Tag Archives: real story. child story

Childhood Moment 3 (ଭାରି ମନେ ପଡେ ମୋ ପିଲାଦିନ)

Childhood, children, children moments, Childhood Moments 2
ଭାରି ମନେ ପଡେ ମୋ ପିଲାଦିନ



® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ କାଗଜ ଡଙ୍ଗା,
ରକେଟ୍ ଉଡା,
ଟାୟାର ଗଡା,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ଲୁହା ବ୍ୟାଟେରୀ ରୁ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ଟିଣ ଗାଡି ।

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ସାର୍ ଙ୍କ ଖଡ଼ି ଫିଙ୍ଗା
ଲେଟ୍ ହେଲେ କ୍ଲାସ୍ ବାହାରେ ଠିଆ ହେବା,
ସୁପର୍ ମେନ୍ ର ତାସ୍,
ଟିପ୍ ଟପ୍ ପେନ୍ ର ବନ୍ଧୁକ,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ରବର ପେନ୍ ର ବେଟ୍ ବଲ୍ ଖେଳ ।

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ସିଲଟ ଯୁଦ୍ଧ,
ଖଡ଼ି ଗୁଣ୍ଡ ର ବିଭୂତି,
ପାଣି ପତର,
ନିଜେ କରିଥିବା ତୁଳା ଡଷ୍ଟର,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ଖଡ଼ି ଖାଇବା ର ସ୍ଵାଦ ।

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ କଷା ପିଜୁଳି ,
ମିଠା ରାମ ଫଳ,
ଖଜୁରୀ କନ୍ଦା,
ଗୋଇ ବେଣ୍ଟ,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ଟାୱେଲ ରେ ମାଛ ଧରା ।

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ କିତି କିତି ଖେଳ,
ଚକା ଭଉଁରୀ,
କଉଡ଼ି ଖେଳ,
ଲୁଡୋ ଖେଳ,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ବାଘ ଛେଳି ର ଜିତିବା ମଜା।

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ 
ପିଲ ବାଡି,
ଝୁରା ଖେଳ,
ଅନ୍ଧ ପୁଟୁଳି,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ଗ୍ରହ୍ମା ଡିଆଁ ଖେଳ ।

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ଡବଲ ଗନ୍ଥା ର ଗଦି,
ତକିଆ ଫାଇଟ୍,
ଅଧ ରାତିରେ ଜାଗା ବଦଳି,
କମ୍ବଳ ଭିତରେ ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ଶବ୍ଦ,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ି ବାଲା ର ନାକ ବନ୍ଦ କରିବା ।


® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ଥଣ୍ଡା ଦିନିଆ ପାଠ ପଢା,
କମ୍ବଳ ଭିତରେ ଢୋଳେଇବା,
ବହି ଓଲଟା ଧରିବା,
ଲେଖିଲା ଭଳି ଅଭିନୟ କରିବା,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ 
ବାପା ଙ୍କ ଶକ୍ତ ଚାପୁଡା ର ନିଦ ଭଙ୍ଗା ।

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ଥଣ୍ଡା ଦିନିଆ ଅଗାଧୁଆ ବାହାନା,
ନ ଗାଧୋଇ ସ୍କୁଲ୍ ଯିବା,
ମୁଣ୍ଡ ଓଦା କରି ଗାଧୁଆ ର ପ୍ରମାଣ ଦେବା,
କଲର୍ ସଫା କରି ୟୁନିଫର୍ମ ପିନ୍ଧିବା,
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ସାର୍ ଙ୍କ ଥଣ୍ଡା ଦିନିଆ ବେତ ମାଡ ।


® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ଜାମୁନ କୋଳି,
କଇଠ ଚଟଣୀ,
କଲମୀ ଆମ୍ବ,
ବେଲ ଅଠା ବୋଳା ମଜା
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ଖଜୁରୀ ରସ ର ହାଣ୍ଡି ଫଟା କଥା।


® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ଫୁଲ ରୁ ମହୁ ଶୋଷିବା
ସୁତୁଲିରେ ଭ୍ରମର ଉଡେଇବା
ନଡ଼ିଆ ପାତି ରେ ଏଣ୍ଡୁଅ ଧରିବା
ଗେଣ୍ଡଳିଆ କୁ ପଇସା କରି ବିକିବା
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ
ଚଷା ପୁଅ ସାପ କୁ ପକେଟ୍ ରେ ଧରି ବୁଲିବା ।


® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଧାରାବାହିକ
ଜୁନିଅର୍ ଜି ର ବିସ୍କୁଟ
ଆର୍ୟମାନ୍ ର ତଲବାର୍
ବୋଙ୍ଗୋ ର ଯାଦୁ
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ 
ଶକ୍ତିମାନ ର ଅପ୍ରମାୟ ଶକ୍ତି ।


® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ବର୍ଷା ଦିନିଆ ସ୍କୁଲ୍ 
ପଥର ଡିଆଇଁ ଆଗକୁ ଯିବା
କାଦ ଚପ ଚପ ର ରାସ୍ତା
ପାଣି ଫୋଟକା ର ମଜା
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ 
ଗୋଟିଏ କଦଳୀ ପତରେ ତିନି ସାଙ୍ଗ ମିଶି ସ୍କୁଲ୍ ଯିବା କଥା ।

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ହୋଲି ଖେଳ
କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପଇସା ଖେଳ 
ମକର ସଂକ୍ରାନ୍ତି ର ମକର ଖିରି
ଗ୍ରହ୍ମା ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ର ଖାସି ମାଉଁସ
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ 
ଗଣେଶ ପୂଜା ର ବିସର୍ଜନ ।


® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ଅଭୁଲା ଅନୁଭବ
୧୦ ଟି ଚେୟାର ଉପରେ ଏକା ବସିବା
ନୂଆ ଡ୍ରେସ କୁ କାହାକୁ ହାତ ନ ଲଗେଇ ଦେବା
ପାଣି ଗୋଳିଆ ହୋଇ ଦୁଇ ପଟେ ଖେଳିବା
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ
ଯଦି କେହି ନୋଟ୍ ଟିଏ ଦେଲା ତେବେ ନିଜକୁ ଧନୀ ମନେ କରିବା ।  

® ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ କଙ୍କଡ଼ା ଲଢେଇ
ଅଜଣା ଗାତରୁ ମାଛ ବଦଳରେ ସାପ ଧରିବା
କାଦ ଭିତରୁ ମାଛ ବାହାର କରିବା
କୂଅ ରୁ କଇଁଛ ଧରିବା
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ କଞ୍ଚା ଚିଙ୍ଗୁଡ଼ି ସହିତ ଲୁଣ ମରିଚ ର ମଜା ।

® ଭାରି ମନେ ସେ ସନ୍ଧ୍ୟାର କଣ୍ଢେଇ ନାଚ
କେଳା ନାଚ
ମାଟି ପୋତା କେଳା
ଓଡ଼ିଆ ସିନେମାର ଗାଁରେ ପ୍ରଚାର
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ 
ସ୍କୁଲ୍ ତରଫରୁ ଜୀବଜନ୍ତୁ ର ସିନେମା ଦେଖା।

® ଆଜି ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ ମାହୁନ୍ତ ହାତୀ
ଘୁଷୁରୀ ପଲ
ଗଧ ମାଲିକ ର ଅହେ ଦୁଃଖ
ଚଢ଼େଇ ବିକା
ଆଉ ଭାରି ମନେ ପଡେ ସେ 
ଭଣ୍ଡ ଯାଦୁଗର ର ଯାଦୁ ମନ୍ତର ।

ଆଜି ଭାରି ମନେ ପଡେ ମୋ ପିଲାଦିନ ଯାହାକୁ ମୁଁ ହରେଇ ଆସିଛି ଅଜଣା ଅତୀତ ରେ
ମନେ ପଡ଼ି ଯାଏ ସେ ସ୍ମୃତି ସବୁ 
ଯାହା ଫେରି ପାଇ ପାରିବି ନାହିଁ କେବଳ 
କେବଳ ଭିଜା ଆଖି ସହିତ ଅଳ୍ପ ମୁରୁକି ହସ ଦେଇ ଭାବନା ଜଗତରେ ଘୁରି ବୁଲେ। ସତରେ ଆଜି ଭାରି ମନେ ପଡେ ମୋ ପିଲା ଦିନ ।


ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ କବିତା ପୃଷ୍ଠାରୁ…..


If the articles give smile on your face so share to your friends, Thanking You.

Childhood Moments 2 ( ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ପିଲା ଦିନ)

ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ପିଲା ଦିନ
ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ପିଲା ଦିନ


ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ବାଟି ଖେଳ,
ଧାନ ଗଦା ଲୁଚ କାଳୀ ଖେଳ,
ପୋଖରି ବୁଡ଼ା ଖେଳ,
ତୋଟା ମାଳେ ଆମ୍ବ ଚଟଣୀ,
ଆଉ ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ନଡିଆ ସଢେଇ ରେ
ରନ୍ଧା ହୋଇଥିବା ରୋଷେଇ ।

ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ବୁମର୍ ଟାଟୁ
ପଥର ଖେଳ,
ବାଡି ଡିଆଁ,
ବାଉଁଶ ଦୋଳି,
ଆଉ ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ସ୍କୁଲ୍ ର ଟୁ ଟେନ୍ ଛୁଟି।

ହଜି ଯାଇଛି ମାମୁଁ ଘର ମୁଢ଼ି ମିକ୍ଚର
ସେ ତାଳ ପିଠା,
ସେ ଆପାଚି ଭଜା,
ସେ ରାଗ ଚଣା ତରକାରୀ,
ଆଉ ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ଅମୂଲ ଚୋରି ।

ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ଆଈ ଗପ
ମୋ ବୋଉ ମାଡ,
ବାପାଙ୍କ ରାଗ ଆଖି,
ଭଉଣୀ କଳି,
ଆଉ ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ଭାଇ ସହିତ ଗୋଟିଏ ଥାଳିରେ ଭାତ।

ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ପାହାଡ ଚଢା
ମୋ ପଇଡ଼ ଚୋରା,
ନଦୀ ପହଁରା,
ମୋ ସାଇକେଲ ମାଡ,
ଆଉ ହଜି ଯାଇଛି ସେ ଜରି ବ୍ୟାଗ୍ ର ପଟା ମୁଣା ।

ମନେ ପଡେ ମୋ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ
ଯେଉଁଠି କେତେ ଯେ ମହୋତ୍ସବ,
ଚୋର ପୁଲିସ ଖେଳ,
ସଂଧ୍ୟା ରେ ହରିବୋଲ
ଭୁଜା ଉଖୁଡା ।
କାରଣ ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ପିଲା ଦିନ ।
 
ଆଜି ମୋ ପ୍ରାଥମିକ ସ୍କୁଲ୍ ର ପୁରୁଣା ଛବି
ବାରମ୍ବାର ମନେ ପଡେ,
ସେ ସାର୍ ଙ୍କ ମାଡ,
ସେ ଚଉକି ବସା,
ଭାରି ମନେ ପଡେ
କାରଣ ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ପିଲା ଦିନ।

ଆଜି ଭାରି ମନେ ପଡେ
ଯେବେ ଦେଖେ ମୋ ପିଲା ଦିନ ର ସାଙ୍ଗ କୁ
ଚାଲିଯିବାକୁ ଭାରି ଇଛା
ସେ ସମୟ କୁ
କିନ୍ତୁ ଦୁହେଁ ଭାବି ଭାବି ଦୁଃଖୀ ହୋଇଯାଉ
କାରଣ ହଜି ଯାଇଛି ଆମ ପିଲା ଦିନ।

ଏକ ସ୍ୱପ୍ନର ରାଇଜ,
ଯେଉଁଠି କେବଳ ପ୍ରେମ,
ଭଲ ପାଇବା ର ସ୍ରୋତ ଥିଲା।

କଣ ଥିଲା ସେ ସମୟ ???
ଯାହା ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭୁଲି ହେଉନି
ତାହା ଥିଲା ମୋ ପିଲା ଦିନ…

ଯାହା ଆଜି ହଜି ଯାଇଛି
ଅଜଣା ରାଇଜରେ
ନା କେହି ଚୋରି କରି ନେଇଛି
ତାକୁ ଆଜି ଖୋଜି ବୁଲୁଛି ???

