ଦିନେ ରୀମା ତାର ସ୍ବାମୀ ସହିତ ମଲ୍ ରେ ବୁଲୁଥିବା ବେଳେ ତାର ସାଙ୍ଗ ସୀତା କୁ ଦେଖିଲା । ରିମା ଆଉ ସୀତା ଦୁହେଁ ଗୋଟିଏ କ୍ଲାସମେଟ ଏବଂ କଲେଜ୍ ସରିବା ପରେ ତାଙ୍କର ଦେଖା ହୋଇ ନଥିଲା ଏବେ ପୁଣି ଥରେ ଦେଖା ହେଲା ହାଇଦ୍ରାବାଦ ରେ। 

ସୀତା ପଚାରିଲା , ରୀମା ଆରେ ତୁ ଏଠି କେମିତି ? ରୀମା ଉତ୍ତର ଦେଲା , ତାଙ୍କର ଏବେ ହାଇଦ୍ରାବାଦ କୁ କମ୍ପାନୀ ପଠେଇଲା ତ ଆସିବାକୁ ପଡ଼ିଲା । ସୀତା ପଚାରିଲା , କେବେ ଠାରୁ ଆସିଲଣି? ରୀମା କହିଲା, ଏବେ ୫ ଦିନ ହେଲା । ଆମେ ଏବେ ମୋ ଭାଇ ଙ୍କ ଫ୍ଲାଟ୍ ରେ କିଛି ଦିନ ରହିବୁ , ନୂଆ ଫ୍ଲାଟ୍ ଖୋଜା ଚାଲିଛି । ଭଲ ଫ୍ଲାଟ୍ ମିଳୁନି । ଗୋଟିଏ ଭଲ ଥିଲେ ଆଉ କିଛି ପ୍ରବ୍ଲମ ଥାଉଛି । ସୀତା କହିଲା, ଆରେ ଆମେ ଯୋଉ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ରେ ରହୁଛୁ ସେଠି କେତେ ଫ୍ଲାଟ୍ ଖାଲି ଅଛି । ରହିବ ଯଦି କହ ମୁଁ କଥା ହେବି । ପ୍ରଥମେ ରୀମା ଅଳ୍ପ ମୁହଁ ଫେରାଇ ନେଇ କହିଲା ନା ନା ଥାଉ । ମୋ ଭାଇ ଅନ୍ୟ କୋଉଠି ଦେଖିଛନ୍ତି । ସୀତା କହିଲା, ଆରେ ତମର କମ୍ପାନୀ ର ଲୋକେସନ ଟା କୋଉଠି ମୋତେ କହ ? ରୀମା ଲୋକେସନ୍ କହିଲା ପରେ , ସୀତା ଗୁଗଲ୍ ମ୍ୟାପ ରେ ସର୍ଚ କରି ଦେଖିଲା ଆରେ ବେଶୀ ଦୂର ନୁହଁ ୧୪ ରୁ ୧୫ କିମି ହେବ । ମୋ ସ୍ବାମୀ ଙ୍କ ଅଫିସ ତ ୨୦ କିମି ରୁ ଅଧିକ ହୋଇ ଯାଉଛି । ତୁମକୁ ତ ପାଖ ହେବ । 

ଏତିକିବେଳେ ରୀମା ର ସ୍ବାମୀ ଆସି ପହଁଚିଲା । ସେପଟେ ସୀତା , ଭାଇ ନମସ୍କାର , ମୁଁ ସୀତା , ରୀମା ର କଲେଜ୍ ସାଙ୍ଗ । ରୀମା ର ସ୍ବାମୀ ( ଅରୁଣ) ଅଳ୍ପ ଶାନ୍ତ ସ୍ଵଭାବ ର ଲୋକ ।

ସୀତା କହିଲା , ଭାଇ ଆମ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ରେ କେତେ ଫ୍ଲାଟ୍ ଖାଲି ଅଛି । ଆପଣ ସେଠି ଆସନ୍ତୁ ନା । ତୁମକୁ ସୁବିଧା ହେବ । ଅରୁଣ କହିଲା, ନା ନା , ୟାଙ୍କ ଭାଇ କୋଉଠି ଦେଖିଛନ୍ତି । ଯଦି ନ ହେଲା ତାହା ହେଲେ ଆପଣଙ୍କ ସହ କଥା ହେବୁ। ତାପରେ ଦୁହେଁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲେ । କିନ୍ତୁ ସୀତା କହିଲା, ଆରେ ରୀମା, ତୋର ନମ୍ବର୍ ତ ଦେ। ଯଦି ଫ୍ଲାଟ୍ ନ ମିଳେ, ମୋତେ କହିବୁ । ଦୁହେଁ ନମ୍ବର୍ ସେୟାର କରି ନିଜ ଘରକୁ ଫେରିଲା ବେଳେ । ରୀମା ଅରୁଣ କୁ କହୁଥାଏ। ସେ ଚଣ୍ଡୀ ପାଖରେ କେବେ ରହିବି ନାହିଁ । ଅରୁଣ ପଚାରିଲା କଣ ହେଲା କି ? 

