Category Archives: hrusikesh kushulia

ଅନ୍ଧାର ରାତିର ଦୀପ ଟିଏ

ଆମେ ଶିଖିତ ମନୁଷ୍ୟ ସମାଜ
ଜାତି ବ୍ୟବସ୍ଥା ଛୁଆଁ ଛୁତ ପାଇଁ
ନିଜ ନିଜ ଭିତରେ ଭେଦଭାବ କରୁ
ଏହା ବଡ ବିଚିତ୍ର କଥା ।

ମନୁଷ୍ୟ ସମାଜ ର ଏହିଁ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି
ଜଙ୍ଗଲ ର ପଶୁ ହସିଲେ
ପକ୍ଷୀ ହସିଲେ
ହସି ଉଠିଲେ ବୃକ୍ଷ ଲତା ।

ଆକାଶ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ଏବଂ କୋଟି କୋଟି ତାରା
ଏହି ମାଟି ପାଣି ପବନ ଭେଦ ଭାବ କରୁ ନାହାନ୍ତି ପରା।

ମାଟି ପାଣି ପବନ ନିଆଁ ରେ ଗଢା ଏ ଶରୀର
କିପରି ଆମେ ଅଛୁତ ହେଲୁ ଟିକେ କରିଲ ବିଚାର ।

କାହାକୁ ଛୁଇଁଲେ ଆମକୁ ମାଡ ମାରୁଥିଲେ
ଆମ ପ୍ରଛାୟା କାହା ଉପରେ ପଡିଲେ ଦୂରେଇ ଯାଉଥିଲେ ।

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଠୁ ବି ହିନସ୍ଥା ଜୀବନ ରହିଥିଲା ଆମର
କିଏ ଆମ ପାଇ ପଦେ କହୁ ନ ଥିଲେ
ସମସ୍ତେ କରିଲେ ପର
କିନ୍ତୁ ଆମେ ଚାହୁଁ ନିଜର ।

ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପ୍ରବେଶ ନଥିଲା
ନା ଆମକୁ ପ୍ରବେଶ ଥିଲା ମନ୍ଦିର
ବାଟ ରେ ଚାଲିବା ଅଧିକାର ନାହିଁ
ଭରିଯାଉଥିଲା ରକ୍ତରେ ଆମ ଶରୀର ।

କୁଅ ନଳକୁଅ ର ପାଣି ପିଇବା ମନା
କେମିତି ମେଣ୍ଟିବ ଆମର ଶୋଷ
ଦଳିତ ପରିବାରେ ଜନମ ହେଲୁ
ଆମର କଣ ଯେ ଦୋଷ ।

ଘୋର ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଜଳିଲା
ଗୋଟିଏ ଦୀପ ଆମ ଦଳିତ କୂଳେ
ପାଠପଢୁ ଥିଲେ ଛୁଆ ଛୁତ ଭେଦଭାବ ପାଇ
ବିଦ୍ୟାଳୟ ପରିସର ଗଛ ମୂଳେ
ପିଉ ଥିଲେ ପାଣି ଚପରାସି
ହାତେ ଦେଲେ ଢାଳି ପାଣି ।

ବହୁତ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ର ଆମ ଜୀବନ କାହାଣୀ
ଦେଶ ବିଦେଶ ବୁଲି ବୁଲି ନିଜେ ପଢିଲେ ପାଠ
ଖୋଜିବେ ବୋଲି ଜାତି ଛୁଆ ଛୁତ ମୁକ୍ତିର ବାଟ ।

32ଡିଗ୍ରୀ ହାସିଲ କରି ଶିଖିଲେ ଭାଷା ନଅ
ମାନସ ସୃତି ପୁସ୍ତକ କୁ ନିଆ ରେ ଜଳାଇଲେ ଡହଡହ ।

ଆଜାଦ ଭାରତ ର ଆଇନ ମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇ
ଲେଖିଲେ ଭାରତ ର ସମ୍ବିଧାନ
ଦେଖାଇ ଦେଲେ କଲମର ତାକତ ଭୀମ ରାଓ ମହାନ
ଦଳିତ ଶୋଷିତ ଅଛୁତ ପଛୁଆ ବର୍ଗ କୁ ଦେଲେ ଆରକ୍ଷଣ  ।

ଶିଖିତ ସଜାଗ ସଂଗଠିତ ହେବା କୁ ଦେଲେ
ଆମ ସମାଜେ ଧ୍ୟାନ
ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମ ତ୍ୟାଗ କରି
ନେଲେ ବୌଦ୍ଧ ଧର୍ମ ।

ଦଳିତ ଶୋଷିତ ପଛୁଆ ବର୍ଗ ର ଲୋକ କୁ
ମିଳିଲା ମାନ ସମ୍ମାନ
ମୃତ୍ୟୁ ପରେ କରି ଥିବା କାମ ପାଇଁ
ପାଇଲେ ଭାରତ ରତ୍ନ ସବୋର୍ଚ ସମ୍ମାନ
ଆମ ଭାରତର ଦଳିତ ର ସ୍ୱାଭିମାନ ।

ଗୋଟେ ହାତ ରେ ସମ୍ବିଧାନର ଧାରା
ଅନ୍ୟ ହାତରେ ଉଚିତ୍ ମାର୍ଗ ର ରୁଖ ।
କାହିଁକି ନା ସମ୍ବିଧାନ ଦେବ
ଆମକୁ ଅସୀମ ସୁଖ ।

ପାଠ ଯଦି ଆମେ ନ ପଢିବା ତେବେ
ମନୁଷ୍ୟ ସମାଜର ଲୋକ ଆମକୁ କରିବେ ଲୁଟ
ଚିରା ଫଟା ମଇଳା ପୁରୁଣା ପୋଷାକ
ଛାଡି ପିନ୍ଧିବା ଆମେ ସୁଟ ବୁଟ ।

ହୃଷିକେଶ କୁଶୁଲିଆ (ଲେଖକ)
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା ।

ନାରୀ ବଞ୍ଚାଅ


ନାରୀ ଆମ ମାତା,
ନାରୀ ଆମ ଭଗିନି
ନାରୀ ଆମ ଜୀବନ ରେଖା
ନାରୀ ଆମ ଝିଅ,
ନାରୀ ଆମ ପ୍ରେମିକା
ନାରୀ ଆମ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ପ୍ରାଣ ଶଖା
ନାରୀ ଜନମ ଦାତ୍ରି
ନାରୀ ପାଳନ କରତା
ନାରୀ ପରା ଆମ ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା
ନାରୀ ଆମ ଶିକ୍ଷକ
ନାରୀ ଆମ ରକ୍ଷକ
ନାରୀ ପରା ସର୍ବସୟା ମାଆ ବସୁନ୍ଧରା
ନାରୀ ମାନଙ୍କୁ ଯୌତୁକ ପ୍ରଥା ପାଇଁ
ମଣିଷ ସମାଜରେ ଦେଉଛନ୍ତି ନିର୍ଯାତନା, ପ୍ରାଣ ଦଣ୍ଡ
ନାରୀ ନ୍ୟାୟ ପାଇବା ପାଇଁ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଅଫିସ୍ ବୁଲୁଛି ଦାଣ୍ଡ ଦାଣ୍ଡ
ନାରୀକୁ ସମ୍ମାନ ନାରୀକୁ ସୁରକ୍ଷା
ଯୋଗାଇ ଦେବ ଆମ ସମାଜରେ କିଏ
ସମାଜରେ ବଡ ଲୋକମାନେ କୁମ୍ଭକର୍ଣ୍ଣ ନିଦ୍ରାରେ
ସୋଇଛନ୍ତି ପରା ସେ
ନାରୀ ନିର୍ଯାତନା ଯୌତୁକ ପ୍ରଥା ନ ହଟିଲେ ଦେଶେ
ଜନମିବେ କେମିତି ବିର
ମାତୃଭୂମି ର ରକ୍ଷା ପାଇଁ କିଏ ଦାନ କରିବ ନିଜର ସିର
ସତୀଦାହ ପ୍ରଥା ହଟିଲା ବୋଲି ନାରୀ ମାନେ ଟିକେ ଶାନ୍ତି
ନାରୀ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ଦିନେ ହେବ ସମାଜରେ ବଡ କ୍ରାନ୍ତି
ମଣିଷ ରୂପ ଦାନବ ମାନେ ନାରୀ ବୃଣକୁ ଦେଉଛନ୍ତି ମାରି
ଯୌତୁକ ପ୍ରଥା ହଟାଅ ନାରୀ ମାନଙ୍କୁ ବଞ୍ଚାଅ କରୁଛୁ ଆମେ ଗୁହାରି।