କାରଣ ହଜି ଯାଇଛି ମୋ ପିଲା ଦିନ….
😒😒😦😒😦😒😒😒




ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ (ଗାଳ୍ପିକ)

Leave ( ଛୁଟି ଦିନ, ସତରେ କଣ ଦୁଃଖ ଦିଏ ??? )

Leave ( ଛୁଟି ଦିନ,  ସତରେ କଣ ଦୁଃଖ ଦିଏ ??? )
ଛୁଟି ଦିନ,  ସତରେ କଣ ଦୁଃଖ ଦିଏ ??? 
            ପିଲା ଦିନେ ପଢିଥିଲେ ଛୁଟି ଦିନ ବହୁତ୍ ଆନନ୍ଦ ଦାୟକ ଅଟେ । ଆଉ ତାହା ଆନନ୍ଦ ଦାୟକ ଥିଲା ମଧ୍ୟ । ସୋମବାର ଠାରୁ ମାନେ ସପ୍ତାହ ର ପଢା ଆରମ୍ଭରୁ ଭାବି ଥାଉଁ କି ରବିବାର ଟା କେବେ ଆସିବ ?? ପୁଣି ଖାଲି ରବିବାର ନୁହେଁ ଏମିତି କି ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀ ଛୁଟି ମଧ୍ୟ କେବେ ଆସିବ ସେ ଦିନ ପାଇଁ ବହୁତ୍ ଚିନ୍ତା ଥିଲା ।

                ସତରେ ଛୁଟି ଏତେ ଖୁସି କାହିଁକି ଦେଉଥିଲା କେବେ ଆପଣ ଭାବିଛନ୍ତି କି ?? ଉତ୍ତରରେ ଆପଣ କହିପାରନ୍ତି , କି ଛୁଟି ରେ ଖେଳିବା, ବୁଲିବା ଆଉ ତଥା ମନୋରଞ୍ଜନ କରିବା ଇତ୍ୟାଦି କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ମିଳୁଥିଲା । ପ୍ରକୃତ କହିବାକୁ ଗଲେ ଛୁଟି ଆମର ଏମିତି ଏକ ସମୟ , କି ସେ ଦିନ କେବେ ଆସିବ ତାହା ପାଇଁ ଚିନ୍ତା କରି ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଉ ଏବଂ ଯେବେ ଛୁଟି ସରିଯାଏ ତେବେ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖୀ ହେଇଥାଉ । ପ୍ରକୃତରେ ଛୁଟି କଣ ଦୁଃଖ ଦିଏ ?? ମୋ ମତରେ , ବହୁତ ଦୁଃଖ ଦିଏ । କାହିଁକି ଏବଂ କେମିତି ସବୁ ଆପଣଙ୍କୁ କହିବି ପ୍ରଥମେ ମୁଁ ମୋ ବିଷୟରେ ଆପଣଙ୍କୁ କିଛି କହିଦିଏ ତାପରେ ଆରମ୍ଭ କରିବା । 

              ମୁଁ ଏକ ମଧ୍ୟମ ବର୍ଗ ପରିବାର ରେ ଜନ୍ମିତ ସନ୍ତାନ । ପିଲାଦିନ ବହୁତ୍ ଖୁସିରେ କଟିଲା । ମନେ ପଡେ ଘରର କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଛୁଟି ଦିନ ର ପୋଥି ହୋଇଯାଇଥିଲା । ସ୍କୁଲ ପାଇଁ କେବେ ଅଝଟ ନଥିଲା କିନ୍ତୁ ଟିଉସନ୍ ପାଇଁ ଟିକେ ଅଝଟ ଥିଲି । କାହିଁକି ନା ପିଲା ଦିନେ ସମସ୍ତେ ଚାହାନ୍ତି କି ଅଳ୍ପ କାମ ଦିଅନ୍ତୁ । କିନ୍ତୁ ଟିଉସନ ର ଲେଖା ଲେଖି କାମ ବହୁତ୍ ହୋଇ ଯାଉଥାଏ । ମାତ୍ର କେବେ ମଧ୍ୟ ଅବହେଳା ନଥିଲା , ଯେବେ ଯାହା ଲେଖା ପଢା ଦିଆଯାଏ ସବୁ ଲେଖିକି ଘୋଶିକି ପାଣି କରି ଦେଉଥିଲି । ହଉ ଯେତେ ଯାହା ହେଉ ଛୁଟି ସମୟ ଆସିଲେ , ଆମକୁ ଟିକିଏ ମନୋରଞ୍ଜନ ତ କରିବାକୁ ଦିଅ ? ନା ତାହା ହେଇ ପାରିବନି !! ସ୍କୁଲ ଛୁଟି ହେଲେ ଘରେ ପାଠ ପଢ । ହଉ ଯଦି ଅବା ଖେଳିବାକୁ ସମୟ ଦେଲେ ତାହା ମଧ୍ୟ ସମୟ ସୀମା ଭିତରେ ଖେଳି ସମୟ ଭିତରେ ଆସି ଘରେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଛୁଟି ଟିକକ ମଧ୍ୟ ଭଲରେ ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ଦେବେ ନାହିଁ । ଏଇ ସବୁ କେବଳ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ନୁହଁ ଆପଣଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ହେଉଥିଲା । ଠିକ୍ କହିଲି ନା?? ଶୁଣି କେତେ ଦୁଃଖ ଲାଗୁଛି । କାଳେ ସେ ସମୟ ଫେରି ଆସନ୍ତା କି ପୁଣି ଥରେ ?? ହଉ ଶୁଣ ଦୁଃଖ କରି କିଛି ଫାଇଦା ନାହିଁ ଏବେ ଯିବା ଆଗକୁ । ଛୋଟ ବେଳ ଟିକିଏ ଅଲଗା ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଯେତେବଳେ କ୍ଲାସ୍ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଚାଲିଲା ଛୁଟି ର ସ୍ଥିତି ଅଳ୍ପ କମିଗଲା । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ପାର ହେଇଗଲା ।   