ରୀମା କହିଲା , ତାର ବାପା କି ମାଷ୍ଟର ଚାକିରି କରିଛନ୍ତି ଯେ ଝିଅ ଏମିତି କହୁଥିବ ଯେମିତି ତାର ବାପା କୋଟିଏ ଟଙ୍କା ପାଉଥିବେ।  ତାର ମା କଥା ତ କହିଲା ନ ସରେ । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଏକ ନମ୍ବର ବାଲୁରି। କୁହନ୍ତି ମୋ ଝିଅ ପାଇଁ ମୁଁ ଏମିତି କରିଛି , ସେମିତି କରିଛି। ଆଉ ତାଙ୍କ ଝିଅ ଯେ ପାଠ ପଢ଼ାରେ ଏକ ନମ୍ବର୍ ଗଧ। କୋଉଠି କଣ କୁହାଯିବ ତାକୁ ବିଲକୁଲ ଜଣା ନାହିଁ। ତାଙ୍କ ମା କୁହନ୍ତି ଯେ ମୋର ନାମରେ ଏତେ ଟଙ୍କା ଅଛି ,ମୋର ଝିଅ ନାମରେ ଏତେ ଟଙ୍କା ଫିକ୍ସ୍ କରିଛି।  ମାତ୍ର ଦୁହେଁ ମା ଝିଅ ଏକ ନମ୍ବର୍ ଅଳସୁଆ। ଖାଇବେ ଏବଂ ଶୋଇବେ ଆଉ କହିବେ ବଡ ବଡ କଥା । କାମ ସବୁ ତାଙ୍କ ବାପା କରନ୍ତି।  ମାତ୍ର ଚାରି ହଳ ଡ୍ରେସ କୁ ୪୦ ଦିନ ପିନ୍ଧିବେ ଆଉ କହିବେ ମୋର ୨୦ ହଳ ଡ୍ରେସ୍ ଅଛି ।  ଭୁଲ ରେ ତା ଘରକୁ ଥରେ ଯାଇଥିଲି । ଆଉ କେବେ ଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିନି। ଆଉ ସେ ମୋତେ କେବେ ଡାକି ନାହିଁ ମଧ୍ୟ । ସବୁବେଳେ ଖାଲି ଟଙ୍କା ଟଙ୍କା ହେଉଥାଏ।  ଏବେ ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ଥିବ। ଘୁଷୁରୀ ପ୍ରକୃତି ପରା ପଙ୍କରେ ଗୋଳି ନ ହେଲେ ତାର ହଜମ ହେବ ନାହିଁ । ସେ କେବେ ସୁଧୁରିବ ନାହିଁ ।

ମୁଁ ଜାଣିଶୁଣି ତାର ପାଖରୁ ଖସି ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି । ଆଉ ତମେ ଯେ ୱାଶ ରୁମ୍ ରେ ଏତେ ସମୟ କଣ କରୁଥିଲ ଯେ ?? ଅରୁଣ କହିଲା, ୱାସ ରୁମ୍ ରେ ଭିଡ ଥିଲା ପରା। ସେଥିପାଇଁ ଅଳ୍ପ ଲେଟ୍ ହେଲା । ହଉ ଛାଡ଼ ସେ କଥା । ଚାରି ଦିନ ପରେ ମୋର ଜଏନ ଅଛି । ୱାସ୍ ରୁମ୍ ରେ ଥିବା ବେଳେ ଭାଇ ଫୋନ୍ କରିଥିଲେ,  ସେ ଗୋଟିଏ ଫ୍ଲାଟ୍ ଦେଖିଛନ୍ତି । ମୋ ଅଫିସ କୁ ସେଠି କେବଳ ୧୫ କିମି ହେବ । ଭଲ ପ୍ଲେସ।  ଭଲ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ଆଉ ପାର୍କିଂ ମଧ୍ୟ ଅଛି।  ଆଜି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସେଠି ଦେଖିବାକୁ ଯିବା । ରୀମା କହିଲା ତେବେ ବହୁତ୍ ବଢିଆ ଖବର ଟେ। 

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ରୀମା, ଅରୁଣ , ଭାଇ ଓ ଭାଉଜ ମିଶି କାର୍ ରେ ବାହାରିଲେ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ଦେଖିବାକୁ।  ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ଦେଖିଲେ । ପସନ୍ଦ ଆସିଲା । ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସମସ୍ତେ ବାହାରେ ଡିନର କରି ଫେରିଲେ । ଗୋଟିଏ ଦିନ ପରେ ଅଳ୍ପ ଜିନିଷ ଆଉ କାର୍ ନେଇ ଅରୁଣ ଆଉ ରୀମା ପହଞ୍ଚିଲେ ନୂଆ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ରେ । ଦୁହିଁଙ୍କ ବିବାହ ର ଦୁଇ ବର୍ଷ ପୂରିବା କୁ ଗୋଟିଏ ଦିନ ବାକି ଥାଏ ଏବଂ ତାର ପର ଦିନ ଅଫିସ୍ ଜଏନ ଥାଏ।  ଦୁହେଁ ଲାଗି ପଡ଼ିଲେ ଘର ସଫା କରିବା ଏବଂ ସାଜ ସଜ୍ଜା ରେ।  ନୁଆ ଘରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବାହ ବାର୍ଷିକ ଉତ୍ସବ ପାଳନ ହେବ।  ଦୁହେଁ ଅଳ୍ପ ସଫା କରି ବାହାରିଲେ ପୁଣି ମଲ୍ କୁ ବହୁତ୍ ସାରା ଜିନିଷ କିଣି ପହଞ୍ଚିଲେ  ଏବଂ ଦ୍ବିତୀୟ ଦିନ ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବାହ ବାର୍ଷିକ ଉତ୍ସବ ରେ ଭାଇ ଭାଉଜ ଏବଂ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ମାଲିକ ର ପରିବାର ଯୋଗ ଦେଇ ଥିଲେ।  ଡିନର ପ୍ରୋଗ୍ରାମ ହୋଇଥିଲା ।  ଦୁହେଁ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଥିଲେ।  

