Category Archives: short story

ଶେଷ ବିସର୍ଜନ (୩)

ଦ୍ଵିତୀୟ ପୃଷ୍ଠା କୁ କ୍ଲିକ୍ କରି ପଢ଼ନ୍ତୁ



ହେଲେ ମୁଁ ସିନା ବୁଝି ଯିବି ହେଲେ ଏ ମା ର ମନ କୁ କିଏ ବୁଝେଇବ ଯିଏ ତାକୁ ଦଶ ମାସ ଦଶ ଦିନ ଗର୍ଭରେ ରଖି ନାନା ଦିଅ ଦେବତାଙ୍କୁ ପୂଜା କରି ପାଇଥିଲା । ମୁଁ ଆଉ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ପୁଣି ଖୋଜିବାକୁ ଲାଗିଲୁ । କେତେ ସାଙ୍ଗ ଖୋଜି ଖୋଜି କିଲୋମିଟର ରୁ ଅଧିକ ପାଣି ରେ ପାଣିରେ ଆଗକୁ ଗଲେ ହେଲେ ମଧ୍ଯ କିଛି ଖବର ପାଇଲେ ନାହିଁ । ମୁଁ ଏବଂ ଆମ ଗ୍ରୁପ୍ ର ଆଉ ୪ ଜଣ ସାଙ୍ଗ ସେହି ନଦୀ କୂଳରେ ବସି ରହିଲୁ। ସେଠି ରାଘବ ର ବାପା ମଧ୍ୟ ମୋ ପାଖେ ବସି ରହିଲେ ଯେମିତି ରାଘବ ର ଫେରନ୍ତା ବାଟ କୁ ଅନେଇ ବସିଥିଲୁ। ମନରେ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ଯେ ସେ ତ ଆଉ ନାହିଁ ଆଉ ଯଦି ଥାଆନ୍ତା ତେବେ ମୋତେ ଆସି କୁଣ୍ଢେଇ କୁହନ୍ତା ଆରେ ମୋର କିଛି ହେବନି ବୋଲି କିନ୍ତୁ ମୋର ତାହା ସ୍ବପ୍ନ ଥିଲା।

ରାତି ୧୨ ଟା ରୁ ସକାଳ ୬ ଟା କେମିତି ବାଜିଗଲା ସମୟ ଜଣା ପଡିଲା ନାହିଁ। ଅଗ୍ନିଶମ ବିଭାଗ ପୁଣି ଆସି ପହଁଚିଲେ। ସେ ପୁଣି ଖୋଜିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ପୁଣି ଚାଲିଲା ଖୋଜିବା ପ୍ରକ୍ରିୟା । ସମସ୍ତେ ନିରୁପାୟ ହେଲୁ। ପୋଲିସ ବାବୁ ସକାଳୁ ଆସି ପଚରା ଉଚରା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ। ସମସ୍ତ ସାଙ୍ଗ ଉପରେ ପୋଲିସ ଯେମିତି ସନ୍ଦେହ ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖିଥାନ୍ତି । ଘରେ ପହଞ୍ଚି ତାଙ୍କ ମା ଙ୍କୁ ପଚାରିବା ପରେ ସେ କହିଲେ ଯେ ଏହି ରାହୁଲ ହିଁ ମୋ ପୁଅ କୁ ମାରି ଦେଇଛି । ତାକୁ ହାଜତ କୁ ନିଅ। କଡ଼ା ରୁ କଡ଼ା ଦଣ୍ଡ ତାକୁ ଦିଅ, କହି ପୁଣି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ପୋଲିସ ମଧ୍ୟ ରାଘବ ର ମା ଦୁଃଖରେ ଏମିତି କହୁଛନ୍ତି ବୋଲି ଜାଣି ତାଙ୍କ ଆଖି ଆଗରେ ମୋତେ ଗାଡ଼ିରେ ବସି ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନ ଆସିବାକୁ କହିଲେ । କିନ୍ତୁ ରାଘବ ର ବାପା ମନା କରିଲେ ଯେ ରାହୁଲ ର କିଛି ଭୁଲ ନାହିଁ । ସେ ନିଜେ ମଦ ପିଇ ବିସର୍ଜନ ପାଇଁ ଯାଇଥିଲା। ପୋଲିସ ତଥାପି କିଛି ପଚରା ଉଚରା ପାଇଁ ମୋତେ ଏବଂ ରାଘବ ର ବାପା ଙ୍କୁ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲେ। ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନ ରେ କେବଳ ଆମେ ଦୁହେଁ ନଥିଲୁ, ଆମ ସାହି ର ସହ ସହ ଲୋକ ଆସି ପହଁଚିଲେ। ଯେ ରାହୁଲ ର ଭୁଲ ନାହିଁ ବୋଲି କହିବାକୁ। କିନ୍ତୁ ପୋଲିସ କହିଲେ। ମୁଁ ଜାଣେ ରାହୁଲ ର ଭୁଲ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଅଳ୍ପ ଇନଭେଷ୍ଟିଗେସନ ତ କରିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ଏହି ଇନଭେଷ୍ଟିଗେସନ ରେ ମୋତେ ରାହୁଲ ସାହାଯ୍ୟ କରି ପାରିବ ସେଥିପାଇଁ ତାକୁ ଏଠି ଅଣା ଯାଇଛି । ଏତିକି ଶୁଣି ଗାଁ ଲୋକ ଙ୍କ ପାଟି ତୁଣ୍ଡ କମି ବାରେ ଲାଗିଲା। ମୋତେ ପୋଲିସ ଯାହା ଯାହା ପଚାରିଲେ ମୁଁ ସବୁ ସତ ସତ କହିଲି ଏବଂ ପ୍ରାୟ ଅଧ ଘଣ୍ଟାଏ ପରେ ଆମ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ପୋଲିସ୍ ବାବୁ ରାଘବ ନିଖୋଜ ବୋଲି ରିପୋର୍ଟ ଲେଖି ଆମକୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ।

ସେ ଘଟଣା ର ଠିକ୍ ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ସେଠୁ ପାଞ୍ଚ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ନଦୀ କୂଳରେ ଥିବା ରାମଚନ୍ଦ୍ର ପୁର ଗାଁ ର ଲୋକ ଟିଏ ଆସି କହିଲା ଯେ ଗୋଟିଏ ୨୦ ରୁ ୨୫ ବର୍ଷ ବୟସ ହେବ ଗୋଟିଏ ଯୁବକ ନଦୀ ପଠାରେ ଲାଗିଛି । ଏକଥା ଶୁଣି ପ୍ରଥମେ ମୁଁ ଏବଂ ରାଘବ ର ବାପା ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନ୍ ଗଲୁ ସେଠୁ ପୋଲିସ୍ ଏବଂ ଅଗ୍ନିଶମ ବିଭାଗ ର ଅଫିସର ସହିତ ନଦୀ ପଠାରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ। ମୋ ଛାତି ଭିତରଟା ଖାଲି ଜୋର ରେ ଧକ୍ ଧକ୍ ହେଉଥାଏ। ସଭିଏଁ ସେ ଜାଗା ରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ । ବହୁତ ଭିଡ ଥାଏ। ଭିଡ ଭିତରକୁ ଯାଇ ଯାହା ଦେଖିଲି ମୋର ଆଖି ଲିଭିଗଲା। ସେ ଦୃଶ୍ୟ ମୋ ଆଖି ପଟଳରେ ସାରା ଜୀବନ ପାଇଁ ଛବି ହୋଇ ରହିଗଲା । ସେଠି ପଡିଥିଲା ରାଘବର ଶବ । ଶରୀର ର ୮୦ ପ୍ରତିଶତ ଫୁଲି ଯାଇଛି । କିଛି କିଛି ଜାଗାରେ କିଛି ଆଘାତ ଲାଗି ସେଠୁ କିଛି ମାଂସ ବାହାରି ଯାଇଛି । ଯେମିତି କି କୋଉ ମାଛ ଖାଇଲା ଭଳି ଚିହ୍ନ ଥିଲା । ମୁଖରେ ହସ ସ୍ବରୂପ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଥିଲା ଗଣେଶଙ୍କ ଶୁଣ୍ଢ ଟିଏ । ତା ମୃତ ଦେହ କୁ ଦେଖି ମୁଁ ପାଗଳ ସ୍ବରୂପ ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲି । ପ୍ରକୃତରେ ସେ ସମୟ ଟା ମୋ ପାଇଁ ଧର୍ଯ୍ୟହିନ ହୋଇ ପଡ଼ିଲା । ମୋ ପାଦ ତଳୁ ମାଟି ଖସିଗଲା। ଯେମିତି ମୁଁ ଅଚେତ୍ ହେବାକୁ ଲାଗିଲି। ରାଘବ କହେ ତୁ ମୋର ସାହସୀ ପିଲା ଟା ରେ। କିନ୍ତୁ ତାର ମୃତ ଦେହ ଦେଖି ମୋର ସାହସ ମାଟିରେ ଲୋଟି ପଡ଼ିଲା। ମୁଁ ଅଚେତ୍ ହୋଇ ପଡିଲି। ମୋତେ ପାଣି ଛିଟା ମାରି ହୋସ ରେ ଅଣା ଗଲା। ପୋଲିସ କହିଲା, ମୃତ ଦେହ କୁ ଶବ ବ୍ୟବଚ୍ଛେଦ ପାଇଁ ପଠା ଯିବ। କିନ୍ତୁ ରାଘବ ର ବାପା ଏଠି ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ମନା କରିଲେ ଯେ ମୁଁ ଶବ ବ୍ୟବଚ୍ଛେଦ ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେବାକୁ ଚାହୁଁ ନାହିଁ । ତାପରେ ପୋଲିସ କାଗଜରେ ଦସ୍ତଖତ କରି ଶବକୁ ରାଘବର ଘରେ ଆଣି ପହଞ୍ଚାଇ ଦେଲେ। ରାଘବର ମା’ ର ରାଗ ମୋ ଉପରେ ଥାଏ। ସେ ମୋତେ ଯେମିତି କଡ଼ା ନଜର ରେ ଦେଖୁଥିଲେ ଏବଂ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କେତେ କଣ ଅଭିଶାପ ଦେଇ ଚାଲିଥିଲେ ।

ପରେ ରାଘବର ଶବ ସତ୍କାର କରାଗଲା । ସମସ୍ତେ ଚାଲିଗଲେ ହେଲେ ମୁଁ ସେମିତି ଠିଆ ହୋଇଥାଏ ତା ଜଳନ୍ତା ଶବ ପାଖରେ । ଆଖିରୁ ଲୁହ ନଦୀର ସୁଅ ଭଳି ଝରି ଯାଉଥାଏ। ସାରା ଜୀବନ ପାଖେ ପାଖେ ରହିବ ବୋଲି କଥା ଦେଇଥିଲା ହେଲେ ସେ ଯେମିତି ଦିନେ କହିଥିଲା ସେମିତି ସେହି ଶବ୍ଦ ଗୁଡ଼ିକ ମୋ କାନରେ ଗୁଞ୍ଜରୀ ଉଠୁଥିଲା ଯେ “ସାଙ୍ଗ ରେ ମରିବି ତ ତୋ ଆଖି ଆଗରେ ହିଁ ମରିବି ” ଆଉ ସେମିତି ହିଁ ହେଲା । ଆଉ ମୁଁ ଜାଣି ପାରିଲିନି ଯେ ମୁଁ ଯାହାକୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଉଥିଲି ଏବଂ ମୁଁ ଯାହାକୁ ମୋ ର ଆତ୍ମା ର ଦର୍ଜା ଦେଇଥିଲି ସେ ଏମିତି ଏକ ଅଙ୍ଗେ ନିଭା କାହାଣୀ ସଜେଇ ମୋ ସହିତ ଛଳ କରି ଚାଲିଯିବ ବୋଲି । ସତରେ ବଡ଼ ନିଃସ୍ଵାର୍ଥ ପର ଥିଲା ମୋ ରାଘବ। ଏ ଇର୍ଷାମୟ ଦୁନିଆରେ ମୋତେ ଏକା କରି ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଚାଲିଗଲା । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା ଏବଂ ମୁଁ ପ୍ରତିଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ସେ ନଦୀ କୂଳକୁ ଯାଏ । ଆଉ ପାଗଳ ପରି ତା ଫେରିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ବସେ । ଏପଟ ସେପଟ ଖୋଜି ବୁଲେ । ପୁଣି ଆଣ୍ଠୁମାଡି ବସି ଭୋ ଭୋ ହୋଇ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗେ । ଆଉ ଠିକ୍ ସେତିକି ବେଳେ କଣ ହୁଏ ଜାଣିଛ???
ମୋତେ ଏମିତି ଲାଗେ ଯେ ରାଘବ ମୋ କାନ ପାଖକୁ ଆସି କହି ଦିଏ ” ଏ ସାଙ୍ଗ ତୁ ଡରନି ରେ, ମୁଁ ଶୀଘ୍ର ଆସିବି,,, ଆରେ କହ ? ଗଣେଶଙ୍କ ଠାରୁ ତୋ ପାଇଁ କଣ ଆଣିଦେବି? ଗଣେଶ ଙ୍କ ଶୁଣ୍ଢ ନା ଆଉ କିଛି……….”।

ନରେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ସ୍ବାଇଁ ଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲିଖିତ……

ଗୋଳାବନ୍ଧ, ଗଞ୍ଜାମ ।



କାହାଣୀ ଟି କେମିତି ଲାଗିଲା ମତାମତ ଦେବାକୁ ଭୁଲିବେ ନାହିଁ । ରହିଲି ସାଙ୍ଗ ମାନେ।

ଶେଷ ବିସର୍ଜନ (୨)

ପ୍ରଥମ ପୃଷ୍ଠା କୁ କ୍ଲିକ୍ କରି ପଢନ୍ତୁ



ଆମେ ସମସ୍ତେ ଗାଁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କ୍ଷମା ମାଗି ବାଉଁଶ ନେଇ ସେଠାରୁ ଚାଲି ଆସିଲୁ । ସବୁ ଦରକାର ଜିନିଷ ଆଣି କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲୁ। ଗଣେଶ ପୂଜାର ପୂର୍ବ ରାତି ଫୁଲ ବୋବାଲ, ଫୁଲ ମସ୍ତି । ଭଳିକି ଭଳି ଝାଲର ସାଙ୍ଗକୁ ନାନା ପ୍ରକାରର ଗଛରେ ପୁରା ମେଢ ସଜାଗଲା । ସେଦିନ ରାତିରେ କିଏ ବି ଜମା ଶୋଇ ନାହୁଁ। ସକାଳ ହେଲା ସମସ୍ତେ ସାତଟା ସୁଧା ଗାଧୋଇ ସାରିଥିଲୁ। ରାତ୍ରିରୁ ହିଁ ଗଣେଶଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତି ରଖାଯାଇ ଥାଏ। ଜଣେ ଗଲା ଗୋସାଇଁଙ୍କୁ ଡାକିବା ପାଇଁ ହେଲେ ଗୋସାଇଁ ସ୍କୁଲ ଆଉ କିଛି ଜାଗାରେ ପୂଜା ସାରି ଆସିବେ ବୋଲି କହିଲେ। ଆର ସାହିର ପିଲାମାନେ ଆସିଲେ ଆମ ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତିର ଆକାର ଆଉ ସାଜ ସଜା ଦେଖିବାକୁ । ମୂର୍ତ୍ତିର ଆକାର ଦେଖି ସେମାନଙ୍କର ମୁହଁ ସୁଖିଗଲା।କାରଣ ସେମାନଙ୍କର ମୂର୍ତ୍ତି ଠାରୁ ଆମ ମୂର୍ତ୍ତି ବହୁତ ବଡ ଥିଲା। ଲାଇଟ ସାଉଣ୍ଡ ବି ଆମର ଭଲ ଥିଲା । ଠିକ୍ ଏଗାରଟା ବେଳେ ଗୋସାଇଁ ଆସିଲେ ଆଗରୁ ସବୁ ସାମଗ୍ରୀ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲା । ସାହିର ସମସ୍ତେ ପୂଜାରେ ଯୋଗ ଦେଲେ । ହେଲେ ରାଘବର ଦେଖାନାହିଁ ।

ଜଣେ ପିଲାକୁ କହିଲି ଯାଇ ଖୋଜିବାକୁ । କିଛି ସମୟ ପରେ ସେ ପିଲା ଧାଇଁ ଆସି କହିଲା ରାହୁଲ ଭାଇ ଜଲଦି ଆସ ରାଘବ ଭାଇ ଆର ସାହିରେ ମାର୍ ପିଟ୍ କଲାଣି । ତା କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ପୂଜା ଛାଡି ଧାଇଁଗଲି । ଗଲା ବେଳକୁ ମଣ୍ଟୁ ଆଉ ରାଘବ ର ନିର୍ଧୁମ ମାର୍ ପିଟ୍ ଚାଲିଥିଲା । ସମସ୍ତେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ଛଡାଇଲୁ । ରାଘବ ଠାରୁ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି ଯେ ରାଘବ ଗୋସାଇଁଙ୍କ ପାଇଁ ଆର ସାହି ଦୋକାନରୁ ଗୋଟିଏ ଥଣ୍ଡା ବୋତଲ ଆଣି ଆସିଲାବେଳେ ରାଘବକୁ ଦେଖେଇ ହୋଇ ମଣ୍ଟୁ ଆମ ମେଢକୁ ନେଇ ଏପଟ ସେପଟ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା । ରାଘବ ବି ସେ ଦିନ ମଦ ଟିକିଏ ପିଇ ଦେଇଥିଲା । ସେଥି ପାଇଁ ମଣ୍ଟୁର କଥା ଶୁଣି ଝଗଡା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା । ମୁଁ ରାଘବକୁ ନେଇ ଆସିଲି ପୂଜା ମଣ୍ଡପ ପାଖକୁ । ପୂଜା କାମ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ପ୍ରାୟ ଏକ ଘଣ୍ଟା ପରେ ପୂଜାକାମ ସରିଲା। ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରସାଦ ଦିଆଗଲା। ଗାଁ ସାରା ମାଇକ୍ ସାଉଣ୍ଡ ର ଗୀତରେ କମ୍ପି ଉଠୁଥିଲା ।

ଏମିତି ପାଞ୍ଚ ଦିନ ଚାଲିଲା ପରେ ଆସିଲା ବିସର୍ଜନ ଦିନ । ପାଖ ଗାଁ ରୁ DJ ବହଣା କରାଯାଇ ଥିଲା । ଆର ସାହି ମେଢ ଦିନରେ ହିଁ ବିସର୍ଜନ କରି ଦେଇଥିଲେ । ଆମର ରାତି ପୋଗ୍ରାମ ଥିଲା । ସେଦିନ ରାଘବର ଅବସ୍ଥା କିଛି ଠିକ୍ ନଥିଲା । ମନା କରିବା ସତ୍ବେ ବି ବହୁତ ମଦ ପିଇ ଥିଲା । ସନ୍ଧ୍ୟା ହେବାକୁ ଆସିଲା । ଆରମ୍ଭ ହେଲା DJ । ସମସ୍ତେ DJ ଗୀତରେ ପୁରା ବୋବାଲ ହୋଇ ନାଚିଲୁ। ରାଘବ ନାଗିନ୍ ଗୀତରେ ନାଚ କରି ରାସ୍ତାରେ ଯେମିତି ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଇଥିଲା । ଆର ସାହିକୁ ଯେତେବେଳ ଗଲୁ DJ ସାଉଣ୍ଡ ବଢେଇ ଦିଆଗଲା । ଆମ ମାନଙ୍କ ପ୍ରୋସେସନ ଦେଖି ସେମାନଙ୍କର ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ ହେଇଗଲା । ପୁଣି ଝଗଡା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ । ବୁଝାସୁଜା ପରେ ସବୁ ଶାନ୍ତ ହେଲେ । ଆଗକୁ ଚାଲିଲା ଗାଡି । ପ୍ରତିବର୍ଷ ଗାଁ ପାଖ ନଦୀରେ ଗଣେଶ ବିସର୍ଜନ କରାଯାଏ । ସେଥିପାଇଁ ଗାଡି ଚାଲିଲା ନଦୀ କୂଳକୁ। ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତି ପୂଜା ସରିଲା ପରେ ମୂର୍ତ୍ତି ବିସର୍ଜନ ପାଇଁ ନିଆ ଗଲା ବେଳେ ରାଘବ ମଧ୍ୟ ବାହାରିଲା ଯିବାପାଇଁ । ମୁଁ କହିଲି, ଆରେ ରାଘବ ତୁ ପେଟେ ମଦ ପିଇଛୁ ଜମା ଯାଆନି । ରାଘବ କହିଲା, ମୁଁ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଗଣେଶ ବିସର୍ଜନ କରେ ଆଉ ଏ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ବିସର୍ଜନ ରେ ସାମିଲ ହେବି । ରାଘବ କହିଲା ମଦ ପିଇବା ଟା ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟେ କମନ୍ କଥା ତୁ ଚିନ୍ତା କରେନି ମ ତୋତେ ଏତେ ଶିଘ୍ର ଛାଡି ଯିବିନି। ବହୁତ ବୁଝେଇଲି ହେଲେ ଜମା ଶୁଣିଲାନି । କହିଲା, ଛୋଟବେଳେ ତୁ କହୁଥିଲୁ ତୋ ପାଇଁ ଗଣେଶଙ୍କ ଶୁଣ୍ଢ ଆଣି ଦେବା ପାଇଁ। କହ ଆଜି କଣ ଆଣିଦେବି? । ମୁଁ ବହୁତ ରାଗିଯାଇ ଥିଲି । ତାକୁ କହିଲି, କିଛି ଆଣିବା ଦରକାର ନାହିଁ ତୁ ଗଣେଶ ବିସର୍ଜନ କରି ଶିଘ୍ର ଆସିବୁ । ମୋତେ ନଦୀ ଭିତରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଡରଲାଗେ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ କେବେ ବି ବିସର୍ଜନ ରେ ଯାଏ ନାହିଁ । ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତିର ଆକାର ବଡଥିବା ଯୋଗୁଁ ମୂର୍ତ୍ତି କୁ ଆଠ ଜଣ ଉଠେଇ ନେଲେ । ନଦୀ ର ଜଳସ୍ରୋତ ତୀବ୍ର ଥାଏ । ରାତି ଅଧିକ ହୋଇଥିବା ହେତୁ ସେତେଟା ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ। ସମସ୍ତେ ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ଧରି “ଗଣପତି ବାବା ମୋରିଆ” କହି ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବଢୁଥାନ୍ତି । ମୋ ମନ କିଛି ବି ଭଲ ଲାଗୁନଥାଏ। ମୋତେ ଅନୁଭବ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଯେ କିଛି ଗୋଟିଏ ଅଘଟଣ ଘଟିବାକୁ ଯାଉଛି। ମନ ଭିତରେ କୋକୁଆ ଭୟ । ମୁଁ ଅନାଇ ଥାଏ ରାଘବକୁ, ହେଲେ ଅନ୍ଧକାର ହେତୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବେ ଦେଖା ଯାଉନଥାଏ। କେବଳ ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତି ହିଁ ଟିକିଏ ଦେଖା ଯାଉଥାଏ । ଧିରେ ଧିରେ ଗଣେଷ ମୂର୍ତ୍ତି ବି ଆଉ ଦେଖା ଗଲାନି। ସମସ୍ତେ ପୁଣି ଗଣପତି ବାବା ମୋରିଆ କହି ମୂର୍ତ୍ତି କୁ ବିସର୍ଜନ କରି ନଦୀ କୂଳକୁ ଆସିଲେ । ସମସ୍ତେ ଆସିଲେ ହେଲେ ମୁଁ ରାଘବକୁ ଦେଖି ପାରିଲିନି। ସେମାନେ ବି ଭାବି ଥିଲେ ରାଘବ ତାଙ୍କ ସହ ଆସିଥିବ। ହେଲେ ରାଘବ କୁ ନ ପାଇ ସମସ୍ତେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ପଡିଲେ । ସମସ୍ତେ ପୁଣି ନଦୀ ଭିତରକୁ ଯାଇ ଖୋଜିଲେ । ରାତି ୧୨ ଟା ହେବାକୁ ଲାଗିଲାଣି।

ଗୋଟିଏ ଘଣ୍ଟା ଖୋଜିବା ପରେ ରାଘବ ଆଉ ମିଳିଲା ନାହିଁ । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଅଗ୍ନିଶମ ବିଭାଗ କୁ ଖବର ଦିଆ ଗଲା। ଖବର ପାଇ ଅଗ୍ନିଶମ ବିଭାଗ ଅଧ ଘଣ୍ଟାଏ ଭିତରେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ । ରାଘବର ବାପା ମାଆ ମଧ୍ୟ ଖବର ପାଇ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଧାଇଁ ଆସିଲେ । ଗାଁ ସାରା ହୋ ହାଲା ହୋଇ ଗଲା । ରାଘବ ନଦୀରେ ବୁଡି ଯାଇଛି । ମୁଁ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ନିଜକୁ ଆଉ ରାଘବର ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ସାନ୍ତନା ଦେଇ ରଖିଥାଏ। ଅଗ୍ନିଶମ ବିଭାଗ ବହୁତ ଖୋଜି ବି ଯେତେବେଳେ ନ ପାଇ ଆସି ଆମକୁ ଜଣେଇଲେ ଯେ ଏବେ ମିଳିବ ନାହିଁ ଏମିତି ରେ ଅନ୍ଧାର ରାତି । ଆମେ ଆସନ୍ତା କାଲି ସକାଳେ ଆସିବୁ କହି ଚାଲିଗଲେ । ମୁଁ ଆଉ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲି ନାହିଁ। ସ୍ତବ୍ଧ ହୋଇ ଆଣ୍ଠୁ ମାଡି ବସି ପଡିଲି । ରାଘବର ମାଆ ନ ପାଇବା କଥା ଶୁଣି ସେ ବାରମ୍ବାର ବେହୋସ ହୋଇଯାଉଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ବହୁ କଷ୍ଟରେ ପାଣି ଛିଟା ଦେଇ ଚେତା ଫେରେଇ ଆଣିଲୁ । ତାଙ୍କୁ ଘରକୁ ଅଣା ଗଲା। ଆରାମ କରିବାକୁ କହି ବାହାରକୁ ଆସିଲୁ। ସେ ଅଳ୍ପ ଠିକ୍ ହେଲା ପରେ ତାଙ୍କ ମା ରାଘବ କୁ ଡାକି ବାହୁନି ବାହୁନି କାନ୍ଦିଲେ ଏବଂ ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ମୋତେ ଗାଳି ଦେଇ କହିଲେ ଯେ ଏ ସବୁ ତୋରି ଯୋଗୁଁ ହିଁ ହୋଇଛି ଆଉ ମୋ ପୁଅ ଆଜି ନଦୀରେ ବୁଡ଼ି ଯାଇଛି। ଜାଣିନି ସେ ଏ ଦୁନିଆରେ ଅଛି ନା ନାହିଁ, କହି ପୁଣି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ସବୁ ତୋର ଭୁଲ, ଆଉ ତୁ ମୋ ପୁଅକୁ ମାରି ଦେଇଛୁ , କି ଭୁଲ କରିଥିଲା ସେ ତୋର? କାହିଁକି ତାକୁ ଏତେବଡ ସଜା ଦେଲୁ ? ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୋତେ ବହୁତ କଷ୍ଟ ଲାଗୁଥାଏ ଏବଂ ମନ ଭିତରେ ଆକସ୍ମିକ ବିଜୁଳି ତରଙ୍ଗ ଖେଳିଗଲା। ମନେ ମନେ ଭାବିଲି ଯେ କଣ ସତରେ ମୋ ଯୋଗୁଁ ଆଜି ରାଘବର ଜୀବନ ଚାଲିଗଲା? । ପୁଣି ଭାବିଲି ନା ନା ସେ ମରି ପାରିବ ନାହିଁ । ସେ ମୋତେ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଥିଲା ସେ ମୋତେ ଛାଡ଼ି କେବେ ଯିବ ନାହିଁ । ପୁଣି ଭାବିଲି, ସେଦିନ ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହିଥିଲା ଯେ “ତୋ ଆଖି ସାମ୍ନାରୁ ଏ ଦୁନିଆ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯିବି ” ଏମିତି ଭାବି ମୁଁ ଯେମିତି ପାଗଳ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲି।

ଶେଷ ପୃଷ୍ଠା କୁ କ୍ଲିକ୍ କରି ପଢନ୍ତୁ ….

ନରେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ସ୍ବାଇଁ ଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲିଖିତ……

ଗୋଳାବନ୍ଧ, ଗଞ୍ଜାମ ।



କାହାଣୀ ଟି କେମିତି ଲାଗିଲା ମତାମତ ଦେବାକୁ ଭୁଲିବେ ନାହିଁ । ରହିଲି ସାଙ୍ଗ ମାନେ।

ଶେଷ ବିସର୍ଜନ (୧)



ରାହୁଲ ମୋବାଇଲ୍ ଖୋଲି ଫେସବୁକ୍ ରେ ଫୋଟ ଦେଖୁଥିଲା । ହଠାତ୍ ସୁଧିର ଆସି ପଚାରିଲା ଆରେ ରାହୁଲ ଏହି ମାସରେ ଗଣେଶ ପୂଜା କେବେ ପଡୁଛି। ଗଣେଶ ପୂଜା ଶୁଣି ରାହୁଲ କିଛି ସମୟ ଚୁପ୍ ରହିଗଲା । ଆଉ ତା ଆଖିରୁ ଦୁଇ ଧାର ଲୁହ ବାହାରିଗଲା । ସୁଧିର ତାର ରୁମମେଟ୍ ବେଙ୍ଗଲୁରୁ ର ଯଶବନ୍ତ ପୁର ରେ ଆଜ କୁ 2 ବର୍ଷ ହେଲା ରହୁଛନ୍ତି । ହେଲେ ଆଜି ଯାଏ ରାହୁଲ କୁ ଏମିତି କେବେ ଦେଖିନଥିଲା । ରାହୁଲ ଆଖିର ଲୁହ ଦେଖି ସୁଧିର ଛାନିଆ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ପଚାରିଲା ରାହୁଲ୍ କଣ ହୋଇଛି ତୋର ? ହଠାତ୍ ଗଣେଶ ପୂଜା କଥା ଶୁଣି ଆଖିରୁ ଲୁହ ବାହାରି ଗଲା ଯେ ? ରାହୁଲ ତା ପାଖରେ ଥିବା ଗାମୁଛା ରେ ଲୁହ ପୋଛିଲା । ଆରମ୍ଭ କଲା ଅତୀତ ରେ ଘଟିଥିବା ସେହି ଲୋମ ହର୍ଷଣକାରୀ କାହାଣୀ ଟିକୁ।

ମୁଁ ଆଉ ରାଘବ ଦୁହେଁ ଏମିତି ସାଙ୍ଗ ଥିଲୁ ଯିଏ ବି ଆମ ବନ୍ଧୁତା ଦେଖୁଥିଲା, ସେ କହୁଥିଲା ବନ୍ଧୁ ହେବ ତ ରାହୁଲ ଆଉ ରାଘବ ପରି। ଗୋଟିଏ ଥାଳି ରେ ଖାଇବା ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଗୋଟିଏ ଶେଯରେ ଶୋଉଥିଲୁ। କିଏ କାହାକୁ ଛାଡ଼ି ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ବି ରହି ପାରୁନଥିଲୁ । କିନ୍ତୁ ରାଘବର ର ଗୋଟିଏ ବଦଭ୍ୟାସ ଥିଲା । ସେ କମ୍ ବୟସରୁ ହିଁ ମଦ୍ୟପାନ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ନିଶା ଦ୍ରବ୍ୟ ସେବନ କରୁଥିଲା। ଯେତେବେଳେ ମୋ ସାମ୍ନା କୁ ଆସୁଥିଲା, ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭଦ୍ର ଭଳି ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲା । ଯେମିତି ମୁଁ କିଛି ଜାଣିପାରିବି ନାହିଁ। ହେଲେ ମୁଁ ସବୁକିଛି ଜାଣି ଚୁପ୍ ରହୁଥିଲି । ମୁଁ ଭାବୁଥିଲି ରାଘବ ଆଜି ନହେଲେ କାଲି ସୁଧୁରି ଯିବ। ବେଳେ ବେଳେ ରାଘବ ବି ଭାବୁଥିଲା ଯେ ସେ ତାର ସବୁ ଖରାପ ଅଭ୍ୟାସ ଛାଡ଼ି ଦେବ, ହେଲେ ଛାଡି ପାରୁ ନଥିଲା । ମୁଁ ଯେବେ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ସେ କଥା ଏପଟେ ସେପଟ କରି ଭୁଲେଇ ଦେଉଥିଲା । କହୁଥିଲା ମୁଁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ମରିବି ନାହିଁ ରେ, ଆଉ ଯେଉଁ ଦିନ ମୁଁ ମରିବି ତୋ ଆଖି ସାମନା ରେ ହିଁ ମରିବି, ତାର ଏ କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ରାଗି ଯାଉଥାଏ।

ଗାଁ ରେ ଯେବେ ଗଣେଶ ପୂଜା ହୁଏ ଆମେ ଦୁହେଁ ନିଶ୍ଚୟ ଥାଉ। ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତି ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ମେଢ଼ ସାଜସଜ୍ଜା ସବୁଥିରେ ଏକ ନମ୍ବର । ହେଲେ ଆମମାନଙ୍କ ଖୁସି ଆର ସାହିର ମଣ୍ଟୁ ଆଉ ତା ସାଙ୍ଗମାନେ ଦେଖି ସହି ପାରୁନଥିଲେ । ସବୁବେଳେ ଆମମାନଙ୍କ ସହ ପ୍ରତିଯୋଗିତା । ଗାଁ ଲୋକ ଆଉ ସାହି ଲୋକମାନେ ମୁଁ ଆଉ ରାଘବ କରିଥିବା ମେଢ଼ କୁ ଅଧିକ ଚାନ୍ଦା ଦିଅନ୍ତି ବୋଲି ସେମାନଙ୍କର ଭାରି ରାଗ । ଏତିକି କହି ରାହୁଲ ସୁଧିର କୁ ପାଣି ଗ୍ଲାସ ଟିଏ ମାଗିଲା । ପାଣି ପିଇ ସାରିବା ପରେ 5 ବର୍ଷ ପୂର୍ବ ରୁ ଘଟିଥିବା ଘଟଣା କୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି କହିଲା ।

ସେହି ବର୍ଷ ଅଗଷ୍ଟ ମାସ 25 ତାରିଖରେ ଗଣେଶ ବାବା ବିଜେ ହୋଇଥିଲେ । ପୂଜା ର ମାସେ ଆଗରୁ ଆମ ଭିତରେ ବହୁତ୍ ଏକ୍ସାଇଟେଡ ଥାଏ । କେମିତି ବାଉଁଶ ଆଣିବୁ ? ଚାନ୍ଦା ଆଦାୟ କରିବୁ? ଇତ୍ୟାଦି ମୁଁ ଆଉ ସାଙ୍ଗମାନେ ମିଶି କଥାହେଲୁ। ନିଷ୍ପତ୍ତି ହେଲା ଯେ ଆର ସହି ବାଙ୍କନିଧି ଜେନାଙ୍କ ବାଉଁଶ କୁମ୍ଭ ରୁ ବାଉଁଶ ଅଣାଯିବ। ବାଙ୍କନିଧି ଙ୍କ ସହ କଥା ହେବା ପରେ ଜଣାପଡ଼ିଲା ଯେ ତାଙ୍କ ପୁତୁରା ସିମାଞ୍ଚଳ ଅଲଗା ପୂଜା ମେଢ଼ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହ ମିଶିଛି । ସେଠୁ ଆଣିଲେ ଝଗଡ଼ା ହେବ ବୋଲି ମନା କରିଦେଲି। ହେଲେ ରାଘବର ଏକା ଜିଦ୍ ତାଙ୍କ କୁମ୍ଭ ରୁ ହିଁ ବାଉଁଶ ଆଣିବ ବହୁତ୍ ବୁଝେଇ ବା ପରେ ବି ସେ ଜମା ବୁଝିଲା ନାହିଁ । ସେତେବେଳେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ରାଜି ହୋଇଗଲି ସେ ବାଉଁଶ କୁମ୍ଭ ରୁ ଆଣିବା ପାଇଁ।

ସମସ୍ତେ ବାହାରିଲୁ ବାଉଁଶ ଆଣିବା ପାଇଁ । ବାଁଉଶ କୁମ୍ଭ ରୁ ଦଶଟି ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା ବାଉଁଶ ବାହାରିଲା । ହେଲେ ଏ ସବୁ ମଣ୍ଟୁ ଦୂରରୁ ଦେଖି ସିମାଞ୍ଚଳ କୁ ଯାଇ କହିଲା ” ଆରେ ସିମାଞ୍ଚଳ ତୁ ପରା ଆମକୁ ବାଉଁଶ ହାଣିବାକୁ ମନା କରୁଥିଲୁ । ହେଲେ ସେମାନେ ତୋ ଦାଦାଙ୍କୁ କହି କେମିତି ବାଉଁଶ ନେବାକୁ ବସିଲେଣି ଯା ଦେଖିବୁ ” ଏତିକି କଥା ଶୁଣି ସିମାଞ୍ଚଳ ଧାଇଁ ଆସିଲା ଆମ ପାଖକୁ । କହିଲା କଣ ରେ ତୁମ ମାନଙ୍କ ସାହାସ ତ କିଛି କମ୍ ନୁହଁ। କୋଉ ସାହାସରେ ଆମ ବାଉଁଶ ନେଉଛ । ମୁଁ କହିଲି ” ଆରେ ସିମାଞ୍ଚଳ ଆମେ ତ ତୋ ଦାଦାଙ୍କୁ ପଚାରି ନେଉଛୁ ! କଣ ଆମେ ଚୋରି କରି ନେଇ ଯାଉଛୁ କି ?” ସିମାଞ୍ଚଳ କହିଲା ତମେ ସମସ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଚୋର ସେଥିପାଇଁ ଆମ ବାଉଁଶ ଚୋରି କରି ନେଇ ଯାଉଛ । ଏତିକି କହିବା ମାତ୍ରେ ରାଘବ ସିମାଞ୍ଚଳର ଗାଲକୁ ଗୋଟିଏ ଶକ୍ତ ଜାବୁଡା ଦେଲା। ସିମାଞ୍ଚଳ ରାଗିଯାଇ ରାଘବକୁ ମଧ୍ୟ ଦୁଇଟି ବିଧା ମାରିଲା । ମୁଁ ଆଉ ସହି ପାରଲି ନାହିଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସିମାଞ୍ଚଳ ର ଚୁଟିକୁ ଧରି ପିଠିରେ ଦେଲି ଗୋଟେ ନିର୍ଧୁମ ପ୍ରହାର । ମଣ୍ଟୁ ତା ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଧାଇଁ ଆସିଲା । ଆଉ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ଦୁଇ ଗୋଷ୍ଠୀ ଭିତରେ ମହା ସମର । ଦୁଇ ଗୋଷ୍ଠୀର ପାଟି ତୁଣ୍ଡ ଶୁଣି ଗାଁ ଲୋକମାନେ ଧାଇଁ ଆସିଲେ । ଆଉ ଝଗଡାକୁ ଆୟତ କଲେ । ଝଗଡ଼ା ରେ ଉଭୟ ଗୋଷ୍ଠୀର ପିଲା ଖଣ୍ଡିଆ ଖାବରା ହୋଇଥିଲେ । ଗାଁ ଲୋକମାନେ ବହୁତ ଗାଳି ଦେଇ ବୁଝାଇ କହିଲେ ଆଗକୁ ଯେମିତି ଏମିତି ଝଗଡା ନ ହୁଏ !! ନହେଲେ ତୁମ ମାନଙ୍କୁ ଥାନାରେ ଦିଆଯିବ ।

ଦ୍ଵିତୀୟ ପୃଷ୍ଠା କୁ କ୍ଲିକ୍ କରି ପଢ଼ନ୍ତୁ

ନରେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ସ୍ବାଇଁ ଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲିଖିତ……

ଗୋଳାବନ୍ଧ, ଗଞ୍ଜାମ ।



କାହାଣୀ ଟି କେମିତି ଲାଗିଲା ମତାମତ ଦେବାକୁ ଭୁଲିବେ ନାହିଁ । ରହିଲି ସାଙ୍ଗ ମାନେ।

ରିନା…୩

ତୃତୀୟ ଭାଗ

ଦ୍ଵିତୀୟ ପୃଷ୍ଠା କୁ ପଢନ୍ତୁ

ରିନା: ବିଜୁଳି ଖର୍ଚ୍ଚ କେତେ ଆସୁଛି ଅଙ୍କଲ ?? ଅଙ୍କଲ: ତମ ଉପରେ ରହିଲା କଥା, ଅଧିକ ହେଲେ ୫୦୦ ନହେଲେ ୨୦୦-୩୦୦ ଭିତରେ ଆସିବ । ରିନା: ଅଳ୍ପ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ କହିଲା, ମାନେ ପ୍ରତି ମାସରେ ୧୦୦୦ ଟଙ୍କା, ହଉ ଅଙ୍କଲ !! ରାଜୁ: ତମେ ଚିନ୍ତା କରନି, ରିନା: ତମ ହଜାର ଟଙ୍କାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ମୋ ପାଖରେ ଅଛି, ତମେ କେବଳ ହଁ କର । ରିନା: ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲା, ଠିକ୍ ଅଛି ଅଙ୍କଲ ଏବଂ ଘର ଠିକ୍ ହୋଇଗଲା। ଅଙ୍କଲ: ତମେ ଯେବେ ଚାହିଁବ ସେଦିନ ଆସି ରହି ପାରିବ । ମାତ୍ର ଜଲ୍ଦୀ ଆସିବ । କାରଣ ମୋ ଝିଅ ର ସ୍କୁଲ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲାଣି । ରିନା: ହଁ ଅଙ୍କଲ ଶୀଘ୍ର ଆସିବି । ଏତିକି କଥା ସରିବା ପରେ ସମସ୍ତେ ଘରୁ ବାହାରି ଗଲେ।

ରାଜୁ: ଏବେ ଚାଲ ତୁମର ପାର୍ଟ ଟାଇମ୍ ଜବ୍ ବିଷୟରେ ଦେଖିବା। ରିନା: ସବୁ ଆଜି ହିଁ କରିବା । ରାଜୁ: ହଁ ନହେଲେ ଲେଟ୍ ହୋଇଯିବ । ରିନା: ହଉ ଚାଲ । ତାପରେ ସେମାନେ ପହଞ୍ଚିଲେ ରାଜୁ ର ବାପାଙ୍କ ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି ରେ। ସେଠି ସେମାନେ ରାଜୁ ର ବାପାଙ୍କୁ ଦେଖା କରିଲେ । ରିନା, ଜାଣି ନଥାଏ କି ଏଇ କମ୍ପାନୀ ରାଜୁ ର ବାପାଙ୍କ ବୋଲି । ସେ କହୁଥାଏ ଏଠି କଣ କାମ କରିବି ରାଜୁ ?? ରାଜୁ : ତମେ ଚୁପ୍ ରହିବ, ତମକୁ ଯେତିକି ପଚାରିବେ ତମେ ସେତିକି ଉତ୍ତର ଦେବ। ରିନା : କିଏ ପଚାରିବ ?? ରାଜୁ : ଏହି ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି ର ମାଲିକ। ରିନା : ହଉ ଠିକ୍ ଅଛି । ଦୁହେଁ ଚାମ୍ବର ଭିତରକୁ ଗଲେ। ସେଠି କୋର୍ଟ ବୁଟ୍ ପିନ୍ଧି ରାଜୁର ବାପା ବସିଥିଲେ । ରାଜୁର ବାପା ଏବଂ ରାଜୁ ଦେଖିବାକୁ ଅଳ୍ପ ଏକା ଭଳି। ରିନା, ହାତ ଯୋଡ଼ି ନମସ୍କାର କରିଲା । ରାଜୁ ଙ୍କ ବାପା ( ବିଶ୍ବଭୂଷଣ ବାବୁ) ସଭିୟେଁ ବିଶୁ ବାବୁ ବୋଲି ଡାକନ୍ତି।
ବିଶୁ ବାବୁ : ରିନା ନାୟକ, ଦଶମ ରେ ଜିଲ୍ଲା ସ୍ତରୀୟ ଟପ୍ପର । ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ କଲେଜ୍ ରେ ମଧ୍ୟ ଟପ୍ପର। ରିନା ଚୁପ୍ ଥାଏ । ବିଶୁ ବାବୁ : ରାଜୁ ତୁମକୁ କଣ କିଛି କହିଛି କି ?? କୋଉ ଚାକିରି କରିବ ତମେ ? ରିନା : ନା ସାର୍, ରାଜୁ କିଛି କହି ନାହାନ୍ତି । କେବଳ ଏତିକି କହିଛନ୍ତି, ପଢା ସହିତ ପାର୍ଟ୍ ଟାଇମ୍ ଜବ୍ କରିବ ବୋଲି ।

ବିଶୁ ବାବୁ : ଠିକ୍ ଅଛି ତମର କଲେଜ୍ ୩ ଟା ରେ ସରୁଥିବ ତମେ ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି କୁ ୫ ଟାରେ ଆସି ପାରିବ ତ ?? ଏବଂ ୫ଟା ରୁ ୮ ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମର ଚାକିରି । ରିନା : ହଁ ସାର୍, ଆସି ପାରିବି କିନ୍ତୁ ସାଇକେଲ ରେ ଏହି ସ୍ଥାନରୁ କେତେ ସମୟ ଲାଗିବ ମୁଁ ଜାଣିନି ତଥାପି ମୁଁ ଆସିଯିବି। ବିଶୁ ବାବୁ : କମ୍ପାନୀ ତୁମକୁ ସ୍କୁଟି ଦେବ ? ତମେ ସାଇକେଲ ରେ ଆସିବା ଦରକାର ପଡ଼ିବ ନାହିଁ। ରିନା : ମୋତେ ସ୍କୁଟି ଆସେନି ସାର୍ । ବିଶୁ ବାବୁ : ଠିକ୍ ଅଛି ତୁମେ ୨ -୩ ଦିନ ସମୟ ନିଅ ଏବଂ ଶିଖି ଯାଅ । ରିନା : ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହଁ କରିଲା । ବିଶୁ ବାବୁ : ଏବେ ତୁମେ ଯାଇ ପାର। ରିନା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ର ସହିତ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ଏବଂ ଦୁହେଁ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ବାହାରକୁ ବାହାରି ଗଲେ । ରିନା : ସାର୍, ତ ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ କିଛି କହିଲେ ନାହିଁ ? ରାଜୁ : ତମେ ପଚାରିବା କଥା ନା ? ରିନା : ମୁଁ ପଚାରିବା ଠିକ୍ ନୁହଁ ? ସେଥିପାଇଁ ପଚାରିଲି ନାହିଁ ।

ରାଜୁ : ତମକୁ କେତେ ଟଙ୍କା ଦରକାର ? ରିନା : କେମିତି କହିବି ? ମୁଁ ଜାଣିନି । ରାଜୁ : ତଥାପି କେତେ ଟଙ୍କା ହେଲେ ତୁମକୁ ଠିକ୍ ଲାଗିବ ? ରିନା : ୧୦୦୦-୨୦୦୦ ହେଲେ ମୋ ଘର ଚଳି ଯାଆନ୍ତା। ରାଜୁ : କେବଳ ୧୦୦୦-୨୦୦୦ ହେଲେ ଚଳି ଯିବ ?? ତମେ ଜାଣିଛ ବଜାର ରେ ଆଳୁ କିଲୋ ୫୦ ଟଙ୍କା ଆଉ ତମେ କହୁଚ ୧୦୦୦ ଟଙ୍କା ହେଲେ ହୋଇଯିବ ?? ରିନା : ଆଉ କେତେ ? ରାଜୁ : ମିନୀମମ୍ ୩୦୦୦-୪୦୦୦ ହେବା ଦରକାର ତାହା ପୁଣି ତମକୁ ସ୍କୁଟି ଦେବେ ସେଥିରେ ତ ପେଟ୍ରୋଲ ପକେଇବ । ରିନା : ଏତେ ଟଙ୍କା ପୁଣି ପାର୍ଟ୍ ଟାଇମ୍ ଚାକିରି ପାଇଁ ମୋତେ କିଏ ଦେବ । ରାଜୁ : ଚାଲ ମୁଁ କଥା ହେବି ?? ରିନା : ନା ନା ମୋତେ ଡର ଲାଗୁଛି । ସେ ବହୁତ୍ ଅନୁଶାସନ ଲୋକ ଭଳି ଲାଗୁଛନ୍ତି। ରାଜୁ : ( ହସି ହସି) । ଏତିକି ବେଳେ ଭିତରୁ କଲିଙ୍ଗ ବେଲ୍ ବାଜି ଉଠିଲା । ଚାମ୍ବର ବାହାରୁ ଜଣେ ଲୋକ ଭିତରକୁ ଗଲା ଏବଂ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଫେରି ଆସି କହିଲା, ତମ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ସାର୍ ପୁଣି ଥରେ ଡାକୁଛନ୍ତି ?

ରିନା ଏବଂ ରାଜୁ ଭିତରକୁ ଗଲେ । ରିନା : ସାର୍, ଆପଣ ଆମକୁ ଡାକିଲେ ?? ବିଶୁ ବାବୁ : ହଁ ତମକୁ ତ ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ କହିଲି ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ପୁଣି ଥରେ ଡାକିଲି । ରିନା ମୁଖରେ ଅଳ୍ପ ଖୁସି ଝଲକି ଉଠିଲା । ବିଶୁବାବୁ : ରିନା ତମେ ସହରରେ କେବେ ରହିବାକୁ ଆସିବ ? ରିନା ରାଜୁ କୁ ଥରେ ଚାହିଁ ପୁଣି କହିଲା ସାର୍ ଦୁଇ ତିନି ଦିନ ଭିତରେ ଆସିଯିବି। ବିଶୁ ବାବୁ : ନା ନା, ତମେ ଆଜି ରାତିକ ସମୟ ନିଅ। କାଲି ସକାଳେ ତମେ ଆସି ଯାଅ ଏବଂ କାଲି ତୁମେ ରୁମ୍ ସେଟ୍ କର । ତା ପର ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ତମେ କମ୍ପାନୀ ରେ କାମ ଆରମ୍ଭ କରିବ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲେ ରାଜୁ ତୁମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ ଯେମିତି କିଛି ଘରୋଇ ସାମଗ୍ରୀ ନେବା ଆଣିବା ଇତ୍ୟାଦି । ତୁମ ସ୍କୁଟି ତମକୁ କାଲି ତୁମ ରୁମ୍ ପାଖରେ ମିଳିଯିବ।

ସେଠି ତୁମ ଘର ମାଲିକ ଝିଅ ଶ୍ରୀୟା କୁ କହିବ ସେ ତୁମକୁ ଖାଲି ସମୟ ଦେଖି ସ୍କୁଟି ଶିଖାଇ ଦେବ ! ରିନା ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ଭାବୁଥାଏ । ସାର୍ ଙ୍କୁ ଏତେ ସବୁ କଥା କିଏ କହିଛି ଏବଂ କେମିତି ଜାଣନ୍ତି ?? ବିଶୁ ବାବୁ : ତମକୁ ମୁଁ ୩୫୦୦ ଟଙ୍କା ଦେବୀ ଏବଂ ପେଟ୍ରୋଲ ଖର୍ଚ୍ଚ ଯେତିକି ହେବ ସେତିକି ବିଲ୍ ମୋତେ ଆଣି ଦେବ ମୁଁ ସେ ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟ କମ୍ପାନୀ ଦେଇ ଦେବ । ରିନା ମନେ ମନେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଅନୁଭବ କରୁଥାଏ। ବିଶୁ ବାବୁ : କଣ, ଏତିକି ଟଙ୍କା ଚଳିବ ନା ଆଉ ଅଧିକ ଦରକାର ?? ହଁ ଯଦି ତୁମେ ଭଲ କାମ କରି ଦେଖେଇଲ ତେବେ ୬ ମାସ ପରେ ତୁମର ଇନକ୍ରୀମେଣ୍ଟ କରା ଯିବ। ରିନା ଖୁସିରେ ପାଗଳ ସେ ମନେ ମନେ ରାଜୁ ଏବଂ ବିଶୁ ବାବୁ ଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଉ ଥାଏ। ବିଶୁ ବାବୁ : କଣ ଏତିକି ଚଳିବ ନା ଆଉ ଅଧିକ ଦରକାର ? ରିନା : ନାହିଁ ସାର୍, ଏତିକି ଠିକ୍ ଅଛି।

ବିଶୁ ବାବୁ : ମୁଖ୍ୟ କଥା, ତୁମର କାମ କଣ !! ସେ କଥା କହିବା ଭୁଲି ଯାଇଛି ?? ତୁମେ ମୋର ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ ରହିବ । ଏହି ଫ୍ୟାକ୍ଟ୍ରି ର ସବୁ ହିସାବ ତମେ ବୁଝିବ । ତମେ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ଆସିଲେ ତୁମକୁ ଦୀନରେ ହୋଇଥିବା ସବୁ କାମ ର ହିସାବ କିତାବ ରତ୍ନାକର ବାବୁ ତୁମକୁ କହିବେ । ତୁମେ ସବୁ ହିସାବ ଏହି କମ୍ପ୍ୟୁଟର ରେ ଯୋଡ଼ି ହିସାବ ସାଇତା ରଖିବ ଏବଂ ପ୍ରତିଦିନ ର ଷ୍ଟକ୍ କୁ ହିସାବ କରି ମୋତେ ସଂଧ୍ୟାରେ ଜଣେଇବ। (ରିନା ପୁଣି ଚିନ୍ତାରେ ପଡ଼ିଲା !! କମ୍ପ୍ୟୁଟର ତ ମୋତେ ଆସେନି) ବିଶୁ ବାବୁ : ତୁମକୁ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଆସେନି, ମୁଁ ଜାଣେ ହେଲେ ତମକୁ ରତ୍ନାକର ବାବୁ ସବୁ ଶିଖେଇ ଦେବେ। ରିନା : ହଁ ସାର୍ ତେବେ ଠିକ୍ ଅଛି !! ବିଶୁ ବାବୁ: ଆଉ ସବୁଠୁ ବଡ କଥା ? ତମେ ମୋତେ ସାର୍ ବୋଲି ଡାକିବ ନାହିଁ, ମୋତେ ଅଙ୍କଲ ବୋଲି ଡାକିବ । କାରଣ ରାଜୁ କହିଛି ଯେ ତୁମର କେହି ଅଙ୍କଲ ନାହାନ୍ତି । ରିନା : ଠିକ୍ ଅଛି ସାର୍। ବିଶୁ ବାବୁ : ପୁଣି ସାର୍ । ରିନା : ଓକେ, ଠିକ୍ ଅଛି ଅଙ୍କଲ। ତାପରେ ସମସ୍ତେ ଅଳ୍ପ ହସିଲେ। ବିଶୁ ବାବୁ : ଠିକ୍ ଅଛି ଏବେ ତୁମେ କଲେଜ୍ ଯାଅ ।

ଦୁହେଁ ବାହାରି ଗଲେ। ରିନା : ତମେ ମୋ ବିଷୟରେ ଅଙ୍କଲ କୁ ସବୁ କଥା କହିଛ କି ? ରାଜୁ : ହଁ, ନହେଲେ କଣ ଏତେ ଶୀଘ୍ର କଣ ଚାକିରି ମିଳି ଯାଆନ୍ତା କି ? ରୀନା : ଆଛା ସେ ଭଡ଼ା ଘର ବାଲା ଅଙ୍କଲ କହିଲେ କି ତମକୁ ସେ ପୁଅ କରିଛନ୍ତି, ମାନେ ମୁଁ କିଛି ବୁଝି ପାରିଲିନି। ରାଜୁ : ସେକଥା ପରେ କଥା ହେବା, ଏବେ ଚାଲ ଯିବା। ଦୁହେଁ କଥା ହୋଇ ବାଇକ୍ ରେ ବାହାରିଲେ କଲେଜ୍ ପୂର୍ବରୁ ପଡୁ ଥିବା ଗୋଟିଏ ଆମ୍ବ ଗଛ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । କାରଣ ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ରାଜୁ ଅପେକ୍ଷା ରିନା ର ମୁଣ୍ଡ ଏବଂ ଡ୍ରେସ୍ ଅଳ୍ପ ଓଦା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା। ରିନା : ଶୀଘ୍ର ରଖ ମୁଁ ଓଦା ହୋଇ ଗଲିଣୀ ସେପଟେ କଲେଜ୍ ରେ ୩ ପିରିୟଡ଼ ଚାଲି ଗଲାଣି । ଏବେ ଆଉ ଦୁଇଟି ପିରିଆଡ୍ ଅଛି । ରାଜୁ : ଆରେ, ସବୁବେଳେ ଖାଲି ପାଠ ପାଠ, ପ୍ରଥମେ ଏ ବର୍ଷା ବନ୍ଦ ହେଉ ତାପରେ ଚିନ୍ତା କରିବା । ଆଉ ବେଳେବେଳେ ଏ ମଜୁନୁ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସମୟ ବାହାର କର । ରିନା : ତମେ ମୋ ମଜୁନୁ ନୁହଁ, “ୟୁ ଆର୍ ଦ ବେଷ୍ଟ୍ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ଅଫ ମାଇଁ ଲାଇଫ୍ “। ରାଜୁ : ଖାଲି ବେଷ୍ଟ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ନା ଆଉ କିଛି ?? (ଅଳ୍ପ ଦୁଃଖରେ) ରିନା ରାଜୁ ର ଚୁଟି କୁ ଧରି କହିଲା, ଆଜିକାଲି ବେଶୀ ହେଲଣି ତମେ !! ରାଜୁ : ଓଃ ମୋତେ କଷ୍ଟ ହେଉଛି, ଛାଡ ମୋ ଚୁଟି କୁ !! ରିନା : ଏବେ ବର୍ଷା ବନ୍ଦ ହେବାକୁ ଲାଗି ଲାଣି ଏବେ ଚାଲ କଲେଜ୍ ଯିବା। ରାଜୁ : ମୋର ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେବ ପ୍ଲିଜ୍ ? ରିନା : ଫାଲତୁ ପ୍ରଶ୍ନ ର ମୁଁ ଉତ୍ତର ଦେବୀ ନାହିଁ । ରାଜୁ : ତୁମ ପାଇଁ ବୋଧେ ଫାଲତୁ ହୋଇ ପାରେ କିନ୍ତୁ ମୋ ପାଇଁ ଏହା ବହୁତ୍ ମୂଲ୍ୟବାନ ପ୍ରଶ୍ନ ଟିଏ। ତମେ ସତରେ ମୋତେ ଏବଂ ମୋ ଭଲ ପାଇବା କୁ ଅନୁଭବ କରି ପାରିନ ? ରିନା : ନା, ମୋତେ ତମେ ସବୁବେଳେ ଗୋଟିଏ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ଭଳି ଦେଖାଯାଉଛ। ରାଜୁ : ସତ କୁହ ! ରିନା : ହଁ ସତ କହୁଚି । କିନ୍ତୁ ଆଜି ତୁମେ ମୋ ଭଲ ପାଇବାକୁ ବୁଝି ପାରୁନ ଆଉ ଯେବେ ବୁଝିବ ସେତେବେଳ କୁ ମୁଁ ଥିବି କି ନଥିବି ଜାଣିନି । ରିନା : ଚୁପ୍ କର କହି ରାଜୁ ର ପାଟି କୁ ଚୁପ୍ କରିବାକୁ କହିଲା ଏବଂ ଦୁହେଁ କିଛି ମୁହୁର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ବହୁତ ନିକଟ ତର ହୋଇଗଲେ କିନ୍ତୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ରିନା ରାଜୁ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇ ଠିଆ ହେଲା।

କ୍ରମଶଃ….

ଚତୁର୍ଥ ପୃଷ୍ଠା କୁ ପଢନ୍ତୁ

ସାର୍…



ସେଦିନ ସାର୍ ଙ୍କୁ ଦେଖି ବହୁତ୍ ବିଚଳିତ ହୋଇ ପଡିଲି । ନାଇଟ୍ ଡିଉଟି ରେ ପୁଣି ରାତି ଦୁଇଟା । ସାର୍ ଙ୍କୁ ମେଡିକାଲ ନେଇ ଆସିଥିଲେ ତାଙ୍କ ଭଣଜା। ହଠାତ୍ ଆପାତ କାଳିନ ୱାର୍ଡ ରେ ଭର୍ତ୍ତି କରାଗଲା। ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଡାକ୍ତର ଆସି ଚେକ୍ ଅପ୍ କରିଲେ। ଭେଣ୍ଟିଲେଟର ପାଇଁ ଯୋଗାଡ କରାଗଲା ଏବଂ ଚିକିତ୍ସା ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରାଗଲା। କିଛି ସମୟ ପରେ ତାଙ୍କ ଚେତା ଫେରିଲା। ଅଳ୍ପ ଆଖି ଖୋଲି ଦିପୁ ଦିପୁ ବୋଲି କହିବା ପରେ ତାଙ୍କ ଭଣଜା ଙ୍କୁ ଡାକି ଆଣିଲି । ଭଣଜା ଆସିଲେ ସାର୍ ଙ୍କ ହାତକୁ ଧରି ପଚାରିଲେ ମାମୁ ଏବେ ଠିକ୍ ଅଛନ୍ତି ? ଅଳ୍ପ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ସାର୍ ହଁ କହିଲେ। ସାର୍ ଙ୍କ ଭଣଜା ଅଳ୍ପ କଥା ହୋଇ ବାହାର କୁ ଆସିଲେ ଏବଂ ଡାକ୍ତର ଙ୍କ ସହ କଥା ହେଲେ। ସେ ଡାକ୍ତର ଙ୍କୁ ହାତ ଯୋଡ଼ି କହୁଥିଲେ ଯେ ତାଙ୍କର ସକାଳେ ଫ୍ଲାଇଟ୍ ଅଛି ସେ ଦିଲ୍ଲୀ ଯିବେ ଏବଂ ସକାଳ ସାତ ଟା ରେ ତାଙ୍କ ପୁଅ ବୋହୂ ଆସିବେ । ମୁଁ ବୁଲିବାକୁ ଆସିଥିଲି କିନ୍ତୁ କାଲି ମୋତେ କମ୍ପାନୀ ରେ ଜଏନ କରିବାକୁ ହେବ। ଆପଣ କିଛି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରନ୍ତୁ । ଡାକ୍ତର ବାବୁ କହିଲେ। କେହି ଜଣେ ତ ରହିବାକୁ ହେବ । ନହେଲେ କିଛି ଅସୁବିଧା ଯଦି ହେବ କିଏ ବୁଝିବ ?? ତାଙ୍କ ଭଣଜା ଚିନ୍ତାରେ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଅନୁରୋଧ ଯୁକ୍ତ କଥା ବାର୍ତା ଭିତରେ ମୁଁ କହି ଉଠିଲି । ସାର୍ ଟିକେ ଶୁଣିବେ। ଡାକ୍ତର ବାବୁ ଉଥି ଆସିଲେ ଚାମ୍ବର ରୁ ଏବଂ ମୋ ପାଖକୁ ଆସିଲେ। ମୁଁ କହିଲି ସାର୍ ତାଙ୍କୁ ଛାଡି ଦିଅନ୍ତୁ । ମୁଁ ଅଛି ନା?? ଡାକ୍ତର ବାବୁ କହିଲେ, ତମେ ମେଡିକାଲ ଷ୍ଟାଫ୍, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ନିଜ ଲୋକ କେହି ରହିବା ଦରକାର ନା?? ମୁଁ କହିଲି ନା ସାର୍, ସେ ମୋ ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷକ। ସେ ମୋତେ ପଢେ଼ଇ ମଣିଷ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ତାଙ୍କୁ ସେବା କରିବାର ଆଜି ମୋତେ ଭଗବାନ ଦେଇଛନ୍ତି ତେବେ ମୋତେ ଏହି ୱାର୍ଡ ରେ ରହିବାକୁ ଦିଅନ୍ତୁ। ମୁଁ ରାତି ସାରା ମୋ ସାର୍ ଙ୍କ ପାଖେ ରହିବି। କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲେ ମୁଁ ସେ ଦାଇତ୍ୱ ନେବି। ଡାକ୍ତର ମୋତେ ପୁଣି ପଚାରିଲେ । ତମେ ସିରିଆସ ଅଛ ନା ?? ମୁଁ ପୁଣି କହିଲି , ହଁ ସାର୍, ଗୁରୁ ଙ୍କ ସେବା କରିବା ର ଲାଭ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଳେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ମୋର ଅନୁରୋଧ ଆଜି ମୋତେ ଏହି ସେବା ରୁ ବଞ୍ଚିତ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ। କେବଳ ରାତି ଘଡିକ , ତାପରେ ତାଙ୍କ ପୁଅ ଆସିଯିବେ ନା ? ଡାକ୍ତର ବାବୁ ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ଆଉଁସି କହିଲେ ଠିକ୍ ଅଛି ରାଣୀ ତମେ ଯଦି ଅନୁରୋଧ କରୁଛ ତେବେ ମୁଁ ଅନୁମତି ଦେଉଛି।

ତଳେ ପେଜ ୨ କୁ କ୍ଲିକ୍ କରି ପଢନ୍ତୁ….

Comfort Food (Little story)

What’s your go-to comfort food?

A model (Sneha) joined a film industry. Everyday she came at 8am, Daily scheduled fixed, after 1 to 3pm lunch hour for everyone.

First day Sneha do her shoot and the director arranges lunch (mutton and rice) meals for everyone . Sneha shocked and think 💬🤔 there mutton meals arranged everyday. She is very happy and she take the meals and went to shot. Next day same lunch time, occurs same thing the mutton meals ! Sneha again happy and it’s continuously served for one week.

But after one week it’s arrange normal meals. Sneha little sad and don’t demand for mutton meals because she is new for the industry and don’t say to director or producer. Two days gone, sneha take a long breath and go to ask to Director that why are you not arranged the mutton meals(with smile 😊). First week you serve mutton meals then second week is normal meals there no like prawn or chicken etc.

Director tell first impression is always arranged good but not regularly, but later its not. When she listens that she feel sad again. Sneha’s going habit and comfort with Mutton meals in one week. Sneha replied “Okay” and went to shoot.

After two weeks director seen the sneha’s face and feel kind and arrange again mutton meals for everyone and that day is very busy day. When sneha came and see the mutton meals her all pains deleted an few seconds. She telss ” Wow Mutton” and nearby all members listen it and all are laughing. The mutton plate take in her hand and reach at Director’s table.

When Sneha reached at Director table , director feel that sneha is very happy. sneha said “sir please stand up, I want to do something” director stand up then Sneha kiss to the director and said “Thank you”. All are members are shoked to see. Sneha said sir, it’s my favorite food and i always comfort with this mutton meals. thanks for arranging the mutton meals today’s and superb and so tasty.

All members are shocked with see to sneha. Then Sneha look around and tell again “sir don’t take it seriously or bad wrong way because this kiss is a gift for you and take it good way. Sir, you look like my father and whenever I feel happy with my father’s work i kiss him everytime . Director sir face convert to smile and saying “It’s okay, No problem”. All are ate and went to set again.

Whenever the very hard shoot day, Director arrange the mutton meals for all members. But sneha didn’t kiss again to director, but when the mutton meals arranged sneha must to say ” Thanks” to director sir. and both are smiling to remind the kissing moments of that day.

Thanks for reading this little story.

Put your valuable comments on comment box.

Read another Stories

Dogs or Cats??

Dogs or cats?

A little story, a dog and a cat live in the same building, but they do not close each other and always fight about everything, if anything touch the dog so cat complaint to dad(House owner). dad know about his reason of fight but they don’t sleep each other they sleep at single place and cuddle type like Tom and Jerry. Dad bring two because dad loves both. But they fight all day or night but they loved very much each other. One day they fight each other and a beautiful vase broken by their fight. After broken they fear and how to tell to dad and what ?

At evening dad came and see the vase is broken. Dad call them, both are stand with head down mode. But dad didn’t anger on him and dad said , why are you fear I m not angry upon you if you fight each other so my valuable items broken one by one. If you’re satisfied then I m not angry. Both are feeling shame and came to dad and licking dad’s hand. Dad taking both and hugged tight. Then both are decided we are live happily but don’t fight each other.

On or further they don’t fight each other and live very happily. Both are show kindness by using their unique talents to help each other.

Attempt to suicide(English )

Dear Sunita,
This is my last letter to you for the first time. I saw a lot of hardship in my life. Even if I want to live, I am not deserved to enjoy this life. You know very well that I have never done any wrong and I cannot stand injustice. the only mistake of mine was protesting injustice. Being on the right path and being on the right way, I am sitting today doing something that everyone will call a fool and a coward, but just as I was a beacon of hope for you, your destiny will always shine in the sky.

No one is responsible for my stupidity/suicide. Whoever receives this letter please give this letter to my wife Sunita.

All my insurance papers and account books are in the middle drawer of the second column of the cupboard. One of his keys is attached to the house key ring. Open it and collect all the money and spend the rest of your life happily.

Not writing much,
By Your Akash…
.
.
.
.
.

Akash’s brain is not working at that time. Suddenly an angel appeared in front of Akash’s eyes and he took Akash’s hand and lifted him from the bed and told him to do what we have to do quickly. This is the time to get rid of your life. He took her by the hand and made her stand near the window. He says to look at the outside world for the last time. Tomorrow this world will end for you. Akash looking at the outside world is very dark and he wishes that he would soon be absorbed in the dust.

Four hours have passed since he sat on the bed in the evening. Glancing inside the room, he is already busy and disturbed. He thought that the last time has come for me. Thinking so much, he went again and saw the mobile. He thought he would talk to Sunita once. Because Sunita’s phone has been ringing about 20 times since evening and it is turning into a missed call. As he was going to grab the phone, the angel shouted to Akash, “No, now is the time to get rid of you.” Don’t pick up anyone’s phone, no one is yours. Everyone here is selfish. The work you are going to do today is the path to your true liberation.

After hearing that, Akash changed his mind again and put the phone upside down and picked up the bed sheet lying on the bed, and twisted it like a rope. She brought the stool to the side of the bed and placed it right under the fan. On the other hand, the angel forces him continuously. Hey… hurry up, time is running out. Akash has gone mad after hearing his words. Without wasting time, he first tied the bed sheet to the fan and tied the other part of the Akash around his neck. On the other hand, Angel says, today is your freedom day You will be assured, we are doing right. Now tie the bed sheet tightly around the neck and push the stool.

Akash began to tighten his throat at his words. His eyes slowly closed. Pushing the stool and tried to raise his legs. Just then Akash’s phone rang. Can’t see because the mobile screen is downwards. Akash changed his mind and remained silent. There was a long ring, and it started ringing again. Ignored it again and started tightening his throat. On the other hand, his breath started to get obstructed because of the chanting of angels. His eyes dimmed and slowly closed.

He raised his leg to push the stool and as he tried to push, the phone rang again for the third time. The ringing of the phone disturbs him. Taking a long breath in anger, and opened his eyes and thought, who is the person who is calling again and again?  I going to Switch off the phone. On the other hand, the angel said, “No, now is the time for you to be freed, and don’t let this time pass in vain.” Should he obey the words of the angel or should he accept the words of his life mind, thinks the Akash? Finally decided. No, until now I have been listening to the Angel. Now I will listen to my heart. He climbed up on the bed, making loose at the knot of the bed sheet. He was going to pick up the phone and put it on silent. It started ringing for the fourth time. New number. The Number was barely recognizable. He picked up the phone and thought that this phone call is the last call of my life.

Hello, who’s talking? Since then, one voice began to say with a smile, Hey brother Akash, how are you?

He did not recognize it. Again asked who is speaking. After that the answer came again, Hey brother, I’m calling Dipti, Hey Dipti Ranjan, why don’t you recognize me? ?? Akash began to think less. Hey brother, we both did police training together at Bhubaneswar, do you remember?? Akash remembered. He said, Hey brother, tell me, how are you? Since then, Dipti asked, first you tell me, how are you?? Akash said, “No,  brother I am not good.” Dipti asked again, yes I also got the news, you have been accused, and want to hear all the stories from you. Tell me, the Akash said no, brother, I can’t say, I don’t have time.

   On the other hand, the angel looks at him angrily and starts saying, hurry up and get on the stool. Then the voice came again.

Bro, what happened, you kept quiet, you used to call me your close friend but now you are saying that I don’t have time for you.

No bro, I’m not feeling well, I’m going to do a big job. On the other hand, Dipti said, “What is the big business that you cannot tell me?” Hearing this, Akash felt a little angry, and said in a deep voice, “I am going to commit suicide.” Dipti said, what else can you do? Come on, talk to me about what’s the matter then committed suicide.

  Akash’s anger rose again. Hey, are you having fun or what?? I am committed to suicide now. If you don’t believe me and make a video call, I will show you. On the other hand, Dipti said, “No, no, I don’t need to see your suicide set-up.” I will do the same if I see your setup. Saying this, Akash requested a video call. But Dipti rejected him and said. Hey, I’m on night duty. Sitting on the tower. INT person will know if the lights go out.

Talking only by voice calls. Then Akash said angrily. Are you having fun? I m going to hang up the phone and I’m going to kill myself. Akash said. Stay bro, do one thing and postponed your suicide. I will come on vacation next month. You come too. To meet in Cuttack, then you commit suicide after seeing. Hearing this, the Akash became silent and burned with anger. On the other hand, the angel stares at him angrily and forced him to come on the stool. Then the voice came again. Hey, bro are you angry?? Oh, listen, no need to be angry. First tell me your story, then if you want to commit suicide I will not refuse you. Akash said no brother can’t say.

Dipti said it will take two minutes from you. He said, “I don’t need to know, if you commit suicide tomorrow, do I have to tell the others?” you committed suicide because of a specific reason. Now the Akash calmed down. If you are asking, then listen.
Akash thought, if he asks, I will tell him and then I will kill myself. Akash said, after police training, I left my job in 2014 and became a forest ranger, but there is no peace here. Who stole and who got caught? Exactly 19 days ago, I caught a teak wooden truck at the gate. Just two minutes after that, a call came from Sallu Bhai of that area who is the owner of a famous wine distillery in the area, and threatened me saying that he should leave the truck, officer.

I said, if there are any threats left then you can come and tell the police station and hung up the phone. From that day onward a being harassed and on the second day I m going to the office, at the roadside a woman asked me for help to move forward. I got down from the jeep to help her, she shouted and called the people around and the woman tore her clothes and nail marks on her body and accused me of rape and the people around me beat me a lot and the police against me. Wrote the report.

  Since that day that Salu’s brother has been threatening me and telling me to leave this area or he will kill me and my family. I asked for the help of the police in this concern, but the police, together with Salu’s brother, oppositely spoke to me. I told my officer, and he also raised his hand and said you solve your own problem, don’t drag us in. All roads were closed for me.  I told my wife at home, and she explained and assured me that everything will be fine slowly, but it is impossible for me, I don’t want to live anymore, brother. No one is mine, everyone is here for selfish reasons. Not only that, but Salu Bhai is also asking me for 50 lakh rupees for not any reason.

On the other hand, Dipti said, why don’t you quit your job? Akash said, how to live with my family?  if I leave my job? Dipti said, Hey brother, it is the best way to solve suicide? If you commit suicide, will Sallu leave your family? If you do it and you have a daughter, she will become an orphan, have you ever thought? How will your wife who trusts you live? She cannot live without you. She may even commit suicide because of your death. What will happen to your money? Your parents do not accept your child as their own. On the other hand, the behavior of the in-laws is also not right. How will they survive in this selfish world, you tell me??

If you can’t fight them then get posted to another place from that place. Thinks well. Suicide is not the solution. Tell me what’s wrong. I must tell you the solution, but if you commit suicide today, you will be freed and you must be called a fool and coward man. You say how will your daughter live who takes her father’s name and feels superior everywhere. How will your wife live? who has boasted of her for your honest wife? How will the father and mother live who will see the death of their son before their death? You think once.

After hearing this, two drops of tears came out of Akash’s eyes. He closed his eyes and sat unconsciously on the bed. On the other hand, the angel gradually disappeared and his voice became less audible. He put his hand on his head. Hey bro, seriously what was I going to do? And two drops of tears came out. It is because of you that I have saved myself from making a big mistake today. Akash smiled and said, I knew from the first that you would do something wrong and I had a feeling. And you don’t live for me today, I lived for that girl, for that woman, and for that father and mother. I am nothing. Akash’s eyes were already wet. said. Brother, I have also written my suicide note. Akash said, now you decide and I will show you the solution. Go fresh, even if you haven’t eaten. Akash said yes.

Dipti said, “You order food from the hotel, otherwise you order it online.” Bring your wife tomorrow. Both are staying together. The mind will be fine. Being alone will bring bad thoughts to your mind. Now I am putting the phones and hanging up. Let’s talk to your father and mother once, but don’t tell them about your foolishness. Now I am keeping the phone, Dipti said

Akash took a deep breath and lay down on the bed. For about two minutes he laughs and cries a little while looking at the hanging bed sheet. Sunita’s phone rang. Sunita asked silently, what are you doing? Why is the phone not receiving it? I am very worried. Akash said, “No, I am fine.” I slept with my mobile on silent because I was not feeling well. Sunita asked, what happened? Akash said, he suffering from a headache and after talking a little, he asks for talking with Mom to give her the phone. Sunita gave the phone to her mother, and Akash spoke to her as well. He felt happy. Father asked. Mother said she has a little cold so she has eaten and gone to sleep. We will talk tomorrow. After talking a little, Akash hung up the phone. Online food also arrived in time. The next day he went to his village. He stayed for about four or five days and brought Sunita.

  The problem of the current Akash is slowly getting solved and that’s only because of a good friend like Dipti.

(Also that day, Akash’s wife called Dipti and said, “I called Akash many times and he didn’t pick up the phone. Can you please call him and ask him? He told me before about you and that you two were good friends. So I m very worried. Please call him and please suggest a good decision. I didn’t found anyway. So I messaged you on Facebook and asked for your number. Please forgive me if I m  disturbing you. Dipti also said, “Nothing Mam, I am not.”

After that, They were talking on the phone. because of the dipti that day, Akash returned from death gate.

After talking with Akash Dipti again called Akash’s wife and says that he should talk on the phone now but doesn’t say anything to make her angry. He is very worried. Dipti explained to Akash’s wife that you will speak well.

.
.
.
.
.
.

So the story is over…
So dear reader you will see such events today and tomorrow. Someone’s case is exactly like this story. He who has a friend with good judgment like Dipti survives, but he who does not has him, to get rid of this life, he takes the identity of a coward.

So what did you decide? Everyone should have a friend like Dipti, right? Must be one in the comments and how did you like this story, the words are waiting for you in the comment box, must say.

This story is little based on a true story. Only the name has been changed. No one has been indicated Individually and not harmed anyone.

The author has heard this story from the Dipti Ranjan and prepared it in front of you through the story.

So thank you Dipti brother.

Your favorite author
Nilamadhab Bhuya.

A short story

Read in odia

The result was out in the last few days. The hard work of the last 3 years has paid off, but the in-laws are more unhappy than my family. Because after a few months, I am getting married. The husband is learning to work in a pharmacist shop near the medical center. 12000 rupees as monthly salary but there is another aim of him that to open a new pharmacist shop.

But that day when the result came out first I told my would-be husband, he was very happy and said whatever your hard work God has given you the result and also said that now I don’t need to open any shop. You will do the job. I will stay at home. I will help to read and serve the children. This was the talk of the day.

  In the evening, the husband came home after taking leave from the shop. Take a sweet packet. All day I ate sweets from my neighbor and friends. my desire for sweets had died but I had to eat from his hands again. His happiness sky touching. He was so happy that I cannot describe it. We sat and talked for about 3 hours. And those three hours happened for the first time in our life. Because if he calls before that, I am reading and he only asks about home and health and reading and talks for 2 minutes. During the day, friends and reporters came and asked many questions. I said all those things. Until noon that night only wishes and congratulations be heard on the phone.

From that day, for about 3-4 days, TV reporters came and interviewed. I also had to go to Delhi for 2 days. Because some course institutes introduced me to other students. It was about 6 days ago.

What happened tomorrow morning
Would my father-in-law introduce himself as the mini-leader in the village? He told him over the phone that we don’t want to have a relationship with this family and this is impossible and hung up the phone. He did not give him the option to question my father. My father called him again over the phone but he did not pick up the phone. Hearing this, my father a deep thought a lot. He came to me and asked what happened with you and that boy. I said no, Father. There is no such thing. I have been calling him since yesterday. He was not receiving and I texted him this morning. He told me in the message that there is some urgent work and I will call her when I am free.

Dad got worried again. I messaged again but no reply. I told my father. You don’t worry, you take a rest, I’m doing something. I took out my scooter with my younger brother and reached his pharmacist shop. There I came to know that he is on leave from tomorrow. I called again. But there is no answer.

When I came home, I was also worried. What happened suddenly? I sent my younger brother and father to his house in the evening to find out what happened. What they said was absurd. He is saying that if your daughter gets a job then who will serve us? If your daughter refuses to do the job, we will agree to this strong relationship. Hearing this, my father said. We told you this before. It was not right to fix the proposal for the last two years. My father-in-law replied that we knew that your daughter would get a job. My husband was sitting there silently. All the answers were given by the father-in-law. The father-in-law said again. If she will doing job tomorrow. She will not respect us. Far from serving us, she will think that we are servants of the house. Our son will not have respect and what she has learned maybe my son says, I will not open any shop for pharmacists again. Are we going to be so helpless that we are going to get up and running with our daughter-in-law’s money?

No, we do not agree with this proposal. My father said. Dear Brother what you think is not, it is the opposite. I have brought up my daughter with such discipline. She will not forget her manners. She will not let you lose your dignity. She will now be an IAS officer. I can’t say that she will press your leg or cook at home, that she will be around all the time. Yes, once again he says she will not quit her job. That job is not just her dream. She has also fulfilled the dreams of his parents. We are eyewitnesses to how many days and nights she spends in sleeplessness for the realization of that dream. And you are saying she will quit her job after his dream comes true?? It is impossible. The father-in-law got up. That is why we do not agree to this relationship. My father smiled a little. Brother, I have no question. You should think about it.

  If you have taken such a decision after listening to other people, then it is entirely your fault. The father tried to talk to my husband but the father-in-law spoke again. He won’t say anything. Our son will do whatever we say. Do I have respect too? We cannot lose that honor. Dad stood up. said once again. A new relationship was formed with you in these two years. I don’t call my judgment wrong. Take your time and make the right decision. The father-in-law got up again and said that we have already decided that we want to break this relationship. My Father and younger brother got up from the sofa and returned home with folded hands.

When I came home, I was surprised to hear this from my younger brother. Father was sitting with his hands on his head. Meanwhile, the news is playing on TV. I turned off the TV and took my hands off my father’s head and slept on his lap. Dad gave me a little fake smile. Dad patted my head and asked me, the younger brother told you the all things. I nodded yes. I asked seeing my father a little sad. Father, why are you thinking that? I didn’t do anything wrong by passing IAS. Yes, if they don’t want to see me as their daughter-in-law, then it’s not right to force them too much. Yes, I also told all reporters and TV channels that I am going to get married very soon what is the problem? The father said the reporter will line up the house again regarding this matter. I said, Father, nothing will happen, don’t worry.

I will get married after training, but still not. This happened before that. Maybe it was meant to be. I tried to make Dad smile a little. On the other hand, Mother brought food. We all sat down and ate.

This morning my husband (I mean father-in-law’s son) called me and ask me to forgive him. He says I don’t agree with Father’s decision. I like you and agree to marry you. But I cannot decide anything that will harm my father’s honor. I said, within two years a relationship had developed between us. It could not even turn into a love affair. Even if it is about your father’s honor, then you should not marry me by harming your father’s honor. Marry where your father decides. You will be happy and so will your family. Finally, I said that till now I only loved books but from now on I have to love other people. Maybe this is our last call. After saying this, I hung up the phone.

I think my IAS pass is wrong. No, there was another reason. Whose fault is it?? Or my father-in-law’s family??? Too many questions too many answers??? But still, I am happy. I also thank God that a new life will begin today. And in this life, I will live as I wish. And this was also God’s wish. I hope to be of good service during my IAS career. See what’s going on…

This is a short story of an IAS officer, by the author Nilamadhab Bhuyan.

Please let me know how you like this story by commenting.

Thank you very much for reading till the end. Don’t forget to share with other friends.

Click here for read this story on odia

ଛୋଟିଆ କାହାଣୀ ଟିଏ

Click here to read this story in English

ଗତ କିଛି ଦିନ ତଳେ ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରିଲା । ଗତ ୩ ବର୍ଷର ପରିଶ୍ରମ ର ଫଳ ମିଳିଲା କିନ୍ତୁ ଘର ଲୋକ ଅପେକ୍ଷା ଶଶୁର ଘର ଲୋକେ ବହୁତ୍ ଦୁଃଖୀ ଅଛନ୍ତି । କାରଣ କିଛି ମାସ ପରେ ମୋର ବାହାଘର ହେବ । ସ୍ବାମୀ ମେଡିକାଲ ପାଖ ଗୋଟିଏ ଫାର୍ମାସିଷ୍ଟ ଦୋକାନ ରେ ରହି କାମ ଶିଖୁଛନ୍ତି। ମାସିକ ବେତନ ହିସାବରେ ୧୨୦୦୦ ଟଙ୍କା ମିଳୁଛି କିନ୍ତୁ ଆଗକୁ ଲକ୍ଷ ଅଛି ଯେ ଗୋଟିଏ ନିଜର ଫାର୍ମାସିଷ୍ଟ ଦୋକନ ଟିଏ କରିବେ ।

କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ଯେତେବେଳେ ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରିଲା ପ୍ରଥମେ ମୋ ସ୍ୱାମୀ ଙ୍କୁ ଜଣାଇଲି, ସେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲେ ଏବଂ କହିଲେ ଯାହା ହେଉ ତୁମର କଷ୍ଟ କୁ ଭଗବାନ ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ତୁମକୁ ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ମଧ୍ୟ କହିଲେ ଯେ ଏବେ ମୋର ଦୋକାନ କରିବା ଦରକାର ନାହିଁ । ତମେ ତ ଚାକିରି କରିବ । ମୁଁ ଘରେ ରହିବି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଢା ପଢ଼ି ଏବଂ ସେବା କରିବି। ଏହା ଥିଲା ସେଦିନ ର କଥା।

ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ଦୋକାନ ରୁ ଛୁଟି ନେଇ ସ୍ବାମୀ ଘର କୁ ଆସିଥିଲେ। ମିଠା ପ୍ୟାକେଟ ଟିଏ ନେଇ। ଦିନ ଟି ଯାକ ସାହି ପଡିଶା ଏବଂ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ହାତରୁ ମିଠା ଖାଇ ଖାଇ ଯେମିତି ମିଠା ପ୍ରତି ଇଚ୍ଛା ମରି ଯାଇଥିଲା କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ହାତରୁ ପୁଣି ମୋତେ ଖାଇବାକୁ ପଡ଼ିଲା । ତାଙ୍କ ଖୁସି ଆକାଶ ଛୁଆଁ ଥିଲା । ସେ ଏତେ ଖୁସି ଥିଲେ ଯେ ମୁଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ପାରୁନି । ପ୍ରାୟ ୩ ଘଣ୍ଟା ବସି କଥା ହେଲୁ । ଆଉ ସେ ତିନି ଘଣ୍ଟା ଆମ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ହୋଇଥିଲା । କାରଣ ତା ପୂର୍ବରୁ ଯେବେ ସେ କଲ୍ କରନ୍ତି ମୁଁ ସେତେବେଳେ ପଢୁଥାଏ ଏବଂ ସେ କେବଳ ଘର କଥା ଆଉ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ କଥା ଆଉ ପଢା ପଢ଼ି କଥା ପଚାରି ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ୨ ମିନିଟ କଥା ହୋଇ ରଖି ଦିଅନ୍ତି । ଦିନ ବେଳେ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଆଉ ରିପୋର୍ଟର ମାନେ ଆସି ବହୁତ୍ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଥିଲେ। ସେ କଥା ସବୁ କହିଲି । ସେଦିନ ରାତି ୧୨ ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଫୋନ୍ ରେ କେବଳ ଶୁଭେଛା ଆଉ ଶୁଭକାମନା ହିଁ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳୁଥିଲା ।

ସେଦିନ ପର ଠାରୁ ପ୍ରାୟ ୩-୪ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଟିଭି ରିପୋର୍ଟର ମାନେ ଆସି interview ନେଲେ। ୨ ଦିନ ପାଇଁ ମୋତେ Delhi ମଧ୍ୟ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା। କାରଣ କିଛି ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ସଂସ୍ଥା ମୋତେ ଶୁଭେଛା ଜଣେଇ ଅନ୍ୟ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ମାନଙ୍କ ସହିତ ପରିଚିତ କରାଇଲେ । ଏହା ଥିଲା ୬ ଦିନ ତଳର କଥା ।

କାଲି ସକାଳେ କଣ ହେଲା କେଜାଣି ମୋର ଶଶୁର, ସେ ଗାଁ ରେ କୁଜି ନେତା ସ୍ୱରୂପ ନିଜକୁ ପରିଚିତ କରନ୍ତି। ସେ ଫୋନ୍ ଦ୍ଵାରା ଜଣାଇଲେ ଯେ ଆମେ ଆପଣଙ୍କ ପରିବାର ସହ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବାକୁ ଚାହୁଁ ନାହୁଁ ଏବଂ ଏହି ବାହାଘର ଅସମ୍ଭବ, କହି ଫୋନ୍ କାଟି ଦେଲେ। ବାପା ଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାକୁ ସମୟ ଦେଲେ ନାହିଁ । ବାପା ତାଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରିଲେ ସେ ମଧ୍ୟ ଫୋନ୍ ଉଠେଇଲେ ନାହିଁ । ଏକଥା ଶୁଣି ବାପା ବହୁତ୍ ଚିନ୍ତା କରିଲେ । ସେ ମୋତେ ଆସି ପଚାରିଲେ ତୋର ଆଉ ସେ ପୁଅ ସହିତ କଣ ଝଗଡ଼ା ହୋଇଛି କି ?? ମୁଁ କହିଲି ନାହିଁ ତ ବାପା। ସେମିତି କିଛି ନାହିଁ । ମୁଁ ତ, ଗତ କାଲି ଠାରୁ ତାଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରୁଛି । ସେ ରିଶିଭ କରୁ ନଥିଲେ ଏବଂ ଆଜି ସକାଳେ ମେସେଜ କରିଲି। ସେ ମେସେଜ ରେ ମୋତେ କହିଲେ ଯେ କିଛି ଜରୁରୀ କାମ ଅଛି ମୁଁ ଫ୍ରି ହେଲେ ତମକୁ କଲ୍ କରିବି।

ବାପା ପୁଣି ଚିନ୍ତା ରେ ପଡ଼ିଲେ । ମୁଁ ପୁଣି ମେସେଜ କରିଲି କିନ୍ତୁ କିଛି ଉତ୍ତର ନାହିଁ । ମୁଁ ବାପାଙ୍କୁ କହିଲି । ତମେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ ତମେ ରେଷ୍ଟ କର ମୁଁ କିଛି କରୁଛି। ମୁଁ ମୋ ସ୍କୁଟି ବାହାର କରିଲି । ସାନ ଭାଇ ଙ୍କୁ ବସେଇ ତାଙ୍କ ଫାର୍ମାସିଷ୍ଟ ରେ ପହଞ୍ଚିଲି। ସେଠି ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି ଯେ ସେ କାଲି ଠାରୁ ଛୁଟି ରେ ଅଛନ୍ତି । ମୁଁ ପୁଣି ଫୋନ୍ କରିଲି । କିନ୍ତୁ କିଛି ଉତ୍ତର ନାହିଁ ।

ଘରକୁ ଆସି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତାରେ ପଡ଼ିଲି । ହଠାତ୍ କଣ ହେଲା ବାହାଘର ଭାଙ୍ଗିବା ର ନିଷ୍ପତି ସୁଣେଇ ଦେଲେ । ଜାଣିବା ପାଇଁ ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ମୋ ସାନ ଭାଇ ଏବଂ ବାପାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ପଠେଇଲି। ସେମାନେ ଯାହା କହିଲେ ତାହା ଅବାନ୍ତର ଥିଲା । ସେ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ତୁମ ଝିଅ ଯଦି ଚାକିରି କରିବ ତେବେ ଆମକୁ କିଏ ସେବା କରିବ ? ଯଦି ଆପଣଙ୍କ ଝିଅ ଚାକିରି କରିବାକୁ ମନା କରନ୍ତି ତେବେ ଆମେ ଏହି ବାହାଘର ରେ ରାଜି ହେବୁ। ଏତିକି ଶୁଣି ବାପା କହିଲେ । ଏକଥା ଆମେ ଆପଣକୁ ଆଗରୁ କହିଥିଲୁ । ଗତ ଦୁଇ ବର୍ଷ ହେଲା ପ୍ରସ୍ତାବ ଠିକ୍ କରି ରଖିବା ଠିକ୍ ନଥିଲା । ମୋ ଶଶୁର ଉତ୍ତର ଦେଲେ ଯେ ଆମେ କଣ ଜାଣିଥିଲୁ କି ଯେ ଆପଣଙ୍କ ଝିଅ ସତରେ ଚାକିରି ପାଇଯିବ । ସେଠି ମୋ ସ୍ବାମୀ ଚୁପ୍ ହୋଇ ବସିଥିଲେ। ସବୁ ଉତ୍ତର ଶଶୁର ଦେଉଥିଲେ । ଶଶୁର ପୁଣି କହି ଉଠିଲେ । କାଲି ଯଦି ସେ ଚାକିରି କରିବ । ଆମକୁ ସେ ସମ୍ମାନ ଦେବ ନାହିଁ। ଆମ ସେବା ତ କରିବା ଦୂରର କଥା ଆମକୁ ସେ ଘର ର ଚାକର ବୋଲି ଭାବିବ । ଆମ ପୁଅ ର ଇଜ୍ଜତ ରହିବ ନାହିଁ ଏବଂ ସେ କଣ ପାଠ ପଢେଇଛି କେଜାଣି ମୋ ପୁଅ କହୁଛି ମୁଁ ଆଉ ଫାର୍ମାସିଷ୍ଟ ଦୋକାନ କରିବି ନାହିଁ । ଆମେ କଣ ଏତେ ଅସହାୟ ହୋଇଯିବୁ ଯେ ଆମେ ବୋହୂ ଟଙ୍କା ରେ ଆମେ ଉଠ ବସ୍ ହେବୁ।

ନା ନା ଆମେ ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବ ରେ ରାଜି ନାହୁଁ। ବାପା କହି ଉଠିଲେ। ସମୁଦୀ ବାବୁ ଆପଣ ଯାହା ଭାବୁଛନ୍ତି ନା, ତାହା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଓଲଟା । ମୋ ଝିଅ କୁ ମୁଁ ସେଭଳି ଶିଷ୍ଟାଚାର ଦେଇ ବଡ କରି ଆସିଛି । ସେ ନିଜ ମାନ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଭୁଲିବ ନାହିଁ । ସେ ଆପଣଙ୍କ ସମ୍ମାନ ହାନି ହେବାକୁ ଦେବ ନାହିଁ। ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଜଣେ ଆଇଏଏସ୍ ଅଫିସର ହେବ। ସେ ଆପଣଙ୍କ ଗୋଡ ଚିପି ଦେବ କିମ୍ବା ଘରେ ରୋଷେଇ କରି ପାରିବ, ସେତେ ସମୟ ତା ପାଖରେ ଥିବ ବୋଲି ଏହା ମୁଁ କହି ପାରିବି ନାହିଁ। ହଁ, ପୁଣି ଥରେ କହି ରଖୁଛି ସେ ଚାକିରି ଛାଡ଼ିବ ନାହିଁ । ସେ ଚାକିରି ତାର କେବଳ ସ୍ବପ୍ନ ନୁହେଁ । ତାର ବାପା ମା ର ସ୍ବପ୍ନ ମଧ୍ୟ ସେ ପୂରଣ କରିଛି। ସେ ସ୍ବପ୍ନ ସାକାର ପାଇଁ ସେ କେତେ ରାତି କେତେ ଦିନ ଅନିଦ୍ରା ରେ ଦିନ କାଟିଛି ତାହା ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଦର୍ଶୀ। ଆଉ ସେ ସ୍ବପ୍ନ ସାକାର ହେବା ପରେ ଆପଣ କହୁଛନ୍ତି ସେ ଚାକିରି ଛାଡ଼ି ଦେବ ?? ଏହା ଅସମ୍ଭବ। ଶଶୁର କହି ଉଠିଲେ । ସେଥିପାଇଁ ଏହି ସମ୍ପର୍କ ପାଇଁ ଆମେ ରାଜି ନାହୁଁ । ବାପା ଅଳ୍ପ ହସିଲେ। ସମୁଦୀ ମୋର କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ନାହିଁ । ଆପଣ ଚିନ୍ତା କରିବା କଥା ।

ଆପଣ ଯଦି ଅନ୍ୟ ଲୋକଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଯଦି ଆପଣ ଏମିତି ନିଷ୍ପତି ନେଇଛନ୍ତି ତେବେ ଏହା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆପଣଙ୍କ ଭୁଲ । ବାପା ମୋ ସ୍ବାମୀ ସହିତ କଥା ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲେ କିନ୍ତୁ ଶଶୁର ପୁଣି କହି ଉଠିଲେ। ସେ କିଛି କହିବ ନାହିଁ । ଯାହା ଆମେ କହିବୁ ଆମ ପୁଅ ତାହା କରିବ। ମୋର ମଧ୍ୟ ଇଜ୍ଜତ ଅଛି ନା । ଆମେ ସେ ଇଜ୍ଜତ କୁ ହରେଇ ପାରିବୁ ନାହିଁ। ବାପା ଉଠି ଠିଆ ହେଲେ । ପୁଣି ଥରେ କହି ଉଠିଲେ । ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ଏହି ଦୁଇ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ସମ୍ପର୍କ ଗଢି ଉଠିଥିଲା । ମୁଁ ଆପଣକଂ ନିଷ୍ପତି କୁ ଭୁଲ କହୁନି । ଆପଣ ସମୟ ନିଅନ୍ତୁ ଏବଂ ଉଚିତ୍ ନିଷ୍ପତି ନିଅନ୍ତୁ । ଶଶୁର ପୁଣି କହି ଉଠିଲେ ଆମେ ନିଷ୍ପତି ନେଇ ସାରିଛୁ ଆମେ ଏହି ସମ୍ପର୍କ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ । ବାପା ଏବଂ ସାନ ଭାଇ ସୋଫା ରୁ ଉଠି ହାତ ଯୋଡ଼ି ଘରକୁ ଫେରିଗଲେ ।

ଘରେ ଆସି ସାନ ଭାଇ ମୁହଁରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲି । ବାପା ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ବସିଥିଲେ । ସେପଟେ ଟିଭି ରେ ନିଉଜ ଚାଲିଥାଏ । ଟିଭି ବନ୍ଦ କରି ବାପାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରୁ ହାତ ବାହାର କରି ତାଙ୍କ କୋଳରେ ମୁଁ ଶୋଇଲି। ବାପା ମୋତେ ଅଳ୍ପ ମିଛ ହସ ଦେଲେ। ବାପା ମୋ ମୁଣ୍ଡରେ ଆଁଉସି ଦେଲେ ଏବଂ ପଚାରିଲେ ସାନ ଭାଇ ସବୁ କହିଲା ?? ମୁଁ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହଁ କରିଲି। ବାପାଙ୍କୁ ଅଳ୍ପ ଦୁଃଖୀ ଦେଖି ମୁଁ ପଚାରିଲି। ବାପା ଆପଣ କାହିଁକି ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି ଯେ । ମୁଁ ଆଇଏଏସ୍ ପାସ୍ କରି କିଛି ଭୁଲ କରିନି ତ। ହଁ ସେମାନେ ଯଦି ମୋତେ ତାଙ୍କ ବୋହୂ ରୂପରେ ଦେଖିବାକୁ ଚାହୁଁ ନାହାନ୍ତି ତେବେ ତାହା ତାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଆମେ ଅଧିକ ବାଧ୍ୟ କରିବା ଠିକ୍ ନୁହଁ। ହଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସବୁ ରିପୋର୍ଟର କୁ ଏବଂ ଟିଭି ଚ୍ୟାନେଲ କୁ କହି ଦେଇଛି ଯେ ମୁଁ ଅତି ଶୀଘ୍ର ବିବାହ କରିବାକୁ ଯାଉଛି ଏଥିରେ ଅସୁବିଧା କଣ। ବାପା କହିଲେ, ଏହି କଥା କୁ ନେଇ ରିପୋର୍ଟର ଙ୍କର୍ ପୁଣି ଘରେ ଲାଇନ୍ ଲାଗିବେ। ମୁଁ କହିଲି, ବାପା କିଛି ହେବନି ଆପଣ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ ।

ମୁଁ ଟ୍ରେନିଂ କରି ଆସିଲା ପରେ ବିବାହ କରିବି ଏବେ ମଧ୍ୟ କରି ନଥାନ୍ତି । ତା ପୂର୍ବରୁ ଏମିତି ଘଟିଗଲା । ବୋଧେ ଏମିତି ହେବାକୁ ଥିଲା । ମୁଁ ବାପାଙ୍କୁ ଅଳ୍ପ ହସେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲି । ସେପଟେ ମା ଖାଇବା ବାଢ଼ି ଆଣିଲେ । ସମସ୍ତେ ବସି ଖାଇଲୁ ।

ଆଜି ସକାଳେ ମୋ ସ୍ୱାମୀ ( ମାନେ ସେ ପୁଅ) ମୋତେ କଲ୍ କରି ଭୁଲ ମାଗିଲେ । ମୁଁ ବାପାଙ୍କ କଥା ରେ ରାଜି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ପସନ୍ଦ କରେ ଏବଂ ତୁମକୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ରାଜି ଅଛି। କିନ୍ତୁ ବାପାଙ୍କ ଇଜ୍ଜତ ହାନି ହେବ ବୋଲି ମୁଁ କିଛି ସ୍ଥିର କରି ପାରୁନି। ମୁଁ କହିଲି, ଦୁଇ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଆମ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ସମ୍ପର୍କ ଟିଏ ଗଢି ଉଠିଥିଲା । ତାହା ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କ ରେ ପରିଣତ ମଧ୍ୟ ହୋଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । ଯଦିଓ ତୁମ ବାପାଙ୍କ ଇଜ୍ଜତ ର କଥା, ତେବେ ତୁମେ ତୁମ ବାପାଙ୍କ ଇଜ୍ଜତ କୁ ହାନି କରି ମୋତେ ବିବାହ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ । ଆପଣଙ୍କ ବାପା ଯେଉଁଠି ସ୍ଥିର କରିବେ ସେଠି ବିବାହ କର । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଖୁସିରେ ରହିବେ ଏଵଂ ଆପଣଙ୍କ ପରିବାର ମଧ୍ୟ ଖୁସିରେ ରହିବେ । ଶେଷରେ ମୁଁ କହିଲି ଯେ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ କେବଳ ପୁସ୍ତକ କୁ ଭଲ ପାଇ ବସିଥିଲି କିନ୍ତୁ ଆଜି ଠାରୁ ମଣିଷ କୁ ଭଲ ପାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ। ବୋଧ ହୁଏ ଏହା ଆମର ଶେଷ କଲ୍ । ଏତିକି କହି ଫୋନ୍ କାଟି ଦେଲି ।

ମୁଁ ଭାବୁଛି ମୋର ଆଇଏଏସ୍ ପାସ କରିବା ଭୁଲ ?? ନା ଆଉ କିଛି କାରଣ ଥିଲା । ଏଠି ଭୁଲ କାହାର ହେଲା ମୋର?? ନା ମୋ ଶଶୁର ଘର ଲୋକ ଙ୍କର??? ବହୁତ୍ ପ୍ରଶ୍ନ ବହୁତ୍ ଉତ୍ତର ??? କିନ୍ତୁ ତଥାପି ମୁଁ ଖୁସି ଅଛି । ଭଗବାନ ଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛି, ଯେ ଆଜି ଠାରୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଜୀବନ ର ପ୍ରାରମ୍ଭ ହେବ । ଆଉ ଏହି ଜୀବନ ରେ ମୁଁ ମୋ ଇଚ୍ଛାରେ ବଞ୍ଚିବି । ଆଉ ଏହା ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ ଙ୍କ ର ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା ବୋଧେ । ମୋ ଆଇଏଏସ୍ ଜୀବନୀ କାଳ ଭିତରେ ମୁଁ ଉତ୍ତମ ସେବା ଦେବୀ ବୋଲି ଆଶା ରଖିଛି । ଦେଖା ଯାଉ କଣ ହେଉଛି….

ଏହା ଥିଲା ଗୋଟିଏ ଆଇଏଏସ୍ ଅଧିକାରୀ ର ଛୋଟିଆ କାହାଣୀ ଟିଏ, ଗାଳ୍ପିକ ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ତରଫରୁ ।

ଏହି କାହାଣୀ ଟି ଆପଣଙ୍କୁ କେମିତି ଲାଗିଲା କମେଣ୍ଟ ମାଧ୍ୟମରେ ଜଣେଇବାକୁ ଅନୁରୋଧ ।

ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଢ଼ି ଥିବାରୁ ଆପଣଙ୍କୁ ବହୁତ୍ ବହୁତ୍ ଧନ୍ୟବାଦ୍ । ଅନ୍ୟ ମନକୁ ସେୟାର କରିବାକୁ ଭୁଲିବେ ନାହିଁ ।

Click here to read this story in English

ଖବର କାଗଜ



ଗରିବ ବସ୍ତୀ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ଛପର ଘରେ ଚିନ୍ତୁ ଆଉ ତା ମା ରହୁଥିଲେ । ଚୀନ୍ତୁ ର ବାପା ବହୁତ ଦିନ ତଳେ ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ । ଚିନ୍ତୂ ଆଉ ତା ମାଆ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ରହୁଥିଲେ । ଚିନ୍ତୁ ର ମା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଘରେ ବାସନ ସଫା କରନ୍ତି । ସେଥିରୁ ଯାହା ଟଙ୍କା ମିଳେ ଘର ଚାଲେ । ଗୋଟିଏ ଦିନ ମା ପୁଅ ବସି ଭୋଜନ କରୁଥିଲେ, ମା ଚିିନ୍ତୁ କୁ କହିଲେ ତୁ କାଲି ଠାରୁ ସ୍କୁଲ ଯିବୁ ଏଵଂ ପାଠ ପଢ଼ାପଡି କରିବୁ । ହେଲେ ମା ଆମ ଘର ର ପରିସ୍ଥିତି ବହୁତ୍ ଖରାପ ଅଛି । ତମେ ମୋ ପାଠପଢ଼ା ପାଇଁ ଟଙ୍କା କୋଉଠୁ ଆଣିବ । ମା କହିଲେ ସେସବୁ ମୁଁ ଦେଖିବି ତୁ କେବଳ ତୋ ପାଠ ପଢାରେ ମନ ଦେ । ଏମିତିରେ ମୁଁ କାମ କୁ ଚାଲିଯାଏ ତୁ ଦିନସାରା ଖେଳକୁଦ କରୁଛୁ । ତୁ ଯଦି ସ୍କୁଲ ଯିବୁ ତୋ ଭବିଷ୍ୟତ ତୁ ନିଜେ ଗଢିବୁ ଏବଂ ବଡ ହୋଇ ଖୁସିରେ ରହିବୁ । ଚିିନ୍ତୁ କହିଲା ଠିକ୍ ଅଛି ମା ହେଲେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ କିଛି କାମ ଖୋଜିବି ଏବଂ ତମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବି । ତା ପରଦିନ ମା ସ୍କୁଲ ରେ ଚିିନ୍ତୁ ର ନାମ ଲେଖାଇଲେ । ପୁଅ ର ସ୍କୁଲ ରେ ନାମ ଲେଖାଇ ବହୁତ ଖୁସି ଅନୁଭବ କଲେ ଏବଂ ଆଖିରୁ ଖୁସିରେ ଦୁଇ ଟୋପା ଲୁହ ବାହାରିଗଲା । ମା ଚିିନ୍ତୁ ର ପାଠପଢ଼ା ଖର୍ଚ୍ଚ ପାଇଁ ଆଉ ଦୁଇଟି ଘରେ କାମ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା ।

ଚିିନ୍ତୁ ସ୍କୁଲ ରୁ ଫେରି ଆସି ମା କୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାଏ । ବହୁତ ସମୟ ଅପେକ୍ଷା କରିବା ପରେ ମା ଆସି ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା । ମା ତମେ ଆଜି ଏତେ ସମୟ କୋଉଠି ରହିଯାଇଥିଲ । ତୋ ପାଠପଢା ପାଇଁ ମୁଁ ଆଉ ଦୁଇଟି ଘରେ ବାସନ ସଫା କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଲି ସେଥିପାଇଁ ଏତେ ସମୟ ଲାଗିଲା । ହଉ ଛାଡ଼ ସେ କଥା ମୋତେ କହ ତୋର ସ୍କୁଲ ର ପ୍ରଥମ ଦିନ କେମିତି ଥିଲା । ବହୁତ ଭଲ ଥିଲା ମା, ମୋ ସ୍କୁଲରେ ବହୁତ ପିଲା ଅଛନ୍ତି । ମୁଁ ବହୁତ ସାଙ୍ଗ କରିଛି । ସାର୍ ଆଉ ଦିଦୀମାନେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ । ତୁ ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ି ବଡ଼ ହେଲେ ଅଫିସର ହେବୁ ହେଲା। ଆଉ ଜାଣିଛ ମା ମୁଁ ମୋ ପାଇଁ କାମ ବି ଦେଖିଛି, ମା ମୋତେ ପଚାର ମୁଁ ମୋ ପାଇଁ କଣ କାମ ଦେଖିଚି ? ମା ପଚାରିଲେ ଆରେ ବାବା କହ କଣ କାମ ଦେଖିଛୁ । ମା, କାଲି ଠୁ ମୁଁ ସବୁଦିନ ସକାଳୁ ଘର ଘର ବୁଲି ଖବର କାଗଜ ଦେବାକୁ ଯିବି ଆସିଲେ ପୁଣି ସ୍କୁଲ ଯିବି । ମା ଶୁଣି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲେ । ତା ପରଦିନ ଠୁ ସକାଳ ସମୟରେ ଘର ଘର ବୁଲି ପେପର ଦେବା ଆରମ୍ଭ କଲା । ପେପର ବେପାରୀ ଚିିନ୍ତୁ କୁ କିଛି ଟଙ୍କା ଦେଲା ତାପରେ ଘରକୁ ଆସି ସ୍କୁଲ କୁ ବାହାରିଲା । ବହୁତ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏମିତି ଚାଲିଲା ଗୋଟିଏ ଦିନ ଚିିନ୍ତୁ ଖବର କାଗଜ ଦେଇ ଆସିଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ଖବର କାଗଜ ଅଧିକା ରହି ଗଲା । ସେ ସେହି ଖବର କାଗଜ କୁ ବେପାରୀ କୁ ଫେରାଇ ଦେଲା କିନ୍ତୁ ସେ ବେପାରୀ ଚିିନ୍ତୁ କୁ ସେ ପେପର ଘରକୁ ନେଇକି ଯାଅ ବୋଲି ତା ହାତରେ ପୁଣି ଦେଲା । ଚିିନ୍ତୁ ସେ ପେପର କୁ ଘରକୁ ନେଇକି ଗଲା ଓ ସେଥିରେ ଛପା ଯାଇଥିବା କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ସମାଧାନ କଲା । ସେ ସ୍କୁଲ ଯିବା ରାସ୍ତାରେ ସେ ଖବର କାଗଜ ଅଫିସ ଥିଲା ସେ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେଇଥିବା କାଗଜ ଖଣ୍ଡକୁ ଖବର କାଗଜ ଅଫିସ୍ ରେ ଜମା କରି ସ୍କୁଲ୍ ଚାଲିଲା। ସବୁଦିନ ପରି ସ୍କୁଲ ଯାଉଥାଏ । ଚିନ୍ତୁ ର ମା ଗୋଟିଏ ଘର ପରେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଘର କାମ କରିବାକୁ ଲାଗିଥାଏ ।

ଚିନ୍ତୁ ସ୍କୁଲ ପରେ ପାଠ ପଢୁଥିଲା ଆଉ ଘର ସଫାସୁତୁରା କରି ମା ର ଫେରିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁକି ରହୁଥାଏ । କିଛିଦିନ ପରେ ଚିନ୍ତୁ ଯେବେ ସ୍କୁଲ ରେ ଥିଲା ସେଦିନ ଚିନ୍ତୁ ର ଶିକ୍ଷକ ସହିତ ଆଉ ଜଣେ ଅଫିସର ଆସିଥିଲେ । ସେ ଅଫିସର ଖବରକାଗଜ ରେ ଉତ୍ତର ଦେଇଥିବା ପିଲାକୁ ଦେଖିବାକୁ ଆସିଥିଲେ । ଶିକ୍ଷକ ଚିନ୍ତୁ କୁ ଦେଖେଇ ଅଫିସର କୁ କହିଲେ ସେ ପିଲା ହେଉଛି ଚିନ୍ତୁ ଯିଏ ଆପଣଙ୍କ ଖବର କାଗଜ ର ଉତ୍ତର ଦେଇଛି। ଅଫିସର ଚିନ୍ତୁ କୁ ପାଖକୁ ଡ଼ାକି ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଲେ । କହିଲେ ତମେ ବହୁତ ବୁଦ୍ଧିମାନ ସେଦିନ ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ତମ ଛଡା ଆଉ କିଏ ଦେଇପାରିନାହାନ୍ତି କେବଳ ଜଣେ ତମେ ହିଁ ତାର ସଠିକ୍ ଉତ୍ତର ଦେଇ ପାରିଲ । ଏଥିପାଇଁ ଆମ ଖବର କାଗଜ ତରଫରୁ ତମର ସବୁ ପଢ଼ା ଖର୍ଚ୍ଚ ବହନ କରିବେ । ଅଫିସର କଥା ଶୁଣି ଚିନ୍ତୁ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଗଲା । ସେ ଘରେ ପହଁଚିଲା ଆଉ ସବୁଦିନ ପରି ମା ର ଆସିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ରହିଲା । କିଛି ସମୟପରେ ମା ଆସିଗଲେ । ଚିନ୍ତୁ ମା ଆସିବାର ଦେଖି ଖୁସି ରେ ଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି ଯାଇ ମା କୁ କୋଳେଇ ନେଲା । ମା ଚିନ୍ତୁ ର ଖୁସି ଦେଖି ପଚାରିଲେ ଆରେ କଣ ହେଇଛି ଭାରି ଖୁସି ଜଣାପଡୁଛୁ । ମା ତମକୁ ଆଉ ବେଶୀ କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡିବନି । ଆଚ୍ଛା କଣ ପାଈଁ ମା ପଚାରିଲେ। ସେଦିନ ଯୋଉ ଖବର କାଗଜ ରେ ଉତ୍ତର ଲେଖିଥିଲି ତାହା ଠିକ୍ ଥିଲା ଏବଂ ଆଜି ଖବର କାଗଜ ଅଫିସ୍ ରୁ ଜଣେ ଅଫିସର ଆସି ମୋତେ କହିଲେ ଯେ ମୋର ସବୁ ପଢା ପଢ଼ି ଖର୍ଚ୍ଚ ବହନ କରିବେ । ତା ସହିତ ମୋତେ ଛାତ୍ରବୃତ୍ତି ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିଲେ । ଏହା ଦେଖି ମା ଖୁସି ହୋଇ କହିଲେ ହଉ ଆଜି ତୋର ଏହି ଖୁସିରେ ମୁଁ ଖିରି କରିବି । ଚିନ୍ତୁ ଖିରି କୁ ବହୁତ୍ ପସନ୍ଦ କରେ । ତାପରେ ଦୁହେଁ ମିଶି ଖିରି ଖାଇଲେ । ଏମିତି କିଛି ବର୍ଷ ଗଡି ଚାଲିଲା। ଚିନ୍ତୁ ମନ ଦେଇ ଭଲ ପାଠ ପଢିଲା । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶ୍ରେଣୀରେ ପ୍ରଥମ ସ୍ଥାନ ଅଧିକାର କରୁଥାଏ । ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଛାତ୍ର ବୃତ୍ତି ପାଉଥାଏ । ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ ରେ ପଢିବା ସମୟରେ ଦିନେ ଯୋଉ ଖବର କାଗଜ ତାକୁ ଛାତ୍ର ବୃତ୍ତି ଦେଇଥିଲେ ସେ ଖବର କାଗଜ ସଂସ୍ଥା ରେ ନିର୍ଦେଶକ ପଦରେ ରେ ସେ ନିଯୁକ୍ତ ହେଲା । ସେତେବେଳେ ତାର ମା ଆରପାରିକୁ ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ । ଖବର କାଗଜ ତରଫରୁ ଖବର କାଗଜ ସମ୍ମିଳନୀ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉଥିଲା। ଚିନ୍ତୁ ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ସମସ୍ତ ଦର୍ଶକ ଙ୍କୁ ନିଜର ଅତୀତ ବିଷୟରେ ଜଣାଇଲା ଏବଂ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା ଯେଉଁ ଶିଶୁ ଉପରେ ନିଜ ମାତା ପିତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଥାଏ ସେ ଶିଶୁ ନିଶ୍ଚୟ ଭଲ ମଣିଷ ହେବ ଏବଂ ନିଜ ନାମ କୁ ଉଚ୍ଚା ରଖିବ । ସେତେବେଳେ ଚିନ୍ତୁ ର ଆଖିରୁ ଲୁହ ବହିଯାଉଥାଏ ତାକୁ ବଡ ମଣିଷ କରିଥିବା ତା ମା ତା ପାଖରେ ନଥିଲେ ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ଚିନ୍ତୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଭାବେ ଚିନ୍ତାମଣି ବାବୁ ରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଛି । ସମସ୍ତ ଦର୍ଶକଙ୍କ ତାଳିମାଡ଼ ରେ ଖବରକାଗଜ ସମ୍ମିଳନୀ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ର ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି ହେଇଥିଲା ।




*ଏଥିରୁ କଣ ଶିଖିଲ ?*
୧.ଭଲ ପାଠ ପଢି ନିଜର ନାମ ଉଚ୍ଚା କରିବା ଦରକାର ।
୨.ସବୁବେଳେ ଗୁରୁଜନ କଥା ମାନିବା ଦରକାର ।
୩.ଠିକ୍ ସମୟରେ ଉପଯୋଗୀ କାମ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଉଚିତ ଫଳ ମିଳିଥାଏ ।


ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ

ସୁନା କଳସ



ସୁନିଳ ଆକାଶ ତଳେ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ପାହାଡ, ପାହାଡ଼ର ପାଦ ଦେଶରେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଝାଟି ମାଟିର ଚାଳ କୁଡିଆ। ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ପରିବାର ରେ କେବଳ ମା, ପୁଅ ଏବଂ ଝିଅ ଟିଏ। ବାପା ମରିବା ପରେ ମା ରେବତୀ ସହ ଭଉଣୀ ମୀରା କୁ ନେଇ କାଳିଆ ଘର ଘର ବୁଲି ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଘର ଚଳାଉ ଥାଏ । ଗରିବ ର ସୀମା ରେଖା ଭିତରୁ ଡେଇଁବା ତାଙ୍କ ପାଖରେ ସମ୍ବଳ ନଥିଲା। କାଳିଆ ପାହାଡ ସେପଟ ଗାଁ କୁ ପ୍ରତିଦିନ ଭିକ୍ଷା ମାଗି ଯାଏ ଯାହା ଆଣେ ତାହା ତିନି ମୁଣ୍ଡ ଦୁଃଖରେ କଷ୍ଟରେ ଚଳି ପେଟ ପୋଷଣ କରୁଥିଲେ । ପୁଣି ପର ଦିନ ଭିକ୍ଷା ବୃତ୍ତି ପାଇଁ ବାହାରି ଯାଏ ।
ସବୁଦିନ ଭଳି ଗୋଟିଏ ଦିନ ଭିକ୍ଷା ବୃତ୍ତି କରିବାକୁ ଗଲା । ଗାଁ ଶେଷରେ ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ଜଣେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଗୋଟିଏ ପଞ୍ଜୁରୀ କୁ ରଖି ପୋଖରୀ ଭିତରକୁ ସ୍ନାନ କରିବାକୁ ଗଲା । ଏତିକି ବେଳେ କାଳିଆ ପଞ୍ଜୁରୀ ପାଖକୁ ଆସିଲା। ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ପକ୍ଷୀ ନେହୁରା ହୋଇ କହିଲା ମୋତେ ଏ ପଞ୍ଜୁରୀ ରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦିଅ । ଏ ଦୁଷ୍ଟ ତାନ୍ତ୍ରିକ ମୋତେ ବନ୍ଦୀ ବନେଇ ରଖିଛି । କାଳିଆ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ରେ ପଚାରିଲା ତମେ କିଏ? ପକ୍ଷୀ ଟି କହିଲା ମୁଁ ଗୋଟିଏ ପରି, ଆକାଶ ରୁ ପୃଥିବୀ କୁ ବୁଲିବାକୁ ଆସିଥିଲି ଏତିକିବେଳେ ଏ ତାନ୍ତ୍ରିକ ତାର ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ମୋତେ ପକ୍ଷୀ ବନେଇ ଏ ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ରଖିଛି । ମୋତେ ମୁକ୍ତ କରିଦିଅ । କାଳିଆ ପଞ୍ଜୁରୀ ର ଜାଲି କବାଟ ଖୋଲିଦେଲା । ଦଉଡ଼ି ପଳେଇଲା । ପକ୍ଷୀ ଟି ବାହାରକୁ ଆସି ତାର ଅସଲ ରୂପରେ ଆସି କାଳିଆ ପଛେ ପଛେ ଆସିଲା । ପରି କାଳିଆ କୁ କହିଲା ମୁଁ ବହୁତ ଦିନରୁ ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ଥିଲି ଆଜି ମୁକ୍ତ ହୋଇଗଲି । ତମେ କଣ ବର ମାଗିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ମାଗ ? କାଳିଆ କହିଲା ମୁଁ ଦରିଦ୍ର ଘରର ପୁଅ । ମୋ ପରିବାର ଓଳିଏ ଖାଇଲେ ଓଳିଏ ଭୋକ ଉପାସରେ ରହୁଛନ୍ତି । ଯଦି ଦୁଇ ଓଳି ଦୁଇ ମୁଠା ଖାଇବାକୁ ମିଳି ଯାଆନ୍ତା ତେବେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି । ପରି କାଳିଆ କୁ ଗୋଟିଏ ସୁନା କଳସ ବର ଦେଲା । କହିଲା ତୁ ଏଇ କଳସ କୁ ଯାହା ମାଗିବୁ ତାହା ମିଳିବ କିନ୍ତୁ ଏହି କଳସ କୁ ମାଟି ଭିତରେ ପୋତି ରଖିବୁ ଏବଂ ଗୋଟିଏ କଥା ଧ୍ୟାନ ଦେବୁ ଯଦି ଭୁଲ ରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ସୁନା କଳସ କଥା କାହାକୁ କହିବୁ ତେବେ ଏହି କଳସ ମାଟିରେ ପରିଣତ ହୋଇଯିବ। ଏତିକି କହି ସେ ପରି ସ୍ବର୍ଗ କୁ ଉଡ଼ି ଚାଲିଗଲା । କାଳିଆ ଦେଖିଲା ପରି ପ୍ରକୃତରେ ସତ କହୁଛି ନା ନାହିଁ ଯାଞ୍ଚ କରିବା ପାଇଁ କଳସ କୁ କିଛି ଟଙ୍କା ମାଗିଲା। ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତା ପାଖରେ ଟଙ୍କା ଆସି ପହଁଚିଗଲା। ଏତକ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହୋଇ ଟଙ୍କା ଆଉ କଳସ କୁ ନେଇ ପାହାଡ ତଳେ ଗୋଟିଏ ଶୁନଶାନ୍ ସ୍ଥାନରେ ପୋତି ଦେଲା ଏବଂ କିଛି ଟଙ୍କା ରେ ଚାଉଳ ନେଇ ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା । ମା ଏବଂ ଭଉଣୀ ଟଙ୍କା ଏବଂ ଚାଉଳ ଦେଖି ଖୁସି ହେଲେ । ମା ପଚାରିଲା କାଳିଆ ଆଜି ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଆସିଗଲୁ ? କାଳିଆ ସତ କୁ ଲୁଚେଇ ମିଛ କହିଲା କି ଆଜି ବହୁତ ଚାଉଳ ମିଳିଲା ଏବଂ ଅଧା ଚାଉଳ କୁ ବିକ୍ରି କରି ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସିଲି । ଏହା ଶୁଣି କାଳିଆ ଉପରେ ମା ଖୁସି ହେଲେ । ସେ ସବୁଦିନ ଏମିତି କରେ । ବେଳେବେଳେ ମା ଏବଂ ଭଉଣୀ ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ ପଚାରନ୍ତି କିନ୍ତୁ କେବେ ସତ କହେ ନାହିଁ । ଧିରେ ଧିରେ କାଳିଆ ଏମିତି ପଇସା ସଞ୍ଚୟ କରି କରି ମୀରା କୁ ଭଲ ଘରେ ବାହାଘର କରେଇବା ସହିତ ନିଜେ ବେପାର କରୁଥାଏ । ସହର ରେ ଜାଗା କିଣି ମା ରେବତୀ ସାଙ୍ଗରେ ରହୁଥାଏ । କିଛି ଦିନ ପରେ କାଳିଆ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା କୁ ବିବାହ କରିଲା । ବିବାହ ପରେ କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ ପଚାରିଲା ତମେ ତ କହୁଛ ତମେ ଆଗ ଗରିବ ଥିଲ ଏବଂ କମ୍ ଦିନରେ ତମେ ଗୋଟିଏ ସଫଳ ବେପାରୀ କେମିତି ହେଲ ? ଏତେ ଟଙ୍କା କୋଉଠୁ ଆସିଲା ? କାଳିଆ କହିଲା ଭିକ୍ଷା ମାଗି ମାଗି ସବୁ ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ କରି ବେପାର କରିଲି । କାଳିଆ ର କଥା କୁ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ବିଶ୍ୱାସ କରିଲା କିନ୍ତୁ କାଳିଆ ବେଳେବେଳେ ସେ ତାର ପାହାଡ ତଳେ ଥିବା ଗାଁ କୁ ଯାଉଥାଏ କିନ୍ତୁ କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ କିମ୍ବା ମା କୁ କେବେ ନେଇ ଯାଉନଥାଏ । କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ ପଚାରିଲା ତମେ ଏକା ଯାଉଛ କାହିଁକି ଏବଂ ଆସିଲା ବେଳକୁ ତମେ ବହୁତ୍ ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସୁଛ କେମିତି? କାଳିଆ କହିଲା ଗାଁ ଲୋକ ମାନେ ମୋ ଠାରୁ ଧାର ନେଇଥିଲେ ସେଗୁଡ଼ାକ ମାଗିବାକୁ ଯାଉଛି କିନ୍ତୁ କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ସନ୍ଦେହ ହେଲା । ଦିନେ କାଳିଆ ଗାଁ ରୁ ଫେରିଲା ପରେ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ତାକୁ ପଚାରିଲା ସତ କୁହ ଏ ପଇସା ସବୁ କୋଉଠୁ ଆଣୁଛ । ବାଧ୍ୟ କରିବାରୁ କାଳିଆ କହିଲା ମୋତେ ବାଧ୍ୟ କର ନାହିଁ ମୁଁ ଯାହା କହୁଛି ତାହା ସତ୍ୟ । ଏଥିରୁ କାଳିଆର ସ୍ତ୍ରୀ ବହୁତ୍ ସନ୍ଦେହ କରିଲା। କହିଲା ନା ନା , ତମେ ମୋ ମୁଣ୍ଡ ଛୁଇଁ ସତ କୁହ କି ଏ ଟଙ୍କା ସବୁ କୋଉଠୁ ନେଇ ଆସୁଛ । କାଳିଆ କହିଲା ମୁଁ ଯାହା କହୁଛି ତାହା ସତ । କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲା ମୁଁ ଆମ ଚାକର କୁ ଆଜି ପଠେଇ ଥିଲି ତମେ ଗାଁ କୁ ଜମାରୁ ଯାଇ ନାହଁ । ସତ କୁହ? କାଳିଆ ଏଠି କିଛି କହି ପାରିଲା ନାହିଁ । କଣ କହିବ ଧର୍ମ ସଂକଟ ରେ ପଡ଼ିଲା। ସେ କହିଲା , ଯଦି ତମେ ସତ୍ ଜାଣିବ ତେବେ ଏ ଟଙ୍କା ଆଉ ଆସିବ ନାହିଁ । କାଳିଆ ସ୍ତ୍ରୀ ର ଏକା ଜିଦ୍ ଯେ ମୋତେ ସବୁ ସତ କୁହ । ଶେଷରେ କାଳିଆ କହିଲା କି ମୁଁ କାନରେ କହିଦେଉଛି । କିନ୍ତୁ ଏ କଥା କାହାକୁ କହିବ ନାହିଁ। କାଳିଆ ଭାବିଲା କାଳେ ଧିର ସ୍ଵରରେ ଅବା କାନରେ କହିବି ଏବଂ ମୁଁ ଜାଣିବା ଯାହା ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଜାଣିବା ତାହା, ଯେତେ ହେଲେ ସେ ମୋର ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ। ଶେଷରେ ସେ ସୁନା କଳସ କଥା ସବୁ କହିଲା। କାଳିଆ ର ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲା ଚାଲ ଚାଲ ମୁଁ ମଧ୍ୟ କିଛି ମାଗିବି । ମୋ ପାଇଁ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର କିଛି ମାଗିବି। ଏହା ଭାବି ଯେତେବେଳେ ସେ କଳସ ପାଖକୁ ପହଞ୍ଚିଲେ ସେ ସମୟରେ ସେ କଳସ ମାଟିରେ ପରିଣତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । କାଳିଆ ସ୍ତ୍ରୀ ଉପରେ ଦୋଷ ଦେଇ ଗାଳି ଦେଲା । ଶେଷରେ କାଳିଆ ଏବଂ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ମନ ଦୁଃଖରେ ଘରକୁ ଫେରିଲେ । ଅଧିକା ଲୋଭ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।


ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ବୁଗୁଡ଼ା, ଗଞ୍ଜାମ

କଟକ ର ପାଗଳ..୧

ଶ୍ରାବଣୀ ର ପରିବାର କଟକ ବାଲି ଯାତ୍ରା ଦେଖିବାକୁ ବାହାରି ଛନ୍ତି। ସେପଟେ ଶ୍ରାବଣୀ ର ସ୍ବାମୀ ବାଇକ୍ ପାର୍କିଂ କରି ଆସୁଛନ୍ତି। ହଠାତ୍ ଶ୍ରାବଣୀ ଗୋଟିଏ ପାଗଳ ସହିତ ଧକ୍କା ହୋଇଗଲା।  ଶ୍ରାବଣୀ ର ପୁଅ ତାର ଡାହାଣ ହାତର ଆଙ୍ଗୁଠି କୁ ଧରି ଥାଏ। ପଚାରିଲା, କଣ ହେଲା ମାମା, ଶ୍ରାବଣୀ କହିଲା, ନାହିଁ ବାବୁ କିଛି ନାହିଁ, ଗୋଟିଏ ପାଗଳ ସହିତ ଧକ୍କା ହୋଇଗଲା।  ପୁଅ, ରାହୁଲ ପାଗଳ କୁ ରାଗରେ ଚାହିଁ ରହିଲା। ଶ୍ରାବଣୀ ରାଗରେ ପାଗଳ ର ଚୁଟି କୁ ଧରି କହିଲା, ଆବେ କିଏ ତୁ, ତୋତେ କଣ ଦେଖା ଯାଉନି ? ପଛକୁ ବୁଲି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ପାଗଳ ବେଶରେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ।

ଶ୍ରାବଣୀ ର ଆଖି ବଡ ବଡ ହୋଇ ରହିଗଲା।  ସେ କଣ କହିବ କିଛି ବୁଝି ପାରିଲା ନାହିଁ । ଚୁଟି କୁ ଧରିବା ଫଳରେ ପାଗଳ କୁ ଅଳ୍ପ କଷ୍ଟ ହେଉଥାଏ।  ସେତିକି କଷ୍ଟ ରେ ସେ ହାତ ଯୋଡ଼ି କହିଲା, କ୍ଷମା କରିଦିଅ ଭଉଣୀ।  ମୋର ଭୁଲ ହୋଇ ଯାଇଛି । ଏତିକି କହୁ କହୁ ପାଗଳ ର ଆଖିରୁ ଅଳ୍ପ ଲୁହ ବାହାରି ଗଲା।  ପାଗଳ ର ଲୁହ ଦେଖି ଶ୍ରାବଣୀ ର ମଧ୍ୟ ଆଖିରୁ ଲୁହ ବାହାରି ଗଲା ।

ସେ କଣ କହିବ କିଛି ବୁଝି ପାରୁ ନଥାଏ। ଚୁଟି ରୁ ତାର ହାତ କୋହଳ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। ସେପଟେ ପଛ ପଟୁ ମିଥୁନ ଶ୍ରାବଣୀ ର ହାତକୁ ଧରି ପଚାରିଲା କଣ ହେଲା ଶ୍ରାବଣୀ ?? ଶ୍ରାବଣୀ କହିଲା, ନା କିଛି ନାହିଁ, ରାହୁଲ କହିଲା, ବାବା, ଏ ପାଗଳ ଟି ମାମା ସହିତ ଧକ୍କା ହୋଇଗଲା।  ଏତିକି ପରେ ମିଥୁନ କହିଲା, ହଉ ଛାଡ଼, କିଛି ହୋଇନି ନା?? ଶ୍ରାବଣୀ ଏବଂ ମିଥୁନ ସହିତ ପୁଅ ସେଠୁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲେ। 

ଶ୍ରାବଣୀ ର କୋଉଥିରେ ମନ ଲାଗୁ ନଥାଏ।  କେବଳ ପାଗଳ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ର ଚେହେରା ତାର ଆଖିରେ ନାଚୁଥିଲା। ସେ ମିଥୁନ କୁ କହିଲା ମୁଁ ଏହି ଚେୟାର ରେ ବସୁଛି ତମେ ରାହୁଲ କୁ ନେଇ ବୁଲି ଆସ।  ମିଥୁନ କହିଲା , ଆରେ ୟାର, କଣ ହେଲା? ଶ୍ରାବଣୀ ଟିକେ ବାହାନା କରି କହିଲା।  ମୋର ଗୋଡ ଟିକେ ବ୍ୟଥା ହେଉଛି।  ତମେ ବୁଲା ବୁଲି କରି ଆସ। ତୁମର ବୁଲାବୁଲି ସରିବା ପରେ ମୋତେ ଲାଇଭ ଲୋକେସନ ସେଣ୍ଡ କରିବ ମୁଁ ସେଠି ପହଞ୍ଚି ଯିବି । ହଁ ଭିଡିଓ ଆଉ ଫଟୋ ଉଠେଇବା ଭୁଲିବ ନାହିଁ।  ମିଥୁନ କହିଲା, ତମେ ଯଦି ବୁଲିବ ନାହିଁ ତେବେ ଆମେ ମଧ୍ୟ ବୁଲିବୁ ନାହିଁ । ଶ୍ରାବଣୀ ଅଳ୍ପ ଅନୁରୋଧ କରି କହିଲା।  ଦେଖ ରାହୁଲ ର ମନ ଦୁଃଖ ହେବ।  ତମେ ବୁଲି ଆସ । ମୁଁ କଣ ହଜି ଯାଉଛି କି। ମୋବାଇଲ୍ ଅଛି ପର୍ସ ଅଛି। କଣ ଅସୁବିଧା ହେଲେ କଲ୍ ନହେଲେ ମେସେଜ କରିବି। ତମେ ଏବେ ଯାଅ ବୁଲାବୁଲି କର।

ମିଥୁନ ରାହୁଲ କୁ ଧରି ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଏପଟେ ଶ୍ରାବଣୀ ଉଠି ପାଗଳ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କୁ ଦେଖିବାକୁ ବାହାରିଲା । କିଛି ସମୟ ଖୋଜିବା ପରେ ସେ ଦେଖିବାକୁ ପାଇଲା। ଯେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କୁ କେହି ଜଣେ କୁରକୁରେ ପ୍ୟାକେଟ ଟିଏ ଦେଲା । ସେ କୁର୍କୁରେ ପ୍ୟାକେଟ କୁ ଦେଖି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଖୁସି ହୋଇଗଲା କିନ୍ତୁ ଶ୍ରାବଣୀ ର ଆଖିରୁ ଲୁହ ବାହାରି ଗଲା । ଶ୍ରାବଣୀ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ପାଖକୁ ଆସି ଠିଆ ହେଲା । ପାଗଳ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଜାଣିଗଲା ଏବଂ ପୁଣି ଥରେ ହାତ ଯୋଡ଼ି କହିଲା ଭଉଣୀ ଦୟାକରି ମୋତେ ମାର ନାହିଁ । ଶ୍ରାବଣୀ କହିଲା ନା ନା ମୁଁ ମାରିବି ନାହିଁ । ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ପଚାରିଲା ତମେ ମାରିବ ନାହିଁ ତ । ” ହଉ ମୁଁ ଆସୁଛି ” କହି ପାଗଳ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ସେ ଜାଗାରୁ ବାହାରି ବାକୁ ଲାଗିଲା । ଶ୍ରାବଣୀ ପଚାରିଲା ମୋତେ ଚିହ୍ନି ପାରୁଛ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ? ପାଗଳ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ, ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲା ,ନା ଜାଣିନି !!

ସେ ଆଗକୁ ବଢ଼ି ଚାଲିଲା।  ଶ୍ରାବଣୀ ତାର ପଛେ ପଛେ କିଛି ଦୂର ଗଲା ପରେ।  ସେ ଦେଖିବାକୁ ପାଇଲା ଯେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଗୋଟିଏ ବସ୍ତା କୁ ଉଠେଇ ଚାଲିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଶ୍ରାବଣୀ ମଧ୍ୟ ପଛେ ପଛେ ଚାଲିଲା। ଧୀରେ ଧୀରେ ପାଗଳ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ମେଳା ର ଗେଟ୍ ରୁ ବାହାରି ଗଲା।  ଶ୍ରାବଣୀ ମଧ୍ୟ କିଛି ବୁଝି ନ ଶୁଝି ସେ ମଧ୍ୟ ବାହାରି ଗଲା।  ପ୍ରାୟ ୧ କିମି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ପଛରେ ଗଲା ପରେ।  ଶେଷରେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ କୁଡିଆ ଘର ଭିତରେ ପଶିବାକୁ ଲାଗିଲା। 

ନା ଲାଇଟ୍ ନା ଛାତ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଚିରା ପାଲ କୁ ଗୋଟିଏ ଗଛ ମୂଳକୁ ବନ୍ଧା ଯାଇଥିଲା ଏବଂ ତଳେ କିଛି କାର୍ଟୁନ୍ ଗତ୍ତା ପଡ଼ିଥିଲା, ଲାଗୁଥିଲା ତାହା ହିଁ ପାଗଳ ର ଗଦି । ସେ ଭିତରକୁ ପଶି ଗଲା ଏବଂ ବସ୍ତା ଭିତରକୁ ହାତ ପୁରେଇ ଗୋଟିଏ ଅଧା ଚିରା ପଲିଥିନ ଟିଏ ବାହାର କରିଲା।  ଏପଟେ ଶ୍ରାବଣୀ କିଛି ଦୂରରେ ରହି ସବୁ କିଛି ଦେଖୁଥାଏ। ମେଳା ର ହାଲୋଜିନ ଲାଇଟ୍ ଯୋଗୁ ପାଗଳ ର କୁଡିଆ ମଧ୍ୟ ହାଲୁକା ଆଲୋକିତ ହେଉଥିଲା । ପଲିଥିନ ରୁ କିଛି ଦହି ବରା ବାହାର କରି ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଗୋଟିଏ ପଲିଥିନ ବାହାର କରିଲା ସେଥିରୁ ଗୋଟିଏ ପ୍ଲେଟ ରେ ଅଧା ଖିଆ ବିରିଆନି ଟିକୁ ବାହାର କରିଲା। ଅଳ୍ପ ଖାଇବା ପରେ ଲାଗିଲା ଯେମିତି ବହୁତ୍ ରାଗ ଥିଲା ସେ ପାଣି ଖୋଜିବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବସ୍ତା ଭିତରକୁ ହାତ ପୁରେଇ ପୁଣି ଖୋଜିବାକୁ ଲାଗିଲା। ପାଣି ବୋତଲ ଟିଏ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ପାଣି କେବଳ ଅଳ୍ପ ଥାଏ ଏବଂ ସେତକ ପାଣି ପିଇବା ପରେ ମଧ୍ୟ ତାର ରାଗ ଥମୁ ନଥାଏ। ଶ୍ରାବଣୀ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପାଖ ଦୋକାନ ରୁ ଗୋଟିଏ ପାଣି ବୋତଲ କିଣି ଆଣି ଦଉଡ଼ି ଆସି ପହଁଚିଲା ପାଗଳ ପାଖରେ।  ପାଗଳ ଶ୍ରାବଣୀ ହାତରେ ପାଣି ଦେଖି ତା ମୁଖରେ ହସ ଫୁଟି ଉଠିଲା। ସେ ଏକା ତରକେ ପୁରା ବୋତଲ କୁ ପିଇ ଦେଲା। ପାଗଳ ଶ୍ରାବଣୀ ର ମୁହଁ ଦେଖି ପାରୁ ନଥାଏ।  କାରଣ ଆଲୋକ ର ଅପର ପକ୍ଷେ ସେ ଠିଆ ହୋଇଥାଏ। ହଠାତ୍ ମେଳା ର ଜେନେରେଟର ବନ୍ଦ ହେବା ଯୋଗୁ ପ୍ରାୟ ୧୫ ସେକେଣ୍ଡ ପାଇଁ ଲାଇଟ୍ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା। 

ଠିକ୍ ୧୫ ସେକେଣ୍ଡ ପରେ ପାଗଳ ଆଉ ସେ ଝିଅ କୁ ଖୋଜି ପାଇଲା ନାହିଁ।  ପାଗଳ ମଧ୍ୟ ବସ୍ତା କୁ ମୁଣ୍ଡ ତଳେ ରଖି ତକିଆ କରି ଶୋଇ ବାକୁ ଲାଗିଲା । ଏପଟେ ଦୋକାନ ଆଢ଼ୁଆଳରେ ଶ୍ରାବଣୀ ନିଜ ଆଖି ଲୁହ କୁ ରୋକି ନ ପାରି ପୁଣି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା।  ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ଗୋଟିଏ ସହାନୁଭୂତି ହାତ ଆସି ଶ୍ରାବଣୀ ର ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ରହିଲା । ପଛକୁ ବୁଲି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ସେ ଥିଲା ମିଥୁନ।

ମିଥୁନ କୁ ଦେଖି ଶ୍ରାବଣୀ ର ଯେମିତି ଦେହ ହାତ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲା। ମିଥୁନ କହିଲା କଣ ହେଲା ଶ୍ରାବଣୀ ? ଶ୍ରାବଣୀ କଣ କହିବ କିଛି ଭାବି ପାରୁ ନଥାଏ।  ମିଥୁନ ପଚାରିଲା, ସେ ତମକୁ ଚିହ୍ନି ପାରୁଛି?? ଶ୍ରାବଣୀ ର ଆଖି ବଡ ବଡ କରି ମିଥୁନ କୁ ଚାହିଁ ପୁଣି ତାର ଆଖିରୁ ଲୁହ ବାହାରି ଗଲା।  ଶ୍ରାବଣୀ ର ହାତ ଆପେ ଆପେ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଗଲା।  ଶ୍ରାବଣୀ ର ଯୋଡ଼ା ହାତକୁ ଧରି ମିଥୁନ କହିଲା । କିଛି ନାହିଁ ଚାଲ, ଏବେ ଘରକୁ ଯିବା ?? ଶ୍ରାବଣୀ ର ମୁଖରେ କିଛି ଉତ୍ତର ନଥିଲା।  ସେ ସେଠୁ ଚାଲିଲେ ବାଇକ୍ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ କୁ । ସେଠି ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ତିନି ଜଣ ଘର ଅଭିମୁଖେ ଚାଲିଲେ।  ରାତିରେ ଶ୍ରାବଣୀ ର ଘର ଯେମିତି ନିଶବ୍ଦ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲା । ବାଲି ଯାତ୍ରା ରୁ ମିଥୁନ ଖାଇବା ପାର୍ସଲ ନେଇ ଆସିଥିଲା କିନ୍ତୁ ଶ୍ରାବଣୀ ମନରେ ଗୋଟିଏ ଭୟ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ଯାଇଥାଏ ।

(କଣ ହେବ ଆଗକୁ? କଣ ମିଥୁନ ଶ୍ରାବଣୀ ଉପରେ ରାଗି କିଛି ଭୁଲ କରିବ ନାହିଁ ତ, ତେବେ ଆଗକୁ ପଢ଼ନ୍ତୁ )

Part-2

କଟକ ର ପାଗଳ…2

Part-1

ହେଲେ ଶ୍ରାବଣୀ କୁ ସେ ଭୟରେ ଭୋକ ଲାଗୁ ନଥାଏ। ମିଥୁନ ପାଖେ ଆସି ବସିଲା ଏବଂ ଶ୍ରାବଣୀ କୁ ଛୁଇଁବା ପରେ ସେ ଯେମିତି ଚମକି ପଡ଼ିଲା, ଶ୍ରାବଣୀ କହିଲା, ସରୀ ମିଥୁନ । ମୁଁ ଭୁଲ କରିଛି ମୋତେ କ୍ଷମା କରିବ। ମିଥୁନ ଶ୍ରାବଣୀ କୁ କୋଳେଇ ନେଇ କହିଲା। ଆରେ ପାଗଳି ମୁଁ କିଛି କହିଲି କି? ମୁଁ ରାଗିନି ମଧ୍ୟ, ତମେ କାହିଁକି ସେମିତି ଭାବୁଛ ? ଶ୍ରାବଣୀ ପୁଣି ପଚାରିଲା, ତମେ ମୋ ଉପରେ କାହିଁକି ରାଗିନ, ମୁଁ ତମକୁ ମିଛ କହିଥିଲି। ପ୍ରକୃତରେ ମୁଁ ସେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କୁ ଦେଖିବାକୁ ସେଠି ବାହାନା କରି ରହି ଯାଇଥିଲି। ମିଥୁନ ,ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲା। ହଁ ଜାଣିଛି, ସେଠୁ କଣ ହେଲା ? ତୁମର ଇଛା ହେଲା ତୁମେ ରହିଲ ଏଥିରେ ମୁଁ ରାଗିବି କାହିଁକି ? ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଥିବା ପୁଅ ରାହୁଲ କହିଲା । ଜାଣିଛ ମାମା , ବାବା ମୋ ପାଇଁ କିଛି କିଣି ଦେଲେ ନାହିଁ, କେବଳ ତୁମ ପଛେ ପଛେ ଯିବାକୁ କହିଲେ । ମୁଁ ପଚାରିଲି କାହିଁକି ? ତେବେ ବାବା କହିଲେ ଆଜି ମାମା ଯୁଆଡେ ଯୁଆଡେ ବୁଲିବ। ଆମେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ବୁଲିବା।

ଏତିକି ଶୁଣି ଶ୍ରାବଣୀ ର ଚେହେରା ଯେମିତି ଲଜ୍ୟା କର ସ୍ଥିତି ଗଠିତ ହେବାରେ ଲାଗିଲା। ମିଥୁନ କହିଲା, କିଛି କଥା ନାହିଁ, ମୁଁ କିଛି ଭାବିନି ଆଉ ତମ ଉପରେ ମୋର ବିଶ୍ବାସ ଅଛି। ଆରେ ତମ ସହିତ ମୁଁ ଗତ ୬ ବର୍ଷ ହେଲା ଅଛି । ମୁଁ ତମକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛି। ତମେ କଣ କର, କଣ ଭାବ, ମୁଁ ସବୁ ଜାଣେ । ଆଉ ଏଇଟା କେମିତି ଲୁଚି ରହିଥାନ୍ତା କୁହ ? ଶ୍ରାବଣୀ କହିଲା, ନା ମିଥୁନ ମୁଁ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ବିଷୟରେ କିଛି ଜାଣି ନଥିଲି। ତମକୁ ଯାହା ଯାହା କହିଛି ସବୁ ସତ କଥା, ଆଉ ତା ସହିତ ଶେଷ ଦେଖା ପରେ ମୁଁ ତାକୁ ଖୋଜିନି କି କେବେ ଦେଖିନି। ବାହା ଘର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଳ୍ପ ମନେ ପଡ଼ୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ପରେ ସବୁ ଭୁଲିଗଲି । ମିଥୁନ କହିଲା ତମେ ସିନା ଭୁଲିଗଲ ହେଲେ ମୁଁ ଭୁଲି ପାରିଲି ନାହିଁ । ଶ୍ରାବଣୀ, ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ଯ ରେ ଚାହିଁ ରହିଲା ।

ଶ୍ରାବଣୀ ପଚାରିଲା, ମୁଁ ବୁଝି ପାରିଲିନି ମିଥୁନ । ପ୍ଲିଜ୍ ଖୋଲି କରି କୁହ ? ହଉ ଶୁଣ , ଯଦି ଧର୍ଯ୍ୟ ଅଛି ତେବେ ଶୁଣ !! ତମର ଆଉ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ର କଲେଜ ଝଗଡ଼ା ହେବା ପରେ ତମେ ତାକୁ କହିଥିଲ ନା, ମୋ ପିଛା କରିବା ଛାଡି ଦିଅ। ଶ୍ରାବଣୀ ହଁ କରିଲା, ସେ ପୁଣି ଥରେ ତୁମକୁ କ୍ୟାଣ୍ଟିନ ରେ ପ୍ରପୋଜ କରିଲା ଏବଂ ସର୍ତ୍ତ ରଖିଲା ଯେ ଏହି ପ୍ରପୋଜ୍ ର ଉତ୍ତର ମୋତେ ପରେ ଦେବ ବୋଲି କହିଥିଲା ଏବଂ ତା ପର ଦିନ ଠାରୁ ସେ କଲେଜ ଆସିନି। ଶ୍ରାବଣୀ ହଁ ଠିକ୍ କଥା କିନ୍ତୁ ତମେ ଏତେ କଥା କେମିତି ଜାଣିଲ। ମିଥୁନ କହିଲା, ତମ ବାୟୋଲୋଜି କ୍ଲାସମେଟ ସୁନୟନା କୁ ଜାଣିଛ। ହଁ ହଁ, ଶ୍ରାବଣୀ କହିଲା, ହଁ ସେ ତ ମୋର ସାଙ୍ଗ, ତାକୁ କେମିତି ଜାଣିଲ। ସୁନାୟନା ମୋର ପିଲା ଦିନ ର ସାଙ୍ଗ। ଆମେ ପିଲା ଦିନେ କଲିକତା ରେ ପଡୋଶୀ ଥିଲୁ। ତାଙ୍କ ବାପା ଏବଂ ଆମ ବାପା ସେଠି ରହୁଥିଲେ। ଚାକିରି ଅଲଗା ଥିଲା କିନ୍ତୁ ରୁମ୍ ଗୋଟିଏ ବିଲ୍ଡିଂ ରେ ଥିଲା ଏବଂ ଆମେ ଦୁହେଁ ପିଲା ଦିନୁ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ contact ରେ ଥିଲୁ।

ତମ କଲେଜ ସମୟରେ ମୁଁ କଲିକତା ରେ ପଢ଼ୁଥିଲି ଏବଂ ତମେ କଟକ ରେ ପଢ଼ୁଥିଲ । ସେ ମୋତେ ତୁମ ବିଷୟରେ ସବୁ କଥା କହୁଥାଏ। ଏମିତି କି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କଥା ମଧ୍ୟ ମୋତେ ସବୁ କହିଛି। ଶ୍ରାବଣୀ, ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ବସିଲା। ମିଥୁନ କହିଲା ଚିନ୍ତା କରିବା ଦରକାର ନାହିଁ। ତମେ ମୋତେ କିଛି କହିବା ଦରକାର ନାହିଁ। ତମଠୁ ଅଧିକ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କଥା ମୁଁ ଜାଣିଛି। ସେ ଯୋଉଦିନ ତମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି କହି ଚାଲିଗଲା। ସେ ସିଧା ଯାଇ ପହଁଚିଲା କୋଝିକୋଡ଼ (କେରଳ) ରେ। ପ୍ରାୟ ୨ ବର୍ଷ ସେଠି ରହିବା ପରେ ସେ ପୁଣି ଆସିଲା ବେଙ୍ଗଲୋର୍ ରେ ପହଁଚିଲା । ସେ ସେଠି ନିଜ ପାଇଁ ଗାଁ ରେ ଜାଗା କିଣି ଘର କରିଲା । ସେ ତମ ଖବର ରଖିଥିଲା କିନ୍ତୁ ୩ ବର୍ଷ ପୂରିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ତୁମ ପାଖକୁ ଆସି ତୁମକୁ ପ୍ରାପୋଜ କରି ତୁମକୁ ବିବାହ ପାଇଁ କହିଥାନ୍ତା କିନ୍ତୁ ଟ୍ରେନ ରେ କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟି ଗଲା ।

କିଛି ଚୋର ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ର ଜିନିଷ ନେଇ ପଳେଇ ଯିବା ସମୟରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଅଟକେଇ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲା କିନ୍ତୁ ଚୋର ମାନେ ତାକୁ ବିରୋଧ କରି ତାଙ୍କୁ ଟ୍ରେନ ରୁ ଧକ୍କା ଦେଇ ଖସି ପଳେଇ ଗଲେ।

ତାପରେ ତାର ଆଉ ଖବର ନାହିଁ । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ପୁଣି ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା । ତମ ଘର ଲୋକ ମଧ୍ୟ ପୁଅ ଖୋଜିବାରେ ଲାଗିଲେ। ତମ ବିଷୟରେ ମୁଁ ଖବର ରଖିଥିଲି। ଏମିତି ରେ ତମ ସହିତ ଘଟିଥିବା ଘଟଣା କୁ ଭୁଲି ତମକୁ ମୁଁ ଆପଣେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲି ଏବଂ ଅନୁଭବ କରିଲି ଯେ ତମେ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କୁ ଭୁଲି ସାରିଛ। ଦେଖୁ ଦେଖୁ ୬ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା । ମାତ୍ର ଏବେ ଗତ ଛଅ ମାସ ହେଲା ବେଙ୍ଗଲୋର ରେ ଏଠିକାର କିଛି ଲୋକ ରହନ୍ତି । ସେମାନେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କୁ ଚିହ୍ନି ତାକୁ କଟକ ନେଇ ଆସିଲେ । ଶ୍ରୀକାନ୍ତ, ନିଜ ଘର ଲୋକ କୁ ମଧ୍ୟ ଚିହ୍ନି ପାରୁନି । ଶେଷରେ ସେ ଘର ଛାଡ଼ି ଏଠି ବାହାରେ ବୁଲୁଛି ।


ଏତିକି ଶୁଣି ଶ୍ରାବଣୀ ର ଆଖିର ଲୁହ ଦାଗ ଯେମିତି ଶ୍ରାବଣୀ ର ଗାଲ ରେ ଦାଗ ହୋଇ ଚାଲି ଥିଲା । ସେତେବେଳେ ଶ୍ରାବଣୀ ପୁଣି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା । ସେତେବେଳେ ରାହୁଲ, ଶୋଇ ପଡ଼ିଥାଏ । ରାହୁଲ ଅଳ୍ପ ଖାଇ ଥାଏ କିନ୍ତୁ ମିଥୁନ ର ବାଧ୍ୟକତାରେ ଶ୍ରାବଣୀ ଦୁଇ ମୁଠା ଖାଇ ଦୁହେଁ ଶୋଇଲେ ।

ରାତି ପାଇଲା ପରେ ଶ୍ରାବଣୀ ମିଥୁନ କୁ ଅନୁରୋଧ କରି କହିଲା । ମିଥୁନ ତମକୁ ଗୋଟିଏ ଅନୁରୋଧ କରିବି । ମିଥୁନ ପଚାରିଲା କୁହ ? ତମେ ରାଗିବ ନାହିଁ ତ? ତମ ହସ୍ପିଟାଲ ରେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଙ୍କ ଚିକିତ୍ସା ହୋଇ ପାରିବ କି ? ମିଥୁନ କହିଲା, ତମେ ଭାବିବା ପୂର୍ବରୁ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ର ଘର ଲୋକ ଆଗରୁ ଆମ ହସ୍ପିଟାଲ କୁ ଆସି ସାରି ଥିଲେ ଏବଂ ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ଡାକ୍ତର ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ସହିତ କଥା ହେଲେ ଏବଂ ସେହି ସମୟରେ ମୁଁ ସେଠି ପାଖରେ ଥିଲି କିନ୍ତୁ ଡାକ୍ତର ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କହିଲେ ଯେ ମସ୍ତିଷ୍କ ର ଯୋଉ ଭାଗରେ ଆଘାତ ଲାଗିଛି ଯଦି ତାକୁ ସର୍ଜରୀ କରାଯାଏ ତେବେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ର ଜୀବନ ପ୍ରତି ବିପଦ ଅଛି ତେବେ ସେ କୋମା କୁ ଯାଇ ପାରେ କିମ୍ବା ତାର ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ଯାଇ ପାରେ। ଏମିତି ଶୁଣିବା ପରେ ତାଙ୍କ ଘର ଲୋକ ମଧ୍ୟ ଏହି ସର୍ଜରୀ କରିବା ପାଇଁ ମନା କରିଦେଲେ ।

ଶ୍ରାବଣୀ ପୁଣି ଥରେ ନିରୁପାୟ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ନିଜକୁ ଧିକ୍କାର ମନେ କରି କହିଲା ଏ ସବୁ ର ମୂଳ କାରଣ ହେଉଛି ମୁଁ, ମୋତେ ଶାସ୍ତି ମିଳିବା ଦରକାର। କାରଣ ମୋ ଯୋଗୁ ଗୋଟିଏ ଜୀବନ ଏବଂ ତାର ହସ ଖୁସି ସବୁ ମାଟିରେ ମିଶିଗଲା।

ମିଥୁନ ପୁଣି କୁଣ୍ଢେଇ ନେଲା ଶ୍ରାବଣୀ କୁ ଏବଂ ଦୁଃଖରେ ପୁଣି କେତେ ଯେ ଲୁହ ବାହାରିଗଲା । ଶ୍ରାବଣୀ କୁ ଆଶ୍ଵାସନା ଦେଇ ମିଥୁନ କହିଲା । ମୁଁ ଶୁଣିଛି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଯେତେବେଳେ ଟ୍ରେନ ରୁ ତଳେ ପଡ଼ିଗଲା ସେ ସମୟରେ ତାର ମୁଣ୍ଡ କେଉଁ ଲୁହ କିମ୍ବା ପଥର ରେ ବାଜି ଗଲା ସେ ବହୁତ୍ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଚେତ୍ ଅବସ୍ଥାରେ ଥିଲା। ତା ପରେ ଗୋଟିଏ ସହକାରୀ ସଂସ୍ଥା ତାର ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ଭରଣ ପୋଷଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଚିକିତ୍ସା ରେ ସୁଧାର ହୋଇ ତାର ହୋସ୍ ଆସିଲା କିନ୍ତୁ ସେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ପାଗଳ ହୋଇଗଲା।

ଶ୍ରାବଣୀ, ମିଥୁନ ର ବାହୁ ବନ୍ଧନ ରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ପୂଜା ଘରେ ଯାଇ ଭଗବାନ ଙ୍କୁ ବହୁତ୍ ଗୁହାରି କଲା କିନ୍ତୁ ଯାହା କପାଳ ଲିଖନ ତାହା କେବେ ବଦଳିବ ନାହିଁ।

ଆଜି ମଧ୍ୟ ସେ ପାଗଳ କଟକ ର ଗଳି ସନ୍ଧି ରେ ନିଜ ପାଇଁ କୁତ୍ରୀମ କୁଡିଆ ରେ ଆଶ୍ରୟ ହୋଇ ନିଜ ଦିନ କାଟୁଛି। କଷ୍ଟ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ସବୁ ସହି ଯାଉଛି। ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜାଣେ ଏବଂ ଭୁଲିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରେ। ଏମିତି କି ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରାବଣୀ କୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମ କରି ଦେଖିଲା ସେ ଚିହ୍ନି ପାରିଥିଲା କିନ୍ତୁ ଶ୍ରାବଣୀ ର ଖୁସିର ସଂସାର ରେ ସେ ବାଧା ହେବାକୁ ପୁଣି ଚେଷ୍ଟା କରିଲା ନାହିଁ। ସେ ଯାହାକୁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଥିଲା ସେ ତ ଅପେକ୍ଷା କରି ପାରିଲା ନାହିଁ ତେବେ ତାକୁ ଏମିତି ମୁହୂ୍ତ୍ତରେ ଚିହ୍ନି କଣ ଉପକାର କରିଥାନ୍ତା ସେ।

ସେ ଆଜି ମଧ୍ୟ ବୁଲୁଛି । ଜାଣି ଜାଣି ନିଜକୁ କଷ୍ଟ ଦେଉଛି। ପ୍ରତିଦିନ କେବଳ ଦୁଃଖ ଆଉ କଷ୍ଟ ରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି କିନ୍ତୁ ଦୁନିଆ ତା ଆଗରେ ସେ ନିରୁପାୟ। ସତ୍ୟ ଏହା ଯେ ସେ ପାଗଳ ଟିଏ କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତରେ ସେ ଭଲ ମଣିଷ ଟିଏ ଥିଲା। କେବଳ ଭୁଲ ଥିଲା ଯେ ଗୋଟିଏ ଝିଅ କୁ ଅନ୍ତରରୁ ଭଲ ପାଇବା ତାର ବହୁତ୍ ବଡ ଭୁଲ ଥିଲା ଏବଂ ସେହି ଭୁଲ ର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ସେ ପ୍ରତିଦିନ ନିଜକୁ ଦେଇ ଚାଲିଛି।

ଶ୍ରାବଣୀ ବେଳେ ବେଳେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କୁ ବାଟ ଘାଟରେ ଦେଖି ଦେଲେ କିନ୍ତୁ ଲୁହ ଛଳ ଛଳ ରେ ନିରୁପାୟ ହୋଇ ନିଜ ପରିବାର ସହିତ ଫେରି ଯାଏ ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ସାଜିଛି କଟକ ର ପାଗଳ । କେତେବେଳେ ସେ କେଉଁଠି ଠିକଣା ବିହୀନ ହୋଇ ବୁଲୁଛି ସେ ପାଗଳ ।

ଶ୍ରୀକାନ୍ତ, ଶ୍ରାବଣୀ କୁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେବା ଟା କଣ ଭୁଲ ଥିଲା ? ନା ଶ୍ରାବଣୀ ଜାଣିଶୁଣି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ କୁ ଅନାଦର କରୁଥିଲା ? ଶ୍ରାବଣୀ ଯଦି ଥରେ କହିଥାନ୍ତା ଯେ ,ହଁ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଏ । ଏହି ଶବ୍ଦ ରେ ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ବୋଧେ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିବା ପାଇଁ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ର ଦ୍ବାରସ୍ଥ ହୋଇ ନଥାନ୍ତା !! କିନ୍ତୁ କଣ ଥିଲା ପ୍ରକୃତ ରହସ୍ୟ ? ଯଦି ଆପଣ ମାନଙ୍କ ମନରେ ଏମିତି ପ୍ରଶ୍ନ ଘୁରି ବୁଲୁଛି ତେବେ କମେଣ୍ଟ ବାକ୍ସ ରେ ଲେଖିବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ ହେବେ ।

ଗଳ୍ପ ଟି ଅଧିକ ଦୁଃଖଦ ମୟ କିନ୍ତୁ ଗାଳ୍ପିକ ଆପଣଙ୍କୁ ଦୁଃଖୀ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କରି ନାହାନ୍ତି। ଯଦି ସତ୍ୟ ଭାବରେ ନିଆ ଯାଏ ତେବେ ହୃଦୟ ରୁ ଭଲ ପାଉଥିବା ମଣିଷ ର ଆଖିରୁ ଟୋପାଏ ଲୁହ ତ ନିଶ୍ଚୟ ବାହାରି ଯିବ, ଆପଣ କେତେ ଚେଷ୍ଟା କରିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ଲୁହ ମିଶା କୋହ କୁ ରୋକି ପାରିବେ ନାହିଁ ।

ଗଳ୍ପ ଟି ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଢି ଥିବା ଯୋଗୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ବହୁତ୍ ବହୁତ୍ ଧନ୍ୟବାଦ।

ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଗାଳ୍ପିକ, ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ

जैसी करनी वैसी भरनी

हरेकृष्ण बाबू बहुत ही शांत स्वभाव के व्यक्ति हैं। उनके पिता के त्याग के बाद, उनके सारा संपति हरेकृष्ण के लिए छोड़ गए हैं। हरकृष्ण बाबू 35 साल से शिक्षक भी रह चुके हैं। उसने अपने जीवनकाल में बहुत संपत्ति जमा कर ली है और उसका भोग करने वाला कोई नहीं है। भाग्य का न तो कोई पुत्र है और न ही कोई पुत्री। शायद उनके जीवन दुर्भाग्य पूर्ण है। अंत में उसने सोचा कि उसका भाई के पुत्र को अपना पुत्र के रूप में ग्रहण करेगा। यहां तक कि अगर कुछ नहीं होता है, तो वह उसके आखरी समय में साथ तो रहेगा। क्या हुआ? जैसा कि कहा जाता है, जिसके नसीब खराब है, उसके साथ अन्याय होता रहता है।

दिन बीत रहा था। हरेकृष्ण बाबू ने सोचा कि उनका बेटा आखिरी वक्त तक रहेगा । तो मुझे इस संपत्ति का क्या करना चाहिए? बिना आगे सोचे-समझे सब कुछ संपाती पुत्र के नाम पर कर दिया, लेकिन जो होने वाला था, धीरे-धीरे परिणाम दिखने लगा। भाई का बेटा, अनंत ने शादी कर ली और पत्नी के बात पे आ कर और हरे कृष्ण बाबू और उसकी पत्नी को घर से निकाल दिया।


अंत में हरेकृष्ण बाबू ने बुद्ध आश्रम में शरण ली। कुछ दिन बीत गए। यह बात हरेकृष्ण बाबू को पता चला कि असल में यह चाल उसके भाई का है ना की उसकी बेटे की पत्नी की है । यह उनके भाई और बेटे की पहले से योजना थी। और आज वो अपने उस प्लान में कामयाब हो गए हैं. सच्चाई का पता चलने पर हरेकृष्ण बाबू ने थाने में जाकर रिपोर्ट दर्ज कराई, लेकिन किसी ने उसकी व्यथा नहीं सुनी। वह खाली हाथ लौट आया। कोई रास्ता न होने के कारण वह चुप रहा।


दिन गुजरते हैं। अंत में, हरेकृष्ण बाबू ने संपती और उनके पुत्र मोह को छोड़ कर भगवान की शरण लेने के लिए वृंदावन चले गए ।


वहां पहुंचे उन्हें एक साल से ज्यादा का समय भी हो गया । उसने खुशी-खुशी अपना जीवन भगवान को समर्पित कर रहे थे और इस दुनिया के सभी भ्रमों को भूल गए। लेकिन कहा जाता है कि अगर कोई पाप किया गया है तो उसका हिसाब जरूर होता है ।

इस बीच, सालों बाद, अनंत की पत्नि । वह अपनी योजना में सफल हो गई और सारी संपत्ति अपने नाम कर ली और एक अन्य युवक के साथ भाग गया। इधर अनंत और उसका परिवार अब भिखारी बन गए । जैसा कि कहा जाता है, “जैसी करनी वैसी भरनी।”

अनंत की पत्नी की शादी दूसरे युवक से हो चुकी है और अब वह विदेश में रह रही है, लेकिन उसकी भी हिसाब होगा, जो झूठ बोलकर धोखा देती है और धन कमाती है, वह धन भी अधिक दिनों तक टिक नहीं सकता।

हरेकृष्ण बाबू ने अपना जीवन ईश्वर को समर्पित कर दिया, लेकिन अनंत के परिवार को अब दो वक्त के भोजन के लिए भीख मांगना पड़ रहा है ।

दो साल बीत गए। एक दिन अनंत को पता चला कि उसकी पत्नी अपने गांव लौट आई है। वह बिना देर किए बदला लेने के लिए अपने ससुराल पहुंच गया। लेकिन वहां जो देखा वह इसके विपरीत था। वहां उसने देखा कि उसकी पत्नी के पास एक फूटी कौड़ी भी नहीं है ।

उसे पता चला कि उसकी पत्नी जिस युवक के साथ चली गई थी, कुछ दिनों के बाद, युवक ने सारी संपत्ति अपने नाम कर के उसे वेश्या काम करने के लिए मजबूर किया, और जब उसने वेश्या के रूप में काम करने से इनकार कर दिया, तो उसे साथ ही जबरन वेश्या के रूप में काम करने के लिए मजबूर किया गया। उसके एक साल बाद वह युवक की पत्नी को गांव में छोड़कर फिर विदेश चला गया।

वहां अनंत की पत्नी भी निराश पड़ी थी। न सम्मान, न मर्यादा, उन्होंने कानून का सहारा लेने की कोशिश तक नहीं की। उसने सोचा कि मैंने जो किया वह मेरे कर्म का फल है और वह अपना जीवन अकेले बिताना चाहती है। लेकिन अनंत को देखकर उनमें थोड़ी हिम्मत आई।

लेकिन अनंत ने आखिरकार अपनी पत्नी को स्वीकार करने से इनकार कर दिया और दुखी होकर दूसरे राज्य में वापस चला गया।

पुराणों और शास्त्रों में लिखी हुई सारी बातें सच हो गई हैं। एक बार फिर मैं कहूंगा, “जैसी करनी वैसी भरनी “

अब सोचिये उस युवक का क्या हुआ? उसके लिए भी कुछ सजा जरूर होगी। वह तो समय बताएगा लेकिन यह कहानी बस इतनी ही थी। इस कहानी के माध्यम से एक संदेश यह था कि यदि हम किसी की प्रति अन्याय करते हैं, तो वह निश्चित रूप से अन्याय के रूप में हमारे ऊपर ही आयेगा ।

तो आप कमेंट करके जरूर बताएं कि आपको कहानी कैसी लगी।

आपका नीलामाधव भुयां

ଯେ ପାଞ୍ଚେ ପର ମନ୍ଦ, ତା ମନ୍ଦ ପାଞ୍ଚନ୍ତି ଗୋବିନ୍ଦ

Listen this Story…1

Episode..2

ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ବହୁତ୍ ଶାନ୍ତ ସ୍ଵଭାବ ର ଲୋକ। ବାପା ଇହ ଧାମ ତ୍ୟାଗ ପରେ ବହୁ ସମ୍ପତି ହରେ କୃଷ୍ଣ ପାଇଁ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଗଲେ। ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷକତା ରେ ୩୫ ବର୍ଷ ବିତିଗଲାଣି । ସେ ନିଜ ଜୀବନ କାଳ ଭିତରେ ବହୁ ସମ୍ପତି ରଖିଛନ୍ତି ହେଲେ ସେ ସମ୍ପତି ଭୋଗ କରିବାକୁ କେହି ନାହାନ୍ତି। ଭାଗ୍ୟ କୁ ନା ପୁଅ ଟିଏ ନା ଝିଅ ଟିଏ। ଭାଗ୍ୟ ଖରାପ ବୋଧେ। ହେଲେ ଶେଷରେ ଚିନ୍ତା କରିଲେ ଭାଇ ପୁଅ କୁ ନିଜର ପୁଅ କରିବେ ବୋଲି। କିଛି ନ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ମୁହଁରେ ନିଆଁ ତ ଦେବ । ହେଲେ କଣ ହେଲା । କଥାରେ ଅଛି ପରା ଯାହାର ଫଟା କପାଳ ତାହାର ହିଁ ଅନର୍ଥ ହେବ ।

ଦିନ ବିତିଗଲା। ଚାକିରି ସରିବା ପରେ ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ଭାବିଲେ ପୁଅ ତ ଆମ ମୁହଁରେ ନିଆଁ ଦେବ। ସେଥିପାଇଁ ଏ ସମ୍ପତି କୁ କଣ କରିବି। କିଛି ଆଗ ପଛ ବିଚାର ନ କରି ସବୁ ସମ୍ପତି ପୁଅ ନାମରେ କରିଦେଲେ କିନ୍ତୁ ଯାହା ହେବାକୁ ଥିବ ତାହା ଧୀରେ ଧୀରେ ପରିଣାମ ଦେଖାଇବା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା। ଭାଇ ପୁଅ , ଅନନ୍ତ ବିବାହ କରିଲା ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀ କଥାରେ ପଡ଼ି ହରେ କୃଷ୍ଣ ବାବୁ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କୁ ଘରୁ ତଡ଼ି ଦେଲା।

ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ନିରୁପାୟ ହୋଇ ଶେଷରେ ବୁଦ୍ଧ ଆଶ୍ରମ ର ସାହାରା ନେଲେ। କିଛି ଦିନ ବିତିଗଲା। ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ । ପୁଅ ସ୍ତ୍ରୀ ବୋଲକରା ରେ ଘରୁ ବାହାର ହୋଇ ନାହାନ୍ତି। ଏହା ଥିଲା ତାଙ୍କ ଭାଇ ଏବଂ ପୁଅ ଙ୍କ ଗୋଟିଏ ଯୋଜନା ଥିଲା । ଆଉ ସେ ଯୋଜନା ରେ ଆଜି ସେମାନେ ସଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି । ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ସବୁ ସତ ଜାଣିଲା ପରେ ସେ ପୋଲିସ ଷ୍ଟେସନ ଗଲେ ସେଠି ରିପୋର୍ଟ ଲେଖାଇଲେ କିନ୍ତୁ କେହି ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ ତାଙ୍କ ଦୁଃଖ କଥା । ଖାଲି ହାତରେ ଫେରି ଆସିଲେ । କିଛି ଉପାୟ ନ ଥିବାରୁ ଚୁପ୍ ରହିଲେ ।
ଦିନ ବିତି ଯାଉଥାଏ । ଶେଷରେ ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପତି ଏବଂ ପୁତ୍ର ମୋହ ଭୁଲି ଭଗବାନ ଙ୍କ ଶରଣ ହେବା ପାଇଁ ଦୁହେଁ ବୃନ୍ଦାବନ ଚାଲିଗଲେ।


ବୃନ୍ଦାବନ ରେ ପହଞ୍ଚି ସେ ସେଠି ପ୍ରାୟ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ରୁ ଅଧିକ ହୋଇଗଲା। ସେ ବେଶ୍ ଖୁସିରେ ନିଜ ଜୀବନ କୁ ଭଗବାନ ଙ୍କ ପାଖେ ସମର୍ପି ଦେଇ ଦିନ କାଟୁଥିଲେ ଏବଂ ଏହି ଇହ ଧାମର ମୋହ ମାୟା କୁ ଭୁଲି ଯାଇଥିଲେ । କିନ୍ତୁ କଥାରେ ଅଛି ପାପ ଯଦି ହୋଇଛି ତେବେ ତାର ହିସାବ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ ।

ଏପଟେ ବର୍ଷେ ପରେ ଅନନ୍ତ ର ସ୍ତ୍ରୀ ମାନେ ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ଙ୍କ ଭାଇ ବୋହୂ। ସେ ନିଜ ଯୋଜନା ରେ ସଫଳ ହୋଇ ସବୁ ସମ୍ପତି କୁ ନିଜ ନାମରେ କରି ଅନ୍ୟ ଏକ ଯୁବକ ସହିତ ସବୁ ସମ୍ପତି ନେଇ ଫେରାର ହୋଇ ଗଲା। ଏଠି ଅନନ୍ତ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପରିବାର ଏବେ ଦାଣ୍ଡ ର ଭିକାରୀ ସାଜିଗଲେ। କଥାରେ ଅଛି ପରା ” ଯେ ପାଞ୍ଚେ ପର ମନ୍ଦ, ତା ମନ୍ଦ ପାଞ୍ଚନ୍ତି ଗୋବିନ୍ଦ “।

ଅନନ୍ତ ର ସ୍ତ୍ରୀ ଅନ୍ୟ ଏକ ଯୁବକ ସହିତ ବିବାହ କରି ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ବାହାର ଦେଶରେ ରହୁଛି କିନ୍ତୁ ତାର ମଧ୍ୟ ହିସାବ ହେବ, ଯେ ଠକି ଖାଇ, ଯେ ଧୋକା ଦେଇ ଧନ ଉପାର୍ଜନ କରେ ସେ ଧନ ମଧ୍ୟ ବେଶୀ ଦିନ ତିଷ୍ଠି ରହି ପାରେନା।

ହରେକୃଷ୍ଣ ବାବୁ ନିଜ ଜୀବନ କୁ ଭଗବାନ ଙ୍କ ପାଖେ ସମର୍ପି ଦେଲେ କିନ୍ତୁ ଅନନ୍ତ ର ପରିବାର ବର୍ତ୍ତମାନ ଦୁଇ ଓଳା ଖାଇବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦାଦନ ଖଟି ବାକୁ ପଡୁଛି।

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଦୁଇ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା । ଦିନେ ଅନନ୍ତ ଜାଣି ବାକୁ ପାଇଲା ଯେ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ଏବେ ନିଜ ଗାଁ କୁ ଫେରି ଆସିଛି। ସେ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ତାର ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାକୁ ପହଞ୍ଚି ଗଲା ତାର ଶଶୁର ଘରେ। ମାତ୍ର ସେଠି ସେ ଯାହା ଦେଖିଲା ସବୁ ଓଲଟା ଥିଲା। ସେଠି ସେ ଦେଖିଲା ଯେ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖରେ ଫୁଟି କଉଡ଼ି ଟିଏ ମଧ୍ୟ ନଥିଲା ।

ସେ ଜାଣିଲା ଯେ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ ଯୋଉ ଯୁବକ ସହିତ ଯାଇଥିଲା, ସେ ଯୁବକ କିଛି ଦିନ ପରେ ତାର ସବୁ ସମ୍ପତି ନିଜ ନାମରେ କରି ତାକୁ ବେଶ୍ୟା ବୃତ୍ତି କରିବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରିଲା ଏବଂ ସେ ବେଶ୍ୟା ବୃତ୍ତି କରିବା ପାଇଁ ମନା କରିବା ପରେ ତା ସହିତ ଜୋର୍ ଜବରଦସ୍ତ ମଧ୍ୟ ବେଶ୍ୟା ବୃତ୍ତି କରିବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରା ଗଲା। ତାର ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ପରେ ସେ ଯୁବକ ଜଣଙ୍କ ଅନନ୍ତ ର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ଗାଁ ରେ ଛାଡି ପୁଣି ବିଦେଶ ଚାଲିଗଲା ।

ଏଠି ଅନନ୍ତ ର ସ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ନିରୁପାୟ ହୋଇ ପଡ଼ି ରହି ଥିଲା। ନା ସମ୍ମାନ ଅଛି, ନା ଇଜ୍ଜତ, ସେ ଆଇନ ର ସାହାରା ନେବାକୁ ମଧ୍ୟ ଚେଷ୍ଟା କରିଲା ନାହିଁ। ସେ ଭାବି ନେଲା ଯେ ମୁଁ ଯାହା କରିଥିଲି ତାହା ହେଉଛି ମୋ କଲା କର୍ମ ର ଫଳ ଏଵଂ ସେ ସେ ଜୀବନ କୁ ଏକୁଟିଆ ବିତେଇବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା । ମାତ୍ର ଅନନ୍ତ କୁ ଦେଖି ତାକୁ ଯେମିତି ଟିକେ ସାହସ ଆସିଗଲା ।

ମାତ୍ର ଅନନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଶେଷରେ ତାର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ରୋକ୍ ଠୋକ୍ ମନା କରି ଫେରିଗଲା ପୁଣି ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟକୁ।

ଏଠି ପୁରାଣ ଏବଂ ଶାସ୍ତ୍ର ରେ ଲେଖା ଥିବା ସବୁ କଥା ଗୁଡ଼ିକ ଯେମିତି ସତ୍ୟ ହୋଇ ଯାଇଛି । ପୁଣି ଥରେ ମୁଁ କହିବି , ” ଯେ ପାଞ୍ଚେ ପର ମନ୍ଦ, ତା ମନ୍ଦ ପାଞ୍ଚନ୍ତି ଗୋବିନ୍ଦ “।

ଏବେ ଆପଣ ଭାବୁଥିବେ ସେ ଯୁବକ ଜଣକ ର କଣ ହେଲା ? ତା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ କିଛି ଶାସ୍ତି ନିଶ୍ଚୟ ଥିବ । ତାହା ସମୟ କହିବ କିନ୍ତୁ ଏହି କାହାଣୀ ଟି କେବଳ ଏତିକି ଥିଲା । ଏହି ଗଳ୍ପ ମାଧ୍ୟମରେ ଗୋଟିଏ ସନ୍ଦେଶ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣେଇ ବାର ଥିଲା ଯେ ଯଦି ଆମେ କାହାର ଅନିଷ୍ଠ କରିବା ତେବେ ଆମ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ତାହା ଅନିଷ୍ଠ ରୂପରେ ସମୟ ଅନୁଯାଇ ନିଶ୍ଚେ ପ୍ରତିଫଳିତ ହେବ।

ତେବେ କାହାଣୀ ଟି କେମିତି ଲାଗିଲା କମେଣ୍ଟ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ନିଶ୍ଚୟ ଜଣେଇବେ।

ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଗାଳ୍ପିକ ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ

Read in English

सच्चे मित्र

एक गांव में दो दोस्त रहते थे। वे बहुत घनिष्ठ मित्र थे। एक आकाश और दूसरा राजा। जो एक दिन भी किसी को देखे बिना नहीं रह पाता। वे रोज एक साथ स्कूल जाते हैं, साथ बैठते हैं और साथ में खेलते हैं। राजा बुराई करता है, लेकिन आकाश हमेशा उससे कहता है, “राजा ऐसा नहीं करते,” और आकाश हमेशा उसे मना करता है। राजा कभी आकाश की नहीं सुनता और राजा किसी भी मुसीबत में आकाश की मदद नहीं करता। आकाश बहुत साहसी था।

पाँचवीं कक्षा की वार्षिक परीक्षा के बाद, गर्मी की छुट्टी पर एक साथ मिलते हैं। आकाश पानी में तैर नहीं सकता लेकिन राजा हमेशा कहता है कि अरे डरो मत पानी में आओ मैं तुम्हें सिखाऊंगा। आकाश सोचता है यदि वह मुझे बिना सिखाए पानी के बीच में छोड़ दे तो मैं डूब जाऊंगी, वह इस बात से डरता था। एक दिन राजा की बात मान ली और आकाश के साथ जल में चला गया। राजा ने पहले तो उसका हाथ पकड़कर समझाया लेकिन फिर उसे गहरे पानी में छोड़ दिया। आकाश के पैर जमीन में नहीं लग रहा था । राजा तालाब के किनारे आया, कपड़े बदले और घर जाने के लिए निकल पड़ा। आकाश चिल्ला रहा था, मुझे बचाओ, मुझे बचाओ, लेकिन राजा ने पीछे मुड़कर नहीं देखा और घर की ओर चल दिया। कुछ देर बाद आकाश बहुत पानी पिया भरसक प्रयास करने के बाद वह तालाब के किनारे पर पहुंचा। आकाश राजा से नाराज नहीं हुआ और न ही किसी को इसके लिए कहा। कुछ दिन बीत गए। कुछ दिनों बाद रविवार आया। राजा ने कहा, “चलो, जंगल के पास एक जाम का पेड़ है। बहां चले और बहुत सारे जाम खायेंगे।” आकाश के मना करने के बावजूद राजा उसे घसीट कर ले गया। धूप तेज होने पर सभी घर में हैं। दोनों जंगल के पास जाम के पेड़ के पास पहुंचे। जाम है लेकिन बहुत ज्यादा है। कुछ जमीन पर गिर था और उसने उन्हें इकट्ठा किया और खा लिया, लेकिन वह और खाना चाहता था। राजा ने पास में कुछ पत्थर पड़े देखे, उसने पत्थरों को उठाया और पेड़ की और फेंकने लगा । इस समय राजा जिन पत्थरों को मारता है वे पास की झाड़ियों में गिरता था तो कभी-कभी जंगल में चले जाते हैं। कुछ देर बाद उनका शोर और पत्थर गिरने की आवाज सुनकर दो भेड़िये आ गए। भेड़िये को देखकर दोनों डर गए, दोनों जान बचाने के लिए इधर-उधर भागने लगे। भेड़िये भी उसका पीछा करने लगे। कुछ ही दूर जाने के बाद राजा एक पत्थर से टकराकर गिर पड़ा, जिससे उसका सिर टकरा गया और मूर्छित हो गया। जो राजा आकाश के सामने दौड़ रहा था। अचानक राजा के मुंह से कोई आवाज न सुनकर उसने पीछे मुड़कर देखा तो राजा बहुत दूर था और भेड़ियों ने उसे घेर लिया और राजा के पैर और हाथ काट रहे थे। यह देखकर आकाश बहुत डर गया, वह दौड़ने के लिए निकला पर भाग नहीं सका। एक तरफ है भेडि़ए का खौफ और दूसरी तरफ है राजा की जिंदगी। उसने निश्चय किया कि मैं राजा के प्राण बचाऊँ परन्तु उसके मन में बहुत भय था। आकाश ने हिम्मत जुटाई और चिल्लाते हुए भेड़ियों की ओर दौड़ा, पास के पत्थरों को उठाकर फेंकने लगा। तब तक भेड़िये नहीं जा रहे थे, लेकिन पत्थर फेंकने के बाद भेड़िये डर के मारे निकल गए। आकाश राजा को उठाने लगा। कुछ ही मिनटों के बाद राजा होश में आया और भेड़िए को शब्द याद आए और वह डरने लगा। आकाश ने कहा कि भेड़िये चले गए हैं। राजा ने आकाश से पूछा कि जब तुम आगे दौड़ रहे थे तो तुमने मुझे कैसे देखा। आकाश ने कहा कि तुम्हारे बेहोश होने के बाद भेड़िये तुम्हें काटने लगे। मैं डर गया था लेकिन मैं तुम्हारे जीवन के लिए वापस आ गया क्योंकि तुम मेरे सबसे अच्छे दोस्त हो। यह सुनकर राजा ने आकाश से पूछा, तुम मेरे सच्चे मित्र हो। राजा ने कहा कि तुम चाहते तो मुझे छोड़ सकते थे और आज तुम्हारे लिए मेरी जान बच गई। फिर वे दोनों गांव आ गए, राजा के पिता ने यह सुनकर आकाश को धन्यवाद दिया और राजा ने दवा और इंजेक्शन लिया और कुछ दिनों के बाद वह ठीक हो गया। बाद में दोनों परिवारों के बीच संबंध काफी घनिष्ठ हो गए। राजा कभी भी आकाश को अकेला नहीं छोड़ता था । हर समय साथ रहते थे। उन्होंने हमेशा एक दूसरे की मदद की।

इस कहानी से क्या सीखा जा सकता है ??

  1. किसी के साथ गलत नहीं करना है ।
  2. मुसीबत के समय हमेशा मदद करनी चाहिए।
  3. किसी के प्रति बुरा भाव न रखें।

ଟଙ୍କା ର ମହତ୍ତ୍ଵ

କାଳିଆ ଆଉ ସୁମନ୍ତ ର ଦେଖା ହୋଇଗଲା । ଟିଫିନ୍ ଷ୍ଟଲ୍ ପାଖରେ।  ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟ, ସୁମନ୍ତ ର ଏବେ ଏବେ ଓଡ଼ିଶା ପୋଲିସ କନଷ୍ଟେବଳ ରେ ସେ ଚାକିରି ପାଇଛି । ଟ୍ରେନିଂ ସାରି ଫେରିଛି । କିନ୍ତୁ କାଳିଆ ଗାଁ ରେ ଧାନ ବେପାର ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସିଜନ୍ ବ୍ୟବସାୟ କରେ। ହେଲେ ଏଠି ଦୁହିଙ୍କ ମାସିକ ଟଙ୍କା ଆଦାୟ ପ୍ରାୟ ପାଖାପାଖି ହେଲେ ଟଙ୍କା ଦେଖା ଯାଏ ଚାକିରିଆ ଙ୍କ ପାଖରେ।

ପ୍ରତି ମାସ ରେ କିମ୍ବା ଦୁଇ ମାସରେ ଟଙ୍କା ଆକାଉଣ୍ଟ ରେ ବରଂ ଲେଟ୍ ରେ ଆସୁ ଆଉ ଏପଟେ ବାକି ରେ ଘର ଚାଲୁ ସେଇଟା କିଏ ପଚାରେ, ମାତ୍ର ପୁଅ ଚାକିରୀ କରିଛି ଓଡ଼ିଶା ପୋଲିସ୍ ରେ ।
ଠିକ୍ ଏତିକି ବେଳେ କାଳିଆ କହି ଉଠିଲା ଆରେ ପାର୍ଟି କାହିଁ ତୋର ? ସୁମନ୍ତ କହିଲା, ପାର୍ଟି ଖାଇବୁ, ହଉ ଏବେ ଟିଫିନ୍ ଖାଇବୁ କି । କାଳିଆ କହିଲା ହଉ ଚାଲ ଯେତେ ଖାଇବି ଦେବୁ ନା ?? ସୁମନ୍ତ କହିଲା ଆରେ ଖା, ଯେତିକି ଖାଉଛୁ ଖା । ଏପଟେ କହି ଦେଲା ସତ କିନ୍ତୁ ସୁମନ୍ତ ପାଖରେ କେବଳ ୫୦ ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ୍ ଟେ ପଡ଼ିଛି।  ହଁ ତ କରିଦେଲା ପଛରେ ଭାବିଲା। ଫୋନ୍ ପେ ନହେଲେ ଗୁଗଲ ପେ କରି ଦେବୀ ଯଦି ଅଧିକ ଟଙ୍କା ହେଲେ ।

କାଳିଆ ଟିକେ ଖାଇବା ପିଲା, ଆଉ ମାଗଣା ମିଳିଲେ ୨ ପ୍ଲେଟ ରୁ ୫ ପ୍ଲେଟ ହୋଇଯାଏ। ଆଉ କଥା ଆରମ୍ଭ ହେଲେ କେବେ ସରିବ ଗାରେଣ୍ଟି ନାହିଁ । କାଳିଆ ଖାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଲା, ଏପଟେ ସୁମନ୍ତ ଗୋଟିଏ ପ୍ଲେଟ ଟିଫିନ୍ ଖାଇବା ପରେ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଥାଏ । କାଳିଆ ଖାଇ ଖାଇ, ୪ଟି ପ୍ଲେଟ ଖାଇଲା ଏବଂ କହିଲା  ଭାଇ ରେ, ପାର୍ଟି ଟା ବାକି ରହିଲା।  ପାର୍ଟି ଟା କେବେ ଦେବୁ ।

ସୁମନ୍ତ କହିଲା ସବୁ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରୁପ୍ ରେ ମେସେଜ କରେ ଗୋଟିଏ ଦିନ ଫିକ୍ସ କରେ । ସେଦିନ କରିବା। ଏତିକି କହି ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ବିଦାୟ ଦେଲେ ।

ତା ପର ଦିନ ପାହାନ୍ତିଆ କାଳିଆ ର ଗଳିଆ ଫିଟିଗଲା । ରାତି 3 ରେ ଉଠି ଧାଇଁଲା ଲାଟ୍ରିନ କୁ । ପେଟ କୁ ଧରି ରହିଲା। ମନେ ପଡିଗଲା ଯେ କାଲି ରାତିରେ ଫ୍ରି ରେ ଟିଫିନ୍ ଖାଇଥିଲି ତାର ସବୁ ପରିଣାମ । ଆଉ ସବୁଠୁ ବେଶୀ ମନେ ପଡ଼ିଲା ଯେ କାଲି ରାତିରେ ଯେଉଁ ଚିଲି ଖାଇଥିଲୀ ସେଗୁଡିକ ସବୁ ବାହାରୁଛି ଭାବି ପେଟ କୁ ଧରି ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଖଟ ଉପରେ ବସି  ରହି ଥାଏ । କିଛି ସମୟ ପରେ ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ଗାଁ ରୁ ଫେରି ଆସିଲା କାରଣ ଆଜି ବୁଧ ବାର କାରଣ ମାଣ ବସା ଗୁରୁବାର ଚାଲିଛି ନା ।

କାଳିଆ କୁ ଦେଖି ସ୍ତ୍ରୀ ପଚାରିଲା କଣ ହେଲା ତମର ? କାଳିଆ କହିଲା ବେଶୀ ଲୋଭ ରେ ଖାଇବା ଯୋଗୁଁ ଏମିତି ହେଲା । ସ୍ତ୍ରୀ ପଚାରିଲା କୋଉଠି ଫ୍ରି ରେ ଖାଇଲ କି ? ଆଉ ତମର ତ ଲୋଭ ଯିବ ନାହିଁ । ଏତକ କହି ORS ପାଣି ଆଣି ହାତରେ ଧରେଇ ସ୍ତ୍ରୀ ଚାଲିଲା ରୋଷେଇ ଘରକୁ । 
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଦିନ ୧୦ ଟା ବାଜିଲାଣି । ହେଲେ ଝାଡ଼ା ରହିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁନି । ସେତେ ବେଳକୁ ୭ ଥର ଲାଟ୍ରିନ ର ପାଣି ସରିଗଲାଣି। କଣ୍ଡିସନ ଅସମ୍ଭାଳ।  ଶେଷରେ ଦାଦା ପୁଅ ଭାଇ, କାଳିଆ କୁ ମେଡିକାଲ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲା । ସେଠୀ କାଳିଆ ସବୁ ସତ କଥା କହି ଦେଲା।  ଡାକ୍ତର ହସି ହସି କହିଲେ । ଏଠି ଗୋଟିଏ ବୋତଲ ଚଢ଼େଇ ଦେଲେ ସବୁ ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ। ଶେଷରେ କାଳିଆ କୁ ଗୋଟିଏ ବୋତଲ ଚଢ଼ିଲା ଆଉ ଦୁଇଟି ଇଞ୍ଜେକସନ ଲାଗିଲା । ଅଳ୍ପ ଥକା ଅବସ୍ଥାରେ କାଳିଆ ମେଡିକାଲ ବାହାରକୁ ଆସୁଥାଏ । ହଠାତ୍ ସୁମନ୍ତ ର ଦେଖା ହୋଇଗଲା । ସୁମନ୍ତ ପଚାରିଲା ଆରେ ତୋର ପୁଣି କଣ ହେଲା ? କଣ କହିବି ରେ ଭାଇ, କାଲି ର ତୋ ସହିତ ଟିଫିନ୍ ଖାଇବା ଆଜି ମହଙ୍ଗା ପଡ଼ିଲା ।

ଭାଇ ରେ କ୍ଷମା କରିବୁ। କାଲି ମୁଁ ଚାରୋଟି ପ୍ଲେଟ ଯୋଗୁଁ ସକାଳ ଠାରୁ ପେଟ ଖରାପ।  ଏବେ ଆସି ଏଠି ବୋତଲ ଚଢ଼େଇବା ପରେ ଟିକେ ଠିକ୍ ଅଛି । ଭାଇ ସତ କହିବୁ , କାଲି ଖାଇବା ସମୟରେ ତୋତେ ଖରାପ ଲାଗୁଥିବ।  କିନ୍ତୁ ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ କ୍ଷମା ମାଗୁଛି । ତୋର ପାଇଁ ଟଙ୍କା ଯେତିକି ଇମ୍ପୋର୍ଟାଣ୍ଟ ମୋ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ଇମ୍ପୋର୍ଟାଣ୍ଟ କିନ୍ତୁ ତୋ ସହିତ ମୁଁ ଏମିତି ବ୍ୟବହାର କରିବା ଠିକ୍ ନଥିଲା ।

ତେବେ ଚାଲ ଯିବା, ୟା ପର ଠାରୁ ଯେବେ କିଛି ଖାଇବା ତେବେ ଦୁହେଁ ଟଙ୍କା ଦେଇ ଖାଇବା ।

ସୁମନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲା ଚାଲ କିଛି ନାହିଁ ମୁଁ ଖରାପ କାହିଁକି ଭାବିବି । ତୁ ଠିକ୍ ହୋଇ ଯା ଗୋଟିଏ ଭଲ ପାର୍ଟି ଟେ କରିବା ।

ଦୁହେଁ ପୁଣି ହସିଲେ , ଏବଂ ନିଜ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରି ଗଲେ ।

ତେବେ ଏହା ଥିଲା କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ କାଳିଆ ଆଉ ସୁମନ୍ତ ର । ଯଦି ଭଲ ଲାଗିଥାଏ ତେବେ ସେୟାର କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ । ତେବେ ଅନ୍ୟ ର ଟଙ୍କା କୁ ଅଣଦେଖା କରିବା ବେଳେ ବେଳେ ଆମକୁ ମହଙ୍ଗା ପଡ଼ିଯାଏ ।

ଧନ୍ୟବାଦ

ଅତୀତ ର କିଛି ଅନୁଭୂତି

ଥରେ ଆମେ ସବୁ ଚାକିରିଆ ସାଙ୍ଗ ମିଶି ଆନ୍ତରିକ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ କିଛି ସ୍ପେଶିଆଲ ଡିଉଟି ରେ ଯାଇଥିଲୁ । ପ୍ରାୟ ଦେଢ଼ ମାସ ର ଡିଉଟି ପରେ ଆମେ ସେଠୁ ଫେରି ଆସିଲୁ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆସି ଜମ୍ମୁ ରେଳ ଷ୍ଟେସନ ରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ। ସମୟ ପାଖା ପାଖି ସନ୍ଧ୍ୟା ୭ ଟା। ଆମ ଅଫିସର ଆମକୁ କହିଲେ ଯାହାକୁ ଯୋଉଠି ଭଲ ଲାଗୁଛି ସେ ସେହି ହୋଟେଲ ରେ ଖାଇ ନିଅ । 

ଆମେ ସମସ୍ତେ ପାଖ ବିଶ୍ରାମ ଗାର ରେ ଗାଧୁଆ ସାରି ଖାଇବା ପାଇଁ ବାହାରିଲୁ।  ଆମେ ତିନି ସାଙ୍ଗ ଶଙ୍କର, ପ୍ରଦୀପ ଆଉ ମୁଁ ଷ୍ଟେସନ ପାଖରେ ଥିବା ଶିବ ମାର୍କେଟ ରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ। ଗୋଟିଏ ହୋଟେଲ୍ ରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ। ସେଠୀ ଆମେ ଖାଇବା ପାଇଁ କଣ କଣ ଅଛି ପଚାରିବାରୁ ସେ କହିଲା ଆପଣ ରୋଟି ଆଉ ଭାତ ଛାଡ଼ି ଆଉ ଯାହା ତରକାରୀ ଏବଂ ଭଜା ଖାଇବେ ସବୁ ପଇସା ଲାଗିବ।  ଆମେ ଚିନ୍ତା କରିଲୁ ହଁ ଅଳ୍ପ ଖାଇ ନେବା । ସମସ୍ତେ ବସିଲୁ କିନ୍ତୁ ଏଠି ମୋ ସାଙ୍ଗ ପ୍ରଦୀପ ର ପ୍ରଶ୍ନ ଥିଲା ଯେ କେତୋଟି ରୋଟି ଫ୍ରି ଅଛି।  ହୋଟେଲ ମାଲିକ ମନେ ମନେ ଭାବିଲା ଯେ କେତେ ଖାଇବେ, ଅଧିକ ହେଲେ ୫-୭ ଟି ରୋଟି ଖାଇବେ।  ଆମେ ସମସ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ପ୍ଲେଟ ଅର୍ଡର୍ କରିଲୁ।  ପ୍ରଦୀପ ପୁଣି ପଚାରିଲା କେତୋଟି ରୋଟି ପ୍ଲେଟ ରେ ଦେବେ।  ହୋଟେଲ ମାଲିକ ଅଳ୍ପ ଗାଢ଼ କଣ୍ଠରେ କହିଲା, ଆଜ୍ଞା ଆପଣ ବସନ୍ତୁ ନା?? ଆପଣ ଯେତେ ଖାଇବେ ସେତିକି ଦେବୁ। ପ୍ରଦୀପ ପୁଣି ପଚାରିଲା। ସେତିକି ଦେବ ନା? ମାଲିକ ପୁଣି ହଁ ମାରିଲା ।
ପ୍ରଦୀପ ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କ କହିଲା । ଆଜି ପର ଠାରୁ ଏ ହୋଟେଲ ମାଲିକ ଆଉ କାହାକୁ ଫ୍ରି କହିବ ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ଭୋକରେ ଆଉଟୁ ପାଉଟୁ। ତିନି ଜଣ ସାଙ୍ଗ ପ୍ରଥମେ ତିନୋଟି ଲେଖାଏ ରୋଟି ଖାଇଲୁ ତାପରେ ଶଙ୍କର ଏବଂ ମୁଁ ଶେଷ ଥର ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏଁ ରୋଟି ମାଗିଲୁ କିନ୍ତୁ ପ୍ରଦୀପ ଦୁଇଟି ମାଗିଲା ।
ସେପଟେ ରୋଟି ଗରମ କରି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଦିଆ ଯାଉଥିଲା । ଜଣେ ରୋଟି କୁ ବନେଇ ଦେଉଥିଲେ ଆଉ ଜଣେ ନିଆଁ ଭାଟି ରେ ତାକୁ ଗରମ କରି ଆମକୁ ପରଷି ଦେଉଥିଲେ ।
ହୋଟେଲ ମାଲିକ ଖୁସି ଥିଲା । ସେ ଭାବିଲା କି ଦଶ ଥର ପଚାରୁଥିଲେ ଯେମିତି ଏମାନେ ଅଗଣତି ରୋଟି ଖାଇ ଚାଲିବେ ବୋଲି ଏବଂ ହୋଟେଲ ମାଲିକ ର ଭାବନା ବିଲକୁଲ ଠିକ୍ ଥିଲା ଏବଂ ତାହା ହିଁ ହେଲା । ଆମେ ଦୁଇଜଣ ଚାରୋଟି ରୋଟି ଖାଇବା ପରେ ହାତ ଧୋଇ ପୁଣି ଟେବୁଲ୍ ରେ ବସିଲୁ କିନ୍ତୁ ପ୍ରଦୀପ ର ଖାଇବା ସରି ନଥିଲା ।
ଆମେ ଦୁହେଁ ପ୍ରଦୀପ କୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଲୁ। ସେ ପୁଣି ଥରେ ଦୁଇଟି ରୋଟି ମାଗିଲା । ମାଲିକ ମଧ୍ୟ ପୁଣି ଦୁଇଟି ରୋଟି ଆଣି ଦେଲା।  ହୋଟେଲ ମାଲିକ ମନରେ ତେବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶୋକ ର ଛାୟା ଦେଖା ଯାଉ ନଥିଲା କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଦୀପ ପୁଣି ଥରେ ଦୁଇଟି ରୋଟି ର ଅର୍ଡର ଦେଲା।  ହୋଟେଲ ମାଲିକ ମନ ଅଳ୍ପ ଦୁଃଖ ହେଲା ଭଳି ପ୍ରତିତ ହେଉଥିଲା । ସେତେ ବେଳକୁ ପ୍ରଦୀପ ୯ ଟି ରୋଟି ଖାଇ ସାରିଥିଲା। ଠିକ୍ ଗୋଟିଏ ମିନିଟ ପରେ ପ୍ରଦୀପ ପୁଣି ଦୁଇଟି ରୋଟି ମାଗିଲା। ଏଥର ମାଲିକ ସହିତ ଅନ୍ୟ ଦୁଇଟି ଲୋକ ଙ୍କ ମନରେ ଦୁଃଖ ଝଲସି ଗଲା ଏବଂ ଆମ୍ଭ ମାନଙ୍କୁ ବଡ ବଡ ଆଖି କରି ଚାହିଁ ରହିଲେ, ସେ କହି ପାରୁ ନଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଦେବାକୁ ବାଧ୍ୟ କାରଣ ଆମ୍ଭ ମୁହଁକୁ ଦେଖି ସେ ଭାବିଥିଲା ଅଳ୍ପ ଖାଇବେ କିନ୍ତୁ ହୋଟେଲ ମାଲିକ ର ଧାରଣା ର ବିପରୀତ ମୁଖି ହେବାର ଦୃଶ୍ୟମାନ ହେଉଥିଲା। ପୁଣି ପ୍ରଦୀପ ଦୁଇଟି ରୋଟି ଅର୍ଡର୍ ଦେଲା । ହୋଟେଲ ରେ କାମ କରୁଥିବା ଦୁଇଟି ଲୋକ ର ହାତ ଅଳ୍ପ ଧିର ହେବାର ଲାଗୁଥିଲା।
ସେମାନେ ଭାବିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲେ ଯେ , ରୋଟି ଆଉ ଭାତ ଫ୍ରି ବୋଲି କାହିଁକି କହିଥିଲୁ। ଏମିତି ଦୁଇଟି ଦୁଇଟି କରି ପ୍ରଦୀପ ୧୯ ଟି ରୋଟି ଖାଇଲା । ଖାଇବା ପରେ ହୋଟେଲ ମାଲିକ ପ୍ରଦୀପ କୁ ରାଗ ମୁଖରେ ଦେଖୁଥିଲା । ଯେତିକି ଟଙ୍କା ର ଦାମ ଆଗରୁ କୁହାଯାଇଥିଲା ସେତିକି ଟଙ୍କା ହିଁ ପ୍ରଦୀପ ଦେଲା । ନିୟମ ମୁତାବକ ହୋଟେଲ ମାଲିକ କଥା ଦେଇଛି ଆଉ ଯଦି କଥା ନ ରଖିବେ ତେବେ ଖରାପ ହେବ ଏବଂ ସେ ହିସାବରେ ହୋଟେଲ ମାଲିକ ମଧ୍ୟ ଚୁପ୍ ରହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲା । ଆମେ ମଧ୍ୟ ହସି ହସି ସେଠୁ ଫେରିଲୁ।  ପ୍ରଦୀପ ଆମେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ କହି ଉଠିଲା ଯେ, ତାକୁ ଫ୍ରି ବୋଲି କହି ବାର ନଥିଲା । ହୋଟେଲ ମାଲିକ ଆଉ ସେ ଦୁଇ ଜଣ ଆମ ମାନଙ୍କୁ ବୁଲି ବୁଲି ଚାହୁଁଥିଲେ ।

ସେ ଘଟଣା ର ତିନି ମାସ ପରେ । ମୁଁ ନିଜେ ଛୁଟି ନେଇ ଗାଁ କୁ ଆସୁଥିଲି । ସେତେବେଳେ ଟ୍ରେନ ଦୁଇ ଘଣ୍ଟା ବିଳମ୍ବ ଯୋଗୁଁ ମୁଁ ପୁଣି ସେମିତି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସେ ଶିବ ମାର୍କେଟ କୁ କିଛି ଖାଇବାକୁ ଗଲି। ତେବେ ମୁଁ ପୁଣି ସେହି ହୋଟେଲ ରେ ପହଞ୍ଚିଲି। ସେତେବେଳେ ସେ ହୋଟେଲ ମାଲିକ  ମୋତେ ଦେଖି ଚିହ୍ନି ପଚାରି ବାକୁ ଲାଗିଲା ଯେ ଆପଣଙ୍କ ସାଙ୍ଗ ଆଜି ଆସି ନାହାନ୍ତି କି ? ମୁଁ ଅଳ୍ପ ମୁରୁକି ହସ ଦେଇ କହିଲି ନା ସେ ଆସିନି।  ମୁଁ ପଚାରିଲି ଯେ ଗୋଟିଏ ପ୍ଲେଟ କେତେ ରେଟ୍?? ସେ ସେଦିନ କହିଥିବା ରେଟ୍ କହିଲା କିନ୍ତୁ ରୋଟି କେବଳ ଚାରୋଟି ଥିଲା । ମୁଁ ଅଳ୍ପ ମୁରୁକି ହସ ଦେଇ ପଚାରିଲି ଯେ, ଗତ ଥର ଆସିଥିଲୁ ରୋଟି ଆଉ ଭାତ ଫ୍ରି ଥିଲା ଆଉ ଏବେ ଫ୍ରି ନାହିଁ କି ?? ହୋଟେଲ ମାଲିକ କହିଲା, ଆପଣ ସେଦିନ ଖାଇ ସାରି ଯିବାର କିଛି ଦିନ ପରେ ସବୁ ଜିନିଷରେ ରେଟ ବଢ଼ିଗଲା ଏବଂ ଫ୍ରି ଦେଲେ ଲାଭ ହେବ ନାହିଁ ତେଣୁ ମେନୁ ରେ ପରିବର୍ତନ କରି ଦେଲି । ମୁଁ ମନେ ମନେ ଭାବିଲି । ବୋଧେ ପ୍ରଦୀପ ଖାଇବା ପରେ ହୋଟେଲ ମାଲିକ ର ମନରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖା ଦେଲା।

ସେଠୁ ମୁଁ କେବଳ ଚାରୋଟି ରୋଟି ହିଁ ଖାଇଲି ଏବଂ ଅଳ୍ପ ହସ ରେ ସେଠୁ ବାହାରି ଆସି ପ୍ରଦୀପ କୁ କଲ କରି କହିଲି ଯେ ତୋ ଯୋଗୁଁ ସେ ହୋଟେଲ ମାଲିକ ତାର ଫ୍ରି ଉଠେଇ ଦେଲା । ପ୍ରଦୀପ ମଧ୍ୟ କହିଲା, ସେ କେବେ ମୋତେ ଭୁଲିବ ନାହିଁ ।
ତେବେ ଏମିତି ଥିଲା କିଛି ଘଟିଥିବା ମୋ ସହିତ କିଛି ବିଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତ।

ଯଦି ଏହି କାହାଣୀ ଟି ଭଲ ଲାଗିଥାଏ ତେବେ ସେୟାର କରିବାକୁ ଭୁଲିବେ ନାହିଁ ।

ଧନ୍ୟବାଦ ।

King Yama’s Messenger (Short story)

By the time I went to sleep that night, it was midnight. The mosquito net was ready to sleep. There is no question of getting up early in the morning because the Next day is Sunday. I put my mobile on the table 2 feet away and fell asleep.
After about 1 hour suddenly a grasshopper came and sat near my ear and my sleep was disturbed. I tried to grab the grasshopper and pull it out but she is holding my skin so tightly that she doesn’t want to let go of me. I felt that if I pulled too hard, my skin would shrivel up with the jingle. I gave up but I was afraid that she might bite me and I might get some infectious disease. I tried again but failed. Now I thought I can’t do it anymore.

I sat up. Suddenly I heard someone saying something
“What did you lose?? Failed to try?? “
I looked around the bed in fear, there was no one. Other friends are deep sleeping. Fear arose in my mind. He asked again “Didn’t you find me?”
I asked who are you, she said in a low voice “I am sitting next to your ear?”
To tell you the truth, I was so scared that my body began to sweat, and I started shaking with fear.
My mouth trembled, I asked again in a half-hearted voice, “Who are you, go away??”
On my questions, she said, “Do you want to know why have I come here? I must go, but I will take something with me?” But you have to obey whatever I say and do it??”
I said no!!! I won’t obey anything?
She said with a smile, “you have to obey you.”
I asked her why?
grasshopper said, time will tell you the answer to your every question, I am only a messenger for someone of this time.
I asked again in fear!
“What do you want from me?”
Out of fear, I could not dare to touch that grasshopper/messenger.
The messenger said, “What I want, what I want to do, I will tell you and you have to do it.” Otherwise, your life will be gone at this moment.
Everyone’s greed for his life is why he wants to lose.
I asked
“If I obey you, will you give me back my life?”
He said, “I told you from the beginning, didn’t I?”
I am a messenger only!!
My job is just to get you on time.
I am not obliged to answer more questions than that.

“Now you will follow me,” said the messengers, “if you turn back, you will surely die.”
I was forced to obey the messenger’s words.
He asked me to come out of the mosquito net and reach the porch.
After saying this, she flew away from my ear.
I was shaking with fear and seeing him understand I took a few breaths and thought to myself, I grew up anyway.
But I heard the sound of that messengers once again.
“If anyone delays then I can’t tolerate it, come to the porch as soon as possible”
Now I came out of the mosquito net in a helpless state. I screamed and tried to wake up my friends but no one could hear me.
“No one can hear our voice now and we will try our best, no one will hear your words or voice,” said the messenger
I stepped forward.
I wanted to know if I could go back again but where my feet fall the flat ground grabs my feet and forces me to move forward.
I reached the porch in a precarious condition.
On the porch, I saw that the tree has grown. A man has turned into a rag. Messenger was standing on two legs and she was trying to call me on the other leg. The red cloth is fluttering on the body. He stands holding a 5-foot-long sword in his hand.
He was a messenger of Yama and time is the king of Yama.
I slowly started moving forward. I could not turn back. Even so, I cannot move my head to turn back.
And I followed the messenger in a desperate state. After about 10 steps. I couldn’t see anything I felt like I was blind but my feet kept moving forward.
I feel like I walked about 500 meters. Suddenly the messenger said to me.
Stand up, O man. I stood still. Suddenly there was a light in my eyes. A light flashes before my eyes.
I turned around and looked. He was not present as a messenger, It was dark all around. There was only one bright light in front of him.
A voice came from that bright light
“O man, your end has come.” Now you are far away from earth. If you have a last wish then I am bound to fulfil your wish. Tell me, what do you want?
.
.
.
Just then, I heard a rustling sound.
.
.
.
.
Suddenly my sleep was interrupted. I thought, hey I had such a terrible dream and I just came back from dream rise but then my phone vibrates. When I tried to pick it up, it was cut. The phone call was from my friend Tushar.
Keeping the phone close. I came out of the mosquito net. I fold the mosquito net and kept it near the table. I re-sized the bed sheet and sat on the bed again.
I thought, what was this strange dream? Rubbing my face with my palms, I reached the porch.
I remembered that the messenger had called me to the porch in my dream. I continued to follow the road in the direction it told me to take.
After reaching the spot, I realized that there was no further road because there was only dense forest ahead.
In my right mind, I thought again. That was a dream, I wanted to go back.
Thinking so much, I turned back to go back. All of a sudden, my eyes fell on a grasshopper.
.
.
.
.
Fear again arose in the mind. My body trembled. I saw a grasshopper lying dead. That insect was a wild grasshopper. It’s about 7 inches or more.
Normal grasshopper length range from 5cm to 7cm. I’ve only seen up to 7 cm but this is weird it is about 7 inches long. A truly strange situation arose.
I came back with fear in my mind. I went to the bathroom and washed my face. I was forced to sit on the bed again and think.
Did Yam’s messenger come to pick me up???
And because he failed in his mission, her life was sacrificed???
Or a phone call that saved me from death??
What exactly is the truth???
I am trying to find ?? But I could not find the answer to that question.

If you have the answer to this question please let me know.
And you must write and tell how you like this story.

Thank you

A story from the authors directory.

Bless

A man goes to a rickshaw puller with heavy luggage. Rickshaw puller age will be around 50. Many people ask him how much money he will get to go to the metro. Rickshaw puller speaks for 20 rupees. But from there battery rickshaw costs Rs 10. This man said to that rickshaw driver that please take 10 rupees. he could easily reach the metro on foot; he had a lot of time. There was no battery rickshaw there. Seeing the stuff, the person became a little lazy. The man stepped forward and while leaving, the sound of Rickshaw puller again came from behind. How much will you give brother? That person said that I will give 10 rupees, Rickshaw puller said please give 15 rupees, I am standing for a long time, I have not found any person for going metro. If you walk with my puller, so i will get 10-20 rupees. Seeing the face of that person rickshaw, said Uncle, if you take 10 rupees, then come on or else I will leave the battery rickshaw. Seeing the heavy stuff, Rickshaw puller said yes and said, let’s give 10 rupees sir. The man sat in the rickshaw and after walking some way an old lady was walking. Rickshaw puller told that the person to sit down mother. To make that old woman sit, Rickshaw puller asked permission from that person. The old lady was made to sit on the permission of the person. There was a lot of crowds on the way. From there the distance of the metro station will be around 1 km. Rickshaw puller, giving voice to the crowd, was taking his rickshaw forward. Sometimes he used to get down from the rickshaw and sometimes when the way was clear, he used to pedal again in the rickshaw and take it forward. It was 6 o’clock in the evening. The weather was normal but not hot. The person noticed that Rickshaw puller was getting very tired. Actually, he had worked hard.

Was about to reach the metro station. The person asked Rickshaw puller, uncle Jee, how much do you earn in a day. So, Rickshaw puller said, “What should I tell, sir, these batteries rickshaw have been stopped in our business. Sometimes it is 1000, sometimes it is 500 and sometimes it is also 100 with great difficulty. So, the person again questioned, who lives in your house? So, Rickshaw puller replied a little sadly. Me and my wife”. The person asked whether there is no son or daughter? Rickshaw puller replied “What can I tell sir, everyone has become selfish. The son lives outside with the daughter-in-law and the daughter used to come sometimes, nowadays even the sow does not come. What does the son do, again the person asked? In response, Rickshaw puller has worked as a laborer and lives at a distance of one kilometer from my house. Again, the person was strong that he could stay with you, why do you live outside. Rickshaw pullers came with tears in his eyes and replied that “daughter-in-law does not like to drive a rickshaw and she does not like with living with him. That’s why he stays outside”. I have a compulsion; it is going to be 20 years from today while driving a rickshaw. How do I leave this business?


By then the metro station had reached. The person asked Rickshaw puller how much happened? Rickshaw puller said, “Give me what you want to give sir.” The person said 10 rupees, right? So, Rickshaw puller said “ok Babuji” give it. The person asked again how much? Rickshaw puller said if you give 15 it will be good. The person said we had a talk 10 that you are speaking 15 again. After saying this, the person took out Rs 100 and gave it to the Rickshaw puller, Rickshaw puller took out some coins and notes from her pocket. The person asked how much have you earned today? Rickshaw puller replied that the amount of money in my hand! That’s the only income. The person asked how much this is, Rickshaw puller counted and told that Rs 335 / – has been earned since morning till now. The person tells the Rickshaw puller ok all of this you will take it, Rickshaw puller said no sir, i will return rest of amount except my charge. The person smiled a little and said again, keep this 100 / – rupees. It’s 100 rupees less for the hard work you put in. After listening to this, Rickshaw puller looked astonished and kept looking. The next moment Rickshaw puller had a smile on his face. Maybe the person wanted to see Rickshaw puller smile. Rickshaw puller saluted the person with folded hands and said thank you sir. May all your wishes come true and wherever you are, may God keep you well. The person also thanked him and started moving forward.


The person went a little further and saw that the other Rickshaw hair was pointing towards that person and was saying something and was looking at 100 rupees again and again. As if his happiness has doubled. The person was saluted from a distance by Rickshaw puller. The man went towards the metro station.
Friends, even today some people live in the world where they like to donate happily for a smile of the poor. Many people could have come from that rickshaw by paying 10 or 15 rupees. I don’t know why such pity came in the mind of that person.
Do a lot in the world but you get the blessings of a poor man, don’t you? So, you are a lucky man. In front of this blessing, even the biggest of valuables will fall short. No matter how much money you spend, you cannot buy the kindness and blessings of the poor. Donating with your wish is also a virtue. After donating you will definitely get happiness, it is my feeling.


If you like this post, then share it with everyone.


Thank you

Do Something That Will Brighten Your Future.

The story begins in a small kingdom Where all the people walk on one principle. Even the king is bound to follow that principle. It was a strange rule
By law, the king was elected for five years. But after the completion of 5 years, the king was left in the dense forest of that kingdom. If he returned within a certain period of time, he would be accepted as a king again. If the king did not return within the specified time interval, another king was elected for the next 5 years.


The reason for not returning was that after the king was left in the forest, the wild animals were killing him and eating him, but no one has returned alive from that forest till date.


This has been going on for almost 50 years  it is time to elect a new king?? The election process was such that the person with the most names was chosen as the king.


Now the name of Rameshwar Pandit came up. As handsome as Rameshwar Pandit looked. His honesty won the hearts of the people. He was solving all the problems but he was poor.


The people reached his house for Raja Tilak. Rameswar was very happy to hear this, but his wife Maya got sad and told Rameswar that I don’t want to lose you. There is no benefit in being a king for 5 years. Eventually you will be released into the wild.


After that Rameshwar said, Look Maya, you are right too but it would be wrong to go against the people’s choice and finally Rameshwar became the king.
After becoming king, Rameshwar made a plan. Set a goal and start making plans on how to save his life and spend the rest of his life happily.


Rameswar put all the ministers on different tasks. Each minister was given a different task.
Such as cleaning the state, focusing on education, repairing the roads of the state, saving rain water, building dams by saving pond and river water etc.
Started doing another new job It had the task of taking care of the wild animals in the forest He made a good path in the forest.

They built a fence inside the forest and kept all the animals in one place and made a wildlife sanctuary.


5 years passed by Rameshwar doing all such good works
Now came the custom of leaving the king in the forest The people left Rameshwar in the forest and returned but the king returned in time and assumed the royal throne again in the form of a king.


Because all the animals of that forest were kept apart in one place like a zoo and no animal harmed him.


Rameshwar now spent the rest of his life as king.


You will learn something new in this story. At the right time, Rameshwar first removed the danger with his wisdom and lived happily for the rest of his life.


When you have time, do something that will brighten your future.


This story is narrated from the Shri Vivek Bindra Ji.
Written by Nilamadhab Bhuyan…

Indication For Help

It’s an evening in December 2018 and the ground is a little wet due to light rain. It will be 6 o’clock in the evening. I was coming from Balipadar to Buguda after doing some household work. The sky was completely dark, like a new moon night. Bike was running at 70-80 speed.
I saw after 5 km. On the side of the road, two lights like a glass can be seen. Like the glow of radium. Fear arose in my mind but I gathered courage and started to slow down the bike. I felt like someone was waiting. I slowed down the bike and reached him. I saw a wolf. Even so, wolves stay away from humans.
But even after I put the bike next to her, he did not jump and stood still. As if he wanted to say something. Before getting down from the bike and approaching her, she left. A question arose in my mind. People say that it is good to see a fox on the side of the road. But there were many questions in my mind why.
In this case, if any question arises in my mind, then that question goes around in my mind until I get the answer. There was 5 km left to reach Buguda, I thought I would take the left side road from Sohalmaili and flee to my village. I did the same but what is it? 50 meters left turn suddenly a cat crossed the road. And that cat also stood in the middle of the road looking at my bike for 5 seconds and then it went away.
I moved the bike back and stopped the bike and brought 2 water pouches from the pan shop on the side. Washed face and drank water, stood for 5 Minutes. A great fear arose in my mind. Nothing will happen with me today? , this matter kept popping up in my mind. Bike turned back and walked straight towards Buguda.

Started walking towards Buguda, suddenly a man asked me for help! He said, “Brother, if you are going to Buguda? Will you give me a lift?” Seeing his face, I felt a little pity and said to him, “Brother, I am not going to Buguda, but if you want to go, give me a lift till big bridge” He said yes, take me to that place.
I will run away. Having said this, after going some distance, I saw that two people had an accident on the south side of the road. One was unconscious and the other was talking a little. Some people are watching there and saying ah.. ah.. and some people are taking photos with video on their mobile phones. One of them was completely unconscious, he seemed to be a labor. Another well-known gentleman of Buguda. I don’t know his name, but he is probably a staff member of the medical center.

Some of the family members of the laborers are lying on the road and some of the daily wages. The accident was caused by a collision between Cycle and Bike. The bicycle is falling on the road. And the gentleman’s bike is lying on the side of the road. It seems from the assumption that the incident happened due to the LED light and the people are guessing. But not a single person wanted to pick them up and take them to the medical center. Everyone was talking to themselves that if the ambulance was called, it would be too late. Hearing the people talking, i was angry and wanted to chant some verses but controlled himself and went to the laborer very serious and tried to wake him up. The brother who gave the lift also helped. I saw that his ear was bleeding profusely. Seeing the blood, my hair stood on end, but I took courage and picked him up.
But he was unconscious, saying to some idiots in the audience, “Brothers help me!! what are you seeing???” Then two people came and sided his bicycle and picked up his belongings items and put them in a bag. And at that time, there were two College Students, both of them Sports Players, both of them are students of Peoples College, Buguda. When they both were on their way to Buguda, seeing this incident, he came together and helped to pick up his man. And took him and started sitting on his Scooty.
I said to the person who gave us a lift before that, “Brother, you will give us a little support and we will take you to Buguda Medical Center on the bike, and he did.” But since these two students had a Scooty, they said to him, “Brother, we will take you on the Scooty. You have the sports bike. It will be difficult to seat in it. They went to the medical center on Scooty.
After reaching the big bridge, the man said to the man, brother, leave me here, I will run away. But my mind understood and told him that there is nothing brother, let’s go, I will go to the medical center and leave you at the bus stand.
We left him at the bus stand and went to the medical center where we talked to the doctor and got him admitted.

We contacted his family members from the mobile phone of the laborer brother. Another gentleman’s condition was not so bad but his leg and hand were bruised but he was able to talk and he called his own family and went with him to the medical center.

After some time, the worker’s brother’s family came. After questioning, it was found that he works as a carpenter.
I consoled his family and his family thanked me and those brothers. The doctor referred him to Brahampur Medical Center as his brother’s condition was critical.

Due to late night, calls are coming from my house frequently. I told the family that it will take some time. I told those brothers that I am coming, they were very happy and introduced themselves and also gave them my identity. They were happy and said, brother, it is necessary to help like this. And those brothers also said that I have helped many people in such accident cases.
I was very happy to hear this and I felt proud to hear the words of those brothers. I thought that not all people in the world are selfish. It is because of such people that the accident victims are getting help. Once again I shook hands with them and thanked them and came out of the medical center. Outside the medical center, some journalist brothers were also happy to see me and said brother, well done, you brought him to the medical center on time. Thank you very much. I thanked him and returned to the village.

On the way back to the village, I thought that the sign of the fox and the cat crossing the road was actually giving me a sign to save a person’s life or not??? Because of that cat and the cat, the time spent probably came in handy to help the laboring brother.
I thought those codes weren’t ugly. That’s why some codes can even help save someone’s life.

How did you like my story?

TIPPED

On a one day, Our batches completed two years of our job. Everyone wanted to celebrate that happiness. So we are 6 friends decided, let’s eat out or visit something special places today in a big hotel. And spend this day happily. As planned, we went out that morning for a walk around the near city. The city is about only 20-25 km from our camp. Everyone goes in bolero. All of them were wearing white adidas shoes and check formal shirts with jeans. Everyone’s get-up is the same and they all come out wearing the same perfume. Glasses were in the packet but no one was wearing them. That was just for style.

We are arrived at the market. We all sat in a small cafe and ate sweets with cold drinks. After eating sweets, one of them said, “Brother, we want to eat to our own dishes today.” Everyone was thinking that. How about going to the hotel? Thinking of asking someone, we asked a CRPF Jawans. He pointed us to a hotel and told us to go there, the rates will be a bit high but you will have peace of mind and food of all kinds. A friend called Chandra Shekhar. He said hey eat today no matter how much money it costs. But 2 people from our group were worried that what will happen if the food is not good if the rate is high. This thought was only in his mind. If you have come here to be happy, if you refuse, you will listen, you are stingy. Will you keep the money and take it graveyard? Hearing this, the two of them kept silent and went inside the hotel with everyone.
The decoration of the hotel is of high quality. The aroma of the food was also good. The waiter came and took us from behind and seated us at the big dining table and asked in a very low voice what we would like to have. We all stared at Chandra Shekhar. Because Chandra Shekhar said that today I will feed you a delicious meal no one needs to order anything, I am the incharge today . That’s why we kept quiet. Chandra Shekhar picked up the menu book and thought for 2 minutes and said. Rice, dal makhani, chicken khurma, and salad. The waiter thinks they are all new arrivals. He asked to us, will you take another water bottle???? All are replied yes!!  Today was a special day, no word could be heard from anyone’s mouth. Without delay, another waiter came and placed 6 bottles of water along with 3 plates and left. I got up saying, excuse me, have a pickle bowl and only 3 bottles. The two waiters looked at me suspiciously, thinking that we might be doing business, I gave a small smile, and they left. In the next moment, everyone was very nicely decorated with white round plates and forks and spoons.

  Everyone happily sat down with a fork in one hand and a  spoon in the other. Who knew it was only for a moment. Immediately the chicken khurma came and went. Seeing the chicken, everyone was worried. And quietly placed the spoons on the plate. Why!!  not eat chicken with a spoon? The rest of the ordered goods arrived moments later. Then everyone started eating without spoons and forks.

After everyone had eaten for 2-3 minutes, one asked the other. Hey, there is no bone in the chicken! Everyone said that. Hey, he gave the spoon, he gave it right. Well, let’s start eating with hands, what else should we eat with a spoon?? Everyone continued to eat. The people sitting next to us were staring at us. The waiter is also looking. It was embarrassing but we didn’t mind and continued to eat. Finished eating. The waiter put a small bowl and lemon to everyone.

The question in everyone’s mind is what to do with this. Chandra Shekhar was also worried. One of us squeezed a lemon and gulped down the water. Seeing one, everyone did the same. What did he actually give the lemon water for? What is the reason for that? Must include in the comments. Seeing this, the waiter smiled a little. But does not say anything. Without much delay, everyone got up, washed their hands and came back and sat up.
Reason for sitting will be tipped. Everyone was looking at each other’s faces. The total expenditure was close to Rs 2300. The waiter passed the tip
diary. Chandra Shekhar said that everyone should pay 50 rupees each for the tip, no one wanted to, but everyone together put 300 rupees in the tip diary. The waiter was happy and we came out.

After coming out of the hotel, one of us started to tell Chandra Shekhar that instead of 300, we would have given 200 or 100, Chandra Shekhar’s mouth was silent after hearing this. It has been given, what else will he say, if he does say something, how much more will he hear.

A man was selling bed sheets on the road side 50 meters away from the hotel. Chandra Shekhar said I will buy bed sheet, everyone was waiting for him. Bed sheet selected. Finally he requested to lower the rate. Bed seat shopkeeper said, “I am reducing 30 rupees after seeing the boys.” Because he already knew who we were after seeing our haircut !!! Even after reducing the rate, he agreed with Chandra Shekhar and said to reduce it by 10 rupees more. said a man selling bed sheets. I already reduced 30 rupees because I don’t discount 30 rupees to the other people. I discount to you 30 rupees because you are serving of our country. We felt a little proud after listening to him, but Chandra Shekhar’s words is that you reduce by 10 rupees more. And the conversation continued for about 5 minutes. Everyone is angry with Chandra Shekhar.


I woke up and said hey bro, you tipped 300 rupees at Hotel and here you fighting with shop keeper for 10 minutes for 10 rupees only?? Shame on you?? Everyone said yes…  After that we are gave 10 rupees to the bed seat shopkeeper and moved on. Everyone on the road is angry with Chandra Shekhar. Everyone said angrily. We are abused to Chandra Shekhar you are spoil our respect in this market on the front of Shop keeper. By the time the tip was given, Mercy was coming and your “Dabang Giri” was born on the road side. They all passed one by one to Chandra Shekhar. Came back to the room in the evening. In the evening, I talked about this with other friends in the room. Everyone laughed a lot about Chandra Shekhar’s words.

Everyone came up and drew through the time of flesh to the money for money.

So some moments were spent with my friends some years back. You must comment how it felt and what the lemon water was given for while eating.

Thank you

From Nilamadhab’s Stories…

Thief.. Thief.. Thief…

The meeting organised in the village hall. Because the thief will be caught. Ramu Gaud’s goat has been stolen. A few days later, Ramu has been missing since two o’clock in the morning. Even after a long search that night, there was no sign of the goat. Finally, Ramu gave a notice to the village committee early in the morning that upcoming purnima is coming and before that one of my male goat has been stolen. Please help the village committee to find me that male goat.

The village committee encouraged Ramu and said that don’t worry you will get your goat. Ranjia Raul’s son Satish actually stole it. He is a criminal of this village like cock theft and goat theft sometimes he stole jwellery from locked houses etc. 

He does not listen to anyone in the village. If someone raises a finger at him, then the next day will surely be bad for him by satish, he doing something with that person like , his leg and hand broked etc. That is why no one goes against him.

At night, the village meeting was held and the village committee requested to Ramu asked him do you suspect anyone’s? We are with you. Ramu looked at everyone’s faces and finally he suspected to Satish but there was fear in his heart.
The village committee called Satish but he was drunk and not at home. The meeting was over and Ramu was given a praise that don’t fear we are with you and asked you are fear with satish ? Ramu , shake his head slowly and saying no but he was afraid. Committee again give a don’t worry we are with you. And meeting is over.

The next day, Satish came to Ramu. Threatened him and said. have you seen me At the time of taking your goat. Ramu was silent. Satish said to him, “Did you lie?” Now I will steal your real goat. And I will set fire to your cattles house. Do anything what is in your hand. Ramu also got scared and called the village committee for justice. The village meeting was organized but Satish did not come. All are immortal. Someone will force him. That is criminal typed person.

After 8 days Satish reached Ramu’s cattles house around 4 am. Satish arrived with his three drunken friends. He thought that I must steal three to four goats today, but the point is that if your sin bucket is full, then your bad time will surely come. Then, unknowingly, Satish’s leg slipped into the urinal hole in the corner of the room and his leg twisted and fell upright. In the state of intoxication, he does not feel pain. While tying to the shut up mouths of two goats, Ramu’s sleep is suddenly interrupted.

He ran and saw four people inside his cattles After shouting Ramu, thief, thief, thief, village people came up. Satish’s friends ran away after hearing the shouts of village’s people. Satish could not run. Because after twisting his leg and falling, his leg was broken.

Who knows that Satish’s leg is broken. Who took hand and who came together. Face to face cannot be seen in the dark night. All of them dragged him out of the cattles and started showering him on his back with sticks. Almost everyone knows that this is Satish, but no one had mercy on him and after beating him up, he reported to the police. There was a little delay in the arrival of the police, but when they came, they tied up Satish and took him to the police station. Since then, satish no longer visible, perhaps like he is a good person.

From a collection of stories by Nilamadhab Bhuyan..

True Son

After a long time, the District Collector has come to visit the village. They went around all the houses and finally stopped at one house. Even though it was a solid house, the house was broke down with huge sad.

The District Collector entered the house without asking any questions. Assistant who was with him, said that sir, there was no complaint from the people of this house. The District collector  entered the house with a little smile. The interior of the house is very well decorated, but a person (Gaurahari Babu) was sleeping in a half-thick blanket. Suddenly, the younger son came from another room with a glass of water. Seeing the District Collector, he greeted him and gave him a chair to sit.

Suddenly Gaurahari Babu, who was sleeping on the bed, opened the blanket and saw his friend Vijay sitting beside him. Gaurahari suddenly woke up and said, Hey Vijay, you have come to my house, really I can’t believe it, your words seemed heavy. We have not been in contact since you got the job. I heard from Sitakant that you are working in the senior officer post. We thought that time, he got a higher post, will he remember us anymore of him? I can’t believe that you have come to my house today after a long time. Vijay Babu said, you have thought so much about me. Gaurahari Babu said, “No, my friend, I am asking you dont wrong for my feelings.” We will not thinking so, please forgive us. Vijay Babu said, No, I am having just for fun. I heard your son got a job and you are not feeling well and why did you quit your job??
Gaurhari said no friend im not quit my job, today i m not feeling well and i am avail at home rest with taking some days leave. My wife leave my hand for a years ago. After that Blood sugar and heart disease is attacked on my body. Elder son studied and got a job, but the youngest son said that he will not work on outside employment, I will stay in this village with you. This is look after my crops and my farming fields. And now he is became useless and unemployed

Vijay Babu said. How did this son of yours become unemployed or useless? This son is your true son, if he will be with you in your last days so that’s you are so lucky. If he is by your side and serving you, then you should consider yourself blessed. Gaurahari looked at his son and answered with a little sadness. You are right Vijay. If one son who remains serve to his father and mother is that called true son.

Vijay Babu said you should be happy that your son is with you. My son got married after his job and is living in another city. The days are passing but there is no happiness in my life. I was happy to see your son’s with you today.

Then they both got up and came out. Vijay Babu said if there is any problem you will call me. Gaurahari Babu say bye to Vijay Babu.

Gaurahari Babu thought of his friend’s words and felt guilty and after that he feeling happy. He came inside the house and hugged his son.

(True filial serve is seen where father and mother are served by the son selflessly in times of old age and his wrong time.)

Comment must, if this story something changes in your mind.

Thanks

N Bhuyan…(Author)

Delhi Metro

Delhi Metro

Many days later, Arjun Babu reached Delhi with his wife. Because his son works at Delhi. The vehicle was hired straight to Bhubaneswar railway station and from there towards to Delhi. After reaching Delhi, his son booked a ola car. Unfortunately, he could not come due to some urgent work of his son. He reached the room through Ola’s car. After 5 minutes the son came.
Son lives alone in Delhi. You can guess what the situation at home will be because someone who lives alone is not a little disciplined but completely different. The son keeps the house sparkling. Mother said, I thought all the way that he was created like bin in his bed, but my son has changed completely, mother hugged him. Everyone got up and went out for a tour before evening. Because the son has taken 10 days leave. When everyone reaches the metro station in the son’s car, they have to go further in the metro. While the son was parking the car under the metro station, Arjun saw Pan masala being sold in the stall. He said to his wife, I am bringing some pan masala. Wife said son will be angry if he found out, after he refused, Arjun Babu said hey he won’t know I will hide pan masala while movement. His wife nodded yes. Arjun Babu took his son before he arrived.

Then they are Sitting inside the metro, Arjun Babu’s mind is on the pan masala. On the other hand, while the son was talking on the phone, he hid it in his mouth. The metro experience was exciting. New city, new people. Someone officer and who is wearing a tie in a formal dress and a couple of boys and girls are walking in pairs and a couple of women are standing in groups wearing sarees. Who is well dressed and who is trying to show their body in small clothes. Arjun Babu looks at everyone with big eyes.

Here Arjun Babu’s wife said. Hey, why are you so big-eyed? Arjun Babu said, Look, the people of this city have no shame or discipline. How were they people?? Who is wearing a dress does not properly and wearing odd types and they don’t stop her for wearing this type of dress. At this the son woke up. Father, these are the wonders of the modern world. Don’t look at her and ignore her. How much better is our village than this city?? But Arjun Babu just shakes his head and says yes Son.

Son asked what happened father is there any problem?? Arjun shook his head no. The son came to know that his father was chewing a pan masala. asked father what are you eating?? Mother said pan masala?? The son looked at his father angrily. At this time two or three drops of pan masala came out of Arjun Babu’s mouth. Because it will be about 15 minutes above for chewing it continuosly and don’t spit out?? But there is no question of staying in the metro. He will spit. The son understood and there were 5 more stations left, the son took his father and got down at the next station.
He immediately reached the toilet. The upright boy said, wash your face and come quickly, we will go ahead.

Arjun Babu cleaned his mouth within 2 minutes. The father was looking at the son with anger. Within two minutes the metro came and everyone got out again. Mother said you are angry son. He asked me, I said yes, so he brought it. The son said, “Mom, how many times have I told you why you are bringing unknown diseases by eating all this?” The father stood with his head down. The metro reached the Central Secretariat station. He took an auto from there to see India Gate.

After reaching India Gate, it was dusk. The splendor of India Gate shone in the evening light. He was happy to see such a big monument of India. Arjun Babu’s eyes also fell on the sweet Pan masala. Sweet Pan masala are sold nearby. Suddenly, the son’s eyes caught his eye and the son said, “Do you want to pan again?” The father shook his head and refused but this time the son bought it himself and gave it to his father. Father’s heart is very happy. He wandered back towards the metro.

Arjun Babu is a disciplined person. He cannot stand the sight of injustice. It is almost 9 o’clock in the night. Sat again in the metro. Arjun Babu has not had a pan masala at this time. But he was sitting near his knees and in front of him stood a pair of lovers. The couple stood in such a way that Arjun was trying to touch the tide of Babu’s anger. Finally the lovers are started kissing each other.  but this time Arjun Babu’s patience broke. He screamed and said in Odia, “you don’t know, The discipline, Do you know how many people suffering your misbehavior is annoying here? Did your parents behave like this?”
The son said, “Dad, sit down, ignore this situation.”
Since then it has been heard from the lovers that
“What’s wrong with you? are you mad??”
The boy said to the lovers
“calm down mister”
The son said to his father, what is this, father?
Isn’t this our village?
This is city!
These are nothing!
People are going in metro together, everyone is watching who is not protesting,,, why you?
Because they see such type of situation every day.

Father, I request you, you sit quietly and ignore this situation or tell the CISF jawans and metro staff on duty in metro will be of some use. Telling them that is like putting penalties etc..  Arjun Babu also calmed down. And came out and reported to the metro staff. As a result, the couple was fined in the metro office.

After some time, Arjun Babu and mother reached the room. Arjun Babu also tried to change himself and calmed himself down by telling himself that “wherever he goes, he will eat the fruit and also have to take the profession”  After about two months, he wandered around the delhi and returned to his home.

What is in this story is seen in almost every city and if we look at the urban civilization, our tradition will soon be ground to dust. Don’t let your tradition sink in and protest where it seems unfair and bad but protest based on real rules.

Thank you

Written by Nilamadhav Bhuyan.

ବିୟୁଟି ପାର୍ଲର ର ଠିକଣା !!!













ମୋ ମନ ଅଗଣାରେ
ବଇନା ଦେଇ ଚାଲି ଯାଇଛି
ଏକ ଅଜଣା ପଥିକ ଟିଏ
ହାତରେ ଠିକଣାର କାଗଜ ଟିଏ ଧରି !!


କାହିଁକି କେଜାଣି 
ସେ କୁହୁକ ଭରା କଣ୍ଠକୁ
ଶୁଣି ଆଜି ବିଭୋର ହୋଇଗଲି ।


ଜବାବ ଦେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲି
କାରଣ ମନ ଟି ଅଟକି ଯାଇଥିଲା
ତାର ସେ କଳାଜାଇ ଉପରେ !!
ତାର ଗୋଲାପି ଓଠ ପାଖେ ଥାଇ
ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ର ପରିଚୟ ଦେଉଥିଲା। 


ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ଚାହିଁ ରହେ ସେ 
ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଭରା କଳାଜାଇ ର ଚେହେରା କୁ !!


କିନ୍ତୁ ସମୟ ବିଡମ୍ବନା ରେ “ମୁଁ ଜାଣିନି” ବୋଲି 
ଶବ୍ଦ ଶୁଣିବା ପରେ ସେ ଚାଲିଗଲା 
ଅନ୍ୟ ଏକ ପ୍ରଶ୍ନୋତ୍ତର ବ୍ୟକ୍ତି ପାଖକୁ। 


ଇଚ୍ଛା ଥିଲା ପୁଣି ବାହାନା କରି ଡାକିବି
ଜାଣିଛି ବୋଲି କହିବା ପାଇଁ,,,
କିନ୍ତୁ ତାହା ଥିଲା ମୋ
ଏକ୍ସ ଗାର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ ର 
ବିଉଟି ପାର୍ଲର ର ଠିକଣା !!!!




ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ କଲମରୁ….

ଦିଲ୍ଲୀ ମେଟ୍ରୋ

Delhi Metro
Delhi Metro

ବହୁତ୍ ଦିନ ପରେ ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ନିଜର ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲେ ଦିଲ୍ଲୀ ରେ । କାରଣ ଦିଲ୍ଲୀ ରେ ତାଙ୍କ ପୁଅ ଚାକିରୀ କରନ୍ତି। ଗାଡି ଭଡ଼ା ହୋଇଥିଲା ସିଧା ପହଞ୍ଚିଲେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ରେଳ ଷ୍ଟେସନ ରେ ଏବଂ ସେଠୁ ରାଜଧାନୀ ରେ ସିଧା ଦିଲ୍ଲୀ। ଦିଲ୍ଲୀ ରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ସେଠୀ ପୁଅ ଓଲା କାର୍ ବୁକ୍ କରିଥିଲା । ଦୁଃଖ ର କାରଣ ପୁଅ ର କିଛି ଅର୍ଜେଣ୍ଟ କାମ ଯୋଗୁ ସେ ଆସି ପାରି ନଥିଲା। ଓଲା କାର ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ରୁମ୍ ରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । 5 ମିନିଟ ପରେ ପୁଅ ଆସି ପହଁଚିଲା । ପୁଅ ଦିଲ୍ଲୀ ରେ ଏକା ରହେ। ଘର ର ଅବସ୍ଥା କେମିତି ହୋଇଥିବ ଆପଣ ଗେସ କରି ପାରୁଥିବେ କାରଣ ଯିଏ ଏକା ରହେ ସେ ଟିକେ ଅନୁଶାସନ ରେ ରହେ ନାହିଁ ମାତ୍ର ସେଠୀ ପୁରା ଅଲଗା। ପୁଅ ଘର କୁ ଚମକେଇ ରଖିଛି ।

Order Now

ମା କହି ଉଠିଲେ, ମୁଁ ରାସ୍ତା ସାରା ଭାବୁଥିଲି ତାର କୋଉ ସାମାନ କୋଉଠି ପଡ଼ିଥିବ କିନ୍ତୁ ମୋ ପୁଅ ପୁରା ବଦଳି ଯାଇଛି କହି ମା ପୁଅ କୁ କୁଣ୍ଢେଇ ନେଲେ। ସମସ୍ତେ ଲଞ୍ଚ କରି ଶୋଇ ସନ୍ଧ୍ୟା ପୂର୍ବରୁ ବୁଲିବାକୁ ବାହାରିଲେ  । କାରଣ ପୁଅ 10 ଦିନର ଛୁଟି ନେଇଛି। ପୁଅ ର କାର ରେ ସମସ୍ତେ ମେଟ୍ରୋ ଷ୍ଟେସନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସିଗଲେ ସେଠୁ ମେଟ୍ରୋ ରେ ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ପଡିବ।  ମେଟ୍ରୋ ଷ୍ଟେସନ ତଳେ ପୁଅ ଗାଡି ପାର୍କ କରୁଥିବା ସମୟରେ ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ପାଖ ଷ୍ଟଲ୍ ରେ ଦେଖିଲେ ପାନ ବିକ୍ରୀ ହେଉଛି । ସେ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ କହିଲେ ମୁଁ ପାନ ଟିକେ ଆଣୁଛି।  ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ ପୁଅ ଜାଣିଲେ ରାଗିବ, ସେ ତମକୁ ମନା କରିଥିଲା ପରା, ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ କହିଲେ ଆରେ ସେ ଜାଣିବ ନାହିଁ ମୁଁ ଲୁଚେଇ ରଖିିବି ବୁଲିବା ସମୟରେ ଟିକେ ଚୋବେଇବା। ସ୍ତ୍ରୀ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହଁ କରିଦେଲେ।  ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ପୁଅ ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ନେଇ ଆସିଲେ ।


ମେଟ୍ରୋ ଭିତରେ ବସିଲେ, ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଙ୍କ ମନ ଟା ପାନ ଉପରେ ଥାଏ । ସେପଟେ ପୁଅ ଫୋନ୍ ରେ କଥା ହେବା ସମୟରେ ସେ ଲୁଚେଇ ପାଟିରେ ପକେଇ ଦେଲେ l ମେଟ୍ରୋ ର ଅନୁଭୂତି ରୋମାଞ୍ଚ ମୟ ଥିଲା । ନୂଆ ସହର , ନୂଆ ଲୋକ । କିଏ ଅଫିସର୍ ତ କିଏ ଫର୍ମଲ ଡ୍ରେସ ରେ ଟାଇ ପକେଇ ଛନ୍ତି ଆଉ କୋଉଠି ପୁଅ ଝିଅ ଯୋଡ଼ି ଯୋଡ଼ି ହୋଇ ବୁଲୁଛନ୍ତି ତ ଆଉ କୋଉଠି ମହିଳା ମାନେ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି ଗ୍ରୁପ୍ ହୋଇ ଛିଡା ହୋଇ ଛନ୍ତି । କିଏ ଭଲ ପିନ୍ଧିଛି ତ କିଏ ଛୋଟ କପଡା ରେ ନିଜ ଦେହକୁ ଦେଖାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି। ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଜଣ ଜଣ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବଡ ବଡ ଆଖିରେ ଅନେଇ ରହିଥାନ୍ତି ।

Order Now



ଏଠି ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ। ଆରେ ତମେ ଏତେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଆଖି କରି କାହିଁକି ଅନେଇ ରହିଛ । ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ କହିଲେ ଦେଖୁନ, ଲାଜ ଶରମ ନାହିଁ ଏ ସହର ର ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ। କେମିତି ଲୋକ କେଜାଣି ?? କିଏ କେମିତି ଡ୍ରେସ୍ ପିନ୍ଧି ବୁଲୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ବାରଣ କରୁ ନାହାନ୍ତି। ଏତିକିରେ ପୁଅ କହି ଉଠିଲା । ବାପା ଏସବୁ ଆଧୁନିକ ଦୁନିଆ ର କମାଲ । ଆପଣ ତାଙ୍କୁ ଅଣଦେଖା କରନ୍ତୁ । ଏ ସହର ଅପେକ୍ଷା ଆମ ଗାଁ କେତେ ଭଲ ନା ?? କିନ୍ତୁ ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ କେବଳ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହଁ କରୁଥାନ୍ତି। ପୁଅ ପଚାରିଲେ କଣ ହେଲା ବାପା କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଉଛି କି ?? ଅର୍ଜୁନ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ନାହିଁ କରିଲେ । ପୁଅ ଜାଣି ଗଲା ଯେ ବାପା କଣ ଗୋଟିଏ ଚୋବେଇ ବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି। ବାପା କୁ ପଚାରିଲେ କଣ ଖାଉଛ?? ମା କହି ଉଠିଲେ ପାନ??

ପୁଅ ରାଗରେ ବାପା ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁ ରହିଲା । ଏତିକି ବେଳେ ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଙ୍କ ପାଟିରୁ ଦୁଇ ତିନି ଟୋପା ପାନ ବାହାରିଗଲା । କାରଣ ପ୍ରାୟ ୧୫ ମିନିଟ ହେବ । ଚୋବେଇ ବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଛେପ ପକେଇବାକୁ ମଧ୍ୟ ପଡ଼ିବ ନା ?? କିନ୍ତୁ ମେଟ୍ରୋ ତ ରହିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ନେଉନି । ସେ ଛେପ କୋଉଠି ପକେଇବେ । ପୁଅ ବୁଝିଗଲା ଏବଂ ଆଉ ୫ ଟି ଷ୍ଟେସନ ବାକି ଥିଲା, ବାପା ଙ୍କୁ ନେଇ ପୁଅ ଓହ୍ଲେଇ ଗଲେ ଆଗ ଷ୍ଟେସନ ରେ । ସେଠୀ ସେ ଟଏଲେଟ୍ ରେ ପହଞ୍ଚିଲେ। ସେଠୀ ପୁଅ କହିଲା ମୁହଁ ଧୋଇ ଆସ ଶୀଘ୍ର, ଆମେ ଆଗକୁ ଯିବା ।



ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ୨ ମିନିଟ ଭିତରେ ପାଟି ସଫା କରି ଆସିଲେ । ବାପା ମୁହଁକୁ ପୁଅ ରାଗରେ ଚାହିଁ ରହିଥିଲା। ଦୁଇ ମିନିଟ ଭିତରେ ମେଟ୍ରୋ ଆସିଲା ସମସ୍ତେ ପୁଣି ଆଗକୁ ବାହାରିଲେ । ମା କହିଲେ ତୁ ରାଗେନି ପୁଅ । ସେ ମୋତେ ପଚାରିଲେ , ମୁଁ ହଁ କରିବାରୁ ସେ ଆଣିଥିଲେ । ପୁଅ କହିଲା, ମା ମୁଁ ତୁମକୁ କେତେ ଥର କହିଛି ଏସବୁ ଖାଇ ଅଜଣା ରୋଗ କୁ କାହିଁକି ଡାକି ଆଣୁଛ। ବାପା ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ କରି ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ । ମେଟ୍ରୋ ପହଞ୍ଚିଲା କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ସଚିବାଳୟ ଷ୍ଟେସନ ରେ । ସେ ସେଠୁ ଅଟୋ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲେ ଇଣ୍ଡିଆ ଗେଟ୍ ଦେଖିବା ପାଇଁ ।

Order Now



ଇଣ୍ଡିଆ ଗେଟ୍ ରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ସେଠୀ ସଂଧ୍ୟା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ସଂଧ୍ୟା ର ଲାଇଟ୍ ରେ ଯେମିତି ଚମକି ଉଠିଥିଲା ଇଣ୍ଡିଆ ଗେଟ୍ ର ଶୋଭା । ଏତେ ବଡ ସ୍ମାରକ କୁ ଦେଖି ସେ ଖୁସି ହେଲେ । ସେଠୀ ମଧ୍ୟ ଅର୍ଜୁନ ବାବୁଙ୍କ ନଜର ଯାଇ ପଡ଼ିଲା ମିଠା ପାନ ଉପରେ । ପାଖରେ ମିଠା ପାନ ବିକ୍ରୀ ହେଉଥାଏ। ହଠାତ୍ ପୁଅ ର ନଜର ପଡ଼ିଲା ଏବଂ ପୁଅ କହିଲା କଣ ପୁଣି ପାନ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲାଣି କି? ବାପା ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ମନା କରିଲେ କିନ୍ତୁ ଏଥର ପୁଅ ନିଜେ କିଣି ଆଣି ବାପାଙ୍କୁ ଦେଲେ । ବାପା ଙ୍କ ମନ ପୁରା ଖୁସି। ବୁଲାବୁଲି କରି ପୁଣି ଫେରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ମେଟ୍ରୋ ଅଭିମୁଖେ ।



ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଅନୁଶାସନ ରେ ରହିବା ଲୋକ। ସେ ଅନ୍ୟାୟ କୁ ଦେଖି ରହି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ରାତି ପ୍ରାୟ ୯ ଟା ବାଜିଲାଣି । ମେଟ୍ରୋ ରେ ପୁଣି ବସିଲେ । ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଏଥର ପାନ ଖାଇ ନାହାନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ସେ ଯୋଉଠି ବସିଥିଲେ ତାଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ପାଖା ପାଖି ହୋଇ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲେ । ସେ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ଏମିତି ଭାବେ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ ଯେ ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଙ୍କ ରାଗ ର ଜୁଆର କୁଳ ଛୁଇଁ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା । ଶେଷରେ ସେ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଚୁମ୍ବନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ କିନ୍ତୁ ଏଥର ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଙ୍କ ଧର୍ଯ୍ୟ ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ସେ ଚିତ୍କାର କରି ଓଡ଼ିଆ ରେ କହି ଉଠିଲେ ” ଭଦ୍ରାମି ଜଣା ନାହିଁ ତୁମକୁ, ଏଠି ସର୍ବ ସାଧାରଣ ରେ ତୁମର ଅସଦାଚରଣ କେତେ ଲୋକକୁ ବିରକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁଛି ତୁମେ ଜାଣିଛ? କଣ ତୁମ ବାପା ମା ଏମିତି ଶିଷ୍ଟାଚାର ଦେଇଛନ୍ତି??”
ପୁଅ କହିଲା, ବାପା ତୁମେ ବସ, ଏଭଳି ସ୍ଥିତି କୁ ଅଣଦେଖା କରନ୍ତୁ ।
ସେପଟୁ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳିଲା ଯେ
” What’s wrong with you ? are you mad ?? ”
ପୁଅ ସେ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ଙ୍କୁ କହିଲେ
” calm down mister ”
ପୁଅ ବାପା ଙ୍କୁ କହିଲେ ଏସବୁ କଣ ବାପା ?
ଏଇଟା ଆମ ଗାଁ ନୁହଁ ?
ଏଇଟା ସହର !
ଏଠି ଏଗୁଡ଼ିକ କିଛି ନୁହେଁ !
ସହ ସହ ଲୋକ ଏଇ ମେଟ୍ରୋ ରେ ଯାଉଛନ୍ତି, ସମସ୍ତେ ଦେଖୁଛନ୍ତି କିଏ ପ୍ରତିବାଦ କରୁନାହାନ୍ତି ଆପଣ କାହିଁକି ?
କାରଣ ସେମାନେ ଏଭଳି ସ୍ଥିତି କୁ ପ୍ରତିଦିନ ଦେଖୁଛନ୍ତି ।

Order Now



ବାପା ମୁଁ ତୁମକୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି, ତୁମେ ଶାନ୍ତିରେ ବସ ଏବଂ ଏଗୁଡ଼ିକ ସ୍ଥିତି କୁ ଅଣଦେଖା କରନ୍ତୁ ଅଥବା ମେଟ୍ରୋ ରେ ଡ଼ିଉଟି କରୁଥିବା CISF ଯବାନ ତଥା ମେଟ୍ରୋ ଷ୍ଟାଫ୍ କୁ କହିଲେ କିଛି ଲାଭ ହେବ। ଏମାନଙ୍କୁ କହିବା ଯାହା ହାତୀ କୁ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ପିନ୍ଧେଇବା ସହ ସମାନ । ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ଶାନ୍ତ କରିଲେ । ଏବଂ ବାହାରକୁ ଆସି ମେଟ୍ରୋ ଷ୍ଟାଫ୍ କୁ ରିପୋର୍ଟ କରିଲେ । ଯାହା ଫଳରେ ସେ ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ଙ୍କୁ ମେଟ୍ରୋ ଅଫିସ ରେ ତାଙ୍କୁ ଫାଇନ କରାଗଲା ।



କିଛି ସମୟ ପରେ ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ଏବଂ ମା ପୁଅ ରୁମ୍ ରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ମଧ୍ୟ ନିଜ କୁ ବଦଳେଇ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲେ ଏବଂ ନିଜକୁ କହି ଶାନ୍ତ କରିଲେ ଯେ ” ଯେଉଁ ଦେଶେ ଯିବ ସେ ଫଳ ଖାଇବ ଏବଂ ସେଠୀ ବେଶ ଭୂଷା ମଧ୍ୟ ଆପଣେଇବାକୁ ପଡେ ” ତା ପର ଠାରୁ ଅର୍ଜୁନ ବାବୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରତିଦିନ ବୁଲାବୁଲି କରିଲେ କିନ୍ତୁ ନିଜକୁ ବଦଳେଇ ଦେଲେ । ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ମାସ ପରେ ସେ ବୁଲା ବୁଲି କରି ନିଜ ଘରକୁ ମଧ୍ୟ ଫେରି ଆସିଲେ।

Order Now



ଏହି କାହାଣୀ ରେ ଯାହା ଅଛି ତାହା ପ୍ରାୟ ସବୁ ସହର ରେ ଦେଖା ଗଲାଣି ଏବଂ ଆମେ ଯଦି ସହରୀ ସଭ୍ୟତା କୁ ଦେଖିବା ତେବେ ଆମ ପରମ୍ପରା ବହୁତ୍ ଶୀଘ୍ର ମାଟିରେ ମିଶିଯିବ । ନିଜ ପରମ୍ପରା କୁ ଲିନ ହେବାକୁ ପ୍ରଶୟ ଦିଅ ନାହିଁ ଏବଂ ଯେଉଁଠି ଅନ୍ୟାୟ ଏବଂ ଖରାପ ଦେଖାଯାଏ ସେଠୀ ବିରୋଧ କରନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତ ନିୟମ କୁ ଭିତ୍ତି କରି ବିରୋଧ କରନ୍ତୁ ।


ଧନ୍ୟବାଦ


ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ…

Order Now
Continue reading ଦିଲ୍ଲୀ ମେଟ୍ରୋ

कलंकिनी..2

Part-1

यह खबर सुनते ही मीनू को देखने आए हुए लड़के के परिजन आ गए। मीनू के पिता को देखकर वे भी दुखी हुए और कहा कि हमारा बेटा शहर के एक अच्छे मेडिकल सेंटर में रह रहा है। तुम जल्द ही ठीक हो जाओगे मीनू के मन में कितनी आशा जगी थी। उस दिन मीनू के मामा आ गए। मामा राजनीति वाले लोग में से थे। मामा ने वही सलाह दी की शहर ले जाओ। सब उस उम्मीद पर खरे उतरे। अंत में मीनू भी मान गई। शहर में इलाज शुरू हुआ और कुछ दिन बाद वह ठीक हो गए। लेकिन डाक्टर बाबू ने कहा कि अगर आप ज्यादा चिंता करते हैं तो आपको फिर से सिरदर्द हो सकता है क्योंकि आपकी एक नस में रक्त प्रवाह में दिक्कत है।

Order Now

करीब 6 दिन के इलाज के बाद पिता घर आ गए। मीनू की पढ़ाई भी धीरे-धीरे सब कुछ गायब होने लगा। अंत में, पिता ने उसके सिर पर हाथ रखा और कहा, लड़की, मैं तुम्हें एक बात बताता हूँ। मीनू ने हाँ पापा बोलो। पिता ने कहा कि तुम उनके बेटे से शादी करलो वह बहुत अच्छा लड़का है। वह बहुत पढ़े-लिखे हैं। उसने एक डॉक्टर के लिए पढ़ाई की और अब वह पढ़ रहा है। जब तक में बीमार रहा, वह हमेशा मेरे आश पास रहता था और सबसे बुरी बात यह थी कि मेरे सेवानिवृत्त होने के बाद, मेरे द्वारा बचाए गए सारे पैसे खत्म होने लगे थे। लेकिन मेरे बेटे जैसे उन्होंने मेरे सारे मेडिकल खर्च में मेरी बहुत मदद की है। हो सकता है उसने आपको फ्री इलाज कहा हो। मीनू ने कहा हां, उन्होंने हमें बताया कि ये सभी इलाज फ्री का हैं। पिताजी हँसे और बोले, वह अच्छी तरह जानते हैं कि तुम्हें यह सब पसंद नहीं है ।

क्योंकि तुम्हारे सवालों से वह पहला दिन से ही जानता था। उसने मुझ से यह भी कहा कि तुम्हारी बेटी मुझे पसंद नहीं करती लेकिन तुम मेरे पिता की तरह हो। यह मत सोचो कि मुझे यहाँ कोई दिलचस्पी है। लेकिन फिर भी उन्होंने निस्वार्थ भाव से मेरी सेवा की है और मेरे इलाज में मेरी मदद करने के लिए अपना पैसा खर्च किया है।

मीनू की अनिच्छा के बावजूद उसने अपने पिता का वादा निभाया और कहा की आपकी बात से में सहमत हूं । सब कुछ भूलकर शादी की तैयारी शुरू कर दी। इसी बीच मीनू भी उस लड़के को धीरे धीरे पसंद करने लगी। बातचीत शुरू हुई। यह धीरे-धीरे प्यार में बदल गया। ठीक 10 दिन बाद सगाई की तारीख तय की गई। सगाई का दिन नजदीक आ रहा है। सब कुछ ठीक था। लेकिन…सब कुछ बिगड़ जायेगा यह कोई नहीं सोचा था ।

3 दिन बाद सगाई होगा। अचानक मीनू के फोन पर कॉल आई। आप राकेश को जानते हो ?? मैं एक बड़े मेडिकल से बोल रहा हूं। मीनू ने कहा हां। फिर जवाब आया कि आप जल्द से जल्द मेडिकल में आ जाएं। मीनू भी बिना देर किए मेडिकल सेंटर पहुंच गई।

मीनू जब मेडिकल पहुंची तो नर्स ने उसे इशारा करके के स्ट्रेचर की और दिखाई।

Order Now

राकेश एक वार्ड के सामने सफेद चादर से ढके स्ट्रेचर पर लेटा हुआ था। मीनू और उसकी मां साथ आते है। राकेश की चेहरे देखकर मीनू की पेरो तले जमीन खिसक गई । दंग हो कर नीचे बैठ गई ।  अचानक दोनो की रोने की आवाज आने लगे । डाक्टर ने उन्हें मृत घोषित कर दिया और कहा की बह मोबाइल पर बात करते हुए सड़क पार कर रहा था और एक कार से टक्कर से यह सब घटना हुई है. पुलिस भी मौके पर पहुंच गई। और कहा कि 11.54 बजे वह किसी से मोबाइल पर बात कर रहा था और तभी यह हादसा हो गया। मीनू को याद आया कि वह 11.40 से बात कर रही थी और अचानक राकेश का फोन 11.54 बजे कट गया था। मीनू सोचने लगी थी कि कोई आया होगा इसलिए उसने फोन काट दिया होगा। लेकिन उसे नहीं पता था कि राकेश की मौत का कारण वह खुद थी ।

हादसा होने के बाद मोबाइल उसके पास नहीं था लेकिन सड़क पर एक अन्य युवक घटना के बाद राकेश को बड़े चिकित्सा केंद्र ले आया था और उसके पर्स में मीनू का नंबर देखकर उसे फोन किया.

राकेश इस दुनिया में नहीं रहे। लेकिन कुछ लापरवाही के कारण एक जान चली गई। यह वास्तव में किसका दोष है? मीनू की या राकेश की? या समय का? किसी पर दोषारोपण करने का कोई फायदा नहीं है क्योंकि जीवन के अंत के बाद हर कोई दूसरों को दोष देता रहेगा ।

और यह बात ही हुआ। राकेश के घरवालों ने मीनू को अपराधी बना दिया। मीनू भी कलंकिनी की उपाधि लेने को तैयार भी हो गई। वह खुद नहीं जानता था। क्या मैं इसे सही या गलत कर रहा हूँ ?? उसको खुदको पता नहीं चल रहा था।

ऐसा लग रहा था कि कुछ दिनों की रिश्ता जैसे अचानक एक गहरी समुद्र में लीन हो गया और सब कुछ बदल कर रख दिया। समय वास्तव में कितना क्रूर है ना?

मीनू आज फिर शहर जाने के लिए निकली पड़ी है?? पढ़ाई करने की आशा के साथ। हाँ, दो कारण लोग हमेशा कहते हैं कि एक अच्छे लड़के को मार कर खा गई। लोगों की बातें सुनने से बेहतर है। एक बार फिर अपने करियर पर ध्यान दें !!

आज वापस शहर में पहुंचकर, उन्होंने अपना पढ़ाई फिर से शुरू किया और कुछ करने की उम्मीद में। मीनू का क्या होगा उसे खुद भी नहीं पता!!!

नीलमाधब भुयां (लेखक)

Order Now

कलंकिनी..1

सपने देखने में कोई बुराई नहीं है, लेकिन सपनों को साकार करना बहुत बड़ी बात है। यह सुनकर मीनू आग बबूला हो गई। वह खुद नहीं सोच पा रही थी कि क्या करूं।

+3 विज्ञान के भौतिकी में स्नातक होने के बाद। मैं नौकरी पाने के लिए इतना बेताब था कि मैं गांव छोड़कर सीधे शहर आ गई। शहर में मौसम बहुत अलग है। जहां तक रीति-रिवाजों की बात है तो गांव में से यहां कुछ भी नहीं है। अपनी मर्जी के मालिक। गाँव में बहुत सी बातों का पालन करना पड़ता है लेकिन यहाँ सब कुछ मुफ़्त है। इस अभ्यास में मीनू ने भी खुद को बदल लिया। हां, मीनू के दिमाग में एक बात जरूर रहती है। खराब होने में देर नहीं लगती, लेकिन यहां बेहतर बनाना पड़ता है । माना जाता है कि इससे मन की कई आशाएं पूरी होंगी। शहर में बैंकिंग की कोचिंग शुरू मैं दो महीने बीत गए। सब कुछ ठीक चल रहा था, लेकिन तीसरे महीने की शुरुआत से ही घर से फोन आने लगे। एक लड़के का प्रपोजल आया है।

Order Now

मां बोली मीनू एक बार गांव आजा। दो दिन बाद आएंगे लड़के का परिवार। मे घर नहीं आना चाहती थी लेकिन मुझे घर की याद आ गई और मां बोले की बेटे को देखकर तू मना कर देना और चले जाना । क्योंकि आईबीपीएस की परीक्षा 10 दिन बाद होना है ।

जब मैं घर पहुंचा तो मैंने दौड़ कर अपनी मां को गले लगाया। एक दो बूंद आंसू गिरे।  पिताजी ने मेरे माथे पर हाथ रख कर आशीर्वाद दिए और उनके बगल में बैठ गया। पिताजी ने कहा, लड़की, तुम अब और मत जाओ। “लड़की को पढ़ने के लिए छोड़ दिए और फिर से उदास होना ठीक नहीं ।” पिताजी ने कहा, तुम अच्छी तरह पढ़ रहे हो ना? सात दिन के बाद परीक्षा है । जब लड़के के घर वाले देखने के बाद मैं नहीं रुकूंगा। पापा ने कहा हाँ ठीक है।

परिवार के साथ बेटा भी आता है। बेटा का नाम राकेश, थोड़ा सांवला चेहरा । डाक्टर की पढ़ाई के बाद डॉक्टर के पास रहकर अभी ट्रेनिंग ले रहा है । मीनू का दिमाग सिर्फ अपने परीक्षा पर थी । लड़के के घरवालों ने मीनू को देखा और उसे पसंद भी किए और यह कहकर चला गए कि हम यह संपर्क को रिश्तेदारी में बदलना चाहते हैं । मीनू की टेंशन बढ़ गई। जैसे ही उसने इस बारे में सोचा, उसके सारे question डिलीट होते जा रही थी ।

Order Now

एग्जाम दिया लेकिन सब बेकार। मीनू का गुस्सा अपने पापा और मां के ऊपर बढ़ गया। परीक्षा के बाद पिता ने फोन पे पूछा। तेरी परीक्षा कैसे हुई? मीनू ने गुस्से में फोन काट दिया। फोन फिर बजने लगा । इस बार माँ बोली। मीनू रोने लगी। उसने गुस्से में कहा, “मेरी परीक्षा खराब थी और तुम दोनो की बजह से मेरा एग्जाम खराब हुआ।” मेरे दिन तनाव में गुजरे। आपने कहा था एक बार आकर देख कर चले जाओ, और अभी प्रपोजल तय भी कर दिया और उस दिन तुमने क्या कहा? तुझे देख कर जाने के बाद हम बाद में मना कर देंगे

  मां बोली हमे नाराज़ क्यों हो रहे हैं?? अच्छे घर और बेटा डॉक्टर है क्या दिक्कत है? डॉक्टर या कंपाउंडर, आप जानते हैं कि वह एक डॉक्टर है या नहीं है वह अभी काम सीख रहा है। फोन रख दो, मैं तुमसे बात नहीं करूंगा। फोन काटो।

दो दिन बाद फोन आया। मीनू क्लास में थी और बोली, मैं क्लास में हूं और हम बाद में बात करेंगे । तब मां ने कहा, तुम्हारे पिता का तबियत खराब हो गया है, उन्हें सांस लेने में तकलीफ हो रही है।

मीनू बोली में अभी निकलता हूं। मीनू ने बस पकड़ी और सर की इजाजत लेकर गांव पहुंच गई। मीनू अपने पिता को देखकर दुःखी हो गई। चेहरे पर ऑक्सीजन मास्क लगाए हुए थे । मीनू पिता के पास पहुंचा, मीनू को देखकर पिता के चेहरे पर हल्की सी मुस्कान आ गई। मीनू ने कहा क्या हुआ पापा आपको?? पिता ने कहा, “मैं बाहर से आया था, अचानक अँधेरा दिखने लगा, अचानक पैर फिसला और नीचे गिर गया। काफी बूढ़ा हो गया हूं । मन में डर सत्ता रहा है कहीं आपकी नौकरी और आपकी आगे बढ़ने की सोच कहीं आधी तो नहीं रह जाएगी।

Order Now

मीनू की आंखों में आंसू आ गए। उसने कहा कि आपको कुछ नहीं होगा पापा, तुम ठीक हो जाओगे। शाम को सात बजे इलाज के लिए सुरेश बाबू आए। मीनू ने उसे प्रणाम किया। अपने पिता को कुछ दवा दी और बाहर आ गए। मीनू भी पीछे पीछे आई। उसने पूछा पापा को क्या हुआ? सुरेश बाबू ने कहा। उसे सिर और सीने में चोटें लगी हैं। मैंने अपनी ओर से दवा दे दी है लेकिन मेरी राय यह है की उसे शहर में अच्छी अस्पताल से इलाज करवाओ। कोई अच्छा इलाज हो सकता है।

Order Now

Part-2

नीलमाधब भुयां (लेखक)

ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ

ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ
ଅର୍ଜୁନ ପୁର ନାମକ ଗ୍ରାମରେ ଦୁଇ ସାଙ୍ଗ ଆଉ ତାଙ୍କ ପରିବାର ରହୁଥିଲେ । ସେମାନେ ଚାଷ କରି ପେଟ ପୋଷୁଥିଲେ । ଦୁହିଁଙ୍କ ନାମ ସୋନୁ ଆଉ ଗୋପାଳ । ଦୁହିଙ୍କ ବୟସ ପାଖାପାଖି ୯ ରୁ ୧୦ ବର୍ଷ। ସୋନୁ ପଢ଼ା ରେ ଯେମିତି ଚଞ୍ଚଳ କାର୍ଯ୍ୟ ରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ୍ ସାହସୀ କିନ୍ତୁ ଗୋପାଳ ଟିକେ ଶାନ୍ତ ସେ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ରୁହେ । କାହାକୁ କିଛି କୁହେନା । ସୋନୁ ସବୁବେଳେ ବୁଝାଏ ଯେ ଟିକେ ଚାଲାକ୍ ହେ । ନହେଲେ ତୋତେ କେହି ପସନ୍ଦ କରିବେ ନାହିଁ। ସୋନୁ ର କଥାରେ ଗୋପାଳ କହେ ତୁ ତ ମୋ ସହିତ ଅଛୁ ମୋତେ ଅବା କାହାକୁ ଭୟ, ମୋତେ କେହି ପସନ୍ଦ କରନ୍ତୁ ଅବା ନାହିଁ ମୋର କିଛି ଦୁଃଖ ନାହିଁ। ଏତିକି କଥା ପରେ ସୋନୁ ଆଉ ଗୋପାଳ କୁଣ୍ଢେଇ ହୋଇ କହିଲେ ଆମେ ସବୁବେଳେ ଏମିତି ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ରହିବା ।
କିଛି ଦିନ ପରେ ସୋନୁ ର ବାପା ଏବଂ ଗୋପାଳ ର ବାପା ନିଜ କ୍ଷେତକୁ ପାଣି ମୁହାଇଁ ସୋନୁ ର ବାପାଙ୍କ ବିଲ କୁ ପାଣି ଛାଡ଼ି ନଥିଲେ । ସୋନୁ ର ବାପା କହିବାରୁ ଗୋପାଳ ର ବାପା ପ୍ରତିବାଦ କରିଲେ ଏବଂ ଝଗଡ଼ା ଏତେ ଅଧିକ ହେଲା ଯେ ଦୁଇ ପରିବାର କଥା ବାର୍ତ୍ତା ବନ୍ଦ କରିଦେଲେ କିନ୍ତୁ ଦୁଇ ସାଙ୍ଗ କେହି କାହାକୁ ଛାଡ଼ି ରହି ପାରୁ ନଥିଲେ । ସ୍କୁଲ୍ ଆଉ ଖେଳ ରେ ମଧ୍ୟ ମିଶି ରହୁ ଥିଲେ । ଏମିତି ଘଟଣା ଗୋପାଳ ର ବାପା ଦେଖି ଗୋପାଳ କୁ ଚେତାବନୀ ଦେଇ କହିଲେ ତୁ ଯଦି ବାରମ୍ବାର ମିଶିବୁ ତେବେ ତୋତେ ମୁଁ ହଷ୍ଟେଲ ରେ ଛାଡି ଦେବୀ । ଏହି କଥା ଗୋପାଳ ତା ପର ଦିନ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ସୋନୁ କୁ ଯାଇ କହିଲା ଯେ ବାପା ମୋତେ ଏମିତି କହିଛନ୍ତି । ସୋନୁ ବୁଝେଇଲା । କିଛି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ ତୁ ମୋର ସାଙ୍ଗ ନା, ତୁ ଯୋଉଠି ଥିବୁ ମୋତେ ସେଠୀ ପାଇବୁ କିନ୍ତୁ ଦୂରରେ ଦୂରରେ ରହିବା କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲେ ମୁଁ ତୋ ପାଖରେ ଥିବା, ତୁ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ। ଯଦି ଭଗବାନ ଚାହିଁବେ ଆମ ଦୁଇ ପରିବାର ପୁଣି ଥରେ ଏକାଠି ହେବ। ଗୋପାଳ ସୋନୁ ର କଥା କୁ ରଖି ସେମିତି କରିଲେ । ପ୍ରାୟ ୧୫ ଦିନ ପରେ ହୋଲି ପର୍ବ ଆସିଲା । ଗୋପାଳ ର ଇଚ୍ଛା ଥାଏ ଦୁହେଁ ମିଶି ଖେଳିବା ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ସେମିତି ସେ କରିଲେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସୋନୁ ସବୁବେଳେ ଦୂରରେ ରହୁଥାଏ ।
ହୋଲି ଦିନ ସକାଳେ ସମସ୍ତେ ବାରିପଟେ ଏକାଠି ହେଲେ, ଯିଏ ଯାହାର ପିଚକାରୀ ଆଉ ଫଗୁ ସହିତ ଅଳତା ରଙ୍ଗ ର ବୋତଲ ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲେ । ହୋଲି ଖେଳ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ଖେଳିଲେ । ଗୋପାଳ ମଧ୍ୟ ସୋନୁ କୁ ଛାଡ଼ି ଅନ୍ୟ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ହୋଲି ଖେଳିଲା କିନ୍ତୁ କିଛି ସମୟ ପରେ ଗୋପାଳ ର ଗୋଟିଏ ସାଙ୍ଗ ଗୋପାଳ କୁ ରଙ୍ଗ ପିଚକାରୀ ମାରିବା ଦ୍ଵାରା ଗୋପାଳ ର ଆଖିରେ ପଡ଼ିଲା ଏବଂ ଗୋପାଳ ର ଆଖିରେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ ହେଲା । ତାକୁ କିଛି ଦେଖାଯାଉ ନଥିଲା । ଗୋପାଳ କୁ ଅନ୍ଧ ଭଳି ଅନୁଭବ ହେଲା ଏବଂ ତାକୁ ଦେଖା ନ ଯିବା ଫଳରେ ପାଖରେ ଥିବା ପଥର କୂଅ ପାଖରେ ତାର ଗୋଡ ଖସିବା ଫଳରେ ସେ କୂଅ ଭିତରେ ପଡ଼ିଗଲା । ଗୋପାଳ କୂଅ ଭିତରେ ପଡ଼ିବା ପରେ ବାକି ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଡରରେ ଗୋପାଳ କୁ କୂଅ ରୁ ବାହାର ନ କରି ଦୌଡ଼ି ଚାଲି ଗଲେ ।
ଗୋପାଳ କୂଅ ଭିତରେ ପଡିଗଲା କିନ୍ତୁ କୋଉଠି ମାଡ ଅବା କ୍ଷତ ହୋଇନଥିଲା ସେ ଚିତ୍କାର କରିଲା, ବଞ୍ଚାଅ ବଞ୍ଚାଅ ଏବଂ ତାକୁ ପହଁରା ଆସେ ନାହିଁ । ଏହି ଘଟଣା ଘଟିବା ପୂର୍ବରୁ ସୋନୁ ଘରକୁ ଯାଇଥାଏ ରଙ୍ଗ ଆଣିବା ପାଇଁ । ସୋନୁ ଯେତେବେଳେ ରଙ୍ଗ ନେଇ ବାରିପଟେ ପହଞ୍ଚିଲା ଦେଖିଲା ସବୁ ସୁନ୍ ସାନ । ସେ ଭାବିଲା ସମସ୍ତେ ଗଲେ କୁଆଡେ । ସେ ଭାବିଲା ବୋଧେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲେ । କହି ସେ ମଧ୍ୟ ଫେରିବାକୁ ଲାଗିଲା ବେଳେ ହଠାତ୍ କୂଅ ଭିତରୁ ଗୋପାଳ ର ପାଟି ଶୁଣି ଦଉଡ଼ି ଗଲା । ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ଗୋପାଳ ପାଣି ଭିତରେ ଉବୁ ଟୁବୁ ହୋଇ ଅଧା ପାଣି ପିଇ ହନ୍ତସନ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ବଞ୍ଚାଅ ବଞ୍ଚାଅ ଡାକୁ ଥାଏ ।
ସୋନୁ ଏତିକି ଦେଖି କଣ କରିବ କିଛି ନ ଭାବି ପାଖ ତାରରେ ସୋନୁ ମା ର ଲୁଗା ଶୁଖୁଥାଏ। ସେ ଲୁଗାକୁ କୂଅ ଭିତରକୁ ଛାଡ଼ି ଗୋପାଳ କୁ ଲୁଗାକୁ ଧରିବାକୁ କହିଲା ଏବଂ ଲୁଗା ର ଅନ୍ୟ ପଟ କୁ କୂଅ ର ଉପର ପଥରରେ ବାନ୍ଧି ଦେଲା । ଗୋପାଳ ସୋନୁ କୁ ଦେଖି ତାର ସାହସ ଆସିଲା ଏବଂ ଲୁଗାକୁ ଧରି ରହିଲା। ସୋନୁ କହିଲା ତୁ ଲୁଗା କୁ ଧରି ରହି ଥା ମୁଁ କିଛି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଛି । ସେ ଦଉଡ଼ି ଗଲା ଘରକୁ । ଘରେ ସୋନୁ ମା ରୋଷେଇ କରୁଥିଲେ। ସୋନୁ ମା କୁ କହିଲା ମା ମା, ଗୋପାଳ କୂଅରେ ପଡ଼ି ଯାଇଛି ଚାଲନ୍ତୁ ବାହାର କରିବା । ସୋନୁ ମା ଗୋପାଳ ନାମ ଶୁଣି ଟିକେ ଧୀର ରହିଲେ ପୁଣି ଭାବିଲେ ରାଗ ରୋଷ ପଛେ ଥାଉ ପ୍ରଥମେ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଯାଉ । ଦୁହେଁ ଦଉଡ଼ି ଗଲେ କୂଅ ପାଖକୁ ଏବଂ ଗୋପାଳ କୂଅ ଭିତରେ ଲୁଗାକୁ ଧରି ଥରୁଥାଏ । ସୋନୁ ମା, ସୋନୁ କୁ କହିଲେ, ଘରକୁ ଯା ମୋର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଲୁଗା ଏବଂ ବାଲଟି ନେଇ ଆସିବୁ । ସୋନୁ ଦଉଡ଼ି ଯାଇ ନେଇ ଆସିଲା । ସୋନୁ ମା ବାଲଟି ଏବଂ ଲୁଗାକୁ ବାନ୍ଧି ତଳକୁ ଛାଡ଼ିଲେ ଏବଂ ଗୋପାଳ କୁ କହିଲେ ଏହି ବାଲଟି ରେ ବସି ଯା ଏବଂ ପ୍ରଥମ ଲୁଗା କୁ ଧରି ରହି ଥିବୁ। ଆମେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଉପରକୁ ଟାଣିବୁ ଏବଂ ତୁ ଉପରକୁ ଆସି ପାରିବୁ। ଗୋପାଳ ସେମିତି କରିଲା ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଗୋପାଳ ଉପରକୁ ପହଞ୍ଚିବାର ଥିଲା ଗୋପାଳ ର ଘର ଲୋକେ ଏବଂ ସୋନୁ ର ବାପା ଖବର ପାଇ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚିଲେ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କ ହାତ ଦେଇ ଗୋପାଳ କୁ ଉପରକୁ ଆଣିଲେ। ଗୋପାଳ ଉପରକୁ ଆସିଲା ଏବଂ ପ୍ରଥମେ ସୋନୁ କୁ ଯାଇ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା ଏବଂ କହିଲା ଆଜି ଯଦି ସୋନୁ ନଥାନ୍ତା ତେବେ ମୋ ଜୀବନ ଚାଲି ଯାଆନ୍ତା।

Order Now

ଗୋପାଳ ର ପରିବାର ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ ଥିଲା । ସୋନୁ ର ବାପା ସୋନୁ ର ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ବୁଲେଇ କହିଲେ ତୋର ଭଳି ସାହସୀ ସାଙ୍ଗ ଯଦି ଥିବ ତେବେ କୋଉ ସାଙ୍ଗ କେବେ ଅସୁବିଧାରେ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ। ଗୋପାଳ ର ବାପା ସୋନୁ ର ବାପା ଙ୍କୁ ହାତ ଯୋଡ଼ି କହିଲା । ଭାଇ ମୋତେ କ୍ଷମା କରିବ ମୋର ଭୁଲ ଯୋଗୁ ଆମ ଦୁଇ ପରିବାର ଝଗଡ଼ା ହୋଇଥିଲେ। ଆଉ ଆଜି ମୋ ପୁଅ ର ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଆଜି ପୁଣି ଥରେ ମୁଁ ମୋର ପୁରୁଣା ଭୁଲ ଭୁଲି ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ର ଯୋଡ଼ିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ସୋନୁ ର ବାପା କହିଲେ ପୁରୁଣା ରାଗ ଭୁଲି ଯାଅ । ପିଲା ମାନେ ଖୁସିରେ ରହିଲେ ଆମେ ଖୁସିରେ ରହିବା। ତାପରେ ଦୁହେଁ ପରିବାର ମିଶି ଖୁସିରେ ଦିନ କାଟିଲେ ।
ଏଥିରୁ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଯେ ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ସବୁବେଳେ ଅନ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ଏବଂ ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ଟେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖେ ରହିବା ଦରକାର। ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ହୋଇ ପାରିବ। ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଫଳରେ ନୂତନ ସମ୍ପର୍କ ମଧ୍ୟ ଗଢି ଉଠେ। ତେବେ ଡେରି କାହିଁକି ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ରଖନ୍ତୁ ଏବଂ ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ ଭାବରେ ସାହାଯ୍ୟ ପାଆନ୍ତୁ।
ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ
ସୋଲଣ୍ଡି, ଗଞ୍ଜାମ
If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା (By. Nilamadhab)

 
ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା






 ଆଜି ବୈଠକ ବସିଛି ଗାଁ କୋଠ ଘରେ। କାରଣ ଚୋର ଧରା ପଡ଼ିବ । ରାମୁ ଗୌଡ଼ ର ଛେଳି ଚୋରି ହୋଇଛି । କିଛି ଦିନ ତଳେ ରାମୁ ର ଗୋଟିଏ ଖାସି ରାତି ଦୁଇଟା ରୁ ହଜି ଯାଇଛି । ସେଦିନ ରାତିରେ ବହୁତ୍ ଖୋଜା ଖୋଜି ପରେ ମଧ୍ୟ ଛେଳି ର କିଛି ଖବର ମିଳିଲା ନାହିଁ । ଶେଷରେ ରାମୁ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଗାଁ କମିଟି କୁ ଗୋଟିଏ ଏତଲା ଦେଲା ଯେ ଆଗକୁ ଗ୍ରହ୍ମା ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଆସିବ ଏବଂ ତା ପୂର୍ବରୁ ମୋର ଗୋଟିଏ ଖାସି ଚୋରି ହୋଇଯାଇଛି। ମୋତେ ସେ ଖାସି ଖୋଜିବାରେ ଗାଁ କମିଟି ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ । 

ଗାଁ କମିଟି ରାମୁ କୁ ସାହାସ ଦେଇ କହିଲେ ଯେ ତୁମେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ ତୁମର ଛେଳି ତୁମେ ନିଶ୍ଚୟ ପାଇବ । ପ୍ରକୃତରେ ଚୋରି କରିଛି ଗ୍ରାମ ର ରଞ୍ଜିଆ ରାଉଳ ର ପୁଅ ସତୀଶ । ସତୀଶ ହେଉଛି, ଗୋଟିଏ ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା। ଗାଁ ର କାହା କଥା ସେ ଶୁଣେନି । ତାକୁ ଯଦି କେହି ଆଙ୍ଗୁଠି ଉଠାଏ ତେବେ ତା ପର ଦିନ ତାର ବେଳା ଖରାପ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ତା ବିରୁଦ୍ଧରେ କେହି ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ । 

ରାତିରେ ଗ୍ରାମ ସଭା ଆୟୋଜନ ହେଲା ଏବଂ ରାମୁ କୁ ଗାଁ କମିଟି ଅନୁରୋଧ କରିଲେ ଯେ ତୋର କାହା ଉପରେ ସନ୍ଦେହ କହ? ଆମେ ତୋ ସହିତ ଅଛୁ । ରାମୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁହଁ କୁ ଚାହିଁ ଶେଷରେ ସତୀଶ ର ନାମ ନେଲା କିନ୍ତୁ ମନରେ ଭୟ ଥିଲା। ଗ୍ରାମ କମିଟି ସତୀଶ କୁ ଡକେଇ ପଠେଇଲେ କିନ୍ତୁ ସେ ମଦ ପିଇ କୋଉଠି ଗଡୁ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଘରେ ନଥିଲା । ସଭା ସରିଲା ଏବଂ ରାମୁ କୁ ସ୍ୱାନ୍ତନା ଦେଇ କହିଲେ ଆମେ ତୋତେ ନ୍ୟାୟ ଦେବୀ ତୁ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ। 

ତାପର ଦିନ ସତୀଶ ରାମୁ ପାଖରେ ହାଜର । ତାକୁ ଧମକ ଦେଇ କହିଲା । ତୁ ମୋତେ ଦେଖିଛୁ କି? ତୋର ଛେଳି ନେବା ସମୟରେ । ରାମୁ ଚୁପ୍ ଥିଲା । ସତୀଶ ତାକୁ କହିଲା ଯେ, ତୁ ମିଛ କହିଛୁ ନା ?? ଏବେ ତୋର ସତ ସତିକା ଛେଳି ଚୋରେଇବି । ଆଉ ତୋ ଗୁହାଳରେ ନିଆଁ ଲଗେଇ ଦେବି । ତୋ ହାତରେ ଯାହା ହେଉଛି କର । ରାମୁ ମଧ୍ୟ ଡରରେ ପୁଣି ଗାଁ କମିଟି କୁ ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ଗୁହାରୀ କରିଲା । ଗାଁ ସଭା ଆୟୋଜନ ହେଲା ସିନା ସତୀଶ ଆସିଲା ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ନିରୁପାୟ । ତାକୁ କେହି ବାଧ୍ୟ କରିବ । ସେ ତ, ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା । 

୮ ଦିନ ପରେ ରାତି ୪ଟା ପାଖା ପାଖି ସତୀଶ ପହଞ୍ଚିଲା ରାମୁ ର ଗୁହାଳରେ । ସତୀଶ ନିଜର ତିନୋଟି ମଦୁଆ ସାଙ୍ଗ ସହିତ ସେଠୀ ପହଞ୍ଚିଲା । ସେ ଭାବିଲା ଆଜି ତିନି ରୁ ଚାରୋଟି ଛେଳି ନିଶ୍ଚୟ ଚୋରି କରିବି କିନ୍ତୁ କଥା ରେ ଅଛି ଯଦି ତୁମର ପାପର ଘଡା ଭରି ଗଲାଣି ତେବେ ତୁମର ଖରାପ ସମୟ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବ । ତାପରେ ସତୀଶ ର ଅଜାଣତେ ଗୁହାଳରେ କୋଣେ ଥିବା ପରିସ୍ରା ଗାତ ଭିତରେ ତାର ଗୋଡ ଖସି ଗଲା ଏବଂ ଗୋଡ଼ ଟି ମୋଡ଼ି ହୋଇ ସେଠୀ ପଡିଗଲା । ନିଶା ଶକ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ତାକୁ କଷ୍ଟ ଅନୁଭବ ହେଉ ନଥାଏ। ଦୁଇଟି ଛେଳି ର ପାଟି କୁ ବାନ୍ଧିବା ସମୟରେ ରାମୁ ର ହଠାତ୍ ନିଦ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି । ସେ ଦୌଡ଼ି ଆସି ଦେଖେ ଚାରି ଜଣ ଲୋକ ତା ଗୁହାଳ ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି। ରାମୁ, ଚୋର ଚୋର ବୋଲି ପାଟି କରିବା ପରେ ସାହି ପଡିଶା ଲୋକେ ଉଠି ଆସିଲେ। ପଡିଶା ଲୋକଙ୍କ ପାଟି ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସତୀଶ ର ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଦଉଡ଼ି ଚାଲି ଗଲେ ସିନା। ସତୀଶ ଦଉଡ଼ି ଯାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । କାରଣ ଗୋଡ ମୋଡ଼ି ହୋଇ ପଡ଼ିବା ପରେ ତାର ଗୋଡ ଟି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥିଲା ।

ଏକଥା କିଏ ଜାଣେ ଯେ ସତୀଶ ର ଗୋଡ ଭାଙ୍ଗିଛି ବୋଲି । କିଏ ଠେଙ୍ଗା ତ କିଏ ଲାଠି ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲେ। ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ମୁହଁକୁ ମୁହଁ ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ। ସମସ୍ତେ ତାକୁ ଗୁହାଳ ରୁ ବାହାର କୁ ଟାଣି ଆଣି ମାଡ଼ ସହିତ ଗୋଇଠା ବିଧା ର ବର୍ଷା କରି ଚାଲିଲେ । ପ୍ରାୟ ଲୋକେ ତ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଏ ସତୀଶ ବୋଲି କିନ୍ତୁ ତା ପ୍ରତି କାହାର ଦୟା ନଥିଲା ଏବଂ ବହେ ମାଡ ଖାଇବା ପରେ ପୋଲିସ୍ କୁ ଖବର ଦେଲେ। ପୋଲିସ୍ ଆସିବାରେ ଅଳ୍ପ ବିଳମ୍ବ କରିଲା ସତ କିନ୍ତୁ ଆସିଲା ପରେ ସତୀଶ କୁ ବାନ୍ଧି ନଣ୍ଡା କରି ଗାଁ ସାରା ଚଲେଇ ଚଲେଇ ଥାନା କୁ ନେଇ ଗଲା । ତାପର ଠାରୁ ଚାରି ଦଉଡ଼ି କଟା ର ଆଉ ଦେଖା ନାହିଁ ବୋଧେ ସୁଧୁରି ଯାଇଛି ।


ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଗଳ୍ପ ସଂକଳନ ରୁ..






If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ପୁରୁଣା ସ୍କୁଟର

ଆଜି ଦୁଇ ରୁ ତିନି ଜଣ ଲୋକ ଆସି ଘରେ ପହଞ୍ଚି ଛନ୍ତି। କାରଣ କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ଙ୍କ ପୁରୁଣା ସ୍କୁଟର କୁ କିଣିବା ପାଇଁ । କିଛି ଦିନ ପୂର୍ବେ କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ଙ୍କ ପୁଅ ରାନୁ ଟିଭି ରେ ପ୍ରଚାର ଦେଖିଥିଲା ଯେ । ଯାହା ଘରେ 2000 ମସିହା ପୂର୍ବରୁ ପୁରୁଣା ସ୍କୁଟର ଅଛି ତାକୁ ଯଦି ଆପଣ ବିକ୍ରି କରିବେ ତେବେ କିଛି ପ୍ରମୁଖ କମ୍ପାନୀ ସେ ସ୍କୁଟର ବଦଳରେ ଲକ୍ଷାଧିକ ଟଙ୍କା ଦେବେ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି । ରାନୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଖବର ଦେଲା ପରେ ସେ ପ୍ରମୁଖକମ୍ପାନୀ ର ଲୋକମାନେ ଆଜି ଆସି ପହଂଚି ଛନ୍ତି।

ଏପଟେ କାଳିଚରଣ ବାବୁ ପ୍ରଥମେ ପୁଅ କୁ ରାଗରେ ଦେଖୁଥାନ୍ତି ସେପଟେ ସେମାନଙ୍କୁ କଣ କହିବେ ବୋଲି ଉତ୍ତର ଦେଇ ପାରୁ ନଥିଲେ କାରଣ ସେମାନେ ବହୁ ଦୂରରୁ ଆସିଛନ୍ତି। କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ବାରଣ୍ଡାରେ ପଡ଼ି ଥିବା ଚେୟାର ଉପରେ ବସି ଅନ୍ୟ ତିନି ଜଣଙ୍କୁ ଅତିଥି ଭାବେ ଚେୟାର ଦେଇ ବସିବାକୁ କହିଲେ । ଘର ଭିତରେ ପିଙ୍କି ରାନୁ ର ଝଗଡ଼ା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା। ପିଙ୍କି କହୁଥାଏ ତୁ କଣ ଜାଣିନୁ । ଏହି ସ୍କୁଟର ବାପା ଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ବାପା ମାନେ, ଆମ ଜେଜେ ଦେଇଥିଲେ । ତୁ ତାଙ୍କୁ ନ ପଚାରି କେମିତି ବିକ୍ରି କରିବାକୁ କହୁଛୁ। ପାଖରେ ମା, ଆଶା ଦେବୀ କହିଲେ । ତମେ ଝଗଡ଼ା କର ନାହିଁ ବାପା କିଛି ସମାଧାନ କରିବେ । ତାପରେ ତିନି ଜଣ ଯାକ ଘରର କବାଟ କୋଣେ ରହି କଥା ଶୁଣିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।
ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ କହିଲା । ଆଜ୍ଞା ଏହି ସ୍କୁଟର ବଦଳରେ ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ୨ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ ରାଜି ଅଛୁ। ଆପଣଙ୍କ ମତ କଣ? କାଳୀଚରଣ ବାବୁ କହିଲେ । ଏ ସ୍କୁଟର ହେଉଛି ମୋ ବାପାଙ୍କ ଶେଷ ସନ୍ତକ। ଆପଣ ଯଦି ଏତେ ଦୂରରୁ ଆସିଛନ୍ତି ତେବେ ମୋର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ନାହିଁ ଯେ ଆପଣଙ୍କୁ ଦୁଃଖୀ କରି ଫେରାଇବା । ଆପଣ ମୋତେ କ୍ଷମା କରିବେ ମୁଁ ଏହି ସ୍କୁଟର କୁ ବିକ୍ରି କରିବି ନାହିଁ। ସ୍କୁଟର କିଣିବା ଯୁବକ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ କହି ଉଠିଲେ ତେବେ ୫୦୦ କିମି ଦୂରରେ ଆପଣଙ୍କ ପୁଅ ଆମକୁ ଆସିବାକୁ କାହିଁକି କହିଲେ?? ଆମର ମୂଲ୍ୟବାନ ସମୟ କୁ ନଷ୍ଟ କରି ଆମେ ଆଜି ଏଠି ପହଂଚିଛୁ। କାଳୀଚରଣ ପୁଣି ଥରେ ସେ କଥା କହି ଉଠିଲେ । ଆପଣ ମାନଙ୍କୁ ମୋ ପୁଅ ତରଫରୁ ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ ଭୁଲ ମାଗୁଛି ସେ ଯେଉଁ ଭୁଲ କରିଛି ତାର ସେ ଅନୁତାପ କରିବ। କିନ୍ତୁ ଆପଣ ଏବେ ଆସି ପାରନ୍ତି ।
ସ୍କୁଟର କିଣିବା ଲୋକମାନେ ରାଗରେ ଉଠି ବାହାରକୁ ଚାଲିଗଲା ବେଳେ ରାନୁ ଆସି କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ଙ୍କୁ ବୁଝେଇ କହିଲା ବାପା ଆମ ଘର ର ସବୁ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସୁଧୁରି ଯିବ। ଆପଣ ମନା କାହିଁକି କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ପୁଣି ଥରେ ଜଣେ କହି ଉଠିଲେ । ଆପଣଙ୍କ ପୁଅ ଠିକ୍ କହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଆପଣ ସମୟ ନେଇ ଚିନ୍ତା କରି ପାରନ୍ତି ଆମେ ଅପେକ୍ଷା କରିବୁ। କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ପୁଣି ସେ କଥା ଯେ, ନା ବାବୁ ଆପଣ ମାନେ ଆସି ପାରନ୍ତି ।
ଶେଷରେ ସେମାନେ ଫେରିଗଲେ। କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ଘର ଭିତରକୁ ଆସି ରାନୁ କୁ ବୁଝେଇ କହିଲେ । ଯେ କିଛି କିଛି ଜିନିଷ ଅସଲି ଟଙ୍କା ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ମୂଲ୍ୟବାନ। ମୁଁ ଜାଣିଛି ଯଦି ଏହି ସ୍କୁଟର କୁ ବିକ୍ରି କରିଦେବି ତେବେ ଆମ ଘର ର ଦାରିଦ୍ର୍ୟ କିଛି ଦିନ ପାଇଁ ସୁଧୁରି ଯିବ କିନ୍ତୁ ତାପରେ ଆଉ ସେ ଖୁସି ରହିବ ନାହିଁ। ଏହି କଥା ଶୁଣି ଘର ର ସମସ୍ତେ ନତ ମସ୍ତକ ଭାବେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲେ । କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ଙ୍କ କଥା କୁ ସମସ୍ତେ ମାନିଲେ ।
ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ : ଅଧୁରା କାହାଣୀ
ବର୍ତମାନ ସେ ସ୍କୁଟର କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ଙ୍କ ଘର ର ଗୋଟିଏ ଅବାସ୍ତବ ସମୟର ପୁରୁଣା ଅତିଥି ରୂପରେ ପଡ଼ି ରହିଛି। ମନେ ପକେଇ ଦିଏ କାଳୀଚରଣ ବାବୁ ଙ୍କ ପିଲା ଦିନ ଆଉ ବାପାଙ୍କ ସହିତ ଏହି ସ୍କୁଟର ରେ କିଛି ଭ୍ରମଣ କାହାଣୀ କଥା ।
କାଳୀଚରଣ ବାବୁ କୁହନ୍ତି ଦୁନିଆରେ ଟଙ୍କା ଦ୍ଵାରା ସବୁ କିଛି ସମ୍ଭବ କିନ୍ତୁ ନିଜର ପିଲା ଦିନ ଏବଂ ଘର ର ଅନନ୍ୟ ସ୍ମୃତି କୁ ସାଇତି ରଖିବା ସବୁଠୁ ବଡ ମୂଲ୍ୟବାନ ସମ୍ପତି ଅଟେ।
ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ( ଲେଖକ )
ଏକ ନୂତନ ଗଳ୍ପ ଅଧା ଗଢା ସମ୍ପର୍କ
If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ଫେନ୍ ମାନେ ପଙ୍ଖା

odiakabita, odiagalpa, galpa, story, odiastory, storyoflife
Fan




କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କ ବହୁତ୍ ବଡ ଫେନ୍। ଫେନ୍ ମାନେ ପୁରା ପଙ୍ଖା, ଯଦି ଟିଭି ରେ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କ Advertise ଆସିଲା ତେବେ ତାଙ୍କ ହୃତପିଣ୍ଡ ରେ ଶୁଦ୍ଧ ଅମ୍ଳଜାନ ବହିବାକୁ ଲାଗୁଥିଲା ।  ତେବେ ବୁଝି ପାରୁଥିବେ।  ଏହି କ୍ଷୁଦ୍ର ଗଳ୍ପ ଟି ମଧ୍ଯ ସେହି Advertising ରୁ ହିଁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି। 
 
ଆପଣ ଦେଖୁଥିବେ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ RO କମ୍ପାନୀ ର Advertising କରୁଛନ୍ତି । ନାମ କହିବି କଣ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଦେଖୁଥିବେ । କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ଏମିତି କେତେ ଦିନ ଦେଖିବେ । ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କ ପଙ୍ଖା ମାନେ ସେ ଯାହା କହିଲେ ସବୁ ସତ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲେ। ବିଳମ୍ବ ନ କରି କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ପାଖ ବଜାର କୁ ଯାଇ Electronic Show Room ମାଧ୍ୟମରେ ଅର୍ଡର୍ ଦେଇ ଆସିଲେ । ଅର୍ଡର୍ କରିବାର 48 ଘଣ୍ଟା ପରେ RO ଆସି ପହଂଚି ଗଲା । ତା ପର ଦିନ RO ମେକାନିକ୍ ମଧ୍ୟ ପହଞ୍ଚି ତାକୁ ଫିଟ୍ କରିଦେଲେ । 

ଏମିତି ଚାଲିଲା ପ୍ରାୟ ମାସେ।  ମାସେ ପରେ ପାଣିର ସ୍ଵାଦ ବଦଳିବା ପରେ କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ RO କମ୍ପାନୀ କୁ କଲ୍ କରି RO ର ସମସ୍ୟା ବିଷୟରେ କହିଲେ । କମ୍ପାନୀ ବାଲା ଜଣାଇଲେ ଯେ 5-7 ଦିନ ସମୟ ଲାଗିବ । କାରଣ RO ର ଯୋଉ ପାର୍ଟ ଖରାପ ଅଛି ତାକୁ ବମ୍ବେ ରୁ ଡିମାଣ୍ଡ ଦେବାକୁ ପଡିବ।  ଏତିକି ଶୁଣି କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ଅଳ୍ପ ରାଗ ହେଲେ ପୁଣି ଭାବିଲେ, ବୋଧେ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ପଠାଉଥିବେ । ସେଥିପାଇଁ ବମ୍ବେ ରୁ ଆସିବ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ଠିକ୍ ଅଛି କହି , କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଲେ । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସାତ ଦିନ ଗଡିଗଲା । ଅଷ୍ଟମ ଦିନ କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ପୁଣି କଲ୍ କରିଲେ । RO ମେକାନିକ୍ କହିଲେ ଆସନ୍ତା କାଲି ଆସିବୁ ଠିକ୍ କରି ଦେବୁ।  ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିନ ମେକାନିକ୍ ଆସିଲେ RO କୁ ସଜାଡି ଦେଇ ଚାଲିଗଲେ । 

ଏମିତି ପୁଣି ଚାଲିଲା 5-6 ଦିନ, ପୁଣି ସେହି ପୁରୁଣା ସ୍ଵାଦ । କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ଏଥର ରାଗରେ କମ୍ପ୍ଲେନ୍ କରି ମେକାନିକ୍ କୁ କହିଲେ । ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ କୁ କହିଦେବ ଯୋଉ ପାର୍ଟ ଟା ସେ ଦେଇଥିଲେ ନା ତାହା ଖରାପ ଅଛି ଏବଂ ପାଣି ପୁଣି ସ୍ଵାଦ ହିନ ହୋଇଗଲାଣି । ମେକାନିକ୍ କିଛି ବୁଝି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ପଚାରିଲେ କୋଉ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ?? କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ କହିଲେ, ତମେ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କୁ ଜାଣିନ??  ଟିଭି ରେ ଆସି ତମ RO ବିଷୟରେ କୁହନ୍ତି ଏବଂ ମା, ଝିଅ ହୋଇ ରୋଲ୍ କରି କହୁଛନ୍ତି । ଏତିକି ଶୁଣି ସେପଟେ ମେକାନିକ୍ ବାଲା ହସି ହସି ବେଦମ୍ । ମେକାନିକ୍ କହିଲେ , ଆଜ୍ଞା ସେ କେବଳ Advertisement କରନ୍ତି ତାଙ୍କର କମ୍ପାନୀ ନୁହଁ । 
କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ କହିଲେ, କଣ କହିଲେ?? Advertisement କରନ୍ତି କେବଳ ମୁଁ ତ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ସେହି RO କୁ ଅର୍ଡର୍ କରିଥିଲି ଏବଂ ଆପଣ କହୁଛନ୍ତି କି ତାଙ୍କ କମ୍ପାନୀ ନୁହଁ। ମେକାନିକ୍ କହିଲେ, ଛାଡ଼ନ୍ତୁ ସେକଥା ଆଜ୍ଞା , ଆପଣଙ୍କ ପାଖକୁ ଆମେ ଆସନ୍ତା କାଲି ପହଞ୍ଚି ପୁଣି ସଜାଡି ଦେବୁ । 

କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ଅଳ୍ପ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଗଲେ । ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କ ସହ କିଛି ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ ଶୁଣି ସେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଲେ । ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କୁ ସେ ମନେ ମନେ ବହୁତ୍ ପସନ୍ଦ କରୁଥିଲେ କିନ୍ତୁ RO ର ସ୍ଵାଦ ହିନ ପାଣି ତାଙ୍କ ପଙ୍ଖା ହେବାର ଆଶା ରେ ଅଳ୍ପ ଆଘାତ ଦେଇଗଲା।  ସେଦିନ ରାତିରେ ଖାଇବା ପରେ କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ପୁଣି ଟିଭି ଦେଖିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ । ପୁଣି ସେହି Advertisement ଆସିଲା । ଏଥର କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ଙ୍କ ଆଖିରେ ଅଳ୍ପ ଲୁହ ଆସିଗଲା।  କାହିଁକି ନା RO ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କ ସହ ଯୋଡ଼ି ହୋଇ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ଏବଂ ମାଧୁରୀ ଦିକ୍ଷୀତ ଙ୍କ ଠାରୁ କିଛି ଜିନିଷ ପାଇଛନ୍ତି ବୋଲି ଖୁସି ଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସେ ସବୁ ଆଶା ତାଙ୍କୁ ନିରାଶା କରିଦେଲା । ପାଖରେ କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ପଚାରିଲେ କଣ ହେଲା ଯେ କାନ୍ଦୁଛ ?? କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ କିଛି ନାହିଁ କହି, କଥାକୁ ବୁଲେଇ ଆଖି ଲୁହ କୁ ପୋଛି ଦେଲେ । 

ତା ପର ଦିନ ମେକାନିକ୍ ଆସି ଠିକ୍ କରିଦେଲେ କିନ୍ତୁ ତା ପର ଠାରୁ କାଳିନ୍ଦୀ ବାବୁ ଙ୍କ ମାଧୁରୀ ଦୀକ୍ଷିତ ଙ୍କ ପ୍ରତି ପଙ୍ଖା ହେବା ଭୂତ ଟା ଧିରେ ଧିରେ ମଉଳି ବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ତେବେ ଆପଣ ମଧ୍ଯ କାହାକୁ ନିଜର ପଙ୍ଖା ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି କି ??????
..
….
ଏଠି କାହାଣୀ ଟି ଶେଷ ହୋଇ ଯାଇଛି । ଆଶା କରୁଛି ଆପଣଙ୍କ ମନକୁ ନିଶ୍ଚୟ ମନୋରଞ୍ଜନ କରିଥିବ ।

ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଲିଖିତ…..


ଏହି ଗଳ୍ପ ର ଲିଙ୍କ୍ କୁ ଆଗକୁ ପଠେଇବାକୁ ଭୁଲିବେ ନାହିଁ ।

।।। ଧନ୍ୟବାଦ ।।।


If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ସୀତା କୁଆଡେ ଗଲେ ???

ସୀତା କୁଆଡେ ଗଲେ, ସୀତା, odiastory, odiagalpa, oriya, galpa, galpa, odiastoryidea
ସୀତା କୁଆଡେ ଗଲେ
ବୟସ କୁ କିଏ ପଚାରେ । ବାଳୁତ ସମୟର କଥା । ଆଜି ଗାଁ ରେ ରାମାୟଣ ନାଚ ହେବ । ମନରେ କେତେ ଯେ ଆଶା ଆଉ ଅଭିଳାଷା । ରାମାୟଣ ନାଚରେ କଣ ? ତାହା ଜାଣିବାର ଇଚ୍ଛା ନଥିଲା। କେବଳ ଦୁଇଟି ଦୃଶ୍ୟ କୁ ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ୍ ଇଚ୍ଛା ଥାଏ । ହନୁମାନ ଙ୍କ ନଡିଆ ଖିଆ ନାଚ ଏବଂ ସୀତା ଚୋରି !!
ଗୋଟିଏ ଦୃଶ୍ୟ ରେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଲାଗେ କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ଦୃଶ୍ୟରେ ଯେମିତି ଦୁଃଖ ଦେଇ ଚାଲି ଯାଏ। ଦୃଶ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ମାଇକ ରେ କୁହାଯାଏ ଦୃଶ୍ୟ ବିଷୟରେ। ଦୃଶ୍ୟ କୁ ଦେଖିବାକୁ ଆଶା କୁ ଜାବୁଡି ଧରି ଥାଉ। ପ୍ରଥମ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବା ପରେ ଅନ୍ୟ ଦୃଶ୍ୟ କୁ ଦେଖିବାକୁ ଆତୁର ହେଉ। ଦ୍ଵିତୀୟ ଦୃଶ୍ୟ ପରେ ସମସ୍ତ ଙ୍କ ମନରେ ଦୁଃଖ ଭରି ଯାଏ। ପୁଣି ବାକି ଦୃଶ୍ୟ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ଚାଲିଥାଏ।
ରାତି ପାହି ସକାଳ ହୁଏ। ରଘୂପତି ରାଘବ ରାଜାରାମ… ସ୍ଵରରେ ରାମାୟଣ ନାଚ ସମ୍ପୂର୍ଣ ହୋଇ ଯାଏ । ସକାଳୁ ସମସ୍ତ କଳାକାର ନିଜ ବେଶ ଭୂଷା କୁ ବଦଳେଇ ଯେତେବେଳେ ବାହାରକୁ ଆସନ୍ତି ସେତେବେଳେ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ।
ସୀତା ଅଭିନୟ କରିଥିବା ମହିଳା ଜଣଙ୍କ କୁଆଡେ ଗଲେ ??
ଝରକା ଦ୍ଵାରା ପେଣ୍ଟିଂ ରୁମ୍ ଭିତରକୁ ଦେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲି କାଳେ ସେ ଭିତରେ ବସିଥିବେ । ସେଠୀ ମଧ୍ୟ ନାହାନ୍ତି । ମନରେ ସେହି ପ୍ରଶ୍ନ ?? ସୀତା କୁଆଡେ ଗଲେ ? ମୋ ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ସହିତ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିଲି । ସେ ମଧ୍ୟ ଦ୍ଵନ୍ଦ ରେ ପଡ଼ିଗଲା। ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ପାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରାୟ ୧୫ ମିନିଟ୍ ରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବ ସମୟ ନଷ୍ଟ କରି ସାରିଲିଣି କିନ୍ତୁ ଉତ୍ତର ପାଉନି।
ଶେଷରେ ମୋର ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ପାଇବା ପାଇଁ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ପହଞ୍ଚିଲି କଳାକାର ମାନଙ୍କ ପାଖରେ। କଳାକାର ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣକୁ ପଚାରିଲି ଯେ ଗତ ରାତିରେ ସୀତା ଅଭିନୟ କରୁଥିବା ମହିଳା ଜଣଙ୍କ କୁଆଡେ ଗଲେ?? ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ପରେ ସେ କଳାକାର ଜଣଙ୍କ ହସି ହସି ମୋତେ କହିଲେ ଯେ ସୀତା କୁ ରାବଣ ନେଇ ଚାଲି ଗଲା। ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ, ନା ନା, ସେ କଥା ତ ରାମାୟଣ ରେ ଥିଲା। ମାତ୍ର ସେ ମହିଳା ଜଣଙ୍କ କୁଆଡେ ଗଲେ?? କଳାକାର ଜଣଙ୍କ ଉତ୍ତର ଦେଲେ । ସେ ତ ଗତ ରାତିରୁ ନାହାନ୍ତି । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଖୋଜି ପାଉନି । ଏହି ଉତ୍ତର ପରେ ଶାନ୍ତ ହେବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲି ।
କିଛି ସମୟ ପରେ ସମସ୍ତେ ବସ୍ ରେ ବସି ଫେରିଗଲେ ନିଜ ଗ୍ରାମକୁ । ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ନ ପାଇଁ ମୁଣ୍ଡ କୁ ଆଉଁସି ଘରକୁ ଫେରୁଥିଲି । ବାରଣ୍ଡାରେ ମୋ ଭାଇ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଲେ ? ସେମାନଙ୍କୁ କଣ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଥିଲୁ । ମୁଁ ଭାଇ ଙ୍କୁ ମୋ ପ୍ରଶ୍ନ ବିଷୟରେ ଜଣେଇଲି । ସେ ଅଳ୍ପ ହସି ମୋତେ କହିଲେ ତୁ ଯାହା ସହିତ କଥା ହେଉଥିଲୁ ସେ ଗତ ରାତିର ସୀତା ଥିଲା । ପୁଣି ମୁଣ୍ଡ କୁ ଆଉଁସି ପ୍ରଶ୍ନ କରିଲି। ସେ ତ ପୁଅ ପିଲା ଟିଏ?
ମୋତେ ଭାଇ ବୁଝେଇଲେ ଯେ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ର ରାତ୍ରରେ ଏଠି ପୁରୁଷ ରଙ୍ଗ ପିନ୍ଧି ନାରୀର ରୂପ ଧାରଣ କରନ୍ତି ଏବଂ ରାତି ପାହିବା ପରେ ରଙ୍ଗ ଲିଭିଗଲେ ସେ ନିଜର ପ୍ରକୃତ ରୂପ କୁ ଫେରି ଯାଆନ୍ତି । ଏଠି ରଙ୍ଗ ର ଶକ୍ତି ଏତେ ପ୍ରଖର ଯେ ଗୋଟିଏ ପୁରୁଷ କୁ ନାରୀ କରି ପାରେ ସେଥିପାଇଁ ତୁ ଏଠି ସୀତା କୁ ଖୋଜି ପାଇବା ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ……
ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ (ଲେଖକ)
ଲେଖକ ଙ୍କ ଅନ୍ୟ ଲେଖନୀ…

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ପାଉଁଚି

 
Paunchi

ଛମ୍ ଛମ୍ ଶବ୍ଦ କରି ଆଜି ପୁଣି ଥରେ ଦାଣ୍ଡ ର ପହରା ଦେଇ ଚାଲିଗଲା । ମନରେ ଆତୁର ଭରା ହୋଇ ବାହାର କୁ ଉଣ୍ଡିଲା ବେଳକୁ ଆମ ଗାଁ ର ନୁଆ ବୋହୂଟିଏ । ସତରେ ପାଉଁଚି ଗୁଡ଼ିକ ଖୁସିରେ ଏଵଂ ଉତ୍ସାହ ର ସହ ସେ ଆଚୁ ଲଗା ପାଦ ର ଗାର କୁ ଡେଇଁବାକୁ ସାହାସ କରୁ ନ ଥାନ୍ତି। ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ ରେ ଆଜି ବଣ ମଲ୍ଲି ପରି କେହି ଜଣେ ଶବ୍ଦ ର ଗନ୍ଧ ଦେଇଗଲା ଏ ସକାଳୁଆ ସମୟ ଟା ରେ ।
କେଜାଣି ଭାରି ଇଚ୍ଛା ହେଲା ସେ ପାଦ ଦୁଇଟିକୁ ଦେଖିବାକୁ । ପୁଣି ମନରେ ଇଚ୍ଛା ରଖି ଅପେକ୍ଷା କରିଲି ସେ ଶବ୍ଦ ର ଗନ୍ଧ କୁ ପୁଣି ଥରେ ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ । କିଛି ସମୟ ର ଅନ୍ତରାଳରେ ଫେରି ଆସିଲା ସେ ପାଦ ଦୁଇଟି। ପୁଣି ଦଉଡ଼ି ଗଲି ବାରଣ୍ଡା କୁ ଦେଖିବାକୁ ପାଇଲି ଓଦା ପାଦ ରେ ନୂଆ ବୋହୁ ଟିଏ ପାଣି ମାଠିଆ ଟିଏ ଅଣ୍ଟାରେ ଧରି ଓଢଣା ରେ ନିଜ ସମ୍ମାନ କୁ ରକ୍ଷା କରି ଫେରି ଚାଲିଛି ନିଜ ଘର ଅଭିମୁଖେ। ସତରେ ମନ ଲୋଭା କରିଦିଏ ସେ ଛମ ଛମ ପାଉଁଚୀ ର ଶବ୍ଦ । ଯାହା ଆଜି ଧ୍ରୁବ ତାରା ପାଲଟି ଯାଇଛି ମୋ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ପାଇଁ । 
ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ (ଲେଖକ)

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ଆମ ତାସ୍ ଖେଳ

ଆମ ତାସ ଖେଳ, ତାସ ଖେଳ, ଖେଳ
ଆମ ତାସ୍ ଖେଳ
ଆମ ତାସ୍ ଖେଳ
ଓଡ଼ିଶାରେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ବହୁତ ଗୁଡ଼ିଏ ‌ପର୍ବ ପାଳନ ହୋଇଥାଏ। କଥାରେ ଅଛି ଯେ ବାର ମାସରେ ତେର ପର୍ବ । ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜନ ସାଧାରଣ ଏହି ପର୍ବ ଗୁଡ଼ିକ ବହୁତ୍ ଖୁସିରେ ପାଳନ କରନ୍ତି । ସେମିତି ଓଡ଼ିଆ ରେ ଗୋଟିଏ ମାସ ହେଲା ଆଶ୍ଵିନ ମାସ । ଏହି ମାସରେ ମା ଦୁର୍ଗାଙ୍କୁ ପୂଜା କରାଯାଏ । ଏହି ପୂଜା କୁ ଦଶହରା ପୂଜା ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇଥାଏ।
ଏହି ପୂଜା କୁ ଯେମିତି ସବୁ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଚାହିଁ ବସିଥାଉ। ସ୍କୁଲ ରୁ ଦଶ ଦିନର ଛୁଟି ମିଳିଥାଏ । ଏହି ଦଶ ଦିନର ଛୁଟି ହିଁ ଆମ ସବୁ ସାଙ୍ଗ ପାଇଁ ଖୁସି ର ପର୍ବ ହୋଇ ଯାଏ । ଯିଏ ଯେଉଁ ଠାରେ ଥାଏ ସଭିଏଁ ଗାଁ କୁ ଆସନ୍ତି। ମଜା ମସ୍ତି ହୋଇ ଥାଏ। ସମସ୍ତେ ଗାଁ କୁ ଆସିଲା ପରେ । ଆମର ଦଶହରା ପୂର୍ବ ଦିନ ରୁ ହିଁ ତାସ ଖେଳ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଏ ।
ଖେଳ ରେ ମାମୁ ମାନେ, ଭାଇ ଭଉଣୀ, ମାଉସୀ ସଭିଏଁ ମିଶି ତାସ ଖେଳନ୍ତି। ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗେ ସେହି ସମୟରେ।
ସେତେବେଳେ ମୁଁ ପଞ୍ଚମ ଶ୍ରେଣୀ ରେ ପଢୁଥାଏ। ବହୁତ ଛୋଟ ଥିଲି ବୋଲି ସେମାନେ ମୋତେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଖେଳିବାକୁ ମନା କରୁଥିଲେ। ମୋ ସାଙ୍ଗ ଆଉ ମୁଁ ସେଠୀ ବସି କି ସେମାନଙ୍କ ଖେଳ ଦେଖୁଥାଉ। ଦଶହରା ର ତାସ୍ ଖେଳ ମୋତେ ବହୁତ୍ ପସନ୍ଦ କିନ୍ତୁ ସେ ସମୟରେ ପାଖରେ ଟଙ୍କା ନଥାଏ ଖେଳିବା ପାଇଁ ।
ମୁଁ ଯେବେ ସେମାନଙ୍କୁ କହେ ସେମାନେ କୁହନ୍ତି ପଇସା ନେଇ ଆସେ ତେବେ ତୋତେ ଖେଳିବାକୁ ଦେବୁ । ମୁଁ ମୋ ଜେଜେବାପା ଙ୍କୁ ଯାଇ ପଇସା ମାଗେ । ଜେଜେବାପା ମୋତେ କେବେ ମନା କରନ୍ତିନି ଯେତେ ମାଗେ ଦେଇ ଦିଅନ୍ତି। ସେ ପଇସା ମୁଁ କାହାକୁ ଘରେ ନ ଜଣେଇ ଖେଳି ଦିଏ ଏବଂ ଖେଳରେ ହାରି ଯାଏ କାରଣ ସେ ଖେଳ ବିଷୟରେ ସେତେ ଧାରଣା ମୋର ନଥିଲା। କିଛି ଜାଣୁ ନଥିଲି କଣ ପାଇଁ ମୁଁ ହାରେ । ସେ ସମୟରୁ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମିତି ଦଶହରା ସମୟ ଆସିଲେ ତାସ ଖେଳ ହୁଏ ।
ଏବେ ମଧ୍ୟ ସେହି ତାସ୍ ଖେଳ ହୁଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମେ ବହୁତ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ତାସ୍ ଖେଳୁ । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ପାୟଲ୍, ଲକ୍ଷ୍ମୀ, ପିଙ୍କି, ରୋଜି, ଅଭୟ, ଲିଙ୍ଗରାଜ, ଦୀପକ୍, ଆଦିତ୍ୟ, ସାଗର, ତ୍ରିରଙ୍ଗା, ସାଲୁ, ରଶ୍ମିତା ଏବଂ ଲାଲା । ଆଉ ଦୁଇ ଜଣ ଆମ ଖେଳର ମୁଖ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରତିମା ମା, ଏବଂ ମନୁ ମା ଏଇ ଦୁଇ ଜଣ ଆମ ସଭିଙ୍କ ଠାରୁ ବଡ।
ଏହି ଖେଳ ରେ ସମସ୍ତେ ଅଲଗା ପ୍ରକାର ର ଖେଳ ଖେଳି ଥାନ୍ତି। ପ୍ରତି ବର୍ଷ ଖେଳ ରେ ସାଲୁ, ରଶ୍ମିତା ଏବଂ ପାୟଲ ଅଧିକା ଜିତି ଥାନ୍ତି । ଖେଳ ମଝିରେ ଆଦିତ୍ୟ ଆଉ କୁନାଲ୍ ବହୁତ୍ ମଜା କରନ୍ତି। ସେ ଦୁଇ ଜଣ ଖେଳରେ ‌ନ ଆସିଲେ ମଜା ନଥାଏ।
କିନ୍ତୁ ସବୁଠୁ ‌ଅଧିକା କୁନାଲ ହାରୁଥାଏ । ଏପଟେ ଆଦିତ୍ୟ ଆଉ ଦୀପକ୍, କୁନାଲ୍‌ କୁ ରଗେଇ ଥାନ୍ତି। ଯେତେବେଳେ ପଟ ଭଲ ଲାଗିବ !! ସେତେବେଳେ କୁନାଲ କିଛି କହିବ ନାହିଁ । ଯେତେବେଳେ ଭଲ ନ ଲାଗିବ ସେ ଖେଳ ଛାଡ଼ି ଯିବାକୁ କହିବ ସେତିକି ବେଳେ ଦୀପକ୍ ଗୋଟିଏ ମଜା କଥା କୁହେ। ସଭିଏଁ ହସନ୍ତି।
ପ୍ରତିମା ମା ମଧ୍ୟ ଅଲଗା ପ୍ରକାର ର ଖେଳାଳି।
ସେ ସବୁ ବେଳେ ପଟ ଯାହା ବି ଆସୁନା କାହିଁକି ସେ କାହାକୁ ଦେଖେଇ ବେନି। ଆଉ କମ୍ ପଟ ଥିବ ପଇସା ପକେଇବେ ପୁଣି କାହାର ଅଧିକା ଆସି ଥିଲେ ପଇସା ବାହାର କରି ଦେବେ। ଯାହାର ଭଲ ପଟ ଆସିଥିବା ତାକୁ ବି କହିବେ ପଟ ଦେଖା ବୋଲି।
ସାଗର ସବୁ ବେଳେ ଅନ୍ଧାରି କରିବ । ଅନ୍ଧାରି ପଟ ତାର ବହୁତ ଭଲ ରହିଥାଏ । ନ ଦେଖି ପଟକୁ ସେ ପଇସା ପକେଇ ଥାଏ । ଯିଏ ପଟକୁ ଦେଖି ବ ତ ସିଏ ଡବଲ୍ ପଇସା ପକେଇ ଥାଏ। ସାଗର ର ଲାଭ ହୋଇଥାଏ।
ମନୁ ମା ଯେତେବେଳେ ଭଲ ପଟ ଆସିବ ତ ବହୁତ ଖୁସି। ଆଉ ଯୋଉ ଥର ନ ଆସିବ ସେ ପଟ କୁ ସେ ଶୁଦ୍ଧ ଓଡ଼ିଆରେ ଗାଳି ଦେବେ । ସେଥିପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସବୁ ହସି ଥାନ୍ତି। ମୁଁ ତ ଖେଳରେ କେବେ ଜିତି ନଥାଏ କିନ୍ତୁ ମୋର ଖେଳର ଶେଷ ଦିନ ମୋର ଯେମିତି ମଧ୍ୟ ଜିତା ହେବ। ଖେଳ ସମୟ ଫିକ୍ସ୍ ଥାଏ । ଦିନରେ ୧୨ଟାରୁ ୩ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଉ ରାତିରେ ମଧ୍ୟ ଖାଇବା ପିଇବା ସାରି ୧୦:୩୦ରୁ ୧୨ଟା ୧ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲୁ ରହିଥାଏ। ସେ ଭିତରେ ଯାହାର ପଇସା ସରିଲା ସେ ଘରକୁ ଯାଇଥାଏ।
ସେଠୀ ସମସ୍ତେ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନୂଆ ନାମ ଦେଇ ଦିଅନ୍ତି । ଖେଳ ର ମଝିରେ ଭଲ ପଟ ଲାଗିଲେ ସେ ନା ରେ ଡାକନ୍ତି। ଖେଳ ସମୟରେ ଭାଇ ଭଉଣୀ ଭିତରେ ଯଦି ପଟ ଯୁଦ୍ଧ ହୁଏ ତେବେ ଅନ୍ୟ ମାନେ ଚିଡ଼େଇବା ସହିତ ଦୁଇ ଭାଇ ଭଉଣୀ ଭିତରୁ କିଏ ଜିତିବ ସବୁ ଦେଖୁଥାନ୍ତି । ବେଶି ମୋ ଭାଇ ଅଜୁ ସହ ମୋର ଏମିତି ହୁଏ ଆଉ ସେ ମୋତେ ହରେଇ ଥାଏ ଏମିତି ହସ ଖୁସିରେ ଚାଲିଥାଏ ତାସ୍ ଖେଳ।
ଆଶା କରୁଛି ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଏମିତି ନିଜ ଘରେ ଏମିତି ମସ୍ତି କରୁଥିବେ ।
ଆପଣ ଙ୍କ ଘରେ କେଉଁ ମସ୍ତି ହୁଏ ଆଉ କଣକଣ ହୁଏ କମେଣ୍ଟ କରି ଜଣାନ୍ତୁ ।
ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ ( ଲେଖିକା)
ପୂଜା ସ୍ୱାଇଁ ଙ୍କ କିଛି ନୂତନ ଲେଖା ଗୁଡ଼ିକ
If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା

କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା, କୁଆଁର ପୁନେଇଁ,kumar purnima
କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା
କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା
ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀ ଯେବେ ଆସେ ମନୁଷ୍ୟ କୁ ଅଲଗା ଶାନ୍ତି ଅନୁଭବ ହୁଏ । ସେ ମଧ୍ୟରୁ କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଅନ୍ୟତମ । ଏହି ପର୍ବରେ ସମସ୍ତେ ଉତ୍ସବ କୁ ଆନନ୍ଦ ର ସହିତ ପାଳନ କରନ୍ତି । 
ଆଜିର ଚନ୍ଦ୍ର ଦର୍ଶନ ସବୁଠୁ ଅମୃତ ମୟ ଅନୁଭବ ହୁଏ । ଆଜି ର ଚନ୍ଦ୍ର ଦର୍ଶନ ରେ ନୟନ ସମ୍ବନ୍ଧିତ ରୋଗ ଦୂର ହୁଏ ବୋଲି କୁହାଯାଏ ।
ଏହି ପର୍ବକୁ ଓଡ଼ିଶାର ବିଭିନ୍ନ କୋଣରେ ବିଭିନ୍ନ ରୂପରେ ଉତ୍ସବ ମନାନ୍ତି ।
କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା, କୁଆଁର ପୁନେଇଁ, କୁମାରୀ ଉତ୍ସବ ଏବଂ ଗଜଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜା ନାମରେ ପାଳନ କରନ୍ତି।  
ଚନ୍ଦ୍ର କୁ ଲିଆ ଏବଂ ଉଖୁଡା ଆଞ୍ଜୁଳା ଟେକି ପୂଜା କରନ୍ତି । ଆଜି ଦିନରେ ତୁଳସୀ ଦେବୀ ସହିତ ଚନ୍ଦ୍ର ଙ୍କୁ ପୂଜା କରାଯାଏ।  
ଏହି ପର୍ବକୁ ଧାର୍ମିକ ରୀତି ଅନୁସାରେ ପୂଜିଲେ । ଧନ ଧାନ୍ୟ ହୁଅନ୍ତି । 
ଏହି ତିଥିରେ ମାତା ଗଜ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଙ୍କୁ ପୂଜା କରାଯାଏ ।  
ଆଜି ଦିନରେ କୁମାରୀ ମାନେ କାର୍ତ୍ତିକେୟ ଙ୍କୁ ପୂଜିଲେ ଉତ୍ତମ ବର ମିଳେ । 
କୁମାରୀ ମନେ ରାତି ସାରା ଉଜାଗର ରୁହନ୍ତି। ଉଜାଗର ପାଇଁ ସେମାନେ ବିଭିନ୍ନ ଖେଳ ଖେଳନ୍ତି । ଯେମିତି ତାସ ଖେଳ, କଉଡ଼ି ଖେଳ, ଚେସ ଏବଂ ଲୁଡୋ ଖେଳନ୍ତି ।
ଏହି ତଥ୍ଯ ଯଦି ଆପଣଙ୍କୁ ପସନ୍ଦ ଆସିଛି ତେବେ ନିଜ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କୁ ସେୟାର କରନ୍ତୁ। 
If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ଅନ୍ଧ ସ୍ଵଭାବ

ଅନ୍ଧ ସ୍ଵଭାବ, Blind Nature, Blind
Blind Thinking
ଗୋଟିଏ ଟାପୁ (ଦ୍ଵିପ ପୁଞ୍ଜ) ରେ କିଛି ଜନ ଜାତି ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଅନ୍ଧ ଥିଲେ । 
ଦିନେ ଗୋଟିଏ ନବ ଯୁବକ ସେଠୀ କିଛି କାରଣ ବଶତଃ ଯାଇ ପହଁଚିଲା । ସେ ସେଠୀ କେବଳ ଏକା ଥିଲା ଯିଏ କି ନିଜ ଆଖିରେ ଦେଖିପାରୁଥିଲା।
 ସେଠୀ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ସେ ଜନଜାତି ତାକୁ ସ୍ଵାଗତ କରିଲେ କିନ୍ତୁ ସେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା ଯେ ସମସ୍ତେ ଅନ୍ଧ କିନ୍ତୁ ରାତି ରେ ନାଚ ଗୀତ କରି ତାକୁ ସ୍ଵାଗତ ସମ୍ବର୍ଦ୍ଧନା କରିଲେ। ସେଠୀ ବସି ବସି ସେ ଭାବିଲା ଯେ ଏମାନେ ମୋତେ ସାହଯ୍ୟ କରିଲେ । ଏମାନଙ୍କୁ ମୁଁ କିଛି ଭଲ ଉପଦେଶ ଦେବୀ ଯାହା ଫଳରେ ସେମାନେ ଯୋଉ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ସେଥିରେ ପରିଣାମ ଭଲ ହେବ ଆଉ ସେମାନେ କିଛି ନୂଆ ଶିଖିବେ ।   
ରାତି ପାହିଲା, ସକାଳୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକାଠି କରି ବୁଝାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲା କିନ୍ତୁ ସେଠୀ ଅନ୍ଧ ଜନ ଜାତି ମଧ୍ୟ ରୁ ସମସ୍ତେ ଏହି ନବ ଯୁବକ ର କଥା କୁ ଅଟହାସ୍ୟ କରି କହିଲେ ” ଏ ବୋଧେ ନିଶ୍ଚୟ ଅନ୍ଧ ହୋଇଥିବ ” ଆମ୍ଭ ମାନଙ୍କୁ ଏମିତି ବୁଝୋଉଛି ଯେମିତି ଆମେ କିଛି ଦେଖି ପାରୁନୁ।  
 ପରିଣାମ କଣ ହେଲା ଯେ ସେ ନବ ଯୁବକ ର କଥା କୁ କେହି ବିଶ୍ୱାସ କରିଲେ ନାହିଁ ଓଲଟା ମାଡ ମାରି ସେହି ଟାପୁ ରୁ ତାକୁ ଘଉଡାଇ ଦେଲେ।  
ଏଥିରେ ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ କଣ ??? ପ୍ରକୃତରେ ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ଠିକ୍ ଥିଲା ନା ସେ ଜନଜାତି ଠିକ୍ ଥିଲେ ।
ଉତ୍ତର ରେ ମୁଁ କହିବି କିଏ ଠିକ୍ ଆଉ କିଏ ଭୁଲ !
କାରଣ ଅନ୍ଧ ଜନ ଜାତି ସେହି ଟାପୁ ରେ ଜନ୍ମରୁ ସେଠୀ ରହି ଆସୁଛନ୍ତି ଏବଂ ତାଙ୍କର ଜୀବନ ଶୈଳୀ ସେପରି ହୋଇ ସାରିଛି । ନିଶ୍ଚିତ ରୂପରେ ତାଙ୍କର ନିଜ କାମ ଉପରେ ତାଙ୍କର ଅଧିକା ବିଶ୍ୱାସ ରହିବ। ଅନ୍ୟର କଥା କୁ ସେ କାହିଁକି ଶୁଣିବେ ଅବା ବିଶ୍ୱାସ କରିବେ।  
କିନ୍ତୁ ଏଠି ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ଥିଲେ। ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ତମ ରାସ୍ତା ଦେଖାଉ ଥିଲା ଏବଂ ଆଧୁନିକ ର ଢାଞ୍ଚା ବୁଝାଇବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା କିନ୍ତୁ କେହି ଶୁଣିବାକୁ ଚାହୁଁ ନଥିଲେ । 
ଏଠି ଗୋଟିଏ କଥା ନିଶ୍ଚୟ ଆପଣଙ୍କ ମନକୁ ଛୁଇଁ ଥିବ ଯେ । ଯେ ସେ ଜନ ଜାତି ଅନ୍ଧ ସହିତ ମୂର୍ଖ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ ।
କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏହି ଜନ ଜାତି କୁ ଦୋଷ ଦେଉ ନାହିଁ । 
ଏହି ଗଳ୍ପ କହିବାର କାରଣ ହେଉଛି ଯେ…
ଆଜି କାଲି ର ଆଧୁନିକ ଦୁନିଆରେ ଯଦି ଆପଣ କାହାକୁ ଭଲ ଉପଦେଶ ଦେଉଛନ୍ତି ତେବେ ସେ ସେହି କଥା କୁ କେବେ ମଧ୍ୟ ଗ୍ରହଣ କରିବ ନାହିଁ । ସେ ସେହି ଭୁଲ କୁ ବାରମ୍ବାର କରିବ ସିନା ଆପଣଙ୍କ କଥା କୁ ସେ କେବେ ମଧ୍ୟ ସ୍ବୀକାର କରିବ ନାହିଁ ।  
କାରଣ ଯେଉଁ ଲୋକ ଅନ୍ଧ ଭଳି କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ କୁ ବାରମ୍ବାର ଭୁଲ କରି ଆସୁଛି ତାକୁ ଭଲ ଉପଦେଶ ଦେଲେ ତାକୁ ପିତା ଭଳି ଅନୁଭବ ହେବ ।
ସେଥିପାଇଁ ନିଜକୁ ବଦଳିବା ପାଇଁ ଉତ୍ତମ ଲୋକ ପାଖରୁ ସାହାଯ୍ୟ ନିଅନ୍ତୁ ସେ ନିଶ୍ଚୟ ଆପଣକୁ ସଦ୍ ବୁଦ୍ଧି ଦେବେ । ତାଙ୍କ ଅନୁସାରେ ଯଦି ଆପଣ ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି ତେବେ ଆପଣ ସଫଳ ମଧ୍ୟ ହୋଇ ପାରିବେ।  
ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ କଲମର…
ଏହି ଗଳ୍ପ ମୋର ମେଣ୍ଟର ଙ୍କ ଉପଦେଶ ରୁ ବର୍ଣ୍ଣିତ…
If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ଲୁହା କଣ୍ଟା

Iron pin, pin, ଲୁହା କଣ୍ଟା
Iron pin
ଲୁହା ଖଣିରେ ଜନ୍ମ ମୋର । 
ଅଳ୍ପ ଲୌହ ରେ ଏମିତି ଏକ ବସ୍ତୁ ଯାହା ମଣିଷ ଜୀବନର ଆବଶ୍ୟକ କୁ ପୁରଣ କରିବାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରେ । 
ସତରେ ମୋତେ ମଣିଷ କେବଳ ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରେ । 
କଣ ମୋର ଜନ୍ମ ?
କେବଳ କାଠ କିମ୍ବା ସିମେଣ୍ଟ ପରତ କୁ ଚିରି ଗଭୀରତା କୁ ନ ମାପି ତାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିବାକୁ । 
କଣ ଏ ଜିବନ କେବଳ ଶକ୍ତ ପ୍ରହାର ଖାଇବାକୁ ଜନ୍ମ ମୋର ??
କେତେବେଳେ ସୁଦୃଢ଼ ଭାବେ କାନ୍ଥ ଅବା କାଠ କୁ ଚିରି ପଶିଯାଏ ତ ଆଉ କେତେବେଳେ ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ବ ରୁ ମୁଁ ବାହାର ହୋଇ ବଙ୍କା ହୋଇ ଗାଳି ଏବଂ ଅପଦାର୍ଥ ର ନାମକରଣ କରାଯାଏ।  
କଣ ଯେ ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ବ ?? 
କାହିଁକି ମୋର ଏହି ଜୀବନ ରେ ଜନ୍ମ ମୁଁ ଜାଣେନା ?? 
ଅନ୍ୟ ର ଘର ସଜାଡ଼ିବା ର ଏକ ନାମ ମାତ୍ର ବସ୍ତୁ ମୁଁ ।
ମୁଁ ହେଉଛି ଲୁହା କଣ୍ଟା। 
ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ (ଲେଖକ)
If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

कहानी 3 पेग की !!!

#हिंदी alcohol story, #hindi story
कहानी ३ पेग की
यह कहानी आपकी मनोरंजन केलिए लिखी गई है । इसमें जिसकी नाम लिया गया सब काल्पनिक है और किसीको खराब होने केलिए तथा खराब को अपनाने केलिए प्रेरित नहीं करता है ।
कहानी 3 पेग की !!!
मेघा और पिंकी दोनो एक रूम में रहते है । दोनो 3 महीने पहले यूपीएससी की परीक्षा में शामिल हेतु पढ़ाई करने दिल्ली के मुखर्जी नगर में एक रूम में रहने लगे। 
खाना बनाने केलिए एक बाई आती थी और घर की कुछ छोटी मोटी काम करके चली जाती थी। 
दोनो पढ़ाकू थे । रात रात भर पढ़ाई और सुबह क्लास पुनः लांच के बाद फिर से पुस्तक की दुनिया में खो जाते थे । 
दोनो की अलग अलग रुम थी । कुछ दिन के बाद मेघा ने गौर किया की पिंकी कुछ उदास उदास लग रही है । इस से पहले दोनो आपस की हर समस्या को मिलकर सुलझाते थे।  मगर इस बार पिंकी ने मेघा को बात छुपा कर रखी थी।  
खाली उदास नहीं बल्कि पिंकी पढ़ाई भी नहीं करती थी जल्दी सो जाती थी।  मेघा की मन में एक सवाल आया कि पिंकी मेरी बहुत करीब है बह किसी समस्या से गुजर रही है मुझे बताने केलिए इनकार क्यूं कर रही है ??
लाखों प्रयास किया मगर मेघा ने पिंकी की समस्या को नहीं जान पाई । 
 एक दिन मेघा ने ऐसा कुछ ऐसा काम किया जिसकी वजह से पिंकी अपनी सारी समस्या खुल कर मेघा के सामने रख दी ।
यह संभव हुआ था केबल 3 पेग दारू से ।
कैसे ??
मेघा ने आने वाले रविवार को एक दारू की बोतल लाई और पिंकी को बोला आज पीने का मन कर रहा है । वैसे मेघा भी नहीं पीती थी मगर बह चाहती थी की असल में दारू की वजह से बहुत सारे राज खुल  जाते हैं तो क्यों न पिंकी की भी राज खुल जाए । अगर मुझे भी पीना पड़े तो में पी लूंगी ।
और वैसे ही हुआ, पहले पहले पिंकी मना किया मगर ज्यादा दाबाब के कारण पिंकी ने पीना शुरू किया और जादू की तरह सारे बात बोलने लगी । 
वैसे उस रात दोनो को काफी नशा हुआ था।  प्रमाण की तोर पर । मोबाइल की रिकॉर्डिंग में सब पता चल गया । वैसे मोबाइल रिकॉर्डिंग पिंकी खुद लगाई थी । और बाद में वह सुनकर पहले शर्म महसूस की और समस्या को सुलझाने में मेघा ने उसको मदद किया ।
उस घटना के बाद आज तक दोनो ने कभी दारू नहीं पिए है मगर एक एक्सपेरिमेंट की तोर पर उस दिन की 3 पेग दारू की वजह से सारे राज खुल गया था और वह दोनो को प्रमाण मिल गया था । की दारू की वजह से बहुत सारे समस्या हल हो जाता है ।
धन्यवाद
यह कहानी मनोरंजन केलिए है । लेखक आपको दारू पीने केलिए प्रेरित नहीं करते हैं ।
 
If the contents helpful so share to your friends, Thanking You.

Lesson 1



lesson, based on real story
lesson one




    ହଠାତ୍ ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟା ୬.୧୫ ସମୟରେ ରେ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ନମ୍ୱର୍ ରୁ କଲ୍ ଆସିଲା । ଭାବିଲି କୋଉ ସାଙ୍ଗ ଫୋନ୍ କରିଥିବ କିନ୍ତୁ କଲ୍ ସେପଟୁ ଜଣେ କହି ଉଠିଲା ” ଲାଗିଲା ଲାଗିଲା କଥା ହେ” ମୁଁ ପୁଣି ହେଲୋ କହିଲି । ସେପଟୁ ପ୍ରଶ୍ନ ଆସିଲା । କିଏ କହୁଛନ୍ତି ? ମୁଁ ପଚାରିଲି ? ଆପଣ କିଏ?? ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଗ୍ରୁପ ଚାଟ୍ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲି । ମୁଁ ପଚାରିଲି କିଏ କହୁଛନ୍ତି ନାମ କହୁ ନାହାନ୍ତି ଏବଂ କାହା ପାଖକୁ କଲ୍ କରିଥିଲେ ?? ଏତିକି ପରେ ସେ କହିଲା ସରି ରଂଗ ନମ୍ୱର୍ କହି ଫୋନ୍ ଟିକୁ କାଟିଦେଲା।  ମୁଁ ପୁଣି ଗ୍ରୁପ୍ ଚାଟ୍ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲି । ସେଦିନ ରାତି ୨ଟା ରେ ପୁଣି କଲ୍ ଆସିଲା । ମୁଁ ଅଧା ନିଦରେ ପଚାରିଲି କିଏ ?? ସେ କହିଲା ‘ କଣ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଶୋଇ ଗଲଣି ଯେ ‘ ଏତିକି ଶୁଣି ମୋ ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ।  ତାକୁ ବହେ ଗାଳି ଦେଲି ଏବଂ କହିଲି ରଖ ଫୋନ୍ ରାତି ଦୁଇଟା ରେ ଫୋନ୍ କରି ଡିଷ୍ଟର୍ବ କରୁଛି। 

    ତା ପର ଦିନ ସକାଳେ ମୁଁ ବାହାରିଲି ଏକ୍ସଟ୍ରା କ୍ଲାସ୍ ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ତାହା କେବଳ ମୋ ଭଳିଆ କିଛି ପଣ୍ଡିତ ଯୁବକ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ହେଉଥିଲା। ଆମ ଭଡ଼ା ରୁମ୍ ରେ ମୁଁ ଏକା ଥିଲି ବାକି ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଘରକୁ ଯାଇଥିଲେ ଦଶହରା ଛୁଟି ମନେଇବା ପାଇଁ । ମୁଁ ଯାଇ ନଥିଲି କାରଣ ବାବା ମମି ଭାଇ ପାଖକୁ ଯାଇଛନ୍ତି ଗୋଆ ବୁଲିବାକୁ ।

    ୧୧ ଟା ପାଖାପାଖି ଫେରିଲା ବେଳକୁ ହୋଟେଲ ରୁ ପାର୍ସଲ ନେଇ ଆସିଲି । ଖାଇ ଅଳ୍ପ ମୋବାଇଲ ଦେଖୁଛି ପୁଣି ସେ ନମ୍ୱର୍ । ଉଠେଇ ପଚାରିଲି ତମେ କିଏ କହିଲ ?? କାହିଁକି ବାରମ୍ବାର ଫୋନ୍ କରି ଡିଷ୍ଟର୍ବ କରୁଛ?? ସେପଟୁ ଉତ୍ତର ଦେଲା ” ମୁଁ ପାୟଲ କହୁଛି ” ମୁଁ ପଚାରିଲି କଣ କାମ ଥିଲା ?? ସେ କହିଲା, ତମ ସହିତ କଥା ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା କରିଦେଲି ଯଦି ଭଲ ଲାଗୁନି ତେବେ ସରି !!! ତାର ସେ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ମୁଁ ପୁରା ଭୋଳ ହୋଇଗଲିଣି।  କହିଲି ନା ନା !! ସେମିତି କିଛି ନାହିଁ ? କୁହ କଣ କଥା ହେବାର ଅଛି? ଏବଂ ମୋ ନମ୍ୱର୍ ତମେ କେମିତି ପାଇଲ?? ସେ କହିଲା ତମେ , କଲେଜ୍ ର ୱେଲକମ ଉତ୍ସବ ରେ ତମ ଭାଷଣ ଶୁଣି ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ମୋ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ତମ ନମ୍ୱର୍ ପାଇଲି ?? ମୁଁ ପଚାରିଲି ତେବେ ତମେ ମୋ କ୍ଲାସ୍ ମେଟ୍ ?? ସେ କହିଲା ନା, ମୁଁ ତୁମ କ୍ଲାସ୍ ମେଟ୍ ନୁହଁ କିନ୍ତୁ ତମ କଲେଜ୍ ର।

    ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ବାବା ଙ୍କ କଲ୍ ଆସିବା ଯୋଗୁ  ମୁଁ କହିଲି ପରେ କଥା ହେବା ! କହି କାଟି ଦେଲି କିନ୍ତୁ ତାପର ଠାରୁ ପାୟଲ ସହିତ ମୋର ଚାଲିଲା ପ୍ରତିଦିନ କଥା ବାର୍ତ୍ତା। ଠିକ୍ ପାଞ୍ଚ ଦିନ ପରେ ସେ ଗୋଟିଏ କଥା କହିଥିଲା ଯେ ମୋର ଅସଲ ନାମ ପାୟଲ ନୁହଁ ଏବଂ ତମେ ଯଦି ସତରେ ମୋତେ ଭଲ ପାଉଛ ତେବେ ମୋତେ କଲେଜ୍ ରେ ଖୋଜିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର ଏବଂ ସେତେବେଳେ ମୋର ଅସଲ ନାମ ଜାଣିପାରିବ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତାକୁ କେବେ କଲେଜ୍ ରେ ଖୋଜିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିନି।   ଏମିତି ଚାଲିଲା ପ୍ରାୟ ମାସେ ।

    ଦିନେ ରାତି ୯ ଟା ରେ ମୋତେ କଲ୍ ଆସିଲା ଯେ ମୋ ମା ଙ୍କ ଦେହ ଖରାପ୍ ଏବଂ ମୋତେ ୫୦୦୦ ଟଙ୍କା ନିହାତି ଦରକାର । ଏତିକି କଥା ଶୁଣି ମୋର ଦୟା ଭାବ ବଢ଼ିଗଲା ମୁଁ କହିଲି ତମେ କାହାକୁ ମାଗିବା ଦରକାର ନାହିଁ ମୁଁ ତମକୁ ସେଣ୍ଟ କରୁଛି, ତମେ ତମର ଆକାଉଣ୍ଟ ନମ୍ବର୍ ଦିଅ ।  ସେ ୫ ସେକେଣ୍ଡ ଭିତରେ ସେଣ୍ଡ୍ କରିଲା ଏବଂ ମୁଁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାକୁ ୫୦୦୦ ଟଙ୍କା ପଠେଇଲି। 

    ବାବା ଦୁଇ ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ୭୦୦୦ ଟଙ୍କା ପଠେଇ ଥିଲେ ଘର ଭଡ଼ା ଏବଂ ଖାଇବା ଖର୍ଚ୍ଚ ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ଜାଣିନଥିଲି ସେ ଟଙ୍କା ମୋତେ ସମୟରେ ମିଳିବ ବୋଲି ?? କିନ୍ତୁ ମୁଁ ପାଠ ପଢୁଥାଏ ଏବଂ ୫୦୦୦ ମୋ ପାଇଁ ବହୁତ୍ ବଡ ଥିଲା।  ତାପରେ ସେ କହିଲା ମା ଏବେ ହସ୍ପିଟାଲ୍ ରେ ଅଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରତିଦିନ କଥା ହୋଇ ପାରିବିନି।  ମୁଁ ପଚାରିଲି କଣ ହୋଇଛି, ସେ କହିଲା ସୁଗର୍ ବଢ଼ିଯାଇଛି।  ମୁଁ ଏତେ ପଚାରିଲି ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ୟେ କଣ ଧିରେ ଧୀରେ ଫୋନ୍ ଉଠେଇବା ମଧ୍ୟ ବନ୍ଦ କରିଦେଲା ଏବଂ ଆଉ କିଛି ଦିନ ପରେ ମୋର ନମ୍ବର ବ୍ଲକ୍ ଲିଷ୍ଟ ରେ ମଧ୍ୟ ପଡ଼ିଗଲା।  ମୁଁ ଅନ୍ୟ ନମ୍ୱର୍ ରେ କଲ୍ କରିଲେ ସେ ଯଦି ମୋ ଭଏସ୍ ଜାଣିଦେବ ତେବେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବ୍ଲକ ଲିଷ୍ଟ ରେ ପକେଇ ଦିଏ।

    ସେ ମାସ ରେ ପୁଣି ବାବା ଙ୍କୁ ଟଙ୍କା ମାଗିଲି । ମିଛ କହିଲି ଯେ କଲେଜ୍ ରୁ ଆସିଲା ବେଳେ ମୋର ପର୍ସ ଚୋରି କରି କେହି ନେଇଗଲା। ବହୁତ୍ ଗାଳି ଶୁଣିଲି କିନ୍ତୁ ଟଙ୍କା ପୁଣି ଦେଲେ। 

    ଏମିତି କଲ୍ ଉପରେ କଲ୍ କରି ଚାଲିଥାଏ କିନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନମ୍ୱର୍ ବ୍ଲକ୍ ଲିଷ୍ଟ ରେ ପଡୁଥିଲା।  ତାପରେ ବୁଝିଗଲି ଯେ ମୋ ସହିତ ବହୁତ୍ ବଡ ଧୋକା ହୋଇଗଲା।  ନା ଚିହ୍ନି ନି କି ଜାଣିନି, କୋଉଠି ଖୋଜିବି ସେ ମୋତେ ଆଡ୍ରେସ ମଧ୍ୟ ଦେଇନି କହିଥିଲା ଯୋଉଦିନ ମୋତେ ଖୋଜି ପାଇବ ସେଦିନ କହିବି।  ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା କରିନି । ପ୍ରେମ ସେତେ ଟାଣ ହୋଇ ନଥିବା ଯୋଗୁଁ ମୋତେ ଅଧିକ ଦୁଃଖ ଅନୁଭବ ହେଲା ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖ ଥିଲା ଟଙ୍କା ନେଇଗଲା ବୋଲି । ଭାବିଲି ଆଉ ଟଙ୍କା ତ ମିଳିବ ନାହିଁ। ସେଦିନ ଠାରୁ କାନ ଧରିଲି ଯେ ଆଉ ଝିଅ ପଛରେ ପଡ଼ିବି ନାହିଁ ଏବଂ ମୋ କ୍ୟାରିଅର ପାଇଁ ଧ୍ୟାନ ଦେବୀ ।  ଧୀରେ ଧୀରେ ତାକୁ ମନରୁ ହଟେଇ ପାଠ ପଢା ରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଲି । ଭାବିଲି ୫୦୦୦ ଟଙ୍କା ପାଣିରେ ପକେଇ ଦେଲି ବୋଲି ଭାବି କାହାକୁ ନ କହି ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ପାଠ ପଢ଼ାରେ ଲାଗିଗଲି। 

    ସେ ଘଟଣା ର ଠିକ୍ ୮ ମାସ ୧୪ ଦିନ ପରେ । ମୁଁ କ୍ଲାସ୍ କୁ ଯିବାକୁ ବାହାରୁଛି । ମୁଁ ଯେଉଁ ଘରେ ଭଡ଼ା ରହୁଥିଲି ସେ ଘର ଠାରୁ ଦୁଇ ଘର ପଶ୍ଚିମ କୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଘର ଭଡ଼ା ବାଲା ରହୁଛନ୍ତି । ସେ ମୁଁ ଘର ଚେଞ୍ଜ କରିବାର କିଛି ଦିନ ପରେ ସେଠୀ ରହିବାକୁ ଆସିଲେ। ତାଙ୍କ ଘର ଦେଇ ଗଲା ବେଳେ ତାଙ୍କ ମାଉସୀ ବାରଣ୍ଡା ରେ ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି । ମୋତେ ଦେଖି କହିଲେ ପୁଅ ଗୋଟିଏ ନମ୍ୱର୍ ଲଗେଇ ଦେବ କି ??? ମୁଁ କହିଲି ହଁ ମାଉସୀ । ସେ ନିଜର Samsung ର ଗୋଟିଏ କୀପେଡ ମୋବାଇଲ ମୋତେ ଦେଲେ ଏବଂ ସେ ଗୋଟିଏ କାଗଜ ଟିଏ ଦେଲେ।  କାଗଜ ରେ ଗୋଟିଏ ନମ୍ୱର୍ ଥିଲା। 

    ମୁଁ ସେ ନମ୍ୱର୍ ଟାଇପ କରୁ କରୁ ହଠାତ୍ ମୋର ମନେ ପଡିଗଲା ‘ ଆରେ ହେଇ !!  ୟେ ତ ପାୟଲ ର ନମ୍ବର ‘ ଏବଂ ମୁଁ ତାଙ୍କ ମୋବାଇଲ ରେ କଲ୍ ଲଗେଇ ମାଉସୀ ହାତରେ ଦେବା ପୂର୍ବରୁ ମୁଁ ନାଁ ଟିକୁ ପଢିଲି ସେଥିରେ ‘ ସୁମିତା ‘ ଲେଖା ଥିଲା। ମାଉସୀ କଥା ହୋଇ ତାକୁ ପଚାରିଲେ ଶୀଘ୍ର ଆସେ ଡାଲି ପାଣି ମରିଯିବ? କହି କାଟିଦେଲେ। ମୋତେ କହିଲେ ଡାଲି ଆଣିବାକୁ ଯାଇଛି ଯେ ଗୋଟିଏ ଘଣ୍ଟାଏ ହୋଇଗଲାଣି।  ସେ ଆସିଲେ ପୁଣି କଲେଜ୍ ଯିବ।  ମୁଁ କ୍ଲାସ୍ ଯିବା ପାଇଁ ମନ ବଦଳେଇ ଦେଲି।  ମୁଁ କହିଲି ମାଉସୀ ଘରେ ମଉସା ନାହାନ୍ତି କି?? ସେ କହିଲେ ହଁ ସେ ଅଛନ୍ତି ?? କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ମୁଣ୍ଡ ବ୍ୟଥା ହେଉଛି ସେଥିପାଇଁ ଝିଅ କୁ ପଠେଇଲି । ମୁଁ ପୁଣି ପଚାରିଲି, ମଉସା କଣ କରନ୍ତି ? ସେ କହିଲେ ସେ ଆଜେଣ୍ଟ କାମ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ମୁଁ ଘରେ ସିଲେଇ କାମ କରେ।


If the story intresting so share to your friends, Thanking You.

Lesson 2

Story, based on real story
lesson end

ମୁଁ କହିଲି ମାଉସୀ ତମେ ଯୋଉ ଘରେ ରହୁଥିଲ ସେ ଘରେ ଆମେ ଆଗରୁ ରହୁଥିଲୁ କିନ୍ତୁ ସବୁ ସାଙ୍ଗ ରୁମ୍ ଚେଞ୍ଜ କରିଦେଲେ ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ରୁମ୍ ର ଭଡ଼ା ଦେଇ ପାରିବିନି ଭାବି ପୁଣି ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ରୁମ୍ ରେ ରହିବାକୁ ଚାଲି ଗଲି । ସେ ରୁମ୍ ରେ ଯେତିକି ଲାଇଟ୍ କାମ ସବୁ ମୁଁ କରିଛି। ଯଦି କେବେ କଣ ଖରାପ ହୁଏ ତେବେ ମୋତେ ଡାକିବ କାରଣ ମୁଁ ଇଲେକ୍ଟ୍ରିାଲ କାମ ଜାଣେ ଏବଂ ମାଉସୀ ଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ କାଗଜ ରେ ମୋର ନମ୍ୱର୍ ଟିକୁ ଲେଖି ହାତରେ ଦେଲି।

ଠିକ୍ ସେତିକି ବେଳେ ପାୟଲ ମାନେ ସୁମିତା ଆସି ପହଁଚିଲା । ମୋତେ ଦେଖି ନ ଦେଖିଲା ଭଳି ସେ ଘର ଭିତରକୁ ସ୍କୁଟି ଉଠେଇବାକୁ ଲାଗିଲା । ଦେଖିବାକୁ ସେତେ ଖାସ୍ ନୁହଁ କିନ୍ତୁ ଷ୍ଟାଇଲ କମ୍ ନୁହଁ ?? ମୁଁ ଥରେ ଭାବିଥିଲି ଲାଇନ୍ ମାରିବାକୁ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଦେଖି ଦିନେ ସେ ମୁହଁ ମୋଡ଼ିବା ପରେ ମୁଁ ଭାବିଲି ତୋ ଠାରୁ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦର ଝିଅ ଦେଖିଛି କିନ୍ତୁ ତୋର ର ଭାଉ କମ୍ ନାହିଁ ଭାବି ତାର ପିଛା କରିବା ଛାଡ଼ି ଦେଇଥିଲି କିନ୍ତୁ କେବେ ଆଶା କରି ନଥିଲି ଯେ ସେ ମୁହଁ ମୋଡିବା ଝିଅ ମୋ ପକେଟ୍ କାଟିବ !!!

ସେ ସ୍କୁଟି କୁ ଭିତରକୁ ଉଠେଇବା ସମୟରେ ମୁଁ ସ୍କୁଟି କୁ ଉଠେଇବା ରେ ସାହାଯ୍ୟ କରି ପଚାରିଲି ” ଆଉ ପାୟଲ କେମିତି ଅଛ??” ଏତିକି ଶୁଣି ତାକୁ ଯେମିତି ଶକ୍ ଅନୁଭବ ହେଲା । ସେ ପଛକୁ ନ ବୁଲି ସିଧା ଘର ଆଡ଼କୁ ମୁହଁକରି ‘ ମାମା ଆସୁଛି’ କହି ଘର ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲା ।

ପ୍ରାୟ ଆଠ ମାସ ପରେ ଚୋର ଧରା ପଡ଼ିଛି । ଭାବିଲି ଛାଡ଼ିବି ନାହିଁ ସୁଧ ମୂଳ ସହ ସବୁ ବାହାର କରିବି କହି ନିଜ ରୁମ୍ କୁ ଫେରିଲି। ରୁମ୍ କୁ ଯାଇ କଲ୍ କରିଲି, ପୁଣି ବ୍ଲକ ଦେଖାଇଲା। ମୁଁ ମେସେଜ କରି କହିଲି “ବ୍ଲାକ ଲିଷ୍ଟ ରୁ ହଟାଇ ମୋ ସହିତ କଥା ହୁଅ ନହେଲେ ତୁମର ସବୁ କଳା ଚିଠା ତମ ବାପା ମାଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚେଇ ଦେବୀ” ।

ଠିକ୍ ଗୋଟିଏ ମିନିଟ୍ ପରେ କଲ୍ ଆସିଲା। ସରି କହି କହିଲା, ତମର ୫୦୦୦ ଟଙ୍କା ଫେରେଇ ଦେବୀ ତମେ କିଛି କରିବ ନାହିଁ । ମୁଁ କହିଲି ଖାଲି ୫୦୦୦ ନୁହଁ ତା ପୂର୍ବରୁ କେତେବେଳେ ୨୦୦ କେତେବେଳେ ୧୦୦ ସବୁ ମିଶି ୭୧୦୦ ଟଙ୍କା ହେଉଛି, ସବୁ ଫେରେଇବୁ । ସେ ମୋର ସବୁ କଥା ମାନିଲା। କହି ଫୋନ୍ କାଟିଦେଲା।

ତା ପ୍ରତି ଆଉ ଭଲ ପାଇବା ନଥିଲା କାରଣ ପାଠ ପଢା ରେ ଧ୍ୟାନ ଅଧିକା ଥିଲା। ଆଗକୁ ପରୀକ୍ଷା ଥିଲା । ପରୀକ୍ଷା ସରିଲା। ପରୀକ୍ଷା ର ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ତାଙ୍କ ମା ମୋତେ ଫୋନ୍ କରି ଡାକିଲେ କହିଲେ, ଆମ ହିଟର ଟା ଜଳି ଯାଇଛି। କଇଲ୍ ଆଣିଛି ତାକୁ ଲଗେଇ ଦେବ ?? ମୁଁ ହଁ କରି ପହଞ୍ଚିଲି ତାଙ୍କ ଘରେ।

ସେଠୀ ସୂମିତା ମାନେ ମୋର ଏକ୍ସ୍ ଗାର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ । ଚେୟାର ଉପରେ ବେଶୀ କ୍ୟାଣ୍ଡି କ୍ରସ ଖେଳୁଥିଲା ମୋତେ ଦେଖି ସେ ପୁଣି ଡରରେ ଠିଆ ହୋଇଗଲା। ମାଉସୀ ମୋତେ କହିଲେ ଝିଅ ଏଠି ଅଛି କଣ ଦରକାର ପଡ଼ିବ ତାକୁ କହିବ !! କିନ୍ତୁ ସେ ମନା କରିଲା । ମାଉସୀ କହିଲେ ତୁ ଏଠି ରହ?? ମୁଁ ଯାଉଛି ବାଥରୁମ୍ । ମାଉସୀ ଗଲା ପରେ ମୁଁ ପଚାରିଲି ‘ କଣ ପାଇଁ ଏମିତି କରିଲ?? ସେ କିଛି ଉତ୍ତର ନ ଦେଇ ଚୁପ୍ ରହିଲା?? ପୁଣି ପଚାରିଲି ‘ ଆଚ୍ଛା ମୋ ନମ୍ବର୍ କୋଉଠୁ ପାଇଲ?? ସେ କହିଲା, ଖଟ ର କାଠ ରେ ଲେଖା ହୋଇଥିଲା। ମୁଁ କହିଲି ତମେ ଭାବୁଥିଲ ନା ମୁଁ ବକରା ବନେଇ ବ୍ଲାକ ଲିଷ୍ଟ ପକେଇଲେ ଜଣା ପଡ଼ିବ ନାହିଁ ?? କିନ୍ତୁ ମନେ ରଖ ଚୋର ଆଜି ନହେଲେ କାଲି ନିଶ୍ଚୟ ଧରା ପଡ଼ିବ।

ମୁଁ କହିଲି ଯାହା ତ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖେଇ ଥିଲ ତାହା ମିଛ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ମୋ ଟଙ୍କା ମୋତେ ଶୀଘ୍ର ଫେରାଇ ଦିଅ ନହେଲେ ତମର ସବୁ ଚାଟ୍ ସ୍କ୍ରିନ ଶଟ ରଖିଛି। ସବୁ ତମ ଘରେ ଦେଖେଇ ଦେବୀ । ସେ ତା ରୁମ୍ କୁ ଦୌଡିଗଲା ଏବଂ ୫୦୦ ଟଙ୍କା ନେଇ ଆସି କହିଲା ଏତିକି ନିଅ ବାକି ଧିରେ ଧୀରେ ଫେରେଇ ଦେବୀ।

ଏତିକିବେଳେ ମାଉସୀ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ। କଥା ବାର୍ତ୍ତା ଭିତରେ କାମ କରୁଥିଲି ଏବଂ ୧୦ ମିନିଟ୍ ଭିତରେ ହିଟର୍ କାମ ସାରି ଘରକୁ ଫେରିଲି।

ଘରକୁ ଆସି ଭାବିଲି । ଦୁନିଆରେ ସବୁ ଝିଅ ମାନେ ଖରାପ ନୁହଁ କିନ୍ତୁ ଏମିତି କିଛି ଝିଅ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଝିଅ ମାନଙ୍କ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ଉଠି ଯାଉଛି। ଝିଅ ମାନେ ଏତେ ତଳକୁ କାହିଁକି ଖସି ଯାଉଛନ୍ତି। ତାର ମା ଙ୍କ ଦେହ ଠିକ୍ ଥିଲା । ସେ ଟଙ୍କା ନେଇଥିଲା କଣ ପାଇଁ ତାହା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିନି ଅବ ପଚାରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିନି । କିନ୍ତୁ ମୋର ମନରେ ସବୁ ବେଳେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ଯେ ପାଠ ପଢ଼ିବା ଝିଅ ମାନଙ୍କୁ ଏତେ ଟଙ୍କା ର ଆବଶ୍ୟକ କଣ ? ଘରୁ ପକେଟ ମନି ନିଶ୍ଚୟ ମିଳୁଥିବ। ଯଦି ଅବା ନ ମିଳୁଛି କାହାଠୁ ମିଛ କହି ଅବା ମିଛ ଭଲ ପାଇବା ଦେଖେଇ ଟଙ୍କା ଆଣିବା କଣ ଠିକ୍ ?? ମୋର ମତରେ ବିଲକୁଲ ଠିକ୍ କଥା ନୁହଁ??

ଆଜିକୁ ଦୁଇ ବର୍ଷ ବିତି ଗଲାଣି। ବେଳେବେଳେ ମାଗିବା ପରେ ଟଙ୍କା ଫେରାଏ କିନ୍ତୁ ତାହା କେତେବେଳେ ୫୦୦ ତ କେତେବେଳେ ୨୦୦ । ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେବଳ ୩୭୦୦ ଟଙ୍କା ସେ ମୋତେ ଫେରାଇଛି। ବାକି ସେ ଟଙ୍କା କେତେ ବର୍ଷରେ ମିଳିବ ତାହା ମୁଁ ଜାଣିନି । ତାର ସବୁ ମେସେଜ ଆଉ ଚାଟ୍ କେବେଠାରୁ ଡିଲିଟ୍ କରି ସାରିଲିଣି କିନ୍ତୁ ମୋ ସହିତ ଯେଉଁ ଧୋକା ହୋଇଥିଲା ତାହା ଆଜି ମୋତେ ଗୋଟିଏ ବଡ ଲେସନ୍ ମୋତେ ଶିଖେଇ ଦେଲା । ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ସମାନ ନୁହଁ ଏବଂ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ଭଲ ପାଇବା ଅବା କାହାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ ।

ମୋର ଭଳି ବହୁ ଯୁବକ ଯୁବତୀ ଏମିତି ଧୋକା ର ଶିକାର ହୁଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ମୋର ଏହି କାହାଣୀ ଟି ପଢ଼ିବା ପରେ ଆପଣ କିମ୍ବା ଆପଣଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ମଧ୍ୟ ଏମିତି ଧୋକା ର ଶିକାର ହେବେ ନାହିଁ ।

ଏହି ଲେସନ୍ କାହାଣୀ ଟି ଏକ ସତ୍ୟ ଘଟଣା ଉପରେ ଆଧାରିତ । ଯଦି ଭଲ ଲାଗିଛି ତେବେ ନିଜ ସାଙ୍ଗ ମାନକୁ ସେୟାର କରିବାକୁ ଭୁଲିବେ ନାହିଁ ।

( ଏହି କାହାଣୀ ର ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ନିଜର ପରିଚୟ ଗୁପ୍ତ ରଖିବାକୁ ଚାହିଁଛନ୍ତି )

||| ଧନ୍ୟବାଦ |||

ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ (ଲେଖକ)

If the story intresting so share to your friends, Thanking You.

ମୋ ଅଧୁରା ପ୍ରେମ

ମୋ ଅଧୁରା ପ୍ରେମ
ମୋ ଅଧୁରା ପ୍ରେମ 


ନବମ ଶ୍ରେଣୀର ଆରମ୍ଭ ହେବାର ପ୍ରାୟ ୦୫ ଦିନ ବିତିଗଲାଣି । ସ୍କୁଲ୍ ଆରମ୍ଭ ହେବାର ବେଲ୍ କିଛି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ବାଜିବ କିନ୍ତୁ ଠିକ୍ ସେ ସମୟରେ ମୋର ହୃଦୟର ବେଲ୍ ବାଜି ଗଲା। ସେତେବେଳେ ମୋ ସାଙ୍ଗ ଅଭୟ କୁ ହେଣ୍ଡସେକ କରି ତାର ଫେସ୍ କୁ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ହଠାତ୍ ଆକାଶ ର ପଛପଟେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅ ଅତିକ୍ରମ କରି ସ୍କୁଲ୍ ବାରଣ୍ଡା କୁ ଯାଉଥିଲା ।

 ଅଭୟ ର ଫେସ୍ କୁ ସାଇଡ କରି ନଜର ମୋର ଲାଖି ରହିଲା ସେ ଝିଅ ଉପରେ, ନାମ ଥିଲା ତାର ପ୍ରିୟା । ସେ ଦେଖିବାକୁ କେମିତି ତାହା ଯଦି ମୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି ତେବେ ଆପଣ ତାକୁ ପସନ୍ଦ କରିବାରେ ଲାଗିବେ କିନ୍ତୁ କହି ରଖୁଛି ସେ ସମୟ ରେ ପ୍ରିୟା କେବଳ ମୋର ଥିଲା। ତେବେ ଚାଲନ୍ତୁ ତା ବିଷୟ ରେ ଅଳ୍ପ ଜାଣି ନେବା ।

ପ୍ରିୟା ହେଉଛି ସେ ସ୍କୁଲ୍ ର ପ୍ରଥମ ଝିଅ ଯିଏ ରୂପରେ ଗୁଣରେ ଏକ ନମ୍ବର୍ । ବାକି ଝିଅ ମାନେ ମଧ୍ୟ ସୁନ୍ଦର୍ ଥିଲେ କିନ୍ତୁ ପ୍ରିୟା ଠାରୁ କମ୍। ତାର ଧିର କଥା ବାର୍ତ୍ତା ଏବଂ ମଧୁର ବାଣୀ ମନେ ପକେଇଲେ ଆଜି ମଧ୍ୟ ମୋ ମନ କୁ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ତାର ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି । ତାର କୋମଳ ହସରେ କିଛି ଅଲଗା ଭାବନା ଥିଲା। ତାର ଚେହେରା ଦେଖିବାକୁ ମୋତେ ତା ପାଖକୁ ସବୁବେଳେ ଟାଣି ନେଉଥାଏ । ସେ ଯେତେ କ୍ୟୁଟ ସେତେ ଶାନ୍ତ। କାହାକୁ କଥା ପଦେ କହିବାକୁ ଦଶ ଥର ଭାବେ ଏବଂ ଏତେ ଫୁଲେଇ ଯେ କୋଉ ପୁଅ କୁ ଚାହେଁନି। ମୁଁ ଭାବି ନେଇଥିଲେ କେତେ କଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡେ କରିବି କିନ୍ତୁ ପ୍ରିୟା କୁ ମୁଁ ମୋର ଲଭର୍ ନିଶ୍ଚୟ କରିବି । 

ମୋ ବିଷୟରେ କହିବା ଭୂଲିଯାଇଛି, ମୋ ପ୍ରିୟା ଠୁ ସୁନ୍ଦରତା ରେ ସେତେ ଅଧିକା ହାଣ୍ଡସମ ନୁହଁ । ବାପା ମା ବହୁତ୍ ଭାବି ଚିନ୍ତି ଗୌତମ ନାମ ଟିଏ ରଖିଛନ୍ତି । ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ ଥିଲି ଲଭ୍ ଗୁରୁ । ଲଭ ଅଫେଆର୍ ରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାରେ ଗୌତମ ଥିଲା ଏକ ନମ୍ବର୍ ବୋଲି ସାଙ୍ଗ ମାନେ କୁହନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହି କଥା ପାଇଁ ମୁଁ କେବେ କ୍ରେଡିଟ ନିଏ ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କ ସେଟିଂ କରୁ କରୁ ସେ ସମୟରେ ମୁଁ ମୋ ସେଟିଂ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଗଲି । ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କ ଯୋଡ଼ି ମିଶେଇବାକୁ ମୋତେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ସପ୍ତାହ ଲାଗୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ମୋ ମୋ ଯୋଡ଼ି ପାଇଁ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ମାସ ରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ ଲାଗିଗଲା।  

ପାଠ ପଢା ଟାଇମ ଟେବୁଲ୍ ରେ ପ୍ରିୟା କୁ ଦେଖିବା ଥିଲା ମୋର ଗୋଟିଏ ସ୍ପେସିଆଲ ପିରିୟଡ଼। ପ୍ରଥମ ଦିନ ତାର ଚାହାଣି ମୋତେ ଛୁଞ୍ଚି ଫୋଡ଼ିଲା ଭଳି ଅନୁଭବ ହେଲା କିନ୍ତୁ ସେ ଛୁଞ୍ଚି ମୋତେ ଧୀରେ ଧୀରେ ପ୍ରେମାଘାତ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ମୁହଁ କୁ ଫୁଲେଇ ଦେଖେ କିନ୍ତୁ ମୁ ମୋର ଡିଉଟି ରେ କେବେ ଅବହେଳା କରେନାହିଁ। ସବୁବେଳେ ସେ ଆସେ ପ୍ରତିଦିନ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାଏ। ସିନିଅର ବୋଲି ଆମକୁ କିଏ କିଛି କୁହନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ସେ ଫାଇଦାରେ ମୁଁ ମୋ ପ୍ରିୟା କୁ ଲାଇନ୍ ମାରିବାରେ ଅବହେଳା କରିନଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରିୟା ମଧ୍ୟ ଧିରେ ଧୀରେ ଚୁମ୍ବକ ଭଳି ଟାଣି ହେଉଥାଏ ପୁଣି ଶକ୍ତି ହରା ହୋଇ ଫେରି ଯାଉଥାଏ।  

ନବମ ଶ୍ରେଣୀ ର ମଧ୍ଯ ଭାଗରେ ଦିନେ ମୁଁ ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଆସି ନଥାଏ । ମୋର ସମ୍ପର୍କୀୟ ବିବାହ ଭୋଜି କୁ ଯାଇଥିଲି। ସେଦିନ ପ୍ରିୟା ର ଭଲ ପାଇବା ର ପ୍ରମାଣ ପାଇଗଲି। ସେଦିନ ପ୍ରିୟା ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଆସିବା ସମୟରେ ମୋ ଅନୁପସ୍ଥିତ ଦେଖି ତାକୁ ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ ହେଲା । ମୁଁ ଠିଆ ହୋଇ ରହୁଥିବା ସ୍ଥାନ କୁ ବାରମ୍ବାର ଦେଖୁଥାଏ । ସେ ଦିନ ସେ ନବମ ଶ୍ରେଣୀ କୁ ବାରମ୍ବାର ଚାହୁଁଥାଏ। କାଳେ ଲେଟ୍ ରେ ମୁଁ ଆସିବି ବୋଲି ସେ ମୋ ବାଟକୁ ଚାହିଁ ରହିଥିଲା, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନଥାଏ । ଏହି ଗୁପ୍ତ ସୂଚନା ମୋ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ମୋତେ ତା ପର ଦିନ ଜଣାଇଲେ । ଏତିକି ଶୁଣି ମୁଁ ପୁରା ପାଗଳ । ଏତେ ଖୁସି ହୋଇଗଲି ଯେ ମନେ ମନେ ଭାବିଲି ତା ଠାରୁ କିଛି ଶବ୍ଦ ଶୁଣିବା ମୋର ଦରକାର ନାହିଁ । ଏତିକି ଭଲ ପାଇବା ମୁଁ ଚାହୁଁଥିଲି। ପର ଦିନ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ସେହି ଜାଗାରେ ମୁଁ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଥାଏ । ପ୍ରିୟା ଆସିଲା ଏବଂ ମୋତେ ତାର ସେହି ଚାହାଣି ମୋତେ ଆଜି ମନେ ଅଛି ସେ ଚାହାଣି ରେ ମୋତେ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଲା କି ” ଗତ କାଲି ତୁମେ କୁଆଡେ ଯାଇଥିଲ ” ମୁଁ ତାର ଉତ୍ତର ରେ କାନକୁ ଅଳ୍ପ ଛୁଇଁ ଇଶାରାରେ କହିଲି ” ଆଜି ଠାରୁ ସବୁଦିନ ଆସିବି” ଏବଂ ସେ ସ୍ମାଇଲ ଦେଇ କ୍ଲାସ୍ କୁ ଚାଲିଗଲା। ତାର ସେ ସ୍ମାଇଲ ମୋ ପାଇଁ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ସହ ସମାନ ଥିଲା।  

ତାପରେ ପ୍ରେମ ଗାଡି ଟିକେ ଜୋର୍ ରେ ଦୌଡ଼ିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଲା । ପୁରା ସ୍କୁଲ୍ ଜାଣିଗଲେ ଯେ ପ୍ରିୟା ହେଉଛି ଗୌତମ ର ଲଭର୍ । ମୋ ସାନ ଭାଇ ହେଉଛି ପ୍ରିୟା ର କ୍ଲାସ୍ ମେଟ୍ । କ୍ଲାସ୍ ର ସବୁ ଖବର ମୋ ସାନ ଭାଇ ଦିଏ । ପ୍ରିୟା କୁ କିଏ କଣ କହେ, ସାର୍ ଯଦି ପ୍ରିୟା କୁ ଗାଳି ଦେବେ ଏମିତି ସବୁ କଥା ମୋତେ ସେ ଆସି କହେ । ସେ କ୍ଲାସ୍ ରେ ପ୍ରିୟା ଭାଉଜ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । କାରଣ ଭାଇ ଅଛନ୍ତି ନବମ ଶ୍ରେଣୀ ରେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ଅନୁଜ ଭାଇ ଅଛନ୍ତି ତାଙ୍କ କ୍ଲାସ୍ ରେ କିଏ ଆଖି ଉଠେଇ ଦେଖିବାକୁ ସାହାସ ମଧ୍ୟ କରନ୍ତିନି । 

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଚାଲିଗଲା ନବମ ଶ୍ରେଣୀ । ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ରେ ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରିଲି । ସେହି ବର୍ଷ ବୋର୍ଡ ପରୀକ୍ଷା ଯଦି ଭଲ ନ ପଢିବି ତେବେ ନାମ ରଖିବି ଏବଂ ମୁଁ ଏତେ ତା ପ୍ରେମରେ ଏତେ ଲଟ୍ଟୁ ହୋଇଗଲି ଆଉ ଶେଷରେ ମୁଁ ନାମ ନେଲି । ଭଗବାନ ମୋତେ ମୋ ପ୍ରେମ କୁ ପ୍ରମାଣିତ କରିବାକୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ସମୟ ଦେଲେ କିନ୍ତୁ ତାହା ସମ୍ଭବ ହେଲା ନାହିଁ । ମାତ୍ର ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ମୋର ସବୁଠୁ ରୋମାଣ୍ଟିକ ବର୍ଷ ଥିଲା। ମୋର ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନ ଫିକ୍ସ ଥିଲା ମୁଁ ସେଠୀ ଛିଡା ହୋଇ ରହିଥାଏ ସବୁବେଳେ ପ୍ରିୟା କୁ ଆଖି ଠାର ଦିଏ ଏବଂ ସେ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ତାର ପ୍ରତି ଉତ୍ତର ଦେଇଥାଏ । ମୋ ପାଖରେ ମୋ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଠିଆ ହୁଅନ୍ତି। ପ୍ରିୟା କ୍ଲାସ୍ ଭିତରେ ବସି ଥାଏ ଏବଂ ମୁଁ ଯୋଉଠି ଠିଆ ହୋଇଥାଏ ସେହି ସ୍ଥାନ ରୁ ପ୍ରିୟା ର ମୁହଁ ହିଁ କେବଳ ଦେଖାଯାଏ । କେତେ କଡା ସାର୍ କ୍ଲାସ୍ ନିଅନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ମୁଁ କେବେ ଅବହେଳା କରେନି ମୁଁ ମୋ ପ୍ରିୟା କୁ ଦେଖିବା ପିରିଅଡ୍ କେବେ ମିସ୍ କରେନି । ଯେତେବେଳେ ବ୍ରେକ ହୁଏ ସେ ବାହାନା ଖୋଜେ କି ମୋ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେବା ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ତା ସାଙ୍ଗ ସାନି ସବୁବେଳେ ବାରଣ କରେ । ପ୍ରିୟା ରାଗେ କିନ୍ତୁ କାହାକୁ କିଛି କହିପାରେନା। ଆମର ଲଭର୍ ପଏଣ୍ଟ ଥିଲା ଆମ ସ୍କୁଲ୍ ର ନଳକୂପ । ସେଠୀ ସେ ପାଣି ପିଇବା ବାହାନାରେ ଆସେ ଏବଂ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ପାଣି ପିଇବାକୁ ଯାଏ । ସେ ପାଣି ମାରୁଥାଏ ଏବଂ ମୁଁ ପାଣି ପିଇବା ବାହାନାରେ କେବଳ ତାକୁ ହିଁ ଦେଖୁଥାଏ । ବେଳେ ବେଳେ ପାଣି ପିଇବା ଆମର ୫ ମିନିଟ୍ ରୁ ଅଧିକା ହୋଇଯାଏ । ଏତିକି ବେଳେ ମୋର କମିନା ସାଙ୍ଗ ‘ ଜଗା ‘ ସେ ମୋତେ ଚିଡାଏ, ଆଜି ପାଣି ପିଇବା ତୋର ସରିବ ନା ନାହିଁ । ଠିକ୍ ସେହିଭଳି ତା ସାଙ୍ଗ ମାନେ ମଧ୍ଯ ତାକୁ କମେଣ୍ଟ୍ କରନ୍ତି । 

ପ୍ରକୃତ କଥା ହେଲା ଏହି ଠାର ଠାର ରେ ପୁରା ହାଇସ୍କୁଲ ଚାଲିଗଲା କିନ୍ତୁ କେବେ ଭଲରେ ମୁହଁ ଖୋଲି କଥା ହୋଇନୁ। ହଁ ବେଳେ ବେଳେ ଭଲ ଅଛ? କେମିତି ଅଛ? ପଢା ପଢ଼ି କେମିତି ଚାଲିଛି ? ଏତିକି କଥା ରୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ିନି। ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ମଧ୍ୟ ଚାଲିଗଲା। ମୁଁ ବୋର୍ଡ ପରୀକ୍ଷା ରେ ଭଲରେ ନାମ ନେଲି । ଦୁଃଖ ତ ହେଲା କିନ୍ତୁ ସପ୍ଲିମେଣ୍ଟ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇ ପୁଣି ପାସ୍ କରିଲି। ସପ୍ଲିମେଣ୍ଟ ବର୍ଷ ପ୍ରେମ ଗାଡି ଅଳ୍ପ ସ୍ପିଡ୍ ରେ ଚାଲିଲା, କିନ୍ତୁ ଚାଲିଥିଲା।  

ମୋର ଦଶମ ପାସ୍ ପରେ ମୁଁ ସିଧା ପହଞ୍ଚିଲି କଲେଜ୍ ରେ କିନ୍ତୁ ତାର ଦେଖା ମିଳିଲାନି କାରଣ ତାଙ୍କ ବାପାଙ୍କ ଅନ୍ୟ ଏକ ସ୍ଥାନ କୁ ପୋଷ୍ଟିଂ ଆସିଗଲା । ପ୍ରାୟ ୭ ମାସ ପରେ ତା ସହିତ ପୁଣି ଦେଖା ହେଲା ଅନ୍ୟ ଏକ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ସେ କିଛି କାମ ପାଇଁ ଆସିଥିଲା। ସେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋ ସାନ ଭାଇ ସହିତ କିଛି କାମ ପାଈଁ ଯାଇଥିଲୁ । ସେଠୀ ଅଳ୍ପ କଥା ହେଲି। ପରେ ଜଣା ପଡିଲା ସେ କଲେଜ୍ ନ ପଢ଼ି ତାର ଅଜା ପାଖକୁ ବୁଲିବାକୁ ଯାଇଛି । ମୁଁ ତାର ଗାଁ କୁ ପ୍ରତିଦିନ ଯାଏ କିନ୍ତୁ ତାର ଦେଖା ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ ନ ଥାଏ । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମୋର +୨ ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ ସରିଗଲା । +୨ ଦ୍ଵିତୀୟ ବର୍ଷ ଜଣା ପଡିଲା ଯେ ସେ ଗାଁ କୁ ଆସିଛି ବୋଧେ କଲେଜ୍ ପଢ଼ିବାକୁ ଇଛା ରଖିଛି । ମୋ ମନରେ ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା । ସେତେବେଳେ ପ୍ରତିଦିନ ମୁଁ ତାର ଗାଁ କୁ ବୁଲିବାକୁ ଯିବା ମୋର ସଂଧ୍ୟା ଭ୍ରମଣ ଥିଲା । ସେ ମଧ୍ୟ ତା ଘର ଆଗରେ ମୋତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାଏ । ଏମିତି ଚାଲିଲା ଅଳ୍ପ ଦିନ । 

ମୋ ଗାଁ ପାଖ କିଛି ଦୂରରେ ଅନ୍ୟ ଏକ କଲେଜ୍ ଖୋଲିଲା । ମୋ ସାଙ୍ଗ ଆକାଶ ସେହି କଲେଜ୍ ର ସାର୍ ଙ୍କ ସହିତ ଭଲ ପରିଚିତ । ସେହି କଲେଜ୍ ରେ ଜଏନ କରିବା ପାଇଁ ନୂଆ ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ ଦରକାର । ସେଥିପାଇଁ ସେ ସିଧା ପହଞ୍ଚିଛି ପ୍ରିୟା ଘରେ । ଯୋଉ ଦିନ ଆକାଶ ତା ଘରେ ପହଞ୍ଚିଛି। ଆକାଶ କବାଟ ଠକ୍ ଠକ୍ କରିଲା । ପ୍ରିୟା ର ମା କବାଟ ଖୋଲି ପଚାରିଲା । ଆକାଶ ତାର ପରିଚୟ ଦେଲା । ପ୍ରିୟା ର ମା ପ୍ରିୟା କୁ ଡାକି କହିଲା ‘ ପ୍ରିୟା ତୋ ସାଙ୍ଗ କିଏ ଆସିଛି ‘ ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ପ୍ରିୟା ପଚାରିଲା କିଏ ଗୌତମ ଭାଇ ? କିନ୍ତୁ ମା କହିଲେ ନା ତୋ ସାଙ୍ଗ ଆକାଶ ଆସିଛି ଏତିକି ଶୁଣି ପ୍ରିୟା ର ମନ ଅଳ୍ପ ଖରାପ ହେଲା ଏବଂ ଆକାଶ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେଲା କିନ୍ତୁ ତାର ଇଚ୍ଛା ନଥିଲା କଲେଜ୍ ପଢ଼ିବାକୁ।   

କିଛି ଦିନ ପରେ ଆକାଶ ମୋତେ ଏହି କଥା କହିଲା ମୁଁ ଯାଇଥିଲି ପ୍ରିୟା ଘରକୁ କିନ୍ତୁ ସେ କିଛି କହିଲା ନାହିଁ ଚାଲ ପଚାରି ବୁଝିବା । ମୁଁ ମଧ୍ଯ ସୁଯୋଗ ଖୋଜୁଥିଲି । ସେହି ବାହାନାରେ ମୋତେ ତା ଘରକୁ ବୁଲି ଆସିବି । 

ଆମେ ତା ପର ଦିନ ସ୍ଥିର କରିଲୁ ଏବଂ ପ୍ରିୟା ଘରକୁ ଯିବୁ ବୋଲି। ପ୍ରିୟା ଘରକୁ ଗଲୁ ସେଠୀ ଅଳ୍ପ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ହେଲା । ପ୍ରିୟା ର ନଜର କେବଳ ମୋ ଉପରେ ଥାଏ । କିଛି ସମୟ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ପରେ ପ୍ରିୟା କହିଲା ଠିକ୍ ଅଛି ଯଦି ମୋର ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତେବେ ତମକୁ ଜଣେଇବି କହିଲା । ଆମେ ଫେରି ଆସିଲୁ। କିନ୍ତୁ ମୋର ବହୁତ୍ ଇଛା ଥିଲା ପ୍ରିୟା ସାଙ୍ଗରେ ଆଉ ଥରେ ଦେଖା ହୁଏ ଏବଂ ତା ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହୁଏ । 

ଏମିତି ଦୁଇ ଦିନ ତା ଘର ଆଡେ ଭ୍ରମଣ ପରେ ମୁଁ ସାହାସ କରି ତା ଘର କୁ ଗଲି । ସେଠୀ ପ୍ରିୟା ର ମା କବାଟ ଖୋଲିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ପରିଚୟ ଦେଇ ଭିତରକୁ ଗଲି । ମା’ ଆମ ଦୁଇଜଣ କୁ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଦେଲେ ଏବଂ ସେ ରୋଷେଇ କାମ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲେ । ପ୍ରକୃତ ରେ ସେହି ଦିନ ମୋତେ ଅନୁଭବ ହେଲା ଯେ ମୋର ଭଲ ପାଇବା ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବଞ୍ଚି ରହିଛି । 

ପ୍ରିୟା : ତମକୁ ଆଜି ଆମ ଘରେ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲି।
ଗୌତମ: କାହିଁକି ଆଗରୁ ଖୁସି ନଥିଲ କି??
ପ୍ରିୟା: ନା, ସେମିତି ନୁହଁ, ଆଜି ବହୁତ୍ ଖୁସି।
ଗୌତମ: ସତରେ??
ପ୍ରିୟା: ତମକୁ ବିଶ୍ୱାସ ହେବନି, ଜାଣିଛ ସେଦିନ ଆକାଶ ଆମ ଘରକୁ ଆସିଥିଲା, ମୁଁ ଭାବିଲି ତମେ ଆସିଥିବ ବୋଲି । ମୁଁ ତମ ନାମ ନେଇ ମା କୁ ପଚାରିଲି କିନ୍ତୁ ଆକାଶ ର ନାମ ଶୁଣି ବିରକ୍ତ ଅନୁଭବ ହେଲା । 
ଗୌତମ: ଥେଙ୍କ୍ ୟୁ ?? (ମନେ ମନେ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଉଥିଲି, ମୋତେ ଅନୁଭବ ହେଲା ଯେ ପ୍ରକୃତ ମୋ ପ୍ରେମ ସାର୍ଥକ ହୋଇଗଲା)
ପ୍ରିୟା: ଥେଙ୍କ୍ ୟୁ କଣ ପାଇଁ?? 
ଗୌତମ: ବହୁତ୍ ଖୁସି ଲାଗିଲା , ତମ ପାଖରୁ ଏହି କଥା ଶୁଣି । 
ପ୍ରିୟା: ଜାଣିଛ ସ୍କୁଲ୍ ରେ ତମ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେବାକୁ କେତେ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି କିନ୍ତୁ ସେ ସାନି ପାଇଁ ମୋର ସବୁ ଇଚ୍ଛା ମାଟି ରେ ମିଶି ଯାଉଥିଲା । ବହୁତ୍ ବାହାନା ଖୋଜେ ତମକୁ ଦେଖିବାକୁ । ତମର ବାରଣ୍ଡା କଣ ରେ ଠିଆ ହୋଇ ଆଖି ଠାର ଦେବା ଏବଂ ଆଖି ମାରିବା ଆଜି ମଧ୍ଯ ମନେ ପଡେ । ସତରେ ତମକୁ ବହୁତ୍ ମିସ୍ କରୁଥିଲି ।
ଗୌତମ: ତେବେ କହୁ ନଥିଲ କଣ ପାଇଁ ? 
ପ୍ରିୟା: ସାହାସ ନଥିଲା । 

ଏମିତି ବହୁତ୍ କଥା ହେଲୁ । ସେଦିନ ଆମେ ପୁରୁଣା ସ୍କୁଲ୍ କଥା ହେଲୁ। ଶେଷରେ ସେ ମୋତେ କହିଲା ଆକାଶ କୁ ମନା କରିଦେବ ମୋର ଆଉ କଲେଜ୍ ପଢ଼ିବା ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ । ଏତିକି ଶୁଣି ଆସି ମୁଁ ଆକାଶ କୁ କହିଲି ସେ କଲେଜ୍ ପଢ଼ିବାକୁ ଇଛା କରୁନି । ସେଦିନ ରାତିରେ ମୁଁ ତାକୁ ପୁରା ରାତି ସ୍ଵପ୍ନ ରେ କେବଳ ତାକୁ ହିଁ ଦେଖିଛି ।

ଏମିତି ପ୍ରତିଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଭ୍ରମଣ କରେ ଏବଂ ଚାଲିଥାଏ ପୁରୁଣା । ଆଖି ଠାର । ଦେଖୁ ଦେଖୁ +2 ଦ୍ଵିତୀୟ ବର୍ଷ ଅତିକ୍ରମ କଲା ।
+3 ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ ମୋ ଜୀବନରେ ବିଚ୍ଛେଦ ଶବ୍ଦ ର ଅର୍ଥ ବୁଝିପାରିଲି ।  

ଏମିତି କିଛି ଦିନ ଚାଲିଲା କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନା ମୁଁ ତାକୁ ଆଈ ଲଭ୍ ୟୁ କହିଛି ନା ସେ ମୋତେ?? କିନ୍ତୁ ଆମ ପ୍ରେମ ଅଧୁରା ହୋଇ ରହିଗଲା । ସେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲା ମୁଁ କାଳେ କହିବି କିନ୍ତୁ ମୋର ମଧ୍ୟ ବୟସ ସୀମା ଏତେ ଅଗ୍ରସର ହୋଇ ନଥିଲା ଯେ ମୁଁ ବିବାହ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବି କିନ୍ତୁ ତାର ବିବାହ ଠିକ୍ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ତାର ବିବାହ କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ବହୁତ ଦୁଃଖୀ ହେଲି କିନ୍ତୁ କିଛି କହିପାରିଲି ନାହିଁ । ସେ ମୋତେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପତ୍ର ଦେଇଥିଲା । ସେତେବେଳେ ମୋ ପ୍ରେମ କୁ ବଞ୍ଚେଇ ରଖିବା ସ୍ମୃତି ରେ ତା ପାଇଁ ଦାମୀ ଉପହାର ନେଇ ପହଞ୍ଚିଲି ତାର ବିବାହ ଉତ୍ସବ ରେ । ସେଠୀ ମୋ ଆଖିରେ ଲୁହ ଆସି ଯାଉଥାଏ । ନିଜକୁ ବହୁତ୍ ଭୁଲ ମନେ କରିଲି। ମନେ ମନେ ଭାବିଲି କାଳେ ମୁଁ ଯଦି କହିଥାନ୍ତି ତେବେ ମୋ ପ୍ରିୟା ମୋତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତା କିନ୍ତୁ ତାହା ଥିଲା ମୋର ପ୍ରଥମ ଭୁଲ । ଦାମୀ ଉପହାର କୁ ତାର ସାନ ଭଉଣୀ ହାତରେ ଦେଇ ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ ଧରି ଫେରିଗଲି ନିଜ ଘରକୁ।  

ଆଜି ସେ ବିବାହ କରି ନିଜ ଜୀବନରେ ଖୁସିରେ ଅଛି କିନ୍ତୁ ମୁଁ ମୋର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ କୁ ଏବେ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକେଇଲେ ଅଳ୍ପ କଷ୍ଟ ହୁଏ କିନ୍ତୁ ଭୁଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । ମୋର ପ୍ରେମ ଏକ ଅଧୁରା ମୟ ହୋଇ ରହିଗଲା ନା ସେ କହିଲା ଏବଂ ନା ମୁଁ କହିପାରିଲି…………

True love never end…..

This story based on Goutam’s Life !!!!

By. Nilamadhab Bhuyan




If you like this story so comments your words.

ଅଲେଖା ପୃଷ୍ଠା (An unwrittenable Pages)




ଜିବନରେ ମହାବାର୍ତ୍ତା ସ୍ମୃତି ସମୂହ କୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଏହି ରଣାଙ୍ଗନା ପୃଥିବୀ ରେ ମୃତ୍ୟୁ କୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଜୀବନ ର ମହା ପରୀକ୍ଷା ରେ ଚଉଁରା ମୂଳେ ସଂଜ ସଳିତା ର ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି,ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ,ଅନେକ ଭାବନା ଜୀବନର ଶୂନ୍ୟ ଭବିଷ୍ୟତ କୁ ସମର୍ପି…. ମହାନ୍ କରିଦେଲେ । ସମୟର ବାଲିବନ୍ଧ ଉପରେ ମୋ ପାଇଁ ଯେଉଁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଅକ୍ଷରରେ ଖୋଜିତ ମହମ ପ୍ରତି ମୃତ୍ତି ପାଖରେ ଯେଉଁ ଫୁଲ- ଧୂପ ଦୁଇଟୋପା ଲୁହ; ମୋ ଆତ୍ମାକୁ ବିଭୋର କରିଦେଲା ।

କେହି ଜଣେ ସହୃହୟ ସହକର୍ମୀ ଜଣେ… ହାତ ଧରୁଥାଏ, ଆଖି ଲୁହରେ ଟଳମଳ ହୋଇଯାଏ, ” ମୋ ପାଖରେ ତାଙ୍କ ଡାଇରୀ ଟି ରହିଯାଇଥିଲା” କହି ଜଣେ ତାଙ୍କ ଡାଇରୀ ଟି ଉଚିତ୍ ଠିକଣା ରେ ଦେଇଗଲେ ତାଙ୍କ ମା ଙ୍କ ପାଖରେ। ମନେ ହୁଏ ସେହି ଦୁଇ ଟୋପା ଲୁହ ହିଁ ଥିଲା ତାଙ୍କ ଆତ୍ମୀୟତା ଏକ କଠୋର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ।


ଧିରେ ଶାନ୍ତ ଶୀତ ସନ୍ଧ୍ୟା ରେ ତାଙ୍କ ଡାଇରୀ ଟି ଦେଖିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନ କୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିଚାଲିଛନ୍ତି। ଟୋପା ଟୋପା ଲୁହ ର ଲୁଣିଆ ସ୍ଵାଦ ଓଠ କୁ ଛୁଇଁଯାଏ। ଅଳ୍ପ ଥଣ୍ଡା ରେ ବସି ପଡ଼ିବାକୁ ଯେଉଁ ଅଦମ୍ୟ ଚେଷ୍ଟା ସାଥ ଦେଉନି ପେଜୁଆ ଆଖି କୁ ଈଷତ୍ ଅନ୍ଧାର ରେ । ଛାତିରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଯେତେବେଳେ ରାତ୍ରି ର ବୟସ ବଢିଯାଏ, ଆଖିପତା ନିଦେଇ ଆସନ୍ତି ଆଉ ସକାଳ ର ଅନେକ ରଙ୍ଗୀନ୍ ସ୍ବପ୍ନ କୁ ଅଧା ଗଢା କରି ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ଟାଣି ଦିଏ।ପୁଣି ସେହି ପୁରୁଣା ହସ – ଆଖି ରୁ ଲୁହ ପୋଛି ବଢାଇ ଦେଲେ ୨୫ ପୃଷ୍ଠା ର ଜୀବନ୍ତ କାହାଣୀ ।

ଚାରି ପାଞ୍ଚ ଧାଡ଼ିରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିଭାଷା ।

” ମା” ମୁଁ ଆଜି ଭାରି ଖୁସି “

“ମା ତୁମ ସହ କଥା ହେବାକୁ ବହୁତ୍ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା କିନ୍ତୁ ସମୟର ଅଭାବ ଥିଲା। କାଲି ଜଣକ ସହକର୍ମୀ ଙ୍କ ମହାଯାତ୍ର ରେ…….. ତାଙ୍କରି ଘରକୁ ଯାଇଥିଲି । ଥକି ଯାଇଛି ମା ।”

“ସତରେ ଆଖିରୁ ଲୁହ ସିନା ପୋଛି ଦେଇ ପାରୁଛି- ମନର କୋହକୁ ସିନା ହୃଦୟରୁ ପଥର କରି ଚାପିଦେଇ ପାରୁଛି କିନ୍ତୁ କେତେ ନିଷଃହାୟ ଏ ସମୟ “

ପାଞ୍ଚଟି ପୃଷ୍ଠା ପରେ ଲେଖାଥିଲା କେବଳ ଗୋଟିଏ ଧାଡ଼ି ଓଲଟାଇ ଚାଲିଲି……

“ମା ମୋତେ ଭାରି ଭୋକ ଲାଗିଲାଣି ।”

“ମା……. ତୁମ ସେହ୍ନ ପ୍ରେମ ଭଲପାଇବା- ମୋ ଜୀବନକୁ ଏକ ନୂଆ ସୂର୍ଯ୍ୟଟିଏ ଉଦୟ କରିଦେଲା । ତୁମେ ହିଁ ମୋ ଜୀବନର ସବୁକିଛି….. ମୋତେ ଯେତେ କଷ୍ଟ ହେଲେବି କିଛି ବାଧେ ନାହିଁ ତୁମ ଆଶୀର୍ବାଦ ରୁ… ତୁମ କଥା ମନେ ପଡିଗଲେ ଏତେ ମଧୁରୀମା ଭରିଯାଏ ; ମୋ ଦେହରେ ଏତେ ସାହସ ଏତେ ଧର୍ଯ୍ୟ ଆସେ ଯେ ଚରମ ସତ୍ୟ ମୃତୁକୁ ପଦାଘାତ କରିଦେବି “

“ମା……. ତାଙ୍କ ସହ କଥା ହୋଇଥିଲି,, ମୋତେ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟକଟି ପରିସ୍ଥିତି ବିଷୟରେ ବହୁତ କିଛି କହିଲେ ।

“ମା ମୁଁ ଆସୁଛି !!! “

ବାସ୍ ଆଉ ଅଳ୍ପ କେତେକ ବହୁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କଥାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ଡାଇରୀ ଟି ।

“ମା ମୁଁ ଆସୁଛି”

। ଏହା ମୋ ଜୀବନର ଶେଷ ଲେଖା ପାଲଟିବ ନା ଏମିତି ଲେଖି ଚାଲିଥିବି ଜାଣିନି।

ଲୁହ ର ସାଗରରେ ଭସାଇ ଦେଇ ତିରଙ୍ଗାର ପତାକା ତଳେ ଚିରନିଦ୍ରା ର ଅଫେରା ରାସ୍ତାର ପଥିକ ଟିଏ ହୋଇ । ସ୍ତବ୍ଧ ତା …… ଶୂନ୍ୟତା……. ଭିତରେ ଜୀବନର ଗତିପଥ ହୋଇ ରହିବାକୁ ଭାରି ଇଚ୍ଛା ।

ସେହି ଗର୍ବ ଓ ସାହସ – ସେ ଦିନର ଅସରନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ ଭିତରେ ଇତିହାସ ସୃଷ୍ଟି କରି ସେହି ଭୌଗଳିକ ସ୍ଥାନରେ ହିଁ ରହିଗଲା ।

କ୍ରମଶଃ….


ପୁଲୱାମା ରେ ସହିଦ୍ ହୋଇଥିବା ବୀର ଯବାନ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ହୃଦୟରୁ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ।🙏🙏🙏


ମନୋଜ କୁମାର ବେହେରା ଙ୍କ
ସଙ୍କଳନ ରୁ….



College Picnic (Part-1)


College Picnic (Part-1)
College Picnic (Part-1)



ରବିବାର ସକାଳୁ କଲେଜ୍ ପିକନିକ୍ ପାଇଁ ଆୟୋଜନ ହେଲା । ସେଦିନ ସକାଳୁ ବାପା ନିଜ ଧଡ଼ିଆ ସ୍କୁଟର ରେ ମୋତେ ଆଣି ବସ୍ ପାଖରେ ଛାଡି କହିଲେ । ତୋ ଦେହର ଯତ୍ନ ନେବୁ ଏଣୁ ତେଣୁ କିଛି ଜିନିଷ ଖାଇବୁ ନାହିଁ । ପାଣି ପୁରୀ ଯଦି ଖାଇବୁ ତେବେ କମ୍ ଖାଇବୁ । ମୋ ପାଖରେ କେବଳ ହଁ ଆଉ ନାହିଁ ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ କିଛି ଶବ୍ଦ ନଥିଲା । ସରିତା ଦଉଡ଼ି ଦଉଡି ଆସି ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ପକେଇ କହିଲା ଆବେ ଚଣ୍ଡୀ ତୁ କେତେବେଳେ ଆସିଲୁ । ମାଧବୀ ସରିତା କୁ ଠାର ରେ ମନା କରୁଥାଏ । ହଠାତ୍ ସରିତା ର ନଜର ବାପା ଉପରେ ପଡ଼ିଲା । ସେ ଏତେ ଚାଲାକ୍ ଯେ କଥା କହିବାରେ ଏକ ନମ୍ବର। ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବାପାଙ୍କ ଗୋଡ ଛୁଇଁ ପ୍ରଣାମ କରି କହିଲା “ମଉସା ନମସ୍କାର” ଭଲ ହେଲା ତମେ ମାଧବୀ କୁ ନେଇ ଆସିଲ ସେ ଯଦି ଆସି ନଥାନ୍ତା ତେବେ ମୋର ଟୁର ଟା ବେକାର ଯାଆନ୍ତା।( ମୁଁ ପିକନିକ୍ ଯାଏ ବାପା ଙ୍କ ଟଙ୍କା ଟିଏ ମଧ୍ୟ ଇଛା ନଥିଲା, ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ ରେ ବୁଝେଇ ଆସିଛି) ସରିତା ପୁଣି କହିଲା ମଉସା ତମେ ଯାଅ ଆମେ ଶୀଘ୍ର ବୁଲାବୁଲି କରି ଆସିଯିବୁ। ମୁଁ ବାପା ଙ୍କ ପାଦ ଛୁଇଁ ବସ୍ ରେ ଚଢ଼ିଲି।

ପାଞ୍ଚଟା ରେ ବସ ବାହାରିଲା। ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ଘଣ୍ଟା ପରେ ଗାଡ଼ି ରହିଲା । ସାର୍ କହିଲେ “ପିଲାମାନେ ଜଳଖିଆ ଏବେ କରିବା ନା ଆଉ କିଛି ସମୟ ପରେ । କିନ୍ତୁ ବସ୍ ରେ ପ୍ରାୟ ପିଲା ନିଦରେ ଥିଲେ । ସାର୍ ଥରେ କହି ଚୁପ୍ ରହିଲେ । ଗାଡି ପୁଣି ଚାଲିଲା । ଦିନ ୯ ଟା ରେ ଗୋଟିଏ ଜଳଖିଆ ଷ୍ଟଲ୍ ପାଖରେ ଗାଡି ରହିଲା । ପୁରୀ ଉପମା ର ବାସ୍ନା ରେ ପେଟ ପୁରିଯାଉଥିଲା। ସମସ୍ତେ ମନ ଖୁସିରେ ଜଳଖିଆ କଲେ । ଆମ ଵସ୍ ପୂର୍ବରୁ ଅନ୍ୟ ଏକ ବସ୍ ର ପିଲାମାନେ ଜଳଖିଆ କରୁଥିଲେ। ହଠାତ୍ ଗୋଟିଏ ବାଳୁଙ୍ଗା ଆସି ମୋ ଗୋଡ଼ ଉପରେ ଗୋଡ଼ ରଖିଦେଲା। ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ଗୋଟିଏ ଚାପୁଡା ଦେଇଥାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାର ମୁହଁ ଆଉ “Sorry” “Sorry” ଶବ୍ଦ ରେ ମୁଁ ଟିକେ ତରଳି ଗଲି କିନ୍ତୁ ବହୁତ୍ ରାଗ ହେଉଥିଲା । ସେ ଜଳଖିଆ ସରିଯିବ ଭାବି ଷ୍ଟଲ୍ ଆଡ଼କୁ ମାଡ଼ି ଆସିଥିଲା। ମନେ ମନେ ଭାବିଲି । ତୁ ଆଜି ବଞ୍ଚିଗଲୁ ରେ ବାଳୁଙ୍ଗା କେବଳ ତୋ Handsome ଚେହେରା ଯୋଗୁଁ । ମନେ ମନେ ତାକୁ କ୍ଷମା ଦେଇ ଜଳଖିଆ କରି ଆସିଲି । ସମସ୍ତେ ଜଳଖିଆ ସାରି ବସ୍ ରେ ବସିଲେ । ଗାଡ଼ିରେ ଗୀତ ବାଜିଲା ସମସ୍ତେ ନାଚିବାକୁ ଲାଗିଲେ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସିଟ ରେ ବସି ଦେଖି ହସୁଥାଏ । କିଛି ସମୟପରେ ଗୋଟିଏ ମନ୍ଦିର ଆସିଲା ସେଠି ବସ୍ ରହିଲା ସମସ୍ତେ ସେ ମନ୍ଦିର କୁ ଗଲେ । ସେ ମନ୍ଦିର ରେ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଗଛ ଏବଂ ଫୁଲ ଗଛ ଲାଗିଥିଲା। ମନ୍ଦିର ଭିତରର କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦର ଥିଲା । ମନ୍ଦିର ବାହାରେ ବୁଲି ବୁଲି ସମସ୍ତେ ଭିତରକୁ ଗଲେ । ମନ୍ଦିର ଭିତରେ ପୂଜା ଥାଳି ଦେଇ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି ଉଠି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ସେ ବାଳୁଙ୍ଗା ମୋ ସାମ୍ନାରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛି । “ଆୟୁଷ୍ମତି ଭଵଃ କହିଲା” ଏତିକି ଶୁଣି ଖୁସି ତ ଲାଗିଲା କିନ୍ତୁ ରାଗ ମଧ୍ୟ ଲାଗିଲା କାରଣ ସେ ମୋ ଆଗରେ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଲା ଭଳି ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲା । ପାଟି କରି କହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲି କିନ୍ତୁ ସେ ବାଳୁଙ୍ଗା ମୋତେ କହିଲା ଧିରେ କୁହ ଏଠି ସମସ୍ତେ ଶୁଣିବେ । ମୁଁ ଶାନ୍ତ ହୋଇଗଲି । ପୂଜାରୀ ଠାରୁ ପୂଜା ଥାଳି ନେଇ ବାହାରକୁ ଆସିଲି । ସରିତା ପଚାରିଲା “କିଏ ଲୋ ୟେ” ତୋ ପଛେ ପଛେ ହେଉଛି । ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ସେ ବାଳୁଙ୍ଗା କହିଲା ମୁଁ ମାନସ ! କହି ଆଗକୁ ହାତ ବଢ଼ାଇଲା!! ଆଉ ତମ ନାମ ଟି ଜାଣିପାରେ କି? ରାଗରେ ମୁଁ କହିଲି, ମୁଁ ଅଚିହ୍ନା ଲୋକଙ୍କ ସହ ହାତ ମିଶାଏ ନାହିଁ । ଆଛା ହଉ ଠିକ ଅଛି, କିଛି କଥା ନାହିଁ, ତୁମ ନାମ ତ କହିପାରିବ ନା ? କାହିଁକି କହିବି?? ତାପରେ ତମର ପ୍ରୋବେଲମ କଣ କୁହ ? ଯୋଉଠି ଯାଉଛି ସେଠୀ ସ୍ପାଇଡର ମ୍ୟାନ ଭଳି ପହଞ୍ଚି ଯାଉଛ ? ସେ କହିଲା ଯାହା ହେଉ ମୋତେ ସ୍ପାଇଡର ମ୍ୟାନ ନାମ ଟା ତ ମିଳିଲା  । ସେ ବାଳୁଙ୍ଗା କହିଲା ପ୍ରକୃତରେ ତୁମେ ଭୁଲ ଭାବୁଛ । ଏଇଟା ହେଉଛି ଆମ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ।  ଯୋଉଠି ତମ ବସ୍ ସେଠୀ ଆମ ବସ୍ ମୁଁ କଣ କରିବି ଯେ । ସରିତା କହିଲା ଚାଲ ଲୋ, ଟୋକା ମାନଙ୍କ ର କାମ ସେଇୟା । ସରିତା ଏବଂ ମୁଁ ସେଠୁ ଚାଲିଗଲୁ । ସେଠୁ ବୁଲା ବୁଲି ସାରି ବାହାରିଗଲୁ । ଅନ୍ୟ ଏକ ଜାଗା ବୁଲିବା ପାଇଁ। ମୋର ମୁହଁ ଟିକିଏ ଶୁଖିଯାଇଥିଲା। ସାଙ୍ଗମାନେ ମୋତେ ଦେଖି ପଚାରିଲେ ଆରେ ମାଧବୀ କଣ ହେଲା ତୋର ମୁହଁ ଶୁଖିକି ଲେମ୍ବୁ ଭଳି ହେଇଯାଇଛି । ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ମୁରୁକି ହସିଦେଲି ଆଉ କହିଲି ନାହିଁ କିଛି ନାହିଁ ଛାଡ଼ ସେ କଥା । ହଉ ଆସେ ଟିକିଏ ନାଚିବୁ ଆସେ । ଇଚ୍ଛା ନଥିଲା, କହିଲି,  ତୁମେମାନେ ସବୁ ନାଚ ମୁଁ ଦେଖିବି । ସରିତା କହିଲା ମାଧବୀ ତୁ ବହୁତ ଚାଲାକ ନୁହଁ??  ବସିକି ହିଁ ଦେଖିବୁ,  ଆସେ ତୁ ବି ଆସେ (ହାତ ଧରି ଟାଣିଲେ) ନାଚିବୁ । ମୋ ସହ ସବୁ ସାଙ୍ଗ ନାଚିବାକୁ ଲାଗିଲେ ବହୁତ ମଜା ମସ୍ତି କରି କିଛି ସମୟପରେ ଗୋଟିଏ ନଦୀ କୂଳ ଦେଖି ବସ୍ ରହିଲା । ସେଠୀ ରୋଷେଇ କରିବା ପାଇଁ ଆୟୋଜନ ହେଲା। ସେଠି ରାନ୍ଧୁଣିଆ ରୋଷେଇ କରିଲା।  ବାକି ସାଙ୍ଗମାନେ କିଏ ଚାଟିଙ୍ଗ ରେ ତ କିଏ ଫେସବୁକ୍ ରେ ଖେଳିବାକୁ ଲାଗିଲେ ତ କିଏ ମୋବାଇଲେ ଭିଡିଓ କଲ୍ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ  କିନ୍ତୁ ମୁଁ ପେପର ପଢିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ । କିଛି ଦୂରରେ ମାନସ ଯୋଉ ବସ୍ ରେ ଆସିଛି, ସେଇ ବସ୍ ବି ସେଠି ରହିଲା। ସେ ବସ୍ ରେ ଥିବା ପିଲାମାନେ ସେଠୀ ରୋଷେଇ କରିବା ପାଈଁ ଲାଗିଲେ । ମାନସ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହ ବୁଲାବୁଲି କରିବା ବେଳେ ତା ନଜର ମୋ ଉପରେ ପଡିଗଲା ଆଉ ଖୁସିରେ ମୋ ପାଖରେ ହାଜର । ସାଙ୍ଗମାନକୁ ସେଠି କଣ ଫୁସୁରୁ ଫାସର୍ ହୋଇ ସେଠୁ ଚାଲିଆସିଲା । ମୁଁ ବସିଥିବା ଜାଗାରେ ପଛପଟୁ ଆସି କହିଲା ହାଏ.. । ମୁଁ ଅଳ୍ପ ଡରିଯାଇ ଉଠିଲି, ଦେଖିଲି ମାନସ । ଆଛା ତୁମେ ମୋ ପଛେ ପଛେ, ଏଠି ବି ଆସିଗଲଣି । ରାଗରେ ପଚାରିଲି କଣ ଚାହୁଁଛ କହିଲ ? କାହିଁକି ମୋ ପଛରେ ପଛରେ ଆସୁଛ କହିଲ । ମୋତେ ଯେମିତି ଝିଅ ଭାବୁଛ ନା ମୁଁ ସେମିତିକା ଝିଅ ନୁହଁ ବୁଝିଲ ? ବହୁତ କଥା କହିଗଲି । ମାନସ ଚୁପ୍ ହୋଇ ଶୁଣୁଥାଏ ଆଉ ମୁରୁକି ହସୁଥାଏ । କଣ ମାଡ଼ମ ତୁମର ସରିଲା ତ ମୋତେ ବି ଟିକିଏ କହିବାକୁ ଦେବ କି । ମୁଁ କହିଲି କଣ କହିବ ତୁମେ କିଛି କହିବା ଦରକାର ନାହିଁ । ଏତିକି କହି ସେଠୁ ମୁଁ ଚାଲି ଆସିଲା ବେଳେ ମାନସ ମୋର ହାତ ଟିକୁ ଧରିନେଲା । ମୋର ହାତ ଧରିବା ପରେ ମୋର ରାଗ ଭୀଷଣ ରୂପ ଧାରଣ କରିଲା । ମୋ ହାତ ଧରିବାକୁ ସାହାସ କେମିତି କଲ?  ମୋ ହାତ ଛାଡ଼ । ମାନସ ହାତକୁ ଛାଡିଦେଲା,  ଆରେ ବାବା ତୁମେ ଝିଅ ନୁହନ୍ତ, ଗୋଟେ ନିଆଁ ଖଣ୍ଡ । ମୋତେ ବି ଟିକେ କହିବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳିବ କି ମାଡ଼ମ? ସରିତା ଦଉଡ଼ି ଆସି ପହଁଚିଲା । ମୋର ଟିକେ ସାହାସ ହେଲା । ସରିତା କହିବାକୁ ଲାଗିଲା , ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ତମେ ମାଧବୀ କୁ ଦେଖି ତମ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ କଣ କଥା ହେଉଥିଲ ଏବଂ ପରେ ସିଧା ଏଠି ?? ମାନସ ହଁ, ତମ ସାଙ୍ଗ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେବା ପାଇଁ ମିଛ କହି ଆସିଲି । ରାଗରେ ମୁଁ କହିଲି, ମୋ ପାଖରେ ସମୟ ନାହିଁ କଣ କହିବାର ଅଛି ଜଲଦି କୁହ । ହଉ ଠିକ ଅଛି ଶୁଣ, ମୁଁ ମାନସ !! ମୁଁ ବି ତୁମ ଭଳି ବୁଲିବା ଲାଗି ଆସିଛି, ମୁଁ ତୁମ ପଛରେ ପିଛା କରି କରି ଆସୁନି ତୁମ ବସ୍ ଯୋଉଠି ରହୁଛି ଆମ ବସ୍ ମଧ୍ୟ ସେଠି ରହୁଛି । ଆଉ ଆମ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଦେଖା ମଧ୍ୟ ହେଇଯାଉଛି  । ହଉ Sorry.  ମୁଁ ଆଉ ତମକୁ ଦେଖା କରିବିନି, ପ୍ରମିସ.. ଏବେ ତ ତୁମ ନାମ କହିପାରିବ ନା ।  ମୁଁ ମାଧବୀ !! ବହୁତ ବଢିଆ, ମୁଁ ମାନସ !! ଏବେ ତ ସାଙ୍ଗ ହେଇପାରିବ ନା ? (ହାତ ବଢ଼େଇ) । ସାଙ୍ଗ କଣ ପାଇଁ, ତମେ ତ ପ୍ରମିସ୍ କରିଲ, ପୁଣି ହାତ ବଢ଼େଇଲ କାହିଁକି । ଆରେ ଏଠି ଯେତେ ସମୟ ରହିବା ସେତେ ସମୟ ସାଙ୍ଗ ହେଇଗଲେ ଅସୁବିଧା କଣ?? ମୁଁ ହାତ ମିଶେଇଲି, ସରିତା ଫୁଲେଇ ମଧ୍ୟ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା, ମୁଁ ସରିତା, ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ହାଣ୍ଡ ସେକ କରିବନି? ମାନସ ସରିତା ସହ ହାତ ମିସେଇଲା। ସେଠୀ ଯେତେ ସମୟ ରହିଲୁ ସେତେ ସମୟ ମାନସ କେବଳ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଥାଏ କିନ୍ତୁ ଆମ ମଝିରେ ଷଣ୍ଢ ହୋଇ ସରିତା ରହୁଥାଏ । ମାନସ ମୋ ପାଇଁ Kurkure, Lays ଆଣେ କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମେ ଖଣ୍ଡିଆ କରେ ସରିତା।  ବହୁତ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ହେଲାପରେ ମାନସ କିଛି କହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ସେପଟେ ରୋଷେଇ ସରିବା ପରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଡକା ଗଲା । ଦୁହେଁ Bye କହି ଖାଇବାକୁ ଆସିଲୁ । ଖାଇବା ସରିଲା ପରେ ମାନସ ଦଉଡ଼ି ଆସିଲା, ମାଧବୀ ଗୋଟେ କଥା ଥିଲା , ରାଗିବନି ଯଦି କହିବି। ମୁଁ ହଁ କହିଲି । ସେ ମୋତେ ମୋବାଇଲ ନମ୍ବର ମାଗିଲା କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନଖରାମି କରି ମନା କରି କହିଲି, ମୁଁ ମୋବାଇଲ ବ୍ୟବହାର କରେନି । ହଉ ଠିକ ଅଛି ଯଦି ଭଗବାନ ଚାହାନ୍ତି ତାହାଲେ ଆମର ପୁଣି ଦେଖା ହେବ । ଆଚ୍ଛା ଏବେ ତମେ ପୁଣି କୋଉଠି ବୁଲିବାକୁ ଯିବ?  ……..

Click Here for next page >>  Part-02

College Picnic (Part-2)

College Picnic (Part-2)
College Picnic (Part-2)
ମୁଁ ଜାଣିନି ବୋଲି କହିଲି? ତୁମ ସହ କଥା ହେଇ ଭଲ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ଅଳ୍ପ ମୁରିକି ହସିଦେଇ Bye କହିଲି । ସେ ମଧ୍ୟ Bye କହି ଚାଲିଗଲା।
ମାନସ ର ବସ୍ ଆଗରେ ଯାଉଥାଏ ଆମ ବସ୍ ପଛେ ପଛେ । ସଂଧ୍ୟା ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। ହଠାତ୍ ଲେକ୍ଚର କହିଲେ ଶୁଣ ପିଲା ମାନେ ଏବେ News ରେ ଆସିଲା ଏବଂ ବାକି ଗାଡି ବାଲା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି କାଲି ଭାରତ ବନ୍ଦ ହେବ । ତେବେ ଆମେ ଆଗାମୀ ମନ୍ଦିର ନ ଯାଇ ଡାଇରେକ୍ଟ ନିଜ ନିଜ ଗାଁକୁ ଯିବା । ପିଲା ମାନଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଥାଏ । ଆଉ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନ କିମ୍ବା ମନ୍ଦିର ବୁଲିଥାନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ଇଚ୍ଛା ନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଆମେ ସିଧା ଘର ଅଭିମୁଖେ ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରିଲୁ। ପ୍ରକୃତ କଥା ହେଲା ସେତେବେଳେ ମାନସ ପ୍ରତି ମୋର Love Express ସ୍ପିଡ୍ ଧରିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସବୁ ପାଣି ଫାଟିଗଲା ।
କିଛି ସମୟ ପରେ ଆମ ଗାଡି ଗୋଟିଏ ହୋଟେଲ୍ ପାଖରେ ଲାଗିଲା । ସମସ୍ତେ କିଛି ନା କିଛି ଖାଇଲେ କିନ୍ତୁ ମୁଁ କେବଳ ମାନସ କୁ ଖୋଜୁଥିଲି । ଭଗବାନ ଙ୍କୁ ଡାକୁଥିଲି , ଭଗବାନ ତାଙ୍କ ବସ୍ କୁ ମଧ୍ୟ ଏଠି ପହଞ୍ଚେଇ ଦିଅ କିନ୍ତୁ ସେଠୀ କେହି ମୋ ଡାକ ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ । ସରିତା ପଚାରିଲା , ଏ ଚଣ୍ଡୀ କିଛି ଖାଇବୁ। ମୁଁ ମନା କରିଲି , କହିଲି ତୁ ଖାଇବୁ ଯଦି ଯା । ମୋତେ ଭୋକ ଲାଗୁ ନଥାଏ । ସରିତା କିଛି ଖାଇ ଫେରି ଆସିଲା। ରାତି ୯ଟା ହେଲାଣି । ସମସ୍ତେ ଗାଡି ରେ ଆସି ବସିଲେ । ମନ ଦୁଃଖରେ ସିଟ ରେ ଆସି ବସିଲି । ବସ୍ ରେ ଓଡ଼ିଆ ଗୀତ ଧିର ସ୍ଵରରେ ଚାଲୁଥାଏ। ମୋତେ ଅଳ୍ପ ନିଦ ଆସୁଥିଲା । ଏପଟେ ବୁଲାବୁଲି କରି ଗୋଡ଼ ହାତ ବ୍ୟଥା ମଧ୍ୟ ହେଉଥାଏ ।
ହଠାତ୍ ମୋର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ହାତ ଘଡି କୁ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ଠିକ୍ ରାତି ୧୨ ଟା । ଗାଡି ଛିଡ଼ା ହୋଇ ରହିଛି ଏବଂ ପୁରା ଗାଡି ସୁନ ସାନ୍। ସବୁଆଡେ ଆଲୋକ ଆଲୋକ। ବସ୍ ର ଗେଟ୍ ରୁ ମାନସ ଧିରେ ଧିରେ ପାଦ ଚାପି ଆସିଲା । ମାନସ କୁ ଦେଖି ମୁଁ ବହୁତ୍ ଖୁସି ହୋଇଗଲି। ସେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ମୋ ହାତକୁ ଧରି ଗୋଟିଏ ଗୋଲାପ ଫୁଲ ଦେଇ “ଆଈ ଲଭ ୟୁ ମାଧବୀ” ବୋଲି କହିଲା। ଏତିକି ଶୁଣିଲା ପରେ ମୋ ଦେହରେ ଯେମିତି ଶିହରଣ ଖେଳିଗଲା। ବସ୍ ରେ ସମ୍ବଲପୁରୀ ଗୀତ ” ବର୍ଷା ଲୋ ଟିକେ ହାଉଲେ.. ହାଉଲେ.., ଥମି ଯିବୁ ମୋର ପଗଲା ଅଇଲା ଵେଲେ” ଗୀତ ବାଜୁଥାଏ ଏବଂ ଅଳ୍ପ ପାଣି ଛିଟା ମଧ୍ୟ ପଡୁଥାଏ । ମୋତେ ଏମିତି ଅନୁଭବ ହେଉଥାଏ ମୋ ଉପରେ ହିଁ ବର୍ଷା ହେଉଛି। ଏବଂ ଆଜି ପ୍ରକୃତରେ ମୋ ରାଜକୁମାର ଆସିଗଲେ । ମୁଁ କଣ କହିବି କିଛି ଭାବି ପାରୁନଥାଏ । ମାନସ ନିଜ ହାତକୁ ମୋ ହାତ କୁ ସ୍ପର୍ଷ କରି କରି ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବାକୁ ଯାଉଥିଲା ସେତେବେଳେ ହଠାତ୍ ସରିତା ମୋ କାନ ପାଖରେ ଜୋର୍ ରେ ପାଟି କରି କହିଲା, ଆବେ ଚଣ୍ଡୀ ଶୀଘ୍ର ଉଠ, ଜଲ୍ଦୀ ଉଠେ। ସରିତା ଦୁଇ ଥର ମୋ କାନ୍ଧକୁ ଜୋର୍ ରେ ହଲେଇଲା ପରେ ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲା। ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ବସ୍ ଉପରେ ଥିବା ମୋ ବ୍ୟାଗ୍ ରୁ ପାଣି ବୋତଲ ରୁ ପାଣି ବାହାରି ସରିତା ଏବଂ ମୋ ଉପରେ ପଡୁଥାଏ । ସମସ୍ତେ ହସୁଥିଲେ। କହିବାକୁ ଲାଗିଲା ମାଧବୀ କୁ ଏତେ ନିଦ ଯେ ତା ଉପରେ ପାଣି ପଡୁଛି କିନ୍ତୁ ତାର ନିଦ ଭାଙ୍ଗୁନି । ସରିତା କହିଲା, କଣ ଲୋ ଚଣ୍ଡୀ କି ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲୁ ଯେ ତୋର ନିଦ ଭାଙ୍ଗୁନଥିଲା। ( ମନେ ମନେ ଭାବିଲି କଣ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲି ତାହା କେବଳ ମୁଁ ଜାଣେ, କେତେ ଭଲ ସ୍ଵପ୍ନ ଟିଏ ) ନିଦ ଭାଙ୍ଗିବା ଦେଖି ସରିତା ଉପରେ ମନେ ମନେ ବହୁତ୍ ରାଗିଲି। ବସ୍ ରେ ସମସ୍ତେ ମୋତେ ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ। ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଲାଜ ଲାଗିଲା । ମୋର ଡ୍ରେସ ପୁରା ଓଦା ହୋଇଯାଇଥିଲା। ଲେକ୍ଚର କହିଲେ ସମସ୍ତେ ବାହାରକୁ ଯାଅ। ମୁଁ ଏବଂ ସରିତା ବସ୍ ଭିତରେ ରହିଲୁ ଡ୍ରେସ୍ ବଦଳେଇ ସିଟ ରେ ବସିଲୁ । ବାକି ସମସ୍ତେ ଆସିଲେ ପୁଣି ଗାଡି ଚାଲିଲା । ମୋତେ ଆଉ ନିଦ ଆସୁନଥିଲା। କେତେ ଭଲ ସ୍ଵପ୍ନ ଟିଏ ଥିଲା, ଏ ଚଣ୍ଡୀ ଯୋଗୁ ସବୁ ଗୋଳମାଳ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ମୋର ପ୍ରୋପୋଜ ଟା ବାକି ରହିଗଲା। ଭଲ ଗୀତ ମଧ୍ୟ ବାଜୁଥିଲା । ଭାବିଲି ଯଦି ଏହା ସତରେ ହୁଅନ୍ତା ତେବେ କେତେ ଖୁସି ଲାଗିଥାନ୍ତା। ବାରମ୍ବାର ଗେଟ୍ ଆଡ଼କୁ ଚାହୁଁଥିଲି । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ବସ୍ ରେ ସମୟ ଗଡି ଗଡି ଯାଉଥାଏ ।
ରାତି ୪ଟା ରେ ବସ୍ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ରେ ଗାଡି ପହଞ୍ଚିବା ପୂର୍ବରୁ ବାପାଙ୍କ ଧଡ଼ିଆ ସ୍କୁଟର ଆସି ପହଞ୍ଚି ଯାଇଥିଲା । ଘରକୁ ଆସି ଶୋଇଲି । ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲା ସିଧା ଦିନ ୧୦ ଟା ରେ । ବେଡ ଉପରେ ବସି ଭାବିଲି । ଗୋଟିଏ ଦିନ ର ଦେଖା ରେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ପୁଅ କୁ ଭଲ ପାଇ ବସିଲି । ଆଉ ମୁଁ ଏତେ ବୁଦ୍ଦୁ ଯେ ମୋର ନଖରାମି ଯୋଗୁ ମୋବାଇଲ ନମ୍ବର୍ ମଧ୍ୟ ଦେଲିନି, ତା ସହିତ କୋଉ କଲେଜ୍ ରୁ ଆସିଛନ୍ତି ସେଇଟା ମଧ୍ୟ ପଚାରି ପାରିଲିନି । ପ୍ରକୃତରେ ମୋ ସ୍ପାଇଡର ମ୍ୟାନ ସାଙ୍ଗରେ ପୁଣି ଦେଖା ହେବ କି ନାହିଁ ? ଏବଂ ମୁଁ ଦେଖିଥିବା ସ୍ୱପ୍ନ ସତ ହେବ ନା କାହାଣୀ ହୋଇ ରହିଯିବ ।
ଏପଟେ ହଠାତ୍ ଅନ୍ୟ ରୁମ୍ ରୁ ମା ଙ୍କ କର୍କଶ ଶବ୍ଦ ଶୁଣା ଗଲା । ” କଣ ମହାରାଣୀ ଙ୍କର ଆଜି ନିଦ ଭାଙ୍ଗିବ ନା ନାହିଁ ??? ” ହଁ ମା… ଆସୁଛି ମା… ଆସୁଛି…. କହି ବାଥରୁମ୍ କୁ ଚାଲିଲି।
ଏମିତିକା ଘଟଣା ଏବଂ ସ୍ଵପ୍ନ କାହା କାହା ସାଙ୍ଗରେ ଘଟିଛି । କମେଣ୍ଟ କରି ଜଣେଇବେ ।
By. Rubi Nahak
Click Here >> Part-01