ଯେତେ ଦିନ ଯାଏ ଏ ଆକାଶ
ଜହ୍ନ ଓ ତାରା ମାନେ ମେଘର
କବଳ ରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ
ଦୁରନ୍ତ ପ୍ରିୟ ମୁଗ୍ଧ ଚାହାଣୀରେ ।
ହାତ ଠାରି ଡାକୁଥିବ
ତନୁ ମନକୁ ସିହରିତ କରୁଥିବ ।
ପଗୁଣ ର ରଙ୍ଗରେ,
ମଳୟ ର ସ୍ପର୍ଶ ରେ
ସକାଳ ସୂର୍ଯ୍ୟର ସୁନେଲି କିରଣରେ ।
ତୋ ହୃଦୟରେ କାଳେ
ଶୁନ୍ୟ କଳସି ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯିବ
ପ୍ରିୟର ମିଳନ ଅଭିପ୍ସାରେ ।
ଏମିତି ବିତିଯାଉ
ହଜାର ହଜାର ଫଗୁଣ ଆଉ ମଳୟ,
ବର୍ଷା ଆଉ ବସନ୍ତ ।
ବୟସର ବସନ୍ତ ରେ
ଦେହର ଫଗୁଣର ରଂଗରେ
ଆଲୋକିତ ଜୀବନ ରେ
ନ ଆସୁ କେବେ
ଏ ଶୁଭଲଗ୍ନ  ରାତି ଆଉ ଦିନରେ;
ଦିନ ଆଉ ରାତିରେ
ମଧ୍ୟାହ୍ନ ର ଉତପ୍ତ ରଶ୍ମି
ଆମ ଅନ୍ଧାର ର
ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି ।

ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା ଙ୍କ ଅଦ୍ୱିତୀୟ ଲେଖନୀ…