              କଲେଜ ସମୟ ଆସି ପହଁଚିଲା ଏଠି କିଛି ରୋକ୍ ଠୋକ୍ ନାହିଁ ନିଜ ଇଚ୍ଛା ର ନିଜେ ମାଲିକ । ଏମିତି ନୁହଁ ଯେ କଲେଜ ନ ଯାଇ ଘରେ ଶୋଇବା । କିନ୍ତୁ କଲେଜ ର ଛୁଟି କେବଳ କଲେଜ କ୍ୟାମ୍ପସ ଭିତରେ ଥିଲା । କ୍ଲାସ୍ କୁ ନା ଯାଇ , କମନ୍ ରୁମ୍ ରେ ମସ୍ତି କରିବା , କ୍ଲାସ୍ ସେତେ ଜରୁରୀ ନଥିଲା ଜରୁରୀ ଥିଲା ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହିତ ଗୁଲି ଖଟି କରିବା । ଏଇ ସମୟ ଟା କେବଳ ମୋ ଭଳି କିଛି ଭଲ ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କର ଥିଲା ଆଉ ବାକି ଖରାପ ଛାତ୍ର ମାନେ କ୍ଲାସ୍ କୁ ଯାଉଥିଲେ । ଭାବୁଥିବେ ଖରାପ ଛାତ୍ର ମାନେ କ୍ଲାସ୍ ଯାଉଥିଲେ ??? ମାନେ ମୋ ପାଇଁ ମୁଁ ଭଲ ନା ?? ନିଜକୁ କେବେ ଖରାପ କହିବିନି , ମୋତେ ପାପ ଲାଗିବ । ସେଥିପାଇଁ ଆପଣ ବୁଝିଯାଇଥିବେ । ଆପଣ ସାଙ୍ଗରେ ହୋଇଥାଇପାରେ । ଆପଣ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେ ଜଣ ଥିବେ କେବଳ କଲେଜ ଯିବେ ଆଉ କଲେଜ ରୁ ସିଧା ଘରକୁ ଆସିବେ । ଅଛନ୍ତି କେତେଜଣ । କେମିତି 05 ବର୍ଷ କଟିଗଲା ଜଣାପଡ଼ିଲା ନାହିଁ । କଲେଜ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କଥା ଅନୁଭବ କରୁଥିଲି , କଲେଜ ଛୁଟି କାହିଁକି ହେଉଛି କେଜାଣି ?? ସବୁବେଳେ କଲେଜ ଖୋଲି ଥାନ୍ତା କି ?? କିନ୍ତୁ ଅବାନ୍ତର ପ୍ରଶ୍ନ ହେଇ ରହିଗଲା । ଚାଲ ଆଗକୁ ବଢିବା । 
କଲେଜ ପଢ଼ା ପରେ ଚାକିରି ରେ ଯୋଗ ଦେଲି । ତାହା ପୁଣି ଭାରତୀୟ ଯବାନ ହିସାବରେ । କାହିଁକି କେଜାଣି ମନ ଆଉ କିଛି ଚାହୁଁଥିଲା କିନ୍ତୁ ସ୍ବପ୍ନ ଆଉ କିଛି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ନେଇ ମୋ ଜୀବନ ଗଢିବାରେ ଲାଗିଲା । ଯାହା ହେଉ ଚାକିରି ଖଣ୍ଡେ ମିଳିଲା । ସେଥିପାଇଁ ଭଗଵାନ ଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଲି । ମୋର ଚାକିରି ର କିଛି ଦିନ ପରେ ଛୁଟି ଯିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରିଲି । ଯାହା ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲି ମୋ ପିଲାଦିନେ କିମ୍ବା କଲେଜ ସମୟରେ ତାହା ସମ୍ପୂର୍ଣ ଓଲଟା । ସାଙ୍ଗମାନେ ଏଠି ଛୁଟି ପାଇଁ ବେଳେବେଳେ କାନ୍ଦିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ । ଆଉ ଏହା ହେଉଛି ନିରାଟ ସତ୍ୟ । ସମସ୍ତେ ତ କହି ନଥାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସବୁ ଭାରତୀୟ ଯବାନ ଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ସେମିତିକା । ପିଲାଦିନେ ଛୁଟି ଗୋଟିଏ ଦିନ ବୋଲି ଧାର୍ଯ୍ୟ ଥିଲା । ଆଜି ସୋମବାର କାଲି ମଙ୍ଗଳବାର ବୋଲି ମନେ ରହୁଥିଲା ଏଠି ମନେ ରହେନି କିଛି । ଖାଲି ମନେ ରହେ ତାରିଖ ଆଉ ଡିଉଟି କଣ ଅଛି । କେତେ ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀ ଚାଲିଯାଏ କେବଳ ମନେ ରହିଯାଏ ଆଜିକ ଦିନରେ ମୁଁ ଘରେ କେତେ ମଜା କରୁଥିଲି , ଭାବନରେ ଆସିଲେ କେବଳ ଦୁଃଖ ଦେଇଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଏଠି ସମୟ ଅଭାବ ହୋଇଯାଏ। ମନୋରଞ୍ଜନ ତ ଦୂରର କଥା । ଘରେ ଦେହ ଖରାପ୍ କହି ମା ପାଖକୁ ଗଲେ , ମା କୋଳେଇ ପକାଇ କହିଦିଏ ହଉ ବାବୁ ଆଜି ସ୍କୁଲ ନଯାଇ ଘରେ ପଢେ କିନ୍ତୁ ଏଠି ଜ୍ଵର ହେଲେ ନିଜେ ନିଜକୁ ଯତ୍ନ ନେବାକୁ ପଡେ । ନିଜେ ଡାକ୍ତର ଖାନା ଯିବାକୁ ପଡ଼େ । ମନରେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଛୁଟି ନେଇ ଘରେ ବିଶ୍ରାମ କରନ୍ତି କି ?? ତାହା ଭାବିବା ଭୁଲ । ଯଦି ଛୁଟି ପାଇଁ ଦରଖାସ୍ତ ଦିଆଯାଏ ଉତ୍ତରରେ ଆସେ । ଏବେ ଏଠି ଡିଉଟି କରିବାକୁ ଲୋକେ ନାହାନ୍ତି । କିଛି ଦିନ ପରେ ଛୁଟି ଦରଖାସ୍ତ ଦିଅ ସେ ସମୟରେ ଦେଖିବା । ବେଳେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଚାକିରି ଛାଡ଼ି ଘରେ ବିଶ୍ରାମ ନିଅନ୍ତି କି । କିନ୍ତୁ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ସେମାନଙ୍କ କଥା ଯେଉଁମାନେ ମୋ ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ। ବେଳେ ବେଳେ କଷ୍ଟେ ମଷ୍ଟେ ଛୁଟି ହୋଇଯାଏ । ତାହା କେବଳ ପନ୍ଦର ଦିନ ପାଇଁ । ଯିବା ଆସିବା ରେ ଦୁଇ ଦିନ ଆଉ ଯଦି ଘରଠୁ ବେଶୀ ଦୂର ହୁଏ ତେବେ ଚାରି ଦିନ ଲାଗିଯାଏ । ଆଉ ବାକି ରହେ ଏଗାର ଦିନ । ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ଘରେ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଟାଇମ୍ ଟେବୁଲ୍ ବନେଇ ଆପଣଙ୍କ ହାତରେ ଦେଇ ଦିଅନ୍ତି କି ଆଜି ତାର ବାହାଘର , କାଲି ତାଙ୍କ ପୁଅ ର ଜନ୍ମ ଦିନ ଆଉ ପହର ଦିନ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କିଛି କାମ । ଘର ର ଟାଇମ ଟେବୁଲ୍ ହିସାବରେ କାମ କରୁ କରୁ ବଞ୍ଚି ରହିଯାଏ 5-6 ଦିନ ମାତ୍ର । ଛୁଟି ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ମନରେ କେତେ ଆଶା ନେଇ ଆସିଥାଉ କି ଘରକୁ ଗଲେ ଗୋଟିଏ ଦିନ ପୁରା ଶୋଇବି । କିନ୍ତୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସମୟ ଚାଲିଯାଇଥାଏ । ଆଉ ସେଇ ଚିନ୍ତାରେ ରାତିରେ ନିଦ ହୁଏନି । ବେଳେବେଳେ ସ୍ବପ୍ନ ହୁଏ କି ଲାଗେ ଯେମିତି ମୋର ତ ଛୁଟି ସରିଗଲାଣି, ମୁଁ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋ ୟୁନିଟ୍ ରେ ପହଞ୍ଚିଁ ନାହିଁ ଏବେ ପହଞ୍ଚିବି କେମିତି, ମୋତେ ତ ତାହା ପାଇଁଁ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ହଠାତ୍ ନିଦ ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ ଆଉ ସ୍ବପ୍ନ ଡରାଇ ଦେଇ ନିଦକୁ ଉଡେଇ ନେଇ ଯାଏ । ଏହି ଛୁଟି ଭିତରେ ଯଦି କୋଉ ସମ୍ପର୍କ ଘରକୁ ଯିବ ନାହିଁ ତେବେ ସେ ରାଗିବ ଆଉ କହିବେ, ହଁ କଣ ପାଇଁ ଆସିବୁ ତୁ ତ ଏବେ ଚାକିରି କରି ବଡ଼ ଲୋକ ହୋଇଗଲୁଣି । ଆମେ ଗରିବ ଘରକୁ ଆସିଲେ ତୋର ଇଜ୍ଜତ ଚାଲିଯିବ ନା ?? ଛୁଟି ର ଅନ୍ତିମ ଦିନରେ ପହଞ୍ଚିବା ପୂର୍ବରୁ ସେମାନଙ୍କ ଘରକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଲି ଆସିବାକୁ ପଡେ । ବଡ଼ ଦୁଃଖ ସେତେବେଳେ ଲାଗେ ଯେବେ ଆସିବାର ଗୋଟିଏ ଦିନ ହୋଇ ନଥିବ । ଗାଁ ଲୋକେ ପଚାରିଥାନ୍ତି ଆଉ “କେବେ ଯିବୁ? ତୋର ଛୁଟି କେବେ ସରିବ ??? ” ସତ କହେ ମନରେ ବହୁତ୍ ରାଗ ଜନ୍ମ ନେଇଯାଏ , ଭାବେ ଆରେ କାଲି ଆସି ପହଞ୍ଚିଲି ଆଉ ୟାଙ୍କୁ ଯିବାର ଚିନ୍ତା ପଡ଼ିଛି । ଆଉ ଏଇ ଶବ୍ଦ ଟା ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କିମ୍ବା ଯେବେ ମୁଁ ଛୁଟିରେ ଥାଏ ମୋତେ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ କେହି କେହି କରି ଦିଅନ୍ତି, ତା ଉପରେ ବହୁତ୍ ରାଗ ହୁଏ କିନ୍ତୁ କହିବା ଅସମ୍ଭବ । ଆଉ କିଛି ଲୋକ ତମକୁ ଚିହ୍ନି ନଥିବେ ଅବା ଯଦି ଚିହ୍ନି ଥିବେ ଗାଁ ରେ ଥିଲା ବେଳେ ବାପ ଧନ କହି କେବେ ପଚାରିନଥିବେ ସେମାନେ ଯେମିତି ଅତି ନିଜର ହୋଇ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ କରନ୍ତି କି “ଆରେ ବାବୁ ସେ ପଟୁ କିଛି ମାଲ୍ (ମିଲିଟାରୀ ମଦ) ଆଣିଛୁ କି, ଯଦି ଆଣିଛୁ ଗୋଟେ ଦେ ” ମୋତେ ଲାଗେ ସେମାନେ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ନୁହଁ ମଦ ପାଇଁ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ସମ୍ପର୍କ ଯୋଡିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥାନ୍ତି । 

