*ମଣିଷ ଜୀବନ*

ଈଶ୍ୱର ମୁକ୍ତରେ ଦେଇଛନ୍ତି,
ଆମକୁ ଏହି ମାଟି, ପାଣି, ପବନ ଓ ନିଆଁ
କିଛି ଦିନ ପାଇଁ ଆସି ଅଛୁ ଆମେ ଦୁନିଆ କୁ ହୋଇ କୁଣିଆ ।

ଜାତି, ଧର୍ମ, ରାଜନୀତି ନାମେ ହୋଇଗଲୁ ଆମେ ବନ୍ଦୀ,
ଲୋଭ ମୋହ ମାୟା ରେ ପଡ଼ି ହେଇଗଲା ଆମ ଜୀବନ ଛନ୍ଦି ।

ସବୁ ସୁଖ ସୁବିଧା ଆମ ପାଖେ ଥାଇ ତଥାପି ଆମ ମନ ଅଶାନ୍ତି
ଜନ ସମୁଦ୍ରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ଆମ ନିଜ ପାଇଁ କିଏ ଲୋକ ନାହାଁନ୍ତି ।

ଚାରିଦିନ ପାଇଁ ଲୋକଙ୍କ ନଜର ରୁ ହଟିଲେ
ଭୁଲିଯିବେ ଲୋକ ଆମକୁ
ଗୁଣ କୁ କେହି ଦେଖନ୍ତି ନାହିଁ ,
ଦେଖନ୍ତି ଆଜି ରୂପ, ରଙ୍ଗ, ବର୍ଣ୍ଣ, ଚର୍ମ କୁ ।

କିଏ କୋଉ ସମାଜ ରେ ଜନମ ନେଲେ ତାହାର କଣ ଦୋଷ
ମଣିଷ ସମାଜ ରେ ଜାତି ଧର୍ମ ର କେବେ ମେଣ୍ଟିବ ଏହି ଶୋଷ ।

ପରିବର୍ତ୍ତନ ହିଁ ଦୁନିଆ ର ନିୟମ
ନିଜ ବଞ୍ଚି ଅନ୍ୟକୁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଅ
ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ, ଶ୍ରଦ୍ଧା, ସମ୍ପର୍କ ବାଣ୍ଟିକି ନିଅ ।

ଚାରି ଲୋକ କଣ କହିବେ ଭାବନ୍ତୁ ନାହିଁ ବାରମ୍ବାର
ଶିକ୍ଷା ଦୀପର ଦୂର ହେବ ମଣିଷ ସମାଜର ଅନ୍ଧକାର ।

ମାଟି ଘଟରେ ଚଳୁଛି ବୋଲି ଏହି ନିଆ ପାଣି ପବନ
ଏହା ହେଉଛି ଆମ ମଣିଷ ଜୀବନ ।

Hrusikesh Kushulia
Muniguda, Rayagada.

ତାଙ୍କ ଅନ୍ୟ କବିତା ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ପଢନ୍ତୁ

ଓଡ଼ିଆ କବିତା ୫

ଓଡ଼ିଆ କବିତା ୬

ଓଡ଼ିଆ କବିତା ୭