ଏମିତି ବି ହୁଏ,

ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ହସ ଓ ଲୁହ ରେ ବି ।

ହଜିଯାଏ ବେଳେ ବେଳେ ନିଜର ସ୍ଵରୂପ,

ଆଶାର ଝଡ଼ର କି ସ୍ୱପ୍ନର ଜୁଆରେ ବି

ଅକ୍ଷତ ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ରୁହେ

ନୈରାଶ୍ୟ ର ବିକଟାଳ ରୂପ,

କେବେ କେବେ ସାଗର ବି

କାନ୍ଦିଉଠେ ।

ଆକାଶ କୁ ଛୁଇଁବା ପାଇଁ,

ଆଉ ଶିଥୀଳ ସ୍ମୃତି ସବୁ ଚେଇଁ ଉଠନ୍ତି

ଲୁହର ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶ ରେ …

ଉଜୁଡ଼ା ହୃଦୟେ ମୋ ପ୍ରତିଟି ତରଙ୍ଗେ

ସ୍ମୃତି କେତେ ସୁନେଲି ସ୍ୱପ୍ନ ର

ବିଡମ୍ବନା ଏହି କିନ୍ତୁ

ଚାରିଆଡ଼େ ମୋର ଘନ ନିଶାକର …

ଅସହ୍ୟ ବେଦନା ଆଉ ଅକୁହା ଯନ୍ତ୍ରଣା ସବୁ

ଚେଇଁ ଉଠନ୍ତି

ନିର୍ବାକ କେଉଁ ମୁହର୍ତ୍ତରେ

ଅନ୍ତର ବିଦାରି

ରକ୍ତାକ୍ତ କରିବାକୁ କୋମଳ ଯେତେ ମୂର୍ଚ୍ଛନା ର ସ୍ବର… ।