 |
| ଜହ୍ନ ମାମୁଁ (Chanda Mama) |
ଚାନ୍ଦପୁର ନାମକ ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ଗରିବ ପରିବାର ରହୁଥିଲେ। ଗ୍ରାମ ଟି ପାହାଡ ତଳେ ଗୋଟିଏ ନଦୀ ପାଖରେ ଥିଲା। ପୂର୍ବ ଦିଗରେ ପାହାଡ ଥିବା ଯୋଗୁ ପ୍ରଥମ ସୁର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ସେହି ଗ୍ରାମ ଉପରେ ପଡୁଥିଲା। ବାପା ମାଁ ଙ୍କ କୋଳରେ ନୂଆଁ କିରଣ ଭାବେ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲା। ସେ ବହୁତ୍ ସୁଶୀଳ ଏବଂ ଚତୁର ଥିଲା ।
ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ କୁ ନୂଆ ନୂଆ ଜିନିଷ ଦେଖିବା ବୁଲିବା ବହୁତ୍ ପସନ୍ଦ ଥିଲା । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ସବୁଦିନ ସକାଳୁ ଉଠି ବାହାରକୁ ଯାଇ ଦେଖୁଥିଲା ଯେ ଗୋଟିଏ ନାଲି ରଙ୍ଗର ଗୋଲାକାର ଆସେ ଏବଂ ରାତିରେ ରୂପା ଥାଳିଆ ଟିଏ ପାହାଡ କୋଣରୁ ବାହାରି ଆକାଶ କୁ ଆସେ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ସବୁବେଳେ ଭାବୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମା କୁ ଯାଇ ପଚାରେ , ମା କୁହନ୍ତି ଏ ହେଉଛି ଆମ ଜହ୍ନ ମାମୁ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ କୁ ତାଙ୍କ ମା ସବୁବେଳେ ଜହ୍ନ ମାମୁ ଗୀତ ସୁଣେଈ ଶୁଆଇ ଦେଉଥିଲେ। ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ର ମନରେ ଇଚ୍ଛା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା, ମା କୁ କହିଲା, ମା.. ମା.. ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଦିନେ ଜହ୍ନ କୁ ଯିବି । ମା କହନ୍ତି ତୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଖାଇବା ପିଇବା କରିବୁ ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ିବୁ ଯଦି ଦିନେ ତୁ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚି ପାରିବୁ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଧିରେ ଧିରେ ବଡ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ମନରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଚିନ୍ତା କି ଭଲ ପାଠ ପଢିବି ଏବଂ ଜହ୍ନ ମାମୁ ପାଖକୁ ଯିବି। ବାପା କୁ କହି ଗୋଟିଏ ଦୂରବୀକ୍ଷଣ ଯନ୍ତ୍ର ଆଣି ସବୁବେଳେ ଜହ୍ନ, ତାରା ମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଥାଏ। ସେ ସ୍କୁଲ ରେ ଭଲ ପାଠ ପଢି ସବୁ ସମୟରେ ଆଗୁଆ ରହୁଥିଲା । ମା ଙ୍କ କଥା କୁ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଦିନେ ସତରେ ପରିଣତ କରିଦେଲା। ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ି ଦିନେ ସେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ହେଲା। ସେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା ଯାଏ ଆମେରିକାର ଗୋଟିଏ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଜହ୍ନ ମାନେ ଚନ୍ଦ୍ର କୁ ଯାଇ ପୁଣି ଆସିଛନ୍ତି। ତା ମନରେ ବହୁତ୍ ଇଛା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା। ସେ ନିଜ ଜିଦ୍ ରେ ରହି ପଢା ପଢ଼ି କରିଲା । ତା ପାଖରେ କିଛି ସାମାନ ନଥିବା ପରେ ସେ ଭାରତୀୟ ବୈଜ୍ଞାନିକ ସଂସ୍ଥା ରେ କାମ କରି ଚନ୍ଦ୍ରାୟନ ନାମକ ଗୋଟିଏ ରକେଟ ବନେଇ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଗଲେ । ସେଠୀ ତାର ସବୁ ଆଶା ପୂରଣ ହେଲା । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ର ଉତ୍ତମ କାର୍ଯ୍ୟ ଯୋଗୁଁ ଭାରତର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ତାକୁ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପଦ ରେ ସମ୍ମାନିତ କରିଲେ।
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ସବୁବେଳେ କିଛି ନୂଆ କରିବାକୁ ଈଛା ରଖିବା ଉଚିତ୍।
୨. ବଡ ହୋଇ ଭଲ ମଣିଷ ହୋଇ ଦୁନିଆରେ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
୩. ପାଠ ପଢା ରେ ସବୁବେଳେ ଆଗୁଆ ରହିବା ଉଚିତ୍ ।
ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ.
Comment କରିବା ପାଇଁ story ତଳେ ଥିବା “Post a comment” Link କୁ click କରନ୍ତୁ ।
