ଆଦରେ ଡାକନ୍ତି ମୋତେ ???

ଅଜଣା ପଥିକ ସାଜି

ସଦା ସଙ୍ଗେ ଯାଏ ସିନା

ଆଦର କେବଳ ଦେଖାଣିଆ ଥାଏ ।

କେବେ ତ ଇଜ୍ଜତ ପାଇନି

ନା ମୋର ଅଧିକାର ଅଛି ଜାଣେନା,

କିନ୍ତୁ ଦିଏ ନାହିଁ କେବେ କଷ୍ଟ କାହାକୁ ।।

ହାରି ଯାଏ ବେଳେବେଳେ

ସେ ସନ୍ତସନ୍ତିଆ ମେଞ୍ଚା କାଦୁଅ ରେ ।

ଯେବେ ସେଠୀ ହାରିଯାଏ

ମଣିଷ ମୋତେ ଆଦରି ନିଏ

ତା କୋମଳ ହାତରେ ।।

ଯେବେ ଛିଣ୍ଡି ଯାଏ ମୋର ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଙ୍ଗ !

ତେବେ ଅଳ୍ପ ଦୁଃଖ ର ଆଭାସ ହୁଏ ମଣିଷ ମନରେ

ସତରେ ମୋ ପାଇଁ ମଣିଷ

କେବେ ଦୁଃଖୀ ହୁଏ ତ କେବେ ଖୁସି ।।

ବାହାରେ ପଡ଼ି ରହେ ମୁଁ ସଦା

ନା ବର୍ଷା ନା ଖରାକୁ କି ଅବା ମୋ ଡର,

ନା ମୋ ଯୋଗୁ କେ ହୋଇଛି କଲବଲ

ସମସ୍ତେ ମୋତେ ଆଦରେ ଡାକନ୍ତି

ହାବାଇ ଚପଲ ।।

ହାବାଇ ଚପଲ ।।

ନୀଳମାଧବ ଭୂୟାଁ ଙ୍କ ଲେଖନୀରୁ…

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.