ହୃଷୀକେଶ କୁଶୁଲିଆ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା

କେବଳ ହୃଷୀକେଶ କୁଶୁଲିଆ ଙ୍କ ସମସ୍ତ କବିତା ଗୁଡ଼ିକ ପଢନ୍ତୁ

ସମୟ



ପୂର୍ବ କାଳରେ ଆମ ଲୋକମାନେ ସୂର୍ଯ୍ୟ,ଚନ୍ଦ୍ର, ତାରା,ଗ୍ରହ,ନକ୍ଷତ୍ର କୁ ଦେଖି
ଅନୁମାନ କରୁଥିଲେ ସମୟ କୁ ରାତି ଦିନ…
ନାହିଁ ତାର ରୂପ ରଙ୍ଗ ରେଖା ନାହିଁ ଚକ୍ଷୁରେ ସେ ଯାଉଥିଲା ଦେଖା
ତଥାପି ସମୟକୁ କରୁଥିଲେ ଅନୁଭବ ମନେ ମନେ..

ବଜାରରେ ଆମେ ହାତ ଘଣ୍ଟା ଓ କାନ୍ଥ ଘଣ୍ଟା କିଣିପାରିବା ହେଲେ ସମୟ କୁ ନୁହଁ..
ବିଶ୍ବରେ କୌଣସି ବ୍ୟାଙ୍କ୍ କୌଣସି ଧନୀ ଲୋକ ସମୟ କୁ କିଣି ପାରିବେ କି କୁହ…

ସମୟ ସୂଚକ ଯନ୍ତ୍ର ଖରାପ ହେଲେ
ସମୟ ଅଟକି ରହେନି ସେଠାରେ କେବେ..
ସମୟ କେବେ ବିଶ୍ରାମ କରେନା କାହାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରେନା
ହେଉ ପର୍ବ ପର୍ବାଣି ହଉ ଯୁଦ୍ଧ ବନ୍ୟା,ବାତ୍ୟା,ମରୁଡି ତେବେ…

ପ୍ରତିଦିନ ସମସ୍ତ ଙ୍କୁ ମିଳେ 24 ଘଣ୍ଟା ସମୟ ମାତ୍ର
କାହାକୁ ମିଳେନି କମ୍ କିମ୍ବା ବେଶୀ..
ଯେଁଉ କାଯ୍ୟ ପାଇଁ ଆମେ ଅଧିକା ସମୟ ଦେବା
ସେ କାଯ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ପାଇବା ଆମେ ମାନ ସମ୍ମାନ ହସି ହସି…

ଧିରେ ଧିରେ ବଦଳି ଯାଉଛି ଆମ ଶରୀର ଏବଂ ପ୍ରକୃତିର ରୂପ ରଙ୍ଗ ଛବି..
କେତେ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଉଦୟ ହେଉଛନ୍ତି ପ୍ରାଚୀର ଦେଖ ରବି…

Hrusikesh Kushulia
Muniguda, Rayagada

ମନ ଖୋଜେ ଭଲ ଜୀବନ ସାଥି କବିତା ଟିକୁ ପଢନ୍ତୁ

ବସ୍ତ୍ର



ଦିନକୁ ଦିନ, ବର୍ଷ କୁ ବର୍ଷ, ବଦଳୁଛି ଫେସନ୍ …
ଟଙ୍କା ଲୁଟି ନେବା…..ଗୋଟିଏ ଏ ହାତ
ବଡ କନେକ୍ସନ୍ ….ହୋ….ବଡ କନେକ୍ସନ୍…


ଭାରତୀୟ ପୋଷାକ…..ଦେଖିବାକୁ
ଜମା ମିଳୁ ନାହିଁ …..
ବିଦେଶୀ ପୋଷାକ ଗ୍ରହଣ ଯେ ….. କଲେ
ଆମର ଭଉଣୀ ଭାଇ…..


