Category Archives: story

ରିନା…ଶେଷ

ପଞ୍ଚମ ଭାଗ କୁ ପଢନ୍ତୁ

ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ହ୍ବିଲ ଚେୟାର ରେ ବସିଥିବା ରାଜୁ, ରିନା ର ହାତକୁ ଧରି କହିଲା, ତମେ କୁଆଡେ ଯାଉଛ । ତୁମେ କୁଆଡେ ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ ଏବଂ ମାମା..! ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୁମ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁନି। ମୁଁ ସେଠି ରହିବି ଯେଉଁଠି ରିନା ରହୁଛି। ତୁମକୁ ଛୋଟ ଜାତି ବୋଲି ଅସୁବିଧା ହୋଇପାରେ, ତୁମର ମାନ ସମ୍ମାନ ହାନି ହେବ ବୋଲି ତୁମକୁ ଡର ଅଛି ନା ?? ମୁଁ ତୁମ ସମ୍ପତି ରୁ ଟଙ୍କା ଟିଏ ମଧ୍ୟ ଆଶା କରେନି । ଯେଉଁଠି ବାପା ଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ନାହିଁ ଏଵଂ ସେଠି ପୁଅ ର ଅଧିକାର ଉପରେ ସମସ୍ୟା ଉତ୍ପନ୍ନ କରା ଯାଉଛି । ସେ ଘରେ ମୁଁ ରହିବାକୁ ତିଳେ ମାତ୍ର ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ ଏବଂ ମୁଁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁନି କିନ୍ତୁ ଏବେ କହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ । ଯେ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ବାପାଙ୍କୁ ଟଙ୍କା ଲୋଭରେ କେବଳ ମ୍ୟାରେଜ୍ କରିଛ। ଆଉ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ସେ ପରିବାର ରୁ ଆସିଛ ଯାହାକି ଏହି ପରିବାର ଠାରୁ ଛୋଟ ବୋଲି କୁହାଯାଏ। ଏତିକି ଶୁଣି ମଧୁ ଆଖିରେ ଲୁହ ଆସିଗଲା। ବିଶୁ ବାବୁ , ରାଜୁ କୁ ଚୁପ୍ କରିବାକୁ କହିଲେ ଏବଂ କହିଲେ । ରାଜୁ, ତୁ ଯାହା ଚାହୁଁଛୁ ମୁଁ ତାହା କରିବାକୁ ରାଜି ଅଛି । ତୁ ରିନା ସହିତ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ ନା । ତୁ ତା ସହିତ ଖୁସିରେ ରହିବୁ। ମୋ ଭଳି ସାରା ଜୀବନ ଖିଚ୍ ଖିଚ୍ ଶୁଣିବା ଅପେକ୍ଷା ଯିଏ ତୋତେ ମନ ଦେଇ ଭଲ ପାଇଛି ତୁ ତା ସହିତ ବହୁତ୍ ଖୁସିରେ ରହିବୁ ଏବଂ ତୋ ମା ମୋ ଜିବନରେ କେବଳ ଟଙ୍କା ପାଇଁ ଆସିଥିଲା ନା ସେ ଟଙ୍କା ଦେଖେ ଭଲ ସମ୍ପର୍କ ଦେଖେ ନାହିଁ। ତେବେ ତୁ ଯାହା କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ କର। ମୁଁ ତୋ ସହିତ ଅଛି ଏବଂ ଏହି ସମ୍ପତି ରୁ ତୋତେ କେହି ବଞ୍ଚିତ କରି ପାରିବ ନାହିଁ। ଏତିକି ଶୁଣି ମଧୁ ପାଖରେ ଉତ୍ତର ନଥିଲା। ସେ କଣ କହିବ କିଛି ଭାବି ପାରିଲା ନାହିଁ। ସେ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ପଛକୁ ଫେରି ବାହାରକୁ ଆସି କାର୍ ରେ ବସି ଘରକୁ ଫେରିଗଲା।

ବିଶୁ ବାବୁ, ରିନା କୁ କହିଲେ । ତମେ ଏହି ସହର ଛାଡ଼ି କୁଆଡେ ଯିବ ନାହିଁ ଏବଂ ତୁମେ ଏହି ଘର ର ବୋହୂ ହେବ। ତୁମେ ଡରିବା ଦରକାର ନାହିଁ। ମୁଁ ତୁମ ସହିତ ଅଛି । ତୁମର ପଢା ସରିଲା ପରେ ତୁମେ ଦୁଇ ଜଣ ଏହି କମ୍ପାନୀ ର ସବୁ ଦାୟିତ୍ଵ ବୁଝିବ। ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ କଲେଜ୍ ଯିବା ଆସିବା କର । ତୁମେ ରାଜୁ ର ମା କଥା କିଛି ଧରିବ ନାହିଁ । ସମୟ ଆସିଲେ ସବୁ ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ। ବିଶୁ ବାବୁ ରିନା କୁ କହିଲେ ତୁମେ ଏବେ ଘରକୁ ଚାଲି ଯାଅ। ଏମିତି କଥା ପରେ ତୁମର କାମ ପ୍ରତି ମନ ଲାଗିବ ନାହିଁ। ତାପରେ ରାଜୁ, ରିନା କୁ ବାଏ କହି ଘରକୁ ଫେରିଗଲା।

ରାଜୁ ଏବଂ ବିଶୁ ବାବୁ ମଧ୍ୟ ଘରକୁ ଫେରିଗଲେ। ସେଠି ରାଜୁ ର ମା, ସୋଫା ଉପରେ ବସି ଲୁହ ଗଡେଇ ବସିଛନ୍ତି । ବିଶୁ ବାବୁ କୁ ଦେଖିବା ପରେ ସେ ବିଶୁ ବାବୁ ପାଖକୁ ଆସି ହାତ ଯୋଡ଼ି କହିଲେ । ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦେବ। ସତରେ ମୁଁ ଟଙ୍କା ଲୋଭ ରେ ଏତେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ଯାଇଛି ଯେ ମୋତେ କଣ ଭଲ, ଆଉ କଣ ଖରାପ ଜଣା ପଡ଼େ ନାହିଁ। ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୋ ଅସଲ ଚେହେରା ମୋ ପୁଅ ଜାଣି ପାରିଛି ତେବେ ମୁଁ ମା ର ସମ୍ମାନ ପାଇବା ଯୋଗ୍ୟ ନୁହଁ । ମୁଁ ମୋ ଭୁଲ ପାଇଁ ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି। ତୁମେ ମୋତେ କ୍ଷମା କରିବ। ମୁଁ ଏହି ଘର ଛାଡ଼ି ମୋ ଗାଁ କୁ ଫେରି ଯିବି । ଏତିକି ବେଳେ ୱିଲ ଚେୟାର ରୁ ଅଳ୍ପ ଉଠିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ରାଜୁ ଠିଆ ହେଲା। ରାଜୁ ଠିଆ ହେବା ର ଦେଖି ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁଖରେ ପୁଣି ଖୁସି ର ଝଲକ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା। ରାଜୁ ପାଖରେ ଥିବା ଖମ୍ବ କୁ ଧରି ଠିଆ ହୋଇ କହିଲା । ମା ତୁମେ ଘର ଛାଡ଼ି ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ। ମୁଁ ଏହି ଘର ଛାଡ଼ି ଚାଲି ଯାଉଛି। ରାଜୁ ର ମା ଆସି ରାଜୁ କୁଣ୍ଢେଇ ହୋଇ କହିଲେ । ବାବୁ ରେ ତୋତେ ମୁଁ ହରେଇବା ପାଇଁ ଚାହୁଁ ନାହିଁ। ମୁଁ ମୋ ଭୁଲ ପାଇଁ ଅନୁତାପ କରି ସାରିଲିଣି। ତୁ ଏବଂ ରିନା ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ବହୁତ୍ ଭଲ ପାଅ। ତୁମେ ଦୁହେଁ ଖୁସିରେ ରହିବ। ପାରିବୁ ଯଦି ମୋତେ କ୍ଷମା କରି ଦେବୁ। ବିଶୁ ବାବୁ କହିଲେ । କିଏ କୁଆଡେ ଯିବ ନାହିଁ । ତମେ ନିଜ ଭୁଲ୍ ବୁଝି ସାରିଲଣି ତେବେ ଏହି ଘର ଛାଡ଼ି ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ । ଆମେ ଏତେ ବଡ କମ୍ପାନୀ ଠିଆ କରିଛନ୍ତି କେବଳ ଆମ ପୁଅର ଖୁସି ପାଇଁ । ତାର ଖୁସି ରେ ଆମେ ଖୁସି। ଏବଂ ସେ ଆଜି ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ପାରିଛି କେବଳ ରିନା ପାଇଁ। ତାପରେ ରାଜୁ ର ମା ଆସି ରାଜୁ କୁ କୁଣ୍ଢେଇ ହୋଇ କହିଲା । ବାବୁ ରେ ମୋତେ କ୍ଷମା କରି ଦେବୁ। ମୁଁ ଭୁଲ ବୁଝିଥିଲି। ଜୀବନରେ ସମ୍ପର୍କ ଏବଂ ଭଲ ପାଇବା ର ମହତ୍ତ୍ଵ ତୋ ଠାରୁ ଶିଖିବାକୁ ପାଇଲି । ସତରେ ତୁ ମୋ ସୁନା ପୁଅ ଟିଏ । ରିନା ଭଳି ଝିଅ ଏ ଘର ର ବୋହୂ ହେବ। ମୁଁ ସବୁଠୁ ବଡ ଖୁସି ହେବି। ଏତିକି ଶୁଣି ଘରେ ଖୁସିର ପରିବେଶ ଗଢି ଉଠିଲା ଏବଂ ରାଜୁ ର ମା ରିନା କୁ ଫୋନ୍ କରି ଘରକୁ ଡାକିଲେ। ସେଠି ରାଜୁ ର ମା । ରିନା କୁ କ୍ଷମା ମାଗିଲା । ରିନା , ଆଣ୍ଟୀ ର ହାତକୁ ଧରି କହିଲା । ନାହିଁ ଆଣ୍ଟୀ ତମେ କ୍ଷମା ମାଗିଲେ ମୁଁ ଦୋଷୀ ହୋଇଯିବି। ତାପରେ ରିନା କୁ କୁଣ୍ଢେଇ କହିଲେ ତୁ ମୋ ସୁନା ବୋହୁ ଟିଏ।

ବିଶୁ ବାବୁ କହିଲେ, ତେବେ ଏଠି ତ ସମସ୍ତେ ଅଛନ୍ତି ତେବେ ବାହାଘର ଟା ମଧ୍ୟ ଶୀଘ୍ର କରି ଦେବା। ରାଜୁ : ନା ବାପା, ଆମର ପାଠ ପଢା ସରିବା ପରେ ଆମେ ବିବାହ କରିବୁ। ରିନା ଚୁପ୍ ଥିଲା । ରାଜୁ : ହେଲେ, ରିନା କୁ କଣ କମ୍ପାନୀ ଯିବାକୁ ପଡିବ ନା କଣ ? ବିଶୁ ବାବୁ : ସେ ଏବେ ମୋ ଘର ର ବୋହୂ ହେବ । ସେ ଯଦି ଚାହୁଁଛି ଆସିବ ତେବେ ଭଲ କଥା ନହେଲେ କିଛି ଦିନ ପରେ ସେ ମୋ ଚେୟାର ରେ ତ ନିଶ୍ଚୟ ବସିବ। ଏତିକି କଥା ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ପୁଣି ହସିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ରିନା : ନା , ଅଙ୍କଲ ମୁଁ ଆଗରୁ ଯେମିତି ଆସୁଥିଲି ସେମିତି ଆସିବି। ରାଜୁ : ହଁ ହଁ ବାପା, ଠିକ୍ ମୋର ମଧ୍ୟ ଟାଇମ୍ ପାସ୍ ହୋଇଯିବ । ରିନା ଅଳ୍ପ ରାଗ ଭରା ଆଖିରେ ରାଜୁ କୁ ଦେଖୁଥାଏ ଏବଂ ପରେ ହସି ଦେଲା ।

ଏହି କାହାଣୀ ଟି ଏତିକି ରେ ରଖିବା କାରଣ ଏହା ପରେ ରିନା ଏବଂ ରାଜୁ ର ପାଠ ପଢା ସରିବା ପରେ ଦୁହିଁଙ୍କ ବାହାଘର ବହୁତ୍ ଧୁମ୍ ଧାମ୍ ରେ ହେଲା ଏବଂ ତାଙ୍କର ନୂତନ ଜିବନରେ ନବ ଦିଗନ୍ତ ର ଆରମ୍ଭ ହେଲା ।

କାହାଣୀ ଟି କେମିତି ଲାଗିଲା କମେଣ୍ଟ ମାଧ୍ୟମରେ ଜଣେଇବାକୁ ଅନୁରୋଧ।

ରିନା…୩

ତୃତୀୟ ଭାଗ

ଦ୍ଵିତୀୟ ପୃଷ୍ଠା କୁ ପଢନ୍ତୁ

ରିନା: ବିଜୁଳି ଖର୍ଚ୍ଚ କେତେ ଆସୁଛି ଅଙ୍କଲ ?? ଅଙ୍କଲ: ତମ ଉପରେ ରହିଲା କଥା, ଅଧିକ ହେଲେ ୫୦୦ ନହେଲେ ୨୦୦-୩୦୦ ଭିତରେ ଆସିବ । ରିନା: ଅଳ୍ପ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ କହିଲା, ମାନେ ପ୍ରତି ମାସରେ ୧୦୦୦ ଟଙ୍କା, ହଉ ଅଙ୍କଲ !! ରାଜୁ: ତମେ ଚିନ୍ତା କରନି, ରିନା: ତମ ହଜାର ଟଙ୍କାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ମୋ ପାଖରେ ଅଛି, ତମେ କେବଳ ହଁ କର । ରିନା: ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲା, ଠିକ୍ ଅଛି ଅଙ୍କଲ ଏବଂ ଘର ଠିକ୍ ହୋଇଗଲା। ଅଙ୍କଲ: ତମେ ଯେବେ ଚାହିଁବ ସେଦିନ ଆସି ରହି ପାରିବ । ମାତ୍ର ଜଲ୍ଦୀ ଆସିବ । କାରଣ ମୋ ଝିଅ ର ସ୍କୁଲ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲାଣି । ରିନା: ହଁ ଅଙ୍କଲ ଶୀଘ୍ର ଆସିବି । ଏତିକି କଥା ସରିବା ପରେ ସମସ୍ତେ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲେ।

ରାଜୁ: ଏବେ ଚାଲ ତୁମର ପାର୍ଟ ଟାଇମ୍ ଜବ୍ ବିଷୟରେ ଦେଖିବା। ରିନା: ସବୁ ଆଜି ହିଁ କରିବା । ରାଜୁ: ହଁ ନହେଲେ ଲେଟ୍ ହୋଇଯିବ । ରିନା: ହଉ ଚାଲ । ତାପରେ ସେମାନେ ପହଞ୍ଚିଲେ ରାଜୁ ର ବାପାଙ୍କ ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି ରେ। ସେଠି ସେମାନେ ରାଜୁ ର ବାପାଙ୍କୁ ଦେଖା କରିଲେ । ରିନା, ଜାଣି ନଥାଏ କି ଏଇ କମ୍ପାନୀ ରାଜୁ ର ବାପାଙ୍କ ବୋଲି । ସେ କହୁଥାଏ ଏଠି କଣ କାମ କରିବି ରାଜୁ ?? ରାଜୁ : ତମେ ଚୁପ୍ ରହିବ, ତମକୁ ଯେତିକି ପଚାରିବେ ତମେ ସେତିକି ଉତ୍ତର ଦେବ। ରିନା : କିଏ ପଚାରିବ ?? ରାଜୁ : ଏହି ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି ର ମାଲିକ। ରିନା : ହଉ ଠିକ୍ ଅଛି । ଦୁହେଁ ଚାମ୍ବର ଭିତରକୁ ଗଲେ। ସେଠି କୋର୍ଟ ବୁଟ୍ ପିନ୍ଧି ରାଜୁର ବାପା ବସିଥିଲେ । ରାଜୁର ବାପା ଏବଂ ରାଜୁ ଦେଖିବାକୁ ଅଳ୍ପ ଏକା ଭଳି। ରିନା, ହାତ ଯୋଡ଼ି ନମସ୍କାର କରିଲା । ରାଜୁ ଙ୍କ ବାପା ( ବିଶ୍ବଭୂଷଣ ବାବୁ) ସଭିୟେଁ ବିଶୁ ବାବୁ ବୋଲି ଡାକନ୍ତି।
ବିଶୁ ବାବୁ : ରିନା ନାୟକ, ଦଶମ ରେ ଜିଲ୍ଲା ସ୍ତରୀୟ ଟପ୍ପର । ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ କଲେଜ୍ ରେ ମଧ୍ୟ ଟପ୍ପର। ରିନା ଚୁପ୍ ଥାଏ । ବିଶୁ ବାବୁ : ରାଜୁ ତୁମକୁ କଣ କିଛି କହିଛି କି ?? କୋଉ ଚାକିରି କରିବ ତମେ ? ରିନା : ନା ସାର୍, ରାଜୁ କିଛି କହି ନାହାନ୍ତି । କେବଳ ଏତିକି କହିଛନ୍ତି, ପଢା ସହିତ ପାର୍ଟ୍ ଟାଇମ୍ ଜବ୍ କରିବ ବୋଲି ।

ବିଶୁ ବାବୁ : ଠିକ୍ ଅଛି ତମର କଲେଜ୍ ୩ ଟା ରେ ସରୁଥିବ ତମେ ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି କୁ ୫ ଟାରେ ଆସି ପାରିବ ତ ?? ଏବଂ ୫ଟା ରୁ ୮ ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମର ଚାକିରି । ରିନା : ହଁ ସାର୍, ଆସି ପାରିବି କିନ୍ତୁ ସାଇକେଲ ରେ ଏହି ସ୍ଥାନରୁ କେତେ ସମୟ ଲାଗିବ ମୁଁ ଜାଣିନି ତଥାପି ମୁଁ ଆସିଯିବି। ବିଶୁ ବାବୁ : କମ୍ପାନୀ ତୁମକୁ ସ୍କୁଟି ଦେବ ? ତମେ ସାଇକେଲ ରେ ଆସିବା ଦରକାର ପଡ଼ିବ ନାହିଁ। ରିନା : ମୋତେ ସ୍କୁଟି ଆସେନି ସାର୍ । ବିଶୁ ବାବୁ : ଠିକ୍ ଅଛି ତୁମେ ୨ -୩ ଦିନ ସମୟ ନିଅ ଏବଂ ଶିଖି ଯାଅ । ରିନା : ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହଁ କରିଲା । ବିଶୁ ବାବୁ : ଏବେ ତୁମେ ଯାଇ ପାର। ରିନା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ର ସହିତ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ଏବଂ ଦୁହେଁ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ବାହାରକୁ ବାହାରି ଗଲେ । ରିନା : ସାର୍, ତ ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ କିଛି କହିଲେ ନାହିଁ ? ରାଜୁ : ତମେ ପଚାରିବା କଥା ନା ? ରିନା : ମୁଁ ପଚାରିବା ଠିକ୍ ନୁହଁ ? ସେଥିପାଇଁ ପଚାରିଲି ନାହିଁ ।

ରାଜୁ : ତମକୁ କେତେ ଟଙ୍କା ଦରକାର ? ରିନା : କେମିତି କହିବି ? ମୁଁ ଜାଣିନି । ରାଜୁ : ତଥାପି କେତେ ଟଙ୍କା ହେଲେ ତୁମକୁ ଠିକ୍ ଲାଗିବ ? ରିନା : ୧୦୦୦-୨୦୦୦ ହେଲେ ମୋ ଘର ଚଳି ଯାଆନ୍ତା। ରାଜୁ : କେବଳ ୧୦୦୦-୨୦୦୦ ହେଲେ ଚଳି ଯିବ ?? ତମେ ଜାଣିଛ ବଜାର ରେ ଆଳୁ କିଲୋ ୫୦ ଟଙ୍କା ଆଉ ତମେ କହୁଚ ୧୦୦୦ ଟଙ୍କା ହେଲେ ହୋଇଯିବ ?? ରିନା : ଆଉ କେତେ ? ରାଜୁ : ମିନୀମମ୍ ୩୦୦୦-୪୦୦୦ ହେବା ଦରକାର ତାହା ପୁଣି ତମକୁ ସ୍କୁଟି ଦେବେ ସେଥିରେ ତ ପେଟ୍ରୋଲ ପକେଇବ । ରିନା : ଏତେ ଟଙ୍କା ପୁଣି ପାର୍ଟ୍ ଟାଇମ୍ ଚାକିରି ପାଇଁ ମୋତେ କିଏ ଦେବ । ରାଜୁ : ଚାଲ ମୁଁ କଥା ହେବି ?? ରିନା : ନା ନା ମୋତେ ଡର ଲାଗୁଛି । ସେ ବହୁତ୍ ଅନୁଶାସନ ଲୋକ ଭଳି ଲାଗୁଛନ୍ତି। ରାଜୁ : ( ହସି ହସି) । ଏତିକି ବେଳେ ଭିତରୁ କଲିଙ୍ଗ ବେଲ୍ ବାଜି ଉଠିଲା । ଚାମ୍ବର ବାହାରୁ ଜଣେ ଲୋକ ଭିତରକୁ ଗଲା ଏବଂ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଫେରି ଆସି କହିଲା, ତମ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ସାର୍ ପୁଣି ଥରେ ଡାକୁଛନ୍ତି ?

ରିନା ଏବଂ ରାଜୁ ଭିତରକୁ ଗଲେ । ରିନା : ସାର୍, ଆପଣ ଆମକୁ ଡାକିଲେ ?? ବିଶୁ ବାବୁ : ହଁ ତମକୁ ତ ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ କହିଲି ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ପୁଣି ଥରେ ଡାକିଲି । ରିନା ମୁଖରେ ଅଳ୍ପ ଖୁସି ଝଲକି ଉଠିଲା । ବିଶୁବାବୁ : ରିନା ତମେ ସହରରେ କେବେ ରହିବାକୁ ଆସିବ ? ରିନା ରାଜୁ କୁ ଥରେ ଚାହିଁ ପୁଣି କହିଲା ସାର୍ ଦୁଇ ତିନି ଦିନ ଭିତରେ ଆସିଯିବି। ବିଶୁ ବାବୁ : ନା ନା, ତମେ ଆଜି ରାତିକ ସମୟ ନିଅ। କାଲି ସକାଳେ ତମେ ଆସି ଯାଅ ଏବଂ କାଲି ତୁମେ ରୁମ୍ ସେଟ୍ କର । ତା ପର ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ତମେ କମ୍ପାନୀ ରେ କାମ ଆରମ୍ଭ କରିବ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲେ ରାଜୁ ତୁମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ ଯେମିତି କିଛି ଘରୋଇ ସାମଗ୍ରୀ ନେବା ଆଣିବା ଇତ୍ୟାଦି । ତୁମ ସ୍କୁଟି ତମକୁ କାଲି ତୁମ ରୁମ୍ ପାଖରେ ମିଳିଯିବ।

ସେଠି ତୁମ ଘର ମାଲିକ ଝିଅ ଶ୍ରୀୟା କୁ କହିବ ସେ ତୁମକୁ ଖାଲି ସମୟ ଦେଖି ସ୍କୁଟି ଶିଖାଇ ଦେବ ! ରିନା ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ଭାବୁଥାଏ । ସାର୍ ଙ୍କୁ ଏତେ ସବୁ କଥା କିଏ କହିଛି ଏବଂ କେମିତି ଜାଣନ୍ତି ?? ବିଶୁ ବାବୁ : ତମକୁ ମୁଁ ୩୫୦୦ ଟଙ୍କା ଦେବୀ ଏବଂ ପେଟ୍ରୋଲ ଖର୍ଚ୍ଚ ଯେତିକି ହେବ ସେତିକି ବିଲ୍ ମୋତେ ଆଣି ଦେବ ମୁଁ ସେ ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟ କମ୍ପାନୀ ଦେଇ ଦେବ । ରିନା ମନେ ମନେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଅନୁଭବ କରୁଥାଏ। ବିଶୁ ବାବୁ : କଣ, ଏତିକି ଟଙ୍କା ଚଳିବ ନା ଆଉ ଅଧିକ ଦରକାର ?? ହଁ ଯଦି ତୁମେ ଭଲ କାମ କରି ଦେଖେଇଲ ତେବେ ୬ ମାସ ପରେ ତୁମର ଇନକ୍ରୀମେଣ୍ଟ କରା ଯିବ। ରିନା ଖୁସିରେ ପାଗଳ ସେ ମନେ ମନେ ରାଜୁ ଏବଂ ବିଶୁ ବାବୁ ଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଉ ଥାଏ। ବିଶୁ ବାବୁ : କଣ ଏତିକି ଚଳିବ ନା ଆଉ ଅଧିକ ଦରକାର ? ରିନା : ନାହିଁ ସାର୍, ଏତିକି ଠିକ୍ ଅଛି।

ବିଶୁ ବାବୁ : ମୁଖ୍ୟ କଥା, ତୁମର କାମ କଣ !! ସେ କଥା କହିବା ଭୁଲି ଯାଇଛି ?? ତୁମେ ମୋର ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ରହିବ । ଏହି ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି ର ସବୁ ହିସାବ ତମେ ବୁଝିବ । ତମେ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ଆସିଲେ ତୁମକୁ ଦୀନରେ ହୋଇଥିବା ସବୁ କାମ ର ହିସାବ କିତାବ ରତ୍ନାକର ବାବୁ ତୁମକୁ କହିବେ । ତୁମେ ସବୁ ହିସାବ ଏହି କମ୍ପ୍ୟୁଟର ରେ ଯୋଡ଼ି ହିସାବ ସାଇତା ରଖିବ ଏବଂ ପ୍ରତିଦିନ ର ଷ୍ଟକ୍ କୁ ହିସାବ କରି ମୋତେ ସଂଧ୍ୟାରେ ଜଣେଇବ। (ରିନା ପୁଣି ଚିନ୍ତାରେ ପଡ଼ିଲା !! କମ୍ପ୍ୟୁଟର ତ ମୋତେ ଆସେନି) ବିଶୁ ବାବୁ : ତୁମକୁ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଆସେନି, ମୁଁ ଜାଣେ ହେଲେ ତମକୁ ରତ୍ନାକର ବାବୁ ସବୁ ଶିଖେଇ ଦେବେ। ରିନା : ହଁ ସାର୍ ତେବେ ଠିକ୍ ଅଛି !! ବିଶୁ ବାବୁ: ଆଉ ସବୁଠୁ ବଡ କଥା ? ତମେ ମୋତେ ସାର୍ ବୋଲି ଡାକିବ ନାହିଁ, ମୋତେ ଅଙ୍କଲ ବୋଲି ଡାକିବ । କାରଣ ରାଜୁ କହିଛି ଯେ ତୁମର କେହି ଅଙ୍କଲ ନାହାନ୍ତି । ରିନା : ଠିକ୍ ଅଛି ସାର୍। ବିଶୁ ବାବୁ : ପୁଣି ସାର୍ । ରିନା : ଓକେ, ଠିକ୍ ଅଛି ଅଙ୍କଲ। ତାପରେ ସମସ୍ତେ ଅଳ୍ପ ହସିଲେ। ବିଶୁ ବାବୁ : ଠିକ୍ ଅଛି ଏବେ ତୁମେ କଲେଜ୍ ଯାଅ ।

ଦୁହେଁ ବାହାରି ଗଲେ। ରିନା : ତମେ ମୋ ବିଷୟରେ ଅଙ୍କଲ କୁ ସବୁ କଥା କହିଛ କି ? ରାଜୁ : ହଁ, ନହେଲେ କଣ ଏତେ ଶୀଘ୍ର କଣ ଚାକିରି ମିଳି ଯାଆନ୍ତା କି ? ରୀନା : ଆଛା ସେ ଭଡ଼ା ଘର ବାଲା ଅଙ୍କଲ କହିଲେ କି ତମକୁ ସେ ପୁଅ କରିଛନ୍ତି, ମାନେ ମୁଁ କିଛି ବୁଝି ପାରିଲିନି। ରାଜୁ : ସେକଥା ପରେ କଥା ହେବା, ଏବେ ଚାଲ ଯିବା। ଦୁହେଁ କଥା ହୋଇ ବାଇକ୍ ରେ ବାହାରିଲେ କଲେଜ୍ ପୂର୍ବରୁ ପଡୁ ଥିବା ଗୋଟିଏ ଆମ୍ବ ଗଛ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । କାରଣ ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ରାଜୁ ଅପେକ୍ଷା ରିନା ର ମୁଣ୍ଡ ଏବଂ ଡ୍ରେସ୍ ଅଳ୍ପ ଓଦା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା। ରିନା : ଶୀଘ୍ର ରଖ ମୁଁ ଓଦା ହୋଇ ଗଲିଣୀ ସେପଟେ କଲେଜ୍ ରେ ୩ ପିରିୟଡ଼ ଚାଲି ଗଲାଣି । ଏବେ ଆଉ ଦୁଇଟି ପିରିଆଡ୍ ଅଛି । ରାଜୁ : ଆରେ, ସବୁବେଳେ ଖାଲି ପାଠ ପାଠ, ପ୍ରଥମେ ଏ ବର୍ଷା ବନ୍ଦ ହେଉ ତାପରେ ଚିନ୍ତା କରିବା । ଆଉ ବେଳେବେଳେ ଏ ମଜୁନୁ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସମୟ ବାହାର କର । ରିନା : ତମେ ମୋ ମଜୁନୁ ନୁହଁ, “ୟୁ ଆର୍ ଦ ବେଷ୍ଟ୍ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ଅଫ ମାଇଁ ଲାଇଫ୍ “। ରାଜୁ : ଖାଲି ବେଷ୍ଟ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ନା ଆଉ କିଛି ?? (ଅଳ୍ପ ଦୁଃଖରେ) ରିନା ରାଜୁ ର ଚୁଟି କୁ ଧରି କହିଲା, ଆଜିକାଲି ବେଶୀ ହେଲଣି ତମେ !! ରାଜୁ : ଓଃ ମୋତେ କଷ୍ଟ ହେଉଛି, ଛାଡ ମୋ ଚୁଟି କୁ !! ରିନା : ଏବେ ବର୍ଷା ବନ୍ଦ ହେବାକୁ ଲାଗି ଲାଣି ଏବେ ଚାଲ କଲେଜ୍ ଯିବା। ରାଜୁ : ମୋର ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେବ ପ୍ଲିଜ୍ ? ରିନା : ଫାଲତୁ ପ୍ରଶ୍ନ ର ମୁଁ ଉତ୍ତର ଦେବୀ ନାହିଁ । ରାଜୁ : ତୁମ ପାଇଁ ବୋଧେ ଫାଲତୁ ହୋଇ ପାରେ କିନ୍ତୁ ମୋ ପାଇଁ ଏହା ବହୁତ୍ ମୂଲ୍ୟବାନ ପ୍ରଶ୍ନ ଟିଏ। ତମେ ସତରେ ମୋତେ ଏବଂ ମୋ ଭଲ ପାଇବା କୁ ଅନୁଭବ କରି ପାରିନ ? ରିନା : ନା, ମୋତେ ତମେ ସବୁବେଳେ ଗୋଟିଏ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ଭଳି ଦେଖାଯାଉଛ। ରାଜୁ : ସତ କୁହ ! ରିନା : ହଁ ସତ କହୁଚି । କିନ୍ତୁ ଆଜି ତୁମେ ମୋ ଭଲ ପାଇବାକୁ ବୁଝି ପାରୁନ ଆଉ ଯେବେ ବୁଝିବ ସେତେବେଳ କୁ ମୁଁ ଥିବି କି ନଥିବି ଜାଣିନି । ରିନା : ଚୁପ୍ କର କହି ରାଜୁ ର ପାଟି କୁ ଚୁପ୍ କରିବାକୁ କହିଲା ଏବଂ ଦୁହେଁ କିଛି ମୁହୁର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ବହୁତ ନିକଟ ତର ହୋଇଗଲେ କିନ୍ତୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ରିନା ରାଜୁ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇ ଠିଆ ହେଲା।

କ୍ରମଶଃ….

ଚତୁର୍ଥ ପୃଷ୍ଠା କୁ ପଢନ୍ତୁ

ରିନା….



ସେଦିନ ରିନା ବହୁତ୍ ବିଚଳିତ ହୋଇ ପଡ଼ିଲା। ତା ପାଖରେ ଆଉ କିଛି ଉପାୟ ନଥିଲା । ରାଗରେ ଘରୁ ବାହାରି ଆସିଲା । ଲାଗୁଥିଲା ସେ ଆଜି ଘର ଛାଡ଼ି ଚାଲି ଯିବ । ତାର ମୁଣ୍ଡ କିଛି କାମ କରୁ ନଥିଲା । ସାଇକେଲ ପାଖକୁ ଯାଇ ଠିଆ ହେଲା ସେତେବେଳେ ଦାଣ୍ଡ ରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି କହିଲେ,
କଣ ଲୋ ଏବେ ଆଉ ଥରେ କୁଆଡେ ବାହାରିଲୁ ??
କଣ ନୂଆ ଅଣ୍ଡିରା ଖୋଜିବାକୁ ନା କଣ ?
ଏତିକି ଶୁଣି ରାଗରେ ଜଳୁ ଥାଏ ମାତ୍ର ସେ ନିରୁପାୟ
ବାରି ପଟେ କିଛି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଙ୍କ ଟାହି ଟାପରା ବାରମ୍ବାର ତା କାନରେ ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠିଲା । ଯେ…..

