Category Archives: poems

ଜଙ୍ଗଲ ଆମର ବନ୍ଧୁ



ଜଙ୍ଗଲ ଆମର ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ତା ପାଇଁ ଆମେ ମଙ୍ଗଳ,
ଜଙ୍ଗଲ ନଷ୍ଟ ହେଲେ ବରଷା ହବନି ହେବା ଆମେ କାଙ୍ଗାଳ ।

ଜଙ୍ଗଲ ରେ ନିଆଁ ଲଗାଇବା ନାହିଁ ଲଗାଇବା ଆମେ ଗଛ,
ଗଛ କାଟିବା ପୂର୍ବରୁ ଟିକେ ଭାବିବା ଗଛ ପ୍ରତି ଆମ ଆଗପଛ।

ଆମ ଜୀବନ ଠାରୁ ମରଣ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି ଗଛ ଦିଏ ଔଷଧପତ୍ର, ଫୁଲଫଳ, କାଠ, ଛାଇ, ଅମ୍ଳଜାନ,
ଗଛ ବଞ୍ଚିଲେ ହିଁ ଆମେ ବଞ୍ଚିବା ହେବା ଆମେ ସାବଧାନ,


ଜରୁରତରୁ ଅଧିକା ଗଛ ଆମେ କାଟିବା ନାହିଁ,
ଗୋଟିଏ କାଟିଲେ ଦୁଇଟି ଚାରା ରୋପଣ କରିବା ରେ ଭାଇ ।

ଫ୍ରୀ ରେ ମିଳୁଛି ସୁବିଧା ବୋଲି ଜାଣୁନୁ ଆମେ ଜଙ୍ଗଲ ର ମହତ୍ତ୍ଵ,
ଜଙ୍ଗଲ କୁ ସୁରକ୍ଷା କରିବା ଆମ ସମସ୍ତ ଙ୍କ ଦାୟୀତ୍ୱ ।

ଜଙ୍ଗଲ ଅଛି ବୋଲି ବଡ଼ଦାଣ୍ଡ ରେ ଗଡୁଛି ତାଳଧ୍ୱଜ, ଦେବଦଳନ, ନଦିଘୋଷ ରଥ,
ଆମ ଜଗତ ଠାକୁର ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ଅଟନ୍ତି ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ଦୁନିଆ ରେ ଗୋଟେ ସତ ।

ଜଙ୍ଗଲ ରେ ହିଁ ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କୁ କରିବା ଆମେ ପୂଜି,
ନବ କଳବର ପାଖେଇ ଆସୁଛି ଚାଲିଛି ଦାରୁ ଖୋଜା ଖୋଜି ।

Hrusikesh Kushulia
Muniguda, Rayagada.

କୈକେୟୀ ମାତା




ଅଯୋଧ୍ୟା ନଗରୀ ଧୂପ ଦୀପ ଫୁଲମାଳରେ ହୋଇଅଛି ସାଜସଜ୍ଜା ।
ରାଜା ଦଶରଥ ରାଜ୍ୟ ଅଭିଷେକ କରିବେ ଶ୍ରୀରାମ ହେବେ ଅଯୋଧ୍ୟା ର ରାଜା ।।



ଦେବାସୂର ସଂଗ୍ରାମେ ମାତା କୈକେୟୀ କରିଥିଲେ ଅଯୋଧ୍ୟା ର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ।
ଅଯୋଧ୍ୟା ପତି ଖୁସି ହେଇ ମାତା କୈକେୟୀ ଙ୍କୁ ଦେବେ ଦୁଇଟି ବର ଭିକ୍ଷା ।।



ମନ୍ଥରା ର ମନ୍ତ୍ରେ ମାତା କୈକେୟୀ ହେଇଗଲେ ପରାଛନ୍ଦି ।
ଦୁଇଟି ବର ରାଜା ଙ୍କୁ ମାଗି ଅଯୋଧ୍ୟା ପତି ଙ୍କୁ କଲେ ବନ୍ଦୀ ।।



ଭରତ ବସିବ ରଜ ସିଂହାସନେ ଶ୍ରୀ ରାମ ଯିବ ଚଉଦ ବର୍ଷ ବନ ।
ରାଣୀ ର ଏହି ବାଣୀ ଶୁଣି ରାଜା ଦଶରଥଙ୍କ ଉଡିଗଲା ଜୀବନ ।।