ପର ଦିନ ପରେ ଅଫିସ ଜଏନ ଅଛି।  ଅରୁଣ ନିତ୍ଯ କର୍ମ ସାରି ବାହାରିଲା ଅଫିସ୍ କୁ ? ରୀମା ତଳକୁ ଆସି ଅରୁଣ କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣେଇ ବିଦାୟ ଦେଲା। ଅରୁଣ ଗେଟ୍ ବାହାରକୁ ଗଲା ପରେ ରିମା ଫେରି ଯିବାକୁ ମୁହଁ ବୁଲେଇଛି ହଠାତ୍ ପଛପଟୁ ରୀମା ର ନାମ ଧରି ଗୋଟିଏ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଡାକିଲା।  ସେ ଆଉ କେହି ନୁହଁ । ସୀତା ଥିଲା । ସୀତା ତାର ସାମ୍ନା ଫ୍ଲାଟ୍ ର ପ୍ରଥମ ଫ୍ଲୋର ର ବାଲକୋନୀ ଠିଆ ହୋଇ ଥାଏ। ରୀମା ସୀତା କୁ ଦେଖି ଯେମିତି ତାର ମୁହଁ ଶୁଖିଗଲା। ରୀମା ଗତ ୩ ଦିନ ହେଲା ଯାହା ଭାବୁଥିଲା ତାହା ହିଁ ହୋଇଗଲା । ସେ ଭାବୁଥାଏ ଯେ ସେ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ରେ ସୀତା ନ ଥାଉ । କିନ୍ତୁ ସବୁ ଓଲଟ ପାଲଟ ହୋଇଗଲା । ସୀତା ପଚାରିଲା କେବେ ଆସିଲ । ଆରେ ମୋତେ କହିନୁ ତୁ ଆମ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ରେ ଆସିଛୁ ବୋଲି । ହଉ ଭଲ ହେଲା । ଏଠି ଓଡ଼ିଆ ଲୋକ କେହି ନଥିଲେ । ଆମେ ଦୁହେଁ ଓଡ଼ିଆ ହେଲେ। ହଉ ତୁ ଏବେ ଯା ମୁଁ ଆଉ ଟିକେ ପରେ ଆସୁଛି । ରୀମା , ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ଫେରି ଗଲା ରୁମ୍ କୁ ।

ରୀମା ମୁଣ୍ଡକୁ ଧରି ବସିଲା। କଣ କରିଲି ମୁଁ ? ସେଦିନ ଏହି ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ର ନାମ ଟା ପଚାରିଥିଲେ ଆଜି ଏ ଦିନ ଦେଖି ବାକୁ ପଡି ନଥାନ୍ତା। କଣ କରିବି ମୁଁ , ମୋ ଭାଇ ହେଲେ , କଣ କରିଲା । ଏ ଚଣ୍ଡୀ ପାଖରେ ଆଣି ମୋତେ ଫସେଇ ଦେଲା। ମୋବାଇଲ୍ ବାହାର କରି, ପ୍ରଥମେ ଭାଇ କୁ ବହେ ଗାଳି ଦେଲା। ସେପଟୁ ଭାଇ କହିଲା, ଆରେ ମୁଁ କେମିତି ଜାଣିଥାନ୍ତି ଯେ ସେ ତୋ ସାଙ୍ଗ ଆଉ ସେ ଏଠି ରହୁଛି ବୋଲି । ରୀମା କହିଲା, ମାଲିକ କୁ ପଚାରି ଥାନ୍ତୁ ନା, କେହି ଓଡ଼ିଆ ଅଛନ୍ତି କି ଏଠି ? ଭାଇ କହିଲା, ଏତେ କଥା କିଏ ପଚାରୁଛି ?? ରୀମା ରାଗରେ ଫୋନ୍ କଟ୍ କରିଦେଲା । ତାପରେ ଭାଉଜ ଫୋନ୍ କରି କହିଲା, କଣ ହେଲା ରୀମା ?? କାହିଁକି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛ?? ତମେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ । ତମେ କିଛି ଦିନ ରୁହ ? ଯଦି ସେ ତମକୁ ବିରକ୍ତ କରିବ ଅବା ଭଲ ନ ଲାଗେ ତେବେ ନୂଆ ଫ୍ଲାଟ୍ ଦେଖିବା । ଭାଉଜ ର କଥା ଶୁଣି ରୀମା ଅଳ୍ପ ବୁଝିଲା । 

ରୀମା ଅରୁଣ କୁ ଫୋନ କରି ସବୁ କଥା କହିଲା । ଅରୁଣ ମଧ୍ୟ ଟେନ୍ସନ୍। ସେପଟେ ଅରୁଣ ର ଆଜି ପ୍ରଥମ ଦିନ।  ଅରୁଣ ମଧ୍ୟ ସେହି କଥା କହିଲା ଯେ କିଛି ଦିନ ଦେଖ ନହେଲେ ଚେଞ୍ଜ କରିବା । ଆଉ କିଛି ଉପାୟ ନାହିଁ । ରୀମା ର ରକ୍ତ ଚାପ ବଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଥାଏ।  ଚିନ୍ତାରେ ରୋଷେଇ ନ କରି ବେଡ୍ ଉପରେ ମୁହଁ ମାଡ଼ି ଶୋଇଥାଏ। ଦେଖୁ ଦେଖୁ ୨ ଘଣ୍ଟା ବିତିଗଲା ।

