Tag Archives: #pujaswain

ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ

ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ
ଅର୍ଜୁନ ପୁର ନାମକ ଗ୍ରାମରେ ଦୁଇ ସାଙ୍ଗ ଆଉ ତାଙ୍କ ପରିବାର ରହୁଥିଲେ । ସେମାନେ ଚାଷ କରି ପେଟ ପୋଷୁଥିଲେ । ଦୁହିଁଙ୍କ ନାମ ସୋନୁ ଆଉ ଗୋପାଳ । ଦୁହିଙ୍କ ବୟସ ପାଖାପାଖି ୯ ରୁ ୧୦ ବର୍ଷ। ସୋନୁ ପଢ଼ା ରେ ଯେମିତି ଚଞ୍ଚଳ କାର୍ଯ୍ୟ ରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ୍ ସାହସୀ କିନ୍ତୁ ଗୋପାଳ ଟିକେ ଶାନ୍ତ ସେ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ରୁହେ । କାହାକୁ କିଛି କୁହେନା । ସୋନୁ ସବୁବେଳେ ବୁଝାଏ ଯେ ଟିକେ ଚାଲାକ୍ ହେ । ନହେଲେ ତୋତେ କେହି ପସନ୍ଦ କରିବେ ନାହିଁ। ସୋନୁ ର କଥାରେ ଗୋପାଳ କହେ ତୁ ତ ମୋ ସହିତ ଅଛୁ ମୋତେ ଅବା କାହାକୁ ଭୟ, ମୋତେ କେହି ପସନ୍ଦ କରନ୍ତୁ ଅବା ନାହିଁ ମୋର କିଛି ଦୁଃଖ ନାହିଁ। ଏତିକି କଥା ପରେ ସୋନୁ ଆଉ ଗୋପାଳ କୁଣ୍ଢେଇ ହୋଇ କହିଲେ ଆମେ ସବୁବେଳେ ଏମିତି ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ରହିବା ।
କିଛି ଦିନ ପରେ ସୋନୁ ର ବାପା ଏବଂ ଗୋପାଳ ର ବାପା ନିଜ କ୍ଷେତକୁ ପାଣି ମୁହାଇଁ ସୋନୁ ର ବାପାଙ୍କ ବିଲ କୁ ପାଣି ଛାଡ଼ି ନଥିଲେ । ସୋନୁ ର ବାପା କହିବାରୁ ଗୋପାଳ ର ବାପା ପ୍ରତିବାଦ କରିଲେ ଏବଂ ଝଗଡ଼ା ଏତେ ଅଧିକ ହେଲା ଯେ ଦୁଇ ପରିବାର କଥା ବାର୍ତ୍ତା ବନ୍ଦ କରିଦେଲେ କିନ୍ତୁ ଦୁଇ ସାଙ୍ଗ କେହି କାହାକୁ ଛାଡ଼ି ରହି ପାରୁ ନଥିଲେ । ସ୍କୁଲ୍ ଆଉ ଖେଳ ରେ ମଧ୍ୟ ମିଶି ରହୁ ଥିଲେ । ଏମିତି ଘଟଣା ଗୋପାଳ ର ବାପା ଦେଖି ଗୋପାଳ କୁ ଚେତାବନୀ ଦେଇ କହିଲେ ତୁ ଯଦି ବାରମ୍ବାର ମିଶିବୁ ତେବେ ତୋତେ ମୁଁ ହଷ୍ଟେଲ ରେ ଛାଡି ଦେବୀ । ଏହି କଥା ଗୋପାଳ ତା ପର ଦିନ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ସୋନୁ କୁ ଯାଇ କହିଲା ଯେ ବାପା ମୋତେ ଏମିତି କହିଛନ୍ତି । ସୋନୁ ବୁଝେଇଲା । କିଛି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ ତୁ ମୋର ସାଙ୍ଗ ନା, ତୁ ଯୋଉଠି ଥିବୁ ମୋତେ ସେଠୀ ପାଇବୁ କିନ୍ତୁ ଦୂରରେ ଦୂରରେ ରହିବା କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲେ ମୁଁ ତୋ ପାଖରେ ଥିବା, ତୁ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ। ଯଦି ଭଗବାନ ଚାହିଁବେ ଆମ ଦୁଇ ପରିବାର ପୁଣି ଥରେ ଏକାଠି ହେବ। ଗୋପାଳ ସୋନୁ ର କଥା କୁ ରଖି ସେମିତି କରିଲେ । ପ୍ରାୟ ୧୫ ଦିନ ପରେ ହୋଲି ପର୍ବ ଆସିଲା । ଗୋପାଳ ର ଇଚ୍ଛା ଥାଏ ଦୁହେଁ ମିଶି ଖେଳିବା ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ସେମିତି ସେ କରିଲେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସୋନୁ ସବୁବେଳେ ଦୂରରେ ରହୁଥାଏ ।
ହୋଲି ଦିନ ସକାଳେ ସମସ୍ତେ ବାରିପଟେ ଏକାଠି ହେଲେ, ଯିଏ ଯାହାର ପିଚକାରୀ ଆଉ ଫଗୁ ସହିତ ଅଳତା ରଙ୍ଗ ର ବୋତଲ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲେ । ହୋଲି ଖେଳ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ଖେଳିଲେ । ଗୋପାଳ ମଧ୍ୟ ସୋନୁ କୁ ଛାଡ଼ି ଅନ୍ୟ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ହୋଲି ଖେଳିଲା କିନ୍ତୁ କିଛି ସମୟ ପରେ ଗୋପାଳ ର ଗୋଟିଏ ସାଙ୍ଗ ଗୋପାଳ କୁ ରଙ୍ଗ ପିଚକାରୀ ମାରିବା ଦ୍ଵାରା ଗୋପାଳ ର ଆଖିରେ ପଡ଼ିଲା ଏବଂ ଗୋପାଳ ର ଆଖିରେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ ହେଲା । ତାକୁ କିଛି ଦେଖାଯାଉ ନଥିଲା । ଗୋପାଳ କୁ ଅନ୍ଧ ଭଳି ଅନୁଭବ ହେଲା ଏବଂ ତାକୁ ଦେଖା ନ ଯିବା ଫଳରେ ପାଖରେ ଥିବା ପଥର କୂଅ ପାଖରେ ତାର ଗୋଡ ଖସିବା ଫଳରେ ସେ କୂଅ ଭିତରେ ପଡ଼ିଗଲା । ଗୋପାଳ କୂଅ ଭିତରେ ପଡ଼ିବା ପରେ ବାକି ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଡରରେ ଗୋପାଳ କୁ କୂଅ ରୁ ବାହାର ନ କରି ଦୌଡ଼ି ଚାଲି ଗଲେ ।
ଗୋପାଳ କୂଅ ଭିତରେ ପଡିଗଲା କିନ୍ତୁ କୋଉଠି ମାଡ ଅବା କ୍ଷତ ହୋଇନଥିଲା ସେ ଚିତ୍କାର କରିଲା, ବଞ୍ଚାଅ ବଞ୍ଚାଅ ଏବଂ ତାକୁ ପହଁରା ଆସେ ନାହିଁ । ଏହି ଘଟଣା ଘଟିବା ପୂର୍ବରୁ ସୋନୁ ଘରକୁ ଯାଇଥାଏ ରଙ୍ଗ ଆଣିବା ପାଇଁ । ସୋନୁ ଯେତେବେଳେ ରଙ୍ଗ ନେଇ ବାରିପଟେ ପହଞ୍ଚିଲା ଦେଖିଲା ସବୁ ସୁନ୍ ସାନ । ସେ ଭାବିଲା ସମସ୍ତେ ଗଲେ କୁଆଡେ । ସେ ଭାବିଲା ବୋଧେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲେ । କହି ସେ ମଧ୍ୟ ଫେରିବାକୁ ଲାଗିଲା ବେଳେ ହଠାତ୍ କୂଅ ଭିତରୁ ଗୋପାଳ ର ପାଟି ଶୁଣି ଦଉଡ଼ି ଗଲା । ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ଗୋପାଳ ପାଣି ଭିତରେ ଉବୁ ଟୁବୁ ହୋଇ ଅଧା ପାଣି ପିଇ ହନ୍ତସନ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ବଞ୍ଚାଅ ବଞ୍ଚାଅ ଡାକୁ ଥାଏ ।
ସୋନୁ ଏତିକି ଦେଖି କଣ କରିବ କିଛି ନ ଭାବି ପାଖ ତାରରେ ସୋନୁ ମା ର ଲୁଗା ଶୁଖୁଥାଏ। ସେ ଲୁଗାକୁ କୂଅ ଭିତରକୁ ଛାଡ଼ି ଗୋପାଳ କୁ ଲୁଗାକୁ ଧରିବାକୁ କହିଲା ଏବଂ ଲୁଗା ର ଅନ୍ୟ ପଟ କୁ କୂଅ ର ଉପର ପଥରରେ ବାନ୍ଧି ଦେଲା । ଗୋପାଳ ସୋନୁ କୁ ଦେଖି ତାର ସାହସ ଆସିଲା ଏବଂ ଲୁଗାକୁ ଧରି ରହିଲା। ସୋନୁ କହିଲା ତୁ ଲୁଗା କୁ ଧରି ରହି ଥା ମୁଁ କିଛି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଛି । ସେ ଦଉଡ଼ି ଗଲା ଘରକୁ । ଘରେ ସୋନୁ ମା ରୋଷେଇ କରୁଥିଲେ। ସୋନୁ ମା କୁ କହିଲା ମା ମା, ଗୋପାଳ କୂଅରେ ପଡ଼ି ଯାଇଛି ଚାଲନ୍ତୁ ବାହାର କରିବା । ସୋନୁ ମା ଗୋପାଳ ନାମ ଶୁଣି ଟିକେ ଧୀର ରହିଲେ ପୁଣି ଭାବିଲେ ରାଗ ରୋଷ ପଛେ ଥାଉ ପ୍ରଥମେ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଯାଉ । ଦୁହେଁ ଦଉଡ଼ି ଗଲେ କୂଅ ପାଖକୁ ଏବଂ ଗୋପାଳ କୂଅ ଭିତରେ ଲୁଗାକୁ ଧରି ଥରୁଥାଏ । ସୋନୁ ମା, ସୋନୁ କୁ କହିଲେ, ଘରକୁ ଯା ମୋର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଲୁଗା ଏବଂ ବାଲଟି ନେଇ ଆସିବୁ । ସୋନୁ ଦଉଡ଼ି ଯାଇ ନେଇ ଆସିଲା । ସୋନୁ ମା ବାଲଟି ଏବଂ ଲୁଗାକୁ ବାନ୍ଧି ତଳକୁ ଛାଡ଼ିଲେ ଏବଂ ଗୋପାଳ କୁ କହିଲେ ଏହି ବାଲଟି ରେ ବସି ଯା ଏବଂ ପ୍ରଥମ ଲୁଗା କୁ ଧରି ରହି ଥିବୁ। ଆମେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଉପରକୁ ଟାଣିବୁ ଏବଂ ତୁ ଉପରକୁ ଆସି ପାରିବୁ। ଗୋପାଳ ସେମିତି କରିଲା ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଗୋପାଳ ଉପରକୁ ପହଞ୍ଚିବାର ଥିଲା ଗୋପାଳ ର ଘର ଲୋକେ ଏବଂ ସୋନୁ ର ବାପା ଖବର ପାଇ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚିଲେ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କ ହାତ ଦେଇ ଗୋପାଳ କୁ ଉପରକୁ ଆଣିଲେ। ଗୋପାଳ ଉପରକୁ ଆସିଲା ଏବଂ ପ୍ରଥମେ ସୋନୁ କୁ ଯାଇ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା ଏବଂ କହିଲା ଆଜି ଯଦି ସୋନୁ ନଥାନ୍ତା ତେବେ ମୋ ଜୀବନ ଚାଲି ଯାଆନ୍ତା।

Order Now

ଗୋପାଳ ର ପରିବାର ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ ଥିଲା । ସୋନୁ ର ବାପା ସୋନୁ ର ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ବୁଲେଇ କହିଲେ ତୋର ଭଳି ସାହସୀ ସାଙ୍ଗ ଯଦି ଥିବ ତେବେ କୋଉ ସାଙ୍ଗ କେବେ ଅସୁବିଧାରେ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ। ଗୋପାଳ ର ବାପା ସୋନୁ ର ବାପା ଙ୍କୁ ହାତ ଯୋଡ଼ି କହିଲା । ଭାଇ ମୋତେ କ୍ଷମା କରିବ ମୋର ଭୁଲ ଯୋଗୁ ଆମ ଦୁଇ ପରିବାର ଝଗଡ଼ା ହୋଇଥିଲେ। ଆଉ ଆଜି ମୋ ପୁଅ ର ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଆଜି ପୁଣି ଥରେ ମୁଁ ମୋର ପୁରୁଣା ଭୁଲ ଭୁଲି ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ର ଯୋଡ଼ିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ସୋନୁ ର ବାପା କହିଲେ ପୁରୁଣା ରାଗ ଭୁଲି ଯାଅ । ପିଲା ମାନେ ଖୁସିରେ ରହିଲେ ଆମେ ଖୁସିରେ ରହିବା। ତାପରେ ଦୁହେଁ ପରିବାର ମିଶି ଖୁସିରେ ଦିନ କାଟିଲେ ।
ଏଥିରୁ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଯେ ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ସବୁବେଳେ ଅନ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ଏବଂ ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ଟେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖେ ରହିବା ଦରକାର। ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ହୋଇ ପାରିବ। ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଫଳରେ ନୂତନ ସମ୍ପର୍କ ମଧ୍ୟ ଗଢି ଉଠେ। ତେବେ ଡେରି କାହିଁକି ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ରଖନ୍ତୁ ଏବଂ ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ଭାବରେ ସାହାଯ୍ୟ ପାଆନ୍ତୁ।
ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ସୋଲଣ୍ଡି, ଗଞ୍ଜାମ
If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

Love You Priya…

Love you all,love,priya
Love you priya
କଲେଜ୍ ଯାଉଛି କହି
ଘରୁ ବାହାରେ ସିନା,
ତୁମ କୁ ଦେଖା କରିବା ପାଇଁ ତ
ଇଏ ମୋ ଗୋଟିଏ ବାହାନା ।
ହାତରେ ଧରି ମୁଁ ଖାତା କଲମ
ଚାଲିଯାଏ ଘରୁ ବାହାରି,
ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ ଲାଗେ ମୋତେ
ଆକାଶରୁ ଖସି ଆସିଛ ପରୀ ।
ଶ୍ରେଣୀ ଗୃହରେ ମୁଁ ଖୋଲିଦିଏ ସିନା
ବହି ଖାତା କଲମ କୁ,
ହେଲେ ସେଠୀ ପାଠ ବଦଳରେ
ଲେଖିଦିଏ ତୁମ ନାମ କୁ ।
ପିରିୟଡ଼ ସାରି ଆସ ଯେବେ
କ୍ଲାସ୍ ବାହାରକୁ,
ଛାତିରୁ ମୋର ହୃଦୟ ଟା
ଚାଲିଯାଏ ଶ୍ମଶାନ କୁ ।
ସାଙ୍ଗ ମେଳ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଆସି
ଖୋଜିବୁଲେ କେବଳ ତୁମକୁ,
ବାହାରେ ତମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ ଲାଗେ
ଯେମିତି ପାଇଗଲି ମୋ ପରୀକୁ ।
ତୁମର ସେ ନାଲିଆ ଓଠର
ହସକୁ ଥରେ ଦେଖିଲେ,
ଲାଗେ ଯେମିତି ସାରା ପୃଥିବୀର ଖୁସି
ଅଜାଡ଼ି ଦେଲ ମୋ ଝୋଲାରେ ।
ବହୁ ଚେଷ୍ଟା ପରେ ବିଫଳ ହେଲି ମୁଁ
କହିବାକୁ ଦୁଇ ପଦ,
ତୁମ ମୁଖରୁ ଶୁଣି ସେଇ ପଦେ କଥା
ହୋଇଗଲି ମୁଁ ନିଶବ୍ଦ ।
ସତରେ ତମେ ମୋ ମନର ପରୀ ଟେ
ଜାଣି ଗଲ ସବୁ କଥା,
ଉଭେଇ ଗଲା ମୋ ଦୁଃଖ ଯେତେ ସବୁ
ବୁଝିଗଲ ଯେବେ ମୋ ମନ ବ୍ୟଥା
ପାଇଛି ଆଜି ମୁଁ ତମକୁ
ମୋ ଗେଲି ଓ ସୁନା କଣ୍ଢେଇ,
ଏହି ପ୍ରେମ କୁ ସଦା ତାଜା ରଖିଥିବ
ଯିବ ନାହିଁ କେବେ ଭଣ୍ଡେଇ।
ମୋ ଭଲ ପାଇବା ସ୍ମୃତି କରି ସବୁ
ଚାଲି ଜୀବନୀ କହି ସରି,
ତୁମେ ମୋ ଆକାଶ ତୁମେ ଧରଣୀ
ଯୋସ୍ନା ପିୟୁଷର ଅନ୍ତ ଜଳ ଢାଳି
ଯିବ ନାହିଁ ଏକା କରି ।
Love You My Sweet Priya…
By. Puja Swain (Writer)

If the contents helpful so share to your friends, Thanking You.

ରାଜକୁମାର ( Rajkumar )

ଓଡିଆ କବିତା, ଓଡ଼ିଆ ସେକ୍ସ , ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ, odia story, Odia sex, Odia
Rajkumar
ସୁନିଳ ଆକାଶ ତଳେ ତରୁ ଲତା ବନ ପାହାଡ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟେ ବିରାଟ ବଡ ଘର ଥିଲା । ସେ ଘର ଥିଲା ଶ୍ୟାମ ବାବୁଙ୍କ ଘର । ସେହି ଘରେ ଶ୍ୟାମ ବାବୁ ଓ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଏବଂ ତାଙ୍କ ମା ଓ କୁନି ଝିଅ ସହ ସେଠୀ ବାସ କରନ୍ତି । ସେହି ଘର କେଉଁ ସ୍ବର୍ଗ ମହଲ ଠାରୁ କମ୍ ନୁହେଁ । ଯେ କୌଣସି ଲୋକ ସେ ଘରକୁ ଦେଖି ଅଟକି ଯାଏ । ଦିନେ ଝିଅ ରାଣୀ ବାପାଙ୍କୁ କହିଲା କି ବାପା ଏହି ଘର କାହାର ଥିଲା । ବାପା କହିଲେ ଏହି ଘର ମୋ ବାପା ଙ୍କ ବାପାର ଥିଲା। ସେ ବହୁ ରାଜାଙ୍କ ଘର ବନେଇଥିଲେ । ସେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଘରକୁ ରାଜମହଲ ଭଳି ଘର ବନେଇଲେ । ଏହା ଶୁଣି ରାଣୀ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲା ଏବଂ ବାପା ରାଣୀ କୁ କହିଲେ ତୋର ଆଉ ଯାହା ଜାଣିବାର ଅଛି ତେବେ ଜେଜେ ମା ଙ୍କ ଠାରୁ ପଚାରି ବୁଝିନେ । ମୋର ବହୁତ କାମ ଅଛି ମୁଁ ଯାଉଛି । ରାଣୀ ସେଠାରୁ ଧାଇଁ ଆସି  ଜେଜେମା ଙ୍କୁ ନିଜ ଘର ର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ବିଷୟରେ ପଚାରିଲା ଏବଂ ଜେଜେ ମା ସବୁ କଥା କହିଲେ  । ଜେଜେ ମା କହିଲେ ଆଜି ଜଣ ଙ୍କ ଘର କୁ ଯିବାର ଅଛି  ତୁ ଯିବୁକି ମୋ ସହିତ। ରାଣୀ ପଚାରିଲା କଣ ପାଇଁ ଯିବ ସେଠାକୁ  ଏବଂ କଣ କାମ ଅଛି ସେଠୀ  ? ଜେଜେ ମା କହିଲେ କି  ସେଠୀ ଜଣ ଙ୍କର ବାହାଘର ଅଛି ତେଣୁ ସେଠା କୁ ଯିବାକୁ ହେବ। ତୁ ମୋ ସହିତ ଯିବୁକି କହ ? ରାଣୀ ହଁ ମାରିଲା କହିଲା, ମୁଁ ଯିବି ବାହଘର କେମିତି ହେଉଛି ଦେଖିବି । ଜେଜେ ମା ତାକୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇଗଲେ । ବାହାଘର ସାଜସଜ୍ଜା କୁ ଦେଖି ରାଣୀ ବହୁତ୍ ଆନନ୍ଦ ନେଲା । ଆଉ ସେ ଜେଜେ ମାଙ୍କ ସହ ସେ ଘର ଭିତରକୁ ଗଲା । ସେଠୀ ସେ ବର ଓ କନ୍ୟା କୁ ଦେଖି ପଚାରିଲା । ଏଠି ଏମାନେ କିଏ ଜେଜେ ମା ? ଜେଜେ ମା କହିଲେ, ଏମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ନବ ଦମ୍ପତି । ଏମାନେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବେ । ସେଠୀ ଦେଖ ସେମାନଙ୍କ ବିବାହ ପାଇଁ ବେଦୀ ପଡ଼ିଛି । ସେ ସବୁ ଦେଖି ରାଣୀ ପଚାରିଲା ଜେଜେ ମା ଏମିତି ସମସ୍ତେ ବିବାହ କରନ୍ତି କି ? ଜେଜେ ମା ହସି କହିଲେ ହଁ ସମସ୍ତେ ଏମିତି ହିଁ ବିବାହ କରନ୍ତି । ସେଠୁ ବିବାହ ଉତ୍ସବ ସରିବା ପରେ ରାଣୀ ଓ ଜେଜେ ମା ଘରକୁ ଆସିଲେ ।
 ତାପର ଦିନ ସକାଳେ ରାଣୀ ଛାତ ଉପରେ ବସି ଭାବୁଥାଏ । ଜେଜେ ମା ଆସି କହିଲେ, ମୋ ଗେଲି ରାଣୀ ଏକା ବସି କଣ ଭାବୁଚି? ରାଣୀ କହିଲା ଜେଜେ ମା ତମକୁ ଗୋଟେ କଥା ପଚାରିବି ନା ? ଜେଜେ ମା କହିଲେ ହଁ ପଚାର, କଣ ପଚାରିବୁ ? ରାଣୀ କହିଲା ଜେଜେ ମା କାଲି ଆମେ ଯେଉଁ ବାହାଘର ଦେଖିଲେ ସେମିତି କଣ ମୋର ବି ବାହଘର ହେବ ? ଜେଜେ ମା ହସି ହସି କହିଲେ ହଁ ହଁ ମୋ ଗେଲି, ତୁ ବି ଏମିତି ବାହା ହେବୁ । ମୋ ଗେଲି କୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ ଆକାଶ ରୁ ରାଜକୁମାର ରଥରେ ବସି ଆସିବ । ରାଣୀ ଜେଜେ ମା ଙ୍କ ଏହି କଥା କୁ ଗଣ୍ଠି କରି ରଖିନେଲା ଏବଂ ତା ମନରେ  ସବୁବେଳେ ରାଜକୁମାର ହିଁ ରହିଲା । ସେ ରାଜକୁମାର ର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା। 
ଦିନ ପରେ ଦିନ ବିତି କିଛି ବର୍ଷ ବିତି ଗଲା । ରାଣୀ ବଡ ହୋଇ ଯାଇଥାଏ। ସେ ସମୟରେ ତା ଜେଜେ ମା ବହୁତ୍ ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇଯାଇଥିଲେ । କିଛି ଦିନ ଅସୁସ୍ଥ ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଲେ । ଦିନେ ରାଣୀ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଯାଇଥାଏ । ସେହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଜେଜେ ମା ଙ୍କ ମୃତ୍ୟ ହୋଇଗଲା । ରାଣୀ ବିଦ୍ୟାଳୟ ରୁ ଆସି ବହୁତ୍ କାନ୍ଦିଲା କାରଣ ଜେଜେ ମା ତାର ବହୁତ୍ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ଥିଲେ । ସବୁବେଳେ ରାଣୀ ଜେଜେ ମା ଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ରହେ । କିଛିଦିନ ଗଲାପରେ ରାଣୀ ର ବାପା ରାଣୀ ପାଇଁ ପୁଅ ଦେଖା ଆରମ୍ଭ କଲେ ଏବଂ ଦିନେ ରାଣୀ କୁ ଦେଖିବା କୁ ପୁଅ ଘର ଲୋକ ଆସିଲେ । ରାଣୀ କୁ ବହୁତ୍ ସଜେଇ ନେଇକି ଆସିଲେ ଠିକ୍ ରାଜକୁମାରୀ ପରି । ପୁଅ ଘର ରାଣୀ କୁ ଦେଖି ବୋହୂ କରିବାକୁ ଈଛା  କରିଲେ କିନ୍ତୁ ରାଣୀ ସେଇ ପୁଅ କୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ରାଜି ନଥିଲା । କାରଣ ତା ଜେଜେ ମା କହିଥିବା ରାଜକୁମାର ଅପେକ୍ଷା ରେ ସେ ବସିଥିଲା । 
ରାଣୀ ଭାବୁଥାଏ ମୋ ରାଜକୁମାର ଘୋଡ଼ା ରେ ବସି କେବେ ଆସିବ ? ଏବଂ ମୋତେ ରାଜକୁମାରୀ କରି ନେଇଯିବ । ସେ ତା ବାପା ଙ୍କୁ ମନା କରିଦିଏ ମୁଁ ଏହି ପିଲାକୁ ବିବାହ କରିପାରିବି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ରାଣୀ ସେଇ ପୁଅ କୁ ଆଖି ଉଠେଇ ବି ଦେଖିନଥିଲା । ସେ ତାର ମନର ରାଜକୁମାର କୁ ବିବାହ କରିବ  ବୋଲି କହି ସେଠୁ ଚାଲିଗଲା। ଜେଜେ ମା ଙ୍କ ଫୋଟ ପାଖରେ  ବସି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲା ତୁମେ ମୋତେ କହିଥିଲ ଯେ ମୋ ପାଇଁ କୁଆଡେ ରାଜକୁମାର ଆସିବ । ମୋତେ ବିବାହ କରି ତା ସାଙ୍ଗରେ ନେଇଯିବ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ବିବାହ କରିବାକୁ ସେମିତି କିଏ ଆସୁନାହାନ୍ତି । ତୁମେ ମୋତେ କଣ ପାଇଁ  ରାଜକୁମାର ସହିତ ବିବାହ ପାଇଁ ଆଶା ଦେଖାଇ ଚାଲିଗଲ, ଜେଜେ ମା  । ଏମିତି କହି ରାଣୀ ବହୁତ୍ କାନ୍ଦିଲା । ସେହି ସମୟରେ ରାଣୀର ମା, ରାଣୀକୁ ପଚାରେ ତୁ କାହଁକି କାନ୍ଦୁଛୁ ? ତୁ ତ ବାହା ହେବୁନି ମନା କରିବା ପରେ ତୋ ବାପା ତାଙ୍କୁ ମନା କରିଦେଇଛନ୍ତି ପୁଣି କାହିଁକି କାନ୍ଦୁଛୁ । ଏହା ଶୁଣି ରାଣୀ ଚୁପ୍ ହୋଇଗଲା । ତା ପର ଦିନ ନିଜ ଘର ପାଖ ପାହାଡ ପାଖକୁ ବୁଲିବାକୁ ଯାଏ । ସେ ପ୍ରକୃତି ର ମଜା ନେଉଥିଲା ସେହି ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ବଣୁଆ ହାତୀ ଭୟଙ୍କର ରଡ଼ି କରି ରାଣୀ ଆଡ଼କୁ ମାଡି ଆସିଲା। ରାଣୀ  ହାତୀକୁ ଦେଖି ଡରରେ ଦୌଡ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା। ନିଜ ପ୍ରାଣ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ସେ ଉପାୟ ଶୂନ୍ୟ ହୋଇ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ଦଉଡ଼ି ଗଲା ।
ସେହି ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ପୁଅ ମୁନିବର ଙ୍କ ଘୋଡ଼ା କୁ ବୁଲେଇବା ପାଇଁ ଆଣିଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ସେ ରାଣୀ ର ଚିତ୍କାର ଶୁଣିଲା ସେ ଦୌଡ଼ିଗଲା ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ।  ସେଠୀ ସେ ହାତୀ ଠାରୁ ରାଣୀ କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିନିଏ । ସେଠୁ ରାଣୀକୁ ଘୋଡାରେ ବସାଇ ତାକୁ ଆଣେ । ସେ ପୁଅକୁ ଦେଖି ରାଣୀ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହୁଏ ।ସେ ସେହି ପୁଅକୁ ସ୍ୱପ୍ନର ରାଜକୁମାର ବୋଲି ଭାବିନେଲା । ଗେରୁଆ ବସ୍ତ୍ର ସହିତ ବଳବାନ ଦେହ, ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି କେଉଁ ରାଜାଙ୍କ ପୁତ୍ର । ରାଣୀ ସେହି ପୁଅକୁ ନିଜ ପରିଚୟ ଦିଏ ଏବଂ ସେଇ ପୁଅ କୁ ତା ନିଜର ପରିଚୟ ପଚାରେ । ସେ ପୁଅ କହେ ମୁଁ ସୁରେନ୍ଦ୍ର । ମୁଁ ଏହି ପାଖ ମୁନିବର ଆଶ୍ରମ ରେ ମୁନିବରଙ୍କ ସେବା କରୁଛି । ସୁରେନ୍ଦ୍ର ରାଣୀ କୁ ନେଇ ମୁନିବର ଙ୍କ ଆଶ୍ରମ ଅଭିମୁଖେ ଚାଲେ । ମୁନିବର ରାଣୀକୁ ଦେଖି ପଚାରନ୍ତି ଏହି କନ୍ୟା ଜଣକ କିଏ ? ୟାଙ୍କ ନାମ ରାଣୀ ସେ ହାତୀ ର ଆକ୍ରମଣର ଭୟରେ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ । ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ଚିତ୍କାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ସେ ହାତୀ କବଳରୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ଆଣିଛି । ଏହା ଶୁଣି ମୁନିବର ଖୁସି ହୋଇ ସୁରେନ୍ଦ୍ର କୁ ଦୀର୍ଘାୟୁ ଭଵଃ ର ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଲେ ।
ମୁନିବର ରାଣୀ ର ମନ କଥା ପଢ଼ି ପାରିଲେ ଏବଂ ସେ ସୁରେନ୍ଦ୍ର କୁ ରାଜକୁମାର ଭାବେ ବାଛି ସାରିଛି ବୋଲି ଜାଣି ପାରିଲେ । କିଛି ବର୍ଷ ତଳର କଥା ମନେ ପକେଇବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲେ । ସୁରେନ୍ଦ୍ର ହେଉଛି ଜଣେ ରାଜକୁମାର। ସର୍ତ୍ତ ମୂଳକ ଭାବେ ମୁନିବର ରାଜା ଙ୍କୁ ପୁତ୍ର ପ୍ରାପ୍ତି ର ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଲେ ଏବଂ ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନ ମୁନିବର ଙ୍କୁ ଦେବେ ଏବଂ ଦ୍ଵିତୀୟ ପୁତ୍ର ସେ ଦେଶର ରାଜ କୁମାର ହେବ ବୋଲି କହିଥିଲେ।  ସର୍ତ୍ତ ଅନୁଯାୟୀ ରାଜା ଜନ୍ମ ପରେ ପରେ ନିଜ ପ୍ରଥମ ପୁତ୍ର କୁ ମୁନିବର ପାଖରେ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ ଏବଂ ସେ ଦିନ ଠାରୁ ସେ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ନାମରେ ପରିଚିତ ଏବଂ ସେବାୟତ ଭାବରେ ରହି ଆସିଛି । 
ମୁନିବର ବର୍ତ୍ତମାନ କୁ ଫେରି ଆସି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ସୁରେନ୍ଦ୍ର କୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ ଯେ ରାଣୀକୁ ତାର ନିଜ ଘରେ ଛାଡ଼ି ଆସିବାକୁ କହିଲେ। ରାଣୀଙ୍କ ଘର ଲୋକ ମଧ୍ୟ ରାଣୀ ଆସିବାର ବହୁତ୍ ବିଳମ୍ୱ ହେବାରୁ ଡରିଯାଇଥିଲେ କିନ୍ତୁ ରାଣୀ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଏବଂ ସୁରକ୍ଷିତ ଭାବେ ଫେରିବାର ଦେଖି ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହୋଇଗଲେ । ସୁରେନ୍ଦ୍ର କୁ ଶ୍ୟାମ ବାବୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଇଲେ । ରାଣୀକୁ ଛାଡ଼ି ସୁରେନ୍ଦ୍ର ମୁନି ଆଶ୍ରମ କୁ ଚାଲିଗଲା କିନ୍ତୁ ରାଣୀ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ର କଥା ରାତିସାରା ଭାବୁଥାଏ । ସକାଳ ହେବା ପରେ ସୁରେନ୍ଦ୍ର କୁ ଦେଖା କରିବାକୁ ପାଇଁ ତା ବାପାଙ୍କୁ କୁହେ । ରାଣୀ ର କଥାକୁ ମନା ନ କରି ଶ୍ୟାମ ବାବୁ କିଛି ଖାଦ୍ୟ ଶସ୍ୟ ଆଉ ଟଙ୍କା ନେଇ ମୁନିବର ଆଶ୍ରମ କୁ ବାହାରିଲେ । ସୁରେନ୍ଦ୍ର, ରାଣୀ ଆଉ ତା ବାପାଙ୍କୁ ଦେଖି ଆଦରର ସହ କୁଟିର ମଧ୍ୟ କୁ ନେଇ ଚାଲିଲା ସେଠୀ ମୁନିବର ଙ୍କୁ ରାଣୀର ବାପା ସହ ସାକ୍ଷାତ କରେଇଲା । ରାଣୀକୁ ଏବଂ ବାପାଙ୍କୁ ଦେଖି ମୁନିବର ବହୁତ୍ ଖୁସିହେଲେ । ରାଣୀ ଆଉ ତା ବାପା ମୁନିବର ଙ୍କୁ ଟଙ୍କା ଓ ଫଳ ଆଗ୍ରହ ସହ ଗ୍ରହଣ କରିବା କୁ କହିଲେ କିନ୍ତୁ ମୁନିବର ସେ ସବୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ମନା କଲେ । ରାଣୀ ତା ନିଜ ହାତରେ ଦେଲେ ତଥାପି ମୁନିବର ଗ୍ରହଣ କଲେ ନାହିଁ । ରାଣୀ ଜାଣି ପାରିଲା ଯେ ମୁନିବର କେବଳ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ହାତରୁ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି ବୋଲି । ତାପରେ ରାଣୀ ସୁରେନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ମୁନିବର ଙ୍କୁ ସେ ଶସ୍ୟ ଏବଂ ଫଳମୂଳ ଦେବା ପରେ ସେ ଗ୍ରହଣ କରିଲେ। ସେଠାରୁ ରାଣୀ ଆଉ ତା ବାପା ଫେରି ଆସିଲେ । 
ରାଣୀ ବାପା ଙ୍କୁ ସୁରେନ୍ଦ୍ର କୁ ବିବାହ କରିବା କଥା କହିଲା କିନ୍ତୁ  ରାଣୀ ର ବାପା ଏହି ବିବାହ ପାଇଁ ଆଗ୍ରହୀ ନଥିଲେ । ରାଣୀ ଓ ମାଙ୍କ ଅନୁରୋଧ ରେ ବାପା ପୁଣି ରାଜି ହେଲେ ଏବଂ ରାଣୀର ପ୍ରସ୍ତାବ କଥା ନେଇ ରାଣୀର ବାପା, ମା ମୁନିବର ପାଖକୁ ଗଲେ ।  ମୁନିବର କହିଲେ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ହିଁ ମୋ ପାଇଁ ସବୁକିଛି । ସେ ମୋ ନିଜ ପୁଅ ଭଳି ଏବଂ ସେ ମୋ ବିଶ୍ଵସ୍ତ ଶିଷ୍ୟ । ତାର ଯଦି ଇଚ୍ଛା ଥାଏ ତେବେ ମୁଁ ନିରାଶ କରିବି ନାହିଁ । ପ୍ରଥମେ ଯାଇ ଆପଣ ପଚାରନ୍ତୁ । ସୁରେନ୍ଦ୍ର ଙ୍କୁ ଏହି ବିଷୟରେ ପଚାରିବାରୁ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ମନା କଲା । ସେ କହିଲା କି ମୁଁ ମୋ ଗୁରୁଙ୍କ ପାଖରେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସେବାରେ ଜୀବନ କଟେଇଦେବି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ ମୁଁ କେବେ କୋଉ କାର୍ଯ୍ୟ କରିନି ନା କରିବି । ତାଙ୍କ ଆଦେଶ ହିଁ ମୋ ଆଶୀର୍ବାଦ।  ରାଣୀ ତଥା ବାପା ମା ମୁନିବର ଙ୍କୁ ପୁଣି ଅନୁରୋଧ କରିଲେ କିନ୍ତୁ ମୁନିବର ଗୋଟିଏ ସର୍ତ୍ତ ରଖିଲେ ଯେ ବିବାହ ପରେ ତୁମ ଝିଅ ରାଣୀ ଆମର ଏହି କୁଟୀରରେ ରହିବ ଏବଂ ମୋ ସେବା କରିବ । ତାର ସେବାରେ ଯଦି ମୁଁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବି ତେବେ ମୁଁ ଏମାନଙ୍କୁ ବିବାହ ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେବି । ତତ୍ ସହିତ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ମଧ୍ୟ ତୁମ ଝିଅ ର ସେବା ରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଏ ଏବେ ପସନ୍ଦ କରେ ତେବେ ଏହି ବିବାହ ସଂପନ୍ନ ହେବ । ଅନ୍ୟଥା ଏହା ଅସମ୍ଭବ । ରାଣୀ ଏହି ସର୍ତ୍ତ ଶୁଣି ରାଜି ହୋଇଗଲା ଏବଂ ସେ ସ୍ଥିର କଲା ଯେ ମୁଁ ମୁନିବର ଙ୍କୁ ସେବାରେ ନିଶ୍ଚୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବି ଏବଂ ସୁରେନ୍ଦ୍ର କୁ ରାଜକୁମାର ଭାବେ ପାଇବି ।  ବାପା ମା ଝିଅ କୁ କୁଟୀରରେ ଛାଡ଼ି ଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁ ନଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଝିଅ ର ଖୁସି କୁ ଆଖି ଆଗରେ ରଖି ସେ ଝିଅ କୁ କୁଟୀରରେ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲେ । 
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା।  ରାଣୀ ର ସେବା ରେ ମୁନିବର ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବା ସହିତ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ରାଣୀ କୁ ପସନ୍ଦ କରିବାରେ ଲାଗିଲା।  ମୁନିବର ଏହା ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ଶ୍ୟାମ ବାବୁ ଙ୍କୁ ଖବର ଦେଇ ଡାକିଲେ ଏବଂ ବିବାହ ପାଇଁ ଆୟୋଜନ କରିବା ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେଲେ । ବିବାହ ହେଲା ପରେ ମୁନିବର ସୁରେନ୍ଦ୍ର କୁ ରାଣୀ ସହିତ ରହିବାକୁ ଶ୍ୟାମ ବାବୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ଅନୁମତି ଦେଲେ। ଦୁହେଁ ସେଠୀ ଖୁସିରେ ନିଜ ଜୀବନ ଯାପନ କରିଲେ । ବେଳେବେଳେ ଆଶ୍ରମ ଆସି ମୁନିବର ଙ୍କ ସେବା ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି।  ଦୁଇ ବର୍ଷ ପରେ ସେମାନଙ୍କ ଏକ ରାଜକୁମାରୀ ଜନ୍ମ ନିଏ ତାହା ଦେଖିବାକୁ ଠିକ୍ ରାଣୀ ପରି । ଶ୍ୟାମ ବାବୁଙ୍କ ପରିବାର ସହିତ ତାଙ୍କ ଝିଅ ରାଣୀ ଏବଂ କୁନି ଝିଅ ସହିତ ଖୁସିରେ  ରହିଲେ । 
ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ :-
୧. କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ ଅସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ।
୨. ସବୁବେଳେ ପ୍ରତିଜ୍ଞାବଦ୍ଧ ହେବା ଦରକାର ।
୩. ଯଦି ମନ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବେ ତେବେ ଭଗବାନ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି।  
ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ ( ଲେଖିକା) 
ସୋଲଣ୍ଡି, ଗଞ୍ଜାମ ।
If the contents helpful so share to your friends, Thanking You.

ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସ ( A Full of Vase)

ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସ ( A Full of Vase)
ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସ ( A Full of Vase)
 
‌ନରସିଂହ ପୁର ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାର ବାସ କରୁଥିଲେ । ମୁରବି ହିସାବରେ ପୁରସ୍ତମ ବାବୁ ଘର ଚଳାଉ ଥିଲେ। ସାଙ୍ଗରେ ଥିଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ସଙ୍ଗୀତା ସହ ସାତ ଜଣ ଝିଅ । ସେ ବହୁତ୍ ଗରିବ ଥିଲେ । ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଯାହା ଆଣୁଥିଲେ ସେଥିରେ ଦିନକର ଖାଦ୍ୟ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା । ଝିଅ ମାନଙ୍କ ବିବାହ କେମିତି କରିବେ ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ଚିନ୍ତା । ରୂପ ରେ ଯେମିତି ଗୁଣରେ ମଧ୍ୟ ସେମିତି ବାପା ମା ତାର ନାମ ରଖିଥିଲେ ‘ପରି’ । ଘର କାମ ରେ ସେ ସବୁବେଳେ ଧ୍ୟାନ ଦିଏ।   ବାକି ଭଉଣୀମାନେ ଖେଳ ଗପ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ” ପରି ” ସବୁବେଳେ ଘରେ ରୋଷେଇ କରିବା ସହିତ ବାପା ମା ଙ୍କ ସେବାରେ ଲାଗିଥାଏ । ବାପା ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଆସିବା ମାତ୍ରେ ପ୍ରଥମେ ବାପାଙ୍କୁ ପାଣି ଦିଏ । ପରି ଉପରେ ମା ଅପେକ୍ଷା ବାପା ଅଧିକ ଭଲ ପାଆନ୍ତି । ଏହିପରି ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାର ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ଦିନ ଗଡୁଥାଏ।
 
ସେହି ଦେଶରେ ସଂଗ୍ରାମ କେଶରୀ ବୋଲି ଜଣେ ରାଜା ଶାସନ କରୁଥିଲେ । ସେ ନିଜ ପୁତ୍ର ପାଇଁ ବହୁତ୍ ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ କାରଣ ତାଙ୍କ ପୁଅ ଅନିତି ଦୁଷ୍କର୍ମ ରେ ଲିପ୍ତ ରହୁଥାଏ । ସେ ଭାବନ୍ତି ରାଜପରିବାର କୁ ଏମିତି ଗୋଟିଏ ବୋହୂ ର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ଯିଏ ମୋ ପୁଅ କୁ ଉଚିତ୍ ମାର୍ଗ କୁ ନେଇ ଆସିବ । ଏହା ଭାବି ଦିନେ ସେ ସମୁଦ୍ର କୂଳକୁ  ବୁଲିବା ପାଇଁ ଗଲେ ସେଠାରେ ବସି ସବୁ କଥା ଭାବୁଥାନ୍ତି । ହଠାତ ତାଙ୍କୁ ଜଣେ ” ମହାରାଜ ସଂଗ୍ରାମ ” ବୋଲି ଡାକିବାର ଶୁଣାଗଲା । ସେ ବସିଥିବା ସ୍ଥାନରୁ ଉଠିଯାଇ କିଏ କୋଉଠି ଡାକୁଛି ବୋଲି ରାଜା ପଚାରିଲେ । ମୁଁ ହେଉଛି ସମୁଦ୍ର ରାଜା, ତୁମେ ଏତେ ଚିନ୍ତାରେ ଯାହା ଭାବୁଛ ତାହାର ସମାଧାନ ମୋ ପାଖରେ ଅଛି । ରାଜା ପ୍ରଣାମ କରି ଅନୁରୋଧ କରିଲେ।  ସମୁଦ୍ର ରାଜା କହିଲେ ।  ତୁମକୁ ଗୋଟିଏ ଖାଲି କଳସ ଦେବୀ ସେ କଳସ ରେ ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ଯେମିତି ସୁନା, ରୂପା, ଧାନ ଇତ୍ୟାଦି ଯେଉଁ କନ୍ୟା ହାତରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ସେ ହେବ ତୁମର ପୁତ୍ର ବଧୂ । ରାଜା ପୁଣି ପଚାରିଲେ ଏହି କଳସ କୁ ଯେ କୌଣସି ସାଧାରଣ କନ୍ୟା ମଧ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଦେବ । ରାଜାଙ୍କ ର କଥା ଶୁଣି ସମୁଦ୍ର ରାଜା ହସି କୁହନ୍ତି କି ‘ ରାଜା ଏ  ସାଧାରଣ କଳସ ନୁହେଁ ଯେ ଯେକୌଣସି କନ୍ୟା ହାତରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯିବ।  ଯେଉଁ ଝିଅ ସର୍ବ ଗୁଣି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିବ ଏବଂ ଜ୍ଞାନୀ ଥିବ ତଥା ମାତା ପିତା କୁ ସମ୍ମାନ କରୁଥିବ ତାର ମନରେ କିଛି ବି ପାପ ଆଶା ନଥିବ ମନଟି ବହୁତ ପବିତ୍ର ହେଇଥିବ । ସେହି ଝିଅ ହାତରେ ହିଁ ଏହି କଳସ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ।
 
ରାଜା କଳସ କୁ ନେଇ ନିଜ ରାଜମହଲ କୁ ଫେରିଗଲେ ମନରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଚିନ୍ତା ଏହି ରାଜ୍ୟରେ ଏମିତି ଗୁଣି କନ୍ୟା ମୋ ପୁତ୍ର କୁ ମିଳିବ ଯାହା ଫଳରେ ଏହି ରାଜ୍ୟର ଭବିଷ୍ୟତ ବଦଳିବ ଏବଂ ପ୍ରଜାମାନ ଙ୍କ ର ଉତ୍ତମ ଦେଖା ଶୁଣା ହେବ । ସେ ଦୂତ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହି ବାର୍ତା ସବୁ ରାଜ୍ୟ କୁ ଜଣାଇଲେ । ରାଜ ମହଲରେ ଗୋଟିଏ କଳସ ଅଛି, ଏହି କଳସ କୁ ଯିଏ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିପାରିବ ସିଏ ହେବ ଏହି ରାଜ ମହଲର ରାଣୀ । ଏହା ଶୁଣି ପ୍ରତ୍ୟକ ରାଜା ନିଜ ନିଜ କନ୍ୟାକୁ ସୁନ୍ଦର ପୋଷାକ ପରିଧାନ କରେଇ ରାଜମହଲ କୁ ଆସିଲେ । କିନ୍ତୁ ସବୁ ରାଜ୍ୟର ରାଜକୁମାରୀ କଳସ କୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ନ ହେବା ଯୋଗୁ ରାଜା ରାଜ୍ୟର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗ୍ରାମରେ ଏହି ବାର୍ତ୍ତା କୁ ପ୍ରସାର କଲେ ।  ରାଜ୍ୟରେ ଥିବା ସବୁ ସୁନ୍ଦରୀ ଏଥିରେ ଭାଗ ନେଲେ । ଏହି କଥା ବ୍ରାହ୍ମଣ ଝିଅ ମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଲେ ଏବଂ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏଠି ଯୋଗ ଦେବାକୁ ବାହାରିଲେ।   କିନ୍ତୁ ବଡ଼ ଝିଅ  ପରିକୁ ମା ଛାଡିଲେ ନାହିଁ। ପରି ଘର କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲା । 
ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପୁନଃ ଆରମ୍ଭ ହେଲା। ଜଣକ ପରେ ଜଣେ କନ୍ୟା ସେଠି ଯାଇ, ଯିଏ ଯାହା ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ଆଣିଥିଲେ ସେ କଳସ ରେ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ସେଥିରେ ରାଜ୍ୟର ବହୁତ ଜଣ କନ୍ୟା ବିଫଳ ହୋଇ ଫେରିଲେ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ଙ୍କର ଛଅ ଝିଅ ମଧ୍ଯ ରୁ ଜଣେ ସେ କଳସ କୁ ଧାନ ରେ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ଚାହିଁଲା କିନ୍ତୁ ନିଜ ପାଇଁ ଆଣିଥିବା ସବୁ ଧାନ ଦେବା ପରେ ମଧ୍ୟ ସେ କଳସ ପୁର୍ଣ୍ଣ ହେଲା ନାହିଁ । ବାକି ପାଞ୍ଚ ଜଣ ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ । ସେମାନେ ଭାବିଲେ ଏ କୌଣସି ଯାଦୁ କଳସ ହୋଇଥିବ। ଯେତେ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ପ୍ରୟାସ ରେ ମଧ୍ୟ ଏହି କଳସ ପୁର୍ଣ୍ଣ ହେଉନାହିଁ । ଚାଲ ଆମେ ଘରକୁ ଫେରିଯିବା । ଦୁଇ ନମ୍ବର ଭଉଣୀ କହିଲା । ଯଦି ଆମ ଭାଗ୍ୟରେ ଥିବ କଳସ ପୁର୍ଣ୍ଣ ହେଇଯିବ ତେବେ ଆମ ଜୀବନ ରେ କୌଣସି ଦୁଃଖ ରହିବ ନାହିଁ । ଏତେ ବଡ଼ ରାଜ ମହଲର ରାଣୀ ହେବାର ସୁଯୋଗ ଆଉ କେବେ ମିଳିବ ନାହିଁ । ମୁଁ ଯାଇ ସେ କଳସ କୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବି । ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଭଉଣୀ ଗଲେ ହେଲେ ମଧ୍ୟ କେହି ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିପାରିଲେ ନାହିଁ । ରାଜା ବହୁତ ଚିନ୍ତା ରେ ପଡିଗଲେ ଭାବିଲେ କଣ କେହି ବି ଝିଅ ଜନ୍ମ ହେଇନାହାନ୍ତି।  ମୋ ପୁଅ ପାଈଁ  ? ତେବେ ମୋ ପୁଅ ର ଜୀବନ କେମିତି ବଦଳିବ ଆଉ ଭଲ ରାସ୍ତାକୁ କେମିତି ଆସିବ ଭାବି ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଲେ। 
 ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜଣକ ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲେ। ପରି କୁ ପଚାରିଲେ ତୋର ଅନ୍ୟ ଭଉଣୀ ମାନେ ଆଜି କୁଆଡେ ଯାଇଛନ୍ତି । ପରି କୁହେ ସେମାନେ ରାଜାଙ୍କ ଦରବାରକୁ ଯାଇଛନ୍ତି । ରାଜା ନିଜ ପୁତ୍ର ପାଇଁ ସର୍ବ ଗୁଣ ସଂପୂଣ୍ଣ ବୋହୂ ଖୋଜୁଛନ୍ତି  ଏବଂ ସେ ଗୋଟିଏ କଳସ ଦେବେ ସେ କଳସ କୁ ଯିଏ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବ ସିଏ ହେବ ରାଜ ମହଲର ରାଣୀ । ଏହା ଶୁଣି ବାପା ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ପରି ବିଷୟରେ ସବୁ ଜାଣି ପରି କୁ କହିଲେ ତୁମେ କଣ ପାଇଁ ସେଠୀ ଯୋଗ ଦେଲ ନାହିଁ । ପରି କହିଲା ମା ଙ୍କ ସେବା ସହିତ ଘର କାମ ଥିଲା। ସଂଧ୍ୟା ହେବାକୁ ଆସୁଥାଏ ବାପା ପରିକୁ ନେଇ ସେଠାକୁ ଗଲେ କିନ୍ତୁ ପୁର୍ଣ୍ଣ କଳସ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ରେ ରାଜା ନିରାଶ ହୋଇ ବନ୍ଦ କରିବାକୁ ଯାଉଥିଲେ ହଠାତ୍ ଶବ୍ଦ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳିଲା ।  କ୍ଷମା ଚାହୁଁଛି ମହାରାଜ, ମୋର ଆସିବାର ବିଳମ୍ବ ଯୋଗୁ ମୁଁ ଦଣ୍ଡ ର ପାତ୍ର କିନ୍ତୁ ମୋର ଗୁଣିବାନ୍ ଝିଅ ହାତରୁ ଥରେ କଳସ କୁ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଦିଅନ୍ତୁ।  ରାଜା ନିରାଶ ହୋଇ ମନା କରିଦେଲେ । ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କୁ ବନ୍ଦ କରିବାର ଆଦେଶ ଦେଲେ।  ସମସ୍ତେ ଦୁଃଖରେ ଫେରିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ଏତିକିବେଳେ ରାଜଗୁରୁ ଉପଦେଶ ଦେଲେ ଯେ ମହାରାଜ ବେଳେବେଳେ ଶେଷ ସମୟରେ ଚମତ୍କାର ହୋଇଯାଏ।  ଯଦି ସମ୍ଭବ ତେବେ ଏହି ରାଜ୍ୟର ଶେଷ କନ୍ୟା କୁ ମଧ୍ୟ ସୁଯୋଗ ଦିଅନ୍ତୁ । 
ରାଜ ଗୁରୁ ଙ୍କ ଉପଦେଶ ରେ ରାଜା ପରି କୁ କଳସ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ସୁଯୋଗ ଦେଲେ ଏବଂ ଆଦେଶ ଦେଲେ ଆପଣ ଆଣିଥିବା ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ରେ ଏହି କଳସ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ପରି ପାଖରେ ସେମିତି ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ କିଛି ନଥିଲା। ପରି ରାଜାଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରିଲା କି ମହାରାଜ ମୁଁ ରାସ୍ତାରୁ କିଛି ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ପାଇଛି ସେ ଗୁଡିକ ଏହି କଳସ ରେ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରି ପାରିବି?? ରାଜା କହିଲେ ନିଶ୍ଚୟ !! ପରି ନିଜ ବ୍ୟାଗ୍ ରୁ ଗୋଟିଏ କପଡା ରେ ବନ୍ଧା ଥିବା ପୁଟୁଳି ବାହାର କରିଲା । ପୁଟୁଳି ଖୋଲିଲା ପରେ ସମସ୍ତେ ଦେଖିଲେ ତାହା ଥିଲା କେବଳ ଧୂଳି । ସମସ୍ତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ । ସେ ସେଥିରୁ ମୁଠାଏ ଧୂଳି ବାହାର କରି ସେହି ପାତ୍ର ରେ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ଗଲାବେଳେ ମନ୍ତ୍ରୀ ଗଣ ଏହାକୁ ବିରୋଧ କରିଲେ । ସେମାନେ ବିରୋଧ କରିଲେ ଏହି ପବିତ୍ର କଳସ ରେ ଧୂଳି ମାଟି ରେ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରା ଯିବ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ରାଜା ପରି କୁ ଅନୁମତି ଦେଇଥିଲେ ସେଥିପାଇଁ ସେ ପରି କୁ ପୁର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ । ମୁଠାଏ ଧୂଳି ପକେଇବା ପରେ ହଠାତ୍ କଳସ ପୁର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ସମସ୍ତ ଧୂଳି ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ରେ ପରିଣତ ହୋଇ କଳସ ଚମକି ଉଠିଲା। ସମସ୍ତ ଙ୍କ ମନରେ ଖୁସିର ଲହରୀ ଖେଳିଗଲା। ରାଜା ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ । ପରିକୁ ନିଜର ପୁତ୍ର ସହ ବିବାହ କରିବାକୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ । ରାଜାଙ୍କ ପୁଅ ପରି କୁ ବିବାହ କରି ଧିରେ ଧିରେ ସରଳ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ରାଜାଙ୍କ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ରେ ସେ ଇଛା ରଖି ରାଜକୁମାର ଭାବେ ନିୟୋଜିତ କରିଲେ। ପରିର କାର୍ଯ୍ଯ ଏବଂ ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରତି ଥିବା ଧର୍ମ ଏହା ଛଡା ମହାରାଜ ଏବଂ ମହାରାଣୀ ପ୍ରତି ଭକ୍ତି ରେ ରାଜମହଲ ନୂଆ ରୂପରେ ସୁସଜ୍ଜିତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ରାଜା ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାର କୁ ରହିବା ଖାଇବା ରେ ଅଭାବ କରିଲେ ନାହିଁ । ସେମାନେ ମଧ୍ଯ ଖୁସିରେ ରହିଲେ । ମହାରାଜ ସେହି ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସ କୁ ନେଇ ନିଜ ଠାକୁର ଘରେ ରଖିଲା ସମୟରେ ତାଙ୍କ ମନରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଆସିଲା ଯେ ସେ ଚମତ୍କାର ଧୂଳି ପରି କୋଉଠୁ ପାଇଲା ଯାହା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ରେ ପରିଣତ ହୋଇଗଲା
ମହାରାଜ ପରି କୁ ପଚାରିଲେ ସେ ଚମତ୍କାର ଧୂଳି ବିଷୟରେ । ପରି କହିଲା ସେଦିନ ବାପା ଆଉ ମୁଁ ରାଜମହଲ ଆସୁଥିବା ସମୟରେ ବାପା ଆଗରେ ଚାଲିଥାନ୍ତି । ବାପା ଚାଲୁଥିବା ସମୟରେ ତାଙ୍କ ପାଦ ଧୂଳି କୁ ମୁଁ ଉଠେଇ ସେ ପୁଟୁଳି ରେ ରଖି ଆସୁଥିଲି । ଏବଂ ମୋ ପାଇଁ ତାଙ୍କ ପାଦ ଧୂଳି ସବୁଠୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ଏବଂ ସେହି ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ଯୋଗୁ ଆଜି ମୋର ଭାଗ୍ୟ ବଦଳିଛି । ତାଙ୍କ ପାଦ ଧୂଳି ମୋ ପାଇଁ ସବୁଠୁ ବଡ ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ଅଟେ । 
 
ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ :-
୧. ବାପା ମା ଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦରକାର ।
୨. ଆପଣ କର୍ମ କରି ଚାଲ, ସମୟ ଆସିଲେ ଆପଣଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ସୁଫଳ ମିଳିବ ।
୩. ଶେଷ ସମୟରେ ସବୁବେଳେ ଉତ୍ତମ ଫଳ ମିଳେ। 
 
ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ 
ବୁଗୁଡ଼ା , ଗଞ୍ଜାମ.

ଋତୁ ରାଣୀ (Rutu Rani)

ଋତୁ ରାଣୀ (Rutu Rani)
ଋତୁ ରାଣୀ (Rutu Rani)
 
 
 
ରାମପୁର ନାମକ ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମ ଥିଲା । ସେହି ଗ୍ରାମରେ ବହୁତ୍ ଲୋକ ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେହି ଗ୍ରାମରେ ଶ୍ୟାମ ମଉସାଙ୍କ ଘର, ତାଙ୍କର ବହୁତ୍ ବଡ଼ ପରିବାର ଏବଂ ସାଙ୍ଗରେ ଟୁଙ୍ଗୁରୁ ଟାଙ୍ଗୁରୁ ନାତି ନାତୁଣୀ ନେଇ ବଡ ପରିବାର ଟିଏ । ଶ୍ୟାମ ମଉସାଙ୍କ ତିନି ପୁଅ ଓ ଗୋଟିଏ ଝିଅ । ପୁଅ ତିନିଜଣ ବିବାହ କରି ତିନି ବୋହୂ ତା ସହ ସବୁ ପୁଅଙ୍କ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏଁ ପୁଅ । ଝିଅ ମଧ୍ୟ ବିବାହ କରି ଶାଶୂ ଘରେ ରହୁଥାଏ । ସେ ଝିଅର ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଝିଅ ଟିଏ । ଝିଅର ନାମ ରାଣୀ । ସେ ଅଜାଙ୍କ ଆଉ ମାମୁଁ ମାଇଁ ଙ୍କ ବହୁତ୍ ଗେଲି ଥିଲା । ସମସ୍ତେ ରାଣୀକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ । ଶ୍ୟାମ ମଉସା ଦିନେ ଝିଅକୁ କିଛିଦିନ ପାଇଁ ଘରକୁ ରହିବା କୁ ଡାକିଲେ । ଝିଅ ନିଜ ଝିଅ ରାଣୀକୁ ନେଇ ନିଜ ବାପା ଘରକୁ କିଛିଦିନ ରହିବାକୁ ଆସିଲା । ରାଣୀକୁ ଦେଖି ଶ୍ୟାମ ମଉସା ନିଜ କୋଳକୁ ନେଇ ରାଣୀକୁ ଗେଲ କରିଲେ, ତିନି ମାମୁଁ ତିନି ମାଇଁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଖୁସିହେଲେ । ରାଣୀ ତା ବାପା ସାଙ୍ଗରେ ଆମେରିକା ରେ ରହୁଥିଲା । ପ୍ରାୟ 03 ବର୍ଷ ତଳେ ଆସିଥିଲା କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳେ ସେ 02 ବର୍ଷ ର ଥିଲା । ସମସ୍ତଙ୍କ ଠୁ ରାଣୀ ଛୋଟ । ଗାଁ ର ପରିବେଶ କେବେ ଦେଖିନଥାଏ । ଗାଁରେ କାଉ ଓ କୋଇଲି ର ସ୍ୱର ଶୁଣେ । ସେ ଗାଁ ର ପ୍ରାକୃତିକ ପରିବେଶ କୁ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଉଥାଏ । ଦିନେ ଅଜା ସହ କ୍ଷେତ କୁ ବୁଲିବାକୁ ବାହାରିଲା । ଅଜା, ରାଣୀକୁ କ୍ଷେତ ଦେଖେଇବା ପାଇଁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଲେ। ସେ ସବୁ ଦେଖି ଅଜାଙ୍କୁ ପଚାରେ । ଏଇଟା କଣ ,ସେଇଟା କଣ ଏହି କ୍ଷେତରେ କଣ ଲଗା ହୋଇଛି । ଅଜା ତାକୁ କୁହନ୍ତି ଏହା ଆମର ଖାଦ୍ୟ ଯେଉଁ ଖାଇବାକୁ ଆମେ ଖାଦ୍ୟ ରୂପରେ ପାଇଥାଉ ସବୁ ଏଇ କ୍ଷେତ ରୁ ହିଁ ହୁଏ । ଏବେ ଏଠି ଧାନ ଚାଷ କରାଯାଇଛି । କିଛିଦିନ ପରେ ଏହା ଅମଳ କରି ଚାଉଳ କରାଯିବ । ପୁଣି ଏହି ଜମିରେ କିଛି ଚାଷ କରାଯିବ । ଅଜା ବଗିଚା ଭିତରକୁ ନେଇଗଲେ, ସେଠି ରାଣୀ ଗଛ ଗୁଡ଼ିକ କୁ ଦେଖି ଗଛ ରୁ ଫଳ ତୋଳି ବାକୁ ଇଛା କରିଲା ଏବଂ ଅଜା ରାଣୀ କୁ ତୋଳିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ। ବଗିଚା ରେ କୋଳି, ଆମ୍ବ, ପିଜୁଳି, ଲେମ୍ବୁ ନାନା ପ୍ରକାର ଗଛ ଥାଏ । ସବୁ ଗଛକୁ ଦେଖି ରାଣୀ ଅଜାକୁ ପଚାରୁ ଥାଏ । ଅଜା କୁହନ୍ତି ବଉଳ ଫୁଲ ଧରିଛି ପୁଣି ଫଳ ଆସିବ ଆମ୍ବ ପାଚିବ ଆଉ ଆମ୍ଭେ ମାନେ ସବୁ ମିଶି ଖାଇବା। ରାଣୀ ପଚାରେ, ଅଜା ?? ସବୁଗଛ ରେ ଫୁଲ ଅଛି ଏହି ଗଛରେ କଣ ପାଇଁ ନାହିଁ ?? ଅଜା କୁହନ୍ତି ଋତୁ ଅନୁସାରେ ଫଳ ଆସେ । କେଉଁ ଋତୁ ରେ କେଉଁ ଫଳ ଆସେ । ଏହି ଋତୁ ରେ ସବୁ ଫଳ ହେବନାହିଁ । ତେଣୁ ସେହି ଗଛରେ ଫୁଲ ଆସି ନାହିଁ । ରାଣୀ ଅଜା ଙ୍କୁ ପୁଣି ପଚାରେ, ଅଜା ତୁମେ କିପରି ଏସବୁ ବିଷୟରେ ଜାଣିପାରୁଛ । ଆମର ଛଅ ଋତୁ ଅଛି ସେଥିରୁ ଆମେ ତିନୋଟି ଋତୁ ଅନୁଭବ କରିପାରୁଛୁ । ଯେମିତି ଗ୍ରୀଷ୍ମ, ବର୍ଷା, ଶୀତ ଋତୁ କୁ ଅନୁଭବ କରିପାରୁଛନ୍ତି । ଯଦି ଖରା ଅଧିକ ହେବ ଆମେ ଜାଣୁ କି ଏବେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁ ଚାଲିଛି । ସେହିପରି ବର୍ଷା ହେଲେ ବର୍ଷା ଋତୁ ଚାଲିଛି । ଶୀତ ହେଲେ ଶୀତ ଋତୁ ଚାଲିଛି ବୋଲି ଜାଣିପାରୁ । ଆଚ୍ଛା ଅଜା କେଉଁ ଋତୁ ରେ ଫୁଲ ଆସେ କେଉଁ ଋତୁରେ ଫଳ ଆସେ । ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁରେ ମାଟି ବହୁତ୍ ଉତପ୍ତ ହେଇ ଗରମ ହୋଇ ରହିଥାଏ । ସବୁ ଗଛର ପତ୍ର ମଧ୍ୟ ଝଡିଯାଇଥାଏ । ପୁଣି ବର୍ଷା ଋତୁ ଆସେ । ବର୍ଷାହୋଇ ମାଟି ମାକୁ ଆମର ଓଦାକରି ସବୁ ଜମି ଗଛଲତା ଜଳପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଚାରିଆଡ଼େ ଘନ ଘନିଆ ପରିବେଶ ହୋଇଯାଏ । ସେତେବେଳେ ପ୍ରାକୃତିକ ପରିବେଶ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦର ଦେଖାଯାଏ ।ଶୀତ ଋତୁରେ ବହୁତ୍ ଗଛରେ ଫୁଲ, ଫଳ ଆସେ ପୁଣି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁରେ ଫଳ ପାଚିଥାଏ । ଅଜା ପଚାରିଲେ ଏହି ଋତୁ ମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ତମକୁ କୋଉ ଋତୁ ଭଲ ଲାଗିଲା କୁହ । ରାଣୀ କହେ ମୋତେ ସବୁ ଋତୁ ଭଲଲାଗେ । ଯଦି ଗୋଟିଏ ଋତୁ ହେଇଥାନ୍ତା ତେବେ ଆମକୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଖାଦ୍ୟ ମିଳି ନଥାନ୍ତା । ତେଣୁ ମୋତେ ସବୁ ଋତୁ ଭଲ ଲାଗେ । ପରଦିନ ରାଣୀ ଅଜା କୁ କୁହେ ଅଜା ମୁଁ ଆଜି ପୁରା ଗାଁ ବୁଲିବି । ଗାଁ ର ଲୋକ କେମିତି କଣ କାମ କରନ୍ତି ଦେଖିବି । ଅଜା ରାଣୀକୁ ନିଜ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଗାଁ ଭିତରକୁ ଯିବା ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ପଦ୍ମ ପୋଖରୀ ଦେଖେ । ସେଠି କିଛି କେଉଟ ମାଛ ଧରୁଥିଲେ । ଅଜାଙ୍କୁ ରାଣୀ କୁହେ ସେହି ପାଣି ଭିତରେ ଲୋକଟି କଣ କରୁଛି ଅଜା ? ଅଜା କୁହନ୍ତି କି ସେ ହେଉଛି ଆମ ଗାଁ ର କେଉଟ ମାନେ । ସେ ଏହି ପୋଖରୀ ର ମାଛ କୁ ନେଇ ଗାଁ ରେ ଲୋକଙ୍କୁ ବିକ୍ରି କରେ । ପୁଣି କିଛି ବାଟ ଯିବା ପରେ ଦେଖିଲା ଗୋଟିଏ ଲୋକ ମାଟି ଚକଡି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ପାତ୍ର ବନେଇବାର ଦେଖେ । ଅଜା ଏହି ଲୋକ ଏଠାରେ କଣ ପାଇଁ କାଦୁଅରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ଆରେ ସେ କାଦୁଅରେ ଲାଗି ନାହିଁ ସେ ମାଟିକୁ ଦଳି ଚକଡ଼ି ସେ ସେଥିରେ ମାଟିପାତ୍ର ପାଇଁ ଯୋଗାଡ କରୁଛି। ତାକୁ କୁମ୍ଭାର ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ସେ ବହୁତ୍ ଜିନିଷ ମାଟିରେ ତିଆରି କରେ । ତାକୁ ବିକ୍ରି କରି ନିଜ ପରିବାର ପୋଷଣ କରେ । ଦୁହେଁ ପୁଣି କିଛି ବାଟ ଗଲାପରେ ଗୋଟିଏ ଲୋକ ସୁନ୍ଦର ଚୌକି ଖଟ କାଠ ର ବିଭିନ୍ନ ଜିନିଷ ବନେଇବାର ଦେଖେ । । ଅଜା ଏସବୁ କଣ କରୁଛନ୍ତି ? ଏହା ସବୁ ହେଉଛି କାଠରେ ତିଆରି ଜିନିଷ ଯାହାକୁ ଆମ ଘରେ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି । ଘର ସାଜସଜ୍ଜା ରେ ବି ବ୍ୟବହାର ହୁଏ । ଅଜା ଏବେ ଚାଲ ଘରକୁ ଯିବା ବହୁତ ଜାଗା ବୁଲିଲେ । ତାପରେ ଦୁହେଁ ଘରକୁ ଆସିଲେ । ରାଣୀ ଘରକୁ ଆସି ନିଜ ମା କୁ ସବୁ କଥା କୁହେ । ରାଣୀ ଯାହା ସବୁ ଦେଖିଥିଲା ସବୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି କହିଲା । ମା ବୁଝେଇ କୁହନ୍ତି । ସହର ର ଯାକ ଜକମ ରେ ସ୍ୱଳ୍ପ ଖୁସି ଥାଏ କିନ୍ତୁ ପରମ ସୁଖ ତ ଏଇ ଗାଁ ରେ ମିଳେ । ଏଠି ଆମକୁ ସ୍ବର୍ଗ ପୁର ଭଳି ସବୁକିଛି ମିଳିଯାଏ । ରାଣୀ କହେ ମା ମୁଁ ଆଉ ସହରକୁ ଯିବି ନାହିଁ। ରାଣୀ ପଢ଼ିବାରେ ବହୁତ୍ ଭଲ ଥିଲା ପ୍ରଥମ ରୁ ପଞ୍ଚମ ବାହାରେ ପଢ଼ିବା ପରେ ସେ ଅଜା ପାଖରେ ରହି ପାଠ ପଢିଲା। ରାଣୀ ର ବାପା ବାହାରେ ରୁହନ୍ତି କିନ୍ତୁ ରାଣୀ ଗାଁ ର ପରିବେଶ କୁ ଏତେ ଭଲ ପାଏ ଯେ ତାକୁ ସହର କେବେ ଭଲ ଲାଗୁନଥିଲା । ବର୍ତମାନ ରାଣୀ ଗାଁ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ ଭାବରେ ଗାଁ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ଛୋଟ ପିଲା ମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢ଼ାଏ ଏବଂ ଗାଁ ରେ ଗଛ ଲଗେଇବା , ପରିବେଶ କୁ ସଫା କରିବା , ଗାଁ ପରିମଳ କରିବା କାର୍ଯ୍ୟ କରେ। ଗାଁ ରେ ଋତୁ ଅନୁସାରେ ଫଳ ପନିପରିବା ଲଗେଇବା ଏବଂ ଗାଁ ଲୋକଙ୍କୁ ଉତ୍ତମ ଚାଷ ପଦ୍ଧତି ବିଷୟରେ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜନ କରେ । ଲୋକେ ମଧ୍ୟ ରାଣୀ ସହିତ ସହଯୋଗ କରିଥାନ୍ତି । ଏବେ କିଛି ଦିନ ପୂର୍ବେ ଗାଁ କୁ ଜିଲ୍ଲାପାଳ ଭ୍ରମଣ ପାଇଁ ଆସିଥିଲେ ଏବଂ ସେ ରାଣୀ ର ଗ୍ରାମ କୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଗ୍ରାମ ବୋଲି ଘୋଷଣା କରି ରାଣୀ କୁ ଋତୁ ରାଣୀ ର ଉପାଧି ମଧ୍ୟ ଦେଲେ ।
 
ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ:- 
୧. ନିଜ ଗୁରୁଜନ ଙ୍କ ଠାରୁ ସବୁ ଜିନିଷ ବିଷୟରେ ପଚାରି ବୁଝିବା ଦରକାର । 
 
୨. ଗାଁ ପରିମଳ ରେ ସହଯୋଗ କରିବା ଦରକାର। 
 
୩. ଆମ ପରିବେଶ କୁ ସ୍ବଚ୍ଛ ରଖିଲେ ଆମକୁ ସର୍ବଦା ଉତ୍ତମ ଜଳବାୟୁ ମିଳିଥାଏ । 
 
 
By. Puja Swain 
Buguda, Ganjam.
 

ମିଛୁଆ ତାନ୍ତ୍ରିକ (A Blackmagician)

ମିଛୁଆ ତାନ୍ତ୍ରିକ (A Blackmagician)
ମିଛୁଆ ତାନ୍ତ୍ରିକ (A Blackmagician)
ପଳାସ ପଲି ନାମକ ଏକ ଛୋଟିଆ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ରାମ ଟିଏ ଥାଏ । ସେଠି ଜଣେ ବିଧବା ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଆଉ ତା ପୁଅ ବାସ କରୁଥିଲେ। ପ୍ରାୟ ଏକ ସହରୁ ଅଧିକ ଘର ଥାଏ । ସେଠି କେହି ମଧ୍ୟ ଲୋକ ଶିକ୍ଷିତ ନଥାନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଗାଉଁଳି କେବଳ ଖାଇବା ଶୋଇବା ଆଉ ନିଜ କାମରେ ନିଜେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବା ସେମାନଙ୍କ କାମ । ସେଠିକାର ଛୋଟ ଛୁଆ ମଧ୍ୟ ସେମିତିକା। ସେହି ବିଧବା ସ୍ତ୍ରୀ ର ପୁଅର ନାମ ଥିଲା ରାମୁ ସେ ବହୁତ୍ ଚାଲାକ ଥିଲା । ଦିନେ ସେ ଜଣେ ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ ଦେଖିଲା । ସେ ଗୋଟିଏ ଶିଶୁକନ୍ୟା ର ଶରୀରରୁ ଭୂତ ବାହାର କରୁଥିଲା ।ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ ଦେଖି ସବୁ ଲୋକ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରୁଛନ୍ତି ଆଉ ଯିଏ ଯାର ଅସୁବିଧା କଥା ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ କହୁଛନ୍ତି । ଏ ସବୁ ଦେଖି ସେ ତାର ମା ପାଖକୁ ଯାଇ ଏ ସବୁ ବିଷୟରେ ପଚାରିଲା କି ମା ସେ କଣ ସତରେ ଏମିତି କରନ୍ତି ? ମା କହିଲେ ହଁ ସେ ହେଉଛନ୍ତି ବଡ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ସମସ୍ତେ ମାନନ୍ତି ସେ ସବୁ କିଛି ଜାଣିଦିଅନ୍ତି । ମା କଥା ଶୁଣି ରାମୁ କୁ ନିଦ ଆସିଲା ନାହିଁ , ରାତି ସାରା ସେ ତାନ୍ତ୍ରିକ କଥା ହିଁ ଭାବୁଥାଏ । ଯେ ଜଣେ ଲୋକ ଏତେ ସବୁ କଥା କେମିତି ଜାଣେ ବୋଲି ପୁଣି ପରଦିନ ମଧ ସେ ସେଠାକୁ ଗଲା । ପୁଣି ଲୋକମାନେ ପୂର୍ବ ଦିନ ପରି ଗହଳି ହୋଇ ତାନ୍ତ୍ରିକ ର ମାୟା ଦେଖିବାକୁ ରୁଣ୍ଡ ହୋଇଥାନ୍ତି । ଆଉ ଗୋଟିଏ ପୂଜା ପାଠ ଚାଲିଥାଏ । ଲୋକମାନେ ଖୁସିରେ ଟଙ୍କା, ସୁନା, ଲୁଗାପଟା ସବୁକିଛି ଦିଅନ୍ତି । ସେ ମନରେ ଭାବିଲା କି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମା ଠାରୁ ଟଙ୍କା ଆଣି ମୋ ବିଷୟରେ ଏଇ ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ ପଚାରିବି ଏବଂ ମୋ ବିଷୟରେ କଣ କହୁଛନ୍ତି ଦେଖିବି । ତା ପରଦିନ ତାର ମା ଠାରୁ କିଛି ଟଙ୍କା ନେଇ ସେ ସେହି ତାନ୍ତ୍ରିକ ପାଖକୁ ଯାଏ ।ତାନ୍ତ୍ରିକ ଜଣକ ପଚାରନ୍ତି ତୁମର କଣ ଅସୁବିଧା କୁହ । ରାମୁ କୁହେ ବାବା ତୁମେ ଏସବୁ କିପରି ଜାଣିପାରୁଛ । ମୋତେ ତୁମେ କୁହ ରାମୁର କଥା ଶୁଣି ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁହେ କି ତୁ ଏତିକି ଟଙ୍କା ଆଣିଛୁ । ଏତେ ସବୁ କହିବାକୁ ହେଲେ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସ । ଏବେ ତୁ ଯା ରାମୁ କୁ ସିନା ସେଦିନ ଛାଡିଦେଲେ କିନ୍ତୁ ତାନ୍ତ୍ରିକ ବହୁତ ବିଚଳିତ ଥିଲା । ରାମୁର ପ୍ରଶ୍ନରେ ସେ କଣ କହିବ ଭାବି ନିରୁତ୍ତର ହୋଇ ତାକୁ ଫେରାଇ ଦେଲା। ରାମୁ ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିନ ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସି ବସିଲା । ସେଠି ତାନ୍ତ୍ରିକ ବାବା ଙ୍କ ଲୋକ ବସିଥାନ୍ତି। ସେହି ଲୋକମାନେ ରାମୁକୁ ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ ମନା କଲେ । ରାମୁ କିନ୍ତୁ ନ ମାନି ଯିବାକୁ କହିଲା କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ରାମୁକୁ ଛାଡିଲେ ନାହିଁ । କହିଲେ କି ସବୁଲୋକ ଗଲାପରେ ତୁ ଯିବୁ କାରଣ ତୁ ପଛରେ ଆସିଛୁ । ସବୁ ଲୋକ ଗଲାପରେ ରାମୁ ଗଲା । ତାନ୍ତ୍ରିକ ବାବାକୁ ପଚାରିଲା ତୁମେ ଏଇ ସବୁ କେମିତି ଜାଣୁଛ ବାବା ? ତାନ୍ତ୍ରିକ ଜଣକ ତାକୁ ମିଛ କଥା କହି ଭୁଲେଇ ଦେଲେ । ଆଉ ଘରକୁ ଯିବାକୁ କହିଲେ ସେ ଘରକୁ ଆସି ଭାବିଲା ଏହି ତାନ୍ତ୍ରିକ ମୋର କଥାକୁ ଅଲଗା ପ୍ରକାର କହି ଘରକୁ ପଠେଇ ଦେଲା । ସେ ଏହି ତାନ୍ତ୍ରିକ ବିଦ୍ୟା କେମିତି ଶିଖିଛି କିଛି କହିଲା ନାହିଁ । ଏହା ଭାବି ସେ ପୁଣି ଗୋଟିଏ ଦିନ ରାତିରେ ଯାଇ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଘରେ ବାହାରେ ଥାଇ ଲୁଚି ଦେଖିଲା ଯେ ପ୍ରକୃତରେ ସେ ଗୋଟିଏ ସାଧାରଣ ମଣିଷ ସେ କୌଣସି ମନ୍ତ୍ର ଜାଣିନି । ରାତିରେ ଅନ୍ୟ ଲୋକ ମାନଙ୍କ ସହ ମିଶି ମଦ୍ୟ ପାନ କରେ ଏବଂ ଗଞ୍ଜେଇ ଟାଣେ। ସେ ଯାହା ବି କହୁଛି ସବୁ ମିଛ। ସେ ସବୁ ଲୋକଙ୍କୁ ମିଛ କଥା କହି ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଟଙ୍କା ସୁନା ଲୁଟିକି ନେଉଛି । ରାମୁ ଭାବିଲା ସେ ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ କିଛି ଉଚିତ୍ ଶିକ୍ଷା ଦେବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ଲୋକଙ୍କୁ ତାର ସତ ବିଷୟରେ ସଚେତନ କରାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସେ ଭାବିଲା ଲୋକଙ୍କୁ କେମିତି ସବୁ ସତ କଥା କହିବ । ସେ ତାର ଦୁଇଜଣ ସାଙ୍ଗକୁ ନେଇ ସେ ତାନ୍ତ୍ରିକର ସବୁ କାମ ଦେଖାଇଲା । ସେମାନେ ରାମୁ ସହିତ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ କହିଲେ । ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ଯୋଜନା ବନେଇଲେ । ସମସ୍ତେ ମିଶି ପଥରରେ ସିନ୍ଦୁର ଲଗେଇ ନଦୀ ପାଖରେ ରଖିଦେଲେ । ତାପରେ ସେମାନେ ଗାଁ ରେ ଯାଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହିଲେ କି ନଦୀ ପାଖରେ ଭଗବାନ ବାହାରିଛନ୍ତି। ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାକୁ ସତ ଭାବି ପୂଜା କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ।
ଏହି କଥା ତାନ୍ତ୍ରିକ ପାଖକୁ କଥା ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ସେ ନିଜେ ଆସି ଗାଁ ଲୋକକୁ ମିଛ କହିଲା କି ଏଠି କୋଉ ଭଗବାନ ନାହାନ୍ତି ଏସବୁ ମିଛ କଥା । ଏକଥା ଗାଁ ଲୋକମାନେ ରାମୁର ସାଙ୍ଗକୁ ପଚାରିଲେ । ସାଙ୍ଗମାନେ କହିଲେ ତାନ୍ତ୍ରିକ କଥା କୁ ଆପଣ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଛ କିନ୍ତୁ ଆମ କଥା ବିଶ୍ୱାସ କରୁ ନାହଁ । ଏମିତି କହି ସମସ୍ତେ ରାମୁ ଏବଂ ରାମୁ ର ସାଙ୍ଗକୁ ଗାଳି ଦେଲେ । ରାମୁ ର ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ କୁ ଅନୁରୋଧ କରିଲେ। ବହୁତ୍ ଅନୁରୋଧ ପରେ ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ରାମୁ ଏବଂ ରାମୁ ର ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ କଥା କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିଲେ। ରାତିରେ ସେମାନେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ର ଘର ର ସାମ୍ନାରେ ଲୁଚି ବସିଲେ । କିଛି ସମୟ ପରେ ଅନ୍ୟ କିଛି ମଦୁଆ ଆସି ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁଡିଆ ଭିତରକୁ ଗଲେ । ସେଠୀ ସମସ୍ତେ ମଦ୍ୟ ପାନ କରି ଗଞ୍ଜେଇ ଟାଣିବା ସମୟରେ ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚିଲେ । ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ କୁ ଦେଖି ତାନ୍ତ୍ରିକ ଚମକି ପଡ଼ିଲା ଏବଂ ସେ ମନେ ମନେ ମନ୍ତ୍ର ପଢ଼ିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା। ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ କହିଲା ତୋର ଅସଲ ରୂପ ଜଣା ପଡ଼ିଯାଇଛି । ଆଉ ମିଛ କହି ଭଣ୍ଡେଇ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ ନାହିଁ । ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ପୋଲିସ କୁ ଖବର ଦେଲେ। ପୋଲିସ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ତାକୁ ଗିରଫ କରିଲା ଏବଂ ସତ ମିଛ କହି ଲୋକ ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଲୁଟି ଥିବା ଧନ ସମ୍ପତି କୁ ଗାଁ ମୁଖିଆ କୁ ଦେଲେ । ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ଯାହାର ଯାହାର ଟଙ୍କା ଅଳଙ୍କାର ସବୁ ଫେରେଇ ଦେଲା । ପୋଲିସ ରାମୁ କୁ ତାର ସାହସିକତା ର ପୁରସ୍କାର ଦେଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇ କହିଲେ ଯେ ରାମୁ ଭଳି ସମସ୍ତେ ସଚେତନ ହେବା ଦରକାର ଏବଂ ଆମ୍ଭ ମାନଙ୍କୁ କେହି ବୋକା ବନେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ।
ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ:-
୧. ମିଛ କହିବାର ଫଳ ସବୁବେଳେ ଖରାପ ହୋଇଥାଏ ।
୨. ମିଛ କହି କାହାଠାରୁ ଧନ ଅର୍ଜନ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. ସବୁବେଳେ ସଚେତନ ରହିବା ସହିତ ଅନ୍ୟକୁ ସଚେତନ କରାଇବା ଉଚିତ୍ ।
ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ (ଲେଖିକା)
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ।

ସ୍ଵର୍ଗର ଅପସରି (Angel)

ସ୍ଵର୍ଗର ଅପସରି (Angel)
ସ୍ଵର୍ଗର ଅପସରି (Angel)
ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମରେ ଭଦ୍ର ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ରହୁଥିଲା । ତା ପାଖରେ ଧନ ର ଭଣ୍ଡାର ଥିଲା କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ସେ ଦାନ ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ କରେ। ସେ ତାର କନ୍ୟା ଓ ଗୋଟିଏ ପୁତ୍ର ଏବଂ ପୁତ୍ରବଧୂ ସହିତ ରହୁଥିଲେ । ସ୍ବାମୀ ସହ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ବହୁତ୍ ଦାନ ଧର୍ମ କରୁଥିଲେ । ବହୁ ଯୋଗୀ ଋଷିି ତାଙ୍କ ଘର ଦୁଆର କୁ ଭିକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ଆସିଥାନ୍ତି । ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ବି ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଆସେ କେହି ମଧ୍ୟ ଖାଲି ହାତରେ ଫେରେ ନାହିଁ । ଏମିତି ଦାନ କରି ସେ ଦୁହେଁ ବହୁତ ଖୁସି ରହୁଥିଲେ ।ଲୋକଙ୍କ ସେବା ମଧ୍ୟ କରୁଥିଲେ । ଯାହାର କୌଣସି ଅସୁବିଧା ହୁଏ ତେବେ ପ୍ରଥମେ ଏହି ସ୍ବାମୀ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖକୁ ଆସିଥାନ୍ତି । ଜଣେ ସାଧୁବାବା ପ୍ରତିଦିନ ଭିକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ଆସୁଥାଏ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ନିଜ ଝିଅ ହାତରୁ ସବୁଦିନ ସାଧୁବାବା କୁ ଭିକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ । ସାଧୁବାବା ଭିକ୍ଷା ନେବା ସମୟରେ କନ୍ୟା ଜଣକ ର ମୁହଁ କୁ ଦେଖି କିଛି ମଧ୍ୟ କୁହନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ଖୁସି ରେ ଭିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି।


ଦିନେ ଭିକ୍ଷା କନ୍ୟା ବଦଳରେ ବୋହୂ ଆସିଲା । ଭିକ୍ଷା ଦେବା ପରେ ସାଧୁବାବା ଜଣକ ତାକୁ ବହୁତ ଆଶ୍ରିବାଦ କଲେ । ତା ପର ଦିନ ପୁଣି କନ୍ୟା ଭିକ୍ଷା ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଲା।   କିନ୍ତୁ ତାହାର ଭିକ୍ଷା ନେବା ସମୟରେ ସାଧୁବାବା କିଛି ଆଶୀର୍ବାଦ ନ ଦେଇ ଧିରେ ଚାଲିଗଲେ । ସାଧୁବାବାଙ୍କୁ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ ପଚାରିଲେ । ହେ ସାଧୁ ବାବା ଆପଣ ମୋ ବୋହୂ କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦିଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ମୋ କନ୍ୟାକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ ।  କାରଣ କଣ !! ଏହା ଶୁଣି ସାଧୁ ଜଣକ କୁହନ୍ତି । ତମ ଝିଅ ର ଭାଗ୍ୟ ବିଷୟରେ ମୁଁ ଜାଣି ପାରୁନି ଏବଂ ତାର ଭବିଷ୍ୟତ କଣ ହେବ ସେ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତିତ ।  ତେଣୁ ମୁଁ କିଛି ଆଶୀର୍ବାଦ କରିପାରୁନାହିଁ ।  ତୁମ ଝିଅ ବିଷୟରେ ଜଣେ ହିଁ କହି ପାରିବ ତୁମେ ଯାଇ ତାକୁ ପଚାର ।  ଏହା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ପଚାରିଲେ ଯେ କିଏ ସିଏ କୁହନ୍ତୁ ମୁଁ ଯାଇ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବି । ସାଧୁ ଜଣକ କହିଲେ ନଦୀ ତଟରେ ଜଣେ ଧୋବା ଲୋକ ରହୁଛି । ତାର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ପଚାରିବ, ସେ ସବୁ କଥା କହିବ । ଏହା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ତାର ପରଦିନ କିଛି ଟଙ୍କା ଗହଣା ଶାଢ଼ୀ ନେଇ ସେ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖକୁ ଗଲେ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଧନୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକୁ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇ ପଚାରେ କି କେଉଁ କାମ ଲାଗି ତୁମେ ମୋ କୁଡିଆ କୁ ଆସିଛ ?  ଏବଂ କଣ ଦରକାର ତୁମକୁ ?  ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଜଣକ କୁହନ୍ତି ମୁଁ ତମ ସହ ମୈତ୍ର ବାନ୍ଧିବାକୁ ଆସିଛି ଏହା ଶୁଣି ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଖୁସି ହେଇ ତା କଥା ରେ ରାଜି ହୋଇଗଲା। ତାପରେ ଦୁଇଜଣ ମୈତ୍ର ହୋଇଗଲେ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କଥା ଆଳରେ ସାଧୁ କହିବା କଥାକୁ କୁହନ୍ତି । ତାହା ଶୁଣି ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁହେ ତମ ଝିଅର ଅତୀତ ବହୁତ୍ ଖରାପ।  ସେ ଗତ ଜନ୍ମରେ ବହୁତ୍ ବଡ଼ ପାପ କରିଛି ସେ ଏହି ଜନ୍ମରେ ତାକୁ ଭୋଗିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ଏହି କଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ ଏବଂ କହିଲେ କି ଏବେ କଣ କରାଯାଇପାରିବ ।ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇ କହିଲା,  ମୁଁ ତମକୁ କହିବି କଣ କରାଯାଇ ପାରିବ ତୁମେ ତୁମେ ଏବେ ଘରକୁ ଯାଅ । ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ଘରକୁ ଚାଲିଯାଏ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଭାବେ କି ମୁଁ ୟାକୁ କିଛି ମିଛ କହିଦେବୀ । ୟାକୁ ତ ମୁଁ ଯାହା କହିବି ସେ ସବୁକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବ । ଏହା ଭାବି ସେ ତା ମନରେ ଭାବେ କି ତା ଝିଅକୁ ମୋ ପୁଅ ସହ ବିବାହ କରିବାକୁ କହିଲେ ମଧ୍ୟ ରାଜି ହେଇଯିବ । ମିଛ କହିକି ବାହା କରେଇଦେବି ଆଉ ସବୁ ସଂପତ୍ତି ମୋର ହେଇଯିବ । ଏହା ଭାବି ଭାବି ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ପାଖକୁ ଯାଏ । ଅତୀତ ର ପ୍ରତିକାର ବିଷୟରେ କହିଲା ଏବଂ କୁହେ ମୈତ୍ର ମୁଁ ଝିଅ ର ଭାଗ୍ୟ ଦେଖି ଜାଣିଲି ଯେ ଏହି ଝିଅ ଜଣକ ସହ ବିବାହ କରିବ ସେ ପୁଅ ବହୁତ୍ ଗରିବ ହେଇଥିବ ଏବଂ ତୁମ ଜାତି ଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇଥିବ। ଏହି ବିବାହ ଆଗାମୀ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ପୂର୍ବରୁ ହେବା ଦରକାର।  ଏବଂ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଆଉ ୨ ଦିନ ପରେ ଅଛି ମାନେ ଏହି ଦୁଇଦିନ ମଧ୍ୟ ରେ ବିବାହ କରିବ ତେବେ ଯାଇ ତୁମ ପରିବାର ସହ ତୁମ ଝିଅର ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ବଞ୍ଚି ରହିବ ।

ଯଦି ବିବାହ ନହୁଏ ତେବେ ତୁମ ପରିବାରର ସମସ୍ତଙ୍କ ର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟି ପାରେ । ଏହା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ବହୁତ୍ ଡରିଗଲା ଏବଂ ନିଜ ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ଯାଇ ସବୁ କଥା କୁହେ।  ଏହା ଶୁଣି ସ୍ବାମୀ କୁହେ ଦୁଇଦିନ ଭିତରେ ଆମକୁ ଯୋଇଁ ପୁଅ କୋଉଠୁ ମିଳିବ ସେ ବି ନିଜ କୁଳର ହେଇନଥିବ । ତାହା ଶୁଣି ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁହେ ତମେ ଯଦି ଖରାପ ନ ଭାବ ତେବେ ମୁଁ ମୋର ଗୋଟିଏ ମତ ଦେବୀ । ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଜଣକ କୁହେ ଖରାପ କଣ ପାଇଁ ଭାବିବୁ ତୁମେ ତ ମୋ ପରିବାରକୁ ବଞ୍ଚେଇବାକୁ ଚାହୁଁଛ କୁହ କଣ କରାଯାଇ ପାରିବ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ କୁହେ ତୁମ ଝିଅକୁ ଯଦି ମୋ ପୁଅ ସହ ବିବାହ କରିବ ତେବେ କେମିତି ହେବ ଏବଂ ଆମ ଜାତି ମଧ୍ୟ ଅଲଗା। ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ଆଉ କିଛି ନ ଭାବି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ହଁ କରିଦେଲେ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଘରକୁ ଆସି ବହୁତ ଖୁସି ହେଇ ନିଜ ପୁଅର ଫେରିବା ବାଟ କୁ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ଖୁସି ଖବର ଜଣେଇବା ପାଇଁ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ସାଧୁ ଜଣକୁ ଦେଖା କରିବା ପାଈଁ ଯାଆନ୍ତି । ସାଧୁ ଙ୍କୁ ଦେଖି ପ୍ରଣାମ କରି କୁହନ୍ତି ବାବା ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁ ଠିକ୍ ହେଇଗଲା । ଆପଣ ଆସି ମୋ କନ୍ୟାକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରି ପାରିବେ କିନ୍ତୁ ସାଧୁ ବାବା ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ କଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲେ ଏଇ ଝିଅ ତ ସ୍ବର୍ଗ ର ଅପସରୀ ଅଟେ ୟାକୁ କିଏ ବିବାହ କରିବ। ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକୁ ପଚାରିବାରୁ ସେ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କହିଥିବା ସବୁ କଥା କୁହେ । ସାଧୁ ସବୁ କଥା ଶୁଣି କହିଲେ ସେ ଯାହା ସବୁ କହିଛି ସବୁ ମିଛ କହିଛି । ଚାଲ ଆମ୍ଭେ ଦୁଇ ଯାଇ ପଚାରିବା । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସାଧୁ ଏବଂ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ ଧୋବା ଘରକୁ ଗଲେ।  ଯେତେବେଳେ ପହଞ୍ଚିଲେ ଦ୍ଵାର ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲେ।  ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ପୁଅ କୁ କହୁଥାଏ। ତୁ ସେଇ କନ୍ୟାକୁ ବିବାହ କରିବୁ ବହୁତ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ଆମ୍ଭ ଘରକୁ ଆସିବ ଆଉ ଆମେ ଗରିବ ରହିବା ନାହିଁ । ସେହି କନ୍ୟାଟି ଗୋଟାଏ ସ୍ବର୍ଗ ର ଅପସରି ତୋତେ ବିବାହ କରିବା ମାତ୍ରେ ସେ ସବୁ କିଛି ଛାଡ଼ି ସ୍ବର୍ଗ କୁ ଚାଲିଯିବ । ତୁ ପୁଣିଥରେ ଆଉ ଜଣକୁ ବିବାହ କରିବୁ । ଏହି କଥା ଶୁଣି ସାଧୁ ବାବା ବହୁତ୍ ରାଗିଲେ ଏବଂ ଦୁହେଁ ସେଠୁ ଫେରି ଆସିଲେ ।

ସାଧୁ ଜଣକ ଆସୁଥିବା ରାସ୍ତାରେ ମୁରୁକି ହସୁଥିଲେ। ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ ପଚାରିଲେ  ସାଧୁ ବାବା ଆପଣ ତା କଥା ଶୁଣି ହସୁଛନ୍ତି । ସାଧୁ ବାବା କହିଲେ ସେ ତୋ ଝିଅ ର ଭାଗ୍ୟ କଥା ଠିକ୍ କହିଛି କିନ୍ତୁ ଲୋଭ ରେ ତୋ ଝିଅ ର ପୁରା ଭାଗ୍ୟ ଦେଖି ନାହିଁ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ପଚାରିଲେ ଆପଣ କଣ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ କିଛି ଜାଣି ପାରୁନି।  ସାଧୁ ଜଣଙ୍କ କହିଲେ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଯାହା କହୁଛି ତାହା ସତ କଥା । ପ୍ରକୃତରେ ତୋ ଝିଅ ର ବିବାହ ପରେ ଯୋଉ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଆସିବ ସେହି ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ର ଚନ୍ଦ୍ରାଲୋକ ପଡ଼ିଲେ ସେ ତାର ଅସଲ ରୂପ ମାନେ ଅପସରୀ ରୂପ କୁ ଆସି ଯିବ ଏବଂ ସେ ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ତୁମ ମାନଙ୍କୁ ଛାଡି ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଚାଲିଯିବ। ତୋ ଝିଅ ସାଙ୍ଗରେ ଯାହା ଧନ ସମ୍ପତି ନେଇ ଯାଇଥିବ ସେ ସବୁ ତୋ ଝିଅ ଅପସରୀ ହେବା ପରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯିବ । ଏହି କଥା ଶୁଣି ଦୁହେଁ ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଃଖୀ ହେଲେ । କିନ୍ତୁ ବିଧିର ବିଧାନ କେ କରିବ ଆନ ।

ସାଧୁ ମତ ଦେଲେ, ସେ ଯାହା ଯୋଜନା କରୁଛି କରୁ ତୁମ କାମ ହେଲା ତୁମ ଝିଅ କୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିବା ଦରକାର । ତୁମେ ତୁମ ଝିଅ ର ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କର । ବିବାହ ସରିଲା , ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ମନେମନେ ଖୁସି ହେଉଥିଲା । ଏପଟେ ଝିଅ ର ବାହାଘର ତଥା ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ସ୍ବର୍ଗକୁ ଯିବା ଭାବି ଦୁଃଖୀ ହେଉଥିଲେ । ଝିଅ ବାହାଘର ପରେ ଧୋବା ଘରକୁ ଆସିଲା ସାଙ୍ଗରେ ବହୁତ୍ ଧନ ନେଇ ଆସିଲା । ବାହାଘର ପର ଦିନ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ।ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ର ଚନ୍ଦ୍ରଲୋକ ପଡ଼ିଲା ପରେ ସେ ଝିଅ ନିଜ ଅପସରୀ ରୂପ କୁ ଆସିଗଲା। ଧୋବା ସ୍ତ୍ରୀ ମନେ ମନେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଉଥିଲା । ଅପସରୀ ର ମା ଏବଂ ବାପା ସମସ୍ତେ ଝିଅ କୁ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଦେଖା କରିବାକୁ ଆସିଲେ । ଅପସରୀ କହିଲା ଆପଣ ମାନଙ୍କ ଯୋଗୁ ମୁଁ ଏବେ ଅଭିଶାପ ରୁ ମୁକ୍ତି ହେଲି । ବାପା ମା ଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ ଥିଲା । ଅପସରୀ ଏତିକି କହି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଚାଲିଗଲା । କିଛି ସମୟ ପରେ ଧୋବା ସ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ନିଜ ଧନ ସଂପତ୍ତି କୁ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଉଥିଲା କିନ୍ତୁ କିଛି ଘଣ୍ଟା ପରେ ସବୁ ଦାମୀ ଜିନିଷ ଏବଂ ସୁନା ଗହଣା ଅଦୃଶ୍ୟ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ।  ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଚିନ୍ତା ରେ ପଡ଼ିଗଲା । ସେ ଭାବିଲା ମୁଁ ତ ସେ ଅପସରୀ ର ପୁରା ଭବିଷ୍ୟ ଦେଖିନି ଏବଂ ପ୍ରକୃତ ଘଟଣା କଣ ଭାବି ପୁରା ଭବିଷ୍ୟ ଦେଖିଲା ପରେ ଜାଣିଲା ଯେ ସେ ଯାହା ଯାହା ଭାବିଥିଲା ତାହା ସତ କିନ୍ତୁ ସେ ଅପସରୀ ନିଜ ସାଙ୍ଗରେ ଆଣିଥିବା ଜିନିଷ ସବୁ ସମୟ କ୍ରମେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଇଯିବ। ଏତିକି ବେଳେ ସାଧୁ ବାବା ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ ଏବଂ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କହିଲେ ତୋର ଲୋଭ ଯୋଗୁ ଏହି ସମ୍ପତି ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ଧୀରେ ଧୀରେ ତୋର ସମ୍ପତି ମଧ୍ୟ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯିବ।  ଏତିକି ଶୁଣିଲା ପରେ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ସାଧୁ ବାବା ର ଗୋଡ଼ ତଳେ ପଡି ଗୁହାରି କଲା । ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦିଅ ବାବା, ମୁଁ ମୋ ଭୁଲ ବୁଝିପାରିଛି। ମୋ ସ୍ବାମୀ ଏକ ଦିନ ମଜୁରିଆ ଯଦି ସେତକ ମଧ୍ୟ ସରିଯିବ ତେବେ ଆମେ ଦାଣ୍ଡର ଭିକାରୀ ହୋଇଯିବୁ । ସାଧୁ ବାବା ଙ୍କ ରାଗ ଶାନ୍ତ ହେଲା ଏବଂ କହିଲା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମୋ ଅଭିଶାପ ରୁ ମୁକ୍ତି ହେଲି ମୁଁ ସେ ଅପସରୀ କୁ ଅଭିଶାପ ଦେଇଥିବା ଋଷି । ମୁଁ ମୋ ରାଗ ପ୍ରକୃତି ପାଇଁ ଅଭିଶାପ ପାଇଥିଲି ଏବଂ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ  ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଜୀବନ ଯାପନ କରିବାକୁ ଅଭିଶପ୍ତ ଥିଲି । ମୋର ରାଗ ରେ ଅଭିଶପ୍ତ ଯୋଗୁ ଦେବତା ମାନେ ମୋତେ ଅଭିଶାପ ଦେଇଥିଲେ ।  ଏବେ ମୋର ରାଗ ଶାନ୍ତ ହୋଇଛି ଏବଂ ତୁମକୁ କ୍ଷମା ଦେଉଛି । ତୁମର ମଙ୍ଗଳ ହେଉ କହି ସେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଚାଲିଗଲେ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ , ଅପସରୀ ର ବାପା ମା ପାଖକୁ ଯାଇ କ୍ଷମା ମାଗିଲା । ଧୋବା ର ପରିବାର ମୂଲ ଲାଗି ଟଙ୍କା ଅର୍ଜନ କରି ଖୁସିରେ ରହିଲେ ଏବଂ ଅପସରୀ ର ପରିବାର ପୂର୍ବ ଭଳି ଦାନ ଧର୍ମ କରି ଖୁସିରେ ରହୁଥିଲେ।    

ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ଲୋଭ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୨. ରାଗରେ କାହାକୁ ଭୁଲ କହିବ ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. ବେଳେବେଳେ ଦାନ କରିବା ଉଚିତ୍ ।

ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ।  

ଜମିଦାର ବାବୁଙ୍କ ପରିବାର (Zamidars Family)

ଜମିଦାର ବାବୁଙ୍କ ପରିବାର (Zamidars Family)
ଜମିଦାର ବାବୁଙ୍କ ପରିବାର (Zamidars Family)
ସୂର୍ଯ୍ୟ ନଗର ନାମକ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ରାମ ଥିଲା। ସେହି ଗ୍ରାମ ରେ ରବୀନ୍ଦ୍ର ନାମକ ଜଣେ ଜମିଦାର ଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କର ଦୁଇଟି ପୁତ୍ର ଥିଲେ ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର ଓ ପାଠୁଆ ଥିଲେ । ସହର କୁ ପଠେଇ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢ଼ାଉ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ସ୍ତ୍ରୀ ବହୁତ ଗର୍ବି ଓ ଅହଂକାରି ଏବଂ ଧନ ପ୍ରିୟ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ନାମ ରମାବତୀ ଥିଲା । ଦୁଇ ପୁଅ ପାଠ ପଢ଼ା ସାରି ଗ୍ରାମକୁ ଆସିଲେ । ମା ବାପାଙ୍କୁ କହିଲେ କି ଏବେ ଆମ ପାଠ ପଢ଼ା ସରିଗଲା ଏବେ ଆମେ କିଛି ଚାକିରି କରିବୁ । ବାପା, ମା ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ଚାକିରୀ ପାଇଁ ପୁଅ ଦୁଇ ଜଣ ବିଦେଶ ଯିବା ପାଇଁ ବାହାରିଲେ । ସେହି ସମୟରେ ରମାଦେବୀ କୁହନ୍ତି ଯଦି କିଛି ଅସୁବିଧା ହୁଏ ଟଙ୍କା ରଖିବ ନହେଲେ ସବୁ ଟଙ୍କା ଘରକୁ ପଠେଇ ଦେଉଥିବ । ତାପରେ ଦୁହେଁ ଭଲ ରୋଜଗାର କରି ଦିନକୁ ଭଲ ଭାବରେ କାଟୁ ଥାନ୍ତି।
ଏଣେ ବୟସ ହେବା ଯୋଗୁ ପୁଅ ଦୁଇଙ୍କୁ ବିବାହ କରାଇବା ପାଇଁ ଜମିଦାର ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କୁହନ୍ତି। ଏହା ଶୁଣି ରମାବତୀ କୁହନ୍ତି ” ହଁ ଠିକ୍ ଅଛି କିନ୍ତୁ ଦୁଇ ବୋହୂ କୁ ଏକା ସଙ୍ଗେ ଆଣିବା ଏବଂ ଧନୀ ଘର ରୁ ମଧ୍ୟ ବୋହୂ ଆଣିବା ଆମର ଅଧିକ ଧନ ହେବ । ଯାହା ଫଳରେ ଲୋକମାନେ ଆମ ବିଷୟରେ ଭଲ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବେ ଏବଂ ଆମକୁ ମାନିବେ ଏବଂ ମୋତେ ମାଲିକିଆଣି ବୋଲି କହିବେ । ପୁଅ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବୋହୂ ଖୋଜା ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଦୁଇଟି ବୋହୂ ଧନୀ ଘରେ ଠିକ୍ କରିଲେ । ରମାଦେବୀ ପୁଅ ମାନକୁ ବିବାହ ବିଷୟରେ ଖବର ଦେଲେ। ବଡ଼ପୁଅ ବିବାହ ପାଇଁ ରାଜି ହେଇଗଲା କିନ୍ତୁ ସାନପୁଅ ନାହିଁ କରିଲା । କହିଲା କି ମୁଁ ଏବେ ବିବାହ କରିବି ନାହିଁ, ମା ତାକୁ ପଚାରିଲେ କଣ ପାଇଁ ବିବାହ କରିବୁ ନାହିଁ । ତୁ ନିଜେ ନିଜ ପାଇଁ କମାଇ ସାରିଲୁଣି ଆଉ ତୋର ପଢା ମଧ୍ୟ ସରିଲାଣି କିନ୍ତୁ ସେ ମା ଙ୍କ କଥାରେ ରାଜି ହୁଏ ନାହିଁ । ରମାବତୀ ନିଜ ସ୍ୱାମୀକୁ ସାନପୁଅ କୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ କୁହନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ କୁହନ୍ତି କି ଏମିତି ଧନୀ ଘର ଝିଅ କୁ ଯଦି ହାତଛଡା କରିଦେବ ଯଦି ଆଉ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଆଉ ଆମ୍ଭ ଘରକୁ ଏତେ ସମ୍ପତି ଆସିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ତମେ ତାକୁ ବୁଝାଅ ଏବଂ ଆସିବାକୁ କୁହ ତଥା ବାହାଘର ପାଇଁ କେମିତି ହେଲେ ରାଜି କରାଅ । ସ୍ତ୍ରୀ କଥା ଶୁଣି ରବୀନ୍ଦ୍ର ବାବୁ ସାନପୁଅ କୁ କହିଲେ ଏବଂ ସେ ଘରକୁ ଆସିଲା । ତାକୁ ବୁଝାଇବା କୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ କିନ୍ତୁ ପୁଅର ଏକା ଜିଦ କି ମୁଁ ଏବେ ବାହା ହେବି ନାହିଁ । ରବିନ୍ଦ୍ର ବାବୁ ପଚାରିଲେ କଣ ପାଇଁ ତୁ ବିବାହ ପାଇଁ ମନା କରୁଛୁ । ତୋର କଣ ଅସୁବିଧା ହେଲା । ସେହି ସମୟରେ ପୁଅ କୁହେ ମୁଁ ଆଉ ଜଣକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଛି । ସେ ବହୁତ ଭଲ ଝିଅ ମୁଁ ତାକୁ ବିବାହ କରିବି । ଏହା ଶୁଣି ରମାବତୀ ବହୁତ ରାଗିଯାଇ କୁହେକି ତୁ ଯଦି ଆମ ଇଛା ରେ ବିବାହ ନ କରିବୁ ତେବେ ଏହି ଘରୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଚାଲିଯିବୁ । ତୋର ଏହି ଘରେ କୌଣସି ଜିନିଷ ରେ ଅଧିକାର ରହିବ ନାହିଁ । ପୁଅ ନିଜ ମା ର କଥା କୁ ଗ୍ରହଣ କରି କୁହେ ଯେ ମା ତୁମେ ଆଜି ମୋତେ ଘରୁ ବାହାରି ଯିବାକୁ କହୁଛ କିନ୍ତୁ ଦିନେ ତମେ ମୋତେ ହିଁ ସୁନା ପୁଅ କହିବ । ଏତିକି କହି ସାନ ପୁଅ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲା ଏବଂ ବାହାରି ଯାଇ ଯୋଉଠି ଚାକିରି କରେ ସେଠୀ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ସାଙ୍ଗରେ ରହିଲା । କିଛି ଦିନ ପରେ ବଡ଼ ପୁଅର ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ବାହାଘର ମଧ୍ୟ ସରିଲା । ବଡ଼ ବୋହୂ ଘରକୁ ଆସେ ସେ ବହୁତ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଇ ଆସେ । ଜମିଦାର ବାବୁ ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀ ରମାବତୀ ବହୁତ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି । ବୋହୂ କୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ପାଆନ୍ତି। ସାନ ପୁଅ ମଧ୍ୟ ନିଜ ପସନ୍ଦର ଝିଅକୁ ବିବାହ କରି ଖୁସିରେ ରହିଲା । ସେ ଝିଅ ଧନୀ ଘରର ନୁହଁ କିନ୍ତୁ ସମ୍ପର୍କ, ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂମାନ ର ମୂଲ୍ୟ ତାକୁ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ଜଣାଥିଲା । ତେଣୁ ଧନ ନଥାଇ ମଧ୍ୟ ଦୁହେଁ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଖୁସିରେ ରହୁଥିଲେ । ବିବାହର ପରଦିନ ଶାଶୁ ମା ” ବୋହୂ କୁ କୁହନ୍ତି ଯେ ମା ଜଲଦି ଉଠ ଆଉ ଶଶୁର ଙ୍କୁ ଚାହା କରିକି ଦିଅ କିନ୍ତୁ ବଡ଼ ବୋହୂ କୁହେ ମୋର ସକାଳୁ ଉଠିବାର ଅଭ୍ୟାସ ନାହିଁ ତେଣୁ ତୁମେ ନିଜେ ବନେଇ ଦେଇଦିଅ । ଶାଶୁ କିଛି ନ କହି ସେଠୁ ଚାଲିଆସେ । ପୁଣି ଶାଶୁ କୁହେ ମା ରେ ରୋଷେଇ କରିବା ପାଇଁ ଯା, ବୋହୂ କୁହେ ମୋତେ ରୋଷେଇ କରି ଆସେନି ଆପଣ କରିଦିଅନ୍ତୁ । ଏହା ଶୁଣି ଶାଶୁ ଜମିଦାର ବାବୁକୁ କୁହନ୍ତି ଏମିତି କଣ ବୋହୂ ଆଣିଲ ଯେ କିଛି କାମ କରୁନି କେବଳ ସୋଇକି ରହୁଛି । ଯାହା କହିଲେ ମଧ୍ୟ ନିଜେ କର ବୋଲି କହୁଛି । ଜମିଦାର ବାବୁ କୁହନ୍ତି ତୁମେ ତ କହିଲ ଧନୀ ଘରୁ ବୋହୂ ଆଣିବାକୁ ମୁଁ ତ ଧନୀ ଘରୁ ବୋହୂ ଆଣିଲି ଏବେ କିଛି କାମ ନ କରିଲେ ମୁଁ କଣ କରିବି ଯେ ରମାଦେବୀ କୁହନ୍ତି ତୁମେ ତାକୁ କୁହ କାମ ଧାମ କିଛି କରିବା ପାଇଁ । ଜମିଦାର ବାବୁ କୁହନ୍ତି ଠିକ୍ ଅଛି ମୁଁ କହିବି । ବୋହୂ କୁ ଡାକି ଜମିଦାର ବାବୁ କୁହନ୍ତି କି ବୋହୂ ମା, ତମ ମା ଙ୍କୁ ଘର କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କର । ଏହା ଶୁଣି ବୋହୂ କୁହେ କି ମୋ ବାପା ଆପଣଙ୍କୁ ଟଙ୍କା, ସୁନା,ଗହଣା ଜମି ସବୁ ଦେଇଛନ୍ତି ତା ବଦଳରେ କଣ ମୁଁ ତମ ଘରେ ଚାକରାଣୀ ଭାବେ କାମ କରିବି ବୋଲି?? ମୁଁ କିଛି କାମ କରିବି ନାହିଁ । ଯଦି ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଅଛି ତେବେ ନିଜେ ରାନ୍ଧି ଖାଇ ନିଅ ମୋତେ ଯଦି କହିବ ମୁଁ ମୋ ବାପା ଘରକୁ ଚାଲିଯିବି। ଏତିକି କଥା ଶୁଣି ଜମିଦାର ବାବୁ ଚୁପ୍ ହୋଇ ଆସିଗଲେ କିନ୍ତୁ ଶାଶୂ ଆଉ ବୋହୂ ର କଳି ଝଗଡା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା। ଏତିକି ଦେଖି ବଡ ପୁଅ ତା ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ନେଇ ତା ବାପା ଘରକୁ ଚାଲିଗଲା। ଜମିଦାର ବାବୁ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ର ଲୋଭ ଯୋଗୁଁ ଏ ସବୁ ହୋଇଛି ବୋଲି ମନ ଦୁଃଖ କରୁଥାନ୍ତି । ରମାବତି ମଧ୍ୟ ନିଜେ ଭୁଲ କରିଥିବା କଥା କୁ ମନେ ପକେଇ ମନ ଦୁଃଖ କରିଲେ । ବଡ ପୁଅ ଶଶୁର ଘରେ ପ୍ରାୟ ରହୁଥାଏ। ରମାବତୀ ପୁଅ କୁ କୁହନ୍ତି ବୋହୂ କୁ ନେଇ ଆସେ କିନ୍ତୁ ପୁଅ କୁହେ ସେ ଏଠି ଆସି ରହିବାକୁ ଚାହୁଁନି । ରମାବତୀ ସାନ ପୁଅ କଥା ମନେ ପକେଇଲେ ଏବଂ ତାକୁ ଖବର ଦେଲେ ଯେ ଘରକୁ ଆସିବାକୁ , ପ୍ରଥମେ ସାନ ପୁଅ ମନା କରିଲା କିନ୍ତୁ ବାପା, ମା ଙ୍କ ଖୁସି ପାଇଁ ସେ ଘରକୁ ଆସିଲା । ଘରକୁ ଆସିବା ପର ଠାରୁ ସାନ ବୋହୁ ଘର କାମରେ ଲାଗିପଡିଲା। ଶାଶୁ ମା ଙ୍କୁ କିଛି କାମ କରିବାକୁ ଦେଉ ନଥିଲା। ସକାଳୁ ଉଠି ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସାରି ବାପା ଙ୍କୁ ଚା ପିଇବାକୁ ଦେଇ ରୋଷେଇ କାମରେ ଲାଗିଯାଏ। ସାନ ବୋହୁ ର ସେବା ରେ ଜମିଦାର ବାବୁ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଥିଲେ । ଦିନେ ସାନ ପୁଅ କୁ କହିଲେ ଆମେ ଧନ ସମ୍ପତି ଲାଳସା ରେ ବୋହୂ ଆଣିଲୁ କିନ୍ତୁ ସେ ହେଉଛି ଉଦଣ୍ଡି, ଶିଷ୍ଟାଚାର ଏବଂ ବ୍ୟବହାର ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ତୁ ଆମ ଇଚ୍ଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିବାହ କରି ଆମ ଘର ପାଇଁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଟିଏ ଆଣିଛୁ । ଏହା କହି ବାପା ସାନ ପୁଅ କୁ ଗ୍ରହଣ କରି କହିଲେ ଆମେ ରାଗରେ ତୋତେ ଯାହା କହିଚୁ ସେଗୁଡ଼ାକ ଭୁଲି ଯା, ଏତିକି କହି ଜମିଦାର ବାବୁ ସାନ ପୁଅ କୁ କୋଳେଇ ନେଲେ। ସାନ ବୋହୁ କୁ ମଧ୍ୟ ଶାଶୂ କୋଳେଇ ନେଇ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଲେ । ଏତିକିବେଳେ ବଡ ବୋହୂ ଏବଂ ବୋହୂ ସାଙ୍ଗରେ ତାଙ୍କ ବାପା ମା ଆସିଲେ। ସେମାନେ ଜମିଦାର ବାବୁ ଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମାଗି କହିଲେ , ଜମିଦାର ବାବୁ ଆମ ଝିଅ ବହୁତ୍ ଗେହ୍ଲାରେ ବଢ଼ିଛି ତାକୁ କେବେ ରୋଷେଇ କରିବା ଏବଂ ଅନ୍ୟ କାମ ପାଇଁ କେବେ କହିନୁ ତାହା ମଧ୍ୟ ଆମର ଭୁଲ କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଶିଖି ଆସିଛି ବାକି ତାକୁ ଆପଣ କ୍ଷମା କରି ଗ୍ରହଣ କରିଲେ ଆମେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେବୁ। ଗାଁ ରେ ଲୋକମାନେ ମୋତେ ବହୁତ୍ କଥା କହିଲେ ଏବଂ ମୋର ନାମ ଖରାପ ହେଉଛି । ଆମେ ତାକୁ ବୁଝେଇ ଦେଇଛୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ସବୁ କାମ କରିବ ଏବଂ ସବୁ କଥା ଶୁଣିବ । ପୁଅ ଏବଂ ବୋହୂ ଦୁହେଁ ବାପା ମାଁ ଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମାଗିଲେ । ପରେ ଦୁଇ ପୁଅ ବୋହୂ ଏବଂ ଜମିଦାର ବାବୁ ଙ୍କ ତତ୍ତ୍ଵାବଧାନରେ ପରିବାର ଖୁସିରେ ଚାଲିଲା।  

ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ ?
୧. ଅତି ଲୋଭ ହାନିକାରକ ।
୨. ନିଜ ଠୁ ବଡ ଅବା ଗୁରୁଜନ ଙ୍କୁ ଖରାପ କଥା କହିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. ନିଜ ଠାରୁ ଛୋଟ ମାନଙ୍କ ଭୁଲ କୁ କ୍ଷମା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
 

Puja Swain (Writer)
Buguda, Ganjam.  

ସଚ୍ଚୋଟ ପଣ

ସଚ୍ଚୋଟ ପଣ
ସଚ୍ଚୋଟ ପଣ 
ହରିଶରଣ ପୁରା ନାମକ ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମ ଥିଲେ । ସେହି ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ଚକୁଳିଆ ପଣ୍ଡା ରହୁଥିଲା । ଗରିବ ଯୋଗୁ ଦିନସାରା ଗାଁ ଗଳିରେ ବୁଲି ବୁଲି ମାଗି ଯାହା ମିଳୁଥିଲା ସେଥିରେ ସେ ପେଟ ପୋଷୁଥିଲା । ତାଙ୍କର ଦୁଇଟି ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀ ଥିଲା । ଦିନେ ଦୁଇ ଝିଅ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ କାଠ ଆଣିବାକୁ ଯାଇଥାନ୍ତି । ଜଙ୍ଗଲରେ କାଠ ହାଣୁଥିବା ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଗଛ ଦେଖିଲେ । ଦୁଇଭଉଣୀ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଦେଖି ସେଠି ଅଟକି ଗଲେ ଏବଂ ଫୁଲର ସୁନ୍ଦରତାରେ ଏତେ ପାଗଳ ହୋଇଗଲେ ଯେ ସେହି ଗଛର ଫୁଲକୁ ତୋଳିବା ପାଇଁ ଗଲେ । ସେହି ଫୁଲକୁ ତୋଳିବା କୁ ଯାଇ ଥିବା କନ୍ୟା ଟି ଫୁଲକୁ ଧରୁ ଧରୁ ସେ ପଥର ରେ ପରିଣତ ହେଇଗଲା ।ଏହା ଦେଖି ଅନ୍ୟ କନ୍ୟା ଜଣକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇଗଲା ଏବଂ କଣ କରିବ ଭାବି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ଆଉ ସେଠି ବସି ବହୁତ କାନ୍ଦିଲା । ସେହି ସମୟରେ ଜଣେ ସାଧୁ ଜଙ୍ଗଲ ରାସ୍ତା ଦେଇ ଯାଉଥିଲେ। କନ୍ୟା ଜଣଙ୍କର କାନ୍ଦ ଶୁଣି ସେ ସେଠାକୁ ଆସିଲେ । କଣ ହୋଇଛି ବୋଲି କନ୍ୟା ଜଣକୁ ପଚାରିଲେ? ଏହା ଶୁଣି କନ୍ୟାଟି କହିଲା ମୋ ଭଉଣୀ ଆଉ ମୁଁ ବଣ କୁ କାଠ ନିମନ୍ତେ ଆସିଥିଲୁ କିନ୍ତୁ ଏପରି ସୁନ୍ଦର ଫୁଲକୁ ଦେଖି ଅଟକି ଗଲୁ । ଫୁଲକୁ ତୋଳିବାକୁ ଯିବା ସମୟରେ ଫୁଲକୁ ଧରୁ ଧରୁ ତାର ଏମିତି ଅବସ୍ଥା ହେଲା। ଏବେ ମୁଁ କଣ କରିବି ଆଉ ଘରେ ମା ଚାହିଁକି ବସିଥିବେ ? ମା ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିବେ ଆଉ ଏପଟେ ଭଉଣୀର ଏପରି ଅବସ୍ଥା । ଏହା ଦେଖି ସାଧୁ ଜଣକ ନିଜ ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ଜାଣିପାରି କନ୍ୟା ଜଣକୁ ସେହି ଫୁଲ ଗଛର ପୁରୁଣା ରହସ୍ୟ କହିଲେ । ସେହି ଗଛ ହେଉଛି ଗୋଟିଏ ବିରାଟ ବଡ଼ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ର ରାଜା ସେ ଅଭିଶାପ ପାଇଁ ଏମିତି ଗଛରେ ପରିଣତ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏହା ଶୁଣି କନ୍ୟା କୁହନ୍ତି କାହିଁକି ଅଭିଶାପ ପାଇଛନ୍ତି । ସାଧୁ କହିଲେ ସେ ଦିନ ଶିକାର ପାଈଁ ବନକୁ ଆସିଥାନ୍ତି ସେହି ସମୟରେ ସେ ତାଙ୍କର ଶିକାର ଯୋଗୁ ଗୋଟିଏ ହରିଣ ଛୁଆ ର ହତ୍ୟା ହୋଇଥିଲା । ସେହି ହରିଣ କୁ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ପାଳନ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଘାସ ଖାଇବାକୁ ଜଙ୍ଗଲ କୁ ଛାଡ଼ି ଥିଲା କିନ୍ତୁ ରାଜାଙ୍କ ଶିକାର ରେ ସେ ମରିଗଲା । ସେହି ସମୟରେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ବହୁତ କାନ୍ଦିଲେ କାରଣ ତାଙ୍କର ଆଉ କେହି ନଥିଲା । ସେ ହରିଣ ଛୁଆକୁ ନିଜ ଛୁଆ ପରି ପାଳନ କରୁଥିଲେ । ତେଣୁ ସେ ମରିବା ର କଷ୍ଟ ସହି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ରାଗିଯାଇ ସେ ରାଜାଙ୍କୁ ଅଭିଶାପ ଦେଇଥିଲେ କି ତୁମେ ଗୋଟିଏ ଫୁଲଗଛ ହେଇ ରହିବ । ଏଠି ତୁମକୁ ଯିଏ ବି ଛୁଇଁବ ସେ ପଥର ହେଇଯିବ । ଏହାପରେ ରାଜା ସେବେ ଠାରୁ ସେମିତି ହିଁ ଗଛ ହେଇ ରହିଯାଇଛନ୍ତି । ରାଜା ନିଜର ପୁରୁଣା ରୂପ କୁ କେମିତି ଆସିବେ କନ୍ୟା ଜଣକ ସାଧୁଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ । ସାଧୁ ଜଣକ କହିଲେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ସେହି ପାହାଡ ଉପରେ ବାସ କରୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଯାଇ ପଚାରି ଆସ । ଏହା ଶୁଣି କନ୍ୟା ଜଣକ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କୁ ପାହାଡ଼ ଉପରକୁ ଦେଖା କରିବାକୁ ଗଲେ। ସେଠି ଯାଇ ସବୁ କଥା କହିଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ କହିଲେ। ତମ ଭଉଣୀ ଯଦି ସେଠାରୁ ମୁକ୍ତ ହେବେ ତାହା ହେଲେ ସେ ରାଜାଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆଉ ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନ କୁ ମୋତେ ଦେବାକୁ ପଡିବ। ତେବେ ଯାଇ ମୁଁ ତୁମ ଭଉଣୀ କୁ ସେଠାରୁ ମୁକ୍ତ କରିବି । ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ହେବାର ମାସ ମଧ୍ୟରେ ମୋତେ ଦେବେ । ଯଦି ଦେବେ ନାହିଁ ତେବେ ତମ ଭଉଣୀ ସହିତ ତାର ସ୍ବାମୀ ର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିବ। ଏହା ଶୁଣି ସେ କିଛି ନ ବୁଝି ଆଉ କିଛି ନ ଭାବି ହଁ କରିଦେଲା । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ନିଜ ଅଭିଶାପ କୁ ଫେରାଇ ନେଲେ ଏବଂ କନ୍ୟା ଜଣକ ମୁକ୍ତ ହେବା ସହ ରାଜା ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ ହେଲେ ଏବଂ କନ୍ୟା ଜଣକୁ ଦେଖି ପସନ୍ଦ କଲେ ଆଉ ବିବାହ ମଧ୍ୟ କଲେ ଏବଂ ଅଭିଶାପ ରୁ ମୁକ୍ତି ହେବା ପରେ ଭଉଣୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ ରଖିଥିବା ସର୍ତ୍ତ ମଧ୍ୟ କହିଲା କିନ୍ତୁ ଜୀବନ ଦାନ ପାଇଁ ରାଜା ସେ ସର୍ତ୍ତ କୁ ମଧ୍ୟ ଗ୍ରହଣ କରି ନିଜ ରାଜ ଦରବାର କୁ ଆସିଲେ । ଏପଟେ ବାପା ଙ୍କୁ ରାଜ ଦରବାର ରେ ମୁଖ୍ୟ ବକ୍ତା ରୂପରେ ପଦସ୍ଥ କରିଲେ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଭଉଣୀ କୁ ସେ ରାଜ୍ୟର ମନ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କୁ ବିବାହ କରେଇଲ । ଦୁଇ ବର୍ଷ ପରେ ରାଣୀ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ରାଜକୁମାର କୁ ଜନ୍ମ ଦେଲେ । ମନ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ପୁରୁଣା ସର୍ତ୍ତ କୁ ଅନୁସାରେ ନିଜ ଭଉଣୀ କୁ କହିଲେ। ମାସକ ମଧ୍ୟରେ ରାଜା ରାଣୀ ଦୁହେଁ ରାଜକୁମାର କୁ ଦାନ କରିବାକୁ ପାହାଡ ଉପରେ ରହୁଥିବା ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖକୁ ଗଲେ କିନ୍ତୁ ରାଜା ଏବଂ ରାଣୀ ର ସଚ୍ଚୋଟ ଏବଂ ଦାନ କରିବାର ମହତ୍ତ୍ୱ କୁ ଦେଖି ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ସେହି ପିଲାକୁ ଦୀର୍ଘ ଆୟୁଷ ଦେଇ ଆଶ୍ରିବାଦ ଦେଲେ । ରାଜାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ରାଜକୁମାର କୁ ଫେରାଇ ଦେଲେ ଏବଂ ରାଜା ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ନିଜ ରାଜ ଉଆସ କୁ ନେଇଗଲେ ଏବଂ ନିଜ ମା ପରି ସେବା କରିଲେ । ନିଜର ସଚ୍ଚୋଟ ପଣିଆ ଯୋଗୁ ସାରା ରାଜ୍ୟରେ ରାଜା ଙ୍କର ଜୟ ଜୟ କାର ହେଲା ।
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ସବୁବେଳେ ଅନ୍ୟର ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
୨. ସଚ୍ଚୋଟ ପଣ ଦେଖାଇବା ଉଚିତ୍।
୩. ସୁନ୍ଦର ଜିନିଷ ଉପରେ ଲୋଭ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ।  

ନାଗମଣି


ନାଗମଣି snake diamond
ନାଗମଣି


ଗୋଟିଏ ଦେଶରେ ରାଜା ଥିଲେ ସେ ତାଙ୍କ ରାଜ୍ୟ କୁ ବହୁତ ସୁରକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ ଏବଂ ପ୍ରଜା ମାନେ ମଧ୍ୟ ରାଜା ଙ୍କ ଉପରେ ବହୁତ ଖୁସିଥିଲେ ରାଜାଙ୍କ ର ଏକ ମାତ୍ର ପୁତ୍ର ଥିଲା । ସେ ମଧ୍ୟ ଚାହୁଁଥିଲେ ପୁତ୍ର ମଧ୍ୟ ପ୍ରଜା ମାନଙ୍କର ସେବା କରୁ । ରାଜକୁମାର ପାଈଁ ଉଚିତ ଶିକ୍ଷା ର ନିହାତି ଦରକାର । ସେ ନିଜ ପୁତ୍ରର ଶିକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ଗୁରୁ ଙ୍କ ପାଖକୁ ପଠେଇବା ପାଇଁ ଭାବିଲେ ଏବଂ ଏହି କଥାକୁ ମନ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କୁ କହିଲେ । ମନ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ କହିଲେ ଠିକ୍ ଅଛି । ମହାରାଜା ରାଜକୁମାର ଙ୍କ ସହ ମୋ ପୁତ୍ର କୁ ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ପାଈଁ ପଠେଇଦେବି । ଏହା ଶୁଣି ରାଜା ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ଦୁଇଜଣଙ୍କୁ ଡାକି ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଆଶ୍ରମକୁ ନେବାପାଇଁ ଘୋଡ଼ା ଏବଂ ବିଭିନ୍ନ ନିତ୍ୟ ବ୍ୟବହାର୍ଯ୍ୟ ଜିନିଷ ସବୁ ସାଜ କରି ରଖାଗଲା । ଦୁଇଘୋଡା ସହ ସାମଗ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ଧରି ବାହାରିଲେ ଯିବାପାଇଁ । ଯିବା ସମୟରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇ ରାତ୍ର ଆସିଲା ସେ ଯିବା ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ବିରାଟ ବଡ଼ ଜଙ୍ଗଲ ପଡିଲା ସେ ଜଙ୍ଗଲରେ ଦୁଇଜଣ ବିଶ୍ରାମ ନେବାକୁ ଭାବିଲେ କିନ୍ତୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଶୟନ ନିମନ୍ତେ ବ୍ୟବସ୍ଥା ହୋଇପାରିନଥିଲା । ଶେଷରେ ସେ ଦୁଇଜଣ ଗୋଟିଏ ଗଛର ତଳେ ଶୟନ କରିଲେ ଏବଂ ଘୋଡା ଦୁଇଟି କୁ ଗଛର ଚେର ରେ ବାନ୍ଧି ଦେଲେ । ମଧ୍ୟ ରାତ୍ର ରେ ଗୋଟିଏ ସାପ ଆସିଲା । ବହୁତ୍ ବଡ ସାପ ଏବଂ ମଣି ସଦୃଶ୍ୟ ତା ମଥାରେ ଚମକୁ ଥାଏ । ଏତିକିବେଳେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ଉଠିଗଲା ଏବଂ ସେ ଦେଖିଲା ରାଜକୁମାର ଶୋଇଛନ୍ତି । ସେ ଜାଣିଛି ଯେ ରାଜକୁମାର ଥରେ ଶୋଇଲେ ଶୀଘ୍ର ନିଦ ଭାଙ୍ଗେ ନାହିଁ । ସେ ଦେଖିଲେ ସେହି ସାପ ରାଜକୁମାର କୁ ଚୋଟ ମାରିବାକୁ ଆସିଲା । ଏତିକିବେଳେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ସାପ କୁ ଆଦେଶ ଦେଲା । ତମେ ବିନା କାରଣରେ ଆମର କ୍ଷତି କରିପାରିବ ନାହିଁ । ସାପ କହିଲା ଏ ଜଙ୍ଗଲ ହେଉଛି ଆମ ଭ୍ରମଣ ସ୍ଥଳୀ ଏଠି ସାପ ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ କେହି ଆସିପାରିବ ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ତୁମ୍ଭ ମାନଙ୍କୁ ଆଜି ମୃତ୍ୟୁ ମୁଖକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କହିଲା ଏ ହେଉଛି ଆମ ରାଜ୍ୟର ରାଜକୁମାର । ଏ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟ ଆମ ରାଜାଙ୍କର । ରାଜକୁମାର କୁ କିଛି କ୍ଷତି କରିବା ପୂର୍ବରୁ ତୁମକୁ ପ୍ରଥମେ ମୋ ତଲବାର୍ ର ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ର କଥା କୁ ସାପ ଖାତିର ନ କରି ଆଗକୁ ମାଡ଼ି ଆସିଲା ପରେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯୁଦ୍ଧ ହେଲା ଶେଷରେ ସାପ କୁ ହାରିବାକୁ ପଡ଼ିଲା । ଏବଂ ସାପ ର ଅହଙ୍କାର ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ସାପକୁ ମୃତ୍ୟୁ ଦଣ୍ଡ ଦେବା ପୂର୍ବରୁ ସାପ ଭୁଲ ମାଗିଲା ଏବଂ ନିଜ ଜୀବନ ଭିକ୍ଷା ମାଗି ତାର ଅସଲ ରୂପକୁ ଆସି ଗୋଟିଏ ନାଗ କନ୍ୟାରେ ପରିଣତ ହେଲା। ନାଗକନ୍ୟା କୁ ଦେଖି ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ପସନ୍ଦ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ନାଗକନ୍ୟା ମଧ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ର ସାହସୀ କାର୍ଯ୍ୟ ଦେଖି ସେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ଉପରେ ମୋହ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ବିବାହ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲା । ସେହି କନ୍ୟା ଜଣକ ତାକୁ ନାଗ ବଂଶ ବିଷୟରେ କହିଲେ ଏବଂ ତାକୁ ଜଙ୍ଗଲ ମଝିରେ ଥିବା ଗୋଟିଏ ପଦ୍ମ ପୋଖରୀ ର ଭିତରକୁ ନେଇଗଲେ ସେଠି ବହୁତ ସୁନ୍ଦରୀ ନାଗ କନ୍ୟା ମାନେ ଥିଲେ । ନାଗବଂଶ ର ସଦସ୍ୟ ମାନେ ଏହି ପୁଅ ଦେଖି ପସନ୍ଦ କରିଲେ ଏବଂ ସେମାନେ ଏହି ପୁଅକୁ ଦେଖି ତାଙ୍କ ନାଗରାଜ ଦରବାର ରେ ଉପସ୍ଥିତ କରିଲେ । ନାଗରାଜ ନା କୁ ପଚାରିଲେ ଏହି ପୁଅ କୁ ଆମ ସାମ୍ରାଜ୍ୟକୁ କାହିଁକି ଆଣିଛୁ । ନାଗକନ୍ୟା ହେଉଛି ରାଜା ଙ୍କ ଝିଅ । ନାଗକନ୍ୟା କୁହେ ମା, ଆମେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ପ୍ରେମ କରୁଛୁ ଏବଂ ବାହା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଚୁ । ନାଗରାଜ ସେହି ପୁଅ କୁ ମଧ୍ୟ ପଚାରିଲେ। ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କହିଲା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଆପଣଙ୍କ ଝିଅ କୁ ପ୍ରେମ କରେ ତାକୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଚାହେଁ । ଏହା ଶୁଣି ମା କହିଲେ ଯଦି ଏଇ ତୁମକୁ ବିବାହ କରିବ ତେବେ ସେ ତାଙ୍କ ରାଜ୍ୟକୁ ଯିବନି ଆମ ନାଗ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ରେ ହିଁ ରହିବ ତୁମ ସହ । ଏହା ଶୁଣି ମନ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କ ପୁଅ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇଗଲେ । କାରଣ ସେ ଜଣେ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପୁଅ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ ନିମନ୍ତେ ଆସି ଏଠି ରହିଗଲେ । ଯଦି ରାଜା ଜାଣିବେ ତେବେ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କ ମନ୍ତ୍ରୀ ପଦ ଚାଲିଯିବ ଏବଂ ରାଜାଙ୍କ ଆଗରେ ମଧ୍ୟ ଛୋଟ ହେଇଯିବେ ଭାବି ଚିନ୍ତାରେ ରହିଲା। ନାଗରାଜ ଙ୍କ ଆଦେଶାନୁଶାର ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ନାଗକନ୍ୟା ମାନେ ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତୁତି ରେ ଲାଗି ପଡ଼ିଲେ। ବିବାହ ମଧ୍ୟ ସରିଲା । ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ଚିନ୍ତାରେ ରହିବା ଦେଖି ନାଗକନ୍ୟା ଚିନ୍ତାର କାରଣ ପଚାରିଲା । ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ସ୍ତ୍ରୀ ନାଗକନ୍ୟା କୁ ସବୁକଥା କହିଲେ। ସ୍ତ୍ରୀ ସବୁ କଥା ବୁଝି କିଛି ଯୋଜନା ଭାବି ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କୁ କହିଲା। ନାଗକନ୍ୟା ଚିନ୍ତାର କାରଣ ତାଙ୍କ ନାଗରଜ କୁ ଜଣାଇଲେ। ନାଗରାଜ ନିଜ କନ୍ୟା ର ଉତ୍ତମ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ସେଠୁ ଆସିବାର ଉପାୟ ମଧ କହିଲେ।ପାଖରେ ଥିବା ନାଗମଣି ମଧ୍ୟ ଦେଲେ । ଆଉ କହିଲା କି ତୁମେ ତୁମ ସାଙ୍ଗରେ ୟାକୁ ନେବ ଆଉ ତୁମ ରାଜ୍ୟକୁ ଫେରିଯିବ । ଏହା ଶୁଣି ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କୁହେ ଯଦି ମୋତେ ପୁଣି ଖୋଜି ନାଗରାଜ ପଛେ ପଛେ ଆସିଯିବେ ତେବେ? ଏହା ଶୁଣି ନାଗକନ୍ୟା ଜଣକ କୁହନ୍ତି । ଆମ ମଥାରେ ଥିବା ମଣି କେବଳ ଆମ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ସନ୍ତକ । କିନ୍ତୁ ଏ ହେଉଛି ରାଜା ଙ୍କ ନାଗ ମଣି ପୁରା ଅସଲି । ଆମ ସୁରକ୍ଷିତ ପାଇଁ ଏହି ମଣି କୁ ଆମକୁ ଦେଲେ ।ରାଜା ଯାହାକୁ ଏହି ମଣି ଦେଉଥିଲେ ସେ କେବଳ ଏହି ମଣି ସାହାଯ୍ୟରେ ନାଗ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ରୁ ବାହାରକୁ ଆସି ପାରୁ ଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ମଣି ଆମକୁ ଦେଇ ଦେଲେ। ଏହି ମଣି ବିନା ଏହି ସ୍ଥାନରୁ କେହି ମଧ୍ୟ ବାହାରକୁ ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ କି ତୁମକୁ ଖୋଜି ପାରିବେ ନାହିଁ ।ଏହା ଶୁଣି ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲା ଆଉ ସେ ନାଗ କନ୍ୟାକୁ ବି ସାଙ୍ଗରେ ନେବା ପାଇଁ କହିଲା । ଦୁହେଁ ମିଶି ପୁଣି ସେହି ପଦ୍ମ ପୋଖରୀ ବାହାରକୁ ଆସିଲେ ଏବଂ ରାଜାଙ୍କ ପୁତ୍ର କୁ ଖୋଜିଲେ ରାଜାଙ୍କ ପୁତ୍ର ବି ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ବହୁତ ଖୋଜୁଥାନ୍ତି । ମନ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କ ପୁଅ ନିଜ ସାଥି ଆଉ ଘୋଡାକୁ ନ ପାଇ ବହୁତ ଚିନ୍ତିତ ହେଇଗଲେ । ରାଜକୁମାର ଗୋଟିଏ ଝରଣା ପାଖରେ ଗୋଟାଏ ପଥର ଉପରେ ବସି ଭାବୁଥାନ୍ତି । ସେହି ସମୟରେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ନାଗକନ୍ୟା ଆସି ଭେଟିଲେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କୁ ରାଜକୁମାର କୁଣ୍ଢେଇ ପକେଇ କହିଲେ ମୋତେ ଛାଡ଼ି ତମେ କୁଆଡେ ଯାଇଥିଲ । ସେହି ସମୟରେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ସବୁକଥା କୁ ବୁଝେଇ କୁହେ । ରାଜ କୁମାର ସବୁ ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇଗଲେ ଏବେ ଆଉ କଣ କରିବା ସେହି ସମୟରେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କୁହନ୍ତି କି ମୁଁ ସବୁକଥା ନାଗକନ୍ୟା କୁ ବୁଝେଇ ଦେଇଛି ସେ ମଧ୍ୟ ବୁଝିଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ ମୋତେ ସୁରକ୍ଷିତ ରେ ତୁମ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ତାହା ଶୁଣି ରାଜ କୁମାର ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ ଆଉ ତାଙ୍କୁ ରାଜ ମହଲକୁ ନେଇଗଲେ ଏବଂ ରାଜାଙ୍କୁ ସବୁକଥା କହିଲେ । ରାଜା ମଧ୍ୟ ନାଗକନ୍ୟା ଉପରେ ବହୁତ ଖୁସି ହେଇ ମନ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ କୁ ନାଗକନ୍ୟା ସହ ପୁଣି ବିବାହ କରେଇଲେ । ପୁଣି ନାଗକନ୍ୟା ମଣି କୁ ରାଜାଙ୍କୁ ଦେଇ ଦେଲେ । ପ୍ରଜା ମାନଙ୍କର ସେବା କରିବା ଲାଗି ଆଉ ସେହି ମଣି କୁ କେବଳ ଥରେ ହିଁ ଆପଣ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବ ବୋଲି ନାଗକନ୍ୟା ରାଜାକୁ କହିଲେ । ଏହି ମଣି କୁ ଆପଣ ନିଜ ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସେବାରେ ସେହିଦିନଠାରୁ ରାଜା ମଣି କୁ ବହୁତ ଦାଇତ୍ଵ ରେ ରଖିଥାନ୍ତି ।

ଏମିତି ବହୁତ୍ ବର୍ଷ ପରେ ଥରେ ତାଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ରେ ବର୍ଷା ନ ହେବା ଫଳରେ ସାରା ରାଜ୍ୟ ରେ ମରୁଡି ପଡ଼ିଗଲା। ବହୁତ୍ ଖରା ଯୋଗୁ ସବୁ ଫସଲ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲା । ପାଣି ଟୋପେ ପାଇଁ ରାଜ୍ୟରେ ହାହାକାର ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। ଏହା ଦେଖି ରାଜା ବହୁତ ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ । ହଠାତ୍ ରାଜା ଙ୍କ ମନ ପଡ଼ିଲା ଯେ ମୁ ସେ ମୂଲ୍ୟବାନ ମଣି କୁ ସାହାଯ୍ୟ ମାଗିବି ଏବଂ ରାଜା ସେହି ମଣି କୁ ସାହାଯ୍ୟ ମାଗିବା ପରେ ମଣି ର ଚମତ୍କାର ରେ ପୁରା ରାଜ୍ୟରେ ବର୍ଷା ହେଲା । ବର୍ଷା ପରେ ମଣି ର ଚମକ କମ୍ ପଡ଼ିଗଲା କିନ୍ତୁ ମଣି ଦ୍ଵାରା ରାଜ୍ୟର ଉପକାର ହୋଇଛି ବୋଲି ରାଜା ସେ ମଣି କୁ ପୂର୍ବ ଭଳି ସମ୍ମାନ ଦେଇ ଦାୟିତ୍ୱରେ ରଖିଲେ । ଲୋକେ ପୂର୍ବ ଭଳି ଚାଷ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ନିଜ ଜୀବନ ଯାପନ କରିଲେ । ରାଜା ମଧ୍ୟ ନିଜ ପ୍ରଜା ମାନଙ୍କ ଖୁସି ପାଇଁ ଉତ୍ତମ ଶାସନ କରୁଥିଲେ ।


ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ ?

୧. କେବେ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟକୁ ଅହଙ୍କାର ଦେଖାଇବା ଅନୁଚିତ୍ ।

୨. ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ସମୟରେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଉଚିତ୍ ।

୩. ସର୍ବଦା ଅନ୍ୟ ର ଭଲ ପାଇଁ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ୍ ।


ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ

ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ.  

ରାଧୂଆ ବାରିକ (Radhua Barber)

 
ରାଧୂଆ ବାରିକ (Radhua Barber)
ରାଧୂଆ ବାରିକ (Radhua Barber)
ଆଜକୁ ବହୁତ୍ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଭାରତରେ ଜଣେ ସୁନ୍ଦର ରାଜା ଥିଲେ । ତାଙ୍କ ସୁନ୍ଦରତା ର ଚର୍ଚ୍ଚା ରେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ମହାରାଜ ସୁନ୍ଦରରାଜ ବୋଲି କହୁଥିଲେ। ସେ ନିଜ ବେଶ ଭୂଷା ପାଇଁ ବହୁତ୍ ଯତ୍ନବାନ ଥିଲେ । ଯେମିତି କପଡା ପିନ୍ଧିବା ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି କେଶ ସଜ୍ଜା ଏବଂ ମହଲ ଚାରିପାଖେ ସୁନ୍ଦର ବଗିଚା ରେ ନିଜ ସମୟ ବିତାଉ ଥିଲେ । ସେ ସବୁ ରାଜାଙ୍କ ଠାରୁ ଅଲଗା ଥିଲେ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଅଲଗା ଅଲଗା ସଜବାଜ ରେ ରାଜାଙ୍କ ବେଶ ଭୂଷା ବଦଳି ନୂତନ ରୂପ ନେଉଥିଲା । ରାଣୀ ମଧ୍ୟ ରାଜାଙ୍କ ବେସଭୂଷା ପ୍ରତି ବହୁତ୍ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଥିଲେ ଏବଂ ରାଜାଙ୍କ ସଜବାଜ ଚାଲିଚଳନ ପାଇଁ ସେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଥିଲେ। ଦିନେ ରାଣୀ ରାଜାଙ୍କୁ କହିଲେ ରାଜ ବାରିକ କିଛି ଦିନ ପୁର୍ବରୁ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିସାରିଲାଣି । ତା ବଦଳରେ ଆପଣଙ୍କୁ ରାଜ ଦରବାର ପାଇଁ ଉତ୍ତମ ବାରିକ ଚୟନ କରିବାକୁ ହେବ । ରାଣୀ ଙ୍କ କହିବା କଥା ଯେ ଆପଣ ପ୍ରତି ଦିନ କେଶ ସଜ୍ଜା କରୁଛନ୍ତି। ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ବହୁତ ବାରିକ ଅଛନ୍ତି ସେଥି ମଧ୍ୟରେ କିଛି ବାରିକ ମାନଙ୍କ ଦକ୍ଷତା ପରୀକ୍ଷା ଆୟୋଜନ କରି ଉତ୍ତମ ବାରିକ କୁ ଚୟନ କରନ୍ତୁ। ରାଣୀ ଙ୍କ ନିଷ୍ପତି ଅନୁଯାୟୀ ରାଜାଙ୍କ ଆଦେଶରେ ଦୂତ ମାନେ ରାଜ୍ୟ ସାରା ବୁଲି ଡେଙ୍ଗୁରା ପିଟି ଆସିଲେ ଯେ ରାଜ ଦରବାର ପାଇଁ ବାରିକ ଚୟନ କରାଯିବ । ରାଜ ବାରିକ ପାଇଁ ଇଛୁକ ବାରିକ ରାଜମହଲରେ ନିଜ ଦକ୍ଷତା ପ୍ରଦାନ କରିବାକୁ ଯୋଗ ଦିଅନ୍ତୁ । ଉତ୍ତମ ବାରିକ ଚୟନ ପରେ ତାଙ୍କୁ ରାଜ ମହଲରେ ରହିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ରାଜା ଙ୍କ ତରଫରୁ ମୋତି ମାଣିକ ମଧ୍ୟ ଦିଆଯିବ । ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ କିଛି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ନଦୀ ରେ ସ୍ନାନ କରୁଥିଲେ । ସେଥି ମଧ୍ୟରୁ ବାରିକ ମାନଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ମାନେ ମଧ୍ୟ ସ୍ନାନ କରୁଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ଚାଲିଲା ଯେ ମୋ ସ୍ବାମୀ ବହୁତ୍ ଭଲ କେଶ କାଟନ୍ତି ସେ ଏଇ ଥର ରାଜ ବାରିକ ଭାବେ ନିଶ୍ଚୟ ଚୟନ ହେବେ। ଏମିତି ବହୁତ୍ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକେ ପରସ୍ପର କଥା ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ । ପାଖରେ ରାଧୁଆ ବାରିକ ର ସ୍ତ୍ରୀ ଏହି କଥା ଶୁଣି ଚୁପ୍ ରହି ଘରକୁ ଆସି ନିଜ ସ୍ବାମୀ କୁ କହିଲା । ଆରେ ତମେ ଶୁଣିଛ ରାଜ ବାରିକ ର ଆୟୋଜନ ହେଉଛି ତମେ ଭାଗ ନେଇ ରାଜ ବାରିକ ଭାବେ ଯଦି ନିୟୋଜିତ ହୁଅ ତେବେ ଆମର ଟଙ୍କା ପଇସା ଅଭାବ ହୋଇ ନଥାନ୍ତା। ବାରିକ କହିଲା ମୋତେ କଇଁଚି ଧରି ଆସେନି ଆଉ ମୁଁ କଣ ରାଜାଙ୍କ କେଶ ସଜ୍ଜା ପାଇଁ କେଶ କାଟିବି !! ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲା ଥରେ ଚେଷ୍ଟା କର । ସେଠିକି ଯାଅ ସବୁ ସିଖିଯିବ । ତମେ ଏହି ସମାରୋହ ରେ ଭାଗ ନିଅ । ଯଦି ହେଲା ତେବେ ଆମର ଭାଗ୍ୟ ଖୋଲିଯିବ। ଏତିକି କହି ସ୍ବାମୀ ଯିବା ପାଇଁ ରାଜି ହେଇଗଲା କିନ୍ତୁ ମନରେ ବହୁତ୍ ଡର ଥାଏ । ସେଦିନ ସବୁ ବାରିକ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ । ରାଜା କିଛି ନିର୍ଦ୍ଦେଶାବଳୀ ଘୋଷଣା କଲେ ଯେ ନିଜ ନିଜ ଦକ୍ଷତା ଦେଖାଇବେ କିନ୍ତୁ ଜଣକ ପରେ ଜଣେ ଆସି ନିଜ କେଶ କାଟିବା ଶୈଳୀ ଦେଖାଇବେ । ସବୁ ବାରିକ ନିଜ ଦକ୍ଷତା ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରିଥିଲେ। ସମସ୍ତେ ନୂଆ ନୂଆ ଶୈଳୀ ରେ କେଶ କାଟିବା ଶିଖି ଆସିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ରାଧୂଆ ମନରେ ଡର ଥାଏ । କାଳେ ସେ ଧରା ପଡ଼ିଯିବ । ସେ ତ କେବଳ ଧନ ଲୋଭରେ ଆସିଛି । ରାଜା ଦରବାର ରେ କେବଳ ୧୦ ଜଣ ବାରିକ ପହଞ୍ଚି ଥିଲେ । ରାଜା ଆଦେଶ ଦେଲେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ବାରିକ ଆସି ଏଠି କେଶ କାଟିବା ପରୀକ୍ଷା ନିଆଯିବ । ତାପରେ ସମସ୍ତ ବାରିକ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରିଗଲେ। ପର ଦିନ ଠାରୁ ପ୍ରତିଦିନ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ବାରିକ ଆସୁଥାନ୍ତି ନିଜ କାଟିବାର ଷ୍ଟାଇଲ ଦେଖାଇ ଯାଉଥିଲେ । ପ୍ରଥମ ଦିନ ରାଜା ନିଜ ଦୁତ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣଙ୍କୁ ପଠାଇଲେ। ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିନ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦୂତ କୁ ପଠାଇଲେ । ଏମିତି ସବୁଦିନ କେଶ କାଟିବା ବାରିକ ସାଙ୍ଗରେ ରାଧୂଆ କଥା ହେଉଥାଏ । ସମସ୍ତେ କେଶ କରିବାର ଷ୍ଟାଇଲ କହୁଥାନ୍ତି । ଏମିତି ସମସ୍ତ ବାରିକ କୁ ବାରମ୍ବାର ପଚାରୁ ଥାଏ । ସମସ୍ତ ବାରିକ ମାନେ ଭାବୁଥାନ୍ତି ଏହି ରାଧୂଆ କୁ କିଛି ଆସୁନି । ସେଥିପାଇଁ ସେ ଏମିତି ପଚାରୁଛି । ସମସ୍ତ ବାରିକ ଙ୍କ ପରୀକ୍ଷା ସରିବା ପରେ ରାଧୂଆ ର ପାଳି ଆସିଲା ମାତ୍ର ସେ ଡରୁଥିଲା । ରାତିରେ ସ୍ତ୍ରୀ ସାଙ୍ଗରେ ବସି କଥା ହେଲା କହିଲା  କାଲି ମୋର ପାଳି କଣ କାଟିବି କେମିତି କାଟିବି କିଛି ଜାଣି ପାରୁନି । ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲା ସମସ୍ତ ବାରିକ ମାନେ କେମିତି କାଟୁଛନ୍ତି ତମେ ଜାଣିଲ। ଏବେ ତମେ କିଛି ନୂଆ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କର । ପର ଦିନ ରାଧୂଆ ରାଜ ଦରବାର ରେ ପହଞ୍ଚିଲା । ସେଦିନ ରାଜାଙ୍କ ପୁତ୍ର କୁ ପଠାଇଲେ। କହିଲେ ବାକି ସବୁଦିନ ଦୂତ ମାନଙ୍କୁ ପଠା ଯାଉଥିଲା ଆଜି ହେଉଛି ଶେଷ ଦିନ ଏବଂ  ଏ ହେଉଛି ଆମ ରାଜ୍ୟର ରାଜ କୁମାର । ଭଲ ଭାବରେ କେଶ କାଟିବ, ଯଦି ଖରାପ କାଟିବ ତେବେ ତୁମର ଶିର ଚ୍ଛେଦନ କରାଯିବ। ରାଧୂଆ ବହୁତ୍ ଡରିଗଲା, ହାତର କଇଁଛି ଥରୁଥାଏ । ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ ଏଣୁ” ମାରିଲେ ଗୋ ହତ୍ୟା ତେଣୁ ମାରିଲେ ବ୍ରହ୍ମ ହତ୍ୟା ” ଆଜି ଯାହା ହେଉଛି ହେଉ ଯେମିତି ହେଲେ କାଟିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ରାଧୂଆ କେଶ କାଟିବା ଆରମ୍ଭ କରିଲା ଶେଷରେ ରାଜା ଆସି ଦେଖିଲେ ଯେ ବାକି ଦିନ ଠାରୁ ରାଧୂଆ ଭଲ କେଶ କାଟିଛି। ରାଜା ଖୁସି ହେଲେ ପଚାରିଲେ ଏହି କେଶ ସଜ୍ଜା ତମେ କୋଉଠୁ ଶିଖିଲ । ରାଧୂଆ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା। ଏମିତି ବହୁତ୍ କେଶ କାଟିଛି କିନ୍ତୁ କିଛି ନୂଆ କରିବା କୁ ଯାଇ ଆଜି ମୁଁ ମୋ କାମରେ ସଫଳ ହୋଇଛି । ରାଜା ରାଧୂଆ କୁ ବାରିକ ଭାବେ ରାଜ ଦରବାର ରେ ସ୍ଥାନ ଦେଲେ । ମୋତି ମାଣିକ ସହ ତାକୁ ସୁନ୍ଦର ଘର ସହିତ କିଛି ଜମି ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିଲେ । ନିଜକୁ ଧନ୍ୟ ମନେ କରି ରାଜ ବାରିକ ପଦରେ ନାମିତ ହେଲା । ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ ପ୍ରତିଦିନ ଯାହା ଦେଖୁଥିଲି ତାହା ମୋର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ପାଠ ଥିଲା ଏବଂ ସେହି ପାଠ ପଢା ଠାରୁ ଅଧିକା କରିବା ଲୋକ ହିଁ ସଫଳ ହୁଅନ୍ତି ବୋଲି ଆଜି ଜାଣିଲି । ତା ପର ଠାରୁ ରାଧୂଆ ବାରିକ ରାଜ ଦରବାର ର ଜଣେ ସଦସ୍ୟ ହୋଇ ରହିଲା।
 
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ ?
୧. ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ପୂର୍ବରୁ ମାର୍ଗ ଦର୍ଶନ ନିହାତି ଦରକାର ।
୨. କେବେ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ହାରିବା ମନେ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. ଯଦି କାହାଠାରୁ କିଛି ନୂଆ ଶିଖିଲ ତେବେ ତାହା ଠାରୁ ଅଧିକା କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କର।
 
ଲେଖିକା. ପୁଜା ସ୍ୱାଇଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ.
 

ଜହ୍ନ ମାମୁଁ (Chanda Mama)

ଜହ୍ନ ମାମୁଁ (Chanda Mama)
ଜହ୍ନ ମାମୁଁ (Chanda Mama)
       ଚାନ୍ଦପୁର ନାମକ ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ଗରିବ ପରିବାର ରହୁଥିଲେ। ଗ୍ରାମ ଟି ପାହାଡ ତଳେ ଗୋଟିଏ ନଦୀ ପାଖରେ ଥିଲା। ପୂର୍ବ ଦିଗରେ ପାହାଡ ଥିବା ଯୋଗୁ ପ୍ରଥମ ସୁର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ସେହି ଗ୍ରାମ ଉପରେ ପଡୁଥିଲା। ବାପା ମାଁ ଙ୍କ କୋଳରେ ନୂଆଁ କିରଣ ଭାବେ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲା। ସେ ବହୁତ୍ ସୁଶୀଳ ଏବଂ ଚତୁର ଥିଲା ।
 
       ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ କୁ ନୂଆ ନୂଆ ଜିନିଷ ଦେଖିବା ବୁଲିବା ବହୁତ୍ ପସନ୍ଦ ଥିଲା । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ସବୁଦିନ ସକାଳୁ ଉଠି ବାହାରକୁ ଯାଇ ଦେଖୁଥିଲା ଯେ ଗୋଟିଏ ନାଲି ରଙ୍ଗର ଗୋଲାକାର ଆସେ ଏବଂ ରାତିରେ ରୂପା ଥାଳିଆ ଟିଏ ପାହାଡ କୋଣରୁ ବାହାରି ଆକାଶ କୁ ଆସେ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ସବୁବେଳେ ଭାବୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମା କୁ ଯାଇ ପଚାରେ , ମା କୁହନ୍ତି ଏ ହେଉଛି ଆମ ଜହ୍ନ ମାମୁ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ କୁ ତାଙ୍କ ମା ସବୁବେଳେ ଜହ୍ନ ମାମୁ ଗୀତ ସୁଣେଈ ଶୁଆଇ ଦେଉଥିଲେ। ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ର ମନରେ ଇଚ୍ଛା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା, ମା କୁ କହିଲା, ମା.. ମା.. ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଦିନେ ଜହ୍ନ କୁ ଯିବି । ମା କହନ୍ତି ତୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଖାଇବା ପିଇବା କରିବୁ ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ିବୁ ଯଦି ଦିନେ ତୁ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚି ପାରିବୁ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଧିରେ ଧିରେ ବଡ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ମନରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଚିନ୍ତା କି ଭଲ ପାଠ ପଢିବି ଏବଂ ଜହ୍ନ ମାମୁ ପାଖକୁ ଯିବି। ବାପା କୁ କହି ଗୋଟିଏ ଦୂରବୀକ୍ଷଣ ଯନ୍ତ୍ର ଆଣି ସବୁବେଳେ ଜହ୍ନ, ତାରା ମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଥାଏ। ସେ ସ୍କୁଲ ରେ ଭଲ ପାଠ ପଢି ସବୁ ସମୟରେ ଆଗୁଆ ରହୁଥିଲା । ମା ଙ୍କ କଥା କୁ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଦିନେ ସତରେ ପରିଣତ କରିଦେଲା। ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ି ଦିନେ ସେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ହେଲା। ସେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା ଯାଏ ଆମେରିକାର ଗୋଟିଏ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଜହ୍ନ ମାନେ ଚନ୍ଦ୍ର କୁ ଯାଇ ପୁଣି ଆସିଛନ୍ତି। ତା ମନରେ ବହୁତ୍ ଇଛା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା। ସେ ନିଜ ଜିଦ୍ ରେ ରହି ପଢା ପଢ଼ି କରିଲା । ତା ପାଖରେ କିଛି ସାମାନ ନଥିବା ପରେ ସେ ଭାରତୀୟ ବୈଜ୍ଞାନିକ ସଂସ୍ଥା ରେ କାମ କରି ଚନ୍ଦ୍ରାୟନ ନାମକ ଗୋଟିଏ ରକେଟ ବନେଇ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଗଲେ । ସେଠୀ ତାର ସବୁ ଆଶା ପୂରଣ ହେଲା । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ର ଉତ୍ତମ କାର୍ଯ୍ୟ ଯୋଗୁଁ ଭାରତର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ତାକୁ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପଦ ରେ ସମ୍ମାନିତ କରିଲେ।
 
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ସବୁବେଳେ କିଛି ନୂଆ କରିବାକୁ ଈଛା ରଖିବା ଉଚିତ୍।
୨. ବଡ ହୋଇ ଭଲ ମଣିଷ ହୋଇ ଦୁନିଆରେ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
୩. ପାଠ ପଢା ରେ ସବୁବେଳେ ଆଗୁଆ ରହିବା ଉଚିତ୍ ।
 
 
ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ   
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ. 
Comment କରିବା ପାଇଁ story ତଳେ ଥିବା “Post a comment” Link କୁ click କରନ୍ତୁ ।