If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

+3 ରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ଭଲପାଇବା ଆଶା ର ଅପେକ୍ଷା ରେ ରହିଲି। +2 ଅପେକ୍ଷା +3 ରେ ଆମ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ମିଶିବାକୁ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସମୟ ମିଳିଲା। ମୋର କ୍ଲାସ୍ ସରିବା ସହିତ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ କ୍ଲାସ୍ ମଧ୍ୟ ସରିଯାଉଥିଲା। ବେଳେବେଳେ ଠିକ୍ ସମୟ ରେ ଗେଟ୍ ବାହାରକୁ ଯଦି ଆସୁ ତେବେ ଏକାଠି ହୋଇ ଘରକୁ ଫେରୁ ଥିଲୁ। ପ୍ରକୃତ କଥା ଟି ହେଲା ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଚାହୁଁଥିଲି କି ଆମେ ଦୁହେଁ ମିଶି କଲେଜ୍ ରୁ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ଘରକୁ ଫେରୁ ଏବଂ ସେମିତି ବେଳେ ବେଳେ ହିଁ ହେଉଥାଏ । ଯେଉଁଦିନ ଆମେ ଦୁହେଁ ମିଶି ଘରକୁ ଫେରୁ ମୋତେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଅନୁଭବ ହେଉଥାଏ। ଫେରିବା ସମୟରେ ରାସ୍ତା ରେ ସାଇକେଲ ଚଲେଇ ଚଲେଇ କଥା ହେବାର ମଜା ହିଁ ଅଲଗା ଥିଲା। ମୋର ପାଠ ପଢା ତ କମ୍ କିନ୍ତୁ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ଭଲ ପାଇବା ଅପେକ୍ଷାରେ ବହୁତ୍ ସମୟ ବିତାଉ ଥିଲି। ଏମିତି ବହୁତ୍ ଦିନ ବିତିଗଲା ମାତ୍ର ମୋ ମନରେ ଥିବା ଇଚ୍ଛା କୁ ସୁମିତ୍ ଆଗରେ ପରିପ୍ରକାଶ କରି ପାରିଲି ନାହିଁ । +3 ମଧ୍ୟ ସରି ବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଏମିତି ଦିନ ଆସିବ ବୋଲି ମୁଁ ଭାବି ନଥିଲି । ହଠାତ୍ 23 ମାର୍ଚ୍ଚ ୨୦୨୦ ରେ ପୁଣି ସୁମିତ୍ ଏବଂ ମୋର ମନ ପୁଣି ଥରେ ମିଶିବାକୁ ଲାଗିଲା ତାହା ପୁଣି ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆ ମାଧ୍ୟମରେ । ଧୀରେ ଧୀରେ ଆମର କଥା ବଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା। ଦୁହେଁ ଅତି କ୍ଳୋଜ ହେବାକୁ ଲାଗିଲୁ। ସୁମିତ୍ ମତେ ତାଙ୍କର ସବୁ ସିକ୍ରେଟ୍ କଥା କହୁଥିଲେ ଆଉ ମୁଁ ବି ତାଙ୍କୁ ମୋ ମନ କଥା କହୁଥିଲି । ଏବଂ ସୁମିତ୍ ମଧ୍ୟ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଭଲ ପାଏ ବୋଲି । ସୁମିତ୍ ଆଉ ମୁଁ ଧିରେ ଧିରେ ନିକଟତର ହେବାକୁ ଲାଗିଥିଲୁ।