‘ ସେ କଲେଜ୍ ଯାଉନି ଯେ ସେଠି ଯାଇ ଦେହ ବେପାର କରୁଛି ‘
‘ ନିଜର ଇଜ୍ଜତ ତ ନାହିଁ, ଆମ ଗାଁ ର ଇଜ୍ଜତ ମଧ୍ୟ ମାଟିରେ ମିଶେଇ ଦେଲାଣି ‘
ଆଉ କିଏ କହେ
‘ ବୁଢ଼ା ବାପାଙ୍କୁ ସେବା କରିବ କଣ ? ଇଏ ତ ଘଇତା କରୁଛି ‘
‘ କହୁଛି ସଭିଏ ସାଙ୍ଗ, ସାଙ୍ଗ ନା ଫାଙ୍ଗ ‘
‘ ସବୁ ଯାକ ଭେଣ୍ଡିଆ ସାଙ୍ଗ, ସାଙ୍ଗ କିଏ ଆଉ ଗରାଖ କିଏ ଆମେ ଜାଣିନୁ ଯେ, ଏଇ ଆମକୁ କଲେଜ୍ ପାଠ ପଢ଼ୋଉଛି ।
‘ ହଇଲୋ ଗେରସ୍ତ କରିବା ବୁଦ୍ଧି ଟା ସେ କଲେଜ୍ ରେ ଶିଖା ହେଉଛି କିଲୋ.. ??’
ଆଉରି କେତେ କଣ ??

…ହଠାତ୍ ସାନ ଭାଇ କୁନା ର ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ରିନା ଚିନ୍ତାମୟ ଦୁନିଆରୁ ପୁନଃ ଅବସ୍ଥା କୁ ଫେରି ଆସିଲା ଏବଂ ଦୀର୍ଘ ନିଃଶ୍ୱାସ ନେଇ ସାଇକେଲ ପେଡାଲ୍ ରେ ଗୋଡ ରଖିଛି ନା ନାହିଁ କୁନା ବଡ ପାଟି କରି ଡାକି କହିଲା , ଦିଦି.. ଦିଦି.. ଘରକୁ ଆସେ ବାପା ପୁଣି ନିଃଶ୍ୱାସ ନେଇ ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି।

ହ୍ୟାଣ୍ଡ ବ୍ୟାଗ୍ ରୁ ମୋବାଇଲ୍ ବାହାର କରିଲା, ଡାକ୍ତର ସୋମେଶ ବାବୁ ଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରି କହିଲା, ସାର୍ ଆପଣ ପୁଣି ଥରେ ଆସିବେ କି ?? ସେପଟୁ ଉତ୍ତର ଆସିଲା, ଶୁଣ ଝିଅ , ତମ ଗାଁ ଲୋକ ବିଲକୁଲ ଭଲ ଲୋକ ନୁହନ୍ତି, ତୁମେ ମା ଙ୍କର ଭଲ ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ୍ ବୋଲି ତୁମ ଘରକୁ ଯାଇ ତୁମ ବାପାଙ୍କୁ ଦେଖି ଆସିଲି କିନ୍ତୁ ଆଉ ନୁହଁ, ତୁମେ ସରକାରୀ ମେଡିକାଲ୍ କୁ ନେଇ ସେଠି ଚିକିତ୍ସା କର କହି ସେପଟୁ ଫୋନ୍ କଟି ଗଲା।

ରିନା ର ଆଖିରୁ ଲୁହ ଧାର ବହି ଚାଲି ଥାଏ। କୁନା କହିଲା ଦିଦି କିଛି କରେ ??? ନହେଲେ ବାପା ଙ୍କ ଦେହ ଖରାପ ହେବାକୁ ଲାଗିଲାଣି???
ରିନା , ରହ ମୁଁ କିଛି କରୁଛି ??
ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାର ସାଙ୍ଗ ଅରୁଣ କୁ ଫୋନ୍ କରି କହିଲା, ହେଲୋ… ଅରୁଣ ପ୍ଲିଜ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କର, ମୋ ବାପା ଙ୍କୁ ମେଡିକାଲ ଟିକେ ନେଇ ଦେବ ।

ଅରୁଣ କହିଲା, ତୁମ ଘର ଆଗରେ ସେ ଲୋକ ମାନେ ଅଛନ୍ତି ନା ? ସେମାନେ ମୋତେ ସେଦିନ କେତେ କଣ କହିଲେ, ମୋତେ ଆଉ ସେଠି ଯିବାକୁ ଭଲ ଲାଗୁନି । ରିନା କହିଲା, ପ୍ଲିଜ୍ ଅରୁଣ !! ସେମାନେ ମଣିଷ ଚିହ୍ନି ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଆମେ ଛୋଟ ଦଳିତ କୂଳରେ ଜନ୍ମ ବୋଲି ଆମେ ପାପ କରିଛୁ । ଲୋକ ଏଠି ନାକରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ହସୁଛନ୍ତି ସିନା, କେହି ସାହାଯ୍ୟ କରୁ ନାହାନ୍ତି । ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି ତମେ ଛୋଟ ଲୋକ, ତମେ ଅଛୁଆଁ, ତମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବୁ କଣ ତୁମକୁ ଛୁଇଁବା ପାପ । ଆଉରି କେତେ କଣ କହୁଛନ୍ତି !! ପ୍ଲିଜ୍ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କର ?? ଅରୁଣ, ସେପଟୁ ଅରୁଣ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ମୋର ଗୋଟିଏ ଅନୁରୋଧ ରଖିବ ?? ରିନା କହିଲା ଶୀଘ୍ର କୁହ ?? ତୁମେ ବାପାଙ୍କୁ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନେଇ ଆସ, ସେଠୁ ମୁଁ ନେଇ ଆସିବି। ତୁମ ସାଙ୍ଗ ବୋଲି ତୁମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆସିଥିଲି ମାତ୍ର ତୁମ ଗାଁ ର ଲୋକେ ମୋତେ ବହୁତ୍ କହିଲେ ଏବଂ ବାରମ୍ବାର ମୋ ଆଗରେ କହିଲେ, ଆସିଗଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ଅଣ୍ଡିରା !! ସେଥିପାଇଁ ପ୍ଲିଜ୍ ତମେ ଏତିକି କର, ମୁଁ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡରେ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ।

ତଳେ Page 2 ବଟନ୍ କୁ କ୍ଲିକ୍ କରି ପଢନ୍ତୁ

Dogs or Cats??

Dogs or cats?

A little story, a dog and a cat live in the same building, but they do not close each other and always fight about everything, if anything touch the dog so cat complaint to dad(House owner). dad know about his reason of fight but they don’t sleep each other they sleep at single place and cuddle type like Tom and Jerry. Dad bring two because dad loves both. But they fight all day or night but they loved very much each other. One day they fight each other and a beautiful vase broken by their fight. After broken they fear and how to tell to dad and what ?

At evening dad came and see the vase is broken. Dad call them, both are stand with head down mode. But dad didn’t anger on him and dad said , why are you fear I m not angry upon you if you fight each other so my valuable items broken one by one. If you’re satisfied then I m not angry. Both are feeling shame and came to dad and licking dad’s hand. Dad taking both and hugged tight. Then both are decided we are live happily but don’t fight each other.

On or further they don’t fight each other and live very happily. Both are show kindness by using their unique talents to help each other.

Some Customs

Some customs have a silent effect on human life. It also forces us to change our normal life style. I don’t question or blind faith as true in all cases. This tradition sometimes gives us a message in our life to do something and not to do it.

Due to this practice, some people consider themselves to be happy and others are forced to do the same thing. This message is not my attempt to offend or favor anyone. It is a news/message that is a small attempt to tell what is wrong and what is right.

Let’s find out what is the custom that we are forced to believe and what happened to give us a proper message that has disappeared.

5 Types Customs Related Story Mentioned Below

(1)

Domestic animals such as cows, bulls and calves are prone to certain diseases that last for a long time. One such disease is chicken fox fever. Medicines have also available to cure this disease. And now it is getting better. Traditionally speaking. About 20 years ago we were watching. Some people may know about the “cow chenz” (in odia) chenz that was very painful. An iron rod was heated in the fire and applied to the cow’s body. It was not just a cow, it was also given to cattle, goats and sheep. Imagine how hard it would be if a thin iron rod was attached to the body.

Some small babies may have felt this iron chenz, It was believed that iron chenz, ward off bad dreams or ghosts. This is not entirely true but this practice was also seen and you may have heard. Now think the people of that time were intelligent or something?? .

(2)

We have heard from our grandfathers, grandmothers, aunts and uncles that marking on the body is to do a little mark, which we now call Tatoo. According to them, if we are going to die, at that time we were going to Yampur, Yam asked us. You were born as a human being. Why did you come to this Yampur? Anything bring for me from the earth , if not so I give you lot of punishment. At that time, the deceased person shows the mark on his body and says that it came from the earth and by seeing this mark, the punishment of Yamaraj’s sins will be reduced to some extent and if it is, Yamaraj can free you from your sins and send you to heaven. You can see that there are many old women with such signs on their bodies. Like her name, her husband’s and wife’s name but it has become a fashion in the present age.

Follow the Next Page Below…….

Insane

Shravani’s family is planning to see the Cuttack Bali Yatra and reach there at the evening. Meanwhile Shrabani’s husband is parking the bike. Suddenly Shravani collides with an insane person. Shravani’s son holds the finger of her right hand. Asked, what happened mama, Shravani said, no baby, nothing, bumped into an insane person Son, Rahul glared at the insane person. Shravani grabbed the insane person’s curls hair and said, “Who are you, what do you see?” When he looked back, he was Srikanth.

Shravni’s eyes widened. She could not understand what to say. Srikanth(insane person) suffers little pain catching the curls hair. With such difficulty, he folded his hands and said, “Forgive me, sister.” I have made a mistake. Saying this, a few tears fell from the insane person’s eyes. Seeing the tears of the insane person , Shravani’s eyes also shed tears.

He doesn’t know what to say. His hand started to go numb. On the other hand Mithun held Shravani’s hand and asked what happened Shravani?? Shravani said, “No, nothing,” Rahul said, “Dad, this insane person collided with mom.” After this, Mithun said, “Oh, let it go, nothing happened?” Shravani and Mithun, along with the boy, left to go.

Shravani’s mood off after that moment. Only the  Srikanth’s face danced in his eyes. He said to Mithun, I am sitting in this chair, you take Rahul roaming around the Bali Yarra and come back. Mithun said, Hey dear, what happened? Shravni said with a little excuse. My leg hurts a little. You turn around. Send me your live location after your completed your tour and I will reach there. Yes, don’t forget to create video and photos. Mithun said, “If you don’t move, we won’t move either.” Shravni said with a little request. Look, Rahul’s heart will be sad. You turn around. What am I missing? There is a mobile, there is a purse. If there is any problem, I will call or message. Now you go for a walk.

Mithun and son Rahul started moving forward. Meanwhile Shrabani got up and went out to see the Srikanth. After searching for a while, he found it. Someone gave a packet to Srikanth. When he saw the packet in Kurkure, Srikanth was happy but Shravani’s eyes were filled with tears. Shrabani came to Srikanth and stood up. Insane Srikanth realized and folded his hands again and said sister please don’t beat me. Shravni said no no I will not beating you. Srikanth asks??  you will not beat me. Saying “okay now, I am coming”, the  Srikanth started to leave the place. Shrabni asks do you recognize me Srikanth?  Srikanth shook his head and said, “I don’t know!”

He continued to walking a unknown road. Shravni followed him for some distance. He saw that Srikanth picked up a dirty bag and started walking. Shravani followed. Slowly the  Srikanth left the gate of the fair. Shravni also followed without thinking anything. After going behind Srikanth for about 1 km. Finally, Srikanth went a little banner shed hut and this is the srikanth’s  the house.

To be continued….

Scroll down for page No 2

Rough paper (English Story)

Bad ideas result always wrong ( Short Story )

A man sat down under a banyan tree near a forest after walking a long distance.

A few minutes later, he feels calm in the shade of the tree. 

Sitting under the tree, he thought that if there was a bed there, he would sleep in peace. 

Thinking so much, suddenly a bed came from the sky. 

He thought again that it would be better if the bed came with a mattress and a pillow, and immediately mattress and pillow also fell from the sky.  The man was very happy. 

He again wondered if I could have some water. 

While thinking so much, suddenly a bucket of water came.

He thought to himself what do I expect is coming soon? 

Then he decided that What can be so impossible?  Because my wife is far away, would she come and care for me ?? 

While he was thinking so much, suddenly his wife came down from the sky and walked towards him. 

He was startled and thought that this all was magic.

This is probably a ghost.  

He is probably doing all this to eat me. 

Just after the judgment, his wife took the form of a ghost and ate the man.
.
.
.
.

The way we think is sometimes getting wrong. 

And the man who now lost his life was sitting under such a tree where all that man could wish for and immediately full fill his wishes. 

Therefore, man should always think of bad ideas.  And unfortunately, it’s happened.

King Yama’s Messenger (Short story)

By the time I went to sleep that night, it was midnight. The mosquito net was ready to sleep. There is no question of getting up early in the morning because the Next day is Sunday. I put my mobile on the table 2 feet away and fell asleep.
After about 1 hour suddenly a grasshopper came and sat near my ear and my sleep was disturbed. I tried to grab the grasshopper and pull it out but she is holding my skin so tightly that she doesn’t want to let go of me. I felt that if I pulled too hard, my skin would shrivel up with the jingle. I gave up but I was afraid that she might bite me and I might get some infectious disease. I tried again but failed. Now I thought I can’t do it anymore.

I sat up. Suddenly I heard someone saying something
“What did you lose?? Failed to try?? “
I looked around the bed in fear, there was no one. Other friends are deep sleeping. Fear arose in my mind. He asked again “Didn’t you find me?”
I asked who are you, she said in a low voice “I am sitting next to your ear?”
To tell you the truth, I was so scared that my body began to sweat, and I started shaking with fear.
My mouth trembled, I asked again in a half-hearted voice, “Who are you, go away??”
On my questions, she said, “Do you want to know why have I come here? I must go, but I will take something with me?” But you have to obey whatever I say and do it??”
I said no!!! I won’t obey anything?
She said with a smile, “you have to obey you.”
I asked her why?
grasshopper said, time will tell you the answer to your every question, I am only a messenger for someone of this time.
I asked again in fear!
“What do you want from me?”
Out of fear, I could not dare to touch that grasshopper/messenger.
The messenger said, “What I want, what I want to do, I will tell you and you have to do it.” Otherwise, your life will be gone at this moment.
Everyone’s greed for his life is why he wants to lose.
I asked
“If I obey you, will you give me back my life?”
He said, “I told you from the beginning, didn’t I?”
I am a messenger only!!
My job is just to get you on time.
I am not obliged to answer more questions than that.

“Now you will follow me,” said the messengers, “if you turn back, you will surely die.”
I was forced to obey the messenger’s words.
He asked me to come out of the mosquito net and reach the porch.
After saying this, she flew away from my ear.
I was shaking with fear and seeing him understand I took a few breaths and thought to myself, I grew up anyway.
But I heard the sound of that messengers once again.
“If anyone delays then I can’t tolerate it, come to the porch as soon as possible”
Now I came out of the mosquito net in a helpless state. I screamed and tried to wake up my friends but no one could hear me.
“No one can hear our voice now and we will try our best, no one will hear your words or voice,” said the messenger
I stepped forward.
I wanted to know if I could go back again but where my feet fall the flat ground grabs my feet and forces me to move forward.
I reached the porch in a precarious condition.
On the porch, I saw that the tree has grown. A man has turned into a rag. Messenger was standing on two legs and she was trying to call me on the other leg. The red cloth is fluttering on the body. He stands holding a 5-foot-long sword in his hand.
He was a messenger of Yama and time is the king of Yama.
I slowly started moving forward. I could not turn back. Even so, I cannot move my head to turn back.
And I followed the messenger in a desperate state. After about 10 steps. I couldn’t see anything I felt like I was blind but my feet kept moving forward.
I feel like I walked about 500 meters. Suddenly the messenger said to me.
Stand up, O man. I stood still. Suddenly there was a light in my eyes. A light flashes before my eyes.
I turned around and looked. He was not present as a messenger, It was dark all around. There was only one bright light in front of him.
A voice came from that bright light
“O man, your end has come.” Now you are far away from earth. If you have a last wish then I am bound to fulfil your wish. Tell me, what do you want?
.
.
.
Just then, I heard a rustling sound.
.
.
.
.
Suddenly my sleep was interrupted. I thought, hey I had such a terrible dream and I just came back from dream rise but then my phone vibrates. When I tried to pick it up, it was cut. The phone call was from my friend Tushar.
Keeping the phone close. I came out of the mosquito net. I fold the mosquito net and kept it near the table. I re-sized the bed sheet and sat on the bed again.
I thought, what was this strange dream? Rubbing my face with my palms, I reached the porch.
I remembered that the messenger had called me to the porch in my dream. I continued to follow the road in the direction it told me to take.
After reaching the spot, I realized that there was no further road because there was only dense forest ahead.
In my right mind, I thought again. That was a dream, I wanted to go back.
Thinking so much, I turned back to go back. All of a sudden, my eyes fell on a grasshopper.
.
.
.
.
Fear again arose in the mind. My body trembled. I saw a grasshopper lying dead. That insect was a wild grasshopper. It’s about 7 inches or more.
Normal grasshopper length range from 5cm to 7cm. I’ve only seen up to 7 cm but this is weird it is about 7 inches long. A truly strange situation arose.
I came back with fear in my mind. I went to the bathroom and washed my face. I was forced to sit on the bed again and think.
Did Yam’s messenger come to pick me up???
And because he failed in his mission, her life was sacrificed???
Or a phone call that saved me from death??
What exactly is the truth???
I am trying to find ?? But I could not find the answer to that question.

If you have the answer to this question please let me know.
And you must write and tell how you like this story.

Thank you

A story from the authors directory.

Thief.. Thief.. Thief…

The meeting organised in the village hall. Because the thief will be caught. Ramu Gaud’s goat has been stolen. A few days later, Ramu has been missing since two o’clock in the morning. Even after a long search that night, there was no sign of the goat. Finally, Ramu gave a notice to the village committee early in the morning that upcoming purnima is coming and before that one of my male goat has been stolen. Please help the village committee to find me that male goat.

The village committee encouraged Ramu and said that don’t worry you will get your goat. Ranjia Raul’s son Satish actually stole it. He is a criminal of this village like cock theft and goat theft sometimes he stole jwellery from locked houses etc. 

He does not listen to anyone in the village. If someone raises a finger at him, then the next day will surely be bad for him by satish, he doing something with that person like , his leg and hand broked etc. That is why no one goes against him.

At night, the village meeting was held and the village committee requested to Ramu asked him do you suspect anyone’s? We are with you. Ramu looked at everyone’s faces and finally he suspected to Satish but there was fear in his heart.
The village committee called Satish but he was drunk and not at home. The meeting was over and Ramu was given a praise that don’t fear we are with you and asked you are fear with satish ? Ramu , shake his head slowly and saying no but he was afraid. Committee again give a don’t worry we are with you. And meeting is over.

The next day, Satish came to Ramu. Threatened him and said. have you seen me At the time of taking your goat. Ramu was silent. Satish said to him, “Did you lie?” Now I will steal your real goat. And I will set fire to your cattles house. Do anything what is in your hand. Ramu also got scared and called the village committee for justice. The village meeting was organized but Satish did not come. All are immortal. Someone will force him. That is criminal typed person.

After 8 days Satish reached Ramu’s cattles house around 4 am. Satish arrived with his three drunken friends. He thought that I must steal three to four goats today, but the point is that if your sin bucket is full, then your bad time will surely come. Then, unknowingly, Satish’s leg slipped into the urinal hole in the corner of the room and his leg twisted and fell upright. In the state of intoxication, he does not feel pain. While tying to the shut up mouths of two goats, Ramu’s sleep is suddenly interrupted.

He ran and saw four people inside his cattles After shouting Ramu, thief, thief, thief, village people came up. Satish’s friends ran away after hearing the shouts of village’s people. Satish could not run. Because after twisting his leg and falling, his leg was broken.

Who knows that Satish’s leg is broken. Who took hand and who came together. Face to face cannot be seen in the dark night. All of them dragged him out of the cattles and started showering him on his back with sticks. Almost everyone knows that this is Satish, but no one had mercy on him and after beating him up, he reported to the police. There was a little delay in the arrival of the police, but when they came, they tied up Satish and took him to the police station. Since then, satish no longer visible, perhaps like he is a good person.

From a collection of stories by Nilamadhab Bhuyan..

ଚନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ସେ ସମ୍ପର୍କର

ସମ୍ପର୍କ ର ଚନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ, s k sahoo, ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ସାହୁ,
ଚନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ସେ ସମ୍ପର୍କର

ଚନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ନୁହେଁ ତ ସେ

ଅଧୁରା କାହାଣୀ ର କବର…

ଫେରିବାକୁ ଚାହିଁଲେ ମଧ୍ୟ

ଫେରି ପାରିବୁନି ମୋ ମନକୁ…

କାରଣ ନାହିଁ ସେ ପ୍ରଶ୍ନ ର..

ଅଭିପ୍ରାୟ ନାହିଁ ସେ ସମୟର..

ଦୋଷ ଅବା କାହାକୁ ଦେବି…

ତୁ ଅବା କଣ କରିବୁ…

ନା ମୁଁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ହେବି…

ଭୁଲି ଯା ସେ ଅତୀତ କୁ

ଦୁଃଖ ପାଇ ସେ କଷ୍ଟ ର

ଭାଗୀଦାର ମୋତେ କରାଇବାକୁ

ଚେଷ୍ଟା କରେ ନାହିଁ…

କିଛି ରାସ୍ତା ନାହିଁ…

ଫେରିବାକୁ ସେ ସମୟକୁ…

ଭୁଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର …

ନହେଲେ ଶେଷରେ ରହିଯିବ କେବଳ

ମୋର ଶେଷ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଟିକକ…

ନା ଦେଖିବି ତୋତେ…

ନା ଦେଖିବାର ଆଶା ଅଛି..

ନା ମୋର ଅଧିକାର…

ନା ଇଚ୍ଛା ଅଛି ମୋର…

ସମୟକୁ ସିନା ମୁଁ ମିଛ କହିପାରେ

କିନ୍ତୁ ନିଜ ବିବେକ କୁ ମିଛ କହି

କେତେଦିନ ଆଉ ବଞ୍ଚିବି…

ନା ଆଶା ଅଛି

ନା ଅଭିଳାଷା,

କିନ୍ତୁ ଜାଣିଛି ଦେଖା ହେବ ନିଶ୍ଚୟ ତୋର ମୋର

ସେଦିନ ତୋ ଲୁହ ଝରୁଥିବ

ଏବଂ ମୁଁ ଶାନ୍ତିରେ ଚିତା ଉପରେ ଶୋଇଥିବି….

ସେଦିନ ପ୍ରକୃତରେ

ଚନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ପଡିଯିବ ସେ ବାସ୍ତବ ସମ୍ପର୍କ ର……

ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ସାହୁ (ଲେଖକ)

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ରାଣୀ ହୋଟେଲ (Rani Hotel)

ରାଣୀ ହୋଟେଲ (Rani Hotel)
ରାଣୀ ହୋଟେଲ (Rani Hotel)
ସୀତାନଗର ରେ ରାଣୀ ତା ସ୍ୱାମୀ ଆଉ ପୁଅ କୁ ନେଇ ରହୁଥିଲା । ବହୁତ ଗରିବ ପରିବାରଟିଏ । ରାଣୀ ବହୁତ ଭଲ ରୋଷେଇ କରେ । ରାଣୀ ରୋଷେଇ କରି ଅନ୍ୟକୁ ଖୁଆଇବାକୁ ବହୁତ ପସନ୍ଦ କରେ । ତା ସ୍ୱାମୀ ଏ ସବୁ ଦେଖି ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିଲେ ଆଉ ତାକୁ ମନା କରୁଥିଲେ । ଭଲ ରୋଷେଇ ଦେଖିକି ପଡୋଶୀ ମାନେ ବେଳେ ବେଳେ ଘରେ ଆସି ଖାଇବା ପାଇଁ ବସିଯାନ୍ତି। ଗୋଟିଏ ଦିନ ଚାରି-ପଞ୍ଚ ଜଣ ଭାଉଜ ଭାଉଜ କହି ଆସି ଖାଇବା ପାଇଁ ବସିଗଲେ। ରାଣୀ ଖୁସି ହେଇ ଖାଇବା ପରସି ଦେଲା । ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହେଇ କହିଲେ ଭାଉଜ ତମ ହାତରେ ଯାଦୁ ଅଛି ବହୁତ ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ଖାଇବା ରୋଷେଇ କରୁଛ । ଏତିକି କହି ନିଜ ନିଜ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲେ । ସେତିକିବେଳେ ରାଣୀ ର ସ୍ୱାମୀ ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲା । ସେମାନେ ଗଲାପରେ ରାଣୀକୁ କହିଲା ରାଣୀ ଆଜି ବି ଏମାନଙ୍କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଲ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ଆମ ଘର ଚଳୁଛି ମାସେ ବି ଯାଉନି ସଉଦା ସରିଯାଉଛି। ରାଣୀ କହିଲା ଆରେ ବାବା ଛାଡ଼ ସେ କଥା ଏମିତି ରେ କେହି କେବେ ଆସିଯାଆନ୍ତି, ମୋ ହାତର ରୋଷେଇ ଖାଇ ସେମାନେ ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ର ଖୁସି ପାଇଁ ଯଦି କିଛି କରିଦଉଛି ତାହାଲେ କଣ ହେଇଯାଉଛି । ଶୁଣିଲ ତ କେମିତି ପ୍ରଶଂସା କରୁଥିଲେ ମୋତେ । ସ୍ବାମୀ କହିଲା ଆରେ ମାଗଣା ଖାଇବାକୁ ମିଳିଲେ ତ ସମସ୍ତେ ପ୍ରଶଂସା କରିବେ ନା? କିନ୍ତୁ ରାଣୀ ଉପରେ କିଛି ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଲା ନାହିଁ । ଘରେ କିଛି ଭଲ ରୋଷେଇ କଲେ ପୁଅ ହାତରେ ପଡ଼ୋଶୀ ଘରକୁ ପଠେଇ ଦେଉଥିଲା । ଦିନେ ରାଣୀ ର ସ୍ୱାମୀ ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇଗଲା । ରାଣୀ ଚିନ୍ତା ରେ ପଡିଗଲା, ଡାକ୍ତର କୁ ଘରକୁ ଡାକି ସ୍ବାମୀ ର ଦେହ ଦେଖାଇଲା । ଡାକ୍ତର କହିଲେ ବହୁତ ପଇସା ଖର୍ଚ୍ଚ ହେବ । ରାଣୀ ଚିନ୍ତା ରେ ପଡିଗଲା ସ୍ୱାମୀ ର ଦେହ କେମିତି ଭଲ ହେବ । ସ୍ୱାମୀର ସେବା ଯତ୍ନ ରେ ଲାଗିପଡ଼ିଲା । ଦିନେ ପଡ଼ୋଶୀ ଆସି କହିଲେ ଭଉଣୀ ମୋର ମା ଘରେ କିଛି କାମ ଅଛି ମୁଁ ଗାଁ ଯିବି ମୋ ସ୍ବାମୀ କୁ ରୁଟି କରୀକି ଟିକେ ଦେଇଦେବ। ରାଣୀ କହିଲା ଭଉଣୀ ସ୍ୱାମୀ ଙ୍କର ଦେହ ଖରାପ ଘରେ କିଛି ବି ସଉଦା ନାହିଁ । ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ଭଲ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ବି ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ଟଙ୍କା ନାହିଁ। ପଡୋଶୀ ଶହେ ଟଙ୍କା ବାହାର କରି ରାଣୀକୁ ଦେଲା କହିଲା ଏଇ ଟଙ୍କାରେ ଅଟା ନେଇ ଆସିବ । ରାଣୀ କହିଲା ଅଟା ପକେଟ ତ ତିରିଶି ଟଙ୍କା ଶହେ ଟଙ୍କା କାହିଁକି ଦଉଛ । ଆରେ ଭଉଣୀ ମୋ ସ୍ୱାମୀ ପାଇଁ ରୁଟି କରିଦେବ ଆଉ ବାକି ଟଙ୍କା ତମ ଘର ପାଈଁ ସଉଦା ନେଇ ଆସିବ । ରାଣୀ କହିଲା ନାଇଁ ନାଇଁ ଭଉଣୀ ମୁଁ ତମ ଠୁ ଟଙ୍କା ନେଇପାରିବିନି । ପଡୋଶୀ କହିଲା ଚିନ୍ତା କରନି ତମ ପାଖରେ ଟଙ୍କା ହେଲେ ମୋତେ ଫେରେଇ ଦେବ। ଯଦି କିଛି ଖରାପ ନ ଭାବିବ ଗୋଟିଏ ଉପାୟ କହିବି ଭଉଣୀ । ଏଥିରେ ଖରାପ ଭାବିବାର କଣ ଅଛି । କୁହ ।ତମେ ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ହୋଟେଲ ଖୋଲିଦିଅ, ଏମିତି ରେ ତମ ହାତର ରୋଷେଇ ବହୁତ ଭଲ । ହୋଟେଲ ଖୋଲିବା ଦ୍ଵାରା ଆମ ମାନକୁ ତମ ହାତର ରୋଷେଇ ଖାଇବାକୁ ମିଳିଯିବ ଆଉ ତମ ଘରେ ବି କିଛି ଅସୁବିଧା ହେବନି। ଏତିକି କହି ପଡୋଶୀ ଚାଲିଗଲା । ରାଣୀ ପଡ଼ୋଶୀ କଥା ଭାବିଲା ଏବଂ ଗାଁ ର ଗୁମସ୍ତା ପାଖକୁ ଯାଇ କିଛି କରଜ ରେ ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସିଲା । ସ୍ବାମୀ ପାଇଁ ଔଷଧ ନେଇ ଆସିଲା ଏବଂ ଘର ବାରଣ୍ଡାରେ ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ କେବିନ୍ କରି ରୋଷେଇ କରି ବିକିବାକୁ ଲାଗିଲା। ରାଣୀ ହାତର ରୋଷେଇ ଏମିତି ରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବହୁତ ପସନ୍ଦ । ହୋଟେଲ ବହୁତ ଭଲ ଚାଲିଲା ଆଉ ଛୋଟ ପୁଅ ମଧ୍ୟ ବେଳେବେଳେ ଦୋକାନ ରେ ବସି ବିକ୍ରି କରୁଥାଏ। ରାଣୀ ସ୍ୱାମୀର ସେବା ରେ ଲାଗିପଡିଲା। ଧିରେ ଧିରେ ବେପାର ବଢ଼ିଲା ରାଣୀ ଗୁମାସ୍ତାଙ୍କ କରଜ ସୁଜିବା ସହ ସ୍ୱାମୀକୁ ଭଲ ଡାକ୍ତର ଦେଖେଇବା ପରେ ସ୍ବାମୀ ଧିରେ ଧିରେ ସୁସ୍ଥ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ । ରାଣୀକୁ ସ୍ୱାମୀ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଇ କହିଲେ ଦିନେ ମୁଁ ମନା କରୁଥିଲି ରୋଷେଇ କରିକି ଦେବାପାଇଁ ଆଜି ସେଇ ରୋଷେଇ ପାଇଁ ଆମ ପାଖରେ ଟଙ୍କା ସହିତ ଆମର ଗୋଟିଏ ହୋଟେଲ ହୋଇଗଲା। ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁହେଁ ହୋଟେଲ କାମରେ ଲାଗିପଡିଲେ । ପୁଅକୁ ଭଲ ସ୍କୁଲ ରେ ପଢେଇଲେ । ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁହେଁ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରିଲେ। ତାଙ୍କ ଛୋଟ ହୋଟେଲରୁ ଦିନେ ତାହା ବଡ଼ ହୋଟେଲ ରେ ପରିଣତ ହେଲା । ହୋଟେଲ ନାମ ରଖାଗଲା ରାଣୀ ହୋଟେଲ। ଆଖ ପାଖରେ ରାଣୀ ହୋଟେଲ ର ଖାଇବା ବିଷୟରେ ବହୁତ୍ ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁଥିଲେ । ଦୁହେଁ ଖୁସିରେ ଚଳିଲେ ।
 
ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ:-
୧. ନିଜ ହାତର କଳା କୁ ଦେଖାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
୨. ସର୍ବଦା ପରିଶ୍ରମ ରୁ ଉତ୍ତମ ଫଳ ମିଳିଥାଏ।
୩. ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ବାଟବଣା ହେବା ଅନୁଚିତ୍, ଉଚିତ୍ ରାସ୍ତା ଚୟନ କରିବା ଉଚିତ୍ ।
 
By. Rubi Nahak
Buguda, Ganjam.
 