ଦିନକୁ ଦିନ ବର୍ଷ କୁ ବର୍ଷ
କପଡ଼ା ହେଲା ଛୋଟ…..ଅତି ଛୋଟ
ଲାଜ ସରମ ଟିକିଏ କରନ୍ତି ନାହିଁ
ପିନ୍ଧି ହସି ଉଠାନ୍ତି ସେଲଫି ଫୋଟ…

ଶରୀର ରକ୍ଷା ଲଜ୍ଜ୍ୟା ନିବାରଣ ପାଇଁ
ପରିଧାନ କରୁ ଆମେ ବସ୍ତ୍ର…
ବସ୍ତ୍ର ହରଣ ପାଇଁ ଭାରତ ବର୍ଷରେ
ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ରକ୍ତ ସ୍ନାନ କଲା ଅସ୍ତ୍ର…

ଆଜି ଯଦି ଆମେ ସଚେତ ନହେଲେ
ହେବ ଆଉ କିଏ ଏଠି…
ଭାରତୀୟ ପୋଷାକ ପରିଧାନ କରିବା ଆମେ
ଭାରତ ବାସି ଏ ଆମ ଜନମ ମାଟି…

ହୃଷୀକେଶ କୁଶୁଲିଆ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା ।

ଲେଖକ ଙ୍କ ” ଛାଡ଼ପତ୍ର” କବିତା କୁ ପଢନ୍ତୁ

ଗାଈ ବାଛୁରୀ


ଛୁଆ କୁ ଛାଡ଼ି ଦେଇ
ମାଆ କୁ କାହିଁକି ନେଲ,
ଏତେ ବଡ ଅନ୍ୟାୟ
କାହିଁକି କଲ ପ୍ରଭୁ କାହିଁକି କଲ ।।

ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ କରି ମାଂସ ଖାଉଛନ୍ତି
କୁକୁର, ବିଲେଇ, କୂଆ,
ମାଛି ଉଡୁଛନ୍ତି ବୁଣୁ ବୁଣୁ ହୋଇ ଧୁଆଁ ।।

ମୃତ୍ୟୁ ମାଆର କ୍ଷୀର ପିଉଛି ବାଛୁରୀ
କିପରି ଖାଇବ ଘାସ,
ମାଆ ହିଁ ଥିଲା ସବୁ କିଛି ଆଉ ସାହା ଭରଷା ।।

କରିଦେଲ ସର୍ବନାସ
ବାଛୁରୀର ମାଆ ମାଆ ଡାକଶୁଣି
ଗାଈ ଆସୁଥିଲା ଧାଇଁ ଧାଇଁ ନୀତି
ଆଜି ଯେତେ ଡାକିଲେ ସୁଦ୍ଧା
ମାଆ କାହିଁକି ଉଠୁନାହିଁ,
ମାଆ କାହିଁକି ଉଠୁନାହିଁ।।

ଛୁଆର ରକ୍ଷା ପାଇଁ ମାଆ
ନିଜ ଜୀବନ କୁ ଲଗାଉ ଥିଲା ବାଜି,
ରାହା ଧରି ଅନାଥ ବାଛୁରୀ କାନ୍ଦୁଅଛି ଆଜି ।।

ମାଲିକ ସେବାଯତ୍ନ ନେଲା ନାହିଁ ତାର,
କ୍ଷୀରରେ ନିର ମିଶାଇ ପିଉଥିଲା ବାରମ୍ବାର,
ଗାଇ କୁ ଦେଖୁଥିଲେ କହୁଥିଲା ଗୋମାତା,
ଗାଈ ଥିଲା ତାର ରୋଜଗାରର ପନ୍ଥା ।।

Hrusikesh Kushulia
Muniguda, Rayagada.

ମନ ଖୋଜେ ଭଲ ଜୀବନ ସାଥି

*ମନ ଖୋଜେ ଭଲ ଜୀବନ ସାଥି*


ବିଶାଳ ଜନ ସମୁଦ୍ର କୁ ଦେଖି
ନୀତି ମନେ ମନେ ଭାବେ
କିଏ ହେବ ମୋ ଜୀବନ ସାଥି…

ତା ଅପେକ୍ଷା ରେ ବିତିଯାଉଛି କେତେ ବର୍ଷ ମାସ ଋତୁ
କେତେ ଯେ ଦିନ ରାତି…

ଯାହାକୁ ଦେଖିଲେ ମୁଁ ସେ ଲାଗୁଛି ମୋତେ ଭଲ…
କାହାକୁ କହିବି ହଁ, କାହାକୁ କହିବି ନା,
ମନ ବିଚାର ପତି ଗାଁ ଲୋକ ଓକିଲ ଯେ ଏ କି ମୋ କର୍ମ ର ଫଳ…