            ଛୁଟି ସରିଲା ପରେ ୟୁନିଟ୍ ଆସିବାକୁ ବେଳ ହେଲେ ଯେମିତି ମନରେ ଗୋଟିଏ ଦୁଃଖ ଆସିଯାଏ । ଆପେ ଆପେ ଆଖିରୁ ଲୁହ ବାହାରି ଯାଏ । କାହିଁକି କେଜାଣି , ସେ ଲୁହ କଣ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ମୁଁ ତାକୁ ବହୁତ୍ ଥର ପ୍ରଶ୍ନ କରିଛି କିନ୍ତୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାର ଉତ୍ତର ପାଇନି । ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ବ୍ୟାଗ୍ ନେଇ ବାହାରି ଆସେ । ପଛକୁ ବୁଲି ଦେଖିବାକୁ ସାହସ କରେ ନାହିଁ । ବେଳେ ବେଳେ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ କିଛି ବାହାନା କରି ଘରକୁ ଫେରିଯିବାକୁ ମନ କରେ । କିନ୍ତୁ ବାହାନା କରି ମିଛ କହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରେ ନାହିଁ । ନିଜକୁ ଧର୍ଯ୍ୟବାନ୍ ମଣିଷ ରୂପେ ଫେରିଯାଏ ନିଜ ୟୁନିଟ୍ କୁ । ଥରେ ଅଧେ ରେଳ ଷ୍ଟେସନ ରୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ମୋ ଦ୍ଵାରା ସମ୍ଭବ ହେଲା ନାହିଁ । ଘର କଥା ମନେ ପଡିଲେ ମଧ୍ୟ କାହାକୁ କହିବାକୁ ସାହସ ପାଏ ନାହିଁ । ମନରେ କେତେ ଆଶା ନେଇ ଆସିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଛୁଟି ଭିତରେ କିଛି ପୁରା ହୁଏ ତ ଆଉ କିଛି ପୁରା ହୁଏନି । ପ୍ରତିଥର ଗାଁ ର ଧୂଳି ଆଉ ଗାଁ ର ଲୋକ ମାନେ ଯେମିତି ନୂଆଁ ହୋଇଯାନ୍ତି । ଚାକିରି ଟା ମିଳିଛି କିନ୍ତୁ ଛୁଟି ର ଅଧିକାର ଆମ ପାଖରେ ନାହିଁ । ପୁଣି ୟୁନିଟ୍ ରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ସପ୍ତାହ ଦୁଇ ସପ୍ତାହ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମନ ଲାଗେ ନାହିଁ । ଘର କଥା ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ କଥା ବହୁତ୍ ମନେ ପଡେ ଏବଂ ପରେ  ନିଜକୁ ବୁଝାଇ ମନ କୁ ବୁଝାଏ ଆଉ ଆର ଥର ଛୁଟି ଯିବା ପାଇଁ ମନରେ ଆଶା ବାନ୍ଧି ବସେ । ଆଉ ନିଜ ଅଧିକାର ପାଇଁ ଛୁଟି ପାଇଁ ପୁଣି ଥରେ କାହା ପାଖରେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଇଁ ଗ୍ରାମକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରେ । ଏମିତି ଥରେ ନୁହେଁ , ବହୁତ୍ ଥର ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଘଟିଛି ଆଉ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ଘଟିବ ।
ବର୍ଷ ରେ ବାର ମାସରେ ତେର ପର୍ବ ର ମଜା ଆଉ ଉପଭୋଗ ଆମ ପାଇଁ କେବଳ ସ୍ମୃତି ହେଇ ରହିଯାଏ । ଇଚ୍ଛା ତ ହୁଏ ଏହି ପର୍ବ ରେ ଘରକୁ ଯିବି ମୋ ପରିବାର ସାଙ୍ଗରେ ଖୁସି ମନେଇ ପର୍ବ କୁ ଉପଭୋଗ କରିବି କିନ୍ତୁ ତାହା ସମ୍ଭବ ହୋଇ ପାରେନା ।