ମିଛୁଆ ତାନ୍ତ୍ରିକ (A Blackmagician)

ମିଛୁଆ ତାନ୍ତ୍ରିକ (A Blackmagician)
ମିଛୁଆ ତାନ୍ତ୍ରିକ (A Blackmagician)
ପଳାସ ପଲି ନାମକ ଏକ ଛୋଟିଆ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ରାମ ଟିଏ ଥାଏ । ସେଠି ଜଣେ ବିଧବା ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଆଉ ତା ପୁଅ ବାସ କରୁଥିଲେ। ପ୍ରାୟ ଏକ ସହରୁ ଅଧିକ ଘର ଥାଏ । ସେଠି କେହି ମଧ୍ୟ ଲୋକ ଶିକ୍ଷିତ ନଥାନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଗାଉଁଳି କେବଳ ଖାଇବା ଶୋଇବା ଆଉ ନିଜ କାମରେ ନିଜେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବା ସେମାନଙ୍କ କାମ । ସେଠିକାର ଛୋଟ ଛୁଆ ମଧ୍ୟ ସେମିତିକା। ସେହି ବିଧବା ସ୍ତ୍ରୀ ର ପୁଅର ନାମ ଥିଲା ରାମୁ ସେ ବହୁତ୍ ଚାଲାକ ଥିଲା । ଦିନେ ସେ ଜଣେ ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ ଦେଖିଲା । ସେ ଗୋଟିଏ ଶିଶୁକନ୍ୟା ର ଶରୀରରୁ ଭୂତ ବାହାର କରୁଥିଲା ।ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ ଦେଖି ସବୁ ଲୋକ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରୁଛନ୍ତି ଆଉ ଯିଏ ଯାର ଅସୁବିଧା କଥା ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ କହୁଛନ୍ତି । ଏ ସବୁ ଦେଖି ସେ ତାର ମା ପାଖକୁ ଯାଇ ଏ ସବୁ ବିଷୟରେ ପଚାରିଲା କି ମା ସେ କଣ ସତରେ ଏମିତି କରନ୍ତି ? ମା କହିଲେ ହଁ ସେ ହେଉଛନ୍ତି ବଡ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ସମସ୍ତେ ମାନନ୍ତି ସେ ସବୁ କିଛି ଜାଣିଦିଅନ୍ତି । ମା କଥା ଶୁଣି ରାମୁ କୁ ନିଦ ଆସିଲା ନାହିଁ , ରାତି ସାରା ସେ ତାନ୍ତ୍ରିକ କଥା ହିଁ ଭାବୁଥାଏ । ଯେ ଜଣେ ଲୋକ ଏତେ ସବୁ କଥା କେମିତି ଜାଣେ ବୋଲି ପୁଣି ପରଦିନ ମଧ ସେ ସେଠାକୁ ଗଲା । ପୁଣି ଲୋକମାନେ ପୂର୍ବ ଦିନ ପରି ଗହଳି ହୋଇ ତାନ୍ତ୍ରିକ ର ମାୟା ଦେଖିବାକୁ ରୁଣ୍ଡ ହୋଇଥାନ୍ତି । ଆଉ ଗୋଟିଏ ପୂଜା ପାଠ ଚାଲିଥାଏ । ଲୋକମାନେ ଖୁସିରେ ଟଙ୍କା, ସୁନା, ଲୁଗାପଟା ସବୁକିଛି ଦିଅନ୍ତି । ସେ ମନରେ ଭାବିଲା କି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମା ଠାରୁ ଟଙ୍କା ଆଣି ମୋ ବିଷୟରେ ଏଇ ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ ପଚାରିବି ଏବଂ ମୋ ବିଷୟରେ କଣ କହୁଛନ୍ତି ଦେଖିବି । ତା ପରଦିନ ତାର ମା ଠାରୁ କିଛି ଟଙ୍କା ନେଇ ସେ ସେହି ତାନ୍ତ୍ରିକ ପାଖକୁ ଯାଏ ।ତାନ୍ତ୍ରିକ ଜଣକ ପଚାରନ୍ତି ତୁମର କଣ ଅସୁବିଧା କୁହ । ରାମୁ କୁହେ ବାବା ତୁମେ ଏସବୁ କିପରି ଜାଣିପାରୁଛ । ମୋତେ ତୁମେ କୁହ ରାମୁର କଥା ଶୁଣି ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁହେ କି ତୁ ଏତିକି ଟଙ୍କା ଆଣିଛୁ । ଏତେ ସବୁ କହିବାକୁ ହେଲେ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସ । ଏବେ ତୁ ଯା ରାମୁ କୁ ସିନା ସେଦିନ ଛାଡିଦେଲେ କିନ୍ତୁ ତାନ୍ତ୍ରିକ ବହୁତ ବିଚଳିତ ଥିଲା । ରାମୁର ପ୍ରଶ୍ନରେ ସେ କଣ କହିବ ଭାବି ନିରୁତ୍ତର ହୋଇ ତାକୁ ଫେରାଇ ଦେଲା। ରାମୁ ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିନ ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସି ବସିଲା । ସେଠି ତାନ୍ତ୍ରିକ ବାବା ଙ୍କ ଲୋକ ବସିଥାନ୍ତି। ସେହି ଲୋକମାନେ ରାମୁକୁ ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ ମନା କଲେ । ରାମୁ କିନ୍ତୁ ନ ମାନି ଯିବାକୁ କହିଲା କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ରାମୁକୁ ଛାଡିଲେ ନାହିଁ । କହିଲେ କି ସବୁଲୋକ ଗଲାପରେ ତୁ ଯିବୁ କାରଣ ତୁ ପଛରେ ଆସିଛୁ । ସବୁ ଲୋକ ଗଲାପରେ ରାମୁ ଗଲା । ତାନ୍ତ୍ରିକ ବାବାକୁ ପଚାରିଲା ତୁମେ ଏଇ ସବୁ କେମିତି ଜାଣୁଛ ବାବା ? ତାନ୍ତ୍ରିକ ଜଣକ ତାକୁ ମିଛ କଥା କହି ଭୁଲେଇ ଦେଲେ । ଆଉ ଘରକୁ ଯିବାକୁ କହିଲେ ସେ ଘରକୁ ଆସି ଭାବିଲା ଏହି ତାନ୍ତ୍ରିକ ମୋର କଥାକୁ ଅଲଗା ପ୍ରକାର କହି ଘରକୁ ପଠେଇ ଦେଲା । ସେ ଏହି ତାନ୍ତ୍ରିକ ବିଦ୍ୟା କେମିତି ଶିଖିଛି କିଛି କହିଲା ନାହିଁ । ଏହା ଭାବି ସେ ପୁଣି ଗୋଟିଏ ଦିନ ରାତିରେ ଯାଇ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଘରେ ବାହାରେ ଥାଇ ଲୁଚି ଦେଖିଲା ଯେ ପ୍ରକୃତରେ ସେ ଗୋଟିଏ ସାଧାରଣ ମଣିଷ ସେ କୌଣସି ମନ୍ତ୍ର ଜାଣିନି । ରାତିରେ ଅନ୍ୟ ଲୋକ ମାନଙ୍କ ସହ ମିଶି ମଦ୍ୟ ପାନ କରେ ଏବଂ ଗଞ୍ଜେଇ ଟାଣେ। ସେ ଯାହା ବି କହୁଛି ସବୁ ମିଛ। ସେ ସବୁ ଲୋକଙ୍କୁ ମିଛ କଥା କହି ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଟଙ୍କା ସୁନା ଲୁଟିକି ନେଉଛି । ରାମୁ ଭାବିଲା ସେ ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ କିଛି ଉଚିତ୍ ଶିକ୍ଷା ଦେବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ଲୋକଙ୍କୁ ତାର ସତ ବିଷୟରେ ସଚେତନ କରାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସେ ଭାବିଲା ଲୋକଙ୍କୁ କେମିତି ସବୁ ସତ କଥା କହିବ । ସେ ତାର ଦୁଇଜଣ ସାଙ୍ଗକୁ ନେଇ ସେ ତାନ୍ତ୍ରିକର ସବୁ କାମ ଦେଖାଇଲା । ସେମାନେ ରାମୁ ସହିତ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ କହିଲେ । ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ଯୋଜନା ବନେଇଲେ । ସମସ୍ତେ ମିଶି ପଥରରେ ସିନ୍ଦୁର ଲଗେଇ ନଦୀ ପାଖରେ ରଖିଦେଲେ । ତାପରେ ସେମାନେ ଗାଁ ରେ ଯାଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହିଲେ କି ନଦୀ ପାଖରେ ଭଗବାନ ବାହାରିଛନ୍ତି। ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାକୁ ସତ ଭାବି ପୂଜା କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ।
ଏହି କଥା ତାନ୍ତ୍ରିକ ପାଖକୁ କଥା ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ସେ ନିଜେ ଆସି ଗାଁ ଲୋକକୁ ମିଛ କହିଲା କି ଏଠି କୋଉ ଭଗବାନ ନାହାନ୍ତି ଏସବୁ ମିଛ କଥା । ଏକଥା ଗାଁ ଲୋକମାନେ ରାମୁର ସାଙ୍ଗକୁ ପଚାରିଲେ । ସାଙ୍ଗମାନେ କହିଲେ ତାନ୍ତ୍ରିକ କଥା କୁ ଆପଣ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଛ କିନ୍ତୁ ଆମ କଥା ବିଶ୍ୱାସ କରୁ ନାହଁ । ଏମିତି କହି ସମସ୍ତେ ରାମୁ ଏବଂ ରାମୁ ର ସାଙ୍ଗକୁ ଗାଳି ଦେଲେ । ରାମୁ ର ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ କୁ ଅନୁରୋଧ କରିଲେ। ବହୁତ୍ ଅନୁରୋଧ ପରେ ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ରାମୁ ଏବଂ ରାମୁ ର ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ କଥା କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିଲେ। ରାତିରେ ସେମାନେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ର ଘର ର ସାମ୍ନାରେ ଲୁଚି ବସିଲେ । କିଛି ସମୟ ପରେ ଅନ୍ୟ କିଛି ମଦୁଆ ଆସି ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁଡିଆ ଭିତରକୁ ଗଲେ । ସେଠୀ ସମସ୍ତେ ମଦ୍ୟ ପାନ କରି ଗଞ୍ଜେଇ ଟାଣିବା ସମୟରେ ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚିଲେ । ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ କୁ ଦେଖି ତାନ୍ତ୍ରିକ ଚମକି ପଡ଼ିଲା ଏବଂ ସେ ମନେ ମନେ ମନ୍ତ୍ର ପଢ଼ିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା। ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ତାନ୍ତ୍ରିକ କୁ କହିଲା ତୋର ଅସଲ ରୂପ ଜଣା ପଡ଼ିଯାଇଛି । ଆଉ ମିଛ କହି ଭଣ୍ଡେଇ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ ନାହିଁ । ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ପୋଲିସ କୁ ଖବର ଦେଲେ। ପୋଲିସ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ତାକୁ ଗିରଫ କରିଲା ଏବଂ ସତ ମିଛ କହି ଲୋକ ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଲୁଟି ଥିବା ଧନ ସମ୍ପତି କୁ ଗାଁ ମୁଖିଆ କୁ ଦେଲେ । ଗ୍ରାମ ମୁଖିଆ ଯାହାର ଯାହାର ଟଙ୍କା ଅଳଙ୍କାର ସବୁ ଫେରେଇ ଦେଲା । ପୋଲିସ ରାମୁ କୁ ତାର ସାହସିକତା ର ପୁରସ୍କାର ଦେଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇ କହିଲେ ଯେ ରାମୁ ଭଳି ସମସ୍ତେ ସଚେତନ ହେବା ଦରକାର ଏବଂ ଆମ୍ଭ ମାନଙ୍କୁ କେହି ବୋକା ବନେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ।
ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ:-
୧. ମିଛ କହିବାର ଫଳ ସବୁବେଳେ ଖରାପ ହୋଇଥାଏ ।
୨. ମିଛ କହି କାହାଠାରୁ ଧନ ଅର୍ଜନ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. ସବୁବେଳେ ସଚେତନ ରହିବା ସହିତ ଅନ୍ୟକୁ ସଚେତନ କରାଇବା ଉଚିତ୍ ।
ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ (ଲେଖିକା)
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ।

ବୈଷ୍ଣବୀ (Baishnabi)

ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ରାମ, ନାମ ବିଷ୍ଣୁପୁର୍। ସେହି ଗାଁ ରେ ବହୁତ୍ କମ୍ ପରିବାର ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେ ଗାଁ ରେ ଗୋପୀନାଥ ବହୁତ୍ ବଡ଼ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି । ସେ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ଗୋମତୀ ଆଉ ବାପା ମା କୁ ନେଇ ରହୁଥିଲା । ବାହା ହେବାର ବହୁତ୍ ବର୍ଷ ହେଇଗଲା କିନ୍ତୁ ଛୁଆ ପିଲା କିଛି ନଥିଲେ l ଛୁଆ ହେଇନି ବୋଲି ଶାଶୂ ଶଶୁର ବହୁତ୍ କଟୁ କଥା କୁହନ୍ତି ଏମିତିରେ ସ୍ବାମୀ ମଧ୍ୟ ବାପା ମା କଥାରେ ପଡି ବହୁତ୍ କଥା କୁହେ । ଗୋମତୀ କାହାକୁ କିଛି ନକହି ଗୋଟିଏ ଘରେ ବସି କାନ୍ଦେ । ଦିନେ ମା କଥା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ଆସି କହିଲା ଗୋମତୀ,ବାପା, ମା ନାତି ସୁଖ ଚାହୁଁଛନ୍ତି। ତୁ ଯଦି ନଦେଇ ପାରୁଛୁ ମୁଁ ପୁଣି ଆଉ ଥରେ ବାହାହେବି । ମୋ ବେପାର ଦେଖିବାକୁ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପୁଅ ଦରକାର । ଗୋମତୀ ଦୁଃଖ ରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡିଲା ଆଉ ଭଗବାନ ଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲା । ବହୁତ୍ ଓଷା ବ୍ରତ ପରେ ଭଗବାନ ଗୋମତୀ କଥା ଶୁଣିଲେ । କିଛି ମାସ ପରେ ଗୋମତି ଗର୍ଭବତୀ ହେଲା । ଗର୍ଭବତୀ ହେବାର ଶୁଣି ଶାଶୂ ଶଶୁର ଓ ସ୍ୱାମୀ ବହୁତ ଖୁସି ହେଇଗଲେ । ଗୋମତି କୁ ବହୁତ ସେବା ଯତ୍ନ କଲେ ଆଉ ମନ ପସନ୍ଦ ର ଖାଇବା ଆଣିକି ଦେଲେ । କିଛି ଦିନ ପରେ ଗୋମତି ର ପ୍ରସବ ସମୟ ଆସିଲା । ହେଲେ ପରିବାର ସମସ୍ତେ ଉଦାସ ହେଇଗଲେ କାରଣ ଗୋମତି ଗୋଟିଏ କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ଦେଇଥିଲା । ସେମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ଦରକାର ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଗୋମତି ଝିଅ କୁ ଦେଖି ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲା । ଗୋମତି ଝିଅ ର ନାମ ବୈଷ୍ଣବୀ ରଖିଲା । ବୈଷ୍ଣବୀ କୁ ସମସ୍ତେ ଅଣ ଦେଖା କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତା ମା ଲାଳନ ପାଳନ ରେ କେବେ ବି ଅବହେଳା କରେନି । ବୈଷ୍ଣବୀ ତିନି ବର୍ଷ ର ହେଇଗଲା, ସେ ବହୁତ ଜ୍ଞାନୀ ଆଉ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଥିଲା । ସେ ଆଖ ପାଖର ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲ ଯିବାର ଦେଖିଲା , ବାପାକୁ ଆସି ସ୍କୁଲ ରେ ନାମ ଲେଖାଇବାକୁ କହିଲା । ହେଲେ ତା ବାପା ରାଗିକି କହିଲା ତୋ ଲାଳନ ପାଳନ ରେ ହିଁ ମୋର ବହୁତ ଗୁଡିଏ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହେଇଗଲାଣି। ତୁ ସ୍କୁଲ ନଯାଇ ତୋ ମା କୁ ଘର କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କର । ବୈଷ୍ଣବୀ ଦୁଃଖି ହେଇଗଲା । ଆଉ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ମା କୁ ଯାଇ କହିଲା । ଗୋମତି ବୁଝେଇ ଗହିଲା ତୁ ମନଦୁଃଖ କରନି ମୁଁ ବାପାଙ୍କ ସହ କଥା ହେବି । ଗୋମତି, ସ୍ୱାମୀ ସହ କଥା ହେଲା । ବହୁତ କଥା କଟାକଟିରେ ଶେଷରେ। ବାପା ସ୍କୁଲ୍ ରେ ନାମ ଲେଖେଇବା ପାଇଁ ରାଜି ହେଇଗଲା । ବାପା ରାଜି ହେଇଯିବା ଶୂଣି ବହୁତ ଖୁସି ହେଇଗଲା। ତାପର ଦିନ ସ୍କୁଲରେ ନାମ ଲେଖାଇଲା ଆଉ ପ୍ରତିଦିନ ସ୍କୁଲଗଲା । ବୈଷ୍ଣବୀ ବହୁତ ଭଲ ପାଠ ପଢେ କ୍ଳାସ ରେ ପ୍ରଥମ ହୁଏ । କିଛି ଦିନ ଗଲାପରେ ଗୋମତି ପୁଣିଥରେ ଗର୍ଭବତୀ ହେଲା । ଘର ଲୋକ ଶୁଣି ବହୁତ ଖୁସି ହେଇଗଲେ ଏଇଥର ଗୋଟିଏ ପୁଅ ହେବ ବୋଲି । ଏବଂ କିଛି ଦିନ ଗଲା ପରେ ଭଗବାନ ଙ୍କ କୃପା ରୁ ପୁଅ ଟିଏ ହିଁ ଜନ୍ମ ହେଲା । ଘରେ ଖୁସିର ଲହରୀ ଉଠିଲା ଗୋପୀନାଥ ଗାଁ ଗାଁ ବୁଲି ମିଠା ବାଣ୍ଟିବାକୁ ଲାଗିଲା । ପୁଅର ନାମ ପ୍ରଣୟ ରଖିଲା । ବୈଷ୍ଣବୀ ଦେଖିଲା ପ୍ରଣୟ କୁ ସମସ୍ତେ ବହୁତ ଗେଲ କରନ୍ତି ଆଉ ସ୍ନେହ ବି କରନ୍ତି । ସେ ମା କୁ ଯାଇ ପଚାରିଲା, ମା ପ୍ରଣୟ ସହ ସମସ୍ତେ ବହୁତ ଖେଳା ବୁଲା କରନ୍ତି ମୋ ସହ କାହିଁକି ଖେଳନ୍ତିନି । ଗୋମତି କହିଲା ଆରେ ମା ମୁଁ ଅଛି ନା ତୋ ସହ ଖେଳିବା ପାଇଁ ମୁଁ ତୋତେ ବହୁତ ଭଲପାଏ ବହୁତ ସ୍ନେହ କରେ । ଏମିତି କହି ଝିଅକୁ ବୁଝେଇ ଦେଲା । ପ୍ରଣୟ ମଧ୍ୟ ଧୀରେ ଧୀରେ ବଡ଼ ହେଇ ସ୍କୁଲ କୁ ଗଲା । ସମସ୍ତଙ୍କ ସ୍ନେହ ପାଇ ପ୍ରଣୟ ବହୁତ ଦୁଷ୍ଟ ହେଇଗଲା । ସ୍କୁଲ ରେ ପରୀକ୍ଷା ହେଲା ବୈଷ୍ଣବୀ ପ୍ରଥମ ହେଲା ଆଉ ପ୍ରଣୟ ଫେଲ ହେଲା । ବୈଷ୍ଣବୀ ଖୁସିରେ ଆସି କହିଲା ବାପା ମୁଁ ସ୍କୁଲ ରେ ପ୍ରଥମ ହେଇଛି । ଗୋପୀନାଥ ମୁହଁ ଫୁଲେଇ କିଛି କହିଲା ନାହିଁ । ତାପରେ ପ୍ରଣୟ ଆସି କହିଲା ବାପା ମୁଁ ଫେଲ ହେଇଚି ଗୋପୀନାଥ କହିଲା କିଛି କଥା ନାହିଁ ବାବା ଏଇଥରକ ନହେଲା ନାହିଁ ପୁଣି ପରୀକ୍ଷା ହେଲେ ପାସ କରିବୁ ।ପ୍ରଣୟ ଖୁସି ହେଇଗଲା। ଭାଇ ଭଉଣୀ ଧିରେ ଧିରେ ବଡ଼ ହେଲେ । ବୈଷ୍ଣବୀ ର ସରକାରୀ ଚାକିରୀ ହେଲା ଏବଂ ତାର ବାହାଘର ମଧ୍ୟ ହେଇଗଲା ।
 ପ୍ରଣୟ ପାଠ ପଢାରେ କମ୍ ଯୋଗୁ କୋଉଠି ଚାକିରୀ ମିଳିଲାନି । ବାପାଙ୍କ ବେପାର ରେ ବେଳେ ବେଳେ ଯାହା ଟଙ୍କା ହେଉଥାଏ ତାହା ପ୍ୟାକେଟ ପକେଇ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ବୁଲିବା ମଦ ପିଇବା ଏବଂ ବେଳେ ବେଳେ ଚୋରି କାମ ମଧ୍ୟ କରେ । ଶେଷରେ ସେ ଘରେ ନଜଣେଇ ଗୋଟିଏ ଝିଅ କୁ ବିବାହ କରି ଘରକୁ ନେଇ ଆସିଲା କିନ୍ତୁ ଗୋପୀନାଥ କିଛି ନ କହି ଚୁପ୍ ରହିଲା। ବାହାହେବା ର ଦେଖି ଖୁସିରେ ପୁଅକୁ ବେପାର ର ସବୁ ଦାଇତ୍ଵ ଦେଇଦେଲା । ଗୋମତି ମଧ୍ୟ ବୋହୂ କୁ ଘରର ସବୁ ଦାଇତ୍ଵ ଦେଇଦେଲେ । ଏମିତି ହସଖୁସିରେ କିଛିବର୍ଷ ସୁଖେଦୁଃଖେ ଚାଲିଲା । ଥରେ ଗୋପୀନାଥ ର ଦେହ ଖରାପ ହେଇଗଲା । ଅଳ୍ପ ଚିକିତ୍ସା କରି ବାପାଙ୍କୁ ଘରକୁ ନେଇ ଆସିଲା । ଅଧିକ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇଯିବ ବୋଲି ପୁଅ-ବୋହୂ ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଟଙ୍କା ଚୋରି କରିବା ଦୋଷ ଦେଇ ଘରୁ ବାହାର କରିଦେଲେ । ଗୋମତି ସ୍ୱାମୀକୁ ଧରି ଗୋଟିଏ ଗଛ ତଳେ ଆଶ୍ରୟ ନେଲା ।ଆଉ ସ୍ୱାମୀ ର ଯତ୍ନ ନେଲା । କିଛି ଦିନ ପରେ ବୈଷ୍ଣବୀ ଘରକୁ ବୁଲିବାକୁ ଆସିଲା । ସେଠି ଦେଖିଲା ବାପା ମା ନାହାନ୍ତି। ଭାଇ କୁ ପଚାରିଲା ଭାଇ କହିଲା ବୁଲିବା ପାଇଁ ଯାଇଛନ୍ତି । ସେଠି ଗୋଟିଏ ଦିନ ରହି ପୁଣି ତାପର ଦିନ ଶାଶୂ ଘରକୁ ବାହାରିଲା । ଫେରିବା ବାଟରେ ଗଲାବେଳେ ଗୋଟିଏ ଗଛ ତଳେ ଦୁଇ ଜଣ ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ୀ ବସିଥିଲେ । ପାଖକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ତାର ବାପା ଆଉ ମା । ବୈଷ୍ଣବୀ ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଦେଖି ଦୁଃଖ ରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଲା । ଗାଡ଼ିରୁ ଓଲ୍ହାଇ ଯାଇ ବାପା କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଝିଅ ପଚାରେ କାହିଁକି କାନ୍ଦୁଛ ବାପା । ମା ଝିଅ କୁ ସବୁ କଥା କହେ ।ସେଠୁ ମା ବାପାକୁ ନିଜ ଶାଶୂ ଘରକୁ ନେଇଗଲା। ସେଠି ଡାକ୍ତର ଙ୍କୁ ଦେଖାଶୁଣା ଏବଂ ଯତ୍ନ ବି ନେଲା । ଗୋପୀନାଥ ଖୁବଶୀଘ୍ର ଠିକ୍ ମଧ୍ୟ ହେଇଗଲା । ଝିଅ କୁ କୁଣ୍ଢେଇ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହିଲା ମୁଁ ତୋ ପ୍ରତି ବହୁତ ଅନ୍ୟାୟ କରିଛି ବୈଷ୍ଣବୀ। ତୁ ଆଜି ମୋର ଆଖି ଖୋଲିଦେଇଛୁ । ଏଇ ଦୁନିଆ ରେ ପୁଅ ଆଉ ଝିଅ ଭିତରେ କିଛି ବି ଫରକ ନାହିଁ । ପୁଅ ସିନା ଭୁଲିଯାଏ ବାପା ମା ର କଷ୍ଟ କିନ୍ତୁ ଝିଅ ସବୁ ଦୁଃଖ ଭୁଲି ନିଜ ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଆଦରି ନିଏ । ସବୁ ବାପା ମା ଙ୍କୁ ଭଗବାନ ତୋ ଭଳି ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଦେବା ଦରକାର ।  
ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ :-
୧. ପୁଅ ଏବଂ ଝିଅ ସବୁ ସମାନ ।
୨. ଝିଅ କୁ ପଢ଼ିବା ପ୍ରେରଣା ଦେବା ଉଚିତ୍ ।
୩. ବାପା ମା ଙ୍କୁ ସେବା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
Rubi Nahak (Writer)
Buguda, Ganjam.   

ସ୍ଵର୍ଗର ଅପସରି (Angel)

ସ୍ଵର୍ଗର ଅପସରି (Angel)
ସ୍ଵର୍ଗର ଅପସରି (Angel)
ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମରେ ଭଦ୍ର ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ରହୁଥିଲା । ତା ପାଖରେ ଧନ ର ଭଣ୍ଡାର ଥିଲା କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ସେ ଦାନ ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ କରେ। ସେ ତାର କନ୍ୟା ଓ ଗୋଟିଏ ପୁତ୍ର ଏବଂ ପୁତ୍ରବଧୂ ସହିତ ରହୁଥିଲେ । ସ୍ବାମୀ ସହ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ବହୁତ୍ ଦାନ ଧର୍ମ କରୁଥିଲେ । ବହୁ ଯୋଗୀ ଋଷିି ତାଙ୍କ ଘର ଦୁଆର କୁ ଭିକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ଆସିଥାନ୍ତି । ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ବି ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଆସେ କେହି ମଧ୍ୟ ଖାଲି ହାତରେ ଫେରେ ନାହିଁ । ଏମିତି ଦାନ କରି ସେ ଦୁହେଁ ବହୁତ ଖୁସି ରହୁଥିଲେ ।ଲୋକଙ୍କ ସେବା ମଧ୍ୟ କରୁଥିଲେ । ଯାହାର କୌଣସି ଅସୁବିଧା ହୁଏ ତେବେ ପ୍ରଥମେ ଏହି ସ୍ବାମୀ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖକୁ ଆସିଥାନ୍ତି । ଜଣେ ସାଧୁବାବା ପ୍ରତିଦିନ ଭିକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ଆସୁଥାଏ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ନିଜ ଝିଅ ହାତରୁ ସବୁଦିନ ସାଧୁବାବା କୁ ଭିକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ । ସାଧୁବାବା ଭିକ୍ଷା ନେବା ସମୟରେ କନ୍ୟା ଜଣକ ର ମୁହଁ କୁ ଦେଖି କିଛି ମଧ୍ୟ କୁହନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ଖୁସି ରେ ଭିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି।


ଦିନେ ଭିକ୍ଷା କନ୍ୟା ବଦଳରେ ବୋହୂ ଆସିଲା । ଭିକ୍ଷା ଦେବା ପରେ ସାଧୁବାବା ଜଣକ ତାକୁ ବହୁତ ଆଶ୍ରିବାଦ କଲେ । ତା ପର ଦିନ ପୁଣି କନ୍ୟା ଭିକ୍ଷା ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଲା।   କିନ୍ତୁ ତାହାର ଭିକ୍ଷା ନେବା ସମୟରେ ସାଧୁବାବା କିଛି ଆଶୀର୍ବାଦ ନ ଦେଇ ଧିରେ ଚାଲିଗଲେ । ସାଧୁବାବାଙ୍କୁ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ ପଚାରିଲେ । ହେ ସାଧୁ ବାବା ଆପଣ ମୋ ବୋହୂ କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦିଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ମୋ କନ୍ୟାକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ ।  କାରଣ କଣ !! ଏହା ଶୁଣି ସାଧୁ ଜଣକ କୁହନ୍ତି । ତମ ଝିଅ ର ଭାଗ୍ୟ ବିଷୟରେ ମୁଁ ଜାଣି ପାରୁନି ଏବଂ ତାର ଭବିଷ୍ୟତ କଣ ହେବ ସେ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତିତ ।  ତେଣୁ ମୁଁ କିଛି ଆଶୀର୍ବାଦ କରିପାରୁନାହିଁ ।  ତୁମ ଝିଅ ବିଷୟରେ ଜଣେ ହିଁ କହି ପାରିବ ତୁମେ ଯାଇ ତାକୁ ପଚାର ।  ଏହା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ପଚାରିଲେ ଯେ କିଏ ସିଏ କୁହନ୍ତୁ ମୁଁ ଯାଇ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବି । ସାଧୁ ଜଣକ କହିଲେ ନଦୀ ତଟରେ ଜଣେ ଧୋବା ଲୋକ ରହୁଛି । ତାର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ପଚାରିବ, ସେ ସବୁ କଥା କହିବ । ଏହା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ତାର ପରଦିନ କିଛି ଟଙ୍କା ଗହଣା ଶାଢ଼ୀ ନେଇ ସେ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖକୁ ଗଲେ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଧନୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକୁ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇ ପଚାରେ କି କେଉଁ କାମ ଲାଗି ତୁମେ ମୋ କୁଡିଆ କୁ ଆସିଛ ?  ଏବଂ କଣ ଦରକାର ତୁମକୁ ?  ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଜଣକ କୁହନ୍ତି ମୁଁ ତମ ସହ ମୈତ୍ର ବାନ୍ଧିବାକୁ ଆସିଛି ଏହା ଶୁଣି ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଖୁସି ହେଇ ତା କଥା ରେ ରାଜି ହୋଇଗଲା। ତାପରେ ଦୁଇଜଣ ମୈତ୍ର ହୋଇଗଲେ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କଥା ଆଳରେ ସାଧୁ କହିବା କଥାକୁ କୁହନ୍ତି । ତାହା ଶୁଣି ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁହେ ତମ ଝିଅର ଅତୀତ ବହୁତ୍ ଖରାପ।  ସେ ଗତ ଜନ୍ମରେ ବହୁତ୍ ବଡ଼ ପାପ କରିଛି ସେ ଏହି ଜନ୍ମରେ ତାକୁ ଭୋଗିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ଏହି କଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ ଏବଂ କହିଲେ କି ଏବେ କଣ କରାଯାଇପାରିବ ।ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇ କହିଲା,  ମୁଁ ତମକୁ କହିବି କଣ କରାଯାଇ ପାରିବ ତୁମେ ତୁମେ ଏବେ ଘରକୁ ଯାଅ । ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ଘରକୁ ଚାଲିଯାଏ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଭାବେ କି ମୁଁ ୟାକୁ କିଛି ମିଛ କହିଦେବୀ । ୟାକୁ ତ ମୁଁ ଯାହା କହିବି ସେ ସବୁକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବ । ଏହା ଭାବି ସେ ତା ମନରେ ଭାବେ କି ତା ଝିଅକୁ ମୋ ପୁଅ ସହ ବିବାହ କରିବାକୁ କହିଲେ ମଧ୍ୟ ରାଜି ହେଇଯିବ । ମିଛ କହିକି ବାହା କରେଇଦେବି ଆଉ ସବୁ ସଂପତ୍ତି ମୋର ହେଇଯିବ । ଏହା ଭାବି ଭାବି ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ପାଖକୁ ଯାଏ । ଅତୀତ ର ପ୍ରତିକାର ବିଷୟରେ କହିଲା ଏବଂ କୁହେ ମୈତ୍ର ମୁଁ ଝିଅ ର ଭାଗ୍ୟ ଦେଖି ଜାଣିଲି ଯେ ଏହି ଝିଅ ଜଣକ ସହ ବିବାହ କରିବ ସେ ପୁଅ ବହୁତ୍ ଗରିବ ହେଇଥିବ ଏବଂ ତୁମ ଜାତି ଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇଥିବ। ଏହି ବିବାହ ଆଗାମୀ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ପୂର୍ବରୁ ହେବା ଦରକାର।  ଏବଂ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଆଉ ୨ ଦିନ ପରେ ଅଛି ମାନେ ଏହି ଦୁଇଦିନ ମଧ୍ୟ ରେ ବିବାହ କରିବ ତେବେ ଯାଇ ତୁମ ପରିବାର ସହ ତୁମ ଝିଅର ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ବଞ୍ଚି ରହିବ ।