ସୀୟା ରାମ ସହ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଗଲେ ବନ ପରିଶିତା ଉର୍ମିଳା ଙ୍କୁ ଘରେ ଛାଡ଼ି।
ଚିତ୍ରକୁଟ ଯାଇ ଭରତ ଆଣିଲେ ଶ୍ରୀ ରାମ ଙ୍କ ପଦୁକା କାଡି ।।


ଦଣ୍ଡକା ଅରଣ୍ୟ ରେ ସୀୟା ରାମ କଲେ ଛୋଟ ଘର । ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସୂର୍ପନେଖାର ନାକ କାଟିଲେ ଏହିଟି ବହୁଛି ରକ୍ତ ଝର୍ ଝର ।।


ମାରୀଚ ରାବଣ ଛଦ୍ମ ବେଶରେ ମାତା ସୀତା ଙ୍କୁ କଲେ ହରଣ।
ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖାକୁ ମାତା ସୀତା କଲେ ଉଲଙ୍ଗନ ଚରଣ ।।


ଅନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ରାବଣ ସହ ଯୁଦ୍ଧ କଲେ ବିର ବାଟ ଜଟାୟୁ ପକ୍ଷୀ ।
ଶ୍ରୀ ରାମ ଙ୍କୁ ମାତା ସିତାର ସନ୍ଦେଶ ଦେଲେ ପରଖି ପରଖି।।



ପାଶାଣି ଅହଲ୍ୟା, କୋବନ୍ଦ ରାକ୍ଷସ, ରାଜା ସୁଗ୍ରୀବ, ବିଭୀଷଣ ହେଲେ ଉଦ୍ଧାର।
ଶ୍ରୀ ରାମ ପ୍ରେମେ ପାଗଳ ତପସ୍ଵିନୀ ଶବରୀ, ହନୁମାନ ଜପେ ରାମ ନାମ ବାରମ୍ବାର ।।


ବାଳି ବଧ କରି ରାମ ସେତୁ ଗଢି ଉଡ଼ାଇ ବିଜୟ ପତାକା ।
ନଳ ନିଳ ସହ ଗୁଣ୍ଡୁଚି ମୁଷାର ଅବଦାନକୁ କର ତୁମେ ବାହା ବାହା।


ବିର ହନୁ ଜଳାଇଲେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣମୟୀ ଲଙ୍କା ରାକ୍ଷସ ରାବଣ ମୁଁହ ବଙ୍କା ।
ତ୍ରିଭୁବନ ପତି ଶ୍ରୀରାମ ଙ୍କ ବାଜୁଛି ବିଜୟ ଡଙ୍କା ।।



ରାମ ସେନା ରେ ବିଭୀଷଣ ମିଶି ଲଗାଇଲା ଭାତ୍ରୁ ପ୍ରେମ ରେ ଦାଗ ।
ଦଶାନନ, ମେଘନାଦ, କୁମ୍ଭକର୍ଣ୍ଣ ଲଙ୍କା ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଆଗ ।।



ନାଗଫାଶ ବରସି କାମ ଦେଲା ନାହିଁ ହେଲା ମେଘନାଦ ବିଫଳ ।
ମାତା କୈକେୟୀ ର ଆଶ୍ରିବାଦ ପାଇ ଶ୍ରୀରାମ ହେଲେ ସଫଳ ।।


ମାତା କୈକେୟୀ ଙ୍କ ବର ଦୁଇଟି ପାଇଁ ଜଗତ ହେଲା ଶାନ୍ତି ।
ଶ୍ରୀରାମ ଚନ୍ଦ୍ର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେଲେ ମାତା କୈକେୟୀ ପାଇଁ ଟି ।।



ହୃଷିକେଶ କୁଷୁଲିଆ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା ।

Hrusikesh Kusulia ଙ୍କ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଅନ୍ୟ କବିତା ଗୁଡ଼ିକ ପଢନ୍ତୁ

ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା ଙ୍କ ଅନ୍ୟ କବିତା ଗୁଡ଼ିକ ପଢନ୍ତୁ

ଛାଡ଼ପତ୍ର



ପାଖ ପଡ଼ିଶା ର ଲୋକ ଦେଖୁଛନ୍ତି ହୋଇକି ଅଗଣା ଠିଆ
କେତେ ସୁନ୍ଦର ସୁନାର ସଂସାରେ ଲାଗିଛି ହିଂସାର ନିଆଁ ।

ଦମକଳ ନିଆଁ ଲିଭାଇ ପାରୁନି ଆସିଛନ୍ତି ପୋଲିସ ବାବୁ,
ବହୁ ବର୍ଷର ପରିଶ୍ରମ ଧନକୁ ଓକିଲ ନେବ ସବୁ ।

ସୁଖ ଶାନ୍ତିରେ ରହୁଥିଲେ ଦୁହେଁ ଜଣେ ରାଜା ଆଉ ରାଣୀ
ଦୁହିଁଙ୍କ ମୁହଁରୁ ବାହାରୁଛି ଆଜି ଗରଳ ବିଷ ବାଣୀ ।

ପ୍ରଚୁର ଗାଳି ଶୁଣୁ ଅଛି ଯିଏ କରିଥିଲା ଘଟ ସୂତ୍ର
ଫିକା ପଡିଗଲା ଆଜି ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୂର ଓ ପବିତ୍ର ମଙ୍ଗଳ ସୂତ୍ର ।

କାଗଜ କଲମ ହସ୍ତାକ୍ଷରେ ଯୋଡ଼ା ହୋଇଥିଲା ନକ୍ଷତ୍ର ତିଥି
ସେ କାଗଜ କଲମ ଆଜି ଛାଡ଼ ପତ୍ର ହେଲା ଲାଗିଲା କାନୁନ୍ ନୀତି ।

ପୋତିବେ ପୋତିବେ ଅଲଗା ଅଲଗା କେଉଁ ଦିନ କେଉଁ ରାତ୍ରି
କିଛି ଦିନର କୁଣିଆ ଆଉ ହେବେ କାଲିର ବର ଯାତ୍ରୀ ।

ଘର କଳି କୁ ଘରେ ନ ସୁଧୁରି ଗଲାଣି କୋର୍ଟ କଚେରି ଥାନା

ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ଦୁହେଁ ଧନ ସାରିବେ ବିକି ଜମି ବାଡ଼ି ଘର ଓ ପେଟର ଦାନା।

ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖ ଲାଗିଛି ଏ ଜୀବନେ କର ନାହିଁ ଏହି କାମ
ମଣିଷ ଜୀବନ ଥରେ ତ ମିଳିଛି କରି ନିଅ ସମାଧାନ

ବୁଝିବାକୁ ହେବ ଭୁଲ ପରସ୍ପର ର ରାଗକୁ କର ଯେ ଶାନ୍ତ
ଥରେ ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ଏ ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କ ହେବ ସୁଖର ଅନ୍ତ ।

Hrusikesh Kushulia
Muniguda, Rayagada.

କେତେ ଭଲ ଥିଲା ମୋ ପିଲାଦିନ



କେତେ ଭଲ ଥିଲା ମୋ ପିଲାଦିନ,
ଥିଲା ମୋର ଅବୟବ ଛୋଟ ଛୋଟ ପାଦ ଚିହ୍ନ।

କାନ୍ଦି ଦେଲେ ପୂରଣ ହୁଏ ମନର ମୋ ସବୁ ଇଛା,
ବାୟା ସାପ କୁ ଚଢ଼େଇ ଡରେ ଡରେ ମୁଁ କଙ୍କଡା ବିଛା ।

ପ୍ରାଚୀର ଉଦୟ ରବି କୁ ଦେଖିଲେ ଲାଗୁଥିଲା ଭଲ,
ଭାବୁଥିଲି ମୁଁ କିଏ ରଖିଲା ଆକାଶ ରେ ଲାଲ୍ ବଲ୍ ।

ଖେଳୁ ଥିଲୁ ଗାଁ ପିଲାମାନେ ଏକାଠି ମିଶି,
ଜାଣି ପାରୁନଥିଲୁ ଦିବାନିଶି କେମିତି ଆକାଶେ ଉଡେ ଶଶି।

ଫଳ ଫୁଲ ତୋଳା ନଦୀ ପହଁରି ଯାଇଥିଲୁ ଆମେ ସ୍କୁଲ,
ବାପା ମା ଭାଇ ଭଉଣୀ ଏକାଠି ଥଲୁ ସତେ ଯେମିତି ମାଟି କଣ୍ଡିରେ ଟଙ୍କା ଠୁଲ ।

ବଦଳି ଗଲା ମୋ ପିଲାଦିନ ଶରୀର ଲିଭିନି ସେ ଦିନ କଥା,
ବର୍ଷା ପାଣିରେ କାଗଜର ଡଙ୍ଗା ଛାଡୁଥିଲୁ ଗୋଟେ ହାତେ ଧରି ଛତା ।

ଭାରତ ବର୍ଷର କୋଣ ଅନୁକୋଣେ ଆମେ ହେଇଗଲୁ ଭାଗବଣ୍ଟା,
କାହାକୁ କିଏ ସମୟ ଦେଇପାରୁନୁ ତଥାପି ହାତରେ ବାନ୍ଧିଛୁ ଘଣ୍ଟା ।

ମୋ ପରିବାର ପାଇଁ ଯୋଗାଡ କରୁଛୁ ଖାଦ୍ୟ ବସ୍ତ୍ର ଘର ପାତ୍ର ଖାଲି,
କାହା ଘରେ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା କାହା ଘରେ ଅମାବାସ୍ୟା କିଏ ଭଙ୍ଗା ହୁର୍ଦୟେ ଫୁଟାଇ ମଲ୍ଲୀ ।

ମୋ ହୃଦୟରେ ନଥିଲା ଛଳ କପଟ ହିଂସା ଅହଂକାର କ୍ରୋଧ ହିଂସା ର ଝଡ,
ଆମ ଜୀବନ ନଦୀ ଗୋଟିଏ ପାଣି ଫୋଟୋକା ପ୍ରେମ ସ୍ନେହ ମମତା ରେ ବାନ୍ଧିବା ବାଡ ।

ମାଆ ର ପଣତ କାନି, ମାର ସ୍ନେହ, ମମତା ମା କୋଳ, ଥିଲା ମୋ ପାଇଁ ଛତ୍ର ଛାୟା,
ଆଜି ଆମେ ସମସ୍ତେ ମାୟା ରେ ହେଲୁ ବାୟା ।

ହୃଷିକେଷ କୁସୁଲିଆ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା ।

ନୂତନ ବର୍ଷ ର ଅଭିନନ୍ଦନ

ଗଜ ଉପରେ ବସି, ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି,
ସକାଳର ସୁନେଲି କିରଣେ ଆସୁଛନ୍ତି ଦେଖ ନୂଆ ବର୍ଷ।

ଆସୁଛନ୍ତି ଆମ ପାଇଁ ସୁଖ ଦୁଃଖ ର ଚିଠି ପତର,
କରିବା ପାଇଁ ଆମ ମନ ଉତ୍କର୍ଷ ।

ନୁଆ ବର୍ଷ ର ରବି କୁ ଦେଖି, ଅଭିନନ୍ଦନ କରେ କବି,
କବି ଆଖିରେ ଝଲସି ଉଠଇ, ନୂଆ ବର୍ଷ ର ସୁନ୍ଦର ଛବି ।

ବଦଳି ଗଲା ମୋ ଝାଟି ମାଟି ଘର କୁଡିଆ
ବଦଳି ଗଲା ମୋ ଘର କାଠ ର ଚୁଲି
ଜାଣି ପାରିଲିନି ୨୦୨୨ ମୋ ପାଖରୁ ଗଲା ଚାଲି
କେମିତି ଯିବି ମୁ ତାଙ୍କୁ ଭୁଲି ।

କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର ଅଙ୍କ ବଦଳି ଗଲା ବୋଲି
ପାଳୁଛି ମୁଁ ନୂଆ ବର୍ଷ
ବଜାଇ ଖୁସିରେ ନୂଆ ବର୍ଷରେ ନୂଆ ଶଙ୍ଖ ।


ନୀଳ ସରବରେ ସୁନ୍ଦର ପଦ୍ମ ଫୁଲ ଫୁଟି ଉଠିଲା
ତଳେ ପକାଇ ପାଣି କାଦୁଆ ମାଟିର ପଙ୍କ
ହୃଦୟରେ ମୋର ଘର କରି ଅଛ
ତୁମକୁ ଦେଖିବାକୁ ଲାଗେ ମନେ ଭାରି ଇଚ୍ଛା ।