ବଜାର ର ଟୋପେ ସିନ୍ଦୂର ମାତ୍ର ଅଳ୍ପ ମୂଲ୍ୟ ଏଠି ତାର…
ଯେବେ ସେ ସିନ୍ଦୂର କାହା ମଥାରେ ଲାଗେ ହୁଏ ବହୁ ମୂଲ୍ୟ ତାର…

ମନରେ ଉଠେ ଯେ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ କିଛି କାହାକୁ କହି ହୁଏନା…
ତଥାପି ଯଦି ଚୁପ୍ ଥିଲେ କିଏ ଚୁପ୍ ରହିବାକୁ ଦିଏନା…

କିଏ କାହାକୁ ମନେ ଭଲ ପାଉଛ କିଏ କାହାକୁ ମନ ଦେଇଛି,
ଏରେଞ୍ଜ ମେରେଜ୍ କରିବା ଏ ଦୁନିଆରେ ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ…
କାହିଁକି ନା ଅସାମାଜିକ ହୋଇ ଲୋକ ହୋଇଗଲେଣି ଏଠି ନଷ୍ଟ…

ମନରେ ରହେ ଅନେକ ଆଶା ଆଖି ଦେଖେ ଅନେକ ସ୍ବପ୍ନ…
ବାରମ୍ବାର ଦେଖେ ନୀତି କାନ୍ଥ ର ଦର୍ପଣ…

ନୂଆ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧେ ନୂଆ ଷ୍ଟାଇଲ ରେ…
ନୂଆ କଥା କହେ ମୁଁ ଦେଖେ ମୋବାଇଲରେ…

ଝିଅ ଦେଖିବା କୁ ଯାଇ କେଉଁଠି ପାଏ ସମ୍ମାନ ତ କେଉଁଠି ପାଏ ଅପମାନ…
ଉପର ବାଲା ତ ଯୋଡ଼ି ବନାଇବ କରିବି କାହିଁ ଯେ ଅଭିମାନ…

Hrusikesh Kushulia
Muniguda,Rayagada

ଅନ୍ୟ କବିତା ଗୁଡ଼ିକ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ କ୍ଲିକ୍ କରନ୍ତୁ

ମନେ ନ ରଖ ଡର କି ଭୟ




ଏମିତି କରମ କାହିଁ ଯେ କରୁଛ,
ନିଜ ଜାଲେ ନିଜେ ଫସି ଯାଉଛ ।
ସମସ୍ୟା କୁ ତୁମେ କାହିଁକି ଡାକୁଛ
ଆତ୍ମହତ୍ୟା ପାଇଁ ଚିନ୍ତା କରୁଛ।

ଏକୁଟିଆ ଘର ଅଗଣା ରେ ବସି
ଭାବନ୍ତି ସମସ୍ୟା ଅସାର,
ନା ଚିନ୍ତା କେବେ ସରିଛି ସରିବ
ତଥାପି ଜୀଅନ୍ତି ହଜାର।

ସବୁ ଠିକ୍ ହେବ ଧର୍ଯ୍ୟ ଧର ତୁମେ
ରଖ ଭରଷା ଯେ କାଳିଆକୁ
ସମୟ ଯାଉଛି ଖସି ଖସି ଏଠି
କେହି ରହିବ ନାହିଁ ଆପଣା କୁ ।

ସୁନ୍ଦର ସୁନାର ସଂସାରେ
ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧେ ନିଜେ ହାରିଗଲେ
ପରିବାରର ରକ୍ଷା କରିବ କିଏ,
ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହ କଲେ ଲାଳନ ପାଳନ
ଅର୍ଣ୍ଣ ବସ୍ତ୍ର ସେବା ମୁଖାଗ୍ନୀ ମାଗନ୍ତି ସିଏ ।

ଦୁନିଆର ଲୋକେ ବର୍ଷ ମାସ ଧରି
ବିକଳାଙ୍ଗ ଯେ ପଡ଼ିଥାଏ,
ମରଣ କୁ ବାଦ ଦେଇ ଭାବେ ସେ
ବଞ୍ଚିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଥାଏ ।

ସୁସ୍ଥ ଶରୀର ତୁମେ ଧାରଣ କରିଛ
ମୃତ୍ୟୁ କରୁଛି କି ତୁମ ପିଛା,
ପରିବାର ସହ ଖୁସିରେ ଯେ ରୁହ
କାହିଁ କରୁଛ ଯେ ବେକାର ଚିନ୍ତା ।

ଆତ୍ମହତ୍ୟା ହିଁ ସମାଧାନ ନୁହଁ
ଆସୁ ପଛେ ଯେତେ ବ୍ୟଥା,
କରନି ମନେ ଡର କି ଭୟ
ସତ୍ୟ ପଥେ ଚାଲୁ ଥାଅ ସଦା ।

ହୃଷିକେଶ କୁଶୁଲିଆ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା

ଟିକିଲି କାଢି ମୋ ମଥାରେ ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ଦିଅ



ବର ହୋଇ ଆସି କନିଆଁ କରି ମୋତେ ନିଅ,
ମୋ ମଥାର ଟିକିଲି କାଢି ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ଦିଅ ।

ଦେଖା ମିଳୁନ କାହିଁକି ତୁମେ ଆଜିକାଲି,
ହୋଇ ଗଲ କି ସତେ ତମେ ମରୁଭୂମି ବାଲି


ତୁମେ ଥାଉ ଥାଉ ମୋ ହୃଦୟରେ ଆଉ କାହାକୁ କେମିତି ଦେବି ମୁ ସ୍ଥାନ,
କେମିତି ପାଇଥାନ୍ତି ଯେ ଆଉ କାହା ସ୍ତ୍ରୀ ର ସମ୍ମାନ ।

ସମାଜ ଆଖିରେ କରିଦେଲ ମୋତେ ଦୋଷୀ,
ମୋ ଜୀବନ କରିଦେଲ ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧକାର ଶଷି ।

ମୋ ଜୀବନ ରେ ଆସୁଅଛି ଯେତେ ଝଡ ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟା,
କେବେ ବି କରିବି ନାହିଁ ତୁମ ପାଇଁ ମୁଁ ଆତ୍ମହତ୍ୟା ।

ମୋ ଆଖିରୁ ଲୁହ ବହିଯାଉ ଧାର ଧାର,
ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବି ହେ ନାଥ,
ଯେଉଁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମିଳିନାହିଁ ତୁମ ହାତରୁ ମୋ ମଥାକୁ ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ଗାର ।

ହୃଷିକେଶ ଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲିଖିତ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା

ପରିବାର



ଦୁନିଆର ସ୍ନେହ ସମ୍ପର୍କ ପ୍ରେମର ଗନ୍ଥା ଘର ଅଟଇ ପରିବାର।
ପିତା, ମାତା ଙ୍କ ଶାସନ ନୀତିରେ ଚାଲୁଛି ଏଠି ପୁରା କାରବାର।।

ଏହି ଘର ପରିବାରରେ ଜନମ ମୋହର।
ପରିବାର ଲାଗେ ସତେ ବୈକୁଣ୍ଠ ଧାମ ସରଗ ପୁର।।

ଶିକ୍ଷା, ଦିକ୍ଷା, କର୍ମ, ଧର୍ମ, ର ଅଟଇ ପାଠଶାଳ।
କେତେ ସୁନ୍ଦର ଗଢ଼ିଛି ଆମ ପରିବାର କୁ ଉପର ବାଲା ।।

ମାଆ ର ମମତା ପଣତ କାନିରେ ଭରି ରହିଛି କେତେ ସୁଖ।
ଏତେ ଯତ୍ନ ରେ ଆମକୁ ରଖିଛି ମାଆ ଛୁଇଁ ପାରୁନି ଦୁଃଖ।।

ନାରୀ ନାରାୟଣୀ ନର ନାରାୟଣ କରନ୍ତି ଏଠି ବାସ।
ନୀତି ପୂଜା ପାଠ କରି ବନୁଛୁ ଆମେ ତାଙ୍କ ଦାସ।।

ଅଭାବ ଅସୁବିଧା ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଥିଲେ ବି ଆମ କୁ ନାହିଁ ଭୟ।
ଆମ ପରିବାର ର ସମସ୍ତ ଏକତା ପାଇଁ ଆମେ ହେବୁ ବିଜୟ।।

ପରିବାର ପରି ତୀର୍ଥକ୍ଷେତ୍ର ଦୁନିଆରେ କେଉଁଠି ନାହିଁ
ପର କଥାରେ ନିଜ ଘରକୁ କୁ ନଷ୍ଟ କରନି ମୋର ଭଉଣୀ ଭାଇ ।।

ହୃଷୀକେଶ କୁଶୁଲିଆ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା ।

(ମ ମ ମ ) ମଦ ମଦୁଆ ମଶାଣି



ଚିରା କତରା ମଇଳା ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି
ବୁଲେ ଦୁଆର ଦୁଆର ।

କରୁଥାଏ ଲୋକଙ୍କୁ ଆଲିଙ୍ଗନ
କରି ଜୁହାର ଜୁହାର ।।


ମାଗୁଥାଏ ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ
କିଛି ଟଙ୍କା ଦିଅ ଦିଅ ।

କହୁଥାଏ ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ
ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏ ପିଅ ପିଅ।।

ରାସ୍ତା ଘାଟ ନାଳ ନର୍ଦମା ରେ
ପଡ଼ି ରହେ ମଦ ପିଇ ମଦୁଆ ।

ମଦୁଆ ପାଟିକୁ ଚାଟନ୍ତି
ମାଛି, ବିଲେଇ କୁକୁର ଛୁଆ।।

ଗଧ ପରି ପରିଶ୍ରମ କରି
ପିଉଥାଏ ସେ ମଦ।

ମଦୁଆ ମନେ ମନେ ଭାବେ
ମଦ ହେଉଛି ଦୁନିଆର ମହା ଔଷଧ ।।

ଘର ପରିବାର ପିଲା ଛୁଆ
ସ୍ତ୍ରୀର କଥାକୁ ସେ ବୁଝେନା ହୋଇଯାଏ ସେ ଅନ୍ଧ ।

ମଦ ପିଇଲେ ସବୁ ଜାଣେ
ସେ ଦୁନିଆର ଭଲ ମନ୍ଦ ।।

ଘରେ ନାହିଁ ପେଜ ଘରେ ନାହିଁ ସେଜ
ମଦୁଆ ଅଟଇ ଧନୀ ।

କାହା ସହିତ ଗଣ୍ଡଗୋଳ କରି
ଟାଣି ଆଣେ ଘରକୁ ଶନି।।

ଟିକେ ବି କରେନା ଲାଜ କି ଶରମ
କରେନା କେବେ ଦୟା କି ଧରମ ।

ମଦ ପିଇ ନାଲି ଆଖିରେ
ହେଉଥାଏ ନିତି ଗରମ ।।

ବଡ ପାଟିରେ ଚିତ୍କାର କରୁଥାଏ
ଉଠିବାକୁ ନାହିଁ ବଳ।

ତା ପାଇଁ ପାଖ ପଡିଶା ଲୋକ
ହୁଅନ୍ତି କଳ ବଳ ।।

କିଡନୀ ଲିବର୍ ଯେବେ ମଦୁଆର
ହୋଇଯିବ ସବୁ ଫେଲ୍।

ତା ନିଜ ଘର ଅଗଣା ବି ତାକୁ
ଲାଗିବ କାରାଗାର ଜେଲ୍ ।।

ମଣିଷ ଜୀବନ ଏ ସଂସାର ସାର
ନା ମଦ ର ଭୁଲ, ନା ମଣିଷ ଭୁଲ
କୁହ ଯେ ଭୁଲ କାହାର ।

ଏ ସୁଯୋଗ ମିଳିବନି ଆଉ
ଆମକୁ ବାରମ୍ବାର ।।

କିନ୍ତୁ ମଦ ପାଇଁ ଭାସି ଯାଏ
କେତେ ଯେ ସୁନା ସଂସାର
କେତେ ଯେ ସୁନା ସଂସାର ।।।


ତେଣୁ ସମସ୍ତ ଜନ ସାଧାରଣ ଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଏକ କବିତା ରୂପୀ ସନ୍ଦେଶ ଯାହା ସଚେତନ ମୂଳକ ଅଟେ । ଯେ ସମସ୍ତ ଜନ ସାଧାରଣ ସଚେତ ହୁଅନ୍ତୁ ଏବଂ ମଦ କୁ ତ୍ୟାଗ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ତ୍ୟାଗ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ ତଥା ନିଜକୁ ସୁସ୍ଥ ସବଳ ରଖନ୍ତୁ ।

।।। ଧନ୍ୟବାଦ ।।।


ହୃଷିକେଶ କୁଶୁଲିଆ ଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ବର୍ଣ୍ଣିତ
ମୁନିଗୁଡ଼ା, ରାୟଗଡ଼ା ।