ତୁମେ ବୁଝିପାରୁଥିବ ଜୀବନ ଜ୍ୟୋସ୍ନାକୁ
ସାଇତି ଥିବା ଅତୀତରେ,
ମୁଁ ତୁମର ନୁହେଁ ତ
କାହାରିବି ହେବା ମୋ ପକ୍ଷେ
ସାତ ସମୁଦ୍ରର ପଦ୍ମ
ଦୂର ଆକାଶରେ
ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ହେଉଥିବା
ତାରା ଫୁଲ ପରି
ଯେଉଁଠିକି ଆଶା ଆଉ ପ୍ରତ୍ୟାଶା ଥାଏ ।
ପାଇବାର ସବୁତକ ଆଶା
ମଉଳି ଯାଇଛି
ମୁଁ ତ ସିପାହିତ ଦିଗନ୍ତ ବ୍ୟାପି
ମନର ଭାବନାରେ ଟଣା ହୋଇଥିବା
ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖାକୁ ଡେଇଁବି ।
ତଥାପି ମହମ ବତିଟିଏ ହେଇ ଜଳୁଛି
ବିଜୁଳି ପଙ୍ଖା ପରି ଘୁରୁଛି
କାଳେ ତୁମେ ଛାଡିଦେଇଥିବା
ଅତୀତକୁ ସାଉଁଟି ନେଇ
ବଂଚିବାକୁ ।
ସମୟର ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖା
ଲିଭି ମଉଳି ଗଲାଣି
ବାସ୍ନା ଭିନ୍ନ ଭାବେ,
କେତେବେଳେ ଝଡିଯିବ
ଭବିଷ୍ୟତ ସ୍ବପ୍ନ ହୋଇ
ଅତୀତଟା…. !
ବର୍ତ୍ତମାନ ର ପାଚେରୀଡେଇଁ ।
Written by
Manoj Kumar Behera