ନୁଆ ବର୍ଷର ଅଭିନନ୍ଦନ ଘେନ ହେ ବନ୍ଧୁ,
ତୁମକୁ ହଳଦିଆ ଡକ ରୁ କରୁଛି ହେ ଶୁଭେଚ୍ଛା।

ହୃଷିକେଶ କୁଶୁଲିଆ (ଲେଖକ)
ତାରିଖ ୦୧.୦୧.୨୦୨୩

डस्टबिन

अंग्रेज में डस्टबिन
तो सीधी भाषा में
कचरे का डिब्बा
नाम में ही बदनामी
सहता आया हूं
कई अरसो से
हूं में बद नसीब
केबल गंदगी
में मेरा जीना है
जीवन भर के लिए ।

काश यह जिंदगी
बदल जाती मेरी
नई सोच
स्वच्छ भारत ने मुझे
मेरे अंग को अलग करके
गीला और सुखा
में बदला
मगर लोगों की
नजरे इतनी बुरी है की
फर्क समझ में नहीं आता
कब यह लोग सुधरेंगे ?
ना मुझे उम्मीद है
इन लोगों से !
मुझे पता है
मेरी हैसियत
जब वह नहीं
सुधरेंगे तो
मुझे कहां बदलने देंगे
में जैसा था वैसा ही रहूंगा
क्यों की में हूं
कचरे का डिब्बा
अंग्रेज में बोलते हैं डस्टबिन…

Are you suffering

ପାୟଶ୍ଚିତ ତ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ

ଯଦି ଇଚ୍ଛା ନଥିଲା ତେବେ
ସମ୍ପର୍କ ର ରୂପ ଦେଇ କାଇଁ କଷ୍ଟ ଦେଲୁ,
ଏକା ଥିଲି ଜୀବନରେ
ନିଜ ସ୍ବପ୍ନ ନିଜେ ଦେଖୁଥିଲି
ଯେବେ ତୁ ଆସିଲୁ
ତୋ ସ୍ବପ୍ନ କୁ ସାକାର କରିବାରେ ଲାଗିଲି
କିନ୍ତୁ ଜାଣି ନଥିଲି
ତୁ ଅହଙ୍କାରୀ ଏବଂ ଖଳନାୟକ ରୂପକୁ
କେବେ ଛାଡି ପାରିବୁ ନାହିଁ ବୋଲି…

କଣ ନାହିଁ ମୋ ପାଖରେ
ଯାହା ଖୋଜିବୁ ତାହା ପାଇବୁ
କେବଳ ତୋ ଠାରୁ କିଛି ସମୟ
ଦୂରେଇ ରହିବା ମୋର କଣ ଭୁଲ ଥିଲା ?
ମୋ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭଲ ପାଇବା ତୋ ପାଇଁ ବେକାର
କିନ୍ତୁ ମୋ ବଦଳରେ ଅନ୍ୟ କୁ ତୋ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାନ ଦେବା ମୋ ପାଇଁ କଷ୍ଟ ଦାୟକ ଥିଲା…

ତୁ ଯୋଉ ଭୁଲ କରିଛୁ ମୋତେ ହରେଇ
ତାର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ତ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ !
ସମୟ ତାର ହିସାବ କରିବ,
କେବଳ ତୁ ନୁହେଁ ତୋର ଅହଙ୍କାର
ମଧ୍ୟ ମାଟିରେ ମିଶିଯିବ,
ଈର୍ଷା ଆଉ ତୋର ସୁନ୍ଦରତା ସବୁ
ଜଳି ପୋଡ଼ି ପାଉଁଶ ହୋଇଯିବ ।

କେବଳ ସମୟ କୁ ଅପେକ୍ଷା କର
ପାୟଶ୍ଚିତ ତ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ…
ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ତ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ…


ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ…

Even So,

Even so,

There are smiles and tears.

Losing its form sometimes,

Whether in the storm of hope or the tide of dreams

The intact remains intact

Distorted forms of depression,

Ever since the sea Crying.

to touch the sky,

And faint memories arise

In the cold touch of tears…

Every wave of my naked heart

How golden are the memories of dreams

The irony is this

All around my thick poison…

Excruciating pain and other pains

Gets up

Devoted at what time

Farewell

The voice of madness so tender as to bleed….

ऐसा ही होता है

फिर भी,

मुस्कान और आंसू हैं।

कभी अपना रूप खोता है,

चाहे उम्मीदों की आँधी में हो या सपनों के ज्वार में

बरकरार बरकरार रहता है

अवसाद के विकृत रूप,

जब से समुद्र भी रोता है।

आसमान छूने के लिए,

और धुंधली यादें उभर आती हैं

आंसुओं के ठंडे स्पर्श में…

मेरे नंगे दिल की हर लहर

सपनों की यादें कितनी सुनहरी होती हैं

विडम्बना यह है की

चारों ओर मेरा

कष्टदायी दर्द और अन्य दर्द

उठता रहता है

निर्वाण किस समय बिदाई लेगा

पागलपन की आवाज इतनी कोमल है कि खून भी बहने लगा ।

ଲୁହ ଭିଜା ସ୍ମୃତିରେ

ଆଜି ପୁଣି ଅନ୍ଧକାର ମୟ ହୋଇ ପଡ଼ିଛି ସେ ବନ୍ଧୁତା ଯେଉଁଠି କେବଳ ସବୁ ନିଶ୍ଵ ଆଉ ଶ୍ମଶାନ…

ସେଦିନ ର କଥା କୁ କେମିତି ଭୁଲିଥାନ୍ତି କୁହ, ସେଦିନ ଅଳ୍ପ ବିଳମ୍ବ ରେ କେତେ ଯେ ରାଗ ଦେଖା ଦେଇଥିଲା ତୁମ ମୁଖରେ…

ଏହା ଥିଲା କେବଳ ଭଲ ପାଇବା, ଆଉ ନିବିଡ ସମ୍ପର୍କ ର ଉଦାହରଣ, କହି ଉଠିଲ ଯେ ସାଙ୍ଗ ତମେ ନ ଆସିଲେ କିଛି ଭଲ ଲାଗୁନି…

ଟଙ୍କାର ଭୟ ନଥିଲା, ଟଙ୍କା ତ ଆସିବ ଆଉ ଯିବ, କିନ୍ତୁ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଥରେ ଭାଙ୍ଗି ଗଲେ ଆଉ ଯୋଡ଼ି ହୁଏନା। କେତେ ଯେ ଅନୁରୋଧ ଯେ କରିବାକୁ ପଡେ ପୁଣି ଯୋଡ଼ି ବାକୁ ସେ ସମ୍ପର୍କ କୁ..

ଯାହା ହୋଇ ଯାଉ ପଛେ ତମେ ଆମ ସମ୍ପର୍କ କୁ ଭଙ୍ଗ କରିବ ନାହିଁ ବୋଲି ବାରମ୍ବାର କୁହ ତମେ ।

କିନ୍ତୁ ସେ ଅଘଟଣ ର ଦ୍ବାରସ୍ଥ ହୋଇ ତାର ନାମ ନେଇ ତୁମେ ଲୁଚିଗଲ ଅନ୍ଧାର ର କାଳିମା ଭିତରେ…

ଆଜି ପୁଣି ଥରେ ସେ କଥା ମନେ ପଡ଼ିଲେ ଆଖିରେ କେବଳ ଲୁହ ଝରିଯାଏ । ତମେ ନାହଁ ଯେ ଏ ପୃଥିବୀ ମୋ ପାଇଁ ଶ୍ମଶାନ ପାଲଟି ଯାଇଛି…

ତୁମ ସ୍ମୃତି ଛାଇ ଭଳି ରହୁଥିଲା ମୋ ପାଶ୍ୱର୍ରେ ରେ ସର୍ବଦା କିନ୍ତୁ ଆଜି ସବୁ ନିଛାଟିଆ ଆଉ ନିରୁପାୟ ଅବସ୍ଥାରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ ହେଉଛି ସିନା, ମନ ର ଅବସ୍ଥା ଶୋଚନୀୟ ହୋଇ ପଡ଼ିଛି ।

ଆଜି ସବୁ ଶାନ୍ତ
ସବୁ ଅବହେଳା
ଅଚିନ୍ତା ରେ ଅବହେଳିତ ସମୟ ଗଡ଼ି ଚାଲିଛି କେବଳ ତୁମ ଲୁହ ଭିଜା ସ୍ମୃତିରେ….

