Category Archives: puja swain

ସୁନା କଳସ



ସୁନିଳ ଆକାଶ ତଳେ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ପାହାଡ, ପାହାଡ଼ର ପାଦ ଦେଶରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଝାଟି ମାଟିର ଚାଳ କୁଡିଆ। ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ପରିବାର ରେ କେବଳ ମା, ପୁଅ ଏବଂ ଝିଅ ଟିଏ। ବାପା ମରିବା ପରେ ମା ରେବତୀ ସହ ଭଉଣୀ ମୀରା କୁ ନେଇ କାଳିଆ ଘର ଘର ବୁଲି ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଘର ଚଳାଉ ଥାଏ । ଗରିବ ର ସୀମା ରେଖା ଭିତରୁ ଡେଇଁବା ତାଙ୍କ ପାଖରେ ସମ୍ବଳ ନଥିଲା। କାଳିଆ ପାହାଡ ସେପଟ ଗାଁ କୁ ପ୍ରତିଦିନ ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଯାଏ ଯାହା ଆଣେ ତାହା ତିନି ମୁଣ୍ଡ ଦୁଃଖରେ କଷ୍ଟରେ ଚଳି ପେଟ ପୋଷଣ କରୁଥିଲେ । ପୁଣି ପର ଦିନ ଭିକ୍ଷା ବୃତ୍ତି ପାଇଁ ବାହାରି ଯାଏ ।
ସବୁଦିନ ଭଳି ଗୋଟିଏ ଦିନ ଭିକ୍ଷା ବୃତ୍ତି କରିବାକୁ ଗଲା । ଗାଁ ଶେଷରେ ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ଜଣେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଗୋଟିଏ ପଞ୍ଜୁରୀ କୁ ରଖି ପୋଖରୀ ଭିତରକୁ ସ୍ନାନ କରିବାକୁ ଗଲା । ଏତିକି ବେଳେ କାଳିଆ ପଞ୍ଜୁରୀ ପାଖକୁ ଆସିଲା। ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ପକ୍ଷୀ ନେହୁରା ହୋଇ କହିଲା ମୋତେ ଏ ପଞ୍ଜୁରୀ ରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦିଅ । ଏ ଦୁଷ୍ଟ ତାନ୍ତ୍ରିକ ମୋତେ ବନ୍ଦୀ ବନେଇ ରଖିଛି । କାଳିଆ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ରେ ପଚାରିଲା ତମେ କିଏ? ପକ୍ଷୀ ଟି କହିଲା ମୁଁ ଗୋଟିଏ ପରି, ଆକାଶ ରୁ ପୃଥିବୀ କୁ ବୁଲିବାକୁ ଆସିଥିଲି ଏତିକିବେଳେ ଏ ତାନ୍ତ୍ରିକ ତାର ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ମୋତେ ପକ୍ଷୀ ବନେଇ ଏ ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ରଖିଛି । ମୋତେ ମୁକ୍ତ କରିଦିଅ । କାଳିଆ ପଞ୍ଜୁରୀ ର ଜାଲି କବାଟ ଖୋଲିଦେଲା । ଦଉଡ଼ି ପଳେଇଲା । ପକ୍ଷୀ ଟି ବାହାରକୁ ଆସି ତାର ଅସଲ ରୂପରେ ଆସି କାଳିଆ ପଛେ ପଛେ ଆସିଲା । ପରି କାଳିଆ କୁ କହିଲା ମୁଁ ବହୁତ ଦିନରୁ ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ଥିଲି ଆଜି ମୁକ୍ତ ହୋଇଗଲି । ତମେ କଣ ବର ମାଗିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ମାଗ ? କାଳିଆ କହିଲା ମୁଁ ଦରିଦ୍ର ଘରର ପୁଅ । ମୋ ପରିବାର ଓଳିଏ ଖାଇଲେ ଓଳିଏ ଭୋକ ଉପାସରେ ରହୁଛନ୍ତି । ଯଦି ଦୁଇ ଓଳି ଦୁଇ ମୁଠା ଖାଇବାକୁ ମିଳି ଯାଆନ୍ତା ତେବେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି । ପରି କାଳିଆ କୁ ଗୋଟିଏ ସୁନା କଳସ ବର ଦେଲା । କହିଲା ତୁ ଏଇ କଳସ କୁ ଯାହା ମାଗିବୁ ତାହା ମିଳିବ କିନ୍ତୁ ଏହି କଳସ କୁ ମାଟି ଭିତରେ ପୋତି ରଖିବୁ ଏବଂ ଗୋଟିଏ କଥା ଧ୍ୟାନ ଦେବୁ ଯଦି ଭୁଲ ରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ସୁନା କଳସ କଥା କାହାକୁ କହିବୁ ତେବେ ଏହି କଳସ ମାଟିରେ ପରିଣତ ହୋଇଯିବ। ଏତିକି କହି ସେ ପରି ସ୍ବର୍ଗ କୁ ଉଡ଼ି ଚାଲିଗଲା । କାଳିଆ ଦେଖିଲା ପରି ପ୍ରକୃତରେ ସତ କହୁଛି ନା ନାହିଁ ଯାଞ୍ଚ କରିବା ପାଇଁ କଳସ କୁ କିଛି ଟଙ୍କା ମାଗିଲା। ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତା ପାଖରେ ଟଙ୍କା ଆସି ପହଁଚିଗଲା। ଏତକ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହୋଇ ଟଙ୍କା ଆଉ କଳସ କୁ ନେଇ ପାହାଡ ତଳେ ଗୋଟିଏ ଶୁନଶାନ୍ ସ୍ଥାନରେ ପୋତି ଦେଲା ଏବଂ କିଛି ଟଙ୍କା ରେ ଚାଉଳ ନେଇ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା । ମା ଏବଂ ଭଉଣୀ ଟଙ୍କା ଏବଂ ଚାଉଳ ଦେଖି ଖୁସି ହେଲେ । ମା ପଚାରିଲା କାଳିଆ ଆଜି ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଆସିଗଲୁ ? କାଳିଆ ସତ କୁ ଲୁଚେଇ ମିଛ କହିଲା କି ଆଜି ବହୁତ ଚାଉଳ ମିଳିଲା ଏବଂ ଅଧା ଚାଉଳ କୁ ବିକ୍ରି କରି ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସିଲି । ଏହା ଶୁଣି କାଳିଆ ଉପରେ ମା ଖୁସି ହେଲେ । ସେ ସବୁଦିନ ଏମିତି କରେ । ବେଳେବେଳେ ମା ଏବଂ ଭଉଣୀ ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ ପଚାରନ୍ତି କିନ୍ତୁ କେବେ ସତ କହେ ନାହିଁ । ଧିରେ ଧିରେ କାଳିଆ ଏମିତି ପଇସା ସଞ୍ଚୟ କରି କରି ମୀରା କୁ ଭଲ ଘରେ ବାହାଘର କରେଇବା ସହିତ ନିଜେ ବେପାର କରୁଥାଏ । ସହର ରେ ଜାଗା କିଣି ମା ରେବତୀ ସାଙ୍ଗରେ ରହୁଥାଏ । କିଛି ଦିନ ପରେ କାଳିଆ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା କୁ ବିବାହ କରିଲା । ବିବାହ ପରେ କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ ପଚାରିଲା ତମେ ତ କହୁଛ ତମେ ଆଗ ଗରିବ ଥିଲ ଏବଂ କମ୍ ଦିନରେ ତମେ ଗୋଟିଏ ସଫଳ ବେପାରୀ କେମିତି ହେଲ ? ଏତେ ଟଙ୍କା କୋଉଠୁ ଆସିଲା ? କାଳିଆ କହିଲା ଭିକ୍ଷା ମାଗି ମାଗି ସବୁ ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ କରି ବେପାର କରିଲି । କାଳିଆ ର କଥା କୁ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ବିଶ୍ୱାସ କରିଲା କିନ୍ତୁ କାଳିଆ ବେଳେବେଳେ ସେ ତାର ପାହାଡ ତଳେ ଥିବା ଗାଁ କୁ ଯାଉଥାଏ କିନ୍ତୁ କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ କିମ୍ବା ମା କୁ କେବେ ନେଇ ଯାଉନଥାଏ । କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ ପଚାରିଲା ତମେ ଏକା ଯାଉଛ କାହିଁକି ଏବଂ ଆସିଲା ବେଳକୁ ତମେ ବହୁତ୍ ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସୁଛ କେମିତି? କାଳିଆ କହିଲା ଗାଁ ଲୋକ ମାନେ ମୋ ଠାରୁ ଧାର ନେଇଥିଲେ ସେଗୁଡ଼ାକ ମାଗିବାକୁ ଯାଉଛି କିନ୍ତୁ କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ସନ୍ଦେହ ହେଲା । ଦିନେ କାଳିଆ ଗାଁ ରୁ ଫେରିଲା ପରେ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ତାକୁ ପଚାରିଲା ସତ କୁହ ଏ ପଇସା ସବୁ କୋଉଠୁ ଆଣୁଛ । ବାଧ୍ୟ କରିବାରୁ କାଳିଆ କହିଲା ମୋତେ ବାଧ୍ୟ କର ନାହିଁ ମୁଁ ଯାହା କହୁଛି ତାହା ସତ୍ୟ । ଏଥିରୁ କାଳିଆର ସ୍ତ୍ରୀ ବହୁତ୍ ସନ୍ଦେହ କରିଲା। କହିଲା ନା ନା , ତମେ ମୋ ମୁଣ୍ଡ ଛୁଇଁ ସତ କୁହ କି ଏ ଟଙ୍କା ସବୁ କୋଉଠୁ ନେଇ ଆସୁଛ । କାଳିଆ କହିଲା ମୁଁ ଯାହା କହୁଛି ତାହା ସତ । କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲା ମୁଁ ଆମ ଚାକର କୁ ଆଜି ପଠେଇ ଥିଲି ତମେ ଗାଁ କୁ ଜମାରୁ ଯାଇ ନାହଁ । ସତ କୁହ? କାଳିଆ ଏଠି କିଛି କହି ପାରିଲା ନାହିଁ । କଣ କହିବ ଧର୍ମ ସଂକଟ ରେ ପଡ଼ିଲା। ସେ କହିଲା , ଯଦି ତମେ ସତ୍ ଜାଣିବ ତେବେ ଏ ଟଙ୍କା ଆଉ ଆସିବ ନାହିଁ । କାଳିଆ ସ୍ତ୍ରୀ ର ଏକା ଜିଦ୍ ଯେ ମୋତେ ସବୁ ସତ କୁହ । ଶେଷରେ କାଳିଆ କହିଲା କି ମୁଁ କାନରେ କହିଦେଉଛି । କିନ୍ତୁ ଏ କଥା କାହାକୁ କହିବ ନାହିଁ। କାଳିଆ ଭାବିଲା କାଳେ ଧିର ସ୍ଵରରେ ଅବା କାନରେ କହିବି ଏବଂ ମୁଁ ଜାଣିବା ଯାହା ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଜାଣିବା ତାହା, ଯେତେ ହେଲେ ସେ ମୋର ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ। ଶେଷରେ ସେ ସୁନା କଳସ କଥା ସବୁ କହିଲା। କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲା ଚାଲ ଚାଲ ମୁଁ ମଧ୍ୟ କିଛି ମାଗିବି । ମୋ ପାଇଁ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର କିଛି ମାଗିବି। ଏହା ଭାବି ଯେତେବେଳେ ସେ କଳସ ପାଖକୁ ପହଞ୍ଚିଲେ ସେ ସମୟରେ ସେ କଳସ ମାଟିରେ ପରିଣତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । କାଳିଆ ସ୍ତ୍ରୀ ଉପରେ ଦୋଷ ଦେଇ ଗାଳି ଦେଲା । ଶେଷରେ କାଳିଆ ଏବଂ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ମନ ଦୁଃଖରେ ଘରକୁ ଫେରିଲେ । ଅଧିକା ଲୋଭ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।


ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ

ନାଁଟି ମୋର ନଈ

ନାଁଟି ମୋର ନଈ
ନାଁଟି ମୋର ନଈ
ବଣ ପାହାଡ ତରୁ ଲତା ତଳେ
ଯାଉଥାଏ ମୁହିଁ ବହି
ନାଁଟି ମୋର ନଈ….

ଯେବେ ମୋ ଜଳ କାଟିଣ ଶୁଅ
ଆଗକୁ ଆସଇ ବୋହି
ସବୁରୀ ବାଧା ବିଘ୍ନ କୁ ତେଜି
ଆଗକୁ ଚାଲଇ ଧାଇଁ
ନାଁଟି ମୋର ନଈ….

ଯେବେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଆସେ ଧରାକୁ
ଜୀବଜନ୍ତୁ ଧାଇଁ ଆସନ୍ତି ପାଖକୁ
ସଭିଙ୍କ ତୃଷ୍ଣା କୁ ମେଣ୍ଟାଇ ଥାଏ ମୁହିଁ
ନାଁଟି ମୋର ନଈ….

ମୋ କୂଳ ଦୀପରୁ ନାଉରୀ ଭାଇ
ଆସେ ସବୁ ଦିନେ ନଉକା ନେଇ
କାତରେ ଜଳକୁ ଖେଳାଇ ଖେଳାଇ
ଆର ପାରିରେ ଲୋକ ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ
ନାଁଟି ମୋର ନଈ….

ଆସଇ ଜଣେ କେଉଟ ଭାଇ
ଜାଲକୁ ତାର ହାତରେ ନେଇ
ମାଛ କଇଁଛ ଧରିବା ଲାଗି
ନିଜର ପେଟ ପୋଷିବା ପାଇଁ
ନାଁଟି ମୋର ନଈ….


ଯେବେ ନ ହୁଅଇ ବରଷା ଝଡି
କୃଷକ ଭାଇ ବସେ ମନ ମାରି
ବିଲ ବଣ ସବୁ ଶୁଖିଲା ଥାଇ
ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରେ ମୁହିଁ
ନାଁଟି ମୋର ନଈ….


ଏହି ପାଣି ଦେଖି କୃଷକ ଭାଇ
ଚାଷ କାମରେ ସେ ଆଗକୁ ଜାଇ
ଖୁସି ରେ ପରିବାର ସହ ରୁହଇ
ଜୀବନ ଦାନର ପ୍ରକୃତ ଭାଇ
ନାଁଟି ମୋର ନଈ….
ନାଁଟି ମୋର ନଈ….

ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ (ଲେଖିକା)





If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ଅତି ଲୋଭ ହାନିକାରକ

ଅତି ଲୋଭ ହାନିକାରକ
ଅତି ଲୋଭ ହାନିକାରକ
ଗୋଟିଏ ନଦୀ ତଟରେ ଗୋଟିଏ କେଉଟ ଓ ତା ସ୍ତ୍ରୀ ରହୁଥିଲେ । ସେ କେଉଟ ଜଣକ ପ୍ରତିଦିନ ନଦୀରେ ମାଛ ଧରେ ଓ ମାଛ କୁ ବଜାରରେ ବିକ୍ରି କରେ ସେହି ଟଙ୍କାରେ ସ୍ବାମୀ, ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଇଜଣ ଖାଇପିଇ ଖୁସିରେ ରହୁଥିଲେ । ସବୁଦିନ ପରି ଦିନେ ସେ ମାଛ ଧରିବାକୁ ନଦୀକୁ ଗଲା ।

