ମୂଲ୍ୟବାନ ସ୍ମୃତି…ଆରମ୍ଭ

ମୂଲ୍ୟବାନ ସ୍ମୃତି, costly memories
ମୂଲ୍ୟବାନ ସ୍ମୃତି…ଆରମ୍ଭ

~ ମୂଲ୍ୟବାନ ସ୍ମୃତି ~

(ଏକ ଅନନ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ର ନବ ନିର୍ମାଣ)

~ ଆରମ୍ଭ~

ମିନାକ୍ଷୀ ର ଜନ୍ମ ଏକ ଗରିବ ପରିବାରରେ । ବୟସ ପାଖାପାଖି ଷୋହଳ ବର୍ଷ। ଦୁଇ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ତା ମାଆ, ବାପା ଦୁହେଁ ମିନାକ୍ଷୀକୁ ଏକା କରି ଦୁହେଁ ଆରପାରି କୁ ଚାଲିଗଲେ । ମିନାକ୍ଷୀ ରୂପରେ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦର ଏବଂ ଶାନ୍ତ କିନ୍ତୁ ତାର ନିଜର ବୋଲି କେହି ମଧ୍ୟ ନଥିଲେ । ମିନାକ୍ଷୀ ଅନାଥ ର ଆଖ୍ୟା ପାଇଯାଇଥିଲା । କାହାକୁ କିଛି କହେ ନାହିଁ । ନିଜେ ଯାହା ରୋଜଗାର କରେ ସେଥିରେ ତାର ପେଟ ପୋଷୁଥିଲା। ସେ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ଯାଏଁ ବଡ କଷ୍ଟରେ ପଢି ପାରିଛି । ପାଠ ପଢିବା ପାଇଁ ଇଛା ପ୍ରକାଶ କରିଲେ ମଧ୍ୟ ନିଜର ଆର୍ଥିକ ଅବସ୍ଥା ଯୋଗୁଁ ସେ ଆଉ ପଢା ପ୍ରତି ଇଚ୍ଛା ରଖିନି ।

ଦିନେ ମିନାକ୍ଷୀ ବଜାରରୁ କିଛି ପନିପରିବା ସହିତ ଘରକୁ ଫେରୁଥାଏ । ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ମିନାକ୍ଷୀ ସାମ୍ନାରେ ଦୁଇ ଜଣ ପୁଅ କଲେଜ୍ ରୁ ଫେରୁଥାନ୍ତି । ସେ ଦୁଇ ଜଣ ମଜା କରି କରି ଆସୁଥିଲେ। ଜଣେ ସୁରେଶ୍ ଏବଂ ଆଉ ଜଣେ ବଳିଆ । ସୁରେଶ୍ ସରଳ ଓ ଦୟା ସ୍ଵଭାବ ର ଥିଲା । ବଳିଆ ଅଳ୍ପ ଦୁଷ୍ଟ । ଅଜାଣତରେ ମିନାକ୍ଷୀ ଆଉ ସୁରେଶ୍ ର ଧକ୍କା ହୋଇଗଲା। ସୁରେଶ୍ ଫଟାଫଟ୍ ମିନାକ୍ଷୀ ର ତଳେ ପଡ଼ିଯାଇଥିବା ପରିବା ସବୁ ଉଠାଇ ମିନାକ୍ଷୀ ର ବ୍ୟାଗ୍ ରେ ରଖି ବାକୁ ଲାଗିଲା କିନ୍ତୁ ମିନାକ୍ଷୀ ଅଳ୍ପ ଡରିଯାଇ ତା ବ୍ୟାଗ୍ ରେ ଯେତିକି ପରିବା ଥିଲା ସେତିକି ନେଇ ଦୌଡ଼ି ପଳାଇ ଗଲା ।

ତିନି ଚାରି ଦିନ ପରେ ସୁରେଶ୍ କଲେଜ୍ ଯିବାକୁ ଅଳ୍ପ ସମୟ ବାକି ଥାଏ। କଲେଜ୍ କୁ ବଜାର ଲାଗିଥାଏ । ସୁରେଶ୍ ବଜାର ଉପରେ ବଳିଆ କୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାଏ ହଠାତ୍ ସେ ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ଦେଖିଲା । ତା ପାଖକୁ ଯିବାକୁ ଲାଗିଲା କିନ୍ତୁ ମିନାକ୍ଷୀ ଜାଣି ନାହିଁ ଯେ, ସୁରେଶ୍ ତାକୁ ଫଲୋ କରୁଛି ବୋଲି । ସେତେବେଳେ ମିନାକ୍ଷୀ ତାଙ୍କ କଲେଜ୍ ଆଡ଼କୁ କିଛି ସମୟ ଠିଆ ହୋଇ ଦେଖିବାକୁ ଲାଗିଲା । ସୁରେଶ୍ ଯେତେବେଳେ କଲେଜ୍ କୁ ପ୍ରବେଶ କରିବା ପାଈଁ ଗଲା ମିନାକ୍ଷୀ ର ନଜର ଯାଇ ପଡ଼ିଲା ସୁରେଶ୍ ଉପରେ । ସୁରେଶ୍, ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ପଚାରିବାକୁ ଲାଗିଲା ଯେ, କଥା କ’ଣ? କଲେଜ୍ କୁ ଚାହିଁ ରହିଛ?? କିନ୍ତୁ ମିନାକ୍ଷୀ କିଛି ନ କହି ଅଶାନ୍ତ ଚେହେରା ନେଇ ପଛ ମୁହାଁ କରି ଚାଲିଗଲା । (ସୁରେଶ୍ ଜାଣିନଥିଲା ଯେ, ସେ ଅନାଥ ଓ ତାର ମଧ୍ୟ ପଢିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କିନ୍ତୁ ଆର୍ଥିକ ଅବସ୍ଥା ଶୋଚନୀୟ ଓ ଖରାପ ପରିସ୍ଥିତି ଯୋଗୁ ସେ ପଢ଼ିପାରୁନି।) ମିନାକ୍ଷୀ କଥା ନ ଶୁଣିବାରୁ ସୁରେଶ୍ ପଛପଟୁ ଦୁଇ ତିନି ଥର ଓଏ.. ହେଲୋ.. ଶୁଣ.. କିନ୍ତୁ ମିନାକ୍ଷୀ ର ଜବାବ ଶୂନ୍ୟ । ସେ କିଛି ଉତ୍ତର ନ ଦେଇ ଚାଲିଗଲା ।

ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିନ ପୁଣି ମିନାକ୍ଷୀ, ସୁରେଶ୍ ପାଠ ପଢୁଥିବା କଲେଜ୍ କୁ ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ। ପୁର୍ବ ଭଳି ସୁରେଶ୍ ପଛ ପଟୁ ଆସି ପହଁଚିଲା । ସେ ସମୟ ନଷ୍ଟ ନ କରି ମିନାକ୍ଷୀ ର ହାତ ଧରି ଓୟେ… ହେଲୋ… ଏତିକି ଶବ୍ଦରେ ମିନାକ୍ଷୀ ର ଦେହରେ କମ୍ପନ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା। ସେ ଡରରେ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ମିନାକ୍ଷୀ ସୁରେଶ୍ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ପଛକୁ ପାଦ ପକେଇ ଚାଲିଲା । ସୁରେଶ୍ ବି ସେହିପରି ମିନାକ୍ଷୀର ମୁହଁ କୁ ଚାହିଁ ରହି ଥାଏ । ପଛ କୁ ପଛ ପାଦ ବଢ଼ି ଚାଲିଥାଏ କିଛି ସମୟ ପରେ ମିନାକ୍ଷୀ ଗୋଟିଏ କାନ୍ଥରେ ଧକ୍କା ହେଲା।

ସୁରେଶ୍ ମନେ ମନେ ହସି ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ପଚାରିଲା, ଘଟଣା କ’ଣ ? ଆଉ ସବୁବେଳେ ଏହିପରି ଆମ କଲେଜ୍ କୁ ଆସି ଚାହିଁ ରହୁଛ ??? ମିନାକ୍ଷୀ ମନରେ କିଛି ଈଛା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ବ୍ୟକ୍ତ କରି ପାରୁ ନଥିଲା। କିନ୍ତୁ ସୁରେଶ୍ କୁ ଅଳ୍ପ ଅନୁଭବ ହୋଇଥିଲା ଯେ, ମିନାକ୍ଷୀ ଏହି କଲେଜ୍ ରେ ପଢିବା ପାଇଁ ଇଛା କରୁଛି। ସେଥିପାଇଁ ସୁରେଶ୍ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ମୀନାକ୍ଷୀ କୁ ପଚାରିବାକୁ ଲାଗିଲା କଣ ଏହି କଲେଜ୍ ରେ କିଏ ପଢୁଛନ୍ତି ନା ନିଜେ ପଢ଼ୁଛ ?? ମିନାକ୍ଷୀ ଚୁପ୍ ରହିଲା । ସେ ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ କରିଲା ତେବେ ତୁମେ ପଢ଼ିବାକୁ ଚାହୁଁଛ?? ଏଥର ମିନାକ୍ଷୀ ଅଳ୍ପ ମୁଣ୍ଡକୁ ହଲେଇ ହଁ କରିବାର ସଂକେତ ଦେଲା ଏବଂ ସୁରେଶ୍ ଆଉ କିଛି ପଚାରିବା ପୂର୍ବରୁ ମିନାକ୍ଷୀ ପୁଣି ଫେରିଗଲା ସେହି ସ୍ଥାନରୁ । ସୁରେଶ୍ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଙ୍କି ମାରୁଥାଏ । ସେ ପୁଣି ସେହି ସ୍ଥାନରେ ପୂର୍ବରୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାଏ ।

ତୃତୀୟ ଦିନ ମୀନାକ୍ଷୀ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଆସି ସେମିତି କଲେଜ୍ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ । ସୁରେଶ୍ ପଛପଟୁ ଆସି ମିନାକ୍ଷୀ କୁ କହିଲା କଣ ଏମିତି ଚାହିଁ ରହିଥିବ ନା କଲେଜ୍ ମଧ୍ୟ ଯିବ । ଏତିକିବେଳେ ମିନାକ୍ଷୀ ଫେରିବାକୁ ଚାହୁଁ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ସୁରେଶ୍ ତାର ହାତକୁ ଧରି କହିଲା । ମୁଁ ଯଦି ତୁମକୁ ଛୁଇଁ ଭୁଲ କରିଛି ତେବେ ମୋତେ କ୍ଷମା କରିବ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ତୁମ ବିଷୟରେ ଜାଣିବାର ଅଛି । ତମେ କୋଉଠି ରୁହ ଆଉ କଣ କର ଏବଂ ଏମିତି ପ୍ରତିଦିନ କଲେଜ୍ ଗେଟ୍ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇ ରହି କଣ ଇଚ୍ଛା ମନ ଭିତରେ ରଖିଛ ମୋତେ ଆଜି କୁହ । ମିନାକ୍ଷୀ ସୁରେଶ୍ ର ହାତକୁ ଛଡେଇ ଫେରି ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା କିନ୍ତୁ ସେ ସୁରେଶ୍ ର ହାତକୁ ତା ହାତରୁ ମୁକୁଳେଇବା ରେ ଅସର୍ମଥ ହେଲା। ଶେଷରେ ସେ ଶାନ୍ତ ହୋଇ ରହିଲା । ଏବେ ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ ର ହାତ କୁ ଛାଡ଼ି ଦେଲା । ସୁରେଶ୍ ଅନୁରୋଧ କରିଲା । ପ୍ଲିଜ୍ ଫେରି ଯାଅନି ଏବଂ ମୋତେ ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ ଘେରରେ ରଖିବାକୁ ଦିଅ ନାହିଁ । ମୋତେ ସବୁ ସତ କଥା କୁହ ।

ସୁରେଶ୍ କହିଲା ଚାଲ ସେ କେବିନ୍ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇ କଥା ହେବା। ସୁରେଶ୍ ଆଗରେ ଗଲା ମାତ୍ର ମିନାକ୍ଷୀ ସେଠୀ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଥାଏ। ସୁରେଶ୍ ପୁଣି ହାତ ଯୋଡ଼ି କହିଲା ଆସ ଏଠି ଆସ । ମିନାକ୍ଷୀ ସୁରେଶ୍ ପାଖକୁ ଆସିଲା । କେବିନ୍ ବନ୍ଦ ଥିଲା । କେବିନ୍ ଛାୟାରେ ଦୁହେଁ ବସିଲେ ଏବଂ ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ବହୁ ବାଧ୍ୟ କରିବା ପରେ ମିନାକ୍ଷୀ ନିଜ କାହାଣୀ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ଯେ ସେ ଜଣେ ଅନାଥ । ଘର ଖଣ୍ଡିଏ ବାପା ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଛନ୍ତି । ବାପା ମା ଚାଲିଗଲା ପରେ କିଛି ଦିନ ପିଉସା ସାହାରା ଦେଇ ଦଶମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାଠ ପଢେଇଲେ କିନ୍ତୁ ତାପରେ ସେ ମୋତେ ମାର ପିଟ, ଗାଳି,ଗୁଲଜ କରି ମୋତେ ଘରୁ ବାହାର କରିଦେଲେ। ତା ପର ଠାରୁ ମୁଁ ଆମ ଘରେ ରହି ଆସୁଛି। ଗତ ବର୍ଷ ମୁଁ ଦଶମ ପରୀକ୍ଷା ରେ ଭଲ ନମ୍ବର୍ ରଖି ପାସ୍ କରିଛି କିନ୍ତୁ କଲେଜ୍ ପଢ଼ିବା ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ ନାହିଁ । ବାକି ମୁଁ ବାସନ ମାଜିବା ସହିତ ଘର ପୋଛା ଏବଂ ପିଲା କୁ ଯତ୍ନ ନେବା ପାଇଁ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କ ଘରେ କାମ କରି ଯାହା ମିଳୁଛି ସେଥିରେ ମୋର ଘର ଚଳୁଛି।

ମିନାକ୍ଷୀ ର କଥା ଶୁଣି ସୁରେଶ୍ ବହୁତ୍ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଗଲା । ସୁରେଶ୍ ତାକୁ କହିଲା । ଗୋଟିଏ କଥା କହିବି ରଖିବ । ଯଦି ମୁଁ ତୁମ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ ବହନ କରେ ତେବେ ତମେ ଏହି କଲେଜ୍ ରେ ପଢ଼ିବ ?? ମିନାକ୍ଷୀ କହିଲା ନା ନା,, ତମେ ସେମିତି କରନି । ମୋତେ ପାପ ଲାଗିବ । ସୁରେଶ୍ କହିଲା, ତମେ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ। ତମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାରେ ମୋର ତିଳେ ମାତ୍ର ସ୍ବାର୍ଥ ନାହିଁ । କେବଳ ତୁମର ପରିସ୍ଥିତି ପାଇଁ ତୁମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି । କାଲି ଯଦି ତୁମର ଚାକିରି ହୋଇଯାଏ । ତେବେ ମୁଁ ଯେତିକି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଛି ମୋତେ ସବୁ ଟଙ୍କା ଫେରେଇ ଦେବ। ଦୁହେଁ ହସିଲେ । ସୁରେଶ୍ କହିଲା, ମୋତେ ବାପା ପକେଟ୍ ମନି ହିସାବରେ ବହୁତ୍ ଟଙ୍କା ଦିଅନ୍ତୁ। କାରଣ ମୋ ବାପା ଜଣେ ବ୍ୟବସାୟୀ । ତୁମ ପାଇଁ ଯାହା ଖର୍ଚ୍ଚ ହେବ ସବୁ ମୁଁ ଦେବୀ କିନ୍ତୁ ତମେ ମନା କରିବ ନାହିଁ । ଯଦି ମନା କରିବ ତେବେ ଗତ ବର୍ଷ ତୁମର ଚାଲିଗଲା ଏବଂ ଏହି ବର୍ଷ ମଧ୍ୟ ତୁମର ଚାଲିଯିବ।

ଶେଷ ଭାଗ ପଢିବା ପାଇଁ ଏଠାରେ Click କରନ୍ତୁ

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.

ମୂଲ୍ୟବାନ ସ୍ମୃତି… ଶେଷ

ମୂଲ୍ୟବାନ ସ୍ମୃତି, ଶେଷ ଭାଗ,
ମୂଲ୍ୟବାନ ସ୍ମୃତି…ଶେଷ

~ ମୂଲ୍ୟବାନ ସ୍ମୃତି ~

(ଏକ ଅନନ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ର ନବ ନିର୍ମାଣ)

~ ଶେଷ ~

ଆରମ୍ଭରୁ ପଢିବା ପାଇଁ ଏଠାରେ Click କରନ୍ତୁ

ସୁରେଶ୍ କଥା ରେ ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ଅଳ୍ପ ଆଶ୍ଵାସନା ମିଳିଲା ସତ କିନ୍ତୁ ତାକୁ କେମିତି କେଜାଣି ଭୟ ଅନୁଭବ ହେଉଥାଏ । ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ ର ଚେହେରା କୁ ଦେଖି କହିଲା ଯେ ବୋଧେ ତୁମର ମୋ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ନାହିଁ। ଚାଲ ମୋ ବାପାଙ୍କ ଦୋକାନ ଦେଖିବ ଏବଂ ଆମ ଘର ମଧ୍ୟ ସେଠୀ ଅଛି । ମୋତେ ଯେତିକି ଟଙ୍କା ମିଳେ ମୁଁ ବେକାର ଖର୍ଚ୍ଚ କରେନି। ଯଦି ସେହି ପକେଟ୍ ମନି ରେ ତୁମର କାମରେ ଆସିବ। ତେବେ କ୍ଷତି କଣ ???

ମୁଁ ମୋ ପାଠ ପଢାରେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରେ ସେଥିରେ ତୁମର ମଧ୍ୟ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇଯିବ । ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ଅଳ୍ପ ସାହାସ ମିଳିଲା । ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ କୁ କହିଲା ଯେ ତୁମେ ଦୁଃଖ କର ନାହିଁ ମୁଁ ତୁମ ସହ ସବୁବେଳେ ରହିବି । ସୁରେଶ୍ କହିଲା କଲେଜ୍ ଟାଇମ ହୋଇଗଲାଣି ମୁଁ ଏବେ ଆସୁଛି । ତୁମ ପାଇଁ କଲେଜ୍ ରେ ସିଟ କଥା ବୁଝି ଆସିବି । କାଲି ଠିକ୍ ଗୋଟିଏ ଘଣ୍ଟା ପୂର୍ବରୁ ଏଠି ପହଞ୍ଚିବ ତୁମେ କଲେଜ୍ ରେ ଜଏନ ହେବ । ମିନାକ୍ଷୀ କହିଲା, ତମେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ତୁମକୁ ଧନ୍ୟବାଦ୍ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ମୁ ନିଜ ଟଙ୍କାରେ ଜଏନ ହେବି । କାରଣ ଅନ୍ୟ ଘରେ କାମ କରି ମୁଁ କିଛି ଟଙ୍କା ସଞ୍ଚୟ କରିଛି । ସୁରେଶ୍ କହିଲା ସେହି ଟଙ୍କା ତମେ ରଖି ଥାଅ । ମୋର ଯୋଉଦିନ ଆଇସ କ୍ରିମ ଖାଇବାକୁ ଇଛା ହେବ ସେଦିନ ଖୁଆଇ ଦେବ । ମିନାକ୍ଷୀ ମୁଣ୍ଡ କୁ ହଲେଇ ହଁ କରିଲା ଏବଂ ସେ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରିଗଲା ।

ଚତୁର୍ଥ ଦିନ ଯେତେବେଳେ ଦୁହିଁ ଙ୍କ ଦେଖା ହେଲା ଦୁହେଁ ବହୁତ୍ ଖୁସି ଥିଲେ। ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ କୁ କହିଲେ ଯେ ତୁମେ କଲେଜ୍ ରେ ଜଏନ୍ ହବ ପରା ? କିନ୍ତୁ ଆଜି ନୁହଁ ଆସନ୍ତା କାଲି କାରଣ ଆଜି ଜଏନ କରିବା କ୍ଲର୍କ ସାର୍ ଛୁଟି ରେ ଅଛନ୍ତି । ତା ପୂର୍ବରୁ କଲେଜ୍ ଓ ପଢା ପଢ଼ି ବିଷୟରେ କିଛି ଜାଣି ନବା ଉଚିତ୍। ସୁରେଶ୍ ପାଠପଢ଼ା ବିଷୟରେ କହିଲା। ମିନାକ୍ଷୀ କଲେଜ୍ ବିଷୟରେ ତ ସବୁ ଜାଣିଲା କିନ୍ତୁ ସୁରେଶ୍ ବୁଝାଉଥିବା ପଢା କଥା ସେତେ ତାଙ୍କୁ ବୁଝାପଡୁନଥିଲା । ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ପଢା କଥା ବୁଝାଇବାକୁ ଅବହେଳିତ ନ ହୋଇ ପୁଣି ବୁଝାଇବାକୁ ଲାଗିଲା ପରେ ମିନାକ୍ଷୀ ସବୁ କିଛି ବୁଝିଗଲା।

ପଞ୍ଚମ ଦିନ ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ କୁ କଲେଜ ରେ ଜଏନ୍ କରେଇ ଦେଲା। ଆଉ ଜଏନ୍ ହେବା ପରେ ସୁରେଶ୍ କହିଲେ ଯେ, ଏଥର ତ ସବୁ କିଛି ଜାଣିଦେଲ। କାଲି ତୁମ ପାଈଁ କିଛି ବୁକ୍ ଓ ନୋଟ୍ ଆଣିଥିବି କିନ୍ତୁ ତୁମେ ମୋତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବ । ପ୍ରଥମେ ତୁମ କଲେଜ ପାଇଁ ଡ୍ରେସ୍ ଆଣିବା ତାପରେ ମିଶି କରି କଲେଜ ଯିବା।

ଷଷ୍ଠ ଦିନ ସୁରେଶ୍ ର ଏହିପରି ଖରାପ ସମୟ ଆସିବ ବୋଲି ସେ ନିଜେ ବି ଜାଣିନଥିଲା। ସେ ଦିନ ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ ପାଇଁ ବୁକ୍ ଓ ନୋଟ୍ ଧରି କଲେଜ୍ କୁ ଆସୁଥାଏ। ତା ସାଙ୍ଗ ବଳିଆ ତାକୁ ଦେଖି ଓୟେ ସୁରେଶ୍ କୁଆଡେ ବାହାରିଲୁ ପୁରା ଟିପ୍ ଟପ୍ ରେ । ସୁରେଶ୍ ଏତିକି ଶୁଣି ତା ସାଙ୍ଗ ବଳିଆ ଆଡ଼କୁ ଆସୁଥାଏ। ଠିକ୍ ସେହି ସମୟ ରେ ଗୋଟିଏ କାର୍ ଆସି ତାଙ୍କୁ ଧକ୍କା ଦେଇ ଚାଲିଗଲା । ବଳିଆ କୁ ଜଣା ନଥିଲା ଯେ, ଏତେ ବଡ ଘଟଣା ଟେ ଘଟିଯିବ ବୋଲି । ସୁରେଶ୍ କୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ହସ୍ପିଟାଲ ନିଆଗଲା । ତାର ଚିକିତ୍ସା ପରେ ଡକ୍ଟର କହିଲେ ସୁରେଶ୍ ର ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଯାଇଛି ସତ କିନ୍ତୁ ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟ ଯୋଗୁ ତାର ଦୁଇଟି ଯାକ ଗୋଡ଼ ଭାଙ୍ଗିଯାଇଛି। ସେଥିପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ କରାଯାଇଛି କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଗୋଟିଏ ମାସ ବିଶ୍ରାମ ଦରକାର । ଠିକ୍ ହେବା ପାଇଁ ମାସେ ରୁ ଅଧିକ ମଧ୍ୟ ଲାଗିପାରେ । ତେବେ ଯାଇ ସେ ଠିକ୍ ଅବସ୍ଥା କୁ ଫେରି ପାରିବେ ।

ଏପଟେ ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ଦେଇଥିବା କଥା ମନେ ପକାଇ ବହୁତ୍ ଦୁଃଖ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲା। ମନେ ମନେ ଭାବିଲା ଯଦି କଥା ଦେଇଛି ତେବେ ମୋ ଅବସ୍ଥା ଖରାପ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ତାକୁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ପୁରଣ କରିବି । ମିନାକ୍ଷୀ ସେଦିନ ଆସି ଅପେକ୍ଷା କରି ଫେରିଗଲା । ଏମିତି ପ୍ରାୟ ୧୦ ରୁ ୧୫ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷା କରି ଫେରିଲା । କାରଣ ସୁରେଶ୍ ର ଏମିତି ଅବସ୍ଥା ହୋଇଛି ବୋଲି ମିନାକ୍ଷୀ କୁ ଜଣାନଥିଲା। ଆଉ ମନରେ ଭାବିଲେ ଯେ ଏମିତି ବି ମଣିଷ ଅଛନ୍ତି, ମିଠା ମିଠା କଥା କହି, ଦେଇଥିବା କଥା ପୁରଣ କରିବେ କହିକି, ଅପେକ୍ଷା କରେଈ ଆଉ ଫେରନ୍ତି ନାହିଁ ବୋଲି ଛି ଛି ଛି ….. ନିଜର କଥା ହେବାର ଅଭିଳାଷ ରେ, ଫାଇଦା ଉଠାଇ ଯାହାବି କହି ଲୋକଙ୍କ ସହ କଥା ହେଇଯାଆନ୍ତି । ଏମିତି କହି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଘରକୁ ଫେରିଗଲା ।

ଠିକ୍ ୨ ମାସ ପରେ ସୁରେଶ୍ ର ଗୋଡ଼ ଠିକ୍ ଠାକ୍ ହୋଇଗଲା । ସେ ତା ସାଙ୍ଗ ସହ କଲେଜ୍ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା । ସୁରେଶ୍, ମିନାକ୍ଷୀ ସହିତ କ୍ଲାସ୍ ରୁମ୍ ବାହାରେ ଦେଖା ହେଲା । ସୁରେଶ କୁ ମିନାକ୍ଷୀ ଯେତେବେଳେ ଦେଖିଲା ସେ ମୁଁହ ଫେରାଇ ଚାଲି ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା କିନ୍ତୁ ସୁରେଶ୍ ମିନାକ୍ଷୀ ର ହାତ କୁ ଧରିଲା ପରେ । ମିନାକ୍ଷୀ ର କାନ୍ଦ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା । କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ରେ ସେ କେତେ କଣ କହି ଦେଇ ଗଲା । ସୁରେଶ୍ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଶୁଣୁଥିଲା । ମିନାକ୍ଷୀ ର କଥା ସରିବା ପରେ ସୁରେଶ୍ କହିଲା । ମୋ ଭୁଲ ତ ହୋଇଛି କିନ୍ତୁ ମୋର ନ ଆସିବାର କିଛି କାରଣ ଅଛି ଏବଂ ସୁରେଶ୍ ସହିତ ଘଟିଥିବା ଘଟଣା ବିଷୟରେ କହିଲା। ସୁରେଶ୍ ର କଥା ଶୁଣି ମିନାକ୍ଷୀ ଆଖିରୁ ଲୁହ ବାହାରି ଗଲା ଏବଂ ସୁରେଶ୍ କୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି କାନ୍ଦିବାରେ ଲାଗିଲେ ଆଉ କହିଲେ ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦେବ ସୁରେଶ୍। ମୁଁ ତୁମ ବିଷୟରେ ବହୁତ୍ ଖରାପ ଭାବି ଦେଇଥିଲି। ଦୟାକରି ମୋତେ କ୍ଷମା କରି ଦିଅ। ସୁରେଶ୍ କହିଲା ଛାଡ଼ ଏ ସବୁ ।

ସୁରେଶ୍ ନିଜ ବ୍ୟାଗ୍ ରୁ ମିନାକ୍ଷୀ ପାଇଁ ବୁକ୍ ଆଉ କିଛି ନୋଟ୍ ଆଣିଥିଲା । ମିନାକ୍ଷୀ ସେଗୁଡିକ ଦେଖି ବହୁତ୍ ଖୁସି ହେଲା । ମିନାକ୍ଷୀ ସୁରେଶ୍ କୁ କହିଲା ଯେ ମୁଁ ତୁମର ଏହିପରି ଉପକାର ପାଇଁ ଚିରରୁଣି ହୋଇ ରହିଲି। ସୁରେଶ୍ କହିଲା ତମେ ଏବେ ମୋର ବେଷ୍ଟ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ । ସାଙ୍ଗ ପାଖରେ କିଏ କଣ ରୁଣି ହୁଏ ??? ଛାଡ଼ ନା ୟେ ସବୁ କଥା। ମୋର ସେମିତି କିଛି ସ୍ୱାର୍ଥପର ଭାବନା ନାହିଁ। ମୁଁ କଥା ଦେଇଥିଲି ଏବଂ ତାହା ପୁରଣ ହୋଇଛି ମୋ ପାଇଁ ସେତିକି ଯଥେଷ୍ଟ । ବାସ୍ ତୁମେ ସବୁବେଳେ ମୋ ପାଖରେ ହିଁ ଥାଅ।

ମିନାକ୍ଷୀ ଏବଂ ସୁରେଶ୍ ର ମଧ୍ୟରେ ନିବିଡ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ର ଜନ୍ମ ନେଲା । ଦୁହେଁ ପାଠ ପଢିବା ସହ ଦୁହେଁ ଯାହା କରନ୍ତି ମିଶି କଥା ହୋଇ କରନ୍ତି । ସବୁଦିନ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ କଲେଜ୍ ଯାଆନ୍ତି ।

ସେ ଦୁହିଙ୍କ ଏହିପରି ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଓ ମିଳାମିଶା ଏତେ ନିବିଡ ହୋଇଗଲା ଯେ । ତାହା ଭଲପାଇବା ରେ ପରିଣତ ହେଲା। ଦୁହିଁଙ୍କ ଭଲପାଇବା ଏବଂ ପାଠ ପଢା ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲିଥାଏ । ସୁରେଶ୍ ଏବଂ ମିନାକ୍ଷୀ ର ସମ୍ପର୍କ ବିଷୟ ରେ ସୁରେଶ୍ ର ପରିବାର ମଧ୍ୟ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ । ସୁରେଶ୍ ର ପରିବାର ମଧ୍ୟ ଏହି ସମ୍ପର୍କ କୁ ବିବାହ ସମ୍ପର୍କ ରେ ପରିଣତ କରେଇଲେ। ଆଜି ଦୁହେଁ ବହୁତ୍ ଖୁସିରେ ଅଛନ୍ତି ।

ଆଜି ମିନାକ୍ଷୀ କୁହନ୍ତି ସତରେ ଆମ ଭଲପାଇବା ଓ କଲେଜ୍ ସମୟର, ଦୁଃଖ, ହସ ଭରା ମୟ ସମୟ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ସ୍ମୃତି ହୋଇ ରହିଗଲା।

କିଛି ମୁଖ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ:-

୧. କାହାର ଭବିଷ୍ୟତ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବା ଜୀବନ ର ଉଚିତ୍ ପଦକ୍ଷେପ ।

୨. ସ୍ବାର୍ଥ ହିନ ହୋଇ ଅନ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ।

୩. ଯଦି କେବେ ଆପଣକୁ ଆପଣଙ୍କ ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଛି ତେବେ ତାକୁ ସମ୍ମାନ ଦେବା ଦରକାର ।

ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ ଅପେକ୍ଷାରେ । ନିଜର ମତାମତ ଜଣେଇବା କୁ ଅନୁରୋଧ ଏବଂ କେମିତି ଲାଗିଲା ଏବଂ କଣ ଶିଖିଲ ।

ଧନ୍ୟବାଦ ।

ରାମକୃଷ୍ଣ ବାଡତ୍ୟା (ଲେଖକ)

************************

If the contents are helpful to share them with your friends, Thanking You.