ଅନ୍ୟ ଏକ ଦୁଃଖଦ କବିତା

Time

An eye for full of eye
Even while asleep
Eyes turning
He is sleepy.

Eyes widened
Sees again and again
Mobile time.

No one’s opinion on time
restriction
He is the unbounded path
passes through

A sphere
Rub back the thorns
Turned around in a series of dreams.

Looking forward to the future
And now
After a while the past
will turn into
He kept saying.

He continued to move in one direction
Which is a true instrument
What time is not ours
Gives evidence of weakness..

Author: Nilamadhab

Surprise

I am very sad and my mind becomes restless

When I Knew you wouldn’t come…..

I can’t say come and meet me

Control has a lot on my mind…

But it was hard for me to hold back the tears

At the end of a month

I wanted to see you

I was sad but I didn’t say it

Did you have a lot of faith in your heart?

that you will come??

But

I was amazed that day

After seeing you!!

Couldn’t hold back my tears of joy….

It was like coming from a dream

I knew by physical touch

That you came??

All the sorrows in the heart arose

I ran to you.

Tears broke down…

The limit of happiness has crossed….

I found out that day!

To every word of my heart

Do you understand….

You in that strange situation

I watched with full of heart….

The man of my heart is before me

The feeling was true.

Every surprise for you is for me

Has brought the light of happiness

And you are a surprise for me

It remains an unforgettable memory.



By. Rubi Nahak

ଜହ୍ନ ର ମନ୍ଦିର

ଏତିକି ଟିକିଏ ଜହ୍ନ ଟାରେ
ହଜାର ହଜାର ତାଜମହଲ,
ତୋଳା ହୋଇଥିବ ଦେଖିପାରୁଛ
ସେ ଜହ୍ନ ର ସଫେଦ ଆଲୁଅ ରେ
ଦେଖା ନ ଯାଉ ଆମ ସ୍ମୃତି ର ତାଜ୍
କେବଳ ଭଲପାଇବା ର
ନିଚ୍ଛୁକ୍ ପ୍ରତିଛବି ଥାଉ
ଆମ ହୃଦୟର ପ୍ରଶସ୍ତି ଜାଗା ଭିତରେ
ଛୋଟିଆ ମନ୍ଦିର ଟିଏ ହୋଇ
ଯେତେ ଝଡ ଝଞ୍ଜା ଖରା
ଯେତେ ବର୍ଷା ବସନ୍ତ ଗଲେବି
କଳଙ୍କି ନଲାଗୁ
ଆମ ଭଲ ପାଇବାର ମନ୍ଦିର ଉପରେ ।

ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା (ଲେଖକ)
ସୁବୁଦ୍ଧି ପଲ୍ଲୀ, ଗଞ୍ଜାମ ।

ନିଜର କିଏ

ଚାରି ଦିନ ଯଦି ନଜର ରୁ ଦୁରେ
ଭୂଲି ଯିବେ ପରା ମତେ
ହୃଦୟେ ତୁମକୁ ସାଇତି ରଖିଛି
ବିତି ଗଲା ଦିନ କେତେ…

କିଏ ଏଠି ନିଜର ଓ
କିଏ ବା ଏଠି ପର
ଦେଉ ଥିଲେ ସଭିଙ୍କୁ ମୁଁ
ସଭିୟେଁ ବୋଲିବେ ମତେ ମୋର…

ମନେ ପକାଇବା ତ ଦୂରର କଥା
କାହା ପାଖେ ସମୟ ନାହିଁ
ନିଜ ଭିତରେ ଇଶ୍ବର ନ ଖୋଜି
ବାବା ମାନଙ୍କୁ ରୁହନ୍ତି ଚାହିଁ…

ଖଣ୍ଡିଏ କାଠ ଦେବ ବୋଲି
ମନେ ଭାବେ ମୁ ନିତି ଏଠି
ମୁ ଜାଣେ ନି କେବେ ଆସିବ ସେଦିନ
ମୋ ଶେଷ ଦିନର ତିଥି…

ହଜି ଗଲା ସବୁ ସ୍ନେହ ସମ୍ପର୍କ
ହଜି ଗଲା ସେ ଦିନ
ପାଖେ ଥାଇ ବି ଦୂରେଇ ଗଲେ
ଭାବିଲେ ଲାଗୁ ଛି ହିନ…