                ଏହା କେବଳ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ହୁଏ ନାହିଁ , ସେମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ହୁଏ ଯିଏ ଘରୁ ବାହାର ରାଜ୍ୟ କୁ ଯାଇ ବେସରକାରୀ ଶ୍ରମିକ, ଡ୍ରାଇଭର, ଯନ୍ତ୍ରୀ , ଡାକ୍ତର ସାଙ୍ଗରେ ହୁଏ । ରାଜ୍ୟ ଭିତରେ ଥିବା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସରକାରୀ ଅଥବା ବେସରକାରୀ ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଘର ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହି କାର୍ଯ୍ୟରତ ପୋଲିସ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପଦବୀରେ ଅବସ୍ଥାରେ କାମ କରିଥାନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ଏହା ଘଟେ ଆଉ ମୋର କାହାଣୀ କିଛି କିଛି ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ସମାନତା ଦେଖାଏ । 

ଏବେ ଆପଣ କୁହନ୍ତୁ , ଛୁଟି ଦିନ ସତରେ କଣ ଦୁଃଖ ଦିଏ ???

             ଗଳ୍ପ ଟି ଯଦି ଭଲ ଲାଗେ ତେବେ Like କରିବେ ଆଉ କମେଣ୍ଟ୍ କରି ନିଜ ଛୁଟି ର ଅନୁଭୂତି ବିଷୟରେ ସେୟାର କରିବେ ।

Select => Stories => Gapa Hele bi Sata => Leave ( ଛୁଟି ଦିନ ସତରେ କଣ ଦୁଃଖ ଦିଏ )
By. Nilamadhab…

Childhood Moments 1 (ପିଲା ଦିନ ର କିଛି ଅନୁଭୂତି)

 
Some Childhood Moments
Some Childhood Moments

 

 

 

 

 

ପିଲା ଦିନ ର କିଛି ଅନୁଭୂତି ଆମକୁ ବହୁତ ଖୁସି ଦେଉଥିଲା ।
 

 

ପିଲାଦିନେ ଆମେ ସାଇକେଲ ତିନୋଟି ପଯ୍ୟାୟ ଦେଇ ଶିଖୁଥିଲୁ ।

 

ପ୍ରଥମ- ବାଙ୍କୀ
ଦ୍ୱିତୀୟ-ବାର୍
ତୃତୀୟ- ସିଟ
ସେତେବେଳେ ସାଇକେଲ ଚଲେଇବା ଆଉ ଶିଖିବା ବହୁତ ଭାଗ୍ୟରେ ମିଳୁଥିଲା । ଘରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ସାଇକେଲ ଥାଏ ତାହା କେବଳ ବଡ଼ ମାନେ ହିଁ ଚଲେଇବେ ।

 

 

ସେତେବେଳେ ସାଇକେଲ 24 ଇଞ୍ଚ ଉଚ୍ଚତା ଥିଲା । ଆମେ ଠିଆ ହେଲେ ଆମର କାନ୍ଧ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହିଁ ହେଉଥିଲା । ସିଟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଂଚିବା ପାଇଁ ଆମେ କେତେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲି । ଆମେ କେବେ ବଡ଼ ହେବୁ ସେ କଥା ପ୍ରତିଦିନ ଭାବୁଥିଲୁ ।

 

 

 

ବାଙ୍କୀ- ଏହି ପଯ୍ୟାୟ ରେ ଆମେ ତିନି କୋଣିଆ ଫ୍ରେମ ଭିତରେ ପଶି ଦୁଇ ପଟେ ପେଦଲ ମାରି ସାଇକେଲ ଚଳାଉଥିଲୁ । କିଛି ସମୟ ପେଦଲ ମାରିବା ପରେ ଆମେ ପେଦଲ ଉପରେ ଠିଆ ହୋଇ ଛାତି କୁ ଚଉଡା କରି ସାମ୍ନା କୁ ଦେଖି ସାଇକେଲ ର ଘଣ୍ଟି କୁ ବାରମ୍ବାର ବଜେଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣେଇବା ଗୋଟିଏ ଅଲଗା ଖୁସି ଥିଲା । ସେହି ବାଙ୍କୀ ଶିଖିବାରେ କେତେଥର ପଡି ଗୋଡ ମାଡ଼ ହେବା ଆମ ପାଇଁ ସାଧାରଣ ଥିଲା । ସେହି ବାଙ୍କୀ ପଯ୍ୟାୟ ରେ କେତେଥର Race ଭି ଆୟୋଜନ କରାଯାଇଛି ।

 

 

 

ସେମିତି ବାର୍ ଚଲେଇବା ସମୟରେ ଆମେ ପ୍ରକୃତ ସାଇକେଲ ଚଳେଇବାର ଅଭିଜ୍ଞତା ହାସଲ କରିସାରିଥାଉ । ଆଉ ସେହି ବାର୍ ଚଲେଇବା ସମୟରେ ବେଳେବେଳେ ସିଟ ଉପରେ ବସି କିଛି ଦୂର ଚଲେଇବା ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଅଲଗା ଖୁସି ଥିଲା । ଆଉ ସେହି ସିଟ ଉପରେ ବସି ଯେବେ ଚଲେଇବାର ଜାଣିଲୁ ସେତେବେଳେ ଭାବିଲୁ କି ଆମେ ପକୃତ ସାଇକେଲ ଚାଳକ ନୁହଁ ଆମେ ଯେମିତି ଉଡାଯାହାଜ ଚଳେଇବାର ଖୁସି ଅନୁଭବ କରୁଥିଲୁ ।

 

 

 

ଆଜି ର ପରମ୍ପରା ରେ ଛୋଟ ପିଲା ମାନଙ୍କୁ ଏତେ ସୁବିଧା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି । ଯେ ସେମାନେ ଜୀବନ ର ପକୃତ ସନ୍ତୁଳନ ଜାଣିପାରୁନାହାନ୍ତି । ଛୋଟ ବେଳୁ ସେମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଉଚ୍ଚତା ମୁତାବକ ସାଇକେଲ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି ସନ୍ତୁଳନ(Balance) କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ହିଁ ନାହିଁ । ଦୁଇ ଚକା ବାହାର ପଟେ ସନ୍ତୁଳନ କରିବା ପାଈଁ ଛୋଟ ଛୋଟ ଚକା ଲଗା ଯାଇଥାଏ । ସେମାନେ ଦୁନିଆ କୁ ସନ୍ତୁଳନ କରିବା ଜାଣି ନାହାନ୍ତି । ଏମିତି କି ବଡ଼ ବଡ଼ ଘର ର ଲୋକମାନେ ନିଜ ପୁଅ ଝିଅ ପାଈଁ ବେଟେରୀ ଯୁକ୍ତ Bike ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରି ତାଙ୍କର ଅଭାବ କୁ ପୂରଣ କରୁଛନ୍ତି ।

 

ଆଉ ଆମ ପିଲା ଦିନ କେତେ ଅଭାବ ରେ ଯାଇଛି ତାହା ଆମ ମନ ଭିତରେ ଢାଙ୍କି ରଖିଛୁ ।

 

 

 

ଆଜି ର ଛୋଟ ପିଲା ମାନେ ଜାଣି ନାହାନ୍ତି ଆମେ ସେହି ସମୟରେ ପକୃତ ସନ୍ତୁଳନ ର ଅନୁଭବ କରିଥିଲୁ । ଆଉ ସେଠୁ ଆମର ଜୀବନର ସନ୍ତୁଳିତ କରିବାର ଅନୁଭୂତି ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ।

 

 

 

ସାଇକେଲ ଚଲେଇବା ଆଉ ଶିଖିବା ଇଛା ଥାଏ କିନ୍ତୁ ମନରେ ଅଲଗା ଆଶା ବାନ୍ଧିଥାଏ । କାରଣ ଶ୍ରେଣୀ ବଢିବା ସାଙ୍ଗରେ ଯଦି ସାଇକେଲ ଶିଖିନଥିବୁ ତେବେ ହାଇସ୍କୁଲ କୁ ଚାଲି ଚାଲି ଯିବାକୁ ହେବ ଆଉ ଯଦି ସାଇକେଲ ଶିଖିଯାଇଛୁ ତେବେ ବାପାଙ୍କ ପାଖରେ ନୂଆ ସାଇକେଲ ପାଇଁ Demand କରିପାରିବୁ ।

 

 

 

ଆମ ପିଢ଼ି ପରେ କିଛି କିଛି ଖେଳ ଆଉ କିଛି ଜିନିଷ ଯେମିତି ବିଲୁପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ।

 

 

 

ଯେମିତି ବାଟି ଖେଳ, ଡାହି ମାଙ୍କୁଡ଼ି, ପିଲି ବାଡ଼ି, ଗ୍ୟାସ ଖେଳ, ଚୋର ପୁଲିସ, ବାଡ଼ି ଡିଆଁ, ପୋଖରୀ ରେ ବୁଡି ବୁଡି ଖେଳିବା । କୂଅ ଭିତରେ ପଶି ପଙ୍କ ବାହାର କରିବା, କାହାର ବଗିଚା ରେ ନଡ଼ିଆ ଚୋରେଇବା, ମରିଚ ଆଉ ଲୁଣ ସାଙ୍ଗରେ ଧରି ବୁଲିବା ଆଉ ଯୋଉ ଜାଗାରେ ଟମାଟ,କାକୁଡି ଆଉ ତେନ୍ତୁଳି ମିଳେ ସେଠି ଲୁଣ ମରିଚ ସାଙ୍ଗରେ ଖାଇବା । ଏମିତି ବହୁତ ଜିନିଷ ଅଛି ଯାହା ଆମ ପରେ ଯେମିତି ଲୋପ ପାଇଯାଇଛି ।

