ଶିକାର
ପିଲାଟି ବେଳରୁ।
ମା ର କୋଳରୁ ଶୁଣିଥିଲି ତୋତେ 
କେତେ ଭର୍ତ୍ସନା, ଅଟହାସ କରୁଥିବାର
ନିରୁପାୟ ଥିଲି ନିରୁପିତ କରିବା ପାଇଁ
ଲେଖାନି ଚାଲାଣ କରି ।
କର୍ଣ୍ଣ ମୋର ବଧିର ହୋଇଗଲା
ତୋ ଅପଭ୍ରଂଶ, ଅଶୁଦ୍ଧତା ଶୁଣି ଶୁଣି;
କାନ୍ଥ ବାଡ଼ରେ ଲେଖାଥିବା
ଅନେକ ଶବ୍ଦକୁ ଦେଖି ଅନ୍ଧ ପାଲଟି ଗଲି ।
ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି….
ଭୂଲ ବା କାହାର…..?
ତୋର ନାଁ ଏ ସଭ୍ୟ ସମାଜର ..?
ଭାଷା ପ୍ରୀତିର କୁହୁତାନ
ମର୍ମରିତ ହୋଇ ନାହିଁ
ଏକ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମାନବ ସମାଜର
ଜୀବନର ଦୃଢ଼ ବାସ୍ତବତା ଭିତରେ;
କଳ୍ପନା ମାନସରେ ଆଉ
ଅନୁକରଣରୁ ଜନ୍ମିତ
ଜୀବାଗ୍ର ଆଉ ଲେଖନୀ ମୁନରେ
ଏହି ସଭ୍ୟ ସମାଜରେ….
ଅଶ୍ଳୀଳତା ଆଉ ଅପଭ୍ରଂଶର
ଶବ୍ଦ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି
ଶତାଧିକ ସେମାନଙ୍କୁ
“ଭାଷା….” ତୋର ଅପଵିତ୍ରକାରୀଙ୍କୁ
ଚିନ୍ତିତ ତୋ ବିଭର୍ଷତା ରେ
ଅଶ୍ରୁସିକ୍ତ ଏବେ ମୁଁ
ଗତାୟୁ ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର
ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଇଲକାରୁ
କୋଣାର୍କ ଚୂଡ଼ାରୁ ନେଇ
କାଳେ ଲୁଚାଇ ଦେବେ ତତେ
ସଭ୍ୟତାର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ ।
ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରାଙ୍କ ଲିଖିତ…..