ମୁଁ ସୁମିତ୍ ଙ୍କୁ ଯେତିକି ଭଲ ପାଉଥିଲି ତାର ସମାନ ଭାର ରେ ସୁମିତ୍ ମଧ୍ଯ ରିତୁ କୁ ସେତିକି ଭଲ ପାଉଥିଲେ। ଏଠି ଏକ ତ୍ରିକୋଣିଆ ଲଭ୍ ଷ୍ଟୋରି ର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା । କିନ୍ତୁ ଅଜବ କଥା ହେଲା ଯେ, ରିତୁ ର ମେରେଜ୍ ହୋଇଯାଇଥିଲା ପରେ ମଧ୍ୟ ସୁମିତ୍ ରିତୁ କୁ ଭୁଲି ପାରୁନଥିଲେ ଏବଂ ସୁମିତ୍ ରିତୁ ଙ୍କ ସହ ଫୋନ୍ ରେ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ହେଉଥିଲେ । ରିତୁ ର ମେସେଜ ଆସିଲେ ସୁମିତ୍ ଯେମିତି ଖୁସିରେ ପାଗଳ ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ । ଏସବୁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଦେଖେ ମୋତେ ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ ଅନୁଭବ ହୁଏ କିନ୍ତୁ ସବୁ ଜାଣି ମଧ୍ୟ ଚୁପ୍ ରହୁଥିଲି ଭାବିଲି ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ମନ ଆଜି ନହେଲେ କାଲି ନିଶ୍ଚୟ ବଦଳିବ। ଏହି କଷ୍ଟ ଅନୁଭବ ପରେ ମୁଁ ଭାବିଲି ପ୍ରପୋଜ୍ କରିବି ନାହିଁ ଏବଂ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ରହିବି । ଯଦି ସେ ମୋତେ ପ୍ରକୃତ ଭଲ ପାଉଛନ୍ତି ତେବେ ସେ ମୋ ପାଖକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଫେରିବେ। ଭାବେ କଣ କହି ବୁଝେଇବି ତାଙ୍କୁ। ବେଳେବେଳେ ଭାବେ ସୁମିତ୍ ଏବଂ ରିତୁ ଙ୍କ ମଝିରେ ଆଉ ଆସିବି ନାହିଁ । ଏହି ଦୁହିଙ୍କ ଜୀବନରୁ ଦୂରେଇ ଯିବି ।

ଠିକ୍ ସେ ସମୟ ରେ ସୁଶାନ୍ତ ବୋଲି ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଚରିତ୍ର ଯିଏ ମୋତେ କଲେଜ୍ ସମୟରୁ ଭଲ ପାଉଥିଲା ସେ ମୋତେ ପ୍ରପୋଜ୍ କରିଲେ। ସୁମିତ୍ ଙ୍କୁ ଭୁଲି ପାରୁନଥିଲି କି ସୁଶାନ୍ତ ଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁନଥିଲି। କିନ୍ତୁ ସୁଶାନ୍ତ ର ବାଧ୍ୟକତା ଏବଂ ତାର ମୋ ପ୍ରତି ନିବିଡ ଭଲ ପାଇବା ଦେଖି ମନା କରିବି ନା ହଁ କରିବି ଭାବି ତାର ପ୍ରପୋଜ୍ କୁ ଗ୍ରହଣ କରିଲି। ତାର ପ୍ରପୋଜ୍ କୁ ହଁ କରିଲି ସତ ମୋ ମନ କେବଳ ସୁମିତ୍ ପାଖରେ ଥାଏ। ଭାବିଲି ସୁଶାନ୍ତ ଙ୍କ ଭଲ ପାଇବା ଗ୍ରହଣ କରି ସୁମିତ୍ ଙ୍କୁ ଭୁଲି ଯିବି । ହେଲେ ମୋ ପକ୍ଷେ ସୁମିତ୍ ଙ୍କୁ ଭୁଲିବା ଅସମ୍ଭବ ହେଲା । ପୁଣି ଭାବିଲି ସୁମିତ୍ ରିତୁ ସହ କଥା ହୁଅନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ସେ ମୋ ସହ ବିତେଇଥିବା ମୂଲ୍ୟବାନ ସମୟ ର ପ୍ରଭାବରେ ମୋ ପାଖକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଫେରି ଆସିବେ ଏବଂ ସେ ମୋତେ ମୋ ଭଲ ପାଇବା କୁ ଚିହ୍ନିଵେ ।ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷେ ସୁଶାନ୍ତ ସିନା ମୋତେ ଭଲ ପାଉଥିଲା ମୁଁ ତା ପ୍ରତି ସେତେ ସିରିଆସ ନଥିଲି। ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିବା ପାଇଁ ଏମିତି ଏକ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ନେଇଥିଲି ଯେ ସେ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ପାଇଁ ବେଳେ ବେଳେ ମୋତେ ନିଜ ଉପରେ ଘୃଣା ବି ଲାଗୁଥିଲା । ମୁଁ ଏସବୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ କରୁଥିଲି କେବଳ ସୁମିତ୍ ମୋ ପାଖକୁ ଫେରି ଆସନ୍ତୁ।

ଏମିତି କିଛି ଦିନ ପରେ ଭାବିଲି ସୁଶାନ୍ତ ସହ ଆଉ କଥା ହେବିନି । ଏମିତି କେତେଦିନ ମିଛ ଭଲ ପାଇବା ଆଉ ଛଳନା ଦେଖାଇ କାହିଁକି ସୁଶାନ୍ତ ଆଗରେ ମୁଁ ଦୋଷୀ ହେବି । ଧିରେ ଧିରେ କଥା ହେବା ମଧ୍ୟ ବନ୍ଦ କରିଦେଲି । କିଛି ଦିନ ପରେ ମୋ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲି ଯେ ସୁମିତ୍ ଆଉ ରିତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ କଥା ହେଉନାହାଁନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ସୁମିତ୍ ମୋ ସହିତ ପୁର୍ବ ଭଳି କଥା ହେଉଥିଲା। ସୁମିତ୍ ବଦଳି ଗଲେ ବୋଲି ମୁଁ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲି । ଆମ ପ୍ରେମ ପୁର୍ବ ଭଳି ନିବିଡ ହେଉ ସେ ଚେଷ୍ଟାରେ ମୁଁ ଲାଗି ପଡ଼ିଲି । ଆମର ପୁରୁଣା ଭଲ ପାଇବା ତାଜା ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ତା ପର ଠାରୁ ମୁଁ ସୁମିତ୍ କୁ ହରେଇବା ପାଇଁ ଚାହୁଁ ନଥିଲି। ଏହି ପ୍ରେମ ଗାଡି କୁ ସ୍ପିଡ୍ କରିବାରେ ମୁଁ ବହୁତ୍ ଜୋର୍ ଦେଲି ।

ହେଲେ ମୁଁ ଥିଲି ପାଗିଳୀ ମୋର ଭାବନା ସବୁ ଭୁଲ ଥିଲା। ସବୁ ପ୍ଲାନ୍ ଭଣ୍ଡୁର ହେବାର ମୋତେ ଜଳ ଜଳ ହୋଇ ଦେଖା ଯାଉଥିଲା । ମୋ ସହିତ ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କ ଥିଲା ସତ ? ମାତ୍ର ତାହା କେବଳ ଦେଖାଣିଆ। ଦିନେ ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି ଯେ ସେ ଦୁହେଁ ଏବେ ମଧ୍ୟ ପରସ୍ପରକୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି । ଏସବୁ ଶୁଣିଲା ପରେ ମୋ ପାଦ ତଳୁ ମାଟି ଖସିଗଲା । ମୋ ସହ ଧୋକା ହେଉଛି ବୋଲି ମୋତେ ଠିକ୍ ଅନୁଭବ ହେଲା। ମୋତେ ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ ହେଲା । ବହୁତ୍ କାନ୍ଦିଲି । ନିଜକୁ ବହୁତ୍ ଘୃଣା କରିଲି। ହାତକୁ କଷ୍ଟ ଦେଇ କେତେ ଥର କାନ୍ଥ କୁ ପିଟିଛି ତାହା ଅଗଣତି । କେତେ ରାତି ଲୁହ ଭିଜା ଅନିଦ୍ରା କଟିଛି ତାହାର ହିସାବ ନାହିଁ। ଘରେ ଅଳ୍ପ ସନ୍ଦେହ ଶଦ୍ଦ ରେ ପଚାରିଲେ କିନ୍ତୁ କାହାକୁ ତାର ଆଭାସ ହେବାକୁ ଦେଲିନି। ଭୋକ ଲାଗୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ଭୋକରେ ରଖି ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ ଦେଇଛି । କାହାକୁ କହିବି ? କାହାକୁ ସୁଣେଇବି ମୋ ବିରହ ହୃଦୟର ବ୍ୟଥା !!! ଦିନେ ଇଚ୍ଛା ହେଲା ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଲିନ ହୋଇଯିବି ଏହି ମୋହ ମାୟା ସଂସାର ରୁ…………

ତୃତୀୟ ଭାଗ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଏଠି କ୍ଲିକ୍ କରନ୍ତୁ

ମୋ ଜୀବନ ର କିଛି ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି। ଯାହାକୁ କେବେ ଭୁଲି ପାରିବିନି କି ଭୁଲିବାକୁ ଚାହିଁଲେ ମଧ୍ୟ ଭୁଲି ହେବନି। ମୁଁ ଜାଣିଛି ଏହି ସ୍ମୃତି ମୋ ମନରୁ କେବେ ଲିଭିବ ନାହିଁ ଏବଂ ଏହା ସତ୍ୟ ଯେ ଏ ସ୍ମୃତି ସବୁ ଦିନ ମୋତେ ମନେ ପକେଇ ଦେଉଥିବ ଯେତେବେଳେ ସେମିତି କିଛି ପରିସ୍ଥିତି ଉତ୍ପନ୍ନ ହେବ । ଏହି ସ୍ମୃତି ରେ ମୋ ଖୁସି ସହିତ ଦୁଃଖ ଏବଂ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ରୂପେ ଅଙ୍ଗାଅଙ୍ଗୀ ଭାବେ ଜଡ଼ିତ ଥିବା ଏକ ଅନନ୍ୟ ସ୍ମୃତି ।

ତେବେ ବିନା ସମୟ ନଷ୍ଟ ନ କରି ଆରମ୍ଭ କରିବା ପିଲା ଦିନରୁ ।

ଏହି କାହାଣୀ ରେ ତିନି ଜଣ ମୁଖ୍ୟ ଚରିତ୍ର ବିଷୟରେ ପଢ଼ିବାକୁ ପାଇବେ ଏବଂ ସେ ତିନି ଜଣକୁ ନେଇ ଏହି କାହାଣୀ ପ୍ରଥମ ରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲମ୍ବି ଚାଲିଛି। ପ୍ରଥମ ଚରିତ୍ର ହେଲେ ପୁଜା, ମୁଁ ନିଜେ। ଦେଖିବାକୁ କେମିତି ତାହା ଆପଣ ଜାଣି ପାରିବେ। ମୋ ବାପା ମୋ ଚେହେରା କୁ ଦେଖି ପ୍ରତ୍ୟେକ କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଲେ ସେ ସଫଳ ହୁଅନ୍ତି ବୋଲି କୁହନ୍ତି। ଘରେ କେହି ଯଦି କୁଣିଆ ଆସନ୍ତି ସେ ମୋ ସୁନ୍ଦରତା ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବାକୁ ବିଳମ୍ବ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଏମିତି ରେ ମୁଁ ବହୁତ୍ ଲକି। ମୋ ବିଷୟରେ ଯଦି କହି ଚାଲିବି ତେବେ ପୁରା କାହାଣୀ ମୋର ହିଁ ହେବ । ଆଗକୁ ପଢ଼ିବା, ଦ୍ଵିତୀୟ ଚରିତ୍ର ଙ୍କ ବିଷୟରେ ସେ ହେଉଛି ରିତୁ । ଦେଖିବାକୁ ଯେତିକି ସୁନ୍ଦର୍ ସେତେ ଚାଲାକ୍ ଏବଂ ସେ ମୋର ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ମଧ୍ୟ । ତୃତୀୟ ଜଣକ ହେଲେ ଯାହାକୁ ମୁଁ ହୃଦୟରୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭଲ ପାଇ ଆସିଛି ସେ ହେଉଛନ୍ତି ମୋର ମାଙ୍କଡ (ସୁମିତ୍)।

ଏହି କାହାଣୀ ପଞ୍ଚମ ଶ୍ରେଣୀ ରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା। ମୁଁ ଶ୍ରେଣୀ ର ଟପ୍ ଲେବେଲ୍ ର ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ୍ ନଥିଲି ସତ କିନ୍ତୁ ସୁମିତ୍ ସେ ଶ୍ରେଣୀ ରେ ଟପର୍ ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ୍ ଥିଲେ । ରିତୁ ମଧ୍ୟ ଆମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲା। ମୁଁ ସୁମିତ୍ ଙ୍କୁ ପଞ୍ଚମ ଶ୍ରେଣୀ ରୁ ମନ ଦେଇ ବସିଥିଲି କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସୁମିତ୍ ଙ୍କୁ କହିପାରୁନଥିଲି। କାହିଁକି ନା ମୁଁ ଡରୁଥିଲି କାଳେ ସେ ମନା କରିଦେବେ । ଧୀରେ ଧୀରେ ସମୟ ବିତିବା ସହ ପଞ୍ଚମ ଶ୍ରେଣୀ ରୁ ଷଷ୍ଟ, ଷଷ୍ଟ୍ ରୁ ସପ୍ତମ ରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ । ମୋ ମନ ରେ ଥିବା ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ପ୍ରତି ଆଦର ଧୀରେ ଧୀରେ ଭଲପାଇବା ରେ ପରିଣତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । କିନ୍ତୁ ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀ ରେ ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି ସୁମିତ୍ ରିତୁ କୁ ଭଲ ପାଉଛନ୍ତି। ମୋର ଏତେ ଦିନର ଏକ ତରଫା ଭଲ ପାଇବା ଉପରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ର ଆଭାସ ହେଉଥିଲା। ମୁଁ ପୁରା ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଲି । କାହାକୁ କହିବାକୁ ସାହାସ କରି ପାରୁନଥିଲି ଅବା କହିବି କେମିତି । ଏମିତି ପୁଣି ଚାଲିଲା ଆମ ପାଠପଢା ଏବଂ ସମସ୍ତେ ଅଷ୍ଟମ ଶ୍ରେଣୀ ରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ।

ଏହି ସମୟ ରେ ରିତୁ ର ଅକସ୍ମାତ ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟିଲା। ରିତୁ ଆଈ ଘରେ ରହି ପଢୁଥାଏ ମାନେ ଆମ ଗାଁ ରେ। ସେହି ଦୁର୍ଘଟଣା ପରେ ସେ ନିଜ ଗାଁ କୁ ଫେରିଗଲା। ସେତେବେଳେ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ଭଲ ପାଇବା ରିତୁ ଙ୍କ ପ୍ରତି ବହୁତ ବଢ଼ି ଯାଇଥିଲ। ଏଠି ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଚରିତ୍ର (ପିହୁ) ଯିଏ ସୁମିତ୍ ଆଉ ରିତୁ ଙ୍କୁ ଏକାଠି କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଥିଲା। ଏସବୁ ଜାଣିବା ପରେ ମୋ ନିଜ ଉପରେ ଏବଂ ଆଉ ମୋ ଭାଗ୍ୟ ଉପରେ ବହୁତ ଘୃଣା ଲାଗିଲା । ରିତୁ ଉପରେ କିମ୍ବା ସୁମିତ୍ ଉପରେ ରାଗିବାର ଅଧିକାର ନଥିଲା । କାହିଁକି ନା ସେମାନେ କେହିବି ଜାଣି ନଥିଲେ ଯେ ମୁଁ ସୁମିତ୍ ଙ୍କୁ ମନେ ମନେ ଭଲ ପାଉଥିଲି ବୋଲି। କିନ୍ତୁ ମତେ ସ୍ୱଳ୍ପ ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା ଯେ ଏ ସବୁ ରିତୁ ଜାଣିଛି ।

