Tag Archives: #manoj_poem

ଜହ୍ନ ର ମନ୍ଦିର

ଏତିକି ଟିକିଏ ଜହ୍ନ ଟାରେ
ହଜାର ହଜାର ତାଜମହଲ,
ତୋଳା ହୋଇଥିବ ଦେଖିପାରୁଛ
ସେ ଜହ୍ନ ର ସଫେଦ ଆଲୁଅ ରେ
ଦେଖା ନ ଯାଉ ଆମ ସ୍ମୃତି ର ତାଜ୍
କେବଳ ଭଲପାଇବା ର
ନିଚ୍ଛୁକ୍ ପ୍ରତିଛବି ଥାଉ
ଆମ ହୃଦୟର ପ୍ରଶସ୍ତି ଜାଗା ଭିତରେ
ଛୋଟିଆ ମନ୍ଦିର ଟିଏ ହୋଇ
ଯେତେ ଝଡ ଝଞ୍ଜା ଖରା
ଯେତେ ବର୍ଷା ବସନ୍ତ ଗଲେବି
କଳଙ୍କି ନଲାଗୁ
ଆମ ଭଲ ପାଇବାର ମନ୍ଦିର ଉପରେ ।

ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା (ଲେଖକ)
ସୁବୁଦ୍ଧି ପଲ୍ଲୀ, ଗଞ୍ଜାମ ।

ଅଟଳ ସମ୍ପର୍କ ( Atal Sampark)

ଅଟଳ ସମ୍ପର୍କ
ଅଟଳ ସମ୍ପର୍କ




କିଛି କ୍ଷଣ ହେଉପଛେ
ଭରିଥିଲା ମଳୟ ପବନ
ମାଦକତା ର ମଧୂପ ମୁହୂର୍ତ୍ତ
ଆତ୍ମିୟତା ର ଆଶ୍ୱାସନା
ସମ୍ବାବନାର ସଂଯୋଗ ।
କେଜାଣି କାହିଁକି ସେଦିନଠୁ
ମୋ ଠୁ ଦୂରେଇ ଗଲା ଆକାଶ
ଘୁଞ୍ଚି ଗଲା ପାଦତଳୁ ମାଟି
ଆଗାମୀ କାଲିର ସ୍ଥାପତ୍ୟ ;
ସଂଧ୍ୟା ଲଗ୍ନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ ଜର୍ଜରିତ
ନିମିଷକେ ଆଙ୍କିଦେଲା
ଧ୍ୱଂସ ସ୍ତୁପର ଭୟଙ୍କର ନକସା
ପରାସ୍ତ ପୁରୁଷର
ଶେଷ ହସ୍ତାକ୍ଷର ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ପରି ।
ଭିଜେଇ ଦେଲା ପ୍ରତିଟି
ସଂଜ୍ଞାହୀନ ଚେତନାକୁ
ସୃଜନ ଶୀଳ ସୃଷ୍ଟିର ସୁତ୍ର ସବୁ ।
ମର୍ଯ୍ୟାଦା ର ମିଥ୍ୟା ଆଡ଼ମ୍ବର
ଆଗ୍ନେୟ ସ୍ୱାହା କହି ଜାଳିଦେଲ
ଇର୍ଷା-ଅବିଶ୍ୱାସ-ଛଳନାରେ
ଅତିତର ସମୃଦ୍ଧ ଇତିହାସ
ଶାନ୍ତିର ସଂହିତା
ଅଟଳ ସମ୍ପର୍କ…


ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା
ଙ୍କ କଲମ ମୁନରୁ….