ଯଦି ବିବାହ ନହୁଏ ତେବେ ତୁମ ପରିବାରର ସମସ୍ତଙ୍କ ର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟି ପାରେ । ଏହା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ବହୁତ୍ ଡରିଗଲା ଏବଂ ନିଜ ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ଯାଇ ସବୁ କଥା କୁହେ।  ଏହା ଶୁଣି ସ୍ବାମୀ କୁହେ ଦୁଇଦିନ ଭିତରେ ଆମକୁ ଯୋଇଁ ପୁଅ କୋଉଠୁ ମିଳିବ ସେ ବି ନିଜ କୁଳର ହେଇନଥିବ । ତାହା ଶୁଣି ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁହେ ତମେ ଯଦି ଖରାପ ନ ଭାବ ତେବେ ମୁଁ ମୋର ଗୋଟିଏ ମତ ଦେବୀ । ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଜଣକ କୁହେ ଖରାପ କଣ ପାଇଁ ଭାବିବୁ ତୁମେ ତ ମୋ ପରିବାରକୁ ବଞ୍ଚେଇବାକୁ ଚାହୁଁଛ କୁହ କଣ କରାଯାଇ ପାରିବ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ କୁହେ ତୁମ ଝିଅକୁ ଯଦି ମୋ ପୁଅ ସହ ବିବାହ କରିବ ତେବେ କେମିତି ହେବ ଏବଂ ଆମ ଜାତି ମଧ୍ୟ ଅଲଗା। ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ଆଉ କିଛି ନ ଭାବି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ହଁ କରିଦେଲେ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଘରକୁ ଆସି ବହୁତ ଖୁସି ହେଇ ନିଜ ପୁଅର ଫେରିବା ବାଟ କୁ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ଖୁସି ଖବର ଜଣେଇବା ପାଇଁ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ସାଧୁ ଜଣକୁ ଦେଖା କରିବା ପାଈଁ ଯାଆନ୍ତି । ସାଧୁ ଙ୍କୁ ଦେଖି ପ୍ରଣାମ କରି କୁହନ୍ତି ବାବା ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁ ଠିକ୍ ହେଇଗଲା । ଆପଣ ଆସି ମୋ କନ୍ୟାକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରି ପାରିବେ କିନ୍ତୁ ସାଧୁ ବାବା ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ କଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲେ ଏଇ ଝିଅ ତ ସ୍ବର୍ଗ ର ଅପସରୀ ଅଟେ ୟାକୁ କିଏ ବିବାହ କରିବ। ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକୁ ପଚାରିବାରୁ ସେ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କହିଥିବା ସବୁ କଥା କୁହେ । ସାଧୁ ସବୁ କଥା ଶୁଣି କହିଲେ ସେ ଯାହା ସବୁ କହିଛି ସବୁ ମିଛ କହିଛି । ଚାଲ ଆମ୍ଭେ ଦୁଇ ଯାଇ ପଚାରିବା । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସାଧୁ ଏବଂ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ ଧୋବା ଘରକୁ ଗଲେ।  ଯେତେବେଳେ ପହଞ୍ଚିଲେ ଦ୍ଵାର ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲେ।  ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ପୁଅ କୁ କହୁଥାଏ। ତୁ ସେଇ କନ୍ୟାକୁ ବିବାହ କରିବୁ ବହୁତ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ଆମ୍ଭ ଘରକୁ ଆସିବ ଆଉ ଆମେ ଗରିବ ରହିବା ନାହିଁ । ସେହି କନ୍ୟାଟି ଗୋଟାଏ ସ୍ବର୍ଗ ର ଅପସରି ତୋତେ ବିବାହ କରିବା ମାତ୍ରେ ସେ ସବୁ କିଛି ଛାଡ଼ି ସ୍ବର୍ଗ କୁ ଚାଲିଯିବ । ତୁ ପୁଣିଥରେ ଆଉ ଜଣକୁ ବିବାହ କରିବୁ । ଏହି କଥା ଶୁଣି ସାଧୁ ବାବା ବହୁତ୍ ରାଗିଲେ ଏବଂ ଦୁହେଁ ସେଠୁ ଫେରି ଆସିଲେ ।

ସାଧୁ ଜଣକ ଆସୁଥିବା ରାସ୍ତାରେ ମୁରୁକି ହସୁଥିଲେ। ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ ପଚାରିଲେ  ସାଧୁ ବାବା ଆପଣ ତା କଥା ଶୁଣି ହସୁଛନ୍ତି । ସାଧୁ ବାବା କହିଲେ ସେ ତୋ ଝିଅ ର ଭାଗ୍ୟ କଥା ଠିକ୍ କହିଛି କିନ୍ତୁ ଲୋଭ ରେ ତୋ ଝିଅ ର ପୁରା ଭାଗ୍ୟ ଦେଖି ନାହିଁ । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ପଚାରିଲେ ଆପଣ କଣ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ କିଛି ଜାଣି ପାରୁନି।  ସାଧୁ ଜଣଙ୍କ କହିଲେ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଯାହା କହୁଛି ତାହା ସତ କଥା । ପ୍ରକୃତରେ ତୋ ଝିଅ ର ବିବାହ ପରେ ଯୋଉ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଆସିବ ସେହି ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ର ଚନ୍ଦ୍ରାଲୋକ ପଡ଼ିଲେ ସେ ତାର ଅସଲ ରୂପ ମାନେ ଅପସରୀ ରୂପ କୁ ଆସି ଯିବ ଏବଂ ସେ ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ତୁମ ମାନଙ୍କୁ ଛାଡି ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଚାଲିଯିବ। ତୋ ଝିଅ ସାଙ୍ଗରେ ଯାହା ଧନ ସମ୍ପତି ନେଇ ଯାଇଥିବ ସେ ସବୁ ତୋ ଝିଅ ଅପସରୀ ହେବା ପରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯିବ । ଏହି କଥା ଶୁଣି ଦୁହେଁ ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଃଖୀ ହେଲେ । କିନ୍ତୁ ବିଧିର ବିଧାନ କେ କରିବ ଆନ ।

ସାଧୁ ମତ ଦେଲେ, ସେ ଯାହା ଯୋଜନା କରୁଛି କରୁ ତୁମ କାମ ହେଲା ତୁମ ଝିଅ କୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିବା ଦରକାର । ତୁମେ ତୁମ ଝିଅ ର ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କର । ବିବାହ ସରିଲା , ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ମନେମନେ ଖୁସି ହେଉଥିଲା । ଏପଟେ ଝିଅ ର ବାହାଘର ତଥା ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ସ୍ବର୍ଗକୁ ଯିବା ଭାବି ଦୁଃଖୀ ହେଉଥିଲେ । ଝିଅ ବାହାଘର ପରେ ଧୋବା ଘରକୁ ଆସିଲା ସାଙ୍ଗରେ ବହୁତ୍ ଧନ ନେଇ ଆସିଲା । ବାହାଘର ପର ଦିନ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ।ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ର ଚନ୍ଦ୍ରଲୋକ ପଡ଼ିଲା ପରେ ସେ ଝିଅ ନିଜ ଅପସରୀ ରୂପ କୁ ଆସିଗଲା। ଧୋବା ସ୍ତ୍ରୀ ମନେ ମନେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଉଥିଲା । ଅପସରୀ ର ମା ଏବଂ ବାପା ସମସ୍ତେ ଝିଅ କୁ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଦେଖା କରିବାକୁ ଆସିଲେ । ଅପସରୀ କହିଲା ଆପଣ ମାନଙ୍କ ଯୋଗୁ ମୁଁ ଏବେ ଅଭିଶାପ ରୁ ମୁକ୍ତି ହେଲି । ବାପା ମା ଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ ଥିଲା । ଅପସରୀ ଏତିକି କହି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଚାଲିଗଲା । କିଛି ସମୟ ପରେ ଧୋବା ସ୍ତ୍ରୀ ପୁଅ ନିଜ ଧନ ସଂପତ୍ତି କୁ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଉଥିଲା କିନ୍ତୁ କିଛି ଘଣ୍ଟା ପରେ ସବୁ ଦାମୀ ଜିନିଷ ଏବଂ ସୁନା ଗହଣା ଅଦୃଶ୍ୟ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ।  ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଚିନ୍ତା ରେ ପଡ଼ିଗଲା । ସେ ଭାବିଲା ମୁଁ ତ ସେ ଅପସରୀ ର ପୁରା ଭବିଷ୍ୟ ଦେଖିନି ଏବଂ ପ୍ରକୃତ ଘଟଣା କଣ ଭାବି ପୁରା ଭବିଷ୍ୟ ଦେଖିଲା ପରେ ଜାଣିଲା ଯେ ସେ ଯାହା ଯାହା ଭାବିଥିଲା ତାହା ସତ କିନ୍ତୁ ସେ ଅପସରୀ ନିଜ ସାଙ୍ଗରେ ଆଣିଥିବା ଜିନିଷ ସବୁ ସମୟ କ୍ରମେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଇଯିବ। ଏତିକି ବେଳେ ସାଧୁ ବାବା ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ ଏବଂ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କହିଲେ ତୋର ଲୋଭ ଯୋଗୁ ଏହି ସମ୍ପତି ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ଧୀରେ ଧୀରେ ତୋର ସମ୍ପତି ମଧ୍ୟ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯିବ।  ଏତିକି ଶୁଣିଲା ପରେ ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ ସାଧୁ ବାବା ର ଗୋଡ଼ ତଳେ ପଡି ଗୁହାରି କଲା । ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦିଅ ବାବା, ମୁଁ ମୋ ଭୁଲ ବୁଝିପାରିଛି। ମୋ ସ୍ବାମୀ ଏକ ଦିନ ମଜୁରିଆ ଯଦି ସେତକ ମଧ୍ୟ ସରିଯିବ ତେବେ ଆମେ ଦାଣ୍ଡର ଭିକାରୀ ହୋଇଯିବୁ । ସାଧୁ ବାବା ଙ୍କ ରାଗ ଶାନ୍ତ ହେଲା ଏବଂ କହିଲା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମୋ ଅଭିଶାପ ରୁ ମୁକ୍ତି ହେଲି ମୁଁ ସେ ଅପସରୀ କୁ ଅଭିଶାପ ଦେଇଥିବା ଋଷି । ମୁଁ ମୋ ରାଗ ପ୍ରକୃତି ପାଇଁ ଅଭିଶାପ ପାଇଥିଲି ଏବଂ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ  ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଜୀବନ ଯାପନ କରିବାକୁ ଅଭିଶପ୍ତ ଥିଲି । ମୋର ରାଗ ରେ ଅଭିଶପ୍ତ ଯୋଗୁ ଦେବତା ମାନେ ମୋତେ ଅଭିଶାପ ଦେଇଥିଲେ ।  ଏବେ ମୋର ରାଗ ଶାନ୍ତ ହୋଇଛି ଏବଂ ତୁମକୁ କ୍ଷମା ଦେଉଛି । ତୁମର ମଙ୍ଗଳ ହେଉ କହି ସେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଚାଲିଗଲେ । ଧୋବା ର ସ୍ତ୍ରୀ , ଅପସରୀ ର ବାପା ମା ପାଖକୁ ଯାଇ କ୍ଷମା ମାଗିଲା । ଧୋବା ର ପରିବାର ମୂଲ ଲାଗି ଟଙ୍କା ଅର୍ଜନ କରି ଖୁସିରେ ରହିଲେ ଏବଂ ଅପସରୀ ର ପରିବାର ପୂର୍ବ ଭଳି ଦାନ ଧର୍ମ କରି ଖୁସିରେ ରହୁଥିଲେ।    

ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ଲୋଭ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୨. ରାଗରେ କାହାକୁ ଭୁଲ କହିବ ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. ବେଳେବେଳେ ଦାନ କରିବା ଉଚିତ୍ ।

ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ।  

ବଣ ଭୋଜି ( Picnic)

ବଣ ଭୋଜି ( Picnic)
ଜଙ୍ଗଲ ପାଖରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ରାମ । କିଛି ପରିବାର ସେହି ଗ୍ରାମରେ ବାସ କରୁଥିଲେ । ଗ୍ରାମ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରାଥମିକ ବିଦ୍ୟାଳୟ । ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ମାନେ ସେଠୀ ପାଠ ପଢା କରନ୍ତି । ପାଖ ପଡିଆ ରେ ସମସ୍ତେ ଖେଳ କୁଦ କରନ୍ତି । ପଞ୍ଚମ ଶ୍ରେଣୀ ର ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ ଭିତରୁ କୁନୁ, ପାପୁ ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ନ୍ତି । ଟୁନା, କୁନା, ଟିକୁ, ତୁନି, ସାନି ଏମାନେ ବି ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ନ୍ତି କିନ୍ତୁ କୁନୁ, ପାପୁ ସ୍କୁଲ ରେ ପ୍ରଥମ ଏବଂ ଦୁହେଁ ବହୁତ୍ ସାହସୀ । କୁନୁ, ପାପୁ ଭାଇ ଭଉଣୀ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ହିଁ ପଢ଼ନ୍ତି । କୁନୁ, ପାପୁ ଭଲ ପଢ଼ନ୍ତି ବୋଲି ସାନି ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଈର୍ଷା କରେ କିନ୍ତୁ ସାନି ସହ ସେ ଦୁଇ ଭାଇ ଭଉଣୀ ଭଲରେ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ହେଉଥିଲେ। ସାନି ଟିକିଏ ଟିକିଏ କଥାରେ ପାପୁ ସହ ଝଗଡା ଲାଗେ କିନ୍ତୁ ପାପୁ ବହୁତ ସରଳ ହେତୁ ତା ସହ ଝଗଡା ନ ଲାଗି କାନ୍ଦି ପକାଏ । ପାପୁ କାନ୍ଦିବାର ଦେଖିଲେ ତା ଭାଇ କୁନୁ ଆସି ବୁଝାଇ ଦିଏ ଆଉ ପାପୁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ବୁଝିଯାଏ । ଏମିତି ଖେଳ କୁଦ ଝଗଡା ରେ କିଛି ଦିନ ଚାଲିଗଲା । କିଛିଦିନ ପରେ ନୂଆବର୍ଷ ଆସିଲା । ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ଦିଦି ମାନେ ବଣ ଭୋଜି ପାଇଁ ଯୋଜନା କଲେ । ବଣ ଭୋଜି ଯିବା ପାଇଁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବି କହିଲେ । ବଣ ଭୋଜି କଥା ଉଠିଲା ପରେ ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହୋଇଗଲେ । ପିଲାମାନେ ନାଚି ଉଠିଲେ। ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜ ଘରେ ବଣ ଭୋଜି କଥା ଯାଇ କହିଲେ । ଘରେ କିଏ ରାଜି ହେଲେ ତ କିଏ ରାଜି ହେଲେନି । ଯୋଉ ଘରେ ରାଜି ହେଲେନି ସେମାନେ କାନ୍ଦିବା ଆରମ୍ଭ ସହିତ ବଣଭୋଜି ଯିବା ପାଇଁ ଜିଦ୍ ଧରି ବସିଲେ । କିନ୍ତୁ ପିଲା ମାନଙ୍କ ଜିଦ୍ ଯୋଗୁ ବାପା ମା ଶିକ୍ଷକ ଙ୍କ ସହ ଦେଖା କରି ପିଲା ମାନଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେଇ ଯତ୍ନ ରେ ଆଣିବା ପାଇଁ କହିଲେ । ସବୁ ପିଲା ମାନେ ବଣ ଭୋଜି ପାଇଁ ବାହାରିଲେ ।
ସମସ୍ତେ ନୁଆ ବର୍ଷ ଦିନ ଭଳି ଭଳିକି ରଙ୍ଗ ର ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ବଣ ଭୋଜି ପାଇଁ ବାହାରିଲେ । ସମସ୍ତେ ଗାଡ଼ିରେ ବସି ଗଲେ । ସ୍କୁଲ ରୁ 10 କିମି ଦୂରରେ ବଣ ଭୋଜି କରିବାକୁ ବାହାରିଲେ । ଜଙ୍ଗଲ ପାଖ ଆମ୍ବ ତୋଟା ରେ ବଣ ଭୋଜି ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ଗୋଟିଏ ପଟେ ଭୋଜି ରନ୍ଧା ହେଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ପଟେ ପିଲାମାନେ ଖେଳ କୁଦ ସହିତ ନାଚ, ଗୀତ, ବୋହୂ ବୋହୂକା, ଲୁଚକାଳି ଏମିତି ନାନା ପ୍ରକାର ଖେଳ ଖେଳିଲେ । ଶିକ୍ଷକ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କିଛି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଲେ ଏବଂ କୁନୁ ଓ ପାପୁ କୁ ମନିଟର୍ ଭାବେ ଦୁହିଁଙ୍କୁ କହିଲେ ତମେ ଦୁଇ ଜଣ ପିଲା ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ବହୁତ୍ ସାହସୀ ଏବଂ ଚତୁର । ତମେ ଦୁଇଜଣ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ମନା କରିବ। ଏବଂ ପିଲା ମାନଙ୍କୁ ଏଠି ସେଠୀ ଯିବା ପାଇଁ ମନା କରିବ। କୁନୁ ଏବଂ ପାପୁ ହଁ ଭରିଲେ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝେଇ କହିଲେ କିନ୍ତୁ ସାନି କୁନୁ ଏବଂ ପାପୁ ର କଥା କୁ ଶୁଣିଲା ନାହିଁ । ଲୁଚି ଲୁଚିକା ଖେଳରେ ସାନି ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ଲୁଚିବାକୁ ଚାଲିଗଲା। ମାତ୍ର କୁନୁ ଏବଂ ପାପୁ ଦେଖି ନଥିଲେ। ସାନି ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ଲୁଚାଇବାକୁ ଚାଲିଗଲା କିନ୍ତୁ ସେ ରାସ୍ତା ଭୁଲି ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା। ସାନି ରାସ୍ତା ପାଇଲାନି ଏବଂ ସେ ଜଙ୍ଗଲରେ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା । ସବୁ ସାଙ୍ଗମାନେ ଖେଳି ଖେଳି ସମସ୍ତ ଙ୍କୁ ପାଇଲେ କିନ୍ତୁ ସାନି କୁ ପାଇଲେ ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ଡରରେ ଶିକ୍ଷକ ଙ୍କୁ କହିଲେ ନାହିଁ । ନିଜ ନିଜ ଭିତରେ ଖୋଜିବା କୁ ଲାଗିଲେ ହେଲେ ପାଇଲେନି । ସମସ୍ତେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇଗଲେ । ଏପଟେ ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ଦିଦି ମାନେ ରନ୍ଧା କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲାଗିଥିଲେ ପିଲାମାନଙ୍କ ଉପରେ ତାଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ନଥିଲା । କୁନୁ ଆଉ ପାପୁ ଡର ଭୟ ନ କରି ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ସାନି କୁ ଖୋଜିବାକୁ ଗଲେ । ସେ ଯେଉଁ ରାସ୍ତାରେ ଯାଉଥିଲେ ପ୍ରତିଟି ଜାଗାରେ ଚିହ୍ନ ଦେଇ ଦେଇ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ଯାଉଥିଲେ ଯାହା ଫଳରେ ତାଙ୍କୁ ପୁଣି ସେହି ରାସ୍ତା ଦେଇ ଆସିବାକୁ ସୁବିଧା ହେବ । କିଛି ସମୟ ଖୋଜିବା ପରେ ଦୁହେଁ କାନ୍ଦ ଶବ୍ଦ ଶୁଣିଲେ। ଜଙ୍ଗଲ ର କିଛି ଦୂରରେ ସାନି ଗୋଟିଏ ଗଛ ତଳେ ବସି କାନ୍ଦୁଥିଲା । କାନ୍ଦ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ଦୁହେଁ ସାନି ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ସାନି , କୁନୁ ଆଉ ପାପୁ କୁ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲା ଏବଂ ଦଉଡ଼ି ଦଉଡି ଆସି କୁଣ୍ଢେଇ ପକେଇଲା। ସାନି, କୁନୁ ଏବଂ ପାପୁ କୁ କ୍ଷମା ମାଗିଲା । ତାପରେ ତିନି ଜଣ ଜଙ୍ଗଲ ବାହାରକୁ ଆସିଲେ। ଏତିକିବେଳେ ବାକି ପିଲା ମାନେ ଶିକ୍ଷକ ଙ୍କୁ କହିଲେ । ଶିକ୍ଷକ ମାନେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ୍ ଚିନ୍ତାରେ ଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଶିକ୍ଷକ ମାନେ ଖୋଜିବାକୁ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ 03 ଜଣ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ। ସାନି କୁ ଶିକ୍ଷକ ଗାଳି ଦେଲେ । ସାନି ନିଜ ଭୁଲ ବୁଝିଲା ଏବଂ ଭୁଲ ମାଗିଲା ଏବଂ ଏମିତି କେବେ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କରିବି ନାହିଁ ବୋଲି କହିଲା । ଶିକ୍ଷକ କୁନୁ,ପାପୁ କୁ ସାବାସ୍ ଜଣାଇଲେ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରୟୋଗ କରି କେମିତି ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ ଗଲେ, କେମିତି ଖୋଜିଲେ ସେକଥା ସବୁ କହିଲେ । ଶିକ୍ଷକ ପୁଣି ଥରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝାଇଲେ ଏବଂ ଏମିତି ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ କିଛି କାମ କରିବାକୁ ମନା କରିଲେ ଏବଂ କହିଲେ ଯଦି କିଛି କାମ କରିବ ତେବେ ନିଜ ଗୁରୁଜନ ଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରଥମେ ପଚାରି କରିବା ଦରକାର । ସେତେବେଳେ ଭୋଜି ରନ୍ଧା ସରିଥିଲା, ସମସ୍ତେ ଭୋଜି ଖାଇଲେ ଏବଂ ଶିକ୍ଷକ କିଛି ଖେଳ ର ଆୟୋଜନ କରିଲେ । ସମସ୍ତେ ସେହି ଖେଳ ରେ ଭାଗ ନେଲେ ଏବଂ ଭୋଜି ଖାଇ ଘରକୁ ଆସିଲେ ।
ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିନ କୁନୁ ଏବଂ ପାପୁ ଙ୍କୁ ପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷକ ସାହସିକତା ର ପୁରସ୍କୃତ କରିଲେ ଏବଂ କୁନୁ ଏବଂ ପାପୁ ଭଳି ସମସ୍ତେ ସାହସୀ ହେବା ପାଇଁ ପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷକ ପ୍ରେରଣା ଦେଲେ।
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ନିଜ ଇଚ୍ଛା ରେ କୋଉ କାମ କରିବା ଅନୁଚିତ୍।
୨. ନିଜ ସାଙ୍ଗ କୁ ଈର୍ଷା କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. ସବୁବେଳେ ସାହସିକତା ର କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ୍।
ଲେଖିକା. ରୁବି ନାହାକ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ ।
 
 

ଜମିଦାର ବାବୁଙ୍କ ପରିବାର (Zamidars Family)

ଜମିଦାର ବାବୁଙ୍କ ପରିବାର (Zamidars Family)
ଜମିଦାର ବାବୁଙ୍କ ପରିବାର (Zamidars Family)
ସୂର୍ଯ୍ୟ ନଗର ନାମକ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଗ୍ରାମ ଥିଲା। ସେହି ଗ୍ରାମ ରେ ରବୀନ୍ଦ୍ର ନାମକ ଜଣେ ଜମିଦାର ଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କର ଦୁଇଟି ପୁତ୍ର ଥିଲେ ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର ଓ ପାଠୁଆ ଥିଲେ । ସହର କୁ ପଠେଇ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢ଼ାଉ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ସ୍ତ୍ରୀ ବହୁତ ଗର୍ବି ଓ ଅହଂକାରି ଏବଂ ଧନ ପ୍ରିୟ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ନାମ ରମାବତୀ ଥିଲା । ଦୁଇ ପୁଅ ପାଠ ପଢ଼ା ସାରି ଗ୍ରାମକୁ ଆସିଲେ । ମା ବାପାଙ୍କୁ କହିଲେ କି ଏବେ ଆମ ପାଠ ପଢ଼ା ସରିଗଲା ଏବେ ଆମେ କିଛି ଚାକିରି କରିବୁ । ବାପା, ମା ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ଚାକିରୀ ପାଇଁ ପୁଅ ଦୁଇ ଜଣ ବିଦେଶ ଯିବା ପାଇଁ ବାହାରିଲେ । ସେହି ସମୟରେ ରମାଦେବୀ କୁହନ୍ତି ଯଦି କିଛି ଅସୁବିଧା ହୁଏ ଟଙ୍କା ରଖିବ ନହେଲେ ସବୁ ଟଙ୍କା ଘରକୁ ପଠେଇ ଦେଉଥିବ । ତାପରେ ଦୁହେଁ ଭଲ ରୋଜଗାର କରି ଦିନକୁ ଭଲ ଭାବରେ କାଟୁ ଥାନ୍ତି।
ଏଣେ ବୟସ ହେବା ଯୋଗୁ ପୁଅ ଦୁଇଙ୍କୁ ବିବାହ କରାଇବା ପାଇଁ ଜମିଦାର ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କୁହନ୍ତି। ଏହା ଶୁଣି ରମାବତୀ କୁହନ୍ତି ” ହଁ ଠିକ୍ ଅଛି କିନ୍ତୁ ଦୁଇ ବୋହୂ କୁ ଏକା ସଙ୍ଗେ ଆଣିବା ଏବଂ ଧନୀ ଘର ରୁ ମଧ୍ୟ ବୋହୂ ଆଣିବା ଆମର ଅଧିକ ଧନ ହେବ । ଯାହା ଫଳରେ ଲୋକମାନେ ଆମ ବିଷୟରେ ଭଲ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବେ ଏବଂ ଆମକୁ ମାନିବେ ଏବଂ ମୋତେ ମାଲିକିଆଣି ବୋଲି କହିବେ । ପୁଅ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବୋହୂ ଖୋଜା ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଦୁଇଟି ବୋହୂ ଧନୀ ଘରେ ଠିକ୍ କରିଲେ । ରମାଦେବୀ ପୁଅ ମାନକୁ ବିବାହ ବିଷୟରେ ଖବର ଦେଲେ। ବଡ଼ପୁଅ ବିବାହ ପାଇଁ ରାଜି ହେଇଗଲା କିନ୍ତୁ ସାନପୁଅ ନାହିଁ କରିଲା । କହିଲା କି ମୁଁ ଏବେ ବିବାହ କରିବି ନାହିଁ, ମା ତାକୁ ପଚାରିଲେ କଣ ପାଇଁ ବିବାହ କରିବୁ ନାହିଁ । ତୁ ନିଜେ ନିଜ ପାଇଁ କମାଇ ସାରିଲୁଣି ଆଉ ତୋର ପଢା ମଧ୍ୟ ସରିଲାଣି କିନ୍ତୁ ସେ ମା ଙ୍କ କଥାରେ ରାଜି ହୁଏ ନାହିଁ । ରମାବତୀ ନିଜ ସ୍ୱାମୀକୁ ସାନପୁଅ କୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ କୁହନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ କୁହନ୍ତି କି ଏମିତି ଧନୀ ଘର ଝିଅ କୁ ଯଦି ହାତଛଡା କରିଦେବ ଯଦି ଆଉ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଆଉ ଆମ୍ଭ ଘରକୁ ଏତେ ସମ୍ପତି ଆସିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ତମେ ତାକୁ ବୁଝାଅ ଏବଂ ଆସିବାକୁ କୁହ ତଥା ବାହାଘର ପାଇଁ କେମିତି ହେଲେ ରାଜି କରାଅ । ସ୍ତ୍ରୀ କଥା ଶୁଣି ରବୀନ୍ଦ୍ର ବାବୁ ସାନପୁଅ କୁ କହିଲେ ଏବଂ ସେ ଘରକୁ ଆସିଲା । ତାକୁ ବୁଝାଇବା କୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ କିନ୍ତୁ ପୁଅର ଏକା ଜିଦ କି ମୁଁ ଏବେ ବାହା ହେବି ନାହିଁ । ରବିନ୍ଦ୍ର ବାବୁ ପଚାରିଲେ କଣ ପାଇଁ ତୁ ବିବାହ ପାଇଁ ମନା କରୁଛୁ । ତୋର କଣ ଅସୁବିଧା ହେଲା । ସେହି ସମୟରେ ପୁଅ କୁହେ ମୁଁ ଆଉ ଜଣକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଛି । ସେ ବହୁତ ଭଲ ଝିଅ ମୁଁ ତାକୁ ବିବାହ କରିବି । ଏହା ଶୁଣି ରମାବତୀ ବହୁତ ରାଗିଯାଇ କୁହେକି ତୁ ଯଦି ଆମ ଇଛା ରେ ବିବାହ ନ କରିବୁ ତେବେ ଏହି ଘରୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଚାଲିଯିବୁ । ତୋର ଏହି ଘରେ କୌଣସି ଜିନିଷ ରେ ଅଧିକାର ରହିବ ନାହିଁ । ପୁଅ ନିଜ ମା ର କଥା କୁ ଗ୍ରହଣ କରି କୁହେ ଯେ ମା ତୁମେ ଆଜି ମୋତେ ଘରୁ ବାହାରି ଯିବାକୁ କହୁଛ କିନ୍ତୁ ଦିନେ ତମେ ମୋତେ ହିଁ ସୁନା ପୁଅ କହିବ । ଏତିକି କହି ସାନ ପୁଅ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲା ଏବଂ ବାହାରି ଯାଇ ଯୋଉଠି ଚାକିରି କରେ ସେଠୀ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ସାଙ୍ଗରେ ରହିଲା । କିଛି ଦିନ ପରେ ବଡ଼ ପୁଅର ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ବାହାଘର ମଧ୍ୟ ସରିଲା । ବଡ଼ ବୋହୂ ଘରକୁ ଆସେ ସେ ବହୁତ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଇ ଆସେ । ଜମିଦାର ବାବୁ ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀ ରମାବତୀ ବହୁତ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି । ବୋହୂ କୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ପାଆନ୍ତି। ସାନ ପୁଅ ମଧ୍ୟ ନିଜ ପସନ୍ଦର ଝିଅକୁ ବିବାହ କରି ଖୁସିରେ ରହିଲା । ସେ ଝିଅ ଧନୀ ଘରର ନୁହଁ କିନ୍ତୁ ସମ୍ପର୍କ, ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂମାନ ର ମୂଲ୍ୟ ତାକୁ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ଜଣାଥିଲା । ତେଣୁ ଧନ ନଥାଇ ମଧ୍ୟ ଦୁହେଁ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଖୁସିରେ ରହୁଥିଲେ । ବିବାହର ପରଦିନ ଶାଶୁ ମା ” ବୋହୂ କୁ କୁହନ୍ତି ଯେ ମା ଜଲଦି ଉଠ ଆଉ ଶଶୁର ଙ୍କୁ ଚାହା କରିକି ଦିଅ କିନ୍ତୁ ବଡ଼ ବୋହୂ କୁହେ ମୋର ସକାଳୁ ଉଠିବାର ଅଭ୍ୟାସ ନାହିଁ ତେଣୁ ତୁମେ ନିଜେ ବନେଇ ଦେଇଦିଅ । ଶାଶୁ କିଛି ନ କହି ସେଠୁ ଚାଲିଆସେ । ପୁଣି ଶାଶୁ କୁହେ ମା ରେ ରୋଷେଇ କରିବା ପାଇଁ ଯା, ବୋହୂ କୁହେ ମୋତେ ରୋଷେଇ କରି ଆସେନି ଆପଣ କରିଦିଅନ୍ତୁ । ଏହା ଶୁଣି ଶାଶୁ ଜମିଦାର ବାବୁକୁ କୁହନ୍ତି ଏମିତି କଣ ବୋହୂ ଆଣିଲ ଯେ କିଛି କାମ କରୁନି କେବଳ ସୋଇକି ରହୁଛି । ଯାହା କହିଲେ ମଧ୍ୟ ନିଜେ କର ବୋଲି କହୁଛି । ଜମିଦାର ବାବୁ କୁହନ୍ତି ତୁମେ ତ କହିଲ ଧନୀ ଘରୁ ବୋହୂ ଆଣିବାକୁ ମୁଁ ତ ଧନୀ ଘରୁ ବୋହୂ ଆଣିଲି ଏବେ କିଛି କାମ ନ କରିଲେ ମୁଁ କଣ କରିବି ଯେ ରମାଦେବୀ କୁହନ୍ତି ତୁମେ ତାକୁ କୁହ କାମ ଧାମ କିଛି କରିବା ପାଇଁ । ଜମିଦାର ବାବୁ କୁହନ୍ତି ଠିକ୍ ଅଛି ମୁଁ କହିବି । ବୋହୂ କୁ ଡାକି ଜମିଦାର ବାବୁ କୁହନ୍ତି କି ବୋହୂ ମା, ତମ ମା ଙ୍କୁ ଘର କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କର । ଏହା ଶୁଣି ବୋହୂ କୁହେ କି ମୋ ବାପା ଆପଣଙ୍କୁ ଟଙ୍କା, ସୁନା,ଗହଣା ଜମି ସବୁ ଦେଇଛନ୍ତି ତା ବଦଳରେ କଣ ମୁଁ ତମ ଘରେ ଚାକରାଣୀ ଭାବେ କାମ କରିବି ବୋଲି?? ମୁଁ କିଛି କାମ କରିବି ନାହିଁ । ଯଦି ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଅଛି ତେବେ ନିଜେ ରାନ୍ଧି ଖାଇ ନିଅ ମୋତେ ଯଦି କହିବ ମୁଁ ମୋ ବାପା ଘରକୁ ଚାଲିଯିବି। ଏତିକି କଥା ଶୁଣି ଜମିଦାର ବାବୁ ଚୁପ୍ ହୋଇ ଆସିଗଲେ କିନ୍ତୁ ଶାଶୂ ଆଉ ବୋହୂ ର କଳି ଝଗଡା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା। ଏତିକି ଦେଖି ବଡ ପୁଅ ତା ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ନେଇ ତା ବାପା ଘରକୁ ଚାଲିଗଲା। ଜମିଦାର ବାବୁ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ର ଲୋଭ ଯୋଗୁଁ ଏ ସବୁ ହୋଇଛି ବୋଲି ମନ ଦୁଃଖ କରୁଥାନ୍ତି । ରମାବତି ମଧ୍ୟ ନିଜେ ଭୁଲ କରିଥିବା କଥା କୁ ମନେ ପକେଇ ମନ ଦୁଃଖ କରିଲେ । ବଡ ପୁଅ ଶଶୁର ଘରେ ପ୍ରାୟ ରହୁଥାଏ। ରମାବତୀ ପୁଅ କୁ କୁହନ୍ତି ବୋହୂ କୁ ନେଇ ଆସେ କିନ୍ତୁ ପୁଅ କୁହେ ସେ ଏଠି ଆସି ରହିବାକୁ ଚାହୁଁନି । ରମାବତୀ ସାନ ପୁଅ କଥା ମନେ ପକେଇଲେ ଏବଂ ତାକୁ ଖବର ଦେଲେ ଯେ ଘରକୁ ଆସିବାକୁ , ପ୍ରଥମେ ସାନ ପୁଅ ମନା କରିଲା କିନ୍ତୁ ବାପା, ମା ଙ୍କ ଖୁସି ପାଇଁ ସେ ଘରକୁ ଆସିଲା । ଘରକୁ ଆସିବା ପର ଠାରୁ ସାନ ବୋହୁ ଘର କାମରେ ଲାଗିପଡିଲା। ଶାଶୁ ମା ଙ୍କୁ କିଛି କାମ କରିବାକୁ ଦେଉ ନଥିଲା। ସକାଳୁ ଉଠି ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସାରି ବାପା ଙ୍କୁ ଚା ପିଇବାକୁ ଦେଇ ରୋଷେଇ କାମରେ ଲାଗିଯାଏ। ସାନ ବୋହୁ ର ସେବା ରେ ଜମିଦାର ବାବୁ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଥିଲେ । ଦିନେ ସାନ ପୁଅ କୁ କହିଲେ ଆମେ ଧନ ସମ୍ପତି ଲାଳସା ରେ ବୋହୂ ଆଣିଲୁ କିନ୍ତୁ ସେ ହେଉଛି ଉଦଣ୍ଡି, ଶିଷ୍ଟାଚାର ଏବଂ ବ୍ୟବହାର ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ତୁ ଆମ ଇଚ୍ଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିବାହ କରି ଆମ ଘର ପାଇଁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଟିଏ ଆଣିଛୁ । ଏହା କହି ବାପା ସାନ ପୁଅ କୁ ଗ୍ରହଣ କରି କହିଲେ ଆମେ ରାଗରେ ତୋତେ ଯାହା କହିଚୁ ସେଗୁଡ଼ାକ ଭୁଲି ଯା, ଏତିକି କହି ଜମିଦାର ବାବୁ ସାନ ପୁଅ କୁ କୋଳେଇ ନେଲେ। ସାନ ବୋହୁ କୁ ମଧ୍ୟ ଶାଶୂ କୋଳେଇ ନେଇ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଲେ । ଏତିକିବେଳେ ବଡ ବୋହୂ ଏବଂ ବୋହୂ ସାଙ୍ଗରେ ତାଙ୍କ ବାପା ମା ଆସିଲେ। ସେମାନେ ଜମିଦାର ବାବୁ ଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମାଗି କହିଲେ , ଜମିଦାର ବାବୁ ଆମ ଝିଅ ବହୁତ୍ ଗେହ୍ଲାରେ ବଢ଼ିଛି ତାକୁ କେବେ ରୋଷେଇ କରିବା ଏବଂ ଅନ୍ୟ କାମ ପାଇଁ କେବେ କହିନୁ ତାହା ମଧ୍ୟ ଆମର ଭୁଲ କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଶିଖି ଆସିଛି ବାକି ତାକୁ ଆପଣ କ୍ଷମା କରି ଗ୍ରହଣ କରିଲେ ଆମେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେବୁ। ଗାଁ ରେ ଲୋକମାନେ ମୋତେ ବହୁତ୍ କଥା କହିଲେ ଏବଂ ମୋର ନାମ ଖରାପ ହେଉଛି । ଆମେ ତାକୁ ବୁଝେଇ ଦେଇଛୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ସବୁ କାମ କରିବ ଏବଂ ସବୁ କଥା ଶୁଣିବ । ପୁଅ ଏବଂ ବୋହୂ ଦୁହେଁ ବାପା ମାଁ ଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମାଗିଲେ । ପରେ ଦୁଇ ପୁଅ ବୋହୂ ଏବଂ ଜମିଦାର ବାବୁ ଙ୍କ ତତ୍ତ୍ଵାବଧାନରେ ପରିବାର ଖୁସିରେ ଚାଲିଲା।  

ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ ?
୧. ଅତି ଲୋଭ ହାନିକାରକ ।
୨. ନିଜ ଠୁ ବଡ ଅବା ଗୁରୁଜନ ଙ୍କୁ ଖରାପ କଥା କହିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. ନିଜ ଠାରୁ ଛୋଟ ମାନଙ୍କ ଭୁଲ କୁ କ୍ଷମା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
 

Puja Swain (Writer)
Buguda, Ganjam.  

ମେରୁଦଣ୍ଡ (Spinal Cord)

ମେରୁଦଣ୍ଡ (Spinal Cord)
ମେରୁଦଣ୍ଡ (Spinal Cord)
ସ୍ବର୍ଣ୍ଣପୁର ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ପରିବାର ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେହି ପରିବାରରେ ସ୍ୱାମୀ, ସ୍ତ୍ରୀ, ଦୁଇ ଝିଅ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପୁଅ ବାସ କରୁଥିଲେ । ଦୁଇ ଝିଅ ଯାଆଁଳା ହୋଇ ଜନ୍ମ ହୋଇଥାନ୍ତି । ବହୁତ ବ୍ରତ ଉପାସ କରି ପୁଅଟିଏ ପାଇଥାନ୍ତି । ଦୁଇ ଝିଅର ବୟସ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ଆଉ ପୁଅ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ର ହୋଇଥାଏ । ସ୍ଵାମୀ ଅନ୍ୟ ଲୋକଙ୍କ ଜମି ଚାଷ କରନ୍ତି । ସେଥିରୁ ଯାହା ଟଙ୍କା ଆସେ ଘରେ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୁଏ ଆଉ ପିଲାମାନେ ପାଠ ମଧ୍ୟ ପଢ଼ନ୍ତି । ଏମିତି ହସ ଖୁସିରେ ଦିନ ବିତିଯାଏ । କିଛି ଦିନ ପରେ ସ୍ୱାମୀ, ସ୍ତ୍ରୀ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନେଇ ବୁଲିବାକୁ ଗଲେ । ବୁଲା ବୁଲି କରି ମଜା ମସ୍ତି କରି ଗାଁ କୁ ଫେରିଲେ । କିନ୍ତୁ ଭଗବାନ ଙ୍କ ର ଆଉ କଣ ଇଛା ଥିଲା, ସମୟ ର ବିଡ଼ମ୍ବନା ସେମାନେ ଫେରିବା ରାସ୍ତାରେ ସଡ଼କ ଦୁର୍ଘଟଣା ହେଇଗଲା । ସେ ସଡ଼କ ଦୁର୍ଘଟଣା ରେ ସମସ୍ତେ ଠିକ ଠାକ ରହିଲେ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ର ଗୋଟିଏ ଗୋଡ଼ ଚାଲିଗଲା । ସେଠିକାର ସମସ୍ତ ଲୋକ ଡାକ୍ତରଖାନା କୁ ନେଇଗଲେ । କିଛି ଦିନ ପରେ ସୁସ୍ଥ ହେଇ ଘରକୁ ଫେରିଲେ । କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖ ର କଥା ଯେ ଗୋଟେ ଗୋଡ଼ ଚାଲିଗଲା । ଯିଏ ପରିବାରର ମେରୁଦଣ୍ଡ ଥିଲେ, ସେ ଅକାମୀ ହେଇ ପଡିଗଲେ । ପିଲାମାନେ ବି ଛୋଟ । କିଛି ଦିନ ଦୁଃଖ ସୁଖରେ କଟିଗଲା । ହେଲେ ସବୁଦିନ ତ ବସିକି ଖାଇ ପାରିବେନି । ସ୍ତ୍ରୀ ମିନତି କାମ ଖୋଜିବା କୁ ଲାଗିଲେ ହେଲେ କୌଣସି କାମ ମିଳିଲାନି । ଦିନେ ଭାବିଲେ ପରିବା ବିକ୍ରି କରିବା ପାଇଁ । ଗାଁ ଗାଁ ବୁଲି ପରିବା ବିକ୍ରି କରିଲା, ତା ସହ ଦୁଇଟି ଗାଈ ରଖିଲେ । ସକାଳୁ ଉଠି ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସାରି ପରିବା ବିକ୍ରି କରିବା କୁ ଚାଲିଯାଏ , ପୁଣି ଘରକୁ ଆସି ଗାଈ ସେବା କରି କ୍ଷୀର ହୋଟେଲରେ ଦେଇକରି ଆସେ । ଏମିତି ଦିନ ପରେ ଦିନ ବିତି ଚାଲିଲା ଆଉ ଲାଭ ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିଲା । ପିଲାମାନ ଙ୍କ ର ପାଠ ପଢା ପଢ଼ି ମଧ୍ୟ ଠିକ ସେ ଚାଲିଲା । ଘରର ଖାଇବା ପିଇବା ରେ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ରହିଲା ନାହିଁ । ଧିରେ ଧିରେ ଲାଭ ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିଲା । ଚାଲି ଚାଲି ପରିବା ବିକ୍ରି କରୁଥିଲା । ସେ ଭାବିଲା ଲାଭ ବଢ଼ିଲାଣି ଗୋଟିଏ ସାଇକେଲ ନେଇକି ଆସିଲେ ଆଉ ଦୁଇ-ତିନି ଟା ଗାଁ ବୁଲିପାରିବି । ସେ ସାଇକେଲ ନେବାର ଦେଖି ପଡ଼ୋଶୀ ଆଉ ଗାଁ ରାସ୍ତା ରେ ଲୋକମାନେ ବହୁତ କଥା କହିଲେ ତ ଆଉ କିଏ ଦେଖି ହସୁଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସେ କାହା କଥା କୁ ଖାତିରି କଲା ନାହିଁ ସେ ନିଜ ରାସ୍ତା ରେ ଯାଇ ନିଜ ରାସ୍ତାରେ ଆସେ। ପରିବା ସହ ଚୁଡ଼ି ବିକ୍ରି ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା। ଘର କାମ, ସ୍ୱାମୀ ଙ୍କ ସେବା, ପିଲା ମାନଙ୍କ ଦାଇତ୍ଵ ତା ସହ ବାହାରର କାମ କରେ । ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରେ କିନ୍ତୁ କେବେ ଥକେ ନାହିଁ । ପାରିବାର ର ମେରୁଦଣ୍ଡ ସାଜି ପୁଣି ଥରେ ମଜବୁତ୍ କରିବା ପାଈଁ ଧିର ପ୍ରୟାସ କରି ରଖିଲା । ଧିରେ ଧିରେ ବେପାର ବଢିବା ରେ ଲାଗିଲା । ବେପାର ବଢିବା ସହ ଗୋଟିଏ ଗାଡ଼ି ମଧ୍ୟ ନେଲା । ଗାଡ଼ି ନେବାର ଦେଖି ଗାଁ ଲୋକ ନାନା ପ୍ରକାର କଥା କହିଲେ , କିନ୍ତୁ ସେ କାହାରି କଥା କୁ ଖାତିର ନ କରି ନିଜ କର୍ମ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଗେଇ ଆଗେଇ ଚାଲିଲା । ସେ ଗାଡି ରେ ବୁଲି ବୁଲି ଦୂର ଦୂର କୁ ଯାଇ ବେପାର କଲା । ଏହା ସହିତ ସିଲେଇ କାମ ଶିଖି ଗାଁ ରେ ସିଲେଇ କରି ମଧ୍ୟ କିଛି ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରୁଥାଏ। ଏମିତି କେତେ ଦିନ ଚାଲିଲା ପରେ ସେ ଗାଁ ରେ ଗୋଟିଏ ଜାଗା ନେଇ ଦୋକାନ ଖୋଲିଲା ଏବଂ ସେ ଦୋକାନ ରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ସାମଗ୍ରୀ ରଖି ବିକ୍ରି କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଲା । ଦୋକାନ ର ପ୍ରଥମ ଦିନ ଯିଏ ଯାହା ନେଲା ସମସ୍ତ ଙ୍କୁ ଉପହାର ଦେଲା । ଆଉ ଲୋକ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ । କାଲି ଯୋଉ ଲୋକ ନାନା ପ୍ରକାର କଥା କହୁଥିଲେ ଆଜି ସେମାନେ ଖୁସି ହେଇ ପ୍ରଶଂସା କରୁଛନ୍ତି । ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା ଶୁଣି ବହୁତ ଖୁସି ହେଲା ।

ମନେ ମନେ ଭାବିଲା କାଲି ଯଦି ଲୋକଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ପଛ ଘୁଞ୍ଚା ଦେଇଥାନ୍ତି ଆଜି ମୁଁ ଯୋଉ ଜାଗାରେ ଅଛି ସେଠି ନଥାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେ ସବୁ ଭୁଲି ନିଜେ ଆଉ ପରିବାର ର ଖୁସି ପାଈଁ ନିଜ ଜୀବନ କୁ ବାଜି ଲଗେଇ ପରିଶ୍ରମ କରିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ଦୁଇ ଝିଅ ଙ୍କ ପାଠ ପଢା ସହିତ ପ୍ରତିଦିନ ଭଲ ରୋଜଗାର ହୁଏ । ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁହେଁ ଦୋକାନରେ ବସି ବେପାର କରନ୍ତି ଏବଂ ପରିବାର ରେ ପୁଣି ଥରେ ଖୁସି ଫେରି ଆସିଲା।

ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ଅସମୟରେ ହାରି ଯିବା ଅନୁଚିତ୍।
୨. ରୋଜଗାର ର ଉଚିତ୍ ପନ୍ଥା ବାଛିବା ଦରକାର ।
୩. ଲୋକମାନଙ୍କ ଟାହି ଟାପରା ଅଣଦେଖା କରିବା ଉଚିତ୍।


ଲେଖିକା. ରୁବି ନାହାକ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ.

କାଇଁଚ ବୁଢ଼ୀ ( kaincha budhi)

କାଇଁଚ ବୁଢ଼ୀ ( kaincha budhi)
କାଇଁଚ ବୁଢ଼ୀ ( kaincha budhi)
ମାଧବପୁର ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ବୁଢ଼ୀ ରହୁଥିଲା । ବୟସ ପାଖାପାଖି ୬୫ ବର୍ଷ, ନାମ ହେଲା କାଇଁଚ , ମାନେ କାଇଁଚ ବୁଢ଼ୀ । ତାର ଦୁଇ ପୁଅ, ଦୁଇ ବୋହୂ ଆଉ ନାତି ନାତୁଣୀ କୁ ନେଇ ଛୋଟ ପରିବାର ଏବଂ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ସେ ତା ଶାଶୁ ଘରେ ରହୁଥାଏ । ବେଳେବେଳେ ଆସି ବୁଲି କରି ଯାଏ । ବୁଢ଼ୀ କୁ ପରିବାର ଭିତରେ ତାକୁ ଟିକେ ବି କାମ କରିବା କୁ ଇଛା ନୁହେଁ । କୌଣସି କାମ ପଡିଲେ ବାହାନା ଖୋଜେ କହିବାକୁ ଗଲେ ବଡ଼ ଅଳସେଇ। ଭଲ ଖାଇବା, ଭଲ ପିନ୍ଧିବା, ଆଇନା ଦେଖିବା ଆଉ ଲୋକ ଙ୍କ ସହ ଭଲ ଗପ ଜମେଇବା ବହୁତ ପସନ୍ଦ ଥିଲା । ତା ପୁଅ ବୋହୂ ଯେତେବେଳେ କାମରେ ଲାଗିଯାଆନ୍ତି । ବୁଢ଼ୀ ଏତେ ଅଳସେଇ ଯେ ଜାଣିଶୁଣି କି ବୋହୂ ମାନକୁ ହଇରାଣ କରିବା ପାଇଁ ଟେବୁଲ ଉପରୁ ପାଣି ଗ୍ଲାସ ବି ଉଠେଇକି ନିଏ ନାହିଁ । ବୋହୂ କୁ ବାରମ୍ବାର ଡାକୁଥାଏ । ସବୁବେଳେ କାହା କୁ ନା କାହାକୁ ଡାକି ହଇରାଣ କରୁଥାଏ । ବୋହୂ ମାନେ ବୁଢ଼ୀ ର କଥା ଶୁଣନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖି ହେଇଯାଆନ୍ତି । ବୁଢ଼ୀ କୁ ଭଲ ଏବଂ ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଭୋଜନ ଖାଇବାକୁ ବହୁତ ପସନ୍ଦ । ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ଖାଇବା ରୋଷେଇ ହେଇଥିବ ସେ ନିଜେ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଯାଇ ବୋହୂ କୁ ବାରମ୍ବାର ପଚାରୁ ଥାଏ ‘ ବୋହୂ କଣ ରାନ୍ଧିଚ ବହୁତ ଭଲ ବାସ୍ନା ଆସୁଛି। ରୋଷେଇ ସରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଉ ଅପେକ୍ଷା କରିପାରେ ନାହିଁ । ସେ ନିଜେ ଲୁଚିକି ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଯାଇ ଖାଇବା ଖାଏ ଏବଂ ସେଥିରୁ ବାହାର କରିକି କିଛି ତା ରୁମ୍ କୁ ନେଇ ଚାଲିଯାଏ । ଖାଇବା ସମୟରେ ବୋହୂ ମାନେ ସମସ୍ତ ଙ୍କୁ ଖାଇବା ବାଢିଦିଅନ୍ତି ଆଉ ନିଜେ ଖାଇଲା ବେଳକୁ କିଛି ବି ନଥାଏ । ପୁଅମାନେ ବୋହୂ ମାନକୁ ଗାଳି ଗୁଲଜ କରିଲେ ବୁଢ଼ୀ ବସି ଖୁସିହେଉ ଥାଏ । ଗୋଟିଏ ଦିନ ବଡ଼ପୁଅ ବଜାରରୁ ମିଠା ନେଇକି ଆସିଲା । ମିଠାକୁ ନେଇ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଲା । ବୁଢ଼ୀ ମିଠା ଦେଖି ପାଟିରୁ ଲାଳ ଗଡି ଯାଉଥାଏ। ବୁଢ଼ୀ କୁ ମିଠା ଖାଇବାକୁ ଇଛା ହେଇଗଲା, ଏମିତି ରେ ବୁଢ଼ୀ କୁ ମିଠା ବହୁତ ପସନ୍ଦ । ବୁଢ଼ୀ ଯାଇ ପିଲାମାନ ଙ୍କୁ କହିଲା । ପିଲାମାନେ ଆଜି ମୁଁ ତମକୁ ମିଠା ଖାଇବାକୁ ଦେବି । ଶୁଣ ଆଖି ବନ୍ଦ କର!! ହାତ ଆଗକୁ ଆଣ!! ମୁଁ ବାଣ୍ଟିକରି ଦେବି ।ପିଲାମାନେ ବୁଢ଼ୀ ର କଥା ମାନି ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ହାତ ଆଗକୁ କରିଲେ । ସେଇ ସମୟରେ ବୁଢ଼ୀ କିଛି ମିଠା ସେ ତା ନିଜ ପାଖରେ ରଖିଦେଲା । ଆଉ ଯୋଉ ମିଠା ରହିଲା ସେଗୁଡ଼ିକ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟି ଦେଲା । ବୁଢ଼ୀ କୁ ଲାଲ୍ ରଙ୍ଗର ଲୁଗା ବହୁତ ପସନ୍ଦ ଥିଲା । ଦିନେ ବୋହୁ ବାହାରେ ଲୁଗା ସୁଖେଇଥିଲା ସେ ସମୟରେ ସେ ତା ବୋହୂର ଲୁଗାକୁ ନେଇ ଲୁଚେଇ ଦେଲା । ନିଜ ଝିଅ କୁ ଦେବା ପାଇଁ ରଖିଦେଲା ।ଦୁଇ ବୋହୂ ଭାବିଲେ ଆମ ଲୁଗା ନେଲା କିଏ ?? ଆସିକି ବୁଢ଼ୀ ପାଖରେ ପଚାରି ବୁଝିଲେ । ବୁଢ଼ୀ କହିଲା ପଡ଼ିଶା ଘର ରାଣୀ ନେଇଥିବ । ଏହା ଶୁଣି ଦୁଇ ବୋହୂ ରାଗ ତମ ତମ ହେଇ ପଡ଼ୋଶୀ ଘରକୁ ଗଲେ । ରାଣୀକୁ ବହୁତ ଗାଳି ଦେଲେ କିନ୍ତୁ ରାଣୀ ମୁଣ୍ଡ ଛୁଇଁ ଶପଥ କରି କହିଲା ମୁଁ ତୁମର ଶାଢ଼ୀ କି ଲୁଗା ଚୋରି କରିନି। ରାତିରେ ସ୍ବାମୀ ଆସିଲା , ବୋହୂ ସ୍ବାମୀ କୁ କହିଲା ଆମ ବାହାଘର ର ବର୍ଷେ ପରେ ମୋତେ ଯୋଉ ସୁନ୍ଦର ଲୁଗା ଟି ଉପହାର ଦେଇଥିଲ ସେଇଟା ଆଜି ସୁଖେଇଥିଲି କିନ୍ତୁ ମୋତେ ମିଳୁନି । ପୁଅ କହିଲା ଏଠି କୋଉଠି ଥିବ ଖୋଜିଲେ ମିଳିଯିବ । ଏ ସବୁ ଦେଖିକି ବୁଢ଼ୀ ବହୁତ ଖୁସିଥିଲା । ଯେମିତି ବୁଢ଼ୀକୁ ଖାଇବା ପିନ୍ଧିବା ବହୁତ ପସନ୍ଦ ସେ ଭାବିଲା ଆଗକୁ ଦୁର୍ଗା ପୂଜା ଆସୁଛି କିଛି ନୂଆ ଶାଢ଼ୀ ଆଣିବ । ବଡ଼ ପୁଅ କୁ କହିଲା ମୋ ପାଇଁ ଶାଢ଼ୀ ଆଉ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଡ୍ରେସ ନେଇ ଆଣିବୁ। ସେ ସମୟରେ ପୁଅ କହିଲା ମୋ ଶାଶୁ ମଧ୍ୟ ଆସୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ପାଇଁ ବି ଗୋଟେ ଶାଢ଼ୀ ନେଇ ଆସିବି । ବୁଢ଼ୀ ସେ ସବୁ ଶୁଣି ରାଗରେ ପଞ୍ଚମ । ମନରେ ଭାବିଲା ମୋ ପାଇଁ ତ କେବେ ନିଜ ମା ବୋଲି ଶାଢ଼ୀ ଖଣ୍ଡେ ଆଣିଦେଇନି ଆଜି ଶାଶୂ ପ୍ରେମ ଉଛୁଳି ପଡୁଛି। ସକାଳ ହେଲାପରେ ସମସ୍ତେ ବଡ଼ ବୋହୁ ର ମା ଆସିବେ ବୋଲି ଅପେକ୍ଷା କରି ଥାନ୍ତି । ସେତେବେଳେ ବୁଢ଼ୀ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ, ମୁଁ କେତେବେଳେ ବାହାରକୁ ଯାଇଥିଲେ କାଇଁ ମୋ ପାଇଁ ତ ଏମିତି ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତି ନି ।କିଛି ସମୟ ପରେ ଗାଡ଼ି ପହଁଚିଲା । ବଡ଼ ପୁଅ ର ଶାଶୁ ଆସିକି ପହଂଚିଲେ । ପିଲାମାନେ ଆଇ ଆଇ କହିକି ଆଇ ପାଖକୁ ଦୌଡ଼ି ଗଲେ । ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖେଳନା କାହା ପାଇଁ କଣ ସବୁ ନେଇକି ଆସିଛନ୍ତି । ବଡ ବୋହୂ ର ମା ବୁଢ଼ୀ ପାଇଁ ସିନ୍ଦୁକ ଟେ ଆଣିଥିଲେ ତାକୁ ଧରି ନିଜ ରୂମ କୁ ଚାଲିଗଲା, ଆଉ ଯାହା ଲୁଚେଇକି ରଖିଥଲା ସେ ସବୁ ସିନ୍ଦୁକ ଭିତରେ ରଖିଦେଲା । ଘରକୁ ଅତିଥି ଆସିଛନ୍ତି ମାନେ ଭଲ ରୋଷେଇ ନିହାତି ହେବ । ରୋଷେଇ ର ମହକ ରେ ସେ ଜାଣିଗଲା କଣ ରୋଷେଇ ହେଇଛି । ମନରେ ଚିନ୍ତା କଲା ମୋ ପାଇଁ ଏମିତି ଭଲ ଖାଇବା ରାନ୍ଧନ୍ତିନି, ତାଙ୍କ ମା ଆସିଛି ବୋଲି ଏତେ ଭଲ ରୋଷେଇ ହୋଇଛି । କିଛି ଗୋଟେ ଉପାୟ କରି ଭଲ ରୋଷେଇ କୁ ଖରାପ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଯେତେବେଳେ ବୋହୂ ମାନେ ରୋଷେଇ ସାରିକି ରୋଷେଇ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲେ ସେତେବେଳେ ବୁଢ଼ୀ ଯାଇ ଖାଇବାରେ ଲଙ୍କା ଗୁଣ୍ଡ ପକେଇ ଚୁପ୍ କରି ନିଜ ରୁମ୍ କୁ ଆସିଗଲା। ସମସ୍ତେ ଖାଇବାକୁ ବସିଲେ, ଭୋଜନ ଅଧା ହୋଇଛି ସମସ୍ତ ଙ୍କ ପାଟି ଜଳିଲା ସମସ୍ତେ ପାଣି ପାଣି ହେଲେ କିନ୍ତୁ ବୁଢ଼ୀ ବହୁତ ଚାଲାକ ଥିଲା ସେ ଖାଇବା ନ ଖାଇ ସମସ୍ତ ଙ୍କୁ କଣେଇ କଣେଇ ଦେଖୁଥିଲା । ସେ କେବଳ ଖାଇବା ର ନାଟକ କରୁଥିଲା । ଏ ସବୁ ବଡ଼ ବୋହୂର ମା ଦେଖିଦେଲେ । ଖାଇବା ସରିବା ପରେ ବଡ ବୋହୂ ର ମା ଆସି ନିଜ ଝିଅ କୁ କହିଲା ଯେ ତୋ ଶାଶୂ ଉପରେ ନଜର ରଖିବୁ । ସେଦିନ ଠୁ ବୁଢ଼ୀ ଉପରେ ସମସ୍ତେ ନଜର ରଖିଲେ । ଗୋଟିଏ ଦିନ ଖାଇବା ରେ ପୁଣି ଲଙ୍କା ଗୁଣ୍ଡ ମିଶେଇ ସେମିତି କରିଲା । ଏବଂ ସମସ୍ତେ ଲୁଚି ଲୁଚି ଦେଖୁଥିଲେ। ସଂଧ୍ୟା ବେଳେ ବୁଢ଼ୀ ର ପୁଅ କୁ ବୋହୂ ମାନେ କହିଲେ କିନ୍ତୁ କେହି ବିଶ୍ବାସ କରିଲେ ନାହିଁ । ଓଲଟା ବୋହୂ ମାନଙ୍କୁ ବୁଢ଼ୀ ଆଗରେ ଖରାପ ହେବାକୁ ପଡ଼ିଲା। ବୋହୂ ମାନେ ଭାବିଲେ କିଛି ଗୋଟିଏ ଉପାୟ କରି ସ୍ବାମୀ ମାନଙ୍କୁ ନିଜ ମା ର କାମ କୁ ଦେଖାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ। ୩ ଦିନ ପରେ ବୁଢ଼ୀ କହିଲା ମୁଁ ମୋ ଝିଅ ପାଖକୁ ଯିବି। ପୁଅ ମାନେ କହିଲେ ଯିବୁ ଯଦି ଆଉ ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ରବିବାର ଆସିବ ସେ ଦିନ ତୋତେ ନେଇକି ଯିବି। ବୁଢ଼ୀ ଖୁସି ହେଇଗଲା ସେ ଲୁଚେଇ ରଖିଥିବା ଜିନିଷ ସଜେଇବାକୁ ଲାଗିଲା । ତାହା ପୁଣି ରାତିରେ ସମସ୍ତେ ଶୋଇଲା ପରେ ସେ ଧିରେ ଉଠି ସଜାଇବା ଆରମ୍ଭ କରେ। ରବିବାର ସକାଳେ ପୁଅ ସାଙ୍ଗରେ ଝିଅ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା । ବଡ ବୋହୂ ଉପାୟ କରି ବୁଢ଼ୀ ର ବ୍ୟାଗ୍ କୁ ଲୁଚେଇ ଦେଲା । ବୁଢ଼ୀ ସଜବାଜ ହୋଇ ବ୍ୟାଗ୍ ଖୋଜିଲା କିନ୍ତୁ ସେ ପାଇଲା ନାହିଁ । ସେ ବିରକ୍ତ ହୋଇ କହିଲା ମୋ ବ୍ୟାଗ୍ କିଏ ରଖିଛି ମୋତେ ଦିଅ। ଦୁଇ ବୋହୂ ଚୁପ୍ ରହିଲେ । ବୁଢ଼ୀ ର ସନ୍ଦେହ ଯେ ଏହି ବୋହୂ ମାନେ ରଖିଥିବେ । ସେ ପୁଅ କୁ କହିଲା ମୋ ବ୍ୟାଗ୍ ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୁଚେଇ ରଖିଛି ତାକୁ ପଚାର ସେ କାହିଁକି ଏମିତି କରୁଛି। ବଡ ବୋହୂ କହିଲା ମା ତମେ ଖାଲି ହାତରେ ଯାଅ । ବ୍ୟାଗ୍ ନେଇ କଣ କରିବ । ବୁଢ଼ୀ କହିଲା ମୋ ଝିଅ ର କିଛି ସାମାନ ରହିଯାଇଥିଲା ସେଗୁଡ଼ାକ ଦେବା ପାଇଁ ଯିବି । ବଡ ବୋହୂ କହିଲା ହଉ କୋଉ ଜିନିଷ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଦେଖିବୁ । ୦୫ ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ତମ ଝିଅ ଆସିଥିଲା ସେ ତା ଶାଶୁ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ତମ ପୁଅ ହାତରେ ଖବର ଦେଲା ଯେ ତାର ଏବଂ ଛୁଆ ମାନଙ୍କର କିଛି କପଡା ରହିଯାଇଛି ସେ ଗୁଡ଼ିକ ଫେରାଇ ଦେବାକୁ । ଆଉ ସେ ଜିନିଷ ସବୁ ମୁଁ ତମ ପୁଅ ହାତରେ ଦେଇଛି । ତମେ କଣ ନେଉଛ ମୁଁ ଦେଖିବି । ବୁଢ଼ୀ କହିଲା ନା ନା ମୋ ଝିଅ ର ଜିନିଷ ତମେ କଣ ପାଇଁ ଦେଖିବ। ଏମିତି କହି ମିଛ ରେ କାନ୍ଦିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଲା , କହିଲା ,” ମୋତେ ଏ ଦୁଇ ଅଲକ୍ଷଣି ମିଶି ମୋତେ ହଇରାଣ କରୁଛନ୍ତି” ପୁଅ କୁ ବୋହୂ ଆଗରୁ କହି ରଖିଥିଲା ଯେ ମୁଁ ଯାହା କରିବି ସେଥିରେ କେବଳ ହଁ କରିବ । ପୁଅ କହିଲା ଏଥିରେ କାନ୍ଦିବାର କଣ ଅଛି ତୁ ବ୍ୟାଗ୍ ଖୋଲିକି ଦେଖାଇ ଦେ । ବୁଢ଼ୀ ବ୍ୟାଗ୍ କୁ ଛାତିରେ ଜାବୁଡି ଧରି ଦେବ ନାହିଁ ବୋଲି କହିଲା କିନ୍ତୁ ପୁଅ ର ଅନୁରୋଧ ରେ ଶେଷରେ ବ୍ୟାଗ୍ କୁ ଖୋଲାଗଲା । ସେଥିରୁ ବଡ ବୋହୂ ର ଲୁଗା ଏବଂ ଗ୍ଲାସ୍ ତାଟିଆ, ପିଲା ମାନଙ୍କ ଖେଳନା, ବହୁତ୍ ଲୁଗା ଏମିତି ବହୁତ୍ କିଛି ସେ ବ୍ୟାଗ୍ ରୁ ବାହାରିଲା । ଏ ସବୁ ଦେଖି ପୁଅ ର ମୁଣ୍ଡ ଗରମ। ରାଗରେ କହିଲା , ” ମା ଏସବୁ କଣ” ବୁଢ଼ୀ ପୁଣି ମିଛ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା ଏ ବିଷୟରେ ମୁଁ କିଛି ଜାଣିନି , କିଏ ରଖିଛି। କିନ୍ତୁ ବୁଢ଼ୀ ର ଅସଲି ରୂପ ଜଣା ପଡିଗଲା । ପୁଅ ମା କୁ ଘର ଭିତରକୁ ନେଇ ବୁଝେଇ କହିଲା , ଏମିତି କାହିଁକି କରୁଛୁ , ଘର ଭିତରେ ଅସନ୍ତୋଷ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି । ତାର କାରଣ ତୁ କାହିଁକି ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ । ତା ପରେ ବୁଢ଼ୀର ମନରେ ଅଳ୍ପ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିଲା ଏବଂ ଧିରେ ଧୀରେ ନିଜକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ଭଲ ଶାଶୂ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲା ଏବଂ ତାଙ୍କ ପରିବାର ବହୁତ୍ ଖୁସିରେ ଚାଲିଲା।
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ଚୋରି କରିବା ଅନୁଚିତ୍।
୨. କାହା ପ୍ରତି ଖରାପ ମନୋଭାବ ରଖିବା ଅନୁଚିତ୍।
୩. ସତ ଦିନେ ନା ଦିନ ବାହାରକୁ ଆସିବ ସେଥିପାଇଁ ସବୁବେଳେ ସତ କହିବା ଉଚିତ୍ ।
 ରୁବି ନାହାକ ଙ୍କ କଲମରୁ
ବୁଗୁଡ଼ା , ଗଞ୍ଜାମ।
Kids Story  👈👈👈 Click Here

ସଚ୍ଚୋଟ ପଣ

ସଚ୍ଚୋଟ ପଣ
ସଚ୍ଚୋଟ ପଣ 
ହରିଶରଣ ପୁରା ନାମକ ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମ ଥିଲେ । ସେହି ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ଚକୁଳିଆ ପଣ୍ଡା ରହୁଥିଲା । ଗରିବ ଯୋଗୁ ଦିନସାରା ଗାଁ ଗଳିରେ ବୁଲି ବୁଲି ମାଗି ଯାହା ମିଳୁଥିଲା ସେଥିରେ ସେ ପେଟ ପୋଷୁଥିଲା । ତାଙ୍କର ଦୁଇଟି ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀ ଥିଲା । ଦିନେ ଦୁଇ ଝିଅ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରକୁ କାଠ ଆଣିବାକୁ ଯାଇଥାନ୍ତି । ଜଙ୍ଗଲରେ କାଠ ହାଣୁଥିବା ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଗଛ ଦେଖିଲେ । ଦୁଇଭଉଣୀ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଦେଖି ସେଠି ଅଟକି ଗଲେ ଏବଂ ଫୁଲର ସୁନ୍ଦରତାରେ ଏତେ ପାଗଳ ହୋଇଗଲେ ଯେ ସେହି ଗଛର ଫୁଲକୁ ତୋଳିବା ପାଇଁ ଗଲେ । ସେହି ଫୁଲକୁ ତୋଳିବା କୁ ଯାଇ ଥିବା କନ୍ୟା ଟି ଫୁଲକୁ ଧରୁ ଧରୁ ସେ ପଥର ରେ ପରିଣତ ହେଇଗଲା ।ଏହା ଦେଖି ଅନ୍ୟ କନ୍ୟା ଜଣକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇଗଲା ଏବଂ କଣ କରିବ ଭାବି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ଆଉ ସେଠି ବସି ବହୁତ କାନ୍ଦିଲା । ସେହି ସମୟରେ ଜଣେ ସାଧୁ ଜଙ୍ଗଲ ରାସ୍ତା ଦେଇ ଯାଉଥିଲେ। କନ୍ୟା ଜଣଙ୍କର କାନ୍ଦ ଶୁଣି ସେ ସେଠାକୁ ଆସିଲେ । କଣ ହୋଇଛି ବୋଲି କନ୍ୟା ଜଣକୁ ପଚାରିଲେ? ଏହା ଶୁଣି କନ୍ୟାଟି କହିଲା ମୋ ଭଉଣୀ ଆଉ ମୁଁ ବଣ କୁ କାଠ ନିମନ୍ତେ ଆସିଥିଲୁ କିନ୍ତୁ ଏପରି ସୁନ୍ଦର ଫୁଲକୁ ଦେଖି ଅଟକି ଗଲୁ । ଫୁଲକୁ ତୋଳିବାକୁ ଯିବା ସମୟରେ ଫୁଲକୁ ଧରୁ ଧରୁ ତାର ଏମିତି ଅବସ୍ଥା ହେଲା। ଏବେ ମୁଁ କଣ କରିବି ଆଉ ଘରେ ମା ଚାହିଁକି ବସିଥିବେ ? ମା ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିବେ ଆଉ ଏପଟେ ଭଉଣୀର ଏପରି ଅବସ୍ଥା । ଏହା ଦେଖି ସାଧୁ ଜଣକ ନିଜ ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ଜାଣିପାରି କନ୍ୟା ଜଣକୁ ସେହି ଫୁଲ ଗଛର ପୁରୁଣା ରହସ୍ୟ କହିଲେ । ସେହି ଗଛ ହେଉଛି ଗୋଟିଏ ବିରାଟ ବଡ଼ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ର ରାଜା ସେ ଅଭିଶାପ ପାଇଁ ଏମିତି ଗଛରେ ପରିଣତ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏହା ଶୁଣି କନ୍ୟା କୁହନ୍ତି କାହିଁକି ଅଭିଶାପ ପାଇଛନ୍ତି । ସାଧୁ କହିଲେ ସେ ଦିନ ଶିକାର ପାଈଁ ବନକୁ ଆସିଥାନ୍ତି ସେହି ସମୟରେ ସେ ତାଙ୍କର ଶିକାର ଯୋଗୁ ଗୋଟିଏ ହରିଣ ଛୁଆ ର ହତ୍ୟା ହୋଇଥିଲା । ସେହି ହରିଣ କୁ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ପାଳନ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଘାସ ଖାଇବାକୁ ଜଙ୍ଗଲ କୁ ଛାଡ଼ି ଥିଲା କିନ୍ତୁ ରାଜାଙ୍କ ଶିକାର ରେ ସେ ମରିଗଲା । ସେହି ସମୟରେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ବହୁତ କାନ୍ଦିଲେ କାରଣ ତାଙ୍କର ଆଉ କେହି ନଥିଲା । ସେ ହରିଣ ଛୁଆକୁ ନିଜ ଛୁଆ ପରି ପାଳନ କରୁଥିଲେ । ତେଣୁ ସେ ମରିବା ର କଷ୍ଟ ସହି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ରାଗିଯାଇ ସେ ରାଜାଙ୍କୁ ଅଭିଶାପ ଦେଇଥିଲେ କି ତୁମେ ଗୋଟିଏ ଫୁଲଗଛ ହେଇ ରହିବ । ଏଠି ତୁମକୁ ଯିଏ ବି ଛୁଇଁବ ସେ ପଥର ହେଇଯିବ । ଏହାପରେ ରାଜା ସେବେ ଠାରୁ ସେମିତି ହିଁ ଗଛ ହେଇ ରହିଯାଇଛନ୍ତି । ରାଜା ନିଜର ପୁରୁଣା ରୂପ କୁ କେମିତି ଆସିବେ କନ୍ୟା ଜଣକ ସାଧୁଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ । ସାଧୁ ଜଣକ କହିଲେ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ସେହି ପାହାଡ ଉପରେ ବାସ କରୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଯାଇ ପଚାରି ଆସ । ଏହା ଶୁଣି କନ୍ୟା ଜଣକ ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କୁ ପାହାଡ଼ ଉପରକୁ ଦେଖା କରିବାକୁ ଗଲେ। ସେଠି ଯାଇ ସବୁ କଥା କହିଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ କହିଲେ। ତମ ଭଉଣୀ ଯଦି ସେଠାରୁ ମୁକ୍ତ ହେବେ ତାହା ହେଲେ ସେ ରାଜାଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆଉ ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନ କୁ ମୋତେ ଦେବାକୁ ପଡିବ। ତେବେ ଯାଇ ମୁଁ ତୁମ ଭଉଣୀ କୁ ସେଠାରୁ ମୁକ୍ତ କରିବି । ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ହେବାର ମାସ ମଧ୍ୟରେ ମୋତେ ଦେବେ । ଯଦି ଦେବେ ନାହିଁ ତେବେ ତମ ଭଉଣୀ ସହିତ ତାର ସ୍ବାମୀ ର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିବ। ଏହା ଶୁଣି ସେ କିଛି ନ ବୁଝି ଆଉ କିଛି ନ ଭାବି ହଁ କରିଦେଲା । ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ନିଜ ଅଭିଶାପ କୁ ଫେରାଇ ନେଲେ ଏବଂ କନ୍ୟା ଜଣକ ମୁକ୍ତ ହେବା ସହ ରାଜା ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ ହେଲେ ଏବଂ କନ୍ୟା ଜଣକୁ ଦେଖି ପସନ୍ଦ କଲେ ଆଉ ବିବାହ ମଧ୍ୟ କଲେ ଏବଂ ଅଭିଶାପ ରୁ ମୁକ୍ତି ହେବା ପରେ ଭଉଣୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣଙ୍କ ରଖିଥିବା ସର୍ତ୍ତ ମଧ୍ୟ କହିଲା କିନ୍ତୁ ଜୀବନ ଦାନ ପାଇଁ ରାଜା ସେ ସର୍ତ୍ତ କୁ ମଧ୍ୟ ଗ୍ରହଣ କରି ନିଜ ରାଜ ଦରବାର କୁ ଆସିଲେ । ଏପଟେ ବାପା ଙ୍କୁ ରାଜ ଦରବାର ରେ ମୁଖ୍ୟ ବକ୍ତା ରୂପରେ ପଦସ୍ଥ କରିଲେ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଭଉଣୀ କୁ ସେ ରାଜ୍ୟର ମନ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କୁ ବିବାହ କରେଇଲ । ଦୁଇ ବର୍ଷ ପରେ ରାଣୀ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ରାଜକୁମାର କୁ ଜନ୍ମ ଦେଲେ । ମନ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ପୁରୁଣା ସର୍ତ୍ତ କୁ ଅନୁସାରେ ନିଜ ଭଉଣୀ କୁ କହିଲେ। ମାସକ ମଧ୍ୟରେ ରାଜା ରାଣୀ ଦୁହେଁ ରାଜକୁମାର କୁ ଦାନ କରିବାକୁ ପାହାଡ ଉପରେ ରହୁଥିବା ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖକୁ ଗଲେ କିନ୍ତୁ ରାଜା ଏବଂ ରାଣୀ ର ସଚ୍ଚୋଟ ଏବଂ ଦାନ କରିବାର ମହତ୍ତ୍ୱ କୁ ଦେଖି ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ ସେହି ପିଲାକୁ ଦୀର୍ଘ ଆୟୁଷ ଦେଇ ଆଶ୍ରିବାଦ ଦେଲେ । ରାଜାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ରାଜକୁମାର କୁ ଫେରାଇ ଦେଲେ ଏବଂ ରାଜା ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ନିଜ ରାଜ ଉଆସ କୁ ନେଇଗଲେ ଏବଂ ନିଜ ମା ପରି ସେବା କରିଲେ । ନିଜର ସଚ୍ଚୋଟ ପଣିଆ ଯୋଗୁ ସାରା ରାଜ୍ୟରେ ରାଜା ଙ୍କର ଜୟ ଜୟ କାର ହେଲା ।
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ସବୁବେଳେ ଅନ୍ୟର ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
୨. ସଚ୍ଚୋଟ ପଣ ଦେଖାଇବା ଉଚିତ୍।
୩. ସୁନ୍ଦର ଜିନିଷ ଉପରେ ଲୋଭ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ।  

ବାହାଦୁର ବାଳିକା (The Bravery Girls)

ବାହାଦୁର ବାଳିକା (The Bravery Girls)
ବାହାଦୁର ବାଳିକା (The Bravery Girls)
ଭାରତରେ ସୁନ୍ଦର ପୁର ନାମରେ ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାମ ଥିଲା | ବହୁତ୍ ପରିବାର ସେହି ଗ୍ରାମରେ ରହୁଥିଲେ। ସମସ୍ତ ଅଶିକ୍ଷିତ ଏବଂ ସହରକୁ ଯାଇ କାମ କରି ଘରକୁ ଆସୁଥିଲେ | ଗ୍ରାମରୁ ଅନ୍ୟ ସହରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ରାସ୍ତା ଥିଲା | ତାହା ପୁଣି ମାଟି ରାସ୍ତା ଏବଂ ନଦୀ ଦେଇ ଯିବାକୁ ପଡେ। ଯଦି ଥରେ ବର୍ଷା ହୁଏ, ତେବେ କାଦୁଅ ଏବଂ ପାଣି ଦୁଇ ଫୁଟ ବଢ଼ି ଯାଉଥିଲା । ଯଦି କେହି ଅସୁସ୍ଥ ହୁଏ ତେବେ ସେ ସହର କୁ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ଉପରକୁ ଚାଲି ଯାଉଥିଲା । ଗାଁର ଲୋକମାନେ ସରକାରଙ୍କ ଠାରୁ ଭଲ ରାସ୍ତା ମାଗିଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କ ଦୁଃଖ କେହି ସୁଣିନାହନ୍ତି ।
ସଞ୍ଜୟ ଏବଂ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ଶାରଳା ସେହି ଗାଁରେ ରହୁ ଥିଲେ। ଉଭୟ ଶ୍ରମିକ ଭାବରେ ସହରକୁ ଯାଇ କାମ କରି ପ୍ରତିଦିନ ଘରକୁ ଫେରୁଥିଲେ। ସଞ୍ଜୟ ମିସ୍ତ୍ରୀ ଭାବରେ କାମ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଶାରଳା ସଞ୍ଜୟ ସହିତ ମାଟି ଉଠେଇବା ଏବଂ ପାଣି ଦେବା କାମ କରୁଥିଲେ | କିଛି ଦିନ ପରେ ସଞ୍ଜୟ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ ସେ ଶୀଘ୍ର ପିତା ହେବାକୁ ଯାଉଛି। ସଂଜୟ ତା ପତ୍ନୀର ବହୁତ ଯତ୍ନ ନେଉଥିଲେ | ୯ ମାସ ପରେ, ପ୍ରସବ ସମୟ ଆସିଲା , ଶାରଳା ଯାଆଁଳା ଝିଅ କୁ ଜନ୍ମ ଦେଲା | ପ୍ରସବ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଯୋଗୁ ଜନ୍ମ ପରେ ଶାରଳା ଦୁନିଆ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ। ସଞ୍ଜୟ ପତ୍ନୀ ଚାଲି ଯିବା ର ଦୁଃଖରେ ଦୁଃଖୀ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଦୁଇଟି ପରି ଭଳି ଝିଅ କୁ ଦେଖିବା ପରେ ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ଭୁଲି ଯାଉଥିଲେ |
ଦୁହେଁ ବଡ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ। ଦୁଇ ଭଉଣୀ ଶ୍ରୀୟା ଏବଂ ପ୍ରିୟା ଦୁହେଁ ବହୁତ୍ ସାହସୀ । ଉଭୟ ଏକାଠି ସବୁ କାମ କରୁଥିଲେ | ସଞ୍ଜୟ ଦୁହିଁ କୁ ସ୍କୁଲ ପଠାଇଲେ | ଦୁହେଁ ଖେଳକୁଦ ରେ ବହୁତ ଆଗୁଆ ଥିଲେ | ସପ୍ତମ ପରୀକ୍ଷା ଶେଷ ହୋଇଥିଲା। ଯଦି କୋଉ ପୁଅ ଅବା ଝିଅ ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀ ରୁ ଅଧିକ ଶିକ୍ଷାଦାନ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ତେବେ ତାଙ୍କୁ ନଦୀ ଦେଇ ଆର ପଟେ ଗାଁକୁ ଯିବାକୁ ପଡୁଥିଲା | ସଞ୍ଜୟ ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା କରିଥିଲା ଯେ ତାଙ୍କ ଝିଅ ଅଧିକ ଅଧ୍ୟୟନ ପାଇଁ ସହରକୁ ଯାଆନ୍ତୁ। ପରେ ପଞ୍ଚାୟତ ଏହା ଜାଣିବା ପରେ ସଞ୍ଜୟଙ୍କୁ ସଭାକୁ ଡାକିଲେ। ସରପଞ୍ଚ କହିଲେ ଯେ ଯଦି ତମ ଝିଅ କୁ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ସହରକୁ ପଠେଇବ, ତେବେ ତମକୁ ଜୋରିମାନା ଦେବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ନିଆଁ ପାଣି ବନ୍ଦ କରାଯିବ । ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମ ଗାଁ ରୁ କୌଣସି ଝିଅ ବାହାରକୁ ପଢିବାକୁ ଯାଇନାହିଁ । ଏବଂ ନିଜ ଝିଅ କୁ ମଧ୍ୟ ତମେ ବାହାରକୁ ଛାଡ଼ିବ ନାହିଁ । ଆମ ଗାଁର ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା ପାଇଁ ତମକୁ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ । ତାକୁ ସପ୍ତମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଢେଇଲ ବହୁତ୍ ହେଇଗଲା ଏବେ ସେମାନଙ୍କୁ ଘର କାମ ଶିଖାଅ | ସଞ୍ଜୟ ସଭା ରେ କହିଲା ମୋ ଝିଅ ମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଆଗକୁ ବଢେଇବା ମୋର ପ୍ରଥମ ଲକ୍ଷ୍ୟ। ସେ ଦୁଇ ଜଣ କୁ ମୋ ପରି ଅଶିକ୍ଷିତ ରଖିବି ନାହିଁ | ତୁମର ଯାହା ଦଣ୍ଡ ଅଛି ଦିଅ ମୁଁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ରାଜି ଅଛି | ସଞ୍ଜୟ ଏତିକି କହିବା ପରେ ସଭା ରୁ ଘରକୁ ଆସିଗଲା । ସରପଞ୍ଚ ମଧ୍ୟ କିଛି ନ କହି ଚୁପ୍ ରହିଲେ ।
ସଞ୍ଜୟ ଦୁଇ ଝିଅଙ୍କୁ ସହର ସ୍କୁଲ୍ ରେ ନାମ ଲେଖାଇଲେ। ଉଭୟ ଝିଅ ପାଠ ପଢାରେ ବହୁତ ଭଲ ଥିଲେ | ସହରର ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଭଲ ପାଠ ପଢା ସହିତ କ୍ରୀଡା ପାଇଁ ଭଲ ତାଲିମ ଦିଆଯାଉଥିଲା | ଉଭୟ ମାର୍ଶଲ ଆର୍ଟ (କରାଟେ) କ୍ଲାସରେ ଯୋଗ ଦେଲେ | ଦୁହେଁ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ନିଜର ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ | କିଛି ଦିନ ବିତିଗଲା,ଦୁହେଁ ଶ୍ରେଣୀରେ ପ୍ରଥମ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ଉଭୟ ମାର୍ଶଲ ଆର୍ଟ ରେ ଭଲ ତାଲିମ ଯୋଗୁ ସ୍କୁଲ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଥମ ସ୍ଥାନରେ ମନୋନୀତ ହେଲେ | ଅନ୍ୟ ଏକ ସହରରେ ମାର୍ଶଲ ଆର୍ଟ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଉଥିଲା | ଦୁଇ ଭଉଣୀ କହିଲେ ବାପା ଅନ୍ୟ ଏକ ସହରରେ ମାର୍ଶାଲ ଆର୍ଟ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ହେଉଛି ଆମେ ସେଠୀ ଭାଗ ନେବୁ କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ସଞ୍ଜୟ ର ଟିକିଏ ଡରିଗଲା କଲେ ମୋ ପିଲାମାନେ ହଜି ଯିବେ | ଦୁହେଁ ବାପାଙ୍କୁ ବହୁତ୍ ବୁଝେଇବା ପରେ ବାପା ବୁଝିଗଲେ । ବାପା ଙ୍କୁ କଥା ଦେଲେ ଯେ ଆମେ ଏହି ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବୁ ଏବଂ ଜିତି କରି ଫେରିବୁ |
ପୂର୍ବ ପରି, ଏହି ମାମଲା ପଞ୍ଚାୟତକୁ ଯାଇଥିଲା, ଏଥର ସଞ୍ଜୟଙ୍କୁ ଚେତାବନୀ ଦିଆଗଲା ଯେ ତୁମର ଝିଅ ମାନେ ଆମ ଗାଁ ର ନାକ କାଟି ସାରିଛନ୍ତି। ଯଦି ଏବେ ସେମାନେ ଅନ୍ୟ ସହରକୁ ଖେଳିବାକୁ ଯିବ, ତେବେ ତୁମକୁ ଗାଁ ରୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ବାହାର କରାଯିବ। ଏହା ଶୁଣି ସଞ୍ଜୟ କହିଲା ସେମାନେ ଅନ୍ୟ ସହରକୁ ଖେଳିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ଏଥିରେ ଅସୁବିଧା କଣ ଏବଂ ମୋର ଦୋଷ କ’ଣ? ସରପଞ୍ଚ କହିଲେ , ମୁଁ କହିଲି ମାନେ ତମ ଝିଅ ଅନ୍ୟ ସହରକୁ ଯିବ ନାହିଁ ।
ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ସେମାନଙ୍କ ଅନ୍ୟ ସହରରେ ଖେଳିବାକୁ ଯିବାର ଥିଲା ! ସେହି ରାତି ରେ ପ୍ରାୟ 10 ଟା ସମୟ ହେବ ଚାରିଜଣ ଗୁଣ୍ଡା ଅସ୍ତ୍ର ଶସ୍ତ୍ର ସାଙ୍ଗରେ ନିଶାସକ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ସରପଞ୍ଚଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ସରପଞ୍ଚ ଘରେ ଥିବା ସମ୍ପତ୍ତି ନେବାକୁ ସରପଞ୍ଚ କୁ ମାରପିଟ କରିଲେ । ଆଉ ସିନ୍ଦୁକ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲେ। ସରପଞ୍ଚଙ୍କ ଝିଅ ସହିତ ଖରାପ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ | ସରପଞ୍ଚଙ୍କ ଘର ସଞ୍ଜୟ ର ଘରଠାରୁ କିଛି ଦୂରରେ। ଗୁଣ୍ଡମାନେ ସରପଞ୍ଚଙ୍କ ଘରେ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି ସମସ୍ତେ ଜାଣିଲେ କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କୁ ବଞ୍ଚାଇବାକୁ କେହି ମଧ୍ୟ ଗଲେ ନାହିଁ । ସରପଞ୍ଚଙ୍କ ଘରେ ହେଉଥିବା ଅତ୍ୟାଚାର ର ଶବ୍ଦ ସଞ୍ଜୟ ର ଘରକୁ ଶୁଣାଗଲା । ଦୁଇ ଝିଅ ବାହାରକୁ ଆସି ଦେଖିଲେ ପୁରା ଗାଁ ଶୁନଶାନ୍ ଏପଟେ ସରପଞ୍ଚଙ୍କ ଘରୁ କାନ୍ଦିବାର ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ଆସୁଥିଲା | ଦୁହେଁ ବିଳମ୍ବ ନକରି ଦୁଇ ଝିଅ ସରପଞ୍ଚଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲେ। ଦୁଇ ଝିଅ ଗୁଣ୍ଡା ମାନଙ୍କୁ ପିଟିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଦୁଇ ଝିଅ ଙ୍କ ଆଗରେ ଗୁଣ୍ଡା ମାନେ ନିଜର ଶକ୍ତି ହରେଇ ବସିଲେ । ପରେ ଦୁହେଁ ସେମାନଙ୍କୁ ବାନ୍ଧି ଗାଁ ମଝିକୁ ନେଇଗଲେ। ସକାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷା କରିଲେ। ସରପଞ୍ଚ ପୋଲିସକୁ ଖବର ଦେଲେ । ପୋଲିସ ଘଟଣାସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚି ଗୁଣ୍ଡା ମାନଙ୍କୁ ଗିରଫ କରିଲା।
ସରପଞ୍ଚ ଗାଁ ରେ ରହୁଥିବା ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ କହିଲେ ଆଜି ଯଦି ଏହି ଦୁଇ ଝିଅ ନଥାନ୍ତେ, ତେବେ ମୋ ଘରର ସମ୍ମାନ ମାଟିରେ ମିଶି ଯାଇଥାନ୍ତା | ତେଣୁ ଆଜି ମୁଁ ମୋ ଝିଅ କୁ ସ୍କୁଲକୁ ପଠେଇବି ଏବଂ ଏହି ଦୁଇ ଝିଅ ପରି ସାହସୀ କରେଇବି। ପୋଲିସ ଦୁଇ ଝିଅ କୁ ସାହସିକତା ର ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ଦେଲେ। ଏହି କଥା ଖବର କାଗଜରେ ଆସିଥିଲା ଏବଂ ଜିଲ୍ଲା ଅଧିକାରୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରଦାନ କରିଲେ ଏବଂ ଗାଁ କୁ ଭଲ ରାସ୍ତା କରିବା ପାଇଁ ଅନୁମତି ସହିତ ଏବଂ ଉଚ୍ଚ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ପାଇଁ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଖୋଲିଲେ |
ଆଗାମୀ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଦୁହେଁ ପ୍ରଥମ ସ୍ଥାନ ହାସଲ କରି ଗାଁକୁ ଫେରିଲେ। ସରକାର ଙ୍କ ଅନୁମୋଦନ ରେ ଗ୍ରାମରେ ଝିଅ ମାନଙ୍କୁ କରାଟେ ଶିଖିବା ପାଇଁ ଟ୍ରେନିଂ ସ୍କୁଲ ଖୋଲାଗଲା ଏବଂ ଦୁହେଁ ସେହି ସ୍କୁଲ୍ ରେ ତାଲିମ ଦେଲେ ।
ସମସ୍ତ ମାତା ପିତା ଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ ଶ୍ରୀୟା ଏବଂ ପ୍ରିୟା ଭଳି ଆପଣଙ୍କ ଝିଅକୁ ମଧ୍ୟ ସାହସୀ କରାନ୍ତୁ ଏବଂ ପାଠ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଉତ୍ସାହିତ କରନ୍ତୁ |

ଧନ୍ୟବାଦ !!!

By. Rubi Nahak
Buguda, Ganjam.

Stories main motto “Save Daughter and Teach daughter with save Girl child”.

କୋରୋନା କାଳ (Corona Time)



କୋରୋନା କାଳ (Corona Time)
କୋରୋନା କାଳ (Corona Time)



ଗୁଜୁରାଟ ରେ ଗୋଟିଏ ଗରିବ ପରିବାର ରହୁଥିଲେ । ସେ ପରିବାର ରେ ବାପା ସୁରେଶ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ପୁଅ ରହୁଥିଲେ । ସ୍ତ୍ରୀ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଚାଲିଯାଇଛି । ପୁଅ ପପୁ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷର ହୋଇଥାଏ ଓ ଝିଅ ପାପୁନି ତିନି ବର୍ଷର ହୋଇଥାଏ । ସେଠୀ ଗରିବ ବସ୍ତି ରେ ଗୋଟିଏ ଚାଳ ଘରେ ରହୁଥିଲେ । ସୁରେଶ ବଙ୍ଗଳା ରେ ଲାଗୁଥିବା ଇଟା ସିମେଣ୍ଟ ଗୁଡି ବୋହିବା କାମ କରେ । ସେତିକି ରୁ ଯେତିକି ମିଳେ ପୁରା ଟଙ୍କା ଖାଇ ସାରି ଦେଉଥିଲେ । ଖୁସିରେ ତାଙ୍କର ଘର ଚାଳିଯାଏ । ତାକୁ କୌଣସି ଦିନ ଖାଇବାରେ ଅସୁବିଧା ହେଉନଥିଲା । ମଜୁରୀ ଠିକ୍ ସମୟରେ ମିଳି ଯାଉଥିଲା ଚାଉଳ, ଅଟା, ପରିବା ସରିବା ମାତ୍ରେ ଘରକୁ ଆସିଯାଉ ଥିଲା । ଦୁଇ ଓଳି ଖାଇବା ଆଉ ରହିବା ପାଇଁ ଜାଗା ସହିତ ପୁଅ ଝିଅ ଙ୍କ ସହ ଖେଳିବା ରେ ତାର ସମୟ ବିତି ଯାଉଥିଲା । ସୁରେଶ କାମ କୁ ଗଲାବେଳେ ପପୁ ଭଉଣୀ (ପାପୁନୀ) ର ଦେଖା ଶୁଣା କରେ । ମା ନଥିବା ହେତୁ ପପୁ ସାନ ଭଉଣୀ ପାପୁନି କୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଏ ଏବଂ ଯତ୍ନ ବି ନିଏ।
ହଠାତ୍ କୋରନା ରୋଗ କୁଆଡୁ ମାଡ଼ି ଆସିଲା । ଦେଶରେ ଲକ ଡାଉନ ଏବଂ ସଟ ଡାଉନ୍ ହେଲା ଯାହା ଫଳରେ କାମ ଧନ୍ଦା ବନ୍ଦ ହେଇଗଲା । ସୁରେଶ ବହୁତ ଚିନ୍ତିତ ହେଇଗଲା । କାମ ବନ୍ଦ ହେଇଗଲା କେମିତି କଣ କରିବ ଆଉ ପିଲାଙ୍କୁ କଣ ଖାଇବା କୁ ଦେବ । କାରଣ ସେ ଦିନ ମଜୁରୀ ଭାବରେ କାମ କରୁଥାଏ । ଯୋଉ ଦିନ ଯାହା ମିଳିଥାଏ ସବୁତକ ଘର ଖର୍ଚ୍ଚରେ ଚାଲିଯାଏ । ଅଟା, ଚାଉଳ ଏତିକି ଥିଲା ସେତକ ଦୁଇ ଦିନ ରେ ସରିଗଲା । ସୁରେଶ ର ଆଖ ପାଖରେ କିଏ ବି ରହୁନଥିଲେ । ଅଟା ଡବା ଝାଡା ଝୁଡ଼ି କରିଲା ସେଥିରୁ ଯେତିକି ଅଟା ବାହାରିଲା ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ ରୁଟି ହେବ । ସେତକ ଦେଖି ବହୁତ ଦୁଃଖି ହେଇଗଲା, ଭାବିଲା ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ ରୁଟି ହେବ ତାହା ମୋ ପୁଅ ଝିଅ କେମିତି ଖାଇବେ, ଜଣକୁ ଦେବୀ ତ ଆଉ ଜଣେ ଭୋକରେ ରହିବ । ମାତ୍ର ସେ ଅଟା କୁ ଚକଟି ରୁଟି କରିଲା ପରେ ସେଥିରୁ ତିନି ଖଣ୍ଡ ରୁଟି ହେଲା ସେଥିରୁ ପାପୁନି କୁ ଗୋଟେ ଆଉ ଗୋଟେ ପାପୁନି କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଲା । ଆଉ ଗୋଟିଏ ଖଣ୍ଡ ରୁଟି ସେ ନିଜେ ଖାଇବାକୁ ନେଲା । ଖାଇ ବସି ପାଟିକୁ ନେଲା ବେଳେ ଭାବିଲା ମୁଁ ଯଦି ଖାଇନେବି ପାପୁନି କୁ ଅଧ ରାତି ରେ ଯଦି ଭୋକ ହେଲା କଣ ଖାଇବାକୁ ଦେବୀ ଏମିତି ଭାବି ସେ ରୁଟି ଖଣ୍ଡକ ରଖିଦେଲା । ସେ ଯେମିତି ଭାବିଥିଲା ସେମିତି ହିଁ ହେଲା । ଅଧ ରାତିରେ ଭୋକରେ ପାପୁନି ର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ବଞ୍ଚିଥିବା ରୁଟି ଖଣ୍ଡକ ଖୁଆଇ ଦେଲା ଆଉ ସେ ଭୋକରେ ସେମିତି ହିଁ ରହିଗଲା । ପିଲାମାନେ ସିନା ଶୋଇ ପଡ଼ିଲେ କିନ୍ତୁ ସୁରେଶ କୁ ନିଦ ହେଉ ନଥିଲା । ସେ କାଲି ସକାଳେ ପିଲାମାନ ଙ୍କୁ କଣ ଦେବ ଭାବି ଦୁଃଖି ହେଇଗଲା ଆଉ ଭଗବାନ ଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଥିଲା । ସୁରେଶ କେବେ ଭାବିନଥିଲା ଏତେ ଖରାପ ସମୟ ମଧ୍ୟ ଆସିବ ବୋଲି । ରାତି ପାହୀ ସକାଳ ହେଲା । ପିଲାମାନେ ଖାଇବା ପାଇଁ ଆକୁଳ ବ୍ୟାକୁଳ ହେଲେ । ବାପା ଭୋକ ହେଲା, ଭୋକ ହେଲା, କହି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲେ କିନ୍ତୁ ଘରେ କିଛି ବି ଖାଇବା ପାଇଁ ନାହିଁ। କଣ କୋଉଠୁ ଆଣିକି ଦେବ ଭାବିଲା ବହୁତ ଦୁଃଖି ହେଇଗଲା। ସେତିକି ବେଳେ ଗୋଟିଏ ଗାଡି ଆସିଲା ଆଉ ମାଇକ୍ ରେ ଡାକିବାକୁ ଲାଗିଲା ।ଆମେ ଏଠି ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆସିଛୁ ଆଉ ଯାହା କୁ ବି ଅଟା ଦରକାର ଏଠି ଆସି ନେଇଯାଅ । ସମସ୍ତ ପରିବାର କୁ କେବଳ ଗୋଟିଏ କିଲୋ ହିଁ ଦିଆ ଯିବ। ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ଲୋକମାନେ ଏକାଠି ହେଲେ । ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସୁରେଶ ର ମୁହଁରେ ବି ଖୁସି ଆସିଗଲା । ସେ ପପୁ କୁ କହିଲା ଶୀଘ୍ର ଚାଲ ପପୁ ଲୋକ ଭିଡ଼ ହୋଇ ଯିବେ । ଆମ କୁ ସେ ଅଟା ନିହାତି ଦରକାର । ପପୁ ଦୌଡ଼ି ବା କୁ ଲାଗିଲା ସୁରେଶ ପାପୁନି କୁ ନେଇକି ଗଲା । ପପୁ କିଛି ସମୟ ଦୌଡ଼ି ବା ପରେ ତଳେ ପଡ଼ିଗଲା । ହେଲେ ବି ସେ ଉଠିକି ପୁଣି ଦୌଡ଼ି ଯାଇ ଲାଇନ ରେ ଛିଡା ହେଲା । ଜଣ ଜଣ ଙ୍କ ପରେ ସୁରେଶ ର ପାଳି ଆସିଲା । ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ସୁରେଶ କୁ ଆଣି ଅଟା ପ୍ୟାକେଟ ଟି ଦେଲେ । ସୁରେଶ ଦୁଇ ହାତ ଯୋଡ଼ି ସେ ବ୍ୟକ୍ତି କୁ ଚାହିଁ ରହିଲା । ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ । କିଛି ସେକେଣ୍ଡ ପରେ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ପଚାରିଲେ ଆଉ ଦରକାର କି । ସୁରେଶ ର ଆଖିରୁ ଲୁହ ବାହାରି ଯାଉଥାଏ। ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଦେଖିଲେ ସେ ସୁରେଶ ପଛରେ ଆଉ କିଏ ନାହାନ୍ତି। ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣଙ୍କ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପ୍ୟାକେଟ ଦେଲେ କହିଲେ ଏଥିରେ କିଛି ଡାଲି, ଚାଉଳ ଅଛି ୟକୁ ମଧ୍ୟ ନିଅ । ସୁରେଶ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣଙ୍କ ହାତକୁ ଧରି ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଲା । ଅଟା ଏବଂ ଡାଲି ପ୍ୟାକେଟ କୁ ନେଇ ନିଜ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲା । ଘର ଭିତରେ ଅଟା ପ୍ୟାକେଟ କୁ ଥାଳିରେ ଢାଳିଲେ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟ କୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଥାଳିରେ ଢାଳିଲା । ଅଟା ପ୍ୟାକେଟ ରୁ ଅଟା ବାହାରିଲା କିନ୍ତୁ ଡାଲି ପ୍ୟାକେଟ ରୁ କିଛି ଅଲଗା ଜିନିଷ ବାହାରିଲା। ସେଥିରେ ଥିଲା କିଛି ଟଙ୍କା ପାଖା ପାଖି ଦୁଇ ହଜାର ଟଙ୍କା ହେବ ତା ସହିତ ଡାଲି ଏବଂ ମସଲା ସାମଗ୍ରୀ ଥିଲା। ସେଥିରେ ଆଉ ଗୋଟିଏ କାଗଜରେ କିଛି ଠିକଣା ଦେଇ ଲେଖା ହୋଇଥିଲା ଆପଣଙ୍କ ଖାଇବା ସରିବା ପରେ ଆମର ଦିଆ ଯାଇଥିବା ଠିକଣା ରେ ପହଞ୍ଚି ପୁଣି ଥରେ ଅଟା, ଚାଉଳ ଏବଂ ଡାଲି ନେଇପାରିବେ । ସୁରେଶ ମନରେ ଆଶ୍ୱାସନା ଆସିଲା । ସେ ମନେ ମନେ ଭଗବାନ କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇ କହିଲା । ଆପଣ ଦୁଃଖ ଦରିଦ୍ର ଙ୍କ କଥା ପ୍ରକୃତରେ ବୁଝି ପାରନ୍ତି । ଖାଇବା ସାମାନ ସରିବା ପରେ ପୁଣି ସେହି ଠିକଣା ରେ ପହଞ୍ଚିଲା। ସେଠୀ ପୁଣି ଖାଇବା ସାମାନ ନେଇ ଆସିଲା ସେହି ସମୟରେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣଙ୍କ କହିଲେ । ଭାଇନା ଏବେ କେବଳ ଅଟା ଏବଂ ଡାଲି ଅଛି ସେଥିରେ ଟଙ୍କା ନାହିଁ । ସୁରେଶ କହିଲା ଆପଣଙ୍କ ଦୟା ଯୋଗୁ ମୋର ଦୁଇ ଛୁଆ ଭୋକରେ ରହିବେ ନାହିଁ । ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣଙ୍କ କହିଲେ ଆପଣ ଯଦି ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତି ତେବେ କିଛି ଟଙ୍କା ମିଳିପାରେ । ସୁରେଶ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା । ହଁ ଆଜ୍ଞା ମୁଁ କରିବାକୁ ରାଜି ଅଛି । ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ କହିଲେ ତମେ ଏବେ ଯାଅ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ଆସ ଏବଂ ଅଳ୍ପ ରାତି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖାଇବା ବାଣ୍ଟିବା ପରେ ତମେ ଚାଲିଯିବ । ସୁରେଶ ସବୁ କାମ ସାରି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ପହଁଚିଗଲା ଏବଂ ଖାଇବା ବାଣ୍ଟିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା। ପ୍ରତିଦିନ କିଛି କିଛି ଟଙ୍କା ଆକାରରେ ସୁରେଶ କୁ ମିଳୁଥିଲା । ଏମିତି କିଛି ଦିନ ଚାଲିଲା ପରେ ଧିରେ ଧିରେ କାମ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଏବଂ ସୁରେଶ ପୁଣି ମଜୁରୀ କରି ନିଜ ଘର ଚଳେଇଲା କିନ୍ତୁ ଏବେ ସୁରେଶ ପ୍ରତିଦିନ ଯେତେ ଟଙ୍କା ମିଳୁଥିଲା ସେଥିରୁ ଅଧା ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ବାକି ଟଙ୍କା ସଞ୍ଚୟ କରି ରଖୁଥିଲା । ସୁରେଶ ଭାବିଲା ଯେତେବେଳେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋତେ ପ୍ରତିଦିନ ଟଙ୍କା ମିଳୁଥିଲା ସେ ସମୟର ଟଙ୍କାର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିନଥିଲି କିନ୍ତୁ ଆଜି ଜାଣିଲି ଯେ ଯଦି ତୁମ ପାଖରେ ଟଙ୍କା ନାହିଁତ ତୁମ ପାଖରେ କିଛି ନାହିଁ ଏଵଂ ଯେତେବେଳେ ମଣିଷ କୁ ଭୋକ ଲାଗେ ସେତେବେଳେ ଟଙ୍କା ର ମୂଲ୍ୟ ଅଧିକା ହୋଇଯାଏ । ମନେ ମନେ ଭଗବାନ କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଥିଲା ଏମିତି କା କୋରୋନା କାଳ ପୁଣିଥରେ ନ ଆସୁ ଭଗଵାନ !!!! ଏହି କୋରୋନା କାଳ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କିଛି କିଛି ଉପଦେଶ ଦେଇ ଚାଲିଗଲା ଏବଂ କହିଦେଇଗଲା ଯେ, ସଞ୍ଚୟ କର ନହେଲେ ଆଗକୁ ପୁଣି କିଛି ଖରାପ ସମୟ ଆସିବ ତାହା ତମକୁ ଭୋଗିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ତା ପର ଠାରୁ ସୁରେଶ ସବୁବେଳେ ଭାବି ଚିନ୍ତି ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଥାଏ ।


ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ ?
୧. ନିଜେ ଭୋକରେ ରହି ମଧ୍ୟ ନିଜ ପରିବାର କୁ ଖୁଆଇବା ଦରକାର ।
୨. ଟଙ୍କାର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିବା ଦରକାର, ବେକାର ଖର୍ଚ୍ଚ ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ ।
୩. ଟଙ୍କା ସଞ୍ଚୟ ପାଇଁ ଭାବନା ରଖିବା ଦରକାର ଯାହା ଆମକୁ ଅସୁବିଧା ସମୟରେ କାମ ଆସିବ ।

ଲେଖିକା. ରୁବି ନାହାକ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ ।

ସିଂହ ସାଙ୍ଗ (The Lion friend)

ସିଂହ ସାଙ୍ଗ (Lion friend)
ସିଂହ ସାଙ୍ଗ (Lion friend)
ଗୋଟିଏ ଜଙ୍ଗଲ ରେ ହରିଣ ଆଉ ବଗ ରହୁଥିଲେ, ଦୁହେଁ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ଥିଲେ । ଦିନେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ହରିଣ ଶୀଘ୍ର ଉଠି ବଗ ପାଖକୁ ଗଲା । ଦେଖିଲା ବଗ ଶୋଇ ରହିଛି । ବଗକୁ କହିଲା ଭାଇ ଉଠ !! ସକାଳ ହେଲାଣି ତମେ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶୋଇଛ । ଶୀଘ୍ର ଉଠ !! ବଗ କହିଲା ଆରେ ମୋତେ ଶୋଇବାକୁ ଦିଅ । ତମେ ଏକା ଚାଲିଯାଅ ମୁଁ ଯିବିନି । ହରିଣ ଏକୁଟିଆ ଘାସ ଖାଇବାକୁ ଚାଲିଗଲା ଆଉ ମଜାରେ ଘାସ ଖାଇଲା । ଗୋଟିଏ ପଡ଼ିଆରେ ଘାସ ଖାଉଥିବା ସମୟରେ ସିଂହ ହରିଣ କୁ ଲୁଚି ଦେଖୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ସିଂହ ଥିଲା କିଛି ଦୂରରେ । ହରିଣ ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦର ମନ ଭିତରେ ତାକୁ ମାରି ଖାଇବାକୁ ଈଛା ବଢିଲା । ହେଲେ ଖାଇବି କେମିତି ?? କିଛି ବାହାନା କରି ୟା ସାଙ୍ଗରେ ବନ୍ଧୁତା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତଳେ ଗଡି ବାହାନା କରି କାନ୍ଦିଲା । ଏପଟେ ହରିଣ ସିଂହ ର କାନ୍ଦ ଶଦ୍ଦ ଶୁଣି ଦେଖିବାକୁ ଆସିଲା । ହରିଣ କିଛି ଦୂରରେ ରହି ସିଂହ କୁ ଚାହିଁ ରହିଲା ସେ ଭାବିଲା ସିଂହ କୁ କିଛି ଭରସା ନାହିଁ ସେ ବାହାନା ମଧ୍ୟ କରୁ ଥାଇ ପାରେ । ମାତ୍ର ହରିଣ ଥିଲା ଦୟାଳୁ । ଶେଷରେ ହରିଣ ସିଂହ ପାଖକୁ ଆସିଲା ଏବଂ ସିଂହ କୁ ପଚାରିଲା କଣ ହେଲା ମହାରାଜ ?? ସିଂହ କହିଲା, ହରିଣ ଭାଇ ଏବେ କିଛି ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ମୋର ସ୍ତ୍ରି ଚାଲିଗଲା ପରେ ମୁଁ ପୁରା ଏକା ହୋଇଯାଇଛି । ସାରା ଜଙ୍ଗଲ ରେ ମୋର କିଏ ବି ସାଙ୍ଗ ନାହାନ୍ତି ମୋ ସାଙ୍ଗରେ କିଏ ଦୁଃଖ ସୁଖ ମଧ୍ୟ ହେଉ ନାହାନ୍ତି, ମୁଁ ପୁରା ଏକୁଟିଆ । କଣ ତମେ ମୋର ସାଙ୍ଗ ହେବ ??? ହରିଣ କହିଲା ସିଂହ କେବେ ହରିଣ ର ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ପାରେନା । ହରିଣ ମନେ ମନେ ଭାବିଲା ଏବଂ ପୁଣି ଭାବୁଥାଏ ସତ ହୋଇଥିବ ସେ ଏକା ଅନୁଭବ କରୁଥିବ । ସିଂହ ପୁଣି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ କହିଲା ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଅନାଥ ଅନୁଭବ କରୁଛି । ହରିଣ ସିଂହ ର ଦୁଃଖ ଦେଖି କହିଲା ମୁଁ ତମ ସାଙ୍ଗରେ ସାଙ୍ଗ ହେବି କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ସର୍ତ୍ତରେ, ମୋ ବନ୍ଧୁ ଠାରୁ ପ୍ରଥମେ ଅନୁମତି ନେବା ପରେ ମୁଁ ତମ ସାଙ୍ଗରେ ସାଙ୍ଗ ହେବି। ହରିଣ କହିଲା ଚାଲ ମୋ ପ୍ରିୟ ସାଙ୍ଗ ପାଖକୁ। ଶାନ୍ତ ସରଳ ହରିଣ ଚାଲାକି ସିଂହ ର କଥା ବୁଝିପାରିଲା ନାହିଁ । ସେ ତା ସାଙ୍ଗ ବଗ ସହ ଭେଟ କରେଇଲା । ହରିଣ ବଗକୁ କହିଲା ସାଙ୍ଗ ଦେଖ ଦେଖ କିଏ ଆସିଛନ୍ତି । ବଗ ଦେଖି ଚମକି ପଡ଼ିଲା । ଏ ହେଉଛି ସିଂହ । ହରିଣ କହିଲା ମୋତେ ପଡ଼ିଆରେ ଦେଖା ହେଲେ ସେ ଏକୁଟିଆ ଅନୁଭବ କରୁ ଥିଲେ ଏବଂ ମୋ ସହ ସାଙ୍ଗ ହେବାକୁ ଚାହିଁଲେ । ବଗ ଭାବିଲା ସିଂହ ସାଙ୍ଗରେ ପୁଣି ସାଙ୍ଗ !! ବଗ କହିଲା ତମେ ଅଜଣା ପଶୁ ସହ କେମିତି ବନ୍ଧୁତା କରିନେଲ । ସିଂହ କହିଲା ନାହିଁ ନାହିଁ ବଗ ଭାଇ ମୁଁ ସତରେ ପୁରା ଏକୁଟିଆ ତମେ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ବନ୍ଧୁତା ଅତି ନିବିଡ ଏବଂ ତୁମ ସାଙ୍ଗରେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧୁ ହୋଇ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ହରିଣ କହିଲା ବଗ ଭାଇ ମୁଁ ୟାଙ୍କ ସହ ସବୁ କଥା ହେଇ ସାରିଛି ୟାଙ୍କ ଉପରେ ଭରସା କରିପାରିବା । ବଗ ହରିଣ କୁ ସାଇଡ କୁ ଡାକି କହିଲ। ଯଦି ତମେ କହୁଛ ମୁଁ ମାନି ନେଉଛି, ତଥାପି ତମେ ଟିକେ ସମ୍ଭାଳି କି ରହିବ ।
କିଛି ଦିନ ଗଲା ପରେ ଦିନେ ସିଂହ ହରିଣ କୁ ଘାସ ର ଲୋଭରେ ପୂର୍ବ ଦିଗରେ ଥିବା ଗୋଟିଏ ମକା କ୍ଷେତକୁ ନେଇଯାଏ । ସେଠୀ ଗଲା ପରେ ହରିଣ କହିଲା, ଆରେ ବାଃ ଏଠି ତ ବହୁତ ଗୁଡିଏ ଫସଲ ହେଇଛି । ସିଂହ କହିଲା ହଁ ଆଜି ତମେ ମନ ଭରିକି ଖାଅ, ଆଜି ତମ ପାଇଁ ଗୋଟେ ଭୋଜି । ପେଟ ପୂରିଲା ପରେ ହରିଣ ଚାଲିଗଲା । ହରିଣ ବଗ କୁ ଆସି ସବୁ କହିଲା । ତାର କିଛି ସମୟ ପରେ ରେ ଜମି ମାଲିକ ଆସି ଦେଖିଲା ଯେ ଫସଲ ନଷ୍ଟ ହୋଇଛି । ସେ ଭାବିଲା ଏଇଟା ନିଶ୍ଚୟ ହରିଣ ର କାମ । ମୁଁ ତାକୁ ନିଶ୍ଚୟ ମାରିବି । ତାକୁ ମାରିବା ପାଇଁ ଜାଲ ବିଛେଇ ଦେଲା ଏବଂ କିଛି ଦୂରରେ ଗୋଟିଏ ଗାତ ଖୋଳି ତା ଉପରେ ମକା ଘାସ ବିଛେଇ ରଖିଦେଲା । ତା ପର ଦିନ ସକାଳୁ ହରିଣ ଏବଂ ସିଂହ ପୁଣି ଆସିଲେ ଫସଲ ଖାଇବା ପାଈଁ। ଆଗରେ ହରିଣ ପଛରେ ସିଂହ ଆସୁଥାଏ ଗାତ କରିଥିବା ସ୍ଥାନ ରେ ହରିଣ ଚାଲି ଚାଲି ଗଲା କିନ୍ତୁ ହରିଣ ଓଜନ କମ୍ ଯୋଗୁ ସେ ଗାତ ଭିତରେ ନ ଖସି ଆଗକୁ ଚାଲିଗଲା ମାତ୍ର ସେ ଜାଲରେ ଫସିଗଲା I ହରିଣ ଜାଲରେ ଫସିବା ପରେ ସିଂହ କୁ ଡାକିଲା ଏବଂ ବଞ୍ଚାଓ ବଞ୍ଚାଓ ଚିତ୍କାର କଲା । ସେଠୀ ସିଂହ ଖୁସି ହୋଇ କହିଲା ମୁଁ ଏହି ଦିନକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲି ଆଜି ମୁଁ ତୋର ମାଂସ ଖାଇବି। ହରିଣ ଡରିଗଲା। ହରିଣ ନେହୁରା ହୋଇ କହିଲା ତମେ ମୋର ସାଙ୍ଗ ଏବଂ ସାଙ୍ଗ କୁ ଧୋକା ଦେବା ଅନୁଚିତ୍ । ସିଂହ କହିଲା ମୋର ଗୋଟିଏ ଲକ୍ଷ କେବଳ ତୋର ମାଂସ । ସାଙ୍ଗ ହୋଇଥିଲି କେବଳ ତୋତେ ଖାଇବା ପାଇଁ । ହରିଣ ନିରୁପାୟ। ବଗ କଥା ମନେ ପକେଇ ଡାକିବାକୁ ଲାଗିଲା କିନ୍ତୁ ସେ ବହୁତ୍ ଦୂରରେ ଥିଲା। ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ବଗ ଶୋଇ ଉଠି ଦେଖିଲା ହରିଣ ନାହିଁ ଏବଂ ସେ ଭାବିଲା ପ୍ରକୃତରେ କୋଉ କ୍ଷେତ କଥା କହୁଥିଲା ଭାବି ଦେଖିବାକୁ ବାହାରିଲା। ଏପଟେ ସିଂହ ହସି ହସି ଧିରେ ଧିରେ ପାଦ ଆଗକୁ ବଢେଇ ହରିଣ ପାଖକୁ ଗଲା ସମୟରେ ସିଧା ଯାଇ ପଡ଼ିଲା ଗାତ ଭିତରେ ଏବଂ ସିଂହ ଗର୍ଜନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ସିଂହ ଭାବୁଥିଲା ମୁଁ ଆଜି ୟାର ମାଂସ ଖାଇବି ଏବଂ ସେ ନିଜେ ଗାତରେ ପଡ଼ିଗଲା। ସିଂହ ର ଗର୍ଜନ ଜମି ମାଲିକ ଶୁଣିଲା । ସେତେବେଳେ ବଗ ଆସି ପହଞ୍ଚିଛି ସେଠୀ ହରିଣ ଜାଲ ରେ ପଡ଼ି ଛଟପଟ ହେଉଛି ଏପଟେ ସିଂହ ପଡ଼ିଛି ଗାତରେ।  ସେ କିଛି ବୁଝି ନ ପାରି ହରିଣ ପାଖକୁ ଗଲା । ହରିଣ ସବୁ ସତ କଥା କହିଲା।  କିନ୍ତୁ ବଗ ଏକା ସେ ଅବା କଣ କରିବ । ହଠାତ୍ ତାର ମନେ ପଡ଼ିଲା ତାର ମୂଷିକ ବନ୍ଧୁ ସେଠୀ କିଛି ଦୂର ଜମିରେ ରହୁଥାଏ। ସେ ଦଉଡ଼ି ଯାଇ ମୂଷିକ କୁ ନିଜ ପିଠିରେ ବସେଇ ଆଣିଲା।  ବଗ ଆସିବା ଭିତରେ ଜମି ମାଲିକ ଆସିବାର ବଗ ଦେଖିଦେଲା ସେ ଭାବିଲା ଆଜି ମୋ ସାଙ୍ଗ ର ଜୀବନ ବଞ୍ଚେଇ ପାରିବି ନାହିଁ । ସେ ମୂଷିକ କୁ କହିଲା ଭାଇ ଯେତେ ଶୀଘ୍ର ପାରୂଛ ଏହି ଜାଲ କୁ କାଟି ମୋ ସାଙ୍ଗକୁ ଉଦ୍ଧାର କର ।  ମାତ୍ର ଭାଗ୍ୟ ଭଲ ଯେ ମାଲିକ ଜମି ପାଖକୁ ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ମୂଷା ତାର ଦାନ୍ତରେ ଜାଲ କୁ କାଟି ହରିଣ କୁ ଉଧାର କରି ସେହି ସ୍ଥାନରୁ ଦୌଡ଼ି ପଳେଇଲେ। ଜମି ମାଲିକ ସିଂହ କୁ ଦେଖି ଚମକି ପଡ଼ିଲା ସେ ଗାତ ଭିତରେ କଣ୍ଟା ଏବଂ କାଠକୁ ଧାରୁଆ ଧାରୁଆ କରି ରଖିଥିଲା।  ସିଂହ ସେଥିରେ ଆଘାତ ହୋଇ ପଡ଼ି ଚିତ୍କାର କରୁଥାଏ । ଦେହ ସାରା ଖଣ୍ଡିଆ ଖାବରା ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଜମି ମାଲିକ ବନ ବିଭାଗ କୁ ଖବର ଦେବା ପରେ ବନବିଭାଗ ଆସି ସିଂହ କୁ ଚିଡ଼ିଆ ଘର କୁ ନେଇଗଲେ । 
 ହରିଣ ବଗ କୁ କ୍ଷମା ମାଗିଲା କହିଲା ତମେ ଠିକ୍ କହୁଥିଲ । ବଗ କହିଲା ନୂଆ ବନ୍ଧୁ ଯୋଡିବା ପୂର୍ବରୁ ତା ବିଷୟରେ ପ୍ରଥମେ ଜାଣିବା ଦରକାର । ଯଦି ଜାଣିପାରୁନ ତେବେ ତାକୁ ପ୍ରଥମେ ପରୀକ୍ଷା କର।  କାରଣ ନିଜ ଲାଳସା ମନୋଭାବ ନେଇ ପ୍ରାୟତଃ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧିବାକୁ ଆସି ଯାଆନ୍ତି । ତାପରେ ହରିଣ ମୂଷା କୁ ମଧ୍ୟ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଲା । ପରେ ଦୁହେଁ ଜଙ୍ଗଲ କୁ ଫେରିଲେ । 
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ ?
୧. ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ବିଶ୍ୱାସ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୨. ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ର ଉପଦେଶ ନେବା ଦରକାର । 
୩. ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ବାହୁ ବଳ ଅପେକ୍ଷା ନିଜ ବୁଦ୍ଧି ବଳରେ ଗଡ ଜିତିବା ଅତି ସହଜ ହୋଇଥାଏ । 
By. RUBI NAHAK (Writer)
Buguda, Ganjam.      

ଅତି ଲୋଭ ହାନିକାରକ

ଅତି ଲୋଭ ହାନିକାରକ
ଅତି ଲୋଭ ହାନିକାରକ
ଗୋଟିଏ ନଦୀ ତଟରେ ଗୋଟିଏ କେଉଟ ଓ ତା ସ୍ତ୍ରୀ ରହୁଥିଲେ । ସେ କେଉଟ ଜଣକ ପ୍ରତିଦିନ ନଦୀରେ ମାଛ ଧରେ ଓ ମାଛ କୁ ବଜାରରେ ବିକ୍ରି କରେ ସେହି ଟଙ୍କାରେ ସ୍ବାମୀ, ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଇଜଣ ଖାଇପିଇ ଖୁସିରେ ରହୁଥିଲେ । ସବୁଦିନ ପରି ଦିନେ ସେ ମାଛ ଧରିବାକୁ ନଦୀକୁ ଗଲା ।

ସେଠାରେ ଗୋଟେ ବହୁତ ବଡ଼ ମାଛ ଧରିଲା ଏବଂ ସେହି ମାଛକୁ ସେ ବିକ୍ରି ନ କରି ନିଜ ଘରକୁ ନେଇ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଦେଇ କହିଲା କି ଆଜି ଏହି ମାଛକୁ ରାନ୍ଧି ଦେ ଆମେ ମିଶି ଖାଇବା ।ଏହା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ମାଛ କୁ କାଟିବା ବେଳେ ସେହି ମାଛ ପେଟରୁ ଗୋଟିଏ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ମିଳିଲା ସେ ସେହି ସୁନା ର ଚମକ୍ ବହୁତ୍ ଥିଲା । ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ସ୍ବାମୀ କୁ ଦେଇ କହିଲା କି ଆଜି ଯେଉ ମାଛ ଆଣିଥିଲ ସେଥିରୁ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ଟି ବାହାରିଲା ।

ଏହା ଦେଖି କେଉଟ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କହିଲା ଠିକ୍ ଅଛି ୟାକୁ ମୁଁ ବିକ୍ରି କରି ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସୁଛି । ଆଉ ମୋତେ ମାଛ ଧରି ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବନି ସେହି ଟଙ୍କା ରେ ଆମେ ବହୁତ ଦିନ ଖୁସିରେ ଚାଲିଯିବ । ସ୍ୱାମୀର କଥା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହେଇ କହିଲା କି ତମେ ଶୀଘ୍ର ବିକ୍ରି କରି ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସ । କେଉଟ ଜଣକ ବାହାରି ଗଲା ବଜାରକୁ ଯିବା ବାଟରେ ସେ ପୁଣି ଭାବିଲା ଯେ ଏହାର ତ ଠିକ୍ ମୂଲ୍ୟ ମୁଁ ଜାଣି ନାହିଁ ୟାକୁ କିଏ ମଧ୍ୟ ରଖି କମ୍ ମୂଲ୍ୟ ମୋତେ ଦେଇ ଠକି ଦେବ ୟାକୁ ନେଇ ମୁଁ ରାଜାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବି ଓ ରାଜା ହିଁ ଏହାର ଠିକ୍ ମୂଲ୍ୟ ମୋତେ ଦେବେ ଏହା କହି ସେ ରାଜା ଙ୍କ ଦରବାର କୁ ଗଲା ଏବଂ ସେଠି ସେ ରାଜାକୁ ଦେଖା କରିବା ପାଇଁ ଦ୍ୱାରପାଳ ଙ୍କୁ କହିଲା କିନ୍ତୁ ଦ୍ୱାରପାଳ ତାଙ୍କୁ ଭିତରକୁ ଯିବାକୁ ମନା କରିଲେ ଆଉ ସେଠାରୁ ଫେରାଇ ଦେଲେ ସେ ମନ ଦୁଃଖରେ ଘରକୁ ଫେରିଲା ଏବଂ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ସବୁ କଥା କହିଲା ।

ସ୍ତ୍ରୀ କିନ୍ତୁ ବୁଝେଇକି କହିଲା ଠିକ୍ ଅଛି ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ ଦୁହେଁ ମିଶି ରାଜାଙ୍କୁ ଦେଖାକରିବାକୁ ଦରବାରକୁ ଯିବା । ରାଜାଙ୍କୁ ଦେଖାକରି ସବୁ କଥା କହିବା । ପର ଦିନ ପୁଣି ଦୁହେଁ ମିଶି ରାଜା ଙ୍କୁ ଦେଖା କରିବାକୁ ଗଲେ ପୁଣି ଦ୍ୱାରପାଳ ମନା କରିଲା କିନ୍ତୁ ସେଠି କେଉଟ ର ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ କହିଲା କି ଆମେ କିଛି ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ପାଇଛୁ ତାକୁ ରାଜାଙ୍କୁ ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଛୁ । ଏହା ଶୁଣି ଦ୍ୱାରପାଳ କୁହେ କି କେଉଁ ଜିନିଷ ପ୍ରଥମେ ମୋତେ ଦେଖାଅ ତା ପରେ ଯାଇ ତୁମେ ରାଜା ପାଖକୁ ଯାଇପାରିବ । ଦ୍ୱାରପାଳ କଥା ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ଜଣକ ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ଦେଖେଇଲେ ସେଇ ସୁନା କୁ ଦେଖି ଦ୍ୱାରପାଳ ର ଲୋଭ ବଢ଼ିଗଲା ।

ସେ କହିଲା କି ଏହି ସୁନା ଟିକୁ ତୁମେ ମାନେ ମୋତେ ଦିଅ ମୁଁ ରାଜା ଙ୍କୁ ଦେବୀ ଆଉ ରାଜା କଣ କହିବେ ଆସି ତୁମ ମାନଙ୍କୁ କହିବି ଏହା ଶୁଣି ଦୁଇଜଣ ସେହି ସୁନା କୁ ଦ୍ୱାରପାଳ କୁ ଦେଲେ ।ଦ୍ୱାରପାଳ ସୁନା ନେଇ ରାଜ ମହଲ ଭିତରକୁ ଗଲା କେଉଟ ଆଉ ତା ସ୍ତ୍ରୀ ସେହି ଦ୍ୱାର ରେ ଠିଆ ହେଇଥାନ୍ତି । ଦ୍ୱାରପାଳ ଆସି କିଛି କପଡ଼ା ସେମାନଙ୍କୁ ଦିଏ । କେଉଟ ଜଣଙ୍କ କୁହେ କି ସେହି ସୁନା ର ମୂଲ୍ୟ କଣ ଏହି କପଡ଼ା ? ଏହା ଶୁଣି ଦ୍ୱାରପାଳ ପାଟି କରି କୁହେ ଆରେ ରାଜା ଦେଇଛନ୍ତି । ଏଇ କପଡା କୁ ନେଇ ଯା , ରାଜା ଯଦି ଜାଣିବେ ତମ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ବହୁତ ଦଣ୍ଡ ଦେବେ । ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁହେଁ ଡରରେ ସେଠୁ ଘରକୁ ଫେରି ଗଲେ । ଦ୍ଵାରପାଳ ସେ ସୁନା କୁ ରାଜା କୁ ନ ଦେଇ ନିଜ ପାଖରେ ରଖି ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ବଣିଆ ପାଖକୁ ଗଲା। ବଣିଆ କୁ କହିଲା ମୁଁ ଏହା କୁ ଜଙ୍ଗଲ ରାସ୍ତାରେ ପାଇଥିଲି।

ଏହି ସୁନା ର ଦାମ କଣ ହେବ ମୋତେ ଦିଅ। ସେ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ବଦଳରେ ବଣିଆ ଦ୍ଵାରପାଳ କୁ ଦଶ ହଜାର ଟଙ୍କା ଦେଲା। ଦ୍ଵାରପାଳ ସେ ଟଙ୍କା ନେଇ ଖୁସିରେ ନିଜ ଘରକୁ ଗଲା । ବଣିଆ ଭାବିଲା ମୁଁ ଯଦି ରାଜା କୁ ଦେବୀ ସେ ଏହି ସୁନା ବଦଳରେ ମୋତେ ବହୁତ୍ ଅର୍ଥ ଦେବେ । ସେ ରାଜା କୁ ଆଣି ଦେଲା ଏବଂ କହିଲା ମୁଁ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ମାଟି ତଳୁ ପାଇଛି । ଏହି ରାଜ୍ୟର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜମି ଏବଂ ମାଟି ଆକାଶ ସବୁ ଆପଣଙ୍କର ସେଥିପାଇଁ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ ଆପଣଙ୍କର। ରାଜା ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ନେଇ ବଣିଆ କୁ ଗୋଟିଏ ଜମି ସହିତ ସେ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ରୁ ଅଧିକ ଅଳଙ୍କାର ମୋତି ମାଣିକ ବଣିଆ କୁ ଦେଲେ । ରାଜା ଙ୍କ ପ୍ରତି କାର୍ଯ୍ୟ ପୂର୍ବରୁ ମନ୍ଦିର ର ଇଷ୍ଟ ଦେବୀ ମାତା କୁ ପଚାରି ସବୁ କାମ କରନ୍ତି। ସେ ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ଦେବୀ ମାତା ଙ୍କ ହାତରେ ରଖି କହିଲେ ଆପଣଙ୍କ ଭଣ୍ଡାର ଘରେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ରଖିବାକୁ ଯାଉଛି !! କିନ୍ତୁ ଏହା କଣ ଦେବୀ ମାତା ଙ୍କ ହାତରୁ ସେ ସୁନା ଖଣ୍ଡ ଖସିଗଲା।

ରାଜା କିଛି ବୁଝି ନ ପାରି ରାତିରେ ଶୟନ ଅବସ୍ଥାରେ ସ୍ଵପ୍ନ ରେ ଦେବୀ ମାତା ଆସି ରାଜା କୁ କହିଲେ ଏହି ସୁନା ର ଅସଲ ମାଲିକ ଆଉ ଜଣେ ପ୍ରଥମେ ତାକୁ ଖୋଜି ବାହାର କର ଏବଂ ତାକୁ ପ୍ରକୃତ ମୂଲ୍ୟ ଦିଅ ତାପରେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡକୁ ତୋର ଭଣ୍ଡାର ଘରେ ରଖିବୁ। ସକାଳ ହେଉ ହେଉ ରାଜା ବୈଠକ ଡକେଇ ବଣିଆ କୁ ଡାକି କହିଲେ ସତ କୁହ ତମେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ କୋଉଠୁ ଆଣିଛ ?? ନହେଲେ ତମକୁ ମୃତ୍ୟୁ ଦଣ୍ଡ ଦିଆ ଯିବ । ବଣିଆ ସବୁ ସତ ସତ କହିଲା। ଆପଣଙ୍କ ଦ୍ଵାରପାଳ ମୋତେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ କୁ ଆଣି ଦେଇଛନ୍ତି। ଏହା ବଦଳରେ ଦଶ ହଜାର ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟ ଦେଇଛି। ଦ୍ଵାରପାଳ କୁ ଡାକି ପଚାରି ବୁଝିଲା ପରେ ଜଣା ପଡିଲା ଯେ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡ ଟି କେଉଟ ବଣିଆ କୁ ଦେଇଛି ।

ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଦୂତ କୁ ପଠେଇ କେଉଟ କୁ ଡକା ଗଲା। କେଉଟ ରାଜ ଦରବାର ରେ ପହଞ୍ଚିଲା ସବୁ ସତ କହିଲା। ସେଠୀ କେଉଟ କହିଲା କି ମହାରାଜ ମୁଁ ମାଛ ଧରିବା ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ମାଛ ପାଇଲି ସେ ମାଛ ପେଟରୁ ଏହି ସୁନା ଖଣ୍ଡକୁ ପାଇଛି । କେଉଟ ର କଥା ଶୁଣି ସେ ଖୁସି ହୋଇ ବଣିଆ କୁ ଦେଇଥିବା ସବୁ ମୋତି ମାଣିକ ଏବଂ ଜମି କେଉଟ କୁ ଦେଇ ଦେଲେ ଏବଂ କେଉଟ ପାଇଁ ନଦୀ କୂଳରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଘର ବନେଇ ଦେଲେ। ଏପଟେ ବଣିଆ ଏବଂ ଦ୍ଵାରପାଳ କୁ ୧୦ ବର୍ଷ ପାଇଁ ବନ୍ଦୀ କରି କାରାଗାର କୁ ପଠାଗଲା । ପରେ ରାଜା ସେ ସୁନା କୁ ନିଜ ଭଣ୍ଡାର ଘରେ ରଖିଲେ ।

ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ??
୧. ଅଧିକ ଲୋଭ କରିବା ଅନୁଚିତ୍।
୨. କେବେ କାହାକୁ ମିଛ କହି ଠକିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
୩. କିଛି କାମ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ନିଜ ଗୁରୁଜନ ଠାରୁ ଉପଦେଶ ନେବା ଦରକାର ।
Miss. Puja Swain(Story Writer)
Buguda,Ganjam.

ଜହ୍ନ ମାମୁଁ (Chanda Mama)

ଜହ୍ନ ମାମୁଁ (Chanda Mama)
ଜହ୍ନ ମାମୁଁ (Chanda Mama)
       ଚାନ୍ଦପୁର ନାମକ ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ଗରିବ ପରିବାର ରହୁଥିଲେ। ଗ୍ରାମ ଟି ପାହାଡ ତଳେ ଗୋଟିଏ ନଦୀ ପାଖରେ ଥିଲା। ପୂର୍ବ ଦିଗରେ ପାହାଡ ଥିବା ଯୋଗୁ ପ୍ରଥମ ସୁର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ସେହି ଗ୍ରାମ ଉପରେ ପଡୁଥିଲା। ବାପା ମାଁ ଙ୍କ କୋଳରେ ନୂଆଁ କିରଣ ଭାବେ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲା। ସେ ବହୁତ୍ ସୁଶୀଳ ଏବଂ ଚତୁର ଥିଲା ।
 
       ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ କୁ ନୂଆ ନୂଆ ଜିନିଷ ଦେଖିବା ବୁଲିବା ବହୁତ୍ ପସନ୍ଦ ଥିଲା । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ସବୁଦିନ ସକାଳୁ ଉଠି ବାହାରକୁ ଯାଇ ଦେଖୁଥିଲା ଯେ ଗୋଟିଏ ନାଲି ରଙ୍ଗର ଗୋଲାକାର ଆସେ ଏବଂ ରାତିରେ ରୂପା ଥାଳିଆ ଟିଏ ପାହାଡ କୋଣରୁ ବାହାରି ଆକାଶ କୁ ଆସେ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ସବୁବେଳେ ଭାବୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମା କୁ ଯାଇ ପଚାରେ , ମା କୁହନ୍ତି ଏ ହେଉଛି ଆମ ଜହ୍ନ ମାମୁ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ କୁ ତାଙ୍କ ମା ସବୁବେଳେ ଜହ୍ନ ମାମୁ ଗୀତ ସୁଣେଈ ଶୁଆଇ ଦେଉଥିଲେ। ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ର ମନରେ ଇଚ୍ଛା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା, ମା କୁ କହିଲା, ମା.. ମା.. ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଦିନେ ଜହ୍ନ କୁ ଯିବି । ମା କହନ୍ତି ତୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଖାଇବା ପିଇବା କରିବୁ ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ିବୁ ଯଦି ଦିନେ ତୁ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚି ପାରିବୁ । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଧିରେ ଧିରେ ବଡ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ମନରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଚିନ୍ତା କି ଭଲ ପାଠ ପଢିବି ଏବଂ ଜହ୍ନ ମାମୁ ପାଖକୁ ଯିବି। ବାପା କୁ କହି ଗୋଟିଏ ଦୂରବୀକ୍ଷଣ ଯନ୍ତ୍ର ଆଣି ସବୁବେଳେ ଜହ୍ନ, ତାରା ମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଥାଏ। ସେ ସ୍କୁଲ ରେ ଭଲ ପାଠ ପଢି ସବୁ ସମୟରେ ଆଗୁଆ ରହୁଥିଲା । ମା ଙ୍କ କଥା କୁ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ଦିନେ ସତରେ ପରିଣତ କରିଦେଲା। ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ି ଦିନେ ସେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ହେଲା। ସେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା ଯାଏ ଆମେରିକାର ଗୋଟିଏ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଜହ୍ନ ମାନେ ଚନ୍ଦ୍ର କୁ ଯାଇ ପୁଣି ଆସିଛନ୍ତି। ତା ମନରେ ବହୁତ୍ ଇଛା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା। ସେ ନିଜ ଜିଦ୍ ରେ ରହି ପଢା ପଢ଼ି କରିଲା । ତା ପାଖରେ କିଛି ସାମାନ ନଥିବା ପରେ ସେ ଭାରତୀୟ ବୈଜ୍ଞାନିକ ସଂସ୍ଥା ରେ କାମ କରି ଚନ୍ଦ୍ରାୟନ ନାମକ ଗୋଟିଏ ରକେଟ ବନେଇ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଗଲେ । ସେଠୀ ତାର ସବୁ ଆଶା ପୂରଣ ହେଲା । ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ର ଉତ୍ତମ କାର୍ଯ୍ୟ ଯୋଗୁଁ ଭାରତର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ତାକୁ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପଦ ରେ ସମ୍ମାନିତ କରିଲେ।
 
ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ?
୧. ସବୁବେଳେ କିଛି ନୂଆ କରିବାକୁ ଈଛା ରଖିବା ଉଚିତ୍।
୨. ବଡ ହୋଇ ଭଲ ମଣିଷ ହୋଇ ଦୁନିଆରେ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ ।
୩. ପାଠ ପଢା ରେ ସବୁବେଳେ ଆଗୁଆ ରହିବା ଉଚିତ୍ ।
 
 
ଲେଖିକା. ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ   
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ. 
Comment କରିବା ପାଇଁ story ତଳେ ଥିବା “Post a comment” Link କୁ click କରନ୍ତୁ ।

Smruti Tume Sradhanjali – 186


ହେଲେ କଥାରେ ଅଛି ପରା ରଖେ ହରି ମାରେ କିଏ ??

 ମାରେ ହରି ରଖେ କିଏ ?? 

ତାପରେ ମଣିଷର ଭାଗ୍ୟରେ ଯାହା ଲେଖାହେଇଥିବ ତାହା ହିଁ ହେଇଥାଏ….
(ପଢନ୍ତୁ ଆଗକୁ କଣ ହେଲା …)
କେକ୍ କଟା ସରିବାପରେ ସାଙ୍ଗମାନେ ବାହାରୁଥାନ୍ତି ଘରକୁ ଯିବାପାଇଁ, ଏତିକି ବେଳେ ମାମୁଁ କହୁଥାନ୍ତି ।

ମାମୁଁ:- କୁଆଡେ ବାହାରିଲ ?? ଆଜି ରାତିକ ରହିଯାଅ କାଲି ସକାଳୁ ଯିବ ।

ସବୁ ସାଙ୍ଗମାନେ ବହୁତ ମନାକରିଲା ପରେ,ମାମୁଁ ବି ଆଉ ମନା କରିପାରିଲେନି ।
 ହେଲେ କୁମାର ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ମନା କରୁଥାନ୍ତି । ସେମାନେ ଯାଆନ୍ତୁ ତମେ ଦୁଇଜଣ ରହିଯାଅ ।

କୁମାର ସବୁସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ କହୁଥାଏ ।

କୁମାର:- ମାମୁଁ ଏତେ କରି କହୁଛନ୍ତି ନରହିଲେ ଖରାପ ଭାବିବେ ତମମାନେ ଯଦି ଯିବ ଯାଅ ମୁଁ ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟା କାଲି ସକାଳେ ଯିବୁ ।

ତାପରେ ସାଙ୍ଗମାନେ ବାହାରିଗଲେ ଏତିକି ବେଳେ କୁମାର ସମୀର ସହ ଦେଖାହେଇଯାଇଥାଏ । 

ସମୀର କହୁଥାଏ….

ଆଗରୁ କଣ Planing ହେଇଥିଲା ଆପଣ ମାନଙ୍କର ମନେ ଅଛି ନା ?? କୁମାରକୁ କହୁଥାଏ …

ସମୀର:-ଯେତେ ଖୁସି ହବା କଥା ହେଇଯା!!  ଆଜି ସେ ସମୟ ଆସିଯାଇଛି ତୋ ସାଙ୍ଗମାନେ ତୋ ସହ ରହିଯାଉଥିଲେ ମୁଁ କିଛି କରିପାରୁନଥିଲି । 

ହେଲେ ଆଜି କିଏ ନାହିଁ ତୁ ଏକୁଟିଆ ହେଇଯାଇଛୁ  , ସନ୍ଧ୍ୟାର ଆଜି Last Day …କେମିତି ଅଟେକେଇବୁ ଅଟକା ।
 ସମୀର ଏତିକି କହି ଚାଲିଯାଇଥାଏ ।

To be continued…….


Promo: (ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଉ କୁମାର ମନରେ ଭୟ ଅନୁଭବ ହେଇଛି, ପଢିବା Next Page ରେ…… )

Smruti Tume Sradhanjali – 184


ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନ କେତେଜଣ ପ୍ରେମିକ ଅଛନ୍ତି, ଜଣକୁ I Love U କହିବେ ଯଦି ସିଏ ମନା କରିଦେଲା ତ ଆଉ ଜଣଙ୍କୁ ପ୍ରପୋଜ୍ କରିଦେବେ ।

 ଦ୍ୱିତୀୟରେ ହେଲା ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଉତ୍ତମ ବୁଝାବଣା 
ରହିବା ଦରକାର ।

 ଉତ୍ତମ ବୁଝାବଣା ନ ରହିଲେ ଝଗଡା ଆରମ୍ଭ ହେଇଯାଇଥାଏ, ଏମିତି ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କ ଠୁ ଅଲଗା ହେଇଯାଇଥାନ୍ତି । 

ହେଲେ ଆମର ଦେଖ ରାଗ ଅଛି ନା ଝଗଡ଼ା ଅଛି । 

ମୁଁ ଅଭିମାନ କଲେ ତମେ ମନାଅ, ତମେ ଅଭିମାନ କଲେ ମୁଁ ମନାଏ ।

କୁମାର:-ଆଉ କଣ !!  କଣ!! ଅଛି ??

ସନ୍ଧ୍ୟା:- ବହୁତ କଥା ଅଛି ତମେ ପଢିଲେ ଜାଣିବ ।

 ମୋ ଲେଖା ଆଜି ଶେଷ ହେଇଯିବ, ମୋତେ ଲାଗୁଛି ।

କୁମାର:-କାଇଁ ଆଗକୁ ଆଉ ଲେଖିବନି କି ??


ସନ୍ଧ୍ୟା:- ଆଉ କଣ ଲେଖିବି ଯେ, ତମେ ମୋ ସହ ସବୁବେଳେ ରହିବନା ଲେଖିବା ଆଉ ଦରକାର ନାହିଁ । 


ମୁଁ ଲେଖିଛି ସିନା ପଢିନି ଆମର ଯେତେବେଳେ ବାହାଘର ହେଇଯିବ ତାପରେ ବସିକି ମିଶିକି ପଢିବା ।

 ଆଉ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପଢେଇବା ଆମ Love Story । 

ଆମ Love Story ରୁ କେହି ତ କିଛି ଶିଖିବେ ନା ।

କୁମାର:-ସନ୍ଧ୍ୟା ମୁଁ ତମକୁ ବହୁତ ଦିନ ହେଲା କିଛି ପଚାରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ପଚାରିବି ???

ସନ୍ଧ୍ୟା:- କଣ ?? ପଚାର ।

କୁମାର:-ମୁଁ ତମକୁ ବହୁତ କଷ୍ଟ ଦେଇଛି ନା ??

 ତମେ ମୋ ପାଇଁ ବହୁତ କାନ୍ଦିଛ ହେଲେ , ମୁଁ ତମ ପାଇଁ କେବେ ବି କାନ୍ଧିନି ।

ସନ୍ଧ୍ୟା:-କିଏ କହିଲା ତମେ ମୋତେ କଷ୍ଟ ଦେଇଛ ।

 ତମେ ଜାଣିଛ ତମର ସେଇ କଷ୍ଟ ଦେବାରେ ମୁଁ ତମର ଭଲପାଇବା ଦେଖିଛି । 

ତାପରେ ମୁଁ ତମକୁ କେବେବି କାନ୍ଦିବାକୁ ଦେବିନି ଆଉ ତମେ କାନ୍ଦିବାର ଦେଖିପାରିବିନି । 

ତମେ ସବୁବେଳେ ଏମିତି ହସୁଥାଅ ଆଉ ଏମିତି ଦିନ ଆସିବ ମୁଁ ତମର ହସ ଦେଖି ଦେଖି  ଦୁନିଆରୁ ଚାଲିଯିବି ।

To be continued…….


Promo: (ମୋତେ ଆଜି ଭାରି କାନ୍ଦିବାକୁ ଇଛା ହେଉଛି “ସନ୍ଧ୍ୟା କହୁଛି”, ପଢିବା Next Page ରେ…… )

Smruti Tume Sradhanjali – 10



କୁମାର:- ଦେବୀ ଯେ ଗୋଟେ !! କଥା କହିବା ବନ୍ଦ କରି ଦେବୁ ତତେ ମଜା ଲାଗୁଛି ନାହିଁ କି ? Pen ତ ନେଇକି ଗଲା ଆଉ ଫେରିବନି କି ସେ ଜଣା ନାହିଁ ?? ।

ବିକ୍ରମ:-  ଓଃ !! ହଁ ହଁ ତୋ ପେନ ଟା ନେଇଗଲା ପରା ।
(ସେତେବେଳେ ଆଉ ଜଣେ ସାଙ୍ଗ ଆସି Hand shake କଲେ)

ଆକାଶ:- ଆଉ କେମିତି ଅଛ ସମସ୍ତେ ? ଆରେ ଚିହିଁ ପାରୁଛ ନା ନାହିଁ ? ମୁଁ ଆକାଶ , Summerclass  ମିଶିକରି କରୁଥିଲେ ।

କୁମାର:- ହଁ ହଁ ଚିହିଁ ପାରିବୁନି କେମିତି ମିଶିକି କେତେ ମଜା କରୁଥିଲେ । (ବିକ୍ରମ କୁ ଦେଖେଇ କହିଲେ)

ଆକାଶ:- ଏ ମହାଶୟ କିଏ ?

କୁମାର:- ମୋ ସାଙ୍ଗ ବିକ୍ରମ (ଦୁହେଁ Hand Shake କଲେ)

ଆକାଶ:- ଆଉ From ଭରା ସରିଲାଣି , ସମସ୍ତଙ୍କର ??

କୁମାର:- ହଁ ସରିଲାଣି ଯେ ଗୋଟେ ଝିଅ ପେନ ନେଇକି ପଳେଇଛି ହେଲେ ଫେରିନି ତାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ।

ଆକାଶ:- ମୁଁ ଦେଖିଛି ତମ ପେନ ନେଲାବେଳେ । ଭାରି ଭଲ ଝିଅଟିଏ । ଆମ ଗାଁ ର ଝିଅ ସେ । ମୁଁ ତା ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହୋଇ ତମ Pen ମାଗି କି ଆଣିଦେବି 
 ତମେ ଯାଅ ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲାଣି ।

କୁମାର:- ହଉ ଠିକ ଅଛି ତାହାଲେ ଆମେ ଯାଉଛୁ  ।

ଆକାଶ:- OK Bye….

କୁମାର:- Bye….

ବିକ୍ରମ:- Bye….

କିଛି ଦିନ ବିତିଗଲା ଆଉ ସବୁ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ମିଶି ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ଟିଉସନ କଲେ ।

To be continued…….


Promo: ( ଟିଉସନ ମସ୍ତି ଆଉ ନୂଆ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ?? ପଢିବା ଆଗାମୀ page ରେ…… )

Success Story (Part – 2)

Success Story  (Part - 2)
Success Story (Part – 2)
#Sucess Story (Part – 2)
24 तारीख सुबह 6.00 बजह रेपोटिंग था । परंतु में सुबह 5.30 बजह पहुंच चुका था और यह सब संभब हो रहा था केबल मेरे अंकल की बजह से । मेरे अंकल के बारे में थोड़ा जानकारी दे देता हूँ । वो मेरे गाँव के अंकल है (Mr. Ashok Kumar Nanda) जो पिछले कई सालों से अपनी परिबार के साथ Rourkela में आ कर रह रहे हैं । जब से मेरा Rourkela में selection process चलति आ रही है तब से उन्होंने मेरे लिये बक्त निकाल कर मुझे जाने आने तथा उनके घर मे रहने का बंदोबस्त किये थे । किसि तरह कोई भी असुविधा होने पर अंकल मुझे सलाह के साथ मदद भी करते थे । जब जरूरत पड़े बहां आकर खड़े होते थे । सुबह सुबह कड़ाके की ठंड में भी वो मुझे Recruitment Camp में छोड़ने जाते थे । उनकी मदद को में कभी नहीं भूल पाऊंगा । उनकी घर में प्रबेश के बाद सोचा था की मुझे अतिथि जैसे सेबाएं प्रबंध किया जाएगा परंतु बहां मुझे बेटे जैसे सम्मान दिया गया । जितना सम्मान उन्होंने मुझे दिए थे उतना सम्मान मेरे कोई अन्य रिस्तेदार के घर से नहीं मिला था । उनकी जितना भी तारीफ करूँ तो कम पड़ेगा । उनकी नम्र ब्यबहार आज तक वैसा ही है । पहला सिलेक्शन से लेकर आखरी तक बो मेरे साथ थे ।
Rourkela बिसरा कैम्प में हमको पहुंचना था । वह दिन खुसी तथा भाग्य बदलने बाला दिन था । 06.00 बजते ही एक एक करके सबकी मेडिकल call Letter जांच तथा नाम के साथ प्रबेश किया जा रहा था । एक जवान आये हमको एक लाइन में खड़े होने का आदेश दिए और क्या करना है और कहां जाना है उसके बारे में दिशा निर्देश किये तथा हमको सुभकामनाये दिए। आखरी में एक शब्द बोले और उश शब्द को सुनकर जितने भी लड़के गेट के अंदर प्रबेश किये थे सबके मुख में रौनक के साथ खुसी भर गया । बो शब्द था कि ” यह गेट आपकी भाग्य रेखा खोलेगी , जो भी लड़का यह गेट में कदम रखा बह आज यहां से नौकरी का कॉल लेटर अपने साथ लेकर जाएगा और जो नहीं आया उसका नसीब खराब हैं। ” इशलिये जो में बोलता हूं उसी तरह काम कीजिये । कोई भी लड़का बिना बताये कहीं नहीं जाएगा । जहां भेजा जाएगा एक एक करके जाएंगे और अनुसाशन का पालन करेंगे । कुछ मिनट के बाद एक ट्रक आया और हमको ग्राउंड में लिया गया । बहां पर हमारा फ़ोटो शूट किया गया और कुछ डॉक्यूमेंट चेक करके मेडिकल जांच हेतु लिया गया ।
मेडिकल में हम 08 बजह पहुंच गए थे । पहले हमको अपना यूरिन तथा Blood देने केलिए बोला गया । सारे लड़के एक एक करके blood एबं urine लैबोरेटरी में submit किये । फिर हमको X-Ray टेस्ट केलिए लिया गया । उसके बाद Eye,Ear, Body Parts, Body Scratching, Vein test Etc.. टेस्ट किया गया । समय का अंदाज़ा नहीं था । दिन निकल गया देखते देखते 04 बज गया । उस दिन 40 से अधिक लड़के को मेडिकल जांच हेतु बुलाया गया था । सबको भूक लग रहा था और कोई पूछता है तो उनको बाहर जाने केलिए मना था । मन मे डर था कहीं Reject ना कर दें । अभी बारी था इंटरव्यू मतलब मेडिकल के संदर्भ में कुछ पूछताछ करेंगे । दिन भर की मेडिकल जांच के बाद मेडिकल रिपोर्ट में जो कुछ खामियां है उसके बारेमें पूछेंगे और अन्य कुछ जानकारी लेंगे । मेरा नम्बर 35 या 36 था , ठीक से याद नहीं आ रहा था । जब मेरा नम्बर आया में अंदर गया । वहाँ पर दो डॉक्टर बैठे थे । पहले मेरा height और Weight फिर से चेक किया गया । उसके बाद मुझे उनके सामने बैठने केलिए बोला गया ।जब उनके सामने बैठे कुछ प्रश्न किये तथा शरीर मे कुछ घाब के दाग था उसके बारेमें पूछने लगे । उसके बाद ऐसे कुछ प्रश्न किये जिससे में थोड़ा घबरा गया । मेरा BP चेक करने केलिए बोला गया । BP की पारा 130 छू गया । फिर बो मुझे समझाए बोले कि डरो मत !!! हम तो प्रश्न कर रहे हैं । इसमें डरने बाली बात कुछ नहीं है । फिर मुझे कहा गया देश के जवान केलिए आये हो !! डरने से आपको रिजेक्ट कर दिया जाएगा । तब में थोड़ा साधारण अबस्था में आया और मे बोला !! नहीं sir , नहीं डरूंगा । डाक्टर साहब मुझे बोले अभी आप जा सकते हो ।
समय शाम की 7 बजह हमको बोला गया कि आप सब एक जगह बैठे रहेंगे । हमारा एक अफसर आएंगे आपको कुछ बोलेंगे । आप सिलेक्शन हुए या नहीं बो बताएंगे । उसके बाद सबकी हस्ताक्षर लिया गया ।
करीब 08 बजह एक ऑफिसर आया बोले कि आप सभी लड़को को इस फोर्स में स्वागतं है । आप सब हमारे फ़ोर्स के मेंबर बन ने जा रहे हैं । अंदर इतना खुसी महसूस हो रहा था मन कर रहा था वहाँ मन भर के Dance करूँ । उसके बाद उश ऑफिसर ने क्या क्या बोल रहे थे सब सुनाई दे रहा था मगर खुसी से जैसे बहरा(Deaf) हो गए थे । ये महसूस वहां के उपस्तित सारे लड़के के मन मे हो रहा था । आखरी में एक शब्द बोला गया कि 1 लड़का है उसका 18 साल पूरा नहीं हुआ है उसका गलती से सिलेक्शन हो गया है । और उस लड़के का सिलेक्शन किया जाएगा या रिजेक्ट किया जाएगा बह हमारा बोर्ड़ तय करके 10 मिनट में फैसला सुनाया जाएगा । हम उसी जगह बैठे रहे । 10 मिनट के बाद 4 ऑफिसर आये और बोले कि बोर्ड़ ने उश लड़के केलिए एक उपाय निकाला है जिस से उस लड़के को अस्थायी रूप से सिलेक्ट किया जाएगा । परंतु जब उश लड़के को 18 साल हो जाएगा उसको पुनः एक पत्र मिलेगा उसके तहत बह यहां आ कर अपना जोइनिंग लेटर लेके ट्रेनिंग करने जाएगा । उसके बाद सबको जोइनिंग लेटर दिया गया । आदेश दिया गया की आप सबका मार्च 06 से ट्रेनिंग आरंभ होगा इशलिये कोई भी लड़का अपना हात,पेर नहीं तोड़ेगा ना ही एक्सीडेंट होंगे । अपनी शरीर को ध्यान में रखते हुए ट्रेनिंग सेन्टर में समय पे पहुंचेंगे । साथ ही जिस लड़का का अस्थाई रूप से सेलेक्ट किया गया था , उसको भी निर्देश दिया गया अपना शरीर को चोट नहीं पहुंचना चाहिए । इतना बोलकर हमको छोड़ दिये ।
सब बहुत खुश थे एबं भूक भी लग रहा था । मेडिकल की गेट के बाहर आये तो सामने एक समोसा और कुछ फास्टफूड बेच रहा था । देखते देखते उसका सारा सामान खतम हो गया । सब लड़के कुछ खाये और जब ट्रक में बैठे। उसके बाद हर एक लड़का अपने घर में कॉल करके बात करने लगे । ऐसे की सारे लड़के एक साथ बात कर रहे थे । कोई भी लड़का खाली नहीं बैठा था । सब खुसी से अपनी घर मे कॉल करके खुसी जाहिर कर रहे थे । वो समय देखने लायक था की ऐसे लग रहा था जैसे उस बस में कोई बड़ा Conference चल रहा हो । में भी घर मे कॉल करके अपना खुसी जाहिर किया और सिलेक्शन हो गया इसके बारे में बताया । हम सबको बिसरा चोक के पास छोड़ा गया और सब अपने अपने घर या होटल में गए ।
रात को 10 बजह मेरे अंकल के घर पहुंचा तब तक सबकी रात्रि भोजन हो गया था । किंतु मेरे लिए चाची ने फिर से खाना बनाये ।
25 तारीख सुबह हम कुछ दोस्त आगे की टिकट केलिए रेलवे स्टेशन गए । मगर टिकट मिला परंतु वह waiting मिला । शाम को 4 बजह बस लेकर गांब आ गया। 26 फरबरी से लेकर 03 मार्च तक मेरा कैसे दिन निकल गया मुझे पता नहीं चला । उतना दिन में कहीं नहीं गया सिर्फ घर मे रहा और माँ की गौद में सोता था ।
अब बारी आया जाने की 03 मार्च को भुवनेस्वर से ट्रेन था Kota केलिए । क्योंकि हमारा ट्रेनिंग राजस्थान के Deoli में होने बाला था । सही समय पर हम सब दोस्त भुबनेश्वर में पहुंचे और ट्रेन लेकर कोटा केलिए निकल पड़े । waiting टिकट की बजह से हम 4 दोस्त पूरे ट्रैन सफर में कभी लैट्रिन के पास तो कभी किसीके सीट पर मात्र रात में सब लोग अपनी अपनी सीट पर सो जाने के बाद हम लैट्रिन के पास बैठके 2 दीन 2 रात निकाल दिए । कोई भी पैसेंजर लैट्रिन में आता था तो परेशानी होता था । दूसरे दिन रात को 02 बजह कोटा में उतरे । ओडिशा से जितने भी लडके आये थे सब उसी ट्रैन में थे । 2 बजह हम बाहर आ कर deoli केलिए local बस में बैठे सुबह सुबह 6 बजह हम deoli ट्रेनिंग सेन्टर में पहुंच गए थे ।
गेट पर प्रबेश के बाद हमारा नाम के साथ कॉल लेटर को चेक किया जा रहा था । गेट के दक्षिण में एक मैदान था उसमें कुछ लड़के की ट्रेनिंग चल रही थी । फ़ोर्स में कुछ गलती करोगे तो आपके साथ जितने लड़के होंगे सबको दंड मिलता था । सायद कोई लड़का गलती किया होगा इशलिये पूरे प्लाटून को दंड दिया जा रहा था । उसी समय से मन मे डर बैठ गया था कि ट्रेनिंग । परंतु जब ट्रेनिंग सुरु और कैसे खत्म हुआ पता नहीं चला । हम जितने लड़के थे सबको अपनी ऊंचाई के हिसाब से कंपनी में भेज दिया गया । सोचे थे सारे लड़के एक जगह रहेंगे परंतु वहां सबको अलग अलग कर दिया गया और कंपनी के साथ एक Chest Number दिया गया । किसी भी जगह जाओ आपकी पहचान वही Chest Number से जाना जाता था । एक हफ्ते के पश्च्यात हमारी ट्रेनिंग आरंभ हुआ हुआ और सितंबर में खत्म हो गया था ।
दोस्त यह था मेरा ट्रेनिंग तक जाने का सफर । मेरा ये स्टोरी आपको कैसा लगा कमेंट जरूर कीजिये और मेंरे ब्लॉग को Subscribe कीजिये । ट्रेनिंग की कुछ यादें है अगर आपको ट्रेनिंग की कहानी पढ़ना है तो कमेंट में जरूर बताएं।
धन्यबाद