ରିତୁ ଏହି ଦୁର୍ଘଟଣା ପରେ ନିଜ ଗାଁ ରେ ରହି ପଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା। ସେତେବେଳେ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ଅବସ୍ଥା କଣ ଥିଲା ମୁଁ ଜାଣିନି କିନ୍ତୁ ରିତୁ ଗାଁ କୁ ଫେରିବା କଥା ଶୁଣି ଯେତିକି ମୁଁ ଖୁସି ଥିଲି ତାଠୁ ଅଧିକ ଦୁଃଖୀ ମଧ୍ଯ ଥିଲି । କାହିଁକି ନା ରିତୁ ମୋର ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ଥିଲା। ରିତୁ ଯିବା ପରେ କିଛି ଦିନ ଦୁଃଖ ଲାଗିଲା କିନ୍ତୁ ପୁଣି ମନ ବଦଳେଇ ପାଠ ପଢାରେ ଲାଗିଗଲି। ଅଷ୍ଟମ ରୁ ଦଶମ କେମିତି ହେଲା ଜଣାପଡ଼ିଲା ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ମୋ ମନ ରେ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ପ୍ରତି ଭଲ ପାଇବା ସେମିତି ହିଁ ଥିଲା ।

ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ପାସ୍ ହୋଇ +2 ରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ । ମୋର ଆଉ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ ଦେଖା ସାକ୍ଷାତ କମ୍ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। । କାରଣ ସୁମିତ୍ ତାଙ୍କ ସ୍ବପ୍ନ ପୂରଣ ପାଇଁ ବିଜ୍ଞାନ ବିଭାଗ ରେ ଯାଇ ଜଏନ କରିଥିଲେ ମାତ୍ର ମୁଁ କଳା ବିଭାଗ ରେ ଜଏନ କରିଲି। ସୁମିତ୍ ଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ୍ ଇଛା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମୟରେ ସମ୍ଭବ ହେଉ ନଥିଲା । କେବେ କେମିତି ଦେଖିଲେ ଅଳ୍ପ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ହେଉଥିଲୁ ତାହା ମଧ୍ୟ ସେତେ ବେଶୀ ସମୟ ପାଇଁ ନୁହଁ ମାତ୍ର ମୋତେ ସୁମିତ୍ ଙ୍କ କଥା ସବୁବେଳେ ମନେ ପଡୁଥାଏ। ଏମିତି ଏକ ତରଫା ଭଲ ପାଇବା କୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି +2 ମଧ୍ୟ ଡେଇଁବାକୁ ଲାଗିଲା। ଇତି ମଧ୍ୟରେ ମୋତେ ବହୁତ୍ ଜଣ ପ୍ରପୋଜ୍ ମଧ୍ୟ କରିଥିଲେ ମାତ୍ର ମୁଁ କାହାର ପ୍ରପୋଜ୍ କୁ ଗ୍ରହଣ କରି ନଥିଲି କାରଣ ମୋ ମନ କେବଳ ସୁମିତ୍ ପାଖରେ ହିଁ ଥାଏ। କହି ପାରୁନଥିଲି ସତ ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ସେ ଦିନେ ନା ଦିନେ ମୋ ଭଲ ପାଇବା କୁ ଚିହ୍ନିବ ଏବଂ ମୋ ଭଲ ପାଇବା କୁ ସମ୍ମାନ ମଧ୍ୟ ଦେବ।