 ଠିକ୍ ୧୨ ଟା ରେ କଲିଙ୍ଗ ବେଲ୍ ବାଜି ଉଠିଲା । ରୀମା ର ରକ୍ତ ଚାପ ପୁଣି ବଢ଼ିଗଲା । ସେ ଜାଣିଗଲା ଯେ ସୀତା ଆସିଥିବ । କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ବଶତଃ ଭାଇ ଓ ଭାଉଜ ଆସି ପହଞ୍ଚି ଥିଲେ। ସେ ଦୁହିଁ କୁ ଦେଖି ରୀମା ମୁଖରେ ଅଳ୍ପ ହସ ଫୁଟି ଉଠିଲା । ଦୁହିଁଙ୍କୁ ପାଣି ଆଣି ଦେଇ ବସିବାକୁ କହିଲା । ଦୁହେଁ ଖାଇବା ଟିଫିନ୍ ରେ ଭରି ତା ପାଇଁ ଆଣିଥିଲେ । ସେ ଜାଣିଥିଲେ ଯେ ରୀମା ଯଦି ଚିନ୍ତା ରେ ପଡ଼ିଲା । ସେ ରୋଷେଇ କରିବା ଭୁଲି ଯିବ । ଭୋକରେ ରହିଯିବ ସିନା ରୋଷେଇ ତା ଦ୍ଵାରା ହେବ ନାହିଁ। ଯେତେ ହେଲେ ଘର ର ସାନ ଝିଅ ନା , ତା କଥା ସମସ୍ତେ ଜାଣିଥିଲେ । ଭାଇ ବୁଝେଇ କହିଲା । ଚାଲ ଆମେ ସମସ୍ତେ ପ୍ରଥମେ ଖାଇ ନେବା ତାପରେ କଥା ହେବା । ରୀମା କହିଲା ମୁଁ ରୋଷେଇ କରି ନାହିଁ ଭାଇ !! ଭାଉଜ କହିଲେ, ଆମେ ତ ଜାଣିଛୁ । ତମେ ଫୋନ୍ କାଟିବା ପରେ ଆମେ ବୁଝିଗଲୁ ଯେ ତୁମର ଏହି ଅବସ୍ଥା ହୋଇଥିବ। ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ଟିଫିନ୍ ରେ ନେଇ ଆସିଛୁ । ତିନି ଜଣଙ୍କ ପାଇଁ । ସମସ୍ତେ ମିଶି ଖାଇବା।  ରୀମା, ଲଜ୍ଜିତ ମୁହଁରେ, କଣ କରିବି ଭାଉଜ । ମୋର ଏହି ଘରେ ଆଜି ତୃତୀୟ ଦିନ ଆଉ ଏ ଚଣ୍ଡୀ କୁ ଦେଖି ସକାଳୁ ମୋର ମୁଡ୍ ଖରାପ । 

ଭାଉଜ କହିଲେ, don’t Worry, ଭାଇ କିଛି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବେ।  ସମସ୍ତେ ଖାଇବାକୁ ବସିଲେ । ପ୍ରଥମ ଖିଆ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି । କଲିଙ୍ଗ ବେଲ୍ ବାଜି ଉଠିଲା। ରୀମା ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ, ସେ ଚଣ୍ଡୀ ଆସିଥିବ । ଭାଉଜ କହିଲେ, ତମେ ବସ ମୁଁ ଦେଖୁଛି । ଦେଖିଲା ବେଳକୁ , ସୀତା ହାଜର, ଭାଉଜ, ଘରକୁ ଡ଼ାକି ଆଣିଲେ । କୁଣିଆ ଚର୍ଚ୍ଚା ରୂପରେ ଭାଉଜ କହିଲେ, ତମେ ରିମା ର ସାଙ୍ଗ ନା । ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହଁ କରି ଘର ଭିତରକୁ ପଶି ଆସିଲା । ଭାଉଜ କହିଲେ, ଚାଲ ଖାଇବା ? ଆମେ ଏହି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲୁ । ଏତିକି ଶୁଣି , ସୀତା , ଏତେ ନିର୍ଲଜ୍ଜ ଯେ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ ରେ ବସି ପଡ଼ିଲା । ଆଉ ପ୍ଲେଟ ରେ ଖାଇବା ବାଢ଼ି ଆଣି ନିଜେ ଖାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଲା । ଭାଇ ଆଉ ଭାଉଜ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ଯ, ସେମାନେ ତା ବିଷୟରେ ଶୁଣିଥିଲେ ଆଜି ଦେଖିଦେଲେ ମଧ୍ୟ।  ବଲ ବଲ ହୋଇ ସେ ଖାଇ ଚାଲିଲା ଏବଂ ବାକି ତିନି ଜଣ ତାକୁ ଚାହିଁ ରହିଥାନ୍ତି। 

ସେ କହି ଉଠିଲା ଯେ ମୁଁ ତିନି ଦିନ ପାଇଁ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ସିକନ୍ଦରାବାଦ ବୁଲିବାକୁ ଯାଇଥିଲି ସେହି ସମୟ ଭିତରେ ତମେ ଆସି ସେଟ୍ ହୋଇ ଗଲଣି । ହଉ ଭଲ ହେଲା । 

ସୀତା ର ଏତେ ବେକାର ସ୍ଵଭାବ ଯେ ପଚାରିଲା ନାହିଁ ମଧ୍ୟ ତମେ ଖାଇଲ କି ନାହିଁ ନା ତମ ପାଇଁ ଖାଇବା ବଞ୍ଚିଛି କି ନାହିଁ । ସେମିତି କିଛି ନାହିଁ ନିଜେ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ କହୁଛି ତମେ ମଧ୍ୟ ବସ ଖାଇବାକୁ।  ଅଇଁଠା ହାତରେ ଭାଉଜ ର ରକ୍ତ ଚାପ ୧୪୦ ପାର ହେବାକୁ ଲାଗିଲାଣି ।  ରୀମା, ଭାଇ ଓ ଭାଉଜ କୁ ଦେଖୁଥାଏ ଏବଂ ଇଶାରା କରୁଥାଏ ସୀତା ର ବ୍ଯବହାର ବିଷୟରେ ।

 ପ୍ରାୟ ୧୫ ମିନିଟ୍ ବକ୍ ବକ୍ ପରେ ସୀତା ର ଫୋନ୍ ବାଜି ଉଠିଲା । ପଡୋଶୀ ଫ୍ଲାଟ୍ ର ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଫୋନ୍ କରିଥିଲେ ଯେ ତୁମେ ମୋଟର ଚାଲୁ କରିଛ କି, ପାଣି ଓଭର ଫ୍ଲୋ ହୋଇ ଗଲାଣି।  ସୀତା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେହି ପ୍ଲେଟ୍ ରେ ହାତ ଧୋଇ ଉଠି କହିଲା । ଭାଇ, ଭାଉଜ ମୁଁ ଟିକେ ଆସୁଛି । ମୁଁ ମୋଟର ଟା ଚାଲୁ କରି ଆସିଛି । ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି । ତୁମେ ଖାଅ। ମୁଁ ପରେ ଆସିବି କହି ଚାଲିଗଲା । 

ସୀତା ଗଲା ପରେ, ଭାଉଜ ରାଗରେ ଭାଇ ଙ୍କୁ କହିଲା । ତମେ ଯଥା ଶୀଘ୍ର ଏହି ଘର ଚେଞ୍ଜ କର। ଛି ଛି ଏମିତି ବେକାରିଆ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ମୁଁ ମୋ ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଦେଖିଲି।  ମୁଁ ଅଳ୍ପ ଡ଼ାକିଦେଲି ଯେ, ସେ ଭାବିଲା ନାହିଁ ଆଉ ଏତେ ନିର୍ଲଜଙ୍କ ଭଳି ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ଖାଇବା ଖାଇ ଚାଲିଗଲା। ଆଉ ଆମ ପେଟ ରେ ମୂଷା ଦୌଡୁଛି ।  ଭାଇ କହିଲେ । ହଉ ହଉ, ରାଗ ନାହିଁ।  ମୁଁ ଯାଉଛି ଏଠି କିଛି ଦୂରରେ ଗୋଟିଏ ହୋଟେଲ୍ ଅଛି ସେଠୁ ପାର୍ସଲ ନେଇ ଆସୁଛି।  ରିମା ଚୁପ୍ ଥାଇ ସବୁ ଦେଖୁଥାଏ। ଭାଉଜ କହିଲେ , ନା ନା, ପାର୍ସଲ ନାହିଁ । ସେଠି ଯାଇ ଖାଇବା । ଯେତିକି ଖାଇବା ବଞ୍ଚିଥିଲା ସବୁ ଟିଫିନ୍ ରେ ଭରି ସମସ୍ତେ ଚାଲିଲେ ହୋଟେଲ୍ କୁ।  

ହୋଟେଲ୍ ରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ସମସ୍ତେ ଖାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଲେ ।  ରିମା କହିଲା । ଭାଇ, ମୁଁ କଣ କରିବି କିଛି ଭାବି ପାରୁନି । ଭାଇ, ତୋ ସମାଧାନ ଶୀଘ୍ର କରିବି। ମୋତେ ଦୁଇ ଦିନ ସମୟ ଦେ।  ରିମା କହିଲା, ଭାଇ ସେ ଚଣ୍ଡୀ ର ସାମ୍ନା ଫ୍ଲାଟ୍ ରେ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ରହିବାକୁ ଆଉ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ । 

ଭାଉଜ କହିଲେ । ଗୋଟିଏ କାମ କର । ତମେ ଆମ ଘରକୁ ଚାଲ । ଯୋଉ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନୂଆ ଫ୍ଲାଟ୍ ଦେଖା ହୋଇନି ତମେ ସେଠୁ ଯିବା ଆସିବା କର ହଁ ଆଉ ୪୦ ମିନିଟ୍ ଅଧିକ ଲାଗିବ। କିନ୍ତୁ ଏଭଳି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଙ୍କ ପାଖେ ବିଲକୁଲ ରହିବା କଥା ନୁହଁ। ରୀମା କହିଲା, ଭାଇ ମୁଁ ଦୁଇ ଦିନ ଆଡଜଷ୍ଟ କରୁଛି । ତମେ ଶୀଘ୍ର ଫ୍ଲାଟ୍ ଦେଖ । ତାପରେ ତିନି ଜଣ ଫ୍ଲାଟ୍ କୁ ଫେରି ଆସିଲେ । ପରେ ଭାଇ ଭାଉଜ ଫେରିଗଲେ।  

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଅରୁଣ ଆସିଲା। ଗୋଟି ଗୋଟି କରି  ସବୁ କଥା ରିମା ଅରୁଣ କୁ କହିଲା । ଅରୁଣ ମଧ୍ୟ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଲା । ଏତେ ଖରାପ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ସେ । ଅରୁଣ ପଚାରିଲା ଆଉ ପରେ ଆସିଲା କି ନାହିଁ । ରିମା କହିଲା ହଁ ୪ ଟା ବେଳେ ପୁଣି କଲିଙ୍ଗ ବେଲ ବାଜିଲା ମୁଁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଫୋନ୍ କୁ ଫ୍ଲାଇଟ୍ ମୋଡ କରିଦେଲି । ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ରହିଲି। ପ୍ରାୟ ଦଶ ଥର ଡାକିଥିବ । ତାପରେ ଚାଲିଗଲା।  ହେଲେ ସବୁଦିନ ଏମିତି କରି ହେବନି ନା ? ଅରୁଣ, ଠିକ୍ କଥା ଯେ, ଭାଇ କଣ କହିଲେ କି ? ସେ ଦୁଇ ଦିନ ଭିତରେ ନୂଆ ଫ୍ଲାଟ୍ ଦେଖି ଦେବେ କହିଛନ୍ତି।  ତାପରେ ଦୁହେଁ ରାତ୍ରି ଭୋଜନ କରି ବିଶ୍ରାମ କରିଲେ । 

ପର ଦିନ ଠିକ୍ ୧୧ ଟା ରେ କଳିଙ୍ଗ ବେଲ ବାଜି ଉଠିଲା। ସୀତା ପୁଣି  ହାଜର। ରୀମା ଜାଣିଶୁଣି ରୋଷେଇ କରି ନଥାଏ । ଘରକୁ ଆସି , ବୁଲି ବୁଲି ଦେଖିଲା । କେତେ ସ୍ଥାନରେ ଖୁଣ ବାହାର କରିଲା।  ଏହି ଜାଗାରେ ଏଇଟା ଥିଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା । ଆମର ମାତ୍ର ସେ ଜିନିଷ ଟା ଅଛି । ସେଇଟା ଭଲ ଲାଗୁଛି, ଏଇଟା ଠିକ୍ ଲାଗୁନି । ସେ କେବଳ ଚାହେଁ ଯେ ଅନ୍ୟ କୁ କେମିତି ନିଚ ଆଉ ତଳକୁ ଦେଖାଇବି । ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଉଚ୍ଚରେ ରହିବି।  ପଛେ ପଛେ ରିମା, ରାଗରେ ଜଳୁ ଥାଏ । ଭାବୁଥିଲା ଘରେ ସେପଟେ ତୋର ହଜାରେ କାମ ଥିବ ମାତ୍ର ଏଠି ଆସି କାମ ବତେଇ ହେଉଛି । 

ବେଡ ରୁମ୍ କୁ ଦେଖି ସେ ସେହି ପାରିଲା ନାହିଁ । ଏତେ ସୁନ୍ଦର ବେଡ୍ ଦେଖି କହି ଉଠିଲା ଆମ ଗାଁ ରେ ୟା ଠାରୁ ବଡ ପଲଙ୍କ ଆମର କରା ଯାଇଛି । ରିମା କହିଲା, ତେବେ ବେଡ ଉପରେ ଗଦ୍ଦା ତ ସାଇଜ ର ମିଳି ନଥିବ । ସୀତା ଆଉ କିଛି କହି ପାରିଲା ନାହିଁ । ସେ ୧୦୦ ରୁ ୯୯ ମିଛ କହେ।  କଥା ତ କହି ଜାଣେନି ମାତ୍ର ଅନ୍ୟ କୁ ଛୋଟ ଦେଖାଇବା ତାର ଯେମିତି ଅଭ୍ୟାସ ରେ ପରିଣତ ହୋଇ ଯାଇଛି । 

ବେଡ୍ ଉପରେ ବସି ଗୁଗଲ ରେ ଅଳଙ୍କାର ସର୍ଚ୍ଚ କରି ଦେଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲା , ଜାଣିଛୁ ମୁଁ ଏବେ ଏମିତି ହାର ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଅର୍ଡର୍ ଦେଇଛି।  କେମିତି ଲାଗୁଛି କହ ତ? ରିମା ଚୁପ୍ ଥାଏ, ସେପଟେ ସୀତା ଦେଖାଇ ଚାଲିଥାଏ । ଆଉ ଏଇଟା କେମିତି ଲାଗୁଛି ? ସେଇଟା କେମିତି ଲାଗୁଛି ? ଘରେ ମୋ ମାମା ମଧ୍ୟ ଏହି ହାର ଟା କରିବେ । 

ସୀତା କେବଳ ଟଙ୍କା ଆଉ ହାର ଅଳଙ୍କାର ଅନ୍ୟକୁ ଯଦି ନ ଦେଖାଇବ ତେବେ ତାର ଭାତ ହଜମ ହେବ ନାହିଁ । ମାତ୍ର ଘର କାମ ତା ଦ୍ଵାରା ହେବ ନାହିଁ । ପ୍ରାୟ ଗୋଟିଏ ଘଣ୍ଟା ପରେ ପଚାରିଲା ଆଉ ରୋଷେଇ ହେଲାଣି ? ରିମା ମନା କରିଲା । ସୀତା କହିଲା , ମୋର ମୁଣ୍ଡ ଟା ଆଜି ଅଳ୍ପ ବ୍ୟଥା ହେଉଛି ତ? ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ କିଛି କରିନି । ରୀମା କହିଲା, ମୋର ମଧ୍ୟ ମୁଣ୍ଡ ବ୍ୟଥା ଆଉ ପେଟ ବ୍ୟଥା ହେଉଛି ତ, ସେଥିପାଇଁ ଅଳ୍ପ ଶୋଇବି । ମୁଁ ଅଳ୍ପ ଫଳ ଖାଇ ନେବି। କିନ୍ତୁ ରୋଷେଇ କରିବି ନାହିଁ । ଏତିକି ଶୁଣି , ସୀତା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଫ୍ରିଜ୍ ଖୋଲି ଦେଖିଲା ଏବଂ ସେଥିରୁ ୨ଟି ସେଓ ବାହାର କରି ଗୋଟିଏ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଧରି ଥାଏ । ପ୍ରଥମ ଟି ସରିବା ପରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ସେଓ କୁ ମଧ୍ୟ ଖାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା । 

ପଛରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ରିମା କୁ ଏମିତି ଅନୁଭବ ହେଉଥାଏ ଯେ ଦୁଇ ଚାପୁଡ଼ା ଢୋ ଢୋ କରି ଲଗେଇ ଦିଅନ୍ତି କି !! ମୋର ସବୁ ରାଗ ସୁଝି ଯାଆନ୍ତା। ମାତ୍ର କଣ କରିବ ମଣିଷ ର ଗୁଣ ପରା ସେଇୟା । ଯିଏ ଯେମିତି ରହିବ ତାର ଗୁଣ ଆଉ ପ୍ରକାର ମଧ୍ୟ ଅଲଗା ଦେଖା ଯିବ ନା । କେବଳ କଥା କହିଲେ କଣ ହେବ । ହାତରେ ଦୁଇ ପଇସା ହେଉ ନଥିବ।  ସୀତା ଥିଲା ଏମିତି ଗୋଟିଏ ପ୍ରାଣୀ ସବୁବେଳେ ନିଜ ଘରକୁ ଟେକି ରଖିଥାଏ । ନିଜ ସ୍ବାମୀ କୁ ତ ବାସି ପାଣିରେ ମଧ୍ୟ ଇଜ୍ଜତ ଦିଏ ନାହିଁ ଆଉ ଶଶୁର ଘର କଥା କହିଲେ ନ ସରେ ସେଠି ଗଲେ ଶାଶୁ ଶଶୁର କୁ ରୋଷେଇ କରି ଦେବା ତାକୁ ଯେମିତି ହୋମୱର୍କ ଭଳି ମନେ ହୁଏ । ଶଶୁର ଘରେ ତାର ରୋଗ ବାହାରି ପଡ଼େ । ସବୁବେଳେ ଖାଲି ମୋ ମା ର ଏମିତି ଅଛି ମୋ ବାପା ର ଏମିତି ଅଛି , ମୋ ଭାଇ ବହୁତ୍ ଭଲ। ତା ଘର ଲୋକେ ମଧ୍ୟ ସେମିତି ମୋ ଝିଅ ପାଇଁ ଏମିତି ସେମିତି କରିଛି । ସେଇ ପୁରୁଣା କଥା ।

 ରୀମା କଣ କରିବ, ଶେଷରେ ମୁହଁ ଖୋଲି କହି ଦେଲା, ସୀତା ଲୋ ମୋର ମୁଣ୍ଡ ଟିକେ ବ୍ୟଥା ହେଉଛି।  ତୁ ଟିକେ ଗଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା ମୁଁ ଅଳ୍ପ ଶୋଇ ଥାଆନ୍ତି । ସୀତା କହିଲା, ହଁ ହଁ ତୁ କହୁଥିଲୁ ପରା ତୋର ମୁଣ୍ଡ ବ୍ୟଥା ହେଉଛି । ହଉ ମୁଁ ପରେ କେତେବେଳେ ଆସିବି । ରୀମା କହିଲା, ସୀତା ଆର ଥରକୁ ଆସିଲେ ସେଇ ଟଙ୍କା ଆଉ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ବିଷୟରେ କଥା ହେବୁ ନାହିଁ ଲୋ । ସେ ଟଙ୍କା ଆଉ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ବିଷୟରେ କଥା ହେଲେ ମୋତେ ଯେମିତି ବିରକ୍ତ ଅନୁଭବ ହୁଏ । କାରଣ ମଣିଷ ଯେମିତି କରେ ସେ ସେମିତି ଫଳ ପାଏ ଆଉ ମୁଁ ମୋ ସ୍ବାମୀ ଆଉ ମୋ ଘର ଆଉ ଶଶୁର ଘର ଠାରୁ ଯେତିକି ଇଜ୍ଜତ ସମ୍ମାନ ପାଉଛି ତାହା ମୋର ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ଆଉ ଟଙ୍କା ଠାରୁ ବହୁତ୍ ଉପରେ । ସେଥିପାଇଁ କହୁଥିଲି । ଆର ଥରକୁ ଆସିଲେ । ଏମିତି ବେକାର କଥା ନହେଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା । ଏଥର ସୀତା କୁ ଅଳ୍ପ ଅନୁଭବ ହେଲା ଯେ ରୀମା ମୋ କଥା କୁ Avoid କରୁଛି ବୋଲି । ଅଧା ଖିଆ ସେଓ ଟା ତାକୁ ଯେମିତି ଖରାପ ଲାଗିଲା । ସେ ଘରୁ ବାହାରି ଘର ପାଖକୁ ସେଓ କୁ ଫୋପାଡି ନିଜ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲା।

ରିମା ନିଜକୁ ଅଳ୍ପ ଭଲ ଅନୁଭବ କରିଲା । ସେ ଭାବୁଥାଏ ଯେ କେମିତି କହିବି ଏହି ସ୍ତ୍ରୀ କୁ।  କିନ୍ତୁ ସାହସ ଜୁଟେଇ କହି ଦେଲା।  ଏତେ ଟଙ୍କା ପଇସା ଅଛି ବୋଲି କଣ ଦେଖେଇ ହେବା ନିହାତି ଦରକାର ନା କଣ ? ସେହି ୨ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ନାଇଟି କୁ ପିନ୍ଧି ଢ଼ଣ ଢ଼ଣ ହୋଇ ଏ ଘରକୁ ସେ ଘରକୁ ହେଉ ଥାଏ। 

ସେ ଗଲା ପରେ କିଛି ରୋଟି ଆଉ ଭିଣ୍ଡି ଭଜା କରି ଖାଇ ବିଶ୍ରାମ ନେଲା । ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଛାତ ଉପରକୁ କପଡା ଉଠେଇବା ପାଇଁ ଗଲାବେଳେ ଅନ୍ୟ ଏକ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ତା ସହିତ କଥା ହେବାକୁ ଲାଗିଲା।  ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି କହିବାକୁ ଲାଗିଲା।  ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଟି ସକାଳେ ତୁମ ଘରକୁ ଆସି ନଥିଲା କି ସେ ବିଲକୁଲ ଭଲ ନୁହଁ । ତା ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ରଖନ୍ତୁ ନାହିଁ।  ସେ କେବେ ରୋଷେଇ କରେ ନାହିଁ। ଆଜି ତା ଘରେ କାଲି ଆଉ କାହା ଘରେ ବସି ଗପ କରିବ।  କିଛି ମିଳିଲେ ଖାଇ ଦେବ ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସ୍ବାମୀ ସହିତ ଝଗଡ଼ା କରିବ।  ଆଉ ବାହାରୁ ଆଣି ଖାଇବ ନହେଲେ ସ୍ବାମୀ ଯଦି ବନେଇବ ତେବେ ଖାଇବ। ଆମେ ଗତ ୭ ରୁ ୮ ମାସ ହେଲା ତାକୁ ଦେଖି ଆସୁଛୁ। ତାର ଏଇଟା ନୀତି ଦିନିଆ କାହାଣୀ ।

ଆମ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ରେ ୧୫ ଟା ପରିବାର ରୁ ସମସ୍ତେ ତା ଉପରେ ରାଗନ୍ତି। ତାର ଏହି ବୁଦ୍ଧି ଯୋଗୁ । କେବଳ ଦେଖାଇ ହୁଏ।  ମୋର ଏହା ଅଛି ସେୟା ଅଛି।  ଲାଜ ସରମ ତ ନାହିଁ।  ଗୋଟିଏ ନାଇଟି କୁ ୭ ମାସ ହେଲା ଦିନ ରାତି ପିନ୍ଧୁଚି ପୁଣି କହୁଛି ମୋର ୨୦ ଟି ଡ୍ରେସ୍ ଅଛି ୧୫ ଟି ନାଇଟି ଅଛି । ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ କୋଉ ଡ୍ରେସ୍ ପିନ୍ଧିବାର ମଧ୍ୟ ଦେଖିନି। ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ ନିଜ ପାଖରେ ଲେଡିସ ଚପଲ ନାହିଁ ଯେ ସ୍ବାମୀ ର ହାୱାଇ ପିନ୍ଧି ବୁଲୁଥିବ । ରୀମା ଏକଥା ଶୁଣି ଅଳ୍ପ ହସି ଭାବିଲା ମୁଁ ତାକୁ କଲେଜ୍ ଦିନରୁ ଜାଣିଛି । ଆଉ ତାକୁ ଚିହ୍ନିବା ଦରକାର ନାହିଁ ।  ରିମା , ତାକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣେଇ କହିଲା , ଠିକ୍ ଅଛି ଦିଦି ମୁଁ ଧ୍ୟାନ ଦେବୀ କହି ତଳକୁ ଆସିଲା । 

ସେହି ଡୋଜ୍ ପରେ ସୀତା ଅଳ୍ପ ସୁଧୁରି ଯିବ । ଏଇଟା ଭୁଲ ଧାରଣା ଥିଲା ରୀମା ର, କଥା ରେ ଅଛି ପରା;

ଘୁଷୁରୀ ପ୍ରକୃତି ପଙ୍କେ ଲୁଟେ, 

ମଣିଷ ପ୍ରକୃତି ମଲେ ତୁଟେ । 

ତା ପର ଦିନ ପୁଣି ସେଇୟା । ୧୧ ଟା ରେ ପୁଣି କଲିଙ୍ଗ ବେଲ୍ । ରୀମା କବାଟ ଖୋଲିଲା ନାହିଁ । ଠିକ୍ ସେମିତି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସେ ପୁଣି କବାଟ ଖୋଲିଲା ନାହିଁ । ଫୋନ କରିଲେ ମଧ୍ୟ ଉଠେଇବ ନାହିଁ । Whatsapp ରେ ଅନଲାଇନ୍ ଥିବ ଯଦି ସୀତା ମେସେଜ କରିଲା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଫ୍ଲାଇଟ ମୋଡ କରି ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ରହିଯାଏ।  ଏମିତି ପ୍ରାୟ ୪-୫ ଦିନ କରିଲା ପରେ । ସୀତା ଆସିବା ବନ୍ଦ କରିଦେଲା। ଅରୁଣ ଯିବା ସମୟରେ ବେଳେବେଳେ ବାଲକୋନୀ ରେ ରହି ଡାକେ। ସେତେବେଳେ ହଁ , ଭଲ କହି ଦିଏ ପୁଣି ପରେ ଆଉ କବାଟ ଖୋଲେ ନାହିଁ। 

ରିମା ଭାଇ ଓ ଭାଉଜ ଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେହି କଥା କହିଲା । ଭାଇ ଓ ଭାଉଜ କହିଲେ ସେ ସୁଧୁରିବ ନାହିଁ । ମୁଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ଦେଖିଛି ସେଠି ତମେ ଚେଞ୍ଜ କରି ନିଅ। ଅଳ୍ପ ଦୂର ପଡ଼ିବ। ସେତିକି ବେଳକୁ ରୀମା ମଧ୍ୟ ନିଜ ମନ କୁ ବଦଳେଇ ସାରିଲାଣି । ଆଉ ଏମିତି “ଘୁଷୁରୀ ପ୍ରକୃତି” ଭଳି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ପାଇଁ ମୁଁ ମୋର ଭଲ ଫ୍ଲାଟ୍ କୁ ଛାଡ଼ି କାହିଁକି ଯିବି। ମୁଁ ତାକୁ avoid କରିଲେ ସବୁ ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ । 

ତା ପର ଠାରୁ ରୀମା ସୀତା କୁ avoid କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା ଏବଂ ରୀମା ର ପରିବାର ମଧ୍ୟ ଏବେ ବେଶ୍ ଖୁସିରେ ଚାଲିଛି। 

ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ଆଖ ପାଖରେ ସୀତା ଭଳି ଏମିତି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିବାକୁ ପାଉଥିବେ । ଆଉ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଆପଣ ଏମିତି avoid କରିବା ଆଇଡିଆ ଟା ଆପଣେଇ ନିଅନ୍ତୁ।  ଦେଖିବେ ନିଶ୍ଚୟ ରେଜଲ୍ଟ ଭଲ ଆସିବ । ଯଦି ରେଜଲ୍ଟ ଭଲ ଆସେ ତେବେ କମେଣ୍ଟ୍ ବକ୍ସ ରେ Yes ଲେଖି ମେସେଜ କରନ୍ତୁ ।

କାହାଣୀ ଟି କେମିତି ଲାଗିଲା ତାହା ମଧ୍ୟ ଜଣେଇବେ ।

ଧନ୍ୟବାଦ ।

ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଲେଖକ ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ…