କୁମାର:- ତମରି ପାଇଁ ଏ ସବୁ ହେଲା । କାଁଇ ମୁଁ ତୁମକୁ ଉଠେଇଲି କେଜାଣି । 

ଏମିତି ଦେଖନି ନିଅ ମୋ Shirt ପିନ୍ଧିଦିଅ । ଆଉ ଶୁଣ କାଲି ଏ Shirt ଆଣି ମୋତେ ଦବ । 

ସଫା କରିକି ଆଣିବ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ଠିକ୍ ଅଛି ।

କୁମାର:- ହେଲେ, ତମେ ଏବେ ଯିବ କେମିତି ?? ତମେ ତ ଗାଡି ଚଲେଇ ପାରିବନି ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ମୁଁ ଯାଇପାରିବି ।

କୁମାର:- ହଁ ସବୁ ତାଡି ପକେଇବ ।

 ଟିକେ ଆଗକୁ ଚାଲ ମୋ ସାଙ୍ଗ ଘର ପଡିବ, ସେଠି ମୋ ସାଇକେଲ ରଖି ତମକୁ ନେଇ ତମ ଘରେ ଛାଡିକି ଆସିବି ।

ତାପରେ ସେମାନେ ସାଇକେଲ ରଖି ଗାଡି ଧରି ଚାଲିଲେ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ତମକୁ ଗାଡି ଚଲେଇ ଆସେ ।

କୁମାର:- ନାହିଁ ତମକୁ ହିଁ ଚଳେଇ ଆସେ । ମୋ ସାଙ୍ଗମାନେ ମୋତେ ଶିଖେଇଛନ୍ତି ।

ତାପରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଧିରେ ଧିରେ କୁମାର କୁ ଜାବୁଡି ଧରିଲା ।

କୁମାର:- କଣ କରୁଛ ତମେ । ଟିକେ ଦୁରେଇକି ବସ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:-ଏମିତି କଣ ହେଉଛ ଯେ, ମୁଁ ଖାଲି ଧରିଛି କିଛି କରୁନି ।

କୁମାର:- କିଏ ଦେଖିଲେ କଣ ଭାବିବ ?

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ଯିଏ ଯାହା ଭାବୁଛି ଭାବୁ ମୁଁ ଆଉ କାହାକୁ ଧରିଛି କି ? ମୁଁ ତ ମୋ ହିରୋ କୁ ଧରିଛି ।

କୁମାର:- ତମେ ଦୁରେଇକି ବସିବ ନା ମୁଁ ଏଠି ଗାଡି ରଖି ଚାଲି ପଳେଇବି ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:-ନାଇଁ ନାଇଁ ଦୁରେଇକି ବସୁଛି । ତମେ ଏତେ ରାଗୁଛ କଣ ପାଇଁ ଯେ ?? 

ତମକୁ କଣ ରାଗିବାର ଆସୁଛି ?? ହସିକି କଥା କହିବାର ଆସୁନି ??

ଯେତେବେଳେ ଦେଖ ହାଣ୍ଡିଭଳି ମୁଁହ କରି ରଖିଥିବ । କେଜାଣି ମୁଁ ତମ ପାଖରେ କେମିତି ରହିବି ।