 |
| College Picnic (Part-1) |
ରବିବାର ସକାଳୁ କଲେଜ୍ ପିକନିକ୍ ପାଇଁ ଆୟୋଜନ ହେଲା । ସେଦିନ ସକାଳୁ ବାପା ନିଜ ଧଡ଼ିଆ ସ୍କୁଟର ରେ ମୋତେ ଆଣି ବସ୍ ପାଖରେ ଛାଡି କହିଲେ । ତୋ ଦେହର ଯତ୍ନ ନେବୁ ଏଣୁ ତେଣୁ କିଛି ଜିନିଷ ଖାଇବୁ ନାହିଁ । ପାଣି ପୁରୀ ଯଦି ଖାଇବୁ ତେବେ କମ୍ ଖାଇବୁ । ମୋ ପାଖରେ କେବଳ ହଁ ଆଉ ନାହିଁ ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ କିଛି ଶବ୍ଦ ନଥିଲା । ସରିତା ଦଉଡ଼ି ଦଉଡି ଆସି ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ପକେଇ କହିଲା ଆବେ ଚଣ୍ଡୀ ତୁ କେତେବେଳେ ଆସିଲୁ । ମାଧବୀ ସରିତା କୁ ଠାର ରେ ମନା କରୁଥାଏ । ହଠାତ୍ ସରିତା ର ନଜର ବାପା ଉପରେ ପଡ଼ିଲା । ସେ ଏତେ ଚାଲାକ୍ ଯେ କଥା କହିବାରେ ଏକ ନମ୍ବର। ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବାପାଙ୍କ ଗୋଡ ଛୁଇଁ ପ୍ରଣାମ କରି କହିଲା “ମଉସା ନମସ୍କାର” ଭଲ ହେଲା ତମେ ମାଧବୀ କୁ ନେଇ ଆସିଲ ସେ ଯଦି ଆସି ନଥାନ୍ତା ତେବେ ମୋର ଟୁର ଟା ବେକାର ଯାଆନ୍ତା।( ମୁଁ ପିକନିକ୍ ଯାଏ ବାପା ଙ୍କ ଟଙ୍କା ଟିଏ ମଧ୍ୟ ଇଛା ନଥିଲା, ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ ରେ ବୁଝେଇ ଆସିଛି) ସରିତା ପୁଣି କହିଲା ମଉସା ତମେ ଯାଅ ଆମେ ଶୀଘ୍ର ବୁଲାବୁଲି କରି ଆସିଯିବୁ। ମୁଁ ବାପା ଙ୍କ ପାଦ ଛୁଇଁ ବସ୍ ରେ ଚଢ଼ିଲି।
ପାଞ୍ଚଟା ରେ ବସ ବାହାରିଲା। ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ଘଣ୍ଟା ପରେ ଗାଡ଼ି ରହିଲା । ସାର୍ କହିଲେ “ପିଲାମାନେ ଜଳଖିଆ ଏବେ କରିବା ନା ଆଉ କିଛି ସମୟ ପରେ । କିନ୍ତୁ ବସ୍ ରେ ପ୍ରାୟ ପିଲା ନିଦରେ ଥିଲେ । ସାର୍ ଥରେ କହି ଚୁପ୍ ରହିଲେ । ଗାଡି ପୁଣି ଚାଲିଲା । ଦିନ ୯ ଟା ରେ ଗୋଟିଏ ଜଳଖିଆ ଷ୍ଟଲ୍ ପାଖରେ ଗାଡି ରହିଲା । ପୁରୀ ଉପମା ର ବାସ୍ନା ରେ ପେଟ ପୁରିଯାଉଥିଲା। ସମସ୍ତେ ମନ ଖୁସିରେ ଜଳଖିଆ କଲେ । ଆମ ଵସ୍ ପୂର୍ବରୁ ଅନ୍ୟ ଏକ ବସ୍ ର ପିଲାମାନେ ଜଳଖିଆ କରୁଥିଲେ। ହଠାତ୍ ଗୋଟିଏ ବାଳୁଙ୍ଗା ଆସି ମୋ ଗୋଡ଼ ଉପରେ ଗୋଡ଼ ରଖିଦେଲା। ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ଗୋଟିଏ ଚାପୁଡା ଦେଇଥାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାର ମୁହଁ ଆଉ “Sorry” “Sorry” ଶବ୍ଦ ରେ ମୁଁ ଟିକେ ତରଳି ଗଲି କିନ୍ତୁ ବହୁତ୍ ରାଗ ହେଉଥିଲା । ସେ ଜଳଖିଆ ସରିଯିବ ଭାବି ଷ୍ଟଲ୍ ଆଡ଼କୁ ମାଡ଼ି ଆସିଥିଲା। ମନେ ମନେ ଭାବିଲି । ତୁ ଆଜି ବଞ୍ଚିଗଲୁ ରେ ବାଳୁଙ୍ଗା କେବଳ ତୋ Handsome ଚେହେରା ଯୋଗୁଁ । ମନେ ମନେ ତାକୁ କ୍ଷମା ଦେଇ ଜଳଖିଆ କରି ଆସିଲି । ସମସ୍ତେ ଜଳଖିଆ ସାରି ବସ୍ ରେ ବସିଲେ । ଗାଡ଼ିରେ ଗୀତ ବାଜିଲା ସମସ୍ତେ ନାଚିବାକୁ ଲାଗିଲେ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସିଟ ରେ ବସି ଦେଖି ହସୁଥାଏ । କିଛି ସମୟପରେ ଗୋଟିଏ ମନ୍ଦିର ଆସିଲା ସେଠି ବସ୍ ରହିଲା ସମସ୍ତେ ସେ ମନ୍ଦିର କୁ ଗଲେ । ସେ ମନ୍ଦିର ରେ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଗଛ ଏବଂ ଫୁଲ ଗଛ ଲାଗିଥିଲା। ମନ୍ଦିର ଭିତରର କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦର ଥିଲା । ମନ୍ଦିର ବାହାରେ ବୁଲି ବୁଲି ସମସ୍ତେ ଭିତରକୁ ଗଲେ । ମନ୍ଦିର ଭିତରେ ପୂଜା ଥାଳି ଦେଇ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି ଉଠି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ସେ ବାଳୁଙ୍ଗା ମୋ ସାମ୍ନାରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛି । “ଆୟୁଷ୍ମତି ଭଵଃ କହିଲା” ଏତିକି ଶୁଣି ଖୁସି ତ ଲାଗିଲା କିନ୍ତୁ ରାଗ ମଧ୍ୟ ଲାଗିଲା କାରଣ ସେ ମୋ ଆଗରେ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଲା ଭଳି ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲା । ପାଟି କରି କହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲି କିନ୍ତୁ ସେ ବାଳୁଙ୍ଗା ମୋତେ କହିଲା ଧିରେ କୁହ ଏଠି ସମସ୍ତେ ଶୁଣିବେ । ମୁଁ ଶାନ୍ତ ହୋଇଗଲି । ପୂଜାରୀ ଠାରୁ ପୂଜା ଥାଳି ନେଇ ବାହାରକୁ ଆସିଲି । ସରିତା ପଚାରିଲା “କିଏ ଲୋ ୟେ” ତୋ ପଛେ ପଛେ ହେଉଛି । ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ସେ ବାଳୁଙ୍ଗା କହିଲା ମୁଁ ମାନସ ! କହି ଆଗକୁ ହାତ ବଢ଼ାଇଲା!! ଆଉ ତମ ନାମ ଟି ଜାଣିପାରେ କି? ରାଗରେ ମୁଁ କହିଲି, ମୁଁ ଅଚିହ୍ନା ଲୋକଙ୍କ ସହ ହାତ ମିଶାଏ ନାହିଁ । ଆଛା ହଉ ଠିକ ଅଛି, କିଛି କଥା ନାହିଁ, ତୁମ ନାମ ତ କହିପାରିବ ନା ? କାହିଁକି କହିବି?? ତାପରେ ତମର ପ୍ରୋବେଲମ କଣ କୁହ ? ଯୋଉଠି ଯାଉଛି ସେଠୀ ସ୍ପାଇଡର ମ୍ୟାନ ଭଳି ପହଞ୍ଚି ଯାଉଛ ? ସେ କହିଲା ଯାହା ହେଉ ମୋତେ ସ୍ପାଇଡର ମ୍ୟାନ ନାମ ଟା ତ ମିଳିଲା । ସେ ବାଳୁଙ୍ଗା କହିଲା ପ୍ରକୃତରେ ତୁମେ ଭୁଲ ଭାବୁଛ । ଏଇଟା ହେଉଛି ଆମ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ। ଯୋଉଠି ତମ ବସ୍ ସେଠୀ ଆମ ବସ୍ ମୁଁ କଣ କରିବି ଯେ । ସରିତା କହିଲା ଚାଲ ଲୋ, ଟୋକା ମାନଙ୍କ ର କାମ ସେଇୟା । ସରିତା ଏବଂ ମୁଁ ସେଠୁ ଚାଲିଗଲୁ । ସେଠୁ ବୁଲା ବୁଲି ସାରି ବାହାରିଗଲୁ । ଅନ୍ୟ ଏକ ଜାଗା ବୁଲିବା ପାଇଁ। ମୋର ମୁହଁ ଟିକିଏ ଶୁଖିଯାଇଥିଲା। ସାଙ୍ଗମାନେ ମୋତେ ଦେଖି ପଚାରିଲେ ଆରେ ମାଧବୀ କଣ ହେଲା ତୋର ମୁହଁ ଶୁଖିକି ଲେମ୍ବୁ ଭଳି ହେଇଯାଇଛି । ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ମୁରୁକି ହସିଦେଲି ଆଉ କହିଲି ନାହିଁ କିଛି ନାହିଁ ଛାଡ଼ ସେ କଥା । ହଉ ଆସେ ଟିକିଏ ନାଚିବୁ ଆସେ । ଇଚ୍ଛା ନଥିଲା, କହିଲି, ତୁମେମାନେ ସବୁ ନାଚ ମୁଁ ଦେଖିବି । ସରିତା କହିଲା ମାଧବୀ ତୁ ବହୁତ ଚାଲାକ ନୁହଁ?? ବସିକି ହିଁ ଦେଖିବୁ, ଆସେ ତୁ ବି ଆସେ (ହାତ ଧରି ଟାଣିଲେ) ନାଚିବୁ । ମୋ ସହ ସବୁ ସାଙ୍ଗ ନାଚିବାକୁ ଲାଗିଲେ ବହୁତ ମଜା ମସ୍ତି କରି କିଛି ସମୟପରେ ଗୋଟିଏ ନଦୀ କୂଳ ଦେଖି ବସ୍ ରହିଲା । ସେଠୀ ରୋଷେଇ କରିବା ପାଇଁ ଆୟୋଜନ ହେଲା। ସେଠି ରାନ୍ଧୁଣିଆ ରୋଷେଇ କରିଲା। ବାକି ସାଙ୍ଗମାନେ କିଏ ଚାଟିଙ୍ଗ ରେ ତ କିଏ ଫେସବୁକ୍ ରେ ଖେଳିବାକୁ ଲାଗିଲେ ତ କିଏ ମୋବାଇଲେ ଭିଡିଓ କଲ୍ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ପେପର ପଢିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ । କିଛି ଦୂରରେ ମାନସ ଯୋଉ ବସ୍ ରେ ଆସିଛି, ସେଇ ବସ୍ ବି ସେଠି ରହିଲା। ସେ ବସ୍ ରେ ଥିବା ପିଲାମାନେ ସେଠୀ ରୋଷେଇ କରିବା ପାଈଁ ଲାଗିଲେ । ମାନସ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହ ବୁଲାବୁଲି କରିବା ବେଳେ ତା ନଜର ମୋ ଉପରେ ପଡିଗଲା ଆଉ ଖୁସିରେ ମୋ ପାଖରେ ହାଜର । ସାଙ୍ଗମାନକୁ ସେଠି କଣ ଫୁସୁରୁ ଫାସର୍ ହୋଇ ସେଠୁ ଚାଲିଆସିଲା । ମୁଁ ବସିଥିବା ଜାଗାରେ ପଛପଟୁ ଆସି କହିଲା ହାଏ.. । ମୁଁ ଅଳ୍ପ ଡରିଯାଇ ଉଠିଲି, ଦେଖିଲି ମାନସ । ଆଛା ତୁମେ ମୋ ପଛେ ପଛେ, ଏଠି ବି ଆସିଗଲଣି । ରାଗରେ ପଚାରିଲି କଣ ଚାହୁଁଛ କହିଲ ? କାହିଁକି ମୋ ପଛରେ ପଛରେ ଆସୁଛ କହିଲ । ମୋତେ ଯେମିତି ଝିଅ ଭାବୁଛ ନା ମୁଁ ସେମିତିକା ଝିଅ ନୁହଁ ବୁଝିଲ ? ବହୁତ କଥା କହିଗଲି । ମାନସ ଚୁପ୍ ହୋଇ ଶୁଣୁଥାଏ ଆଉ ମୁରୁକି ହସୁଥାଏ । କଣ ମାଡ଼ମ ତୁମର ସରିଲା ତ ମୋତେ ବି ଟିକିଏ କହିବାକୁ ଦେବ କି । ମୁଁ କହିଲି କଣ କହିବ ତୁମେ କିଛି କହିବା ଦରକାର ନାହିଁ । ଏତିକି କହି ସେଠୁ ମୁଁ ଚାଲି ଆସିଲା ବେଳେ ମାନସ ମୋର ହାତ ଟିକୁ ଧରିନେଲା । ମୋର ହାତ ଧରିବା ପରେ ମୋର ରାଗ ଭୀଷଣ ରୂପ ଧାରଣ କରିଲା । ମୋ ହାତ ଧରିବାକୁ ସାହାସ କେମିତି କଲ? ମୋ ହାତ ଛାଡ଼ । ମାନସ ହାତକୁ ଛାଡିଦେଲା, ଆରେ ବାବା ତୁମେ ଝିଅ ନୁହନ୍ତ, ଗୋଟେ ନିଆଁ ଖଣ୍ଡ । ମୋତେ ବି ଟିକେ କହିବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳିବ କି ମାଡ଼ମ? ସରିତା ଦଉଡ଼ି ଆସି ପହଁଚିଲା । ମୋର ଟିକେ ସାହାସ ହେଲା । ସରିତା କହିବାକୁ ଲାଗିଲା , ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ତମେ ମାଧବୀ କୁ ଦେଖି ତମ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ କଣ କଥା ହେଉଥିଲ ଏବଂ ପରେ ସିଧା ଏଠି ?? ମାନସ ହଁ, ତମ ସାଙ୍ଗ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେବା ପାଇଁ ମିଛ କହି ଆସିଲି । ରାଗରେ ମୁଁ କହିଲି, ମୋ ପାଖରେ ସମୟ ନାହିଁ କଣ କହିବାର ଅଛି ଜଲଦି କୁହ । ହଉ ଠିକ ଅଛି ଶୁଣ, ମୁଁ ମାନସ !! ମୁଁ ବି ତୁମ ଭଳି ବୁଲିବା ଲାଗି ଆସିଛି, ମୁଁ ତୁମ ପଛରେ ପିଛା କରି କରି ଆସୁନି ତୁମ ବସ୍ ଯୋଉଠି ରହୁଛି ଆମ ବସ୍ ମଧ୍ୟ ସେଠି ରହୁଛି । ଆଉ ଆମ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଦେଖା ମଧ୍ୟ ହେଇଯାଉଛି । ହଉ Sorry. ମୁଁ ଆଉ ତମକୁ ଦେଖା କରିବିନି, ପ୍ରମିସ.. ଏବେ ତ ତୁମ ନାମ କହିପାରିବ ନା । ମୁଁ ମାଧବୀ !! ବହୁତ ବଢିଆ, ମୁଁ ମାନସ !! ଏବେ ତ ସାଙ୍ଗ ହେଇପାରିବ ନା ? (ହାତ ବଢ଼େଇ) । ସାଙ୍ଗ କଣ ପାଇଁ, ତମେ ତ ପ୍ରମିସ୍ କରିଲ, ପୁଣି ହାତ ବଢ଼େଇଲ କାହିଁକି । ଆରେ ଏଠି ଯେତେ ସମୟ ରହିବା ସେତେ ସମୟ ସାଙ୍ଗ ହେଇଗଲେ ଅସୁବିଧା କଣ?? ମୁଁ ହାତ ମିଶେଇଲି, ସରିତା ଫୁଲେଇ ମଧ୍ୟ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା, ମୁଁ ସରିତା, ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ହାଣ୍ଡ ସେକ କରିବନି? ମାନସ ସରିତା ସହ ହାତ ମିସେଇଲା। ସେଠୀ ଯେତେ ସମୟ ରହିଲୁ ସେତେ ସମୟ ମାନସ କେବଳ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ କଥା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଥାଏ କିନ୍ତୁ ଆମ ମଝିରେ ଷଣ୍ଢ ହୋଇ ସରିତା ରହୁଥାଏ । ମାନସ ମୋ ପାଇଁ Kurkure, Lays ଆଣେ କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମେ ଖଣ୍ଡିଆ କରେ ସରିତା। ବହୁତ କଥା ବାର୍ତ୍ତା ହେଲାପରେ ମାନସ କିଛି କହିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ସେପଟେ ରୋଷେଇ ସରିବା ପରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଡକା ଗଲା । ଦୁହେଁ Bye କହି ଖାଇବାକୁ ଆସିଲୁ । ଖାଇବା ସରିଲା ପରେ ମାନସ ଦଉଡ଼ି ଆସିଲା, ମାଧବୀ ଗୋଟେ କଥା ଥିଲା , ରାଗିବନି ଯଦି କହିବି। ମୁଁ ହଁ କହିଲି । ସେ ମୋତେ ମୋବାଇଲ ନମ୍ବର ମାଗିଲା କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନଖରାମି କରି ମନା କରି କହିଲି, ମୁଁ ମୋବାଇଲ ବ୍ୟବହାର କରେନି । ହଉ ଠିକ ଅଛି ଯଦି ଭଗବାନ ଚାହାନ୍ତି ତାହାଲେ ଆମର ପୁଣି ଦେଖା ହେବ । ଆଚ୍ଛା ଏବେ ତମେ ପୁଣି କୋଉଠି ବୁଲିବାକୁ ଯିବ? ……..
Click Here for next page >> Part-02