ସେଠାରେ ଗୋଟେ ବହୁତ ବଡ଼ ମାଛ ଧରିଲା ଏବଂ ସେହି ମାଛକୁ ସେ ବିକ୍ରି ନ କରି ନିଜ ଘରକୁ ନେଇ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଦେଇ କହିଲା କି ଆଜି ଏହି ମାଛକୁ ରାନ୍ଧି ଦେ ଆମେ ମିଶି ଖାଇବା ।ଏହା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ମାଛ କୁ କାଟିବା ବେଳେ ସେହି ମାଛ ପେଟରୁ ଗୋଟିଏ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ମିଳିଲା ସେ ସେହି ସୁନା ର ଚମକ୍ ବହୁତ୍ ଥିଲା । ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ସ୍ବାମୀ କୁ ଦେଇ କହିଲା କି ଆଜି ଯେଉ ମାଛ ଆଣିଥିଲ ସେଥିରୁ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ଟି ବାହାରିଲା ।

ଏହା ଦେଖି କେଉଟ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କହିଲା ଠିକ୍ ଅଛି ୟାକୁ ମୁଁ ବିକ୍ରି କରି ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସୁଛି । ଆଉ ମୋତେ ମାଛ ଧରି ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବନି ସେହି ଟଙ୍କା ରେ ଆମେ ବହୁତ ଦିନ ଖୁସିରେ ଚାଲିଯିବ । ସ୍ୱାମୀର କଥା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହେଇ କହିଲା କି ତମେ ଶୀଘ୍ର ବିକ୍ରି କରି ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସ । କେଉଟ ଜଣକ ବାହାରି ଗଲା ବଜାରକୁ ଯିବା ବାଟରେ ସେ ପୁଣି ଭାବିଲା ଯେ ଏହାର ତ ଠିକ୍ ମୂଲ୍ୟ ମୁଁ ଜାଣି ନାହିଁ ୟାକୁ କିଏ ମଧ୍ୟ ରଖି କମ୍ ମୂଲ୍ୟ ମୋତେ ଦେଇ ଠକି ଦେବ ୟାକୁ ନେଇ ମୁଁ ରାଜାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବି ଓ ରାଜା ହିଁ ଏହାର ଠିକ୍ ମୂଲ୍ୟ ମୋତେ ଦେବେ ଏହା କହି ସେ ରାଜା ଙ୍କ ଦରବାର କୁ ଗଲା ଏବଂ ସେଠି ସେ ରାଜାକୁ ଦେଖା କରିବା ପାଇଁ ଦ୍ୱାରପାଳ ଙ୍କୁ କହିଲା କିନ୍ତୁ ଦ୍ୱାରପାଳ ତାଙ୍କୁ ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ ମନା କରିଲେ ଆଉ ସେଠାରୁ ଫେରାଇ ଦେଲେ ସେ ମନ ଦୁଃଖରେ ଘରକୁ ଫେରିଲା ଏବଂ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ସବୁ କଥା କହିଲା ।

ସ୍ତ୍ରୀ କିନ୍ତୁ ବୁଝେଇକି କହିଲା ଠିକ୍ ଅଛି ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ ଦୁହେଁ ମିଶି ରାଜାଙ୍କୁ ଦେଖାକରିବାକୁ ଦରବାରକୁ ଯିବା । ରାଜାଙ୍କୁ ଦେଖାକରି ସବୁ କଥା କହିବା । ପର ଦିନ ପୁଣି ଦୁହେଁ ମିଶି ରାଜା ଙ୍କୁ ଦେଖା କରିବାକୁ ଗଲେ ପୁଣି ଦ୍ୱାରପାଳ ମନା କରିଲା କିନ୍ତୁ ସେଠି କେଉଟ ର ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ କହିଲା କି ଆମେ କିଛି ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ପାଇଛୁ ତାକୁ ରାଜାଙ୍କୁ ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଛୁ । ଏହା ଶୁଣି ଦ୍ୱାରପାଳ କୁହେ କି କେଉଁ ଜିନିଷ ପ୍ରଥମେ ମୋତେ ଦେଖାଅ ତା ପରେ ଯାଇ ତୁମେ ରାଜା ପାଖକୁ ଯାଇପାରିବ । ଦ୍ୱାରପାଳ କଥା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ଦେଖେଇଲେ ସେଇ ସୁନା କୁ ଦେଖି ଦ୍ୱାରପାଳ ର ଲୋଭ ବଢ଼ିଗଲା ।

ସେ କହିଲା କି ଏହି ସୁନା ଟିକୁ ତୁମେ ମାନେ ମୋତେ ଦିଅ ମୁଁ ରାଜା ଙ୍କୁ ଦେବୀ ଆଉ ରାଜା କଣ କହିବେ ଆସି ତୁମ ମାନଙ୍କୁ କହିବି ଏହା ଶୁଣି ଦୁଇଜଣ ସେହି ସୁନା କୁ ଦ୍ୱାରପାଳ କୁ ଦେଲେ ।ଦ୍ୱାରପାଳ ସୁନା ନେଇ ରାଜ ମହଲ ଭିତରକୁ ଗଲା କେଉଟ ଆଉ ତା ସ୍ତ୍ରୀ ସେହି ଦ୍ୱାର ରେ ଠିଆ ହେଇଥାନ୍ତି । ଦ୍ୱାରପାଳ ଆସି କିଛି କପଡ଼ା ସେମାନଙ୍କୁ ଦିଏ । କେଉଟ ଜଣଙ୍କ କୁହେ କି ସେହି ସୁନା ର ମୂଲ୍ୟ କଣ ଏହି କପଡ଼ା ? ଏହା ଶୁଣି ଦ୍ୱାରପାଳ ପାଟି କରି କୁହେ ଆରେ ରାଜା ଦେଇଛନ୍ତି । ଏଇ କପଡା କୁ ନେଇ ଯା , ରାଜା ଯଦି ଜାଣିବେ ତମ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ବହୁତ ଦଣ୍ଡ ଦେବେ । ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁହେଁ ଡରରେ ସେଠୁ ଘରକୁ ଫେରି ଗଲେ । ଦ୍ଵାରପାଳ ସେ ସୁନା କୁ ରାଜା କୁ ନ ଦେଇ ନିଜ ପାଖରେ ରଖି ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ବଣିଆ ପାଖକୁ ଗଲା। ବଣିଆ କୁ କହିଲା ମୁଁ ଏହା କୁ ଜଙ୍ଗଲ ରାସ୍ତାରେ ପାଇଥିଲି।

ଏହି ସୁନା ର ଦାମ କଣ ହେବ ମୋତେ ଦିଅ। ସେ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ବଦଳରେ ବଣିଆ ଦ୍ଵାରପାଳ କୁ ଦଶ ହଜାର ଟଙ୍କା ଦେଲା। ଦ୍ଵାରପାଳ ସେ ଟଙ୍କା ନେଇ ଖୁସିରେ ନିଜ ଘରକୁ ଗଲା । ବଣିଆ ଭାବିଲା ମୁଁ ଯଦି ରାଜା କୁ ଦେବୀ ସେ ଏହି ସୁନା ବଦଳରେ ମୋତେ ବହୁତ୍ ଅର୍ଥ ଦେବେ । ସେ ରାଜା କୁ ଆଣି ଦେଲା ଏବଂ କହିଲା ମୁଁ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ମାଟି ତଳୁ ପାଇଛି । ଏହି ରାଜ୍ୟର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜମି ଏବଂ ମାଟି ଆକାଶ ସବୁ ଆପଣଙ୍କର ସେଥିପାଇଁ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ ଆପଣଙ୍କର। ରାଜା ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ନେଇ ବଣିଆ କୁ ଗୋଟିଏ ଜମି ସହିତ ସେ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ରୁ ଅଧିକ ଅଳଙ୍କାର ମୋତି ମାଣିକ ବଣିଆ କୁ ଦେଲେ । ରାଜା ଙ୍କ ପ୍ରତି କାର୍ଯ୍ୟ ପୂର୍ବରୁ ମନ୍ଦିର ର ଇଷ୍ଟ ଦେବୀ ମାତା କୁ ପଚାରି ସବୁ କାମ କରନ୍ତି। ସେ ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ଦେବୀ ମାତା ଙ୍କ ହାତରେ ରଖି କହିଲେ ଆପଣଙ୍କ ଭଣ୍ଡାର ଘରେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ରଖିବାକୁ ଯାଉଛି !! କିନ୍ତୁ ଏହା କଣ ଦେବୀ ମାତା ଙ୍କ ହାତରୁ ସେ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ଖସିଗଲା।

ରାଜା କିଛି ବୁଝି ନ ପାରି ରାତିରେ ଶୟନ ଅବସ୍ଥାରେ ସ୍ଵପ୍ନ ରେ ଦେବୀ ମାତା ଆସି ରାଜା କୁ କହିଲେ ଏହି ସୁନା ର ଅସଲ ମାଲିକ ଆଉ ଜଣେ ପ୍ରଥମେ ତାକୁ ଖୋଜି ବାହାର କର ଏବଂ ତାକୁ ପ୍ରକୃତ ମୂଲ୍ୟ ଦିଅ ତାପରେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡକୁ ତୋର ଭଣ୍ଡାର ଘରେ ରଖିବୁ। ସକାଳ ହେଉ ହେଉ ରାଜା ବୈଠକ ଡକେଇ ବଣିଆ କୁ ଡାକି କହିଲେ ସତ କୁହ ତମେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ କୋଉଠୁ ଆଣିଛ ?? ନହେଲେ ତମକୁ ମୃତ୍ୟୁ ଦଣ୍ଡ ଦିଆ ଯିବ । ବଣିଆ ସବୁ ସତ ସତ କହିଲା। ଆପଣଙ୍କ ଦ୍ଵାରପାଳ ମୋତେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ଆଣି ଦେଇଛନ୍ତି। ଏହା ବଦଳରେ ଦଶ ହଜାର ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟ ଦେଇଛି। ଦ୍ଵାରପାଳ କୁ ଡାକି ପଚାରି ବୁଝିଲା ପରେ ଜଣା ପଡିଲା ଯେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ ଟି କେଉଟ ବଣିଆ କୁ ଦେଇଛି ।

ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଦୂତ କୁ ପଠେଇ କେଉଟ କୁ ଡକା ଗଲା। କେଉଟ ରାଜ ଦରବାର ରେ ପହଞ୍ଚିଲା ସବୁ ସତ କହିଲା। ସେଠୀ କେଉଟ କହିଲା କି ମହାରାଜ ମୁଁ ମାଛ ଧରିବା ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ମାଛ ପାଇଲି ସେ ମାଛ ପେଟରୁ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡକୁ ପାଇଛି । କେଉଟ ର କଥା ଶୁଣି ସେ ଖୁସି ହୋଇ ବଣିଆ କୁ ଦେଇଥିବା ସବୁ ମୋତି ମାଣିକ ଏବଂ ଜମି କେଉଟ କୁ ଦେଇ ଦେଲେ ଏବଂ କେଉଟ ପାଇଁ ନଦୀ କୂଳରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଘର ବନେଇ ଦେଲେ। ଏପଟେ ବଣିଆ ଏବଂ ଦ୍ଵାରପାଳ କୁ ୧୦ ବର୍ଷ ପାଇଁ ବନ୍ଦୀ କରି କାରାଗାର କୁ ପଠାଗଲା । ପରେ ରାଜା ସେ ସୁନା କୁ ନିଜ ଭଣ୍ଡାର ଘରେ ରଖିଲେ ।

ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ??
୧. ଅଧିକ ଲୋଭ କରିବା ଅନୁଚିତ୍।
୨. କେବେ କାହାକୁ ମିଛ କହି ଠକିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. କିଛି କାମ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ନିଜ ଗୁରୁଜନ ଠାରୁ ଉପଦେଶ ନେବା ଦରକାର ।
Miss. Puja Swain(Story Writer)
Buguda,Ganjam.