 

 

 

ଆମ ପିଢ଼ି ପରେ ବାଲି ଖେଳ ଆଉ ବାଲି ରେ ଘର କରି ଖେଳିବା ଯେମିତି ଲୋପ ପାଇଯାଇଛି । ଦୋଳି ଖେଳିବା ଆଉ ଖାସ କରି ବାଉଁଶ ଦୋଳି ବହୁତ ଚର୍ଚ୍ଚା ରେ ଥିଲା ।

 

 

 

ଆମେ ବହୁତ ଥର ଜେଜେ ବାପା, ଜେଜେ ମା ଆଉ ଆଇ ମା ଠାରୁ ଗପ ଶୁଣିଛୁ ଆଉ ଆଜି ଯେମିତି ସେ ସବୁ ଲୋପ ପାଇଯାଇଛି ।

 

 

 

ଆମର  Cooler, Air Conditioner ବିନା ମଧ୍ୟ ଦିନ ଵିତୁଥିଲା । 

 

ଗରମ ହେଲେ ଛାତରେ ଉପରେ ଶୋଇବା ଆଉ ମସ୍ତି କରିବା ଅଲଗା ଖୁସି ଥିଲା । ଛାତରେ ଶୋଇବା ପାଇଁ ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ପାଣି ରେ ସେହି ଜାଗାକୁ ଓଦା କରିବା ଗୋଟିଏ ଅଲଗା ଅନୁଭୂତି ଥିଲା ।

 

 

 

ଶୀତ ହେଲେ ଚୁଲି ଆଉ ଧୁନି ର ଚାରି ପାଖରେ ବସି କଥା ହେବା ଯେମିତି କମ୍ ହୋଇଯାଇଛି ।

 

 

 

ଆମେ ସେହି ପିଢ଼ି ରେ ଥିଲୁ ସ୍କୁଲ ର ବାରଣ୍ଡା ରେ ବସି ଟିଉସନ ପଢିଥିଲୁ । ଘରେ ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଲାଇଟ ର ଆଲୁଅ ଠୁ କିରୋସିନ ଦୀପ ର ଆଲୁଅରେ ଆମକୁ ସବୁ ଦେଖାଯାଉଥିଲା ।

 

 

 

ଆମେ ସୋରିଷ ତେଲ କୁ ଖାଇବା ଆଉ ମୁଣ୍ଡରେ ପ୍ରତିଦିନ ଲଗେଇ ସ୍କୁଲ ଯାଉଥିଲୁ । 

 

 

 

ପେନ ର ସାହି ସରିଗଲେ ତାକୁ ନିଆଁ ରେ ଲଗେଇ ଫୋଟକା କରିବା ଅଲଗା ମଜା ଥିଲା । ଆଉ ସେହି ସାହି ରେ  ଆମ ହାତ ଆଉ ପାଟି ନୀଳ ଆଉ ରଙ୍ଗ ବହୁତ ଥର ହେଇଛି । ଭଳି ଭଳି କି ପେନ ରଖିବା ମଧ୍ୟ ପସନ୍ଦ ଥିଲା ।

 

 

 

ଖାତାର କାଗଜ ଚିରି ବହିରେ ରଖି ବଡ଼ Number ଯାହାର ହେବ ସେଥିରେ କାଗଜ ଜିତିବା ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟ ଏକ ଅନୁଭୂତି । 

 

 

 

ଆମେ ସେ ପିଢ଼ି ଥିଲୁ ବଡ଼ ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ରାସ୍ତା ବଦଳେଇ ଅନ୍ୟ ରାସ୍ତାରେ ଯାଉଥିଲୁ ।

 

 

 

ଆମ ପରେ ସ୍କୁଲ ରେ ମାଡ଼ ଖାଇବା ଆଉ ଚୌକି ବସିବା ଯେମିତି ଲୋପ ପାଇଗଲା ।

 

 

 

ଆମେ ଧଳା ଦାନ୍ତ ମଞ୍ଜନ ଗୁଣ୍ଡ ଆଉ ଅଙ୍ଗାର ରେ ଦାନ୍ତ ଘଷିବା ର ମଜା ବି ନେଇଛୁ । 

 

 

 

ଯଦି ପାଖରେ ଏକ ଟଙ୍କା ଅଛି ତେବେ ଆମେ ଭାବୁଥିଲୁ କି ଆମ ପାଖରେ ସବୁ କିଛି ଅଛି ।

 

 

 

ରାତିରେ ଲାଇଟ ଗଲା ପରେ ଛାତ ଉପରେ ଯାଇ ସହର କୁ ଦେଖି ଭାବୁଥିଲୁ ପକୃତରେ ସହର ଟା ରାତିରେ ଦେଖିବାକୁ କେମିତି ତାହା ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟ ଏକ ଖୁସି ଥିଲା ।

 

 

 

ରାତିରେ ତାରା ଗଣିବା ଆଉ ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ଜହ୍ନ ମାମୁ ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲୁଛନ୍ତି ଭାବିବା । ଏହି ଖୁସି ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଅଲଗା ଅନୁଭୂତି ।

 

 

 

ରାତିରେ ନାମ ଆଉ ଯାତ୍ରା ଦେଖିବା ପାଈଁ ଚାଲି ଚାଲି ଯିବା ମଧ୍ୟ ଅଲଗା ଖୁସି ଥିଲା ।

 

 

 

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ, ମହାଭାରତ, ରାମାୟଣ,ଶକ୍ତିମାନ ଆମର ପ୍ରିୟ ଧାରାବାହିକ ଥିଲା । National channel ସବୁ କିଛି ଥିଲା । 

 

 

 

 

 

ଆଜି ଯେମିତି ସେ ସବୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଇଛି । ସମୟ ର ତାଳେ ତାଳେ ଆମେ ମଧ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଇଛୁ।
 

 

 

 

 

 

 

Thank You

 

 

 

 

 

Share this link to your friends following the Share on Whatsapp button. 

 

 

 

 

 

Bhuyans_Blog

 

 

 

Some-Childhood-Moments