ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ରାମ, ନାମ ବିଷ୍ଣୁପୁର୍। ସେହି ଗାଁ ରେ ବହୁତ୍ କମ୍ ପରିବାର ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେ ଗାଁ ରେ ଗୋପୀନାଥ ବହୁତ୍ ବଡ଼ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି । ସେ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ଗୋମତୀ ଆଉ ବାପା ମା କୁ ନେଇ ରହୁଥିଲା । ବାହା ହେବାର ବହୁତ୍ ବର୍ଷ ହେଇଗଲା କିନ୍ତୁ ଛୁଆ ପିଲା କିଛି ନଥିଲେ l ଛୁଆ ହେଇନି ବୋଲି ଶାଶୂ ଶଶୁର ବହୁତ୍ କଟୁ କଥା କୁହନ୍ତି ଏମିତିରେ ସ୍ବାମୀ ମଧ୍ୟ ବାପା ମା କଥାରେ ପଡି ବହୁତ୍ କଥା କୁହେ । ଗୋମତୀ କାହାକୁ କିଛି ନକହି ଗୋଟିଏ ଘରେ ବସି କାନ୍ଦେ । ଦିନେ ମା କଥା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ଆସି କହିଲା ଗୋମତୀ,ବାପା, ମା ନାତି ସୁଖ ଚାହୁଁଛନ୍ତି। ତୁ ଯଦି ନଦେଇ ପାରୁଛୁ ମୁଁ ପୁଣି ଆଉ ଥରେ ବାହାହେବି । ମୋ ବେପାର ଦେଖିବାକୁ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପୁଅ ଦରକାର । ଗୋମତୀ ଦୁଃଖ ରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡିଲା ଆଉ ଭଗବାନ ଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲା । ବହୁତ୍ ଓଷା ବ୍ରତ ପରେ ଭଗବାନ ଗୋମତୀ କଥା ଶୁଣିଲେ । କିଛି ମାସ ପରେ ଗୋମତି ଗର୍ଭବତୀ ହେଲା । ଗର୍ଭବତୀ ହେବାର ଶୁଣି ଶାଶୂ ଶଶୁର ଓ ସ୍ୱାମୀ ବହୁତ ଖୁସି ହେଇଗଲେ । ଗୋମତି କୁ ବହୁତ ସେବା ଯତ୍ନ କଲେ ଆଉ ମନ ପସନ୍ଦ ର ଖାଇବା ଆଣିକି ଦେଲେ । କିଛି ଦିନ ପରେ ଗୋମତି ର ପ୍ରସବ ସମୟ ଆସିଲା । ହେଲେ ପରିବାର ସମସ୍ତେ ଉଦାସ ହେଇଗଲେ କାରଣ ଗୋମତି ଗୋଟିଏ କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ଦେଇଥିଲା । ସେମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ଦରକାର ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଗୋମତି ଝିଅ କୁ ଦେଖି ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲା । ଗୋମତି ଝିଅ ର ନାମ ବୈଷ୍ଣବୀ ରଖିଲା । ବୈଷ୍ଣବୀ କୁ ସମସ୍ତେ ଅଣ ଦେଖା କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତା ମା ଲାଳନ ପାଳନ ରେ କେବେ ବି ଅବହେଳା କରେନି । ବୈଷ୍ଣବୀ ତିନି ବର୍ଷ ର ହେଇଗଲା, ସେ ବହୁତ ଜ୍ଞାନୀ ଆଉ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଥିଲା । ସେ ଆଖ ପାଖର ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲ ଯିବାର ଦେଖିଲା , ବାପାକୁ ଆସି ସ୍କୁଲ ରେ ନାମ ଲେଖାଇବାକୁ କହିଲା । ହେଲେ ତା ବାପା ରାଗିକି କହିଲା ତୋ ଲାଳନ ପାଳନ ରେ ହିଁ ମୋର ବହୁତ ଗୁଡିଏ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହେଇଗଲାଣି। ତୁ ସ୍କୁଲ ନଯାଇ ତୋ ମା କୁ ଘର କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କର । ବୈଷ୍ଣବୀ ଦୁଃଖି ହେଇଗଲା । ଆଉ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ମା କୁ ଯାଇ କହିଲା । ଗୋମତି ବୁଝେଇ ଗହିଲା ତୁ ମନଦୁଃଖ କରନି ମୁଁ ବାପାଙ୍କ ସହ କଥା ହେବି । ଗୋମତି, ସ୍ୱାମୀ ସହ କଥା ହେଲା । ବହୁତ କଥା କଟାକଟିରେ ଶେଷରେ। ବାପା ସ୍କୁଲ୍ ରେ ନାମ ଲେଖେଇବା ପାଇଁ ରାଜି ହେଇଗଲା । ବାପା ରାଜି ହେଇଯିବା ଶୂଣି ବହୁତ ଖୁସି ହେଇଗଲା। ତାପର ଦିନ ସ୍କୁଲରେ ନାମ ଲେଖାଇଲା ଆଉ ପ୍ରତିଦିନ ସ୍କୁଲଗଲା । ବୈଷ୍ଣବୀ ବହୁତ ଭଲ ପାଠ ପଢେ କ୍ଳାସ ରେ ପ୍ରଥମ ହୁଏ । କିଛି ଦିନ ଗଲାପରେ ଗୋମତି ପୁଣିଥରେ ଗର୍ଭବତୀ ହେଲା । ଘର ଲୋକ ଶୁଣି ବହୁତ ଖୁସି ହେଇଗଲେ ଏଇଥର ଗୋଟିଏ ପୁଅ ହେବ ବୋଲି । ଏବଂ କିଛି ଦିନ ଗଲା ପରେ ଭଗବାନ ଙ୍କ କୃପା ରୁ ପୁଅ ଟିଏ ହିଁ ଜନ୍ମ ହେଲା । ଘରେ ଖୁସିର ଲହରୀ ଉଠିଲା ଗୋପୀନାଥ ଗାଁ ଗାଁ ବୁଲି ମିଠା ବାଣ୍ଟିବାକୁ ଲାଗିଲା । ପୁଅର ନାମ ପ୍ରଣୟ ରଖିଲା । ବୈଷ୍ଣବୀ ଦେଖିଲା ପ୍ରଣୟ କୁ ସମସ୍ତେ ବହୁତ ଗେଲ କରନ୍ତି ଆଉ ସ୍ନେହ ବି କରନ୍ତି । ସେ ମା କୁ ଯାଇ ପଚାରିଲା, ମା ପ୍ରଣୟ ସହ ସମସ୍ତେ ବହୁତ ଖେଳା ବୁଲା କରନ୍ତି ମୋ ସହ କାହିଁକି ଖେଳନ୍ତିନି । ଗୋମତି କହିଲା ଆରେ ମା ମୁଁ ଅଛି ନା ତୋ ସହ ଖେଳିବା ପାଇଁ ମୁଁ ତୋତେ ବହୁତ ଭଲପାଏ ବହୁତ ସ୍ନେହ କରେ । ଏମିତି କହି ଝିଅକୁ ବୁଝେଇ ଦେଲା । ପ୍ରଣୟ ମଧ୍ୟ ଧୀରେ ଧୀରେ ବଡ଼ ହେଇ ସ୍କୁଲ କୁ ଗଲା । ସମସ୍ତଙ୍କ ସ୍ନେହ ପାଇ ପ୍ରଣୟ ବହୁତ ଦୁଷ୍ଟ ହେଇଗଲା । ସ୍କୁଲ ରେ ପରୀକ୍ଷା ହେଲା ବୈଷ୍ଣବୀ ପ୍ରଥମ ହେଲା ଆଉ ପ୍ରଣୟ ଫେଲ ହେଲା । ବୈଷ୍ଣବୀ ଖୁସିରେ ଆସି କହିଲା ବାପା ମୁଁ ସ୍କୁଲ ରେ ପ୍ରଥମ ହେଇଛି । ଗୋପୀନାଥ ମୁହଁ ଫୁଲେଇ କିଛି କହିଲା ନାହିଁ । ତାପରେ ପ୍ରଣୟ ଆସି କହିଲା ବାପା ମୁଁ ଫେଲ ହେଇଚି ଗୋପୀନାଥ କହିଲା କିଛି କଥା ନାହିଁ ବାବା ଏଇଥରକ ନହେଲା ନାହିଁ ପୁଣି ପରୀକ୍ଷା ହେଲେ ପାସ କରିବୁ ।ପ୍ରଣୟ ଖୁସି ହେଇଗଲା। ଭାଇ ଭଉଣୀ ଧିରେ ଧିରେ ବଡ଼ ହେଲେ । ବୈଷ୍ଣବୀ ର ସରକାରୀ ଚାକିରୀ ହେଲା ଏବଂ ତାର ବାହାଘର ମଧ୍ୟ ହେଇଗଲା ।

 ପ୍ରଣୟ ପାଠ ପଢାରେ କମ୍ ଯୋଗୁ କୋଉଠି ଚାକିରୀ ମିଳିଲାନି । ବାପାଙ୍କ ବେପାର ରେ ବେଳେ ବେଳେ ଯାହା ଟଙ୍କା ହେଉଥାଏ ତାହା ପ୍ୟାକେଟ ପକେଇ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ବୁଲିବା ମଦ ପିଇବା ଏବଂ ବେଳେ ବେଳେ ଚୋରି କାମ ମଧ୍ୟ କରେ । ଶେଷରେ ସେ ଘରେ ନଜଣେଇ ଗୋଟିଏ ଝିଅ କୁ ବିବାହ କରି ଘରକୁ ନେଇ ଆସିଲା କିନ୍ତୁ ଗୋପୀନାଥ କିଛି ନ କହି ଚୁପ୍ ରହିଲା। ବାହାହେବା ର ଦେଖି ଖୁସିରେ ପୁଅକୁ ବେପାର ର ସବୁ ଦାଇତ୍ଵ ଦେଇଦେଲା । ଗୋମତି ମଧ୍ୟ ବୋହୂ କୁ ଘରର ସବୁ ଦାଇତ୍ଵ ଦେଇଦେଲେ । ଏମିତି ହସଖୁସିରେ କିଛିବର୍ଷ ସୁଖେଦୁଃଖେ ଚାଲିଲା । ଥରେ ଗୋପୀନାଥ ର ଦେହ ଖରାପ ହେଇଗଲା । ଅଳ୍ପ ଚିକିତ୍ସା କରି ବାପାଙ୍କୁ ଘରକୁ ନେଇ ଆସିଲା । ଅଧିକ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇଯିବ ବୋଲି ପୁଅ-ବୋହୂ ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଟଙ୍କା ଚୋରି କରିବା ଦୋଷ ଦେଇ ଘରୁ ବାହାର କରିଦେଲେ । ଗୋମତି ସ୍ୱାମୀକୁ ଧରି ଗୋଟିଏ ଗଛ ତଳେ ଆଶ୍ରୟ ନେଲା ।ଆଉ ସ୍ୱାମୀ ର ଯତ୍ନ ନେଲା । କିଛି ଦିନ ପରେ ବୈଷ୍ଣବୀ ଘରକୁ ବୁଲିବାକୁ ଆସିଲା । ସେଠି ଦେଖିଲା ବାପା ମା ନାହାନ୍ତି। ଭାଇ କୁ ପଚାରିଲା ଭାଇ କହିଲା ବୁଲିବା ପାଇଁ ଯାଇଛନ୍ତି । ସେଠି ଗୋଟିଏ ଦିନ ରହି ପୁଣି ତାପର ଦିନ ଶାଶୂ ଘରକୁ ବାହାରିଲା । ଫେରିବା ବାଟରେ ଗଲାବେଳେ ଗୋଟିଏ ଗଛ ତଳେ ଦୁଇ ଜଣ ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ୀ ବସିଥିଲେ । ପାଖକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ତାର ବାପା ଆଉ ମା । ବୈଷ୍ଣବୀ ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଦେଖି ଦୁଃଖ ରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଲା । ଗାଡ଼ିରୁ ଓଲ୍ହାଇ ଯାଇ ବାପା କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଝିଅ ପଚାରେ କାହିଁକି କାନ୍ଦୁଛ ବାପା । ମା ଝିଅ କୁ ସବୁ କଥା କହେ ।ସେଠୁ ମା ବାପାକୁ ନିଜ ଶାଶୂ ଘରକୁ ନେଇଗଲା। ସେଠି ଡାକ୍ତର ଙ୍କୁ ଦେଖାଶୁଣା ଏବଂ ଯତ୍ନ ବି ନେଲା । ଗୋପୀନାଥ ଖୁବଶୀଘ୍ର ଠିକ୍ ମଧ୍ୟ ହେଇଗଲା । ଝିଅ କୁ କୁଣ୍ଢେଇ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲା ମୁଁ ତୋ ପ୍ରତି ବହୁତ ଅନ୍ୟାୟ କରିଛି ବୈଷ୍ଣବୀ। ତୁ ଆଜି ମୋର ଆଖି ଖୋଲିଦେଇଛୁ । ଏଇ ଦୁନିଆ ରେ ପୁଅ ଆଉ ଝିଅ ଭିତରେ କିଛି ବି ଫରକ ନାହିଁ । ପୁଅ ସିନା ଭୁଲିଯାଏ ବାପା ମା ର କଷ୍ଟ କିନ୍ତୁ ଝିଅ ସବୁ ଦୁଃଖ ଭୁଲି ନିଜ ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଆଦରି ନିଏ । ସବୁ ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଭଗବାନ ତୋ ଭଳି ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଦେବା ଦରକାର ।  

୧. ପୁଅ ଏବଂ ଝିଅ ସବୁ ସମାନ ।

୨. ଝିଅ କୁ ପଢ଼ିବା ପ୍ରେରଣା ଦେବା ଉଚିତ୍ ।

୩. ବାପା ମା ଙ୍କୁ ସେବା କରିବା ଉଚିତ୍ ।