ଯନ୍ତ୍ରଣା (Pain)

ଯନ୍ତ୍ରଣା (Pain)
ଯନ୍ତ୍ରଣା (Pain)



ମୂର୍ତ୍ତିବନ୍ତ ପଥରରେ ବିଗ୍ରହ ପ୍ରତିମା
ଠାକୁର ଭାବି …..ଫୁଲମାଳ
ଧୂପ ଦୀପ ମହାର୍ଘ୍ୟ ଦେଇ
ପୂଜୁଥିବା ଲୋକେ
ପାଇବାର ଆଶା ରଖି
ହୃଦୟ ରେ ଘିଅ ଦୀପ ଜାଳି
ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ
ଲୁହର ବର୍ଷାରେ
ପ୍ରତ୍ୟହ ଲିଭାଉ ଥାଏ
ଦେହ ଭିତରର ଆମାନସିକତାର
କ୍ଷତ…….ଗୁଡିକୁ ।

ଅରୁଣ କୁମାର ବିଷୋୟୀ ଙ୍କ
କଲମ ମୁନରୁ…..        

ସଭ୍ୟତାର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ…..

ସଭ୍ୟତାର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ.....
ସଭ୍ୟତାର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ…..
ଜନ୍ମ ନିଏ ଯା’ର କୋଳରେ
ଏକ ନୂଆ କଳେବର
ନୁଆଁ ରୂପ ନେଇ
ହେବା ପାଇଁ ପୁଣି ଅଭିଶପ୍ତ
ଆରମ୍ଭ କଲି ତା’ପରେ ଶିକ୍ଷା
କରିବାକୁ ଜ୍ଞାନର ଜିଜ୍ଞାସା, 
ଶିକ୍ଷା ର ସାଗରରୁ ମୁକ୍ତା ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ….
ପାଇ ଗଲି ମୋ ଅନ୍ତରର ଦୀକ୍ଷା
କିନ୍ତୁ….ହୋଇଯାଏ ଭ୍ରାନ୍ତିର ଶିକାର
ପିଲାଟି ବେଳରୁ।
ମା ର କୋଳରୁ ଶୁଣିଥିଲି ତୋତେ 
କେତେ ଭର୍ତ୍ସନା, ଅଟହାସ କରୁଥିବାର
ନିରୁପାୟ ଥିଲି ନିରୁପିତ କରିବା ପାଇଁ
ଲେଖାନି ଚାଲାଣ କରି ।
କର୍ଣ୍ଣ ମୋର ବଧିର ହୋଇଗଲା
ତୋ ଅପଭ୍ରଂଶ, ଅଶୁଦ୍ଧତା ଶୁଣି ଶୁଣି;
କାନ୍ଥ ବାଡ଼ରେ ଲେଖାଥିବା
ଅନେକ ଶବ୍ଦକୁ ଦେଖି ଅନ୍ଧ ପାଲଟି ଗଲି ।
ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି….
ଭୂଲ ବା କାହାର…..?
ତୋର ନାଁ ଏ ସଭ୍ୟ ସମାଜର ..?
ଭାଷା ପ୍ରୀତିର କୁହୁତାନ
ମର୍ମରିତ ହୋଇ ନାହିଁ
ଏକ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମାନବ ସମାଜର
ଜୀବନର ଦୃଢ଼ ବାସ୍ତବତା ଭିତରେ;
କଳ୍ପନା ମାନସରେ ଆଉ
ଅନୁକରଣରୁ ଜନ୍ମିତ
ଜୀବାଗ୍ର ଆଉ ଲେଖନୀ ମୁନରେ
ଏହି ସଭ୍ୟ ସମାଜରେ….
ଅଶ୍ଳୀଳତା ଆଉ ଅପଭ୍ରଂଶର
ଶବ୍ଦ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି
ଶତାଧିକ ସେମାନଙ୍କୁ
“ଭାଷା….” ତୋର ଅପଵିତ୍ରକାରୀଙ୍କୁ
ଚିନ୍ତିତ ତୋ ବିଭର୍ଷତା ରେ
ଅଶ୍ରୁସିକ୍ତ ଏବେ ମୁଁ
ଗତାୟୁ ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର
ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଇଲକାରୁ
କୋଣାର୍କ ଚୂଡ଼ାରୁ ନେଇ
କାଳେ ଲୁଚାଇ ଦେବେ ତତେ
ସଭ୍ୟତାର ଅତଳ ଗର୍ଭରେ ।
ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରାଙ୍କ ଲିଖିତ…..

ଆତ୍ମଲିପି

ଆତ୍ମଲିପି atmalipi
ଆତ୍ମଲିପି
ତୁମେ ବହୁତ୍ ଚାଲାକ୍
ତେଣୁ ବୁଝିପାରନି ମୋ ଶବ୍ଦର ସରଞ୍ଚନା
ମୋ ଭାଷାର ଭାବନା କୁ
ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ପଂକ୍ତି ସବୁ;
ବିସର୍ଜନ କରିଦେଲ
ପାଗଳାମି ର ଆଖ୍ୟା ଦେଇ
ତୁମେ ନ ବୁଝିବାଟା ହିଁ ଭଲ ।
ହୃଦୟର ଅପ୍ରକାଶିତ ପାଣ୍ଡୁଲିପି
ଭିନ୍ନ ଏକ ଜହ୍ନ ରାତିର ଗଳ୍ପ
ବର୍ଷା – ବସନ୍ତ – ବୈଶାଖୀ ର କାହାଣୀ ।
ମୋ ଗଳ୍ପର ପ୍ରଥମ ପାଠିକା ଭାବେ
ପୁରୁଣା ଜହ୍ନ କୁ ଦେଖି
ତୁମେ ପରାସ୍ତ ହେବାକୁ ଚାହୁଁନ
ଭାବନାରେ…..
ସ୍ବପ୍ନ ପ୍ରଲେପ ରାତିରେ
ମୋ ଆତ୍ମ ପ୍ରତ୍ୟେୟ
ଆତ୍ମଲିପି ପାଖରେ……
ତୋ ସ୍ମୃତିରେ…..!!!!!
ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା ଙ୍କ
କବିତା ସଂକଳନ ରୁ……..  

ରୂପାନ୍ତରିତ ମଣିଷ ( Man of Change)

ରୂପାନ୍ତରିତ ମଣିଷ ( Man of Change)
ରୂପାନ୍ତରିତ ମଣିଷ ( Man of Change)


*ରୂପାନ୍ତରିତ ମଣିଷ*

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣାଅଛି
ମାଂସର ଉପଭୋଗରେ ଜୀବନର
ଜଳପରି ସ୍ୱଚ୍ଛ ଆଉ ପବିତ୍ରତା
ନଷ୍ଟ କରିବାରେ ……।
ସମସ୍ତେ ଓସ୍ତାଦ
କେତେ ପ୍ରକାର ……
କେତେ ଭାଗରେ……
‘ ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ ‘ ଚଳାଇବାକୁ ,
‘ ସମାଜ’ ଠୁ ସଭ୍ୟତା ଯାଏ
ମାଟି ଠୁ ମଙ୍ଗଳ ଯାଏ.. କିନ୍ତୁ
ଜନତା ଆଖିରୁ ନିଦ ହଜାଇ
ଚୁପଚାପ୍ ଶୋଇ ରହନ୍ତି
“ରୂପାନ୍ତିତ ମଣିଷ”
ମିଥ୍ୟା – ଛଳନା – ପ୍ରତିସ୍ମୃତିର
ଯୁଦ୍ଧ କ୍ଷେତ୍ରରେ ହାରୁ କିମ୍ଵା ଜିତୁ…
ସବୁଠି ଚର୍ଚ୍ଚାର ପାତ୍ର ସାଜି ଯାଏ ।
ସତରେ ! ମାନବିକତା କେତେ ପଛରେ…..
ଜନ୍ମ ହେବା ଶିଶୁଟିଏ…….
ବଂଚି ପାରେନି ‘ହତ୍ୟା’ ଶବ୍ଦ ଆଗରୁ
ନିଜକୁ ନିଜେ ଜାଣିପାରେନି…. ମୁଁ କିଏ?
ଗୋଟିଏ ବିରାଟ ପ୍ରଶ୍ନବାଚି ହୋଇଯାଏ ।