ରହି ଥିଲୁ ଆମେ ଏକା ଏକା
ଜବାବ ଥିଲା ପକ୍କା
ସାହି ପଡିସା ଲୋକ କହୁଥିଲେ
ବୁଲୁଥିଲା ଫାଲତୁ ଟୋକା…

ଟଙ୍କା ପଛରେ ମଣିଷ ପାଗଳ
ବ୍ୟାଙ୍କ୍ ରେ କରିଛୁ ଆମେ ଲୋନ
ଟ୍ରାଫିକ ରୁଲ କୁ କିଏ ମାନୁ ନାହାନ୍ତି
ଜୀବନ ରେଡ୍ ଜୋନ…

ଆକାଶ ର ତାରା ଦିଶେ ଝିକିମିକି
ଦିଅନ୍ତି ଆଲୋକ ଆଶା
ନିଜର ବୋଲି ଥରେ କହିଦିଅ
କେହି ଏତିକି ଆମ୍ଭର ଆଶା…

By. Hrusikesh Kusulia (Writer)
Muniguda, Rayagada.

Order Now

ଫେରିଆ ଧନ ମୋ ପାଖକୁ…

ଜାଣି ପାରିଲିନି ତୋତେ
କୋଉଠି ଭୁଲ ରହିଲା କେଜାଣି
ଯେଉଁଠି ସବୁ ଥାଇ ମଧ୍ୟ କିଛି ନାହିଁ
ସବୁର ଅସ୍ଥିରତା ଆଜି ତୋ ପାଇଁ
କାହିଁକି କେଜାଣି ଭୋକ ଲାଗେନା
ଶୋଷ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ତୃଷ୍ଣା ର କଷ୍ଟ
ସହିବାକୁ ଆଉ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ !!!



କେବେ ଛାଡି ଯିବୁ ନାହିଁ ବୋଲି
ପ୍ରତିଶୃତି କଣ ଭୁଲ ଥିଲା ତୋର
କାହିଁକି ଆଜି କବାଟ କିଳୀ ବସିଛୁ
ଭିତର ରୁମ୍ ର ଅନ୍ଧାରିଆ କୋଣରେ
କଣ ପାଇଁ ଏମିତି କରିଲୁ
ସତ କହ ତୋର କଣ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ
ମୋ ପାଖକୁ ଆସିବାକୁ !!!

Order Now



ସବୁବେଳେ ମୋ ପାଖେ ରହିବାର ଯେମିତି
ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇ ଯାଇଥିଲୁ ତୁ
ତୋର ଅଭାବ ମୋତେ
ମରଣ ଅନୁଭୂତି ହୁଏ
ଆଜି କାହିଁକି ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଟିଏ
ପଡ଼ିଲା କେଜାଣି
କାଲି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷା ମୋ
ପାଇଁ ଅସହ୍ୟ ହୋଇ ଯାଉଛି ।

ରାସ୍ତା ଦେଖା ମୋ ଧନ
କୋଉଠି ଅଛୁ ତୁ
ଆଜି ଗଳି ଭିତରକୁ ଯାଇ
ତୋତେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ
ତୁ ତୋର ସମ୍ମାନ ବଢେଇ ରଖିଛୁ ତୁ
ଯେଉଁଠି ତୋତେ ପାଇବା ର ଆଶା
ସେଠୀ ଆଜି ଅନେଇ ବସିଛି
ତୋ ବାପା ର F L Shop ଆଗରେ
କହିଦେ ତୋ ବାପା ଙ୍କୁ
କବାଟ ଖୋଲି ତୋତେ
ମୋ ହାତରେ ଦେବା ପାଇଁ
ନହେଲେ ଜୀବନ ହାରିଦେବି
ତୋ ଦୁଆର ସମ୍ମୁଖରେ,

Order Now


ଆଉ ଅଥୟ ନାହିଁ ରେ ମୋ ଧନ
Royal Stag…
ଫେରିଆ ଧନ ମୋ ପାଖକୁ…
ଫେରିଆ ଧନ ମୋ ପାଖକୁ…
ମୋ ଧନ Royal Stag…
ମୋ ଧନ Royal Stag…

ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ…