ଏ ଷଣ୍ଢ ! ଆଜିଠୁ ତୋର ମୋର ସାଙ୍ଗ। ଯାହା ଖାଇବା ଦୁହେଁ ମିଶି ଖାଇବା । ଷଣ୍ଢ ର ବେକକୁ ହାତ ମାରିଲା ପରେ, ଷଣ୍ଢ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ଦେଲା । ପାଗଳ ପୁରା ଖୁସି, କାରଣ ତାକୁ ଆଜି ଗୋଟିଏ ନୁଆ ସାଙ୍ଗ ମିଳିଯାଇଛି । ହାତରେ ଥିବା ଦୁଇଟି କଦଳୀ ରୁ ଗୋଟିଏ କଦଳୀ ଷଣ୍ଢ ଖାଇଲା ପରେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପାଗଳ ଖାଇଲା। ଟିକେ ପୂର୍ବରୁ ପାଗଳ ଆଉ ଷଣ୍ଢ ର ଯେମିତି ବିସ୍ମୟ ସଂଯୋଗ ଦେଖି କେତେ ଜଣ ଲୋକ ଟାହି ଟାପରା କରି କହି ଉଠିଲେ ।

ହଇରେ ପାଗଳ ? ଆଜି ପୁଣି ନୂଆ ସାଙ୍ଗ ? କାଲି କୁକୁର ସହିତ ସାଙ୍ଗ ହୋଇଥିଲୁ ପରା । ଶୁଣ ପାଗଳ ସେ ଯେତବେଳେ ମାରିବ ନା ?? ତୋର ସାଙ୍ଗ ହେବା ଭୂତ ଟା ଛାଡି ଯିବ । ପାଗଳ ମୁଣ୍ଡ କୁ ନୁଖାରି ଅଳ୍ପ କୁଣ୍ଡେଇ କହିଲା ଯେ। ମୋର କଣ କେହି ସାଙ୍ଗ ହେବେନି? ଲୋକ ଜଣକ ଉତ୍ତର ଦେଲେ । ତୋର କେହି ସାଙ୍ଗ ନାହାନ୍ତି । ଏଠି ସମସ୍ତେ ପର । ସମସ୍ତେ ସ୍ବାର୍ଥ ପର। ତୋତେ ତ ନିଜର କରିବା ଲୋକ ପର କରିଦେଲା ପୁଣି ତୋର ସାଙ୍ଗ କିଏ ହେବ? ଏତିକି କଥା ପରେ ପାଗଳ ର ଆଖି ଛଳ ଛଳ ହୋଇଗଲା । ସେ ରଡ଼ି କରି କାନ୍ଦି ଉଠିଲା । ଯେମିତି ତାକୁ ଭୀଷଣ ଆଘାତ ଲାଗିଛି। ଲୋକ ଙ୍କ ଗହଳି କମିଗଲା । ପାଗଳ ନିଜର ଗନ୍ଧିଆ ବ୍ୟାଗ୍ କୁ ଧରି ପାଖ ବିଶ୍ରାମ ଗାର ରେ ଗୋଟିଏ କୋଣେ ନିସ୍ତେଜ୍ ହୋଇ ଶୋଇ ଗଲା ।

ପୁରା କାହାଣୀ କୁ ଜାଣିବା ପାଇଁ ଆମେ ୪ ବର୍ଷ ପଛକୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

ତେବେ ଏ ପାଗଳ କିଏ ?

କାହିଁକି ତାର ଏ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ?

କଣ ପାଇଁ ସେ ପାଗଳ ହେଲା ?

ତାର ରହସ୍ୟ କଣ।?

କାହିଁକି ଆଜି ସେ ବିଭିନ୍ନ ନାମରେ ନାମିତ ? ପ୍ରେମ ପାଗଳ, ଅର୍ଦ୍ଧ ପାଗଳ, ତ କେହି ଜାଣି ପାଗଳ ର ନାମ ଦେଇଥିଲେ । ବଜାର ରେ ଅଧା ଚିରା ଡ୍ରେସ୍ ପିନ୍ଧି ବୁଲୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ପ୍ରକୃତରେ କିଏ ?

ସେ ହେଉଛନ୍ତି କିରଣ ଦାସ। ପିଲା ଦିନୁ ମା ଛାଡ଼ି ଚାଲି ଯାଇଥିଲା । ବାପା ଙ୍କ ଲାଳନ ପାଳନର ଅଭାବ ମଧ୍ୟ ହୋଇ ଗଲା। ସେ ଯେତେବେଳେ ୧୨ ବର୍ଷର ହୋଇଥାଏ । ଲୋକେ କୁହନ୍ତି ତା ବାପା ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଛି ବୋଲି ତ ଆଉ କିଏ କୁହନ୍ତି ତାକୁ କୋଉଠି କିଏ ମାରି ପୋତି ଦେଇ ଛନ୍ତି । କାରଣ ବହୁତ୍ ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ଧାର ଉଦ୍ଧାର କରି ସେ ଯେମିତି ରୁଣୀ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା।

୧୨ ବର୍ଷ ରୁ ସେ ତାର ମାଉସୀ ପାଖରେ ରହି ପାଠ ପଢି ଆସୁ ଥାଏ । ପାଠ ପଢାରେ ଏକ ନମ୍ବର । କ୍ରମଶଃ ସେ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ଫାର୍ଷ୍ଟ କ୍ଲାସ ରେ ପାସ୍ କରି କଲେଜ୍ ରେ ପହଞ୍ଚି ମଧ୍ୟ ସେଠୀ ସେ ପ୍ରଥମେ ନମ୍ୱର୍ ରେ ରହି ଆସୁଥିଲା।

ମଧୁ ମଲ୍ଲିକା ଆଚାର୍ଯ୍ୟ, ନାମରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଯେ ସୁନ୍ଦର ତରୁଣୀ ଟିଏ । ଆଉ ଠିକ୍ ସେହି ଭଳି। ବହୁତ୍ ଶାନ୍ତ ଆଉ ସରଳ କେବଳ ନାମ ମାତ୍ର ଟିଏ । କଲେଜ୍ ରେ ଅଣ୍ଡିରା ଚଣ୍ଡୀ ର ଉପାଧି ମଧ୍ୟ ପାଇ ଯାଇଥିଲା । ତାକୁ କେହି ଦେଖିଲେ, କିମ୍ବା କମେଣ୍ଟ୍ କରିଲେ। ସେ ଗୋଟିଏ ଫୋନ୍ କଲ୍ କରେ ଏବଂ ତାର ବାପା କେତେ ଲୋକଙ୍କୁ ପଠେଇ ତାକୁ ମାଡ ମାରିବା ପରେ ସବୁ ଶାନ୍ତି ହୁଏ । କିନ୍ତୁ କିଏ ଜାଣି ଥିଲା ମଧୁ କିରଣ କୁ ତାର ଲାଇଫ ପାର୍ଟନର ଭାବେ ବାଛି ସାରିଲାଣି।

କଲେଜ୍ ଇଲେକ୍ସନ ପରେ ମଧୁ ସଭାପତି ପଦରେ ମଧ୍ୟ ଚୟନ ହୋଇଗଲା, ଚୟନ କେମିତି ହୋଇନଥାନ୍ତା କୁହ ? ବାପା ଙ୍କ ରାଜନୀତି ର କମାଲ ଏ ସବୁ । ସେଦିନ ଶପଥ ପାଠ ପରେ ସେ ସିଧା ପହଞ୍ଚିଲା କମନ୍ ରୁମ୍ ରେ ବସିଥିବା କିରଣ ପାଖରେ । କିରଣ ପଚାରିଲା କଣ ହେଲା ମାଡମ୍। ମଧୁ ଉତ୍ତର ଦେଲା । ଆଜି ଠାରୁ, ତମେ ମୋତେ ମଧୁ ବୋଲି ଡାକିବ ! ନହେଲେ ଡାର୍ଲିଂ ବୋଲି ଡାକିବ!

କିରଣ ସହିତ ବାକି ସାଙ୍ଗ ମାନେ ମଧ୍ୟ ଛାନିଆ ହୋଇଗଲେ। କିରଣ ଦୂରେଇ ଯାଇ ବସିଲା। କିନ୍ତୁ ମଧୁ ର ଭୟ କଣ? ସେ ସିଧା ଯାଇ ବସିଲା କିରଣ ର ଗୋଡ ଉପରେ। କିରଣ , ଆରେ ଏ ସବୁ କଣ ବ୍ୟବହାର? ମୋର ସବୁ ସାଙ୍ଗ ଏଠି ଅଛନ୍ତି । ସେମାନେ କଣ ଭାବିବେ ? ମଧୁ, କିଏ କଣ ଭାବିବ? ମୁଁ ତୋତେ ଭଲ ପାଏ ଆଉ ମୁଁ ଏହି କଲେଜ୍ ର ସଭାପତି, ତଥା ତୋତେ ଭୟ କାହିଁକି ?

କିରଣ କିଛି ନ କହି ସେଠୁ ସେ ଉଠି ଚାଲିଗଲା । ସାଇକେଲ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ ରୁ ସାଇକେଲ ବାହାର କରି ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା । ମଧୁ ଦଉଡ଼ି ଆସି କିରଣ ର ସାଇକେଲ କୁ ଲକ୍ କରି ତାର ଚାବି ନେଇ ଚାଲିଗଲା ଏବଂ କହିଲା ମୋର ୧୦ ମିନିଟ୍ ର କାମ ଅଛି । ମୁଁ ପ୍ରିନ୍ସିପଲ୍ ରୁମ୍ ରୁ ଆସୁଛି । ତୁ ଏଠି ମୋତେ ଅପେକ୍ଷା କରେ। ମୁଁ ଆସିଲେ ଦୁହେଁ ମିଶି କରି ଯିବା । କିରଣ ନିରୁପାୟ । ସେ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଲା। ୫ ମିନିଟ ଭିତରେ ମଧୁ ଆସି ପହଁଚିଲା। କହିଲା ଆଜି ତୋର ସାଇକେଲ ପଛରେ ମୁଁ ବସିକରି ଯିବି । କିରଣ, ଆରେ ତମେ ଆଜି ଶପଥ ପାଠ ନେଇ ସଭାପତି ହେଲ । ବାକି ପିଲା ମାନେ ମୋତେ କଣ କହିବେ । ତମେ ତମ ସାଇକେଲ ରେ ଆସ। ମଧୁ କହିଲା , କିଏ କଣ କହିବ, ମୋର କିଛି ଫରକ୍ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ।

ମୁଁ ତୋ ସହିତ ତୋ ସାଇକେଲ ରେ ଯିବି ମାନେ ଯିବି। କିରଣ କହିଲା , ହଉ ଚାଲ। କିରଣ ମନରେ, ଭାବୁଥାଏ ଏ ଚଣ୍ଡୀ ଠାରୁ କେମିତି ମୁକ୍ତି ପାଇବି। ପ୍ରାୟ ୧ କିମି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଚାଲିଥାଏ। ତାପରେ ମଧୁ କହିଲା। ସାଇକେଲ ରଖ । କିରଣ ପଚାରିଲା, କଣ ହେଲା ? ମଧୁ କହିଲା । ମୁଁ ତୋତେ ଭଲ ପାଏ । ଆଉ ତୋତେ ମୋ ଲାଇଫ୍ ପାର୍ଟନର କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । କିରଣ, ମୋର ମାତ୍ର ପସନ୍ଦ ନାହିଁ । ମଧୁ କହିଲା, କଣ ପସନ୍ଦ ନାହିଁ । ମୁଁ, ନା ମୋ ଦେହ, ନା ମୋ ରଙ୍ଗ, ନା ମୋ ଡ୍ରେସ୍ କଣ ପସନ୍ଦ ନାହିଁ କହ ?? କିରଣ, ତମେ ବୁଝିବ ନାହିଁ। ମଧୁ, ସିଧା ସିଧା କହ, କଣ ପସନ୍ଦ ନାହିଁ ଆଉ କଣ ଅସୁବିଧା କହ?