ମୁଁ କେବଳ…
ମୁଁ ହିଁ ରକ୍ଷକ…
ମୁଁ ହିଁ ଭକ୍ଷକ….
ସମସ୍ତଙ୍କ ଈର୍ଷା ଜର୍ଜରିତ ଦୃଷ୍ଟି
ଏହି ସମାଜ ଉପରେ ।
ଭାଙ୍ଗୁ କି ଭୁଶୁଡ଼ି ପଡୁ
‘ଏ ସମାଜ – ଏ ସଭ୍ୟତା
କାହାରି ଖିଆଲ ନାହିଁ
କାହାର ଶୁଣିବାର ନାହିଁ
ଅନ୍ତଫଟା ବିକଳ କ୍ରନ୍ଦନ
ଧର୍ଷଣ ହୁଏ ଖୁସି-ଆନ୍ଦନ
ଆଗକୁ ଯିବାର ଚେଷ୍ଟା ପାଖରେ
କିନ୍ତୁ…..
ସେପଟେ ଅସଭ୍ୟଙ୍କ ବିକଟାଳ ହସ
ଗୋଟେ ପଟେ ସୁଖର ସୌଧତ
ଅନ୍ୟପଟେ ଲୁହର ସମୁଦ୍ର
ଏହି ମାନବ ସମାଜରେ
ତାପରେ …….
ଏକ ହୋଇଯାଏ
ରାଜନୀତି….
ଅର୍ଥନୀତି….
କୂଟନୀତି…..’
By. Manoj…(Writer)

ପୁରୁଣା ପ୍ରେମ

Old_love_odia_poem


ପୁରୁଣା ପ୍ରେମ
Old_love_odia_poem

ଖି ଯୋଡାକର ବାରମ୍ବାର ଚଗଲାମି
ବାରମ୍ବାରଝରକା ବାହାରର
ଆକାଶକୁଦେଖିବାର ଦୁଷ୍ଟାମି
ଦୁଷ୍ଟାମିସହ ମୁଁଭାବୁଥାଏ
ମନେମନେ
କେତେ!!
କଳାବାଦଲସୁନୀଳ ଆକାଶକୁ
ତାକଳା ଓଢ଼ଣୀରେ
ଢାଙ୍କି ଦେଉଛି,
ଠିକ୍ଯେମିତିସ୍ମୃତିବିସ୍କୃତିର
କଳାହାଣ୍ଡିଆମେଘ !
ଏହାଦେଖି ମନରଅବସ୍ଥାବିରଳ, ବିକଳ
ଆକାଶଦେହରେ ଲାଜରବହଳ,
ଖି ଆଉଆକାଶ
ଉଭୟେ ବର୍ଷିବେ ବର୍ଷିବେ ହେଉଥାନ୍ତି
ବର୍ଷାଆସି କବାଟରେକରୁଛି ଠକ୍ଠକ୍
ମନରଦୁଷ୍ଟାମି, ଦେହରଡି
ଉଭୟେସାବଧାନ!
କିନ୍ତୁ  ମୁଁଭାରି ଚାଲାକ୍
ମୁଁଜାଣେ
କବାଟଖୋଲିଲେହିଁ ଫେରିବ
ମୋନିରୀହ ସ୍ମୃତି,
ମାଟିକାନ୍ଥରଗୋବରମିଶାବାସ୍ନା
ଭଙ୍ଗାଚୁଲି, ଭାତ, ଡାଲି, ବଡ଼ିଚୁରା,
ତୁମମୋ ପୁରୁଣାପ୍ରେମ
କିଛିଜଣାଶୁଣା
କିଛିଭୁଲ ବୁଝାବଣା।।
ମନେପଡ଼ିଯିବ
ମନରେ ହଜିଯାଇଥିବା
 କିଛିଖି ତଳରସ୍ଵପ୍ନ
ଜହ୍ନରାତିର ଚୁମା,
ତମପ୍ରଥମ ଚିଠିରତାରିଖ
ଆଉ, ମୋ ଗାଲରେତୁମ ଲିପିଷ୍ଟକ  ଦାଗ
ସେଥିପାଇଁ
ଜି ମୁଁମାନୁନିମନର କଥା
ହୃଦୟରବ୍ୟଥା
ଇଛାଥିଲେବି ଖୋଲିପାରୁନି
ଘରରଦରଜା,
ଦେଖି ପାରୁନିଦରଜା ଆରପଟର
ବର୍ଷାଆଉ ବାଦଲରଲୁଚକାଳି,
ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁରସାତରଙ୍ଗ
ଦେଖୁପାରୁନିଚାତକର ପ୍ରେମ
ଶ୍ରାବଣରଧାରା,
ଆଉ, ଚାଳରୁପଡ଼ୁଥିବାବର୍ଷାଟୋପା
ଆହୁରିକେତେ ? ? ?




ଲେଖକ….
ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା 


Thanks……..

Other Poems

Follow me:- 


 Click here for instagram page    :  Instagram






Thanks….

Prema Eka Bhabanara – 01 (Undelivered Love Letter "ଅପ୍ରାପ୍ୟ ପ୍ରେମ ପତ୍ର" )

Prema Eka Bhabanara - 01 (Undelivered Love Letter, ଅପ୍ରାପ୍ୟ ପ୍ରେମ ପତ୍ର )
Prema Eka Bhabanara – 01 (Undelivered Love Letter, ଅପ୍ରାପ୍ୟ ପ୍ରେମ ପତ୍ର )


ଅପ୍ରାପ୍ୟ ପ୍ରେମ ପତ୍ର 



ପ୍ରିୟର ତୁମେ…..
                    ହୃଦୟର ନିବୃତ୍ତ କୋଣରୁ ତୁମ ପାଈଁ ସମର୍ପିତ ସ୍ନେହ । ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଭାବେ ତୁମେ ଭଲରେ ଥାଅ । ତୁମ ଜୀବନ ଅଲୋକ ମୟ-ସୁପୁଷ୍ପିତ ହେଉ ।
                   ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଏ ବୋଲି ଆଜି ଶାନ୍ତି ରେ ଅଛି, କାହିଁକିନା ତୁମେ ମୋତେ ଅନୁଭବ କରିପାରୁନ । ମୁଁ ଆଜି ଖୁସିରେ ଅଛି କାହିଁକିନା ତୁମେ ମୋ ମନର କଷ୍ଟ କୁ ବୁଝି ପାରୁନ। ତୁମ ମନ, ହୃଦୟ ର ଗୋଟିଏ କୋଣରେ ନିଜତ୍ବ ଜାହିର କରିବାର ଅଧିକାର ଦେଇନ ବୋଲି, ମୋ ମନ ଭିତରେ ତୁମ ପ୍ରତି ଦୁର୍ବଳତା ଭରିଯାଇଛି। ତୁମେ “ମୋର ହେବାର ଯେଉଁ ଅନାବିଳ ଆଗ୍ରହ ହୁଏତ ତୁମକୁ କଷ୍ଟ ଦେଇପାରେ କିନ୍ତୁ ଅବିଶ୍ୱାସ କରି ପାରୁନି” । ସେହି ବିଶ୍ୱାସ ଅଛି ବୋଲି ତ ତୁମକୁ ଭୁଲିପାରୁନି, କାଳେ ତୁମେ କଷ୍ଟ ପାଇବ ବୋଲି । 
  ତୁମ ବିନା ବଞ୍ଚି ପାରୁନି ବୋଲି ହତୋତ୍ସାହ ହୋଇନି, ଚିନ୍ତା ବି କରିନି ଏକା ରହିବାକୁ । ସମୟତ ଅତୀତକୁ ଉପହାସ କରେ, ଭବିଷ୍ୟତ କୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଏ ଯେଉଁଠି କଳାଯୟୀ ହେବାର ବହୁ ଅଦମ୍ୟ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । କଲେ ତୁମେ ଅବାସ୍ତବ ଭାବନା ବାସ୍ତବ ହୋଇଯିବ । ତୁମକୁ ନେଇ ବହୁତ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖେ, କାଳେ ତୁମେ ଜାଗ୍ରତ ହେବ ବୋଲି । ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ ପ୍ରତିବିନ୍ଦୁ ଓ ପ୍ରତିଛବି ରୁ ନେଇ ତୁମକୁ ମୋ ଜୀବନର ଅଧିନାୟକ ସଜେଇ ଦେଇଛି ।
            ତୁମର